เทพราชันเก้าตะวัน ตอนที่ 0595 [อ่านฟรี]
ตอนที่ 595 : เสือดาวป่าหนามลึกล้ำ
ฉินหยุนอยู่ในเขตแดนจินตภาพเซียนยุทธภัณฑ์ ดังนั้นเขาจึงไม่ทราบเรื่องราวที่เกิดขึ้นภายนอก ชั่วเวลานี้ เขากำลังออกล่าสัตว์ป่าร่วมกับหลงเฉียวเฟิงอยู่
เพื่อช่วยเหลือฉินหยุนให้ก้าวสู่สิบอันดับแรก หลงเฉียวเฟิงจึงช่วยเหลือเขาล่าสัตว์ เพื่อหามาซึ่งวัสดุสำหรับใช้หลอมสร้างยันต์
และยังเป็นเพราะฉินหยุนให้สัญญาต่อนาง ว่าจะช่วยสร้างอุปกรณ์มิติเก็บของให้
ฉินหยุนและหลงเฉียวเฟิงอยู่ในป่าชายเขา กำลังออกล่าสัตว์ลึกล้ำที่แข็งแกร่ง
“หากพวกเราจับตัวสัตว์ลึกล้ำได้ ย่อมสามารถสร้างอุปกรณ์ลึกล้ำที่ดีได้!” ฉินหยุนกล่าวพลางเผยอาการตื่นเต้น
“เป็นเสือดาวป่าหนามลึกล้ำ!” หลงเฉียวเฟิงขมวดคิ้ว “เจ้าตัวนี้ค่อนข้างยากสังหารไม่น้อย! สัตว์ลึกล้ำตัวนี้หาได้ยากแม้กระทั่งในเขตแดนจินตภาพ”
เขตแดนจินตภาพถูกออกแบบมาเพื่อขอบเขตวรยุทธ์เต๋าระดับที่เก้า และขอบเขตวรยุทธ์วิญญาณระดับต้น
ดังนั้นแล้ว แม้สัตว์ที่นี่แข็งแกร่ง ทว่าก็มีขีดจำกัดของมันอยู่
ยกตัวอย่าง สัตว์ลึกล้ำจะพบเจอได้น้อยครั้ง
“พวกเราร่วมมือกันก็ยังยากสังหารอย่างนั้นหรือ?” ฉินหยุนไม่คิดเช่นนั้น
“ต่อสู้กับมันดูเดี๋ยวเจ้าก็ได้รู้!” หลงเฉียวเฟิงแค่นเสียงเบา “ฉินหยุน ข้าทราบว่าเจ้าแข็งแกร่ง ทว่าสัตว์ลึกล้ำที่นี่ไม่ใช่อ่อนด้อยเช่นกัน”
“อย่างนั้นทำไมสัตว์ลึกล้ำที่นี่บ่อยครั้งจึงเผ่นหนี?” เมื่อฉินหยุนได้เห็นสีหน้าของหลงเฉียวเฟิง เขาจึงเผยความตั้งใจมากขึ้น “สัตว์ลึกล้ำที่นี่แข็งแกร่งเพียงใดกัน?”
“ข้าเคยพบเจอมาก่อนตัวหนึ่ง และเป็นข้าเกือบถูกสังหาร!” หลงเฉียวเฟิงกล่าว “สาเหตุว่าทำไมเสือดาวลึกล้ำเผ่นหนีหาย ก็เพราะมันกังวลว่าไม่อาจเอาชนะพวกเราสองคนได้โดยง่าย!”
ความแข็งแกร่งของหลงเฉียวเฟิงจัดอยู่สิบอันดับแรก ทว่าครั้งหนึ่งนางก็ยังเกือบถูกสัตว์ลึกล้ำสังหาร
ก่อนหน้า ฉินหยุนปรามาสต่อสัตว์ลึกล้ำ ครานี้ เขาค่อยตั้งใจระมัดระวังให้มากขึ้น
“เจ้านั่นวิ่งหนีรวดเร็วนัก!” ฉินหยุนทะยานร่างสู่อากาศ เร่งรีบไล่ตามไปพร้อมกับหลงเฉียวเฟิงกว่าครึ่งชั่วยาม กระนั้นก็ยังไม่อาจไล่ทัน
ขณะฉินหยุนใกล้หมดความอดทน เสือดาวป่าหนามลึกล้ำคล้ายเปลี่ยนท่าทีอย่างกะทันหัน ฉับพลันมันกระโดดพรวดลงสู่พื้น ร่างกายปลดปล่อยหนามยาวออกจากร่างพุ่งเข้าปะทะฉินหยุน
“ที่นี่มีพวกมันสองตัว ระวังด้วย!” หลงเฉียวเฟิงร้องเตือน “มันหนีมาเพื่อหาตัวช่วย!”
เสือดาวลึกล้ำตัวหนึ่งโจมตีใส่ฉินหยุน ขณะที่อีกตัวโจมตีใส่หลงเฉียวเฟิง
สาเหตุว่าทำไมเสือดาวลึกล้ำเผ่นหนีแต่แรก ก็เพราะต้องการหาพรรคพวก
ฉินหยุนตั้งระวังอยู่แต่แรกแล้ว เมื่อได้เห็นเสือดาวลึกล้ำพุ่งเข้าหา หมัดของเขาจึงปล่อยออก
พลังเต๋าสั่นไหวถูกส่งถ่ายผ่านเคล็ดวิชาคลื่นยักษ์ มันแปรเปลี่ยนเป็นพลังสั่นไหวซ้อนทับเกิดขึ้นเป็นคลื่นกระแทก โจมตีพุ่งตรงเข้าใส่ร่างเสือดาวป่าหนามลึกล้ำที่คิดโจมตีตัวเขา
ที่ฉินหยุนไม่คาดคิด คือเสือดาวลึกล้ำสามารถทะลวงผ่านพลังสั่นไหวเข้ามาได้!
“บัดซบ!”
ฉินหยุนโดนหนามของมันเข้าปะทะกับร่างไปหลายครั้ง ด้วยโทสะ เขาโจมตีปลดปล่อยพลังสั่นไหว อสนีบาต และอัคคีออกไปพร้อมกัน
สามพลังเต๋าคลุ้มคลั่งผสานเข้าด้วยกันคำรามร้อง พวกมันเข้าปะทะกับเสือดาวป่าหนามลึกล้ำที่อยู่บนพื้นดิน
ร่างกายฉินหยุนโดนเจาะด้วยหนามยาวไปไม่น้อย โชคยังดีที่พวกมันไม่โดนจุดสำคัญ
หลงเฉียวเฟิงตะโกนดัง “หนามของเสือดาวป่าหนามลึกล้ำมีความแปลกประหลาด พวกมันทะลวงผ่านพลังงานได้ง่ายดาย และยังคล้ายดูดกลืนพลังงานได้ด้วย!”
“บอกข้าให้เร็วกว่านี้ได้หรือไม่!”
ฉินหยุนทะยานร่างลงพื้น ให้หลิงหยุนเอ๋อปลดปล่อยพลังแรงโน้มถ่วงรุนแรง เข้าสะกดร่างของเสือดาวเอาไว้
เสือดาวที่คิดโจมตีฉินหยุนต่อเนื่อง พลันต้องโดนแรงโน้มถ่วงสะกดจนร่างต้องแนบติดกับพื้นอย่างกะทันหัน
ฉินหยุนใช้งานวิชาวายุสังหารผ่านกระบี่ยาว สับฟันเข้าใส่ร่างเสือดาวจนกระทั่งมีแต่บาดแผล
“ร่างของมันยืดหยุ่นนัก!” ฉินหยุนอุทานดัง
ทุกการโจมตีของวิชาวายุสังหารทั้งหกกระบวนท่า ทั้งหมดเข้าเป้าที่ตัวเสือดาวอย่างจัง
หากเป็นผู้คน คงมีสภาพเป็นเศษเนื้อไปแล้ว
ฉินหยุนยังคงใช้งานวายุสังหารต่อเนื่อง ท้ายที่สุดค่อยผ่าร่างเสือดาวออกเป็นสองท่อนได้
หลงเฉียวเฟิงยังตกอยู่ในการต่อสู้ขื่นขมกับเสือดาวอีกตัวหนึ่ง นางกำลังถูกไล่ต้อน ดังนั้นตอนนี้จึงอยู่ห่างจากฉินหยุนหลายลี้
ฉินหยุนที่จัดการทางด้านตนเองเรียบร้อย จึงเร่งรีบทะยานร่างไปหาหลงเฉียวเฟิงพร้อมกระบี่ในมือ!
หลงเฉียวเฟิงตกอยู่ในสถานการณ์ยากลำบาก ที่ร่างของนางบังเกิดปากแผลหลายแห่งเลือดไหล ชุดสีขาวของนางถูกย้อมด้วยเลือด
ความหวาดกลัวปรากฏเด่นชัดที่ใบหน้ารูปไข่งดงามของนาง ฟันนั้นกำลังกัดแน่นอดทนต่อความเจ็บปวด ขณะยังต้องต้านรับเสือดาวอย่างต่อเนื่อง
ฉินหยุนพอมาถึง เขาได้เห็นเสือดาวพุ่งเข้าปะทะใส่ร่างหลงเฉียวเฟิงอีกครั้งหนึ่ง
หลงเฉียวเฟิงทั้งหวาดกลัวต่อความเจ็บปวดและความตาย กระนั้นนางไม่คิดหลบ เป็นนางคิดยอมตายแล้ว
ฉินหยุนเร่งรีบควบคุมมีดบินทั้งห้าเล่ม เข้าจ้วงแทงใส่ร่างเสือดาวด้วยความเร็วสูงล้ำ!
เสือดาวหยุดชะงักทันทีเมื่อถูกมีดสั้นจ้วงแทง
พร้อมกันนี้ ฉินหยุนทะยานร่างตามติด ปลดปล่อยวิชาวายุสังหารสับฟันออกอย่างคลุ้มคลั่ง
เพียงไม่กี่กระบวนท่า เขาจึงลงมือสังหารเสือดาวได้สำเร็จ
“ยอดเยี่ยมนัก!” หลงเฉียวเฟิงไม่คิด ว่าฉินหยุนสามารถสังหารเสือดาวป่าหนามลึกล้ำได้รวดเร็วเพียงนี้
“นี่เจ้ากลัวอะไร? เหตุใดไม่ใช้พลังมังกรและหงส์อมตะที่มี?” ฉินหยุนเบ้ปากขณะเข้าไปเก็บร่างสัตว์ลึกล้ำทั้งสองตัว
“ข้าไม่ต้องการให้ผู้อื่นพบเห็น!”
หลงเฉียวเฟิงระแวดระวังขณะหันมองรอบกล่าวเสียงเบา “ออร่าพลังมังกรและหงส์อมตะของข้าโดดเด่นเกินไป! หากมีผู้อื่นอยู่ใกล้และสัมผัสได้ว่าเจ้าและข้าร่วมมือกัน จะกลายเป็นยิ่งมีปัญหา!”
เมื่อครู่ หลงเฉียวเฟิงไม่ได้ทุ่มใช้พลังเต๋าทั้งหมดที่มี นางเพียงใช้พลังกระดูกวิญญาณเล็กน้อยผสานรวมกับพลังกายเพื่อต่อสู้
ฉินหยุนมองทางภูเขาลูกใหญ่ ก่อนจะมุ่งหน้าไปขุดถ้ำเพื่อหลอมสร้างอุปกรณ์อยู่ภายใน
“ในเมื่อเจ้าทำงานได้ดี ข้าก็จะขัดเกลาอุปกรณ์วิญญาณมิติเก็บของให้!” ฉินหยุนนำเอาหนังสัตว์ออกมาพร้อมยิ้มกล่าว
หลงเฉียวเฟิงตื่นเต้นยินดีภายใน สีหน้าของนางยังคงสงบขณะกล่าวคำ “ขอบคุณ!”
ฉินหยุนเร่งรีบสร้างกระเป๋ามิติเก็บของ ด้วยการแกะสลักอักขระดวงดาวพิเศษ ทำให้กระเป๋ามิติเก็บของสามารถผสานรวมกับเลือดเนื้อ ปิดซ่อนเอาไว้ภายในร่างได้
พลังนี้ค่อนข้างคล้ายคลึงกับพลังของวิญญาณเทวะเก้าตะวัน
ถัดจากนั้น ฉินหยุนค่อยเริ่มสร้างกระบี่ลึกล้ำขึ้นเล่มหนึ่ง
เขามีพิมพ์เขียวของกระบี่ลึกล้ำ ก่อนหน้านี้เขายังช่วยเหลือเทียนรั่วเหลิงและเย่ว์อู่หลันสร้างพวกมันขึ้น ทั้งสองเป็นอาวุธชั้นดี เป็นเขามีประสบการณ์ในการสร้างมันขึ้นมาก่อน
ผ่านการหลอมสร้างขัดเกลาอยู่สามวัน ฉินหยุนค่อยสร้างกระบี่ยาวที่หนาราวฝ่ามือได้ ทั้งตัวกระบี่เป็นสีทองคำ
วัสดุหลักที่ใช้ เป็นกระดูกของเสือดาวป่าหนามลึกล้ำ กระดูกของพวกมันเป็นสีทอง
ถัดจากนั้น เขายังสร้างยันต์ลึกล้ำอัคคีคลั่ง โดยใช้อักขระดวงดาวและอักขระลึกล้ำธาตุไฟแกะสลัก ด้วยการหลอมกระดูกและหนังสัตว์ผสานเข้าด้วยกัน เขาจึงสร้างพวกมันขึ้นมาได้สิบแผ่น
ด้วยเหตุนี้ ทั้งกระดูกสัตว์และเครื่องในทั้งหมดของสัตว์ลึกล้ำทั้งสอง จึงถูกใช้งานจนหมดสิ้น
หลงเฉียวเฟิงมองที่กระบี่ลึกล้ำในมือฉินหยุนอย่างริษยา นางย่อมประทับใจต่อความสามารถการสร้างอันสูงล้ำแม้เป็นในเขตแดนจินตภาพ
“ไปหากองกำลังอื่นกวาดล้างต่อกันดีกว่า!” ฉินหยุนยิ้มกล่าว “ข้าคิดอยากไปถล่มกองกำลังของเทียนเหยาเหล่ย!”
“ได้ แต่ข้าจะบอกเพียงตำแหน่ง เป็นข้าไม่คิดร่วมทางไปด้วย!” นางเดิมคิดอยากให้ฉินหยุนไปจัดการหลงควงหังก่อน
ไม่นานหลังออกจากถ้ำ สีหน้าของหลงเฉียวเฟิงถึงกับแปรเปลี่ยน “ออร่าของหลงควงหัง เหตุใดมันอยู่ที่นี่?”
ฉินหยุนเร่งรีบหลับตาลง สำรวจเทียบอันดับยุทธ์เต๋า พบว่าแต้มของหลงควงหังหายไปห้าร้อย อันดับของอีกฝ่ายร่วงหล่น
“เป็นมันใช้ห้าร้อยแต้มแลกเปลี่ยนยันต์วิญญาณค้นหาบุคคล!” ฉินหยุนเผยเสียงทุ้มลึก
“อย่างนั้นข้าขอตัวก่อนแล้ว!” หลงเฉียวเฟิงกล่าวคำจบ นางจึงเร่งรีบเผ่นหนีหาย
หลังจากได้ยันต์เพื่อใช้ค้นหาตัวฉินหยุน หลงควงหังจึงพบเจอตำแหน่งอย่างรวดเร็ว
ไม่นานนัก ฉินหยุนจึงได้เผชิญหน้ากับหลงควงหัง
หลงควงหังสวมใส่ชุดเกราะสีทองเต็มอัตราศึก ใบหน้าหล่อเหลาพร้อมร่างสูงเผยสีหน้าดำมืด
“ฉินหยุน เจ้าต้องตายที่นี่วันนี้!” หลงควงหังได้เห็นฉินหยุน น้ำเสียงของเขาทั้งเย็นเยือกและโกรธแค้น
“ข้ากำลังว่างแล้วเจ้าก็เสนอหน้ามาพอดี!” ฉินหยุนแสยะยิ้ม “เจ้ากล่าวว่าข้าต้องตาย เอาอะไรมาบอกว่าข้าต้องตาย?”
“ดูเหมือนเจ้าจะเอาแต่อยู่ในเขตแดนจินตภาพจนยังไม่ได้ออกสู่ภายนอก!” หลงควงหังยิ่งกราดเกรี้ยว “ผู้นำตระกูลหลงของพวกเราสิ้นชีพแล้ว! เป็นเขาถูกลอบสังหารตัดศีรษะ!”
ฉินหยุนพอได้ยิน เขาอึ้งไปวูบก่อนจะหัวเราะดัง “หลงควงหัง เจ้าแลกเปลี่ยนห้าร้อยแต้มเพื่อยันต์วิญญาณค้นหาบุคคล เจ้ามาถึงที่นี่เพื่อบอกข่าวดีนี้แก่ข้าอย่างนั้นหรือ? เจ้าออกจะเป็นคนดีเกินไปแล้ว!”
“ข้ามาที่นี่ด้วยสามเรื่อง! หนึ่ง เป็นเจ้าแส่หาความวินาศสู่ตนเอง! สอง ข้ามาเพื่อจับตัวเจ้า! และสาม ข้ามาเพื่อบอก ว่าหากเจ้าคิดตายอย่างเป็นสุข จงไปยอมรับอาชญากรรมที่เจ้าก่อต่อตระกูลหลง!”
หลงควงหังนำเอาดาบยาวสีน้ำเงินหนาออกมา ใบหน้าของเขายิ่งมายิ่งโกรธแค้น จิตสังหารรุนแรงเล็งเป้าแต่เพียงที่ฉินหยุน
“ยอมรับ?” ฉินหยุนอดไม่ได้จนหัวเราะออก “เป็นตระกูลหลงของเจ้าที่ยั่วยุข้าก่อน! เช่นกัน อุปกรณ์เต๋าโบราณสี่ชิ้นของข้ายังเป็นตระกูลหลงนำไป ข้ากำลังคิดหาตัวมันผู้นั้นอยู่พอดี”
“จริงด้วย ฝากไปบอกผู้นำตระกูลหลงคนใหม่ของเจ้า ค่าหัวมันก็จะเป็นข้าประกาศออกไปเช่นเดิม!”
หลงควงหังพลันหัวเราะดัง “ฉินหยุน เจ้ารู้อะไรหรือไม่? เจ้าจะไม่มีวันรอดชีวิตได้เกินหนึ่งปี! ผู้นำตระกูลหลงของเราสิ้นชีพเพราะค่าหัวมากล้ำที่เจ้าประกาศ ทว่าตอนนี้บรรดาผู้อาวุโสตระกูลหลงมีโทสะอย่างแท้จริง พวกเราตระกูลหลงเป็นหนึ่งในห้าตระกูลใหญ่แห่งแดนวิญญาณอ้างว้าง และมีตัวตนอยู่มาแล้วนับหมื่นปี!”
“ผู้อาวุโสตระกูลหลงของเราย่อมมีครึ่งเซียน! เพราะผู้นำตระกูลหลงแห่งแคว้นมหาดวงดาวถูกสังหาร ท่านผู้นำใหม่ที่เป็นจักรพรรดิยุทธ์ และผู้อาวุโสครึ่งเซียนอีกจำนวนหนึ่ง ได้ออกปากว่าจะทวงหนี้แค้นครั้งนี้จากตัวเจ้าอย่างสุดกำลัง!”
“น่ากลัวเกินไปแล้ว!” ฉินหยุนหัวเราะ “แล้วจนกระทั่งถึงตอนนี้พวกมันทำอะไรไปบ้างแล้วเล่า? พวกมันรอคอยจนกระทั่งหัวผู้นำตระกูลหลงกลิ้งเล่นกับพื้นจึงค่อยเสนอหน้าออกมากันอย่างนั้นหรือ? หรือว่าก่อนหน้านี้เป็นพวกมันปรามาสต่อข้ากัน?”
“ฉินหยุน ชะตาเจ้าคือต้องตายอย่างน่าสังเวช! และจะไม่มีสตรีใดจากเกาะจันทราปีศาจหนีรอด! ข้าได้ยินว่าเทียนรั่วเหลิงและเย่ว์อู่หลัน มันสองตัวนั่นอยู่ในเกาะจันทราปีศาจ!”
สีหน้าของหลงควงหังเผยความหื่นกระหายยิ้มชั่วร้ายกล่าวออก “เมื่อใดที่ผู้อาวุโสครึ่งเซียนของเราโจมตี เมื่อนั้นข้าจะไปยังเกาะจันทราปีศาจ เทียนรั่วเหลิงและเย่ว์อู่หลัน พวกมันสองตัวจะกลายเป็นทาสกามของข้า!”
ฉินหยุนขมวดคิ้วเผยเสียงจริงจัง “หลงควงหัง ข้านั้นหาได้กังวลเรื่องเกาะจันทราปีศาจไม่ ทว่าข้าเป็นกังวลต่อเจ้ามากกว่า! เพราะด้วยกำลังของตัวเจ้า คงไม่มีทางรอดชีวิตได้เกินสามเดือน อย่างนั้นแล้วเจ้าจะไปยังเกาะแห่งนั้นได้อย่างไร?”
“อวดดีนัก ชีวิตเจ้าต่างหากที่ไม่มีทางรอดพ้นเกินสามเดือนได้!”
หลงควงหังโกรธจนขาดสติ เขาพุ่งทะยานปลดปล่อยการโจมตีด้วยดาบหนักในมือ แรงระเบิดดังสนั่นคำรามร้อง มันเสียดแทงทะลุสู่มวลเมฆบนฟากฟ้าเกิดเป็นรอยแยก พื้นแผ่นดินยังต้องเบิกแยกเป็นทางพุ่งโจมตีใส่ฉินหยุน