ตอนที่ 17 : มั่งคั่ง

การต่อสู้ใช้เวลาเพียงสั้นๆเท่านั้น

ผ่านไปหนึ่งนาทีเสียงปืนก็หยุดลง ความเงียบสงบได้กลับมา

หวังโจวและคนอื่นๆหายใจหอบหลังจากที่ได้รอดพ้นอันตรายมาได้

ผู้รอดชีวิตคนอื่นๆที่ยังโชคดีพอที่ไม่ได้ออกไปไหนไกลเกินไป พวกเขาอพยพเข้าไปในบริเวณวิลล่าทันทีที่ได้รับรู้ว่ามีผู้บุกรุก

ในตอนนี้ ผู้รอดชีวิตได้แต่ฟังหวังโจวพูดถึงประสบการณ์ที่น่าตื่นเต้นกับพรรคพวกของเขา

หวังโจวกำลังเล่าถึงสิ่งที่ผ่านมา เขาบอกว่าถึงแม้พรรคพวกของเขาจะหายตื่นกลัวแล้ว เขาก็ยังคงรู้สึกหวั่นใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น แม้ว่าหวังโจวจะดูกังวลและตื่นกลัวด้วยน้ำตาที่ท่วมอยู่บนใบหน้า แต่เขาก็ยังแสดงสีหน้าออกมาด้วยความตื่นเต้นในขณะที่คนอื่นๆมองเขาด้วยความแปลกประหลาด

“…พวกนายไม่รู้หรอก ใบหน้าของคนพวกนั้นมันดูดุร้ายมาก ตอนที่พวกนั้นเอาปืนจ่อมาที่หัวของพวกเรา ฉัน... มองกลับไปอย่างไม่กลัวเลยด้วยซ้ำ”

“ตอนนั้นที่ท่านชุดเกราะได้ปรากฎตัวขึ้นข้างๆเราเหมือนกับแรงลมกระโชกและตัดเชือกที่มัดตัวเราอยู่ พวกศัตรูที่ขวางทางอยู่ถูกกำจัดไปจนหมดด้วยก้าวโจมตีเพียงครั้งเดียว..” หวังโจวพูดขึ้นทันทีด้วยความแปลกใจ “ดูเหมือนจะมีท่านสองพี่น้อง เอ่ออ.. พวกเขาเป็นฝาแฝดกันใช่ไหม? ฉันมองไม่เห็นหน้าเขาเพราะเขาใส่หมวกเกราะเอาไว้ แต่ท่านสองพี่น้องนั้นสุดยอดมาก กลุ่มคนที่ดูแข็งแกร่งพวกนั้นเป็นเหมือนเสือกระดาษที่อยู่หน้าของท่านสองพี่น้อง อ่อนแอและไม่สามารถป้องกันการโจมตีได้แม้แต่ครั้งเดียว…”

จากที่หวังโจวค่อยๆเล่าเรื่องอย่างมีชีวิตชีวามากขึ้น คนอื่นๆฟังด้วยความสนใจมากขึ้น

คนพวกนี้ไม่ได้เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่พวกเขาก็สามารถจินตนาการได้ว่าท่านสองพี่น้องนี้น่าเกรงขามเพียงใด

ทีมนั้นครอบครองอาวุธปืนมากมาย เพียงแค่เสียงของปืนอย่างเดียวก็ทำให้ผู้รอดชีวิตหลายๆคนกลัวจนตัวสั่นได้

ถึงอย่างนั้น ท่านสองพี่น้องก็สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระภายใต้ห่ากระสุน

โชคดีที่ฐานที่มั่นแห่งนี้มีท่านที่แข็งแกร่งขนาดนี้

..........

ถังหยูเงยหน้าขึ้นในท่าทางที่ดูครุ่นคิด

เขาพูดได้ว่าการต่อสู้นี้มันเกิดขึ้นอย่างกระทันหัน แม้ว่าในตอนท้ายเขาจะกำจัดศัตรูได้ เขายังคงรู้สึกถึงสิ่งที่ขาดหายไปในระหว่างการต่อสู้

การเฝ้าระวังในฐานที่มั่นยังคงน้อยเกินไป

ถ้าอีกฝ่ายไม่คิดว่าสองคนนั้นยังพอมีประโยชน์อยู่ พวกเขาคงถูกฆ่าไปนานแล้ว

และอีกอย่างเขาก็ไม่ได้คาดว่าจะต้องพบเจอกับทีมของผู้ปลุกพลังคนอื่นๆอย่างกะทันหัน

การออกไปในป่าในช่วงสถานการณ์หายนะแบบนี้ ผู้รอดชีวิตหลายๆกลุ่มจะรักษาความระมัดระวังเอาไว้ ไม่ใช่การแสดงออกแบบศัตรู ไม่ใช่ทุกกลุ่มที่จะโหดร้ายเช่นกลุ่มนี้ แม้แต่ความสัมพันธ์ที่เกิดจากความสนใจที่เหมือนกันๆก็ยังสามารถเกิดขึ้นได้ โดยปกติแล้วพวกเขาจะต้องสำรวจดูเป็นอันดับแรกว่าอีกฝ่ายหนึ่งเป็นศัตรูหรือไม่ พวกเขาจะได้ตัดสินใจได้ว่าคุ้มที่จะต่อสู้หรือเปล่า

เมื่อตัดสินใจที่จะเริ่มสงครามแล้ว ความสูญเสียของทั้งสองฝ่ายจะเป็นอะไรที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

กลุ่มส่วนมากไม่ได้เป็นเหมือนกลุ่มผู้ปลุกพลังกลุ่มนี้ ที่ถ้ากลุ่มใดกลุ่มหนึ่งไม่เห็นด้วยกับข้อเสนอ พวกเขาก็จะกลายเป็นศัตรูทันที เหตุการณ์นี้ได้สอนเขาให้รู้ว่าเขาควรจะระวังตัวในการต่อกรกับผู้รอดชีวิตคนอื่นๆให้มากกว่านี้และไม่ควรทำตัวโดดเด่นและอวดดีเกินไป

ถังหยูรู้สึกว่ามันเหมาะสมแล้วเพราะเขาเองก็ไม่เคยทำตัวโดดเด่นตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมา

“ฉันควรจะเร่งการก่อสร้างอาณาเขต โดยเฉพาะในส่วนของการป้องกัน ในตอนนี้ เมื่อมีกลุ่มอื่นๆผ่านเข้ามารอบนอกของอาณาเขต มันก็ทำให้ฉันไม่ค่อยปลอดภัยแล้ว...”

เขาครุ่นคิดและพูดว่า “กลุ่มผู้ปลุกพลังกลุ่มนี้ไม่ใช่พวกที่ไม่ที่มา ถ้าพวกนั้นหายไปที่นี่ มันอาจจะมีปัญหาตามมาภายหลัง โชคยังดีที่มันไม่ได้มีแค่เพียงปัญหาจากการปะทะกันครั้งนี้ แต่มันยังมีประโยชน์อีกมาก”

ฮั่นจิงและทีมของเขาไม่ถูกฆ่าก็บาดเจ็บในระหว่างการต่อสู้

พวกนั้นถูกหมายเลขหนึ่งและสองฆ่า เมื่อจู่โจม มันแสดงถึงความแข็งแกร่งที่มีอย่างมหาศาลของหุ่นสองตัวนี้ คงไม่มีใครรอดถ้าได้มีปัญหากับมัน

ถังหยูได้ยื่นมาเข้าไปช่วยในการต่อสู้กับผู้ปลุกพลังที่กำลังหนี

มันคือครั้งแรกที่เขาฆ่าคน

แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกอึดอัดแต่อย่างใด

ก่อนหน้านี้ เขาได้ยินแต่ว่าการฆ่าคนจะทำให้รู้สึกไม่สบายใจ อาเจียน และรู้สึกไม่มีแรง

แต่เขาไม่รับรู้ถึงอาการเหล่านี้เลย ตั้งแต่วันโลกาวินาศผ่านมาเป็นเดือนเขาได้พบเห็นฉากที่มีการหลั่งเลือดมาแล้วทุกประเภท เพียงแค่เขาไม่ได้มีส่วนร่วมอยู่ในฉากเหล่านั้น เขากลับกลายเป็นว่าคุ้นเคยกับสิ่งที่เห็นไปแล้ว

สำหรับคนที่เหลือและยังมีชีวิต โรเจอร์รีดไถข้อมูลต่างๆจากพวกนั้น

“ไม่แปลกเลย พวกนั้นมาที่นี่เพื่อเหมืองคริสตัลต้นกำเนิด...”

ถังหยูหิวโหยเหมืองคริสตัลต้นกำเนิดพวกนี้

ความสำคัญของคริสตัลต้นกำเนิดนั้นมันเด่นชัดสำหรับเขาเกินกว่าผู้ใด ตราบใดที่เหมืองคริสตัลต้นกำเนิดถูกขุดขึ้นมา อาณาเขตจะเข้าสู่การพัฒนาอย่างรวดเร็วโดยไม่ต้องสงสัย

ความคิดมันสวยงาม แต่ความจริงมันโหดร้าย

มีผู้รอดชีวิตทั้งหมดในอาณาเขตอยู่ประมาณ 20 คนเท่านั้น คนขนของมันไม่เพียงพอ แทบไม่ต้องพูดถึงคนขุดแร่?! ความเป็นจริงมันทำไม่ได้! และอีกอย่าง ถึงแม้ว่าเหมืองคริสตัลต้นกำเนิดนี้จะอยู่ใกล้ๆ เพียงแค่สามถึงสี่กิโลเมตรเท่านั้น มันก็ยังอยู่ในป่าใกล้ภูเขาและมีภูมิประเทศเป็นผืนป่า สภาพแวดล้อมแบบนี้มันอันตรายมากที่จะเดินทาง

“งั้นเหมืองคริสตัลต้นกำเนิดนี้ก็มีเอาไว้แค่ดูเท่านั้น ไม่ได้มีเอาไว้ให้ขุด?”

ถังหยูหดหู่กับเรื่องนี้

เดี๋ยวก่อน...

เขานึกถึงหวังใต้ทันที คนที่เคยเป็นผู้นำฐานที่มั่น เฉินไฮปิงเป็นคนที่จำเขาได้

หวังใต้เป็นคนที่แน่วแน่ เขาอาจจะรู้ว่ามันไม่น่าจะมีโอกาสรอดและได้ฆ่าตัวตายก่อนที่จะถูกสอบปากคำ

แต่ถึงอย่างนั้น ผู้ที่อยู่ใต้บังคับบัญชาโดยตรงของหวังใต้ก็ไม่ใช่คนที่แน่วแน่เหมือนเขา โรเจอร์จึงสั่งให้มีการจับตาดูสองคนนั้นทันที เพื่อไม่ให้พวกเขามีโอกาสที่จะฆ่าตัวตาย ด้วยความสามารถในการทรมานของโรเจอร์ ผู้ใต้บังคับบัญชาสองคนนั้นก็เปิดเผยทุกสิ่งออกมาไม่เว้นแม้แต่สีกางเกงในที่พวกเขาใส่อยู่

พวกเขาได้รู้ว่าทำไมหวังใต้ถึงมาที่นี่ นอกจากจะนำทางให้ฮั่นจิงเพื่อตามหาเหมืองคริสตัลต้นกำเนิดแล้ว พวกเขายังมีเป้าหมายของตัวเอง

เหมือนพวกเขาจะอยากได้ของสำคัญที่ถูกซ่อนเอาไว้

นี่คือทั้งหมดที่สองคนนี้รู้ ส่วนใหญ่มันเป็นการคาดเดาจากพฤติกรรมในแต่ละวันของหวังใต้

ถังหยูรู้สึกว่ามันมีความเป็นไปได้สูงที่หวังใต้หลบหนีด้วยความตื่นกลัวก่อนหน้านี้ แต่เขาก็ไม่มีเวลาที่จะนำของสำคัญนั้นไปด้วย ชายสองคนนี้เห็นด้วยกับสิ่งที่เขาคาดการณ์

เมื่อสองคนนี้หมดประโยชน์ ถังหยูก็ส่งตัวทั้งสองคนให้กับโรเจอร์

เป็นไปไม่ได้ที่จะปล่อยพวกเขาไป

คนพวกนี้อันตรายเกินไปที่จะถูกปล่อยตัว ถังหยูไม่ได้กังวลมากนักเกี่ยวกับหลินตง ผู้ที่อยู่เบื้องหลังของคนพวกนี้ ตอนนี้เขากำลังคิดเกี่ยวกับของที่ถูกหวังใต้ทิ้งเอาไว้

“มันจะถูกซ่อนเอาไว้ที่ไหน?”

..........

บริเวณด้านตะวันตกของรีสอร์ท

ตรงข้ามกับพื้นที่ฝั่งตะวันออก นี่เป็นพื้นที่ศูนย์กลางของรีสอร์ทเช่นกัน ก่อนหน้านี้หวังใต้อาศัยอยู่ที่วิลล่าที่หนึ่งในพื้นที่ตะวันตก

เขาค้นหาที่วิลล่านี้ก่อนหน้านี้ แต่ของมีค่าที่ถูกทิ้งเอาไว้ด้านในก็เหลืออยู่เพียงน้อยนิด เขาไม่ได้คิดอะไรมากในตอนนั้น แต่ตอนนี้เขารู้สึกถึงความผิดปกติ ทำไมถึงไม่มีของมีค่าในที่อยู่อาศัยของหวังใต้เลย? ในเมื่อตอนที่เขาหนีไปก่อนหน้านี้ มันก็ไม่มีเวลาพอที่จะเก็บของพวกนั้น

เขาพยายามสมมติตัวเองเป็นหวังใต้ ถังหยูเองก็เคยเก็บสิ่งของที่มีค่าเอาไว้ในที่พักของเขาเองที่ปราสาท ด้านในปราสาทของเขามีโรงเก็บของเล็กๆเอาไว้สำหรับเก็บคริสตัลต้นกำเนิดที่เขาได้รวบรวมมา

ของที่มีค่าของหวังใต้น่าจะอยู่ในวิลล่าที่เขาอาศัยอยู่ แต่ไม่อยู่ในที่ๆเห็นได้ง่ายๆแน่นอน

วิลล่านี้กินพื้นที่บริเวณกว้างขวางและเขาก็ได้ค้นหาไปทั่วทุกที่แล้ว จากนี้ถังหยูเชื่อว่ามีอีกสองที่ๆมันมีความเป็นไปได้สูงว่าหวังใต้จะซ่อนของสำคัญนั้นเอาไว้ นั่นคือสวนเล็กๆที่อยู่ด้านหน้าของวิลล่าและชั้นใต้ดินที่ซ่อนอยู่

ตอนนั้นชั้นใต้ดินมันดูว่างเปล่า เขาพบแค่อาหารจำนวนไม่มากด้านใน ซึ่งเขาได้เก็บเอาออกมาหมดแล้วก่อนหน้านี้

“หมายเลขหนึ่ง!”

เมื่อถูกเรียก หุ่นคุ้มกันก็ปรากฏตัวขึ้นข้างๆถังหยู เขาชี้ไปที่กำแพงด้านในของชั้นใต้ดินแล้วพูดว่า “ทำลายกำแพงที่นี่ทั้งหมดแต่ระวังอย่าให้มันถล่มลงมา”

หลังจากเสียงกึงก้อง หมายเลขหนึ่งก็กลายเป็นเหมือนเครื่องจักรทำลายล้างในร่างมนุษย์ เพียงแค่พริบตาเดียว ชั้นใต้ดินที่ดูสะอาดหมดจดก็กลับกลายเป็นซากหักพังที่ดูย่ำแย่กว่าสภาพด้านนอกอยู่มากโข มันดูเหมือนพวกปิศาจได้บุกเข้ามาทำลายในที่แห่งนี้

ท่ามกลางซากหักพักนี้ มีช่องหนึ่งปรากฎขึ้นอย่างชัดเจน

“ฉันมั่นใจ มันมีชั้นที่ลึกลงไปอีก!”

แม้ว่าชั้นใต้ดินที่ลึกลงมาจะมีพื้นที่เล็กกว่าด้านบน แต่สิ่งของที่อยู่ด้านในปรากฏให้เห็นได้ไกลสุดที่สายตาจะมองเห็น มันไม่ได้มีเพียงสิ่งของที่เป็นพวกอาหารพื้นฐานทั่วไป แต่ยังมีของที่ใช้ฟุ่มเฟือยเช่นเหล้าและบุหรี่อีกด้วย มีแม้กระทั่งอาวุธปืนจำนวนมากมายที่มันทำให้สะดุดตา...

“ฉันรวยแล้ว!”

มีอาหารจำนวนมากอยู่ในชั้นใต้ดิน... ถังหยูยังเห็นตู้แช่ที่เชื่อมต่อเข้ากับเครื่องปั่นไฟฟ้าดีเซล มันยังคงทำงานอยู่

ในตู้แช่นั้นถังหยูเจอพืชผักจำนวนมากมายและเนื้อสัตว์หลากหลายชนิด

เขาไม่ได้สนใจเลยว่าเนื้อนั้นมันจะถูกแช่มานานเท่าไหร่หรือว่ามันจะยังสดอยู่หรือไม่ เขาสนใจแค่ว่ามันมีวัตถุดิบอยู่หลากหลายประเภท อาหารพวกนี้มันไม่ได้ดูแย่กว่าช่วงก่อนวันโลกาวินาศเสียอีก!

หวังใต้คนนี้รู้วิธีเสพความสุขในชีวิตจริงๆ

ยังดีที่ทุกอย่างในนี้มาอยู่ในมือของถังหยูอย่างง่ายดาย เขารู้สึกขอบคุณหวังใต้จริงๆกับการบริจาคในครั้งนี้

เพียงแค่อาหารเพียงอย่างเดียวก็กินพื้นที่ส่วนมากในชั้นใต้ดินแล้ว ของใช้ในชีวิตประจำวันที่สำคัญกินพื้นที่เล็กๆและสิ่งของจำพวกอาวุธปืนกินพื้นที่ๆเหลือ

ถังหยูไม่ได้ตื่นเต้นมากมายกับปืนพกหรือปืนยาว เขาเจอบางสิ่งที่น่าสนใจอยู่ในกองอาวุธปืนเหล่านี้

มันมีปืนกลเบาอยู่สองกระบอก ปืนพวกนี้สามารถใช้เพื่อสนับสนุนแนวป้องกันของฐานที่มั่นได้อย่างดี

ถึงแม้ว่าในตอนนี้อาณาเขตของเขายังไม่มีแนวป้องกันที่ชัดเจนก็ตาม

“ถึงอย่างไร.. ของพวกนี้ไม่น่าจะใช่สิ่งเดียวที่ทำให้หวังใต้พยายามฝ่าฟันอย่างหนัก ของพวกนี้มันกินพื้นที่ไปมากและถ้าหวังใต้ต้องการที่จะเอาของพวกนี้ไปโดยที่ไม่ทำให้ฮั่นจิงสังเกตเห็น เขาคงจะไม่เอาติดตัวไปมากมาย”

“ถ้าอย่างนั้น ของที่มีค่ามากที่สุดน่าจะอยู่ใน...”

ถังหยูมองไปที่มุมห้อง เห็นตู้เซฟตั้งอยู่

ชั้นใต้ดินที่ซ่อนเอาไว้มีตู้เซฟ แม้ถังหยูจะไม่ต้องใช้สมองของเขา เขาก็รู้ได้ไว้สิ่งที่มีค่าถูกซ่อนเอาไว้ด้านใน

นี่เป็นตู้เซฟระดับสูงที่สามารถป้องกันได้หลายสิ่ง แต่นั่นมันก่อนวันโลกาวินาศ ในตอนนี้มันสามารถถูกทำลายได้ง่ายๆ

ด้านในมีคริสตัลพลังงานที่ส่องสว่างอยู่มากมาย

ถังหยูแทบหยุดหายใจ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบเห็นคริสตัลพลังงานจำนวนมากขนาดนี้

มันมีเท่าไหร่นะ 1000หน่วย 2000หน่วย หรืออาจจะมากกว่านั้นอีก?

“ตรวจพบคริสตัลพลังงานจำนวน 5255 หน่วย”

เสียงที่เย็นชาจากซิสเทมดังขึ้นในหัวของเขา ในตอนนี้ถังหยูดีใจมาก

เขาจะกลายเป็นคนที่มั่งคั่ง... เขาจะเป็นคนที่มีเงินจำนวนมาก!

ขอบคุณ หวังใต้

นอกเหนือจากคริสตัลพลังงาน ยังมีวัตถุดิบขั้นสูงของปิศาจอยู่ในเซฟ เช่นกรงเล็บที่คมกริบ ขนสัตว์หนาๆ และอื่นๆอีก

ของพวกนี้ หลายอย่างดูเหมือนจะเป็นของที่พิเศษที่เจอได้ในระหว่างวันโลกาวินาศ เขาไม่สามารถระบุได้ว่ามันคืออะไรอยู่พักหนึ่ง

อย่างเช่น เขาเห็นคริสตัลที่มีขนาดเท่าลูกบาส สีขาวและดูโปร่งใส

ถังหยูหยิบวัตถุดิบออกมาสำรวจด้วยความระมัดระวังทีละชิ้นและเก็บมันกลับเข้าไปในเซฟ มันน่าจะดีกว่าถ้าเอาไปทั้งเซฟ