บทที่ 183 - สังเคราะห์ทักษะ (2) [06-06-2020]

บทที่ 183 - สังเคราะห์ทักษะ (2)

”

ฉันได้เข้าไปในบียอนชั้นที่ 5 หลังจากที่โรเล็ตต้าได้ให้กำลังใจ ไม่ว่าศัตรูจะของฉันจะเป็นใคร ฉันก็ไม่ได้มีแผนที่จะไปตายอย่างแน่นอน ถ้าพลังชีวิตของฉันเหลือ 0 ในบียอน ฉันก็จะต้องรอเป็นเวลทั้งเดือนก่อนที่จะสามารถกลับเข้ามาได้อีก ถ้าฉันเสียเวลาเหล่านั้นไปมันก็ไม่สำคัญแล้วว่าฉันจะปีนได้เร็วแค่ไหนก็ตาม

โรเล็ตต้าดูเหมือนจะใช้เวลาอย่างช้าๆหลังจากประกาศช่วงเวลาที่เหลือ 2 ปี แต่ฉันนั้นต่างออกไป ฉันไม่จะทำได้เพียงแค่ปีนดันเจี้ยนไปทั้ง 2 ปีได้ ฉันจะต้องทำงานในฐานะทหารรับจ้างต่างมิตและเคลียร์เหตุการณ์ดันเจี้ยนในตอนที่มันโผล่ออกมาอีกด้วย

แม้อย่างนั้นไอเวรที่อยู่ข้างหน้าฉันมัน....ผิดปกติเกินไป

[ก๊าซซซซซซซซ]

[วอคลายของผีออร์คลอร์ดได้คำรามออกมา! ผีออร์คลอร์ดจะลบผลสเตตัสด้านลบทั้งหมดออกไป! พลังโจมตีจะเพิ่มขึ้น 50% เป็นการชั่วคราวและอยู่ในสถานะสุดยอดเกราะ]

[สะท้อนวิญญาณทำงาน! วอคลายของผีออร์คลอร์ดได้ดังซ้ำขึ้น ผีออร์คลอร์ดสามารถรับผลกระทบจากวอครายได้สิบครั้ง]

ออร์คลอร์ที่มีครึ่งตัวได้ลอยอยู่กลางอากาศและตะโกนออกมา กระโหลกบนง้าวก็ยังกรีดร้องออกมาในเวลาเดียวกัน พวกมั้นได้ทำให้พลังของวอคลายเพิ่มขึ้น ฉันสามารถจะมองเห็นความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นมาได้ด้วยสายตาตนเองได้เลย

"แกจะเพิ่มพลังไปถึงกี่เท่าถึงจะพอใจกัน ไอขี้ขลาด!"

[ก๊าซซซซซซ]

เมื่อฉันได้เข้ามาในบียอนชั้นที่ 5 สิ่งแรกที่ฉันได้เห็นก็คือห้องโถงขนาดใหญ่ที่ฉันกำลังอยู่ในขณะนี้และผีออร์คลอร์ด มันสบายใจที่ฉันจะไม่ต้องใช้เวลาหลายวันในการสำรวขบียอน แต่ว่าความจริงแล้วการที่ฉันต้องเผชิญหน้ากับกึ่งวิญญาณ กึ่งมีชีวิตมันทำให้ฉันตรึงเครียดมากทีเดียว

[ก๊าซซซซซ]

"ให้ตายสิ"

มันเหมือนกับผีในหนังสยองขวัญ ผีออร์คลอร์ดได้วาปไปมาเข้ามาหาฉันช้าๆ ทุกๆครั้งที่กระโหลกบนง้าวตัดผ่านอากาศพวกมันก็จะปล่อยเสียงกรีดร้องออกมาซึ่งทำให้ฉันตรึงเครียดมากขึ้น

"อึก"

ฉันได้รีบกลิ้งไปข้างหลังอย่างรวดเร็วเพื่อหลบง้าว หลังจากตัดได้ผมฉันไปบางเส้นง้าวก็ได้ปักเข้ากับพื้นทำให้เกิดเสียงที่น่าขนลุกดังขึ้น ในเวลาเดียวกันทั้งห้องก็ได้สั่น ด้วยความรู้สึกแปลกๆฉันจึงบินขึ้นไปก่อนที่ฉันจะได้ทำอะไรฉันก็รู้สึกว่าท้องของฉันถูกบีบและไอเลือดออกมา ฉันได้หยิบยาและกัดฟันแน่น

"ถ้างั้นมันก็ไม่สำคัญว่าฉันจะหลบการโจมตีสินะ...."

จริงๆแล้วการต่อสู้กับบอสมันไม่น่าจะน่ารำคาญมากไปกว่านี้ การโจมตีของออร์คลอร์ดนั้นทรงพลังจนยากที่จะป้องกัน แม้แต่ถ้าฉันหลบมันทั้งห้องก็จะสั่นสะเทือนและฉันก็จะได้รับดาเมจ ฉันอดไม่ได้เลยที่จะยกย่องการตัดสินใจของตัวเองที่ไม่พาล็อทเต้และพลีนมา

อย่างหนึ่งที่สามารถจะยืนยันได้คือฉันสามารถจะบินขึ้นไปกับล็อทเต้เพื่อหลบการโจมตีด้วยการสั่นสะเทือนได้ ยังไงก็ตามถึงแม้ว่าห้องโถงมันจะกว้างแต่มันก็ไม่มากพอที่จะให้ล็อทเต้ได้บินอย่างอิสระ ไพก้าก็ได้ออกมาถามด้วยเหตุผลเดี๋ยวกันนี้

[ก๊าซซซซซซซ]

คุณสมบัติการสะท้อนของกำแพงก็ได้หายไป กลับกันไม่ว่าการโจมตีของผีออร์คลอร์ดจะโจมตีไปตรงไหน ทั้งห้องก็จะสั่นสะเทือนและสร้างความเสียหายเท่ากับแรงที่โจมตีสัมผัสกับพื้น แน่นอนว่าในตอนนี้ฉันได้บินอยู่มันจึงไม่มีความหมายแล้ว

ฉันได้พยายามคิดว่าฉันสร้างมารถจะใช้เจ้าสิ่งนี้เพื่อสร้างความเสียหายให้กับมันได้ไหม แต่ว่าเพราะมันก็บิอยู่เหมือนกันทำให้ฉันไม่สามารถจะทำอะไรได้

ลูกศรพลังจิตหลายดอกได้ถูกยิงมาใส่ฉันโดยไร้ซึ่งความปราณี หลังจากถูกเสริมด้วยพลังวอคลายไป 10 ครั้ง แม้แต่ศรพลังจิตดอกเดียวก็เพียงพอที่จะสร้างบาดแผลหนักให้กับฉันได้แล้ว ฉันได้เต้นเหมือนกับแฟรี่เพื่อจะหลบลูกศรเหล่านี้ที่เข้ามาและมันได้กระทบกับผนังห้องและระเบิดออกมาทำให้ทั้งห้องสั่นสะเทือนด้วยเสียงดังสนั่นในทันที

มันจบลงด้วยการที่ฉันถูกกดดันโดยผีออร์คลอร์ดด้วยการต่อสู้ที่คาดไม่ถึงที่เริ่มขึ้นมา แต่ถ้าฉันไม่สามารถจะหาจังหวะการต่อสู้ได้อย่างรวดเร็ว ฉันจะตกอยู่ในอันตราย

"เอาล่ะ..... ย๊ากกกกกก!"

[คุณเปิดใช้งานเสียงคำรามเยือกแข็งแล้ว! ศัตรูทั้งหมดในพื้นที่จะถูกแช่แข็ง พันธมิตทั้งหมดจะได้รับสุดยอดเกราะและเพิ่มพลังทั้งหมดขึ้น 50% เป็นการชั่วคราว คุณมีโอกาสที่จะโจมตีติดคริติคอลเป็นสองเท่าเมื่อโจมตีศัตรูที่ได้รับผลกระทบจากเสียงคำรามเยือกแข็ง]

พลังงานเยือกแข็งได้โหมกระหน่ำทั่วทั้งห้องโถง ศรพลังจิตที่ลอยอยู่ได้ช้าลงไปและน้ำแข็งได้ปรากฏขึ้นบนร่างกายของผีออร์คลอร์ด ด้วยการใช้พลังของชาราน่าฉันได้ระเบิดศรพลังจิตไปที่ละอันๆและคิดเกี่ยวกับทักษะของบอสประจำชั้นว่าจะใช้ยังไง

น่าเสียดายมากที่มันไม่มีพื้นที่มากพอที่จะให้ไพก้าได้บินไปรอบๆ ดังนั้นมันก็ไม่มีทางเลยที่ฉันจะได้ใช้ทักษะช่วงเวลาแห่งยักษ์ ฉันยังไม่สามารถจะใช้ไกอา บัสเตอร์ได้อีกด้วยเนื่องจากว่ามันจะทำให้ทั้งห้องสั่นสะเทือนด้วพลังโจมตี

"ถ้าอย่างนี้ก็...อึก ริยู!"

[เข้าใจแล้ว]

ผีออร์คลอร์ได้ทำลายน้ำแข็งออกมาแล้ว ฉันได้พยายามที่จะหยุดมันเอาไว้อีกครั้งด้วยพลังของริยู แต่ว่ามันยังไม่พอ ในที่สุดฉันก็หยุดคิดและจับหอกแน่น

"ราวกับว่าฉันจะทำเพียงแค่ใช้ทักษะของบอสประจำชั้นนสู้งั้นแหละ! เตรียมตัวตายได้แล้ว!"

ฉันได้พุ่งเข้าหาผีออร์คลอร์ด ในขณะนั้นฉันก็ได้เทมานาไปให้ริยูและบอกกับเธอให้ยับยั้งผีออร์คลอร์ดเอาไว้ ในเวลาเดียวกันฉันก็ดื่มมานาโพชั่นและสร้างเพลิงโกลาหลขึ้นบนหอกของฉัน ผีออร์คลอร์ได้ร้องออกมาด้วยเสียงที่น่ากลัวราวกับว่ามันต้องการที่จะฆ่าฉันด้วยเพียงแค่เสียง

[ก๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ]

"ฉันไม่ได้มีเวลาให้มาเสียกับที่นี่อีกแล้วเจ้าวิญญาณออร์คเอ้ย"

ฉันได้หลบง้าวที่ขยับมาอย่างเชื่องช้าและแทงหอกของฉันเข้าไปที่เอว มันอาจจะมีร่างกายเป็นจิตวิญญาณ แต่ว่ามันไม่สามารถที่จะหลบเพลิงโกลาหลของฉันได้ แม้ว่าน้ำแข็งที่หยุดการเคลื่อนไหมของมันได้อย่างสมบูรณ์ก็ยังละลายไป มันได้รับผลกระทบอย่างมากจากเพลิงสีดำที่ไม่สามารถจะดับได้

ผีออร์คลอรืได้ยิงศรพลังจิตออกมามากขึ้นและปล่อยคลื่นออร่าออกมาด้วยการเหวี่ยงง้าว ทั้งห้องได้สั่นอย่างไม่สิ้นสุดลงทำให้ฉันได้รับความเสียหายแม้ว่าจะฉันจะยังบินอยู่ก็ตาม ถึงแม้การสั่นสะเทือนจะเกิดขึ้นกับพื้นและกำแพง แต่ว่าแรงกระแทกก็ได้แพร่กระจายไปทั่วอากาศ เจ้านี้มันไม่สามารถจะให้เป็นแบบนี้ต่อไปได้ ลูกศรพลังจิตมันดูเหมือนจะยิงมาใส่ฉันจนเกือบจะไม่มีจำกันและฉันก็ไม่สามารถจะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆได้

"อึก... ก่อนอื่นฉันจะกำจัดแรงสั่นสะเทือน ริยูตอนนี้กลับไปก่อน"

เมื่อริยูออกไป ผีออร์คลอร์ดก็ได้บ้าคลั่งออกมาด้วยความยินดี มันได้พุ่งเข้ามาหาฉันและเหวี่ยงง้าวเหมือนกับเคียว

ฉันได้ตะโกนออกไป

"ย๊ากกกกกกกกกกกกก"

[คุณได้ใช้เสียงคำรามสีชาด ทุกสิ่งทุกอย่างจะลุกเป็นไฟ]

ในความเป็นจริงแล้วมันไม่มีอะไรที่สามารถจะมาเข้าใกล้ทักษะนี้ได้ พื้นที่ทั้งหมดได้ปกคลุมไปด้วยเพลิงและสร้างความเสียหายให้กับเป้าหมายทั้งหมดนอกเหนือไปจากฉัน! เสียงร้อยที่เจ็บปวดของผีออร์คลอร์ดนั้นฝังใจเป็นอย่างมาก เพลิงโกลาหลก็ได้ขยายอากาศเขตเพิ่มขึ้นราวกับว่าเพลิงเหล่านั้นคือบ้าน

[ก๊าซซซซซซซซซซซ]

ในเวลาเดียวกันผีออร์คลอร์ดก็โยนง้าวมาใส่ฉัน มันดูเหมือนว่าแม้แต่พื้นที่เปลวเพลิงก็ไม่สามารถที่จะหยุดสถานะสุดยอดกราะได้ ฉันได้ส่งออร่าที่ปกคลุมไปด้วยเพลิงโกราหลไปหามันและหลบง้าว จากนั้นง้าวจึงได้ปักกับพื้นและทั้งก็ได้สั่นสะเทือนอย่างมากจากแรงกระแทกและนั่นก็คือจุดจบ ฉันได้ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

"มันทรงประสิทธิภาพจริงๆ"

แม้ว่าคำพูดของฉันก็ยังหายไปหลังจากการสั่นสะเทือนเบาๆ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเปลื่ยนให้เป็นสูญยากาศแต่สมบูรณ์ แต่มันดูแหมือนว่าสิ่งที่ฉันว่าแผนเอาไว้มันสำเร็จ

คลื่นมันไม่สามารถเดินทางได้หากไม่มีสื่อ ในฐานะที่เสียงคำรามสีชาดจะเผาทุกๆอย่างเมื่อมันทำงานทำให้แรงสั่นสะเทือนไม่สามารถจะเดินทางผ่านอากาศได้ แน่นอนว่าสิ่งนี้ก็ทำให้ฉันอยู่ในจุดที่ลำบากเหมือนกัน แม้ว่าฉันจะเป็นนักสำรวจเลเวล 56 แต่ฉันก็ไม่สามารถจะอยู่ในพื้นที่ๆไม่มีอากาศได้นานนัก

[ไพก้าไปกันเถอะ]

[เข้าใจแล้วนายท่าน]

ฉันได้ยกหอกขึ้นและสูดหายใจ ฉันได้ทุ่มพลังทั้งหมดของฉันลงไปในจุดๆหนึ่งและพุ่งเข้าไปหาผีออร์คลอร์ดพร้อมกับไพก้า

"รับนี้และตายไปซะ! ฮีโร่อิค สไตรค์"

ผีออร์คลอร์ดก็ยังร้องออกมาและพุ่งเข้ามาหาฉัน เยี่ยมเพราะฉันไม่ได้ยินเสียงของมัน ฉันจึงได้สันนิษฐานเอาว่ามันตะโกน

นอกจากนี้การวาปที่เหมือนกับในหนังสยองขวัญก็ได้เริ่มทำงานอีกครั้ง ถ้าฉันไม่เผลอแม้แต่นิดเดียวฉันก็จะสูญเสียขาไปในทันทีได้เลย ฉันได้โจมตีไปหลายสิบครั้ง แต่ว่าศัตรูของฉันโจมตีเพียงแค่ครั้งเดียวก็ทำให้ฉันบาดเจ็บได้แล้ว ในตอนนี้มันไม่มีอากาศหายใจอีกแล้ว จริงๆและมันไม่มีอะไรเลยที่เป็นไปตามแบบของฉัน

มันไม่มีอะไรที่น่ากลัวไปกว่าการต่อสู้กับศัตรูในสถานะสุดยอดเกราะ แต่ว่าฉันได้ยิ้มขึ้น นักรบจะส่องประกายเมื่อได้ต่อสู้ด้วยการเอาชีวิตเข้าแลกและนักรบจะยิ่งส่องประกายถึงขีดสุดเมื่อได้ทุ่มทุกๆอย่างและเอาชัยชนะมาได้

ดวงตามารของฉันได้ส่องแสงสีทองอกมาและฉันก็แทงหอกที่เต็มไปด้วยเพลิงโกลาหลและออร่าของฮีโร่ออกไป หอกได้พุ่งผ่านง้าวของผีออร์คลอร์ดและแทงเข้าที่ด้านข้างของมัน

[ก๊าซซซซซซซ]

"ร้องให้ดังกว่านี้อีกสิไอหมูผี"

ฉันได้ตะโกนออกมาเพื่อกระตุ้นตัวเองและแทงไปข้างหน้าอีกครั้ง เพลิงโกลาหลได้กลืนกินร่างกายของมันทั้งหมดไป

******

[คุณได้เคลียร์บียอนชั้นที่ 5 คุณได้รับคุณสมบัติที่จะท้าทายดันเจี้ยนที่หนึ่งชั้นที่ 56]

[คุณได้รับโบนัสแต้สสเตตัส 5 แต้ม พลังชีวิตและมานาสูงสุดของคุณเพิ่ม 2%]

[ค่าประสบการณ์ของทักษะที่คุณใช้ในบียอนชั้นที่ 5 จะเพิ่มขึ้นอย่างมาก]

[คุณได้เอาชนะบอสประจำชั้นของบียอนตัวแรก 'ผีออร์คลอร์ด' ด้วยการต่อสู้เพียงลำพัง! คุณได้รับฉายา 'นักล่าผีออร์คลอร์ด' สเตตัสทั้งหมดเพิ่มขึ้น 1]

[เลือกรางวัลของคุณ

1.แหวนเสียงสะท้อน]

ถ้าหากว่ามีไอเทมให้ฉันอันเดียวก็อย่าบอกให้ฉันเลือกมันสิ! แม้ว่าในขณะที่ฉันบ่น ฉันก็หยิบรางวัลมาอย่างรวดเร็วและออกไปจากบียอน เพราะว่าฉันไม่สามารถจะอยู่ในที่ๆไร้อากาศนานๆได้

"ฟุฮ่า"

ในวินาทีที่ฉันมาถึงชั้นขายของฉันได้สูดหายใจเข้าออกลึกๆ โรเล็ตต้าได้มองมาที่ฉันด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง

"ชิน ชินทำสำเร็จ?"

"หุหุ.... แน่นอนสิ..."

"ชินเป็นคนที่เขียนประวัติศาสตร์ใหม่จริงๆ"

"นั่นมันไม่จริง ฉันไม่ได้รับรางวัลสำหรับครั้งแรก"

ฉันได้ตอบกลับไปในขณะที่มองแหวนเสียงสะท้อน มันเป็นแหวนโลหะที่ติดอัญมณีโปร่งแสงเอาไว้ โรเล็ตต้าได้ตอบกลับมาทันที

"ชินสำรวจบียอนทุกคนจะต้องเอาาชนะบอสประจำชั้นเพียงลำพัง ชินเป็นนักสำรวจบียอนคนใหม่ล่าสุด ชินคิดจริงๆหรอว่าจะไม่มีใครเอาชนะบอสประจำชั้นของบียอนตัวแรกจริงๆนะ?"

"อะแฮ่ม..."

"ถึงแม้ว่าตอนนี้จะเหลือเพียงแค่สามครับ แต่ว่าก็ยังมีนักสำรวจบียอนคนอื่นๆในอดีต แน่นอนว้ายส่วนใหญ่ในตอนนี้...."

"ไม่เป็นไรโรเล็ตต้า"

ความเงียบได้ปกคลุมระหว่างเรา โรเล็ตต้าได้ยิ้มอย่างหน้าอึดอัดและหันหนีไป ผู้หญิงคนนี้ยังคงไม่เชื่อใจในตัวฉันแบบเต็มๆ เธอยังคงพยายามที่จะสร้าง 'เหตุผลเพื่อไปต่อ' อย่างต่อเนื่อง แม้ว่าฉันจะรู้ว่าเธอทำมันเพื่อฉัน แต่ว่าในตอนนี้มันไม่ได้ช่วยอะไรฉันเลย

แน่นอนเพราะว่าโรเล็ตต้าอาจจะเสียใจได้ถ้าฉันพูดอะไรออกไป ฉันจึงตัดสินใจจที่จะมองไปที่ออฟชั่นของแหวนเสียงสะท้อน

[แหวนเสียงสะท้อน (ยูนีค)

ความทนทาน - 230/230

ความต้องการการสวมใส่ - ไม่มี

ผลอุปกรณ์ - เพิ่มผลของทักษะประเภทเสียงคำรามทั้งหมดสองเท่า]

"โอ้ววว"

แม้ว่าฉันจะไม่ได้เพิ่มสเตตัสใดๆ มันก็เป็นไอเทมที่สมบูรณ์แบบสำหรับฉัน มันราวกับว่ากำลังรอฉันอยู่มันได้มาหลังจากที่ฉันได้รับเสียงคำรามเยือกแข็ง! ฉันได้รีบถอดถึงมือและใส่แหวนลงไปในทันที

โรเล็ตต้าได้ค่อยๆเดินเข้ามาหาฉันราวกับว่าเธอกำลังศึกษาท่าทางเธอฉัน เธอดูน่ารักมาก

"งะ งั้นชินก็ได้ไอเทมที่ดีใช่ไหมชิน?"

"ใช่แล้ว มันเป็นไอเทมที่ยอดเยี่ยมมา มันพอที่จะลดความกังวลของโรเล็ตต้า"

"งี่เง่า ฉันจะกังวลอยู่ดีแม้ว่าชินจะมีดาบศักดิ์สิทธิ์ก็ตาม...ฮี้"

รอยยิ้มอันขมขื่นได้ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของฉันในขณะที่นึกไปถึงฮีโร่ของทวีปรูก้า ใช่แล้ว ฉันไม่ควรจะหยิ่งยโส ยังมีคนอีกมากที่แข็งแกร่งกว่าฉัน ฉันยังไม่สามารถจะมีความสุขกับการที่แค่เคลียร์บียอนชั้นที่ 5 ได้

ราวกับว่าเป็นการทำให้ตัวเองหากจากโรเล็ตต้าที่กำลังเข้าใกล้อันตาย ฉันได้หนีไปจากชั้นร้านขาย

"เอาล่ะโรเล็ตต้า ถ้างั้นฉันจะไปที่ชั้น 56 แล้วนะ"

"เอ๊ะ!? ไม่นะ จะไม่อยู่กับฉันอีกหน่อยหรอ?"

"ฉันไม่ได้มีเวลาที่จะเสียไปอีกแล้ว"

"ชะ ชิน! กะ ก่อนหน้านั้น!"

"ไว้เจอกันบนชั้นขายของชั้นที่ 56 นะ"

โรเล็ตต้าได้ตะโกนออกมาดังขึ้น

"ก่อนหน้านั้นซื้อเครื่องตรวจจับเวทย์ก่อน! มันมีราคา 150,000 ทอง"

"...ฉันซื้ออันหนึ่ง"

เห็นได้ชัดว่าชั้นที่ 56มันมีตัวเลียนแบบและโกเลมซึ่งสามารถจะตรวจพบได้ตรวจเครื่องตรวจจับเวทย์เท่านั้น

....ถ้าเธอจะขายไอเทมให้ฉันก็อย่าทำบรรยากาศแปลกๆสิ!