ตอนที่แล้วตอนที่ 8 สอบผ่านสองด่าน
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 10 โกหกหน้าตาย!!

ตอนที่ 9 ท่านนุ่มเหลือเกิน


ป๋ายเสี่ยวเฟยเดินอย่างหนักแน่นก้าวผ่านประตูสถาบัน เขารู้สึกโล่งอกอีกครา หลังจากเดินตามถนนหลักอยู่ครู่หนึ่งป๋ายเสี่ยวเฟยเจอทางแยก เขารีบกล่าวกับฉินหลิงหยานผู้ซึ่งเดินนำหน้า

''ศิษย์พี่หลิงหยานท่านไปทำธุระของท่านเถิด ข้ามีศิษย์พี่ป๋ายเย่เป็นผู้นำทางให้แล้ว''

ฉินหลิงหยานหันกลับมามองป๋ายเย่อย่างฉงนสงสัย

''ไม่ต้องกังวล ปล่อยให้เป็นหน้าที่ข้าเอง''

ป๋ายเย่ยืดอดรับปาก เมื่อเห็นฉินหลิงหยานคลี่ปากยิ้ม ใบหน้าเขาแข็งค้างนัยน์ตาทั้งคู่เต็มเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์หาของความรักใคร่

ฉินหลิงหยานก้าวเดินจากไปอย่างสง่างาม เพียงชั่วครู่เงาของนางไม่หลงเหลือให้เห็น

ป๋ายเสี่ยวเฟยยื่นมือไปโบกซ้ายโบกขวาข้างหน้าป๋ายเย่ตักเตือนให้เขาตื่นจากฝันกลางวัน

''ศิษย์พี่ ท่านแอบรักศิษย์พี่หญิงหลิงหยานใช่หรือไม่? ''

ใบหน้าป๋ายเสี่ยวเฟยมีประกายรู้แจ้งฉับพลัน เขามองป๋ายเย่อย่างดูถูก

''เจ้าต่างหากที่แอบรักนาง! ข้าดูเหมือนคนขี้ขลาดหรือไร!? ข้าสารภาพรักนางไปแล้วมากกว่ายี่สิบครั้ง! ''

ป๋ายเย่พยายามโต้เถียงสุดกำลังเสียงของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

''ศิษย์พี่ ท่านคิดว่านั่นดีกว่าการแอบรักนาง...? ''

ป๋ายเสี่ยวเฟยเหงื่อออกท่วมเขารู้สึกราวกับมุมมองชีวิตของเขาทั้งหมดล้วนผิดพลาดแม้กระทั่งสงสัยว่าสิ่งที่เขาเรียนรู้จากพ่อแม่บุญธรรมล้วนเป็นเรื่องโกหก

ป๋ายเย่ค้างเล็กน้อย จากนั้นจึงตอบกลับ

''ไม่ใช่หรือ? ''

'เจ้าคิดแบบนี้จริงๆ ด้วย...'

ป๋ายเสี่ยวเฟยรู้สึกพูดไม่ออกทันใด เขาคิดว่าเขาจำเป็นต้องทำบางอย่างเพื่อศิษย์พี่ผู้น่าสงสารของเขา

''ศิษย์พี่ รูปลักษณ์ของท่านไม่ใช่ปัญหา ผิวพรรณขาวสะอาด ถึงจะผอมบางไปเล็กน้อยแต่ท่านเหมาะสมกับคำว่า 'หล่อเหลา' แน่นอน แล้วเหตุใดท่านจึงล้มเหลวกว่ายี่สิบครั้ง? ''

ป๋ายเสี่ยวเฟยยื่นมือออกไปหมายจะนวดไหล่ให้ป๋ายเย่

แต่ป๋ายเย่รีบหลบไปด้านข้างทันที

''อย่าลืมว่าข้ายังเป็นศิษย์พี่ของเจ้า มันไม่เหมาะสมหากพวกเราใกล้ชิดกันเกินไป''

เสียงป๋ายเย่กลายเป็นเย็นชาพลางขึงตาจ้องป๋ายเสี่ยวเฟย

''เป็นเช่นนี้หรอกหรือ... ข้าหลงคิดไปเองว่าพวกเราเป็นเพื่อน ข้าตั้งใจจะช่วยท่านคว้าใจศิษย์พี่หญิงหลิงหยานแต่ดูเหมือนว่าข้าคงแส่ไม่เข้าเรื่อง''

ป๋ายเสี่ยวเฟยส่ายหัวไปมาอย่าง'เจ็บปวด' ใบหน้าเผยให้เห็นความเศร้าโศก

''ใครบอกว่าพวกเราไม่ใช่เพื่อน? ข้าเพียงล้อเล่น ไฉนเจ้าจึงต้องเก็บไปคิดมาก!? ''

ป๋ายเย่รีบก้าวขายาวๆ มาจับมือป๋ายเสี่ยวเฟยแล้วจึงไปวางไว้บนไหล่ของเขา

''เอาเลย! จับ...เอ๊ย! นวดข้า! ''

ถึงเขาจะได้ตัดสินใจทำเช่นนี้แต่ป๋ายเย่ก็ยังไม่คุ้นชินกับการถูกคนอื่นสัมผัส สีหน้าเขาไม่สู้ดีราวกับถูกทรมานอยู่ก็มิปาน

ป๋ายเสี่ยวเฟยไม่สนใจสีหน้าป๋ายเย่แม้แต่น้อย มือทั้งสองดึงป๋ายเย่เข้ามากอดแนบกาย

''อย่างที่ข้าพูดไว้ พวกเราเป็นเหมือนกับพี่น้องแถมยังอยู่สถาบันเดียวกัน เหตุใดต้องเย็นชากับข้าด้วย''

ในระหว่างที่เขากล่าว คิ้วทั้งสองค่อยๆ ขมวดมุ่นเข้าหากัน

''พี่ชาย... ทำไมท่านถึงได้นุ่ม...''

ป๋ายเสี่ยวเฟยยังไม่ทันพูดจบ ป๋ายเย่ก็ถีบเขาออกไปห่างๆ เสียแล้ว

''เจ้าตัวบัดซบยังคิดเอาเปรียบข้าอีกหรือ!? ทำไม? ข้าผิดมากหรือไรที่ตัวนุ่มนิดหน่อย!? บ้านข้ารวยและพวกเขาเลี้ยงข้าเป็นอย่างดี! ''

คำพูดของป๋ายเสี่ยวเฟยคงไปแทงใจดำป๋ายเย่ อารมณ์เขากลายเป็นหงุดหงิดทันที

ป๋ายเย่เดินไปข้างหน้าไม่รอป๋ายเสี่ยวเฟย

ป๋ายเย่หันกลับมาเมื่อเห็นว่าป๋ายเสี่ยวเฟยไม่เดินตามมา เขาถมึงตาจ้องป๋ายเสี่ยวเฟยเขม็ง

''เจ้ายังอยากเข้าสถาบันหรือไม่? ''

เป็นแววตาของป๋ายเย่นี้เองที่ตราตรึงใจป๋ายเสี่ยวเฟยเอาไว้

'ผู้หญิง!? '

'ไม่! ไม่! ไม่! เป็นไปไม่ได้! เขาจะเป็นผู้หญิงได้อย่างไรในเมื่อแบนซะขนาดนั้น...'

'สงบไว้ป๋ายเสี่ยวเฟย! อย่าไปสนเรื่องไร้สาระ ก่อนอื่นต้องสอบให้ผ่าน! '

''เข้า! ข้ายังอยากเข้า! ''

'ข้าจะไม่อยากเข้าได้อย่างไร? เงินจะซื้ออาหารข้ายังไม่มี หากข้าไม่เข้าสถาบันข้ามีหวังได้อดตายแน่! '

ป๋ายเสี่ยวเฟยรีบวิ่งตามป๋ายเย่ในระหว่างที่เขาคิด

ป๋ายเย่แนะนำสถานที่รอบๆ พลางนำทางป๋ายเสี่ยวเฟย คำอธิบายของเขากับความสามารถในการสังเกตของป๋ายเสี่ยวเฟยทำให้ไม่นานนักเขาก็รู้โครงสร้างของสถาบันชิงหลัว

ถึงจะเป็นเพียงรอบนอกแต่สถาบันชิงหลัวก็ยังตั้งอยู่ภายในเทือกเขาไร้ขอบเขต เป็นเหตุให้รอบนอกของสถาบันมีบ้างที่เต็มไปด้วยเทือกเขาสูงใหญ่แบ่งแยกสถาบันชิงหลัวจากโลกภายนอกและป้องกันการโจมตีของสัตว์อสูร

เพราะเหตุนี้จึงมีเพียงประตูหลักเดียวเป็นทางออก เมื่อเข้ามาแล้วสิ่งที่รออยู่คือทางเดินอันยาวเหยียด

ทางด้านซ้ายของถนนสามารถเรียกได้ว่าเป็นตลาดค้าขาย มีสิ่งของมากมายให้เลือกซื้อ นอกจากร้านใหญ่โตของสถาบันแล้วที่เหลือล้วนเป็นร้านจากนักเรียน

นอกจากตลาดค้าขายก็ยังมีสิ่งก่อสร้างมากมายรูปร่างคล้ายคลึงกัน มันคือหอพักชายที่ถูกแบ่งออกเป็นห้าส่วนตั้งแต่นักเรียนเตรียมไปถึงศิษย์ปีสี่

ทางด้านขวามีโรงอาหารสองโรงและร้านขายขนมมากมาย ขนมขึ้นชื่อจากทั่วทวีปสามารถหาซื้อได้หมด

อย่างที่ป๋ายเสี่ยวเฟยกล่าว อย่าดูถูกพลังของพวกตะกละ!

ข้างหลังโรงอาหารเป็นหอพักหญิงหน้าตาไม่ต่างกันมาก มันคือสถานที่ที่ดึงดูดความสนใจของชายหนุ่มทุกคน...

หลังจากทั้งสองเดินไปจนสุดทาง ข้างหน้ามีพื้นที่สี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ยักษ์ รอบๆ เป็นทางแยกมากกว่าสิบสาย ทางเดินพวกนี้นำทางไปยังสถานที่ต่างๆ เช่นห้องเรียนของพวกเขา...

ด้านตรงข้ามถนน ทิศของทะเลมรณะ เป็นสถานที่สำหรับเหล่าผู้นำของสถาบัน ทิศเหนือเป็นพื้นที่จัดการงานต่างๆ ในขณะที่ทิศใต้มีไว้พักผ่อน

หากมองจากด้านบนจะเห็นได้ว่าทั้งสถาบันชิงหลัวคล้ายคลึงกับหนึ่งส่วนสี่ของรูปวงกลม ทั้งสองด้านชี้ไปยังเทือกเขาไร้ขอบเขตและทะเลมรณะ

ป๋ายเสี่ยวเฟยและป๋ายเย่พูดคุยไปพลางเดินไปพลาง ท้ายที่สุดพวกเขาก็มาถึงสถานที่จัดการงานของผู้นำสถาบัน

ป๋ายเย่แนะนำอย่างใจดี

''ในหมู่เจ้าสถาบันและรองเจ้าสถาบันทั้งสามมีเพียงรองเจ้าสถาบันลั่วซีเท่านั้นที่เป็นผู้หญิง เจ้าเลือกไปหาใครก็ได้ที่ไม่ใช่นาง''

''ทำไมยกเว้นแค่นาง? เพราะนางเป็นผู้หญิงหรือ? ''

ป๋ายเสี่ยวเฟยชอบทำในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ นี่เป็นนิสัยของเขา

''ไม่ใช่ แต่เพราะนางเกลียดผู้ชายทุกคนที่แซ่ป๋ายต่างหาก โดยเฉพาะนักเรียน''

ป๋ายเย่กล่าวสีหน้าเต็มไปด้วยอารมณ์ เขาต้องเคยได้ลิ้มรสความ'เกลียด'ของนางมาบ้างเป็นแน่แท้

''เพราะเหตุใด? ''

ป๋ายเสี่ยวเฟยตาเป็นประกายราวกับอยากลองของ

''ไม่มีใครรู้ แต่จากข่าวลือเหมือนว่าจะเกี่ยวกับการที่นางถูกทิ้ง''

ป๋ายเย่กล่าวทันใดนั้นสีหน้าเขาก็เปลี่ยนทันที

''เจ้าอยากรู้ไปทำไม? อย่าบอกนะว่าเจ้าต้องการท้าทาย!? เจ้าควรรู้ไว้ว่าคนแซ่ป๋ายทั้งหมดที่ยั่วยุนางล้วนจบไม่สวยทั้งนั้น! ''

สำหรับป๋ายเสี่ยวเฟย คำเตือนของป๋ายเย่ไม่ต่างอะไรกับการให้กำลังใจเขา...

''น่าสนุกดีท่านว่าไหม!? ''

ป๋ายเสี่ยวเฟยจ้องป๋ายเย่ใบหน้าบ่งบอกว่าเขาได้ตัดสินใจแล้ว

''เดินตรงไปและเลี้ยวขวา น้องชาย ข้านับถือเจ้าแต่ข้าจะไม่ไปกับเจ้า ข้าไม่ถูกชะตากับที่นั่น! ''

''ขอบคุณศิษย์พี่ ข้าจะไม่ลืมชวนท่านไปทานอาหารกับศิษย์พี่หญิงหลิงหยาน! ''

ป๋ายเสี่ยวเฟยยิ้มในขณะที่ก้าวเข้าสู่บททดสอบสุดท้ายของสถาบันชิงหลัว

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด