ตอนที่ 10 : ทีมขน
วันรุ่งขึ้น สภาพอากาศปกติ
ถังหยูเริ่มด้วยการยืดตัวและเริ่มเดินออกไปนอกปราสาท มีผู้พักอาศัยเพิ่มขึ้นในช่วงยามค่ำคืน การเปลี่ยนแปลงนี้ทำให้ปราสาทมีชีวิตชีวามากขึ้น
หลังจากอาหารเช้า ถังหยูและอีไลน์เดินตรงไปที่สวนเล็กๆหน้าปราสาท
ในเวลานี้ อีไลน์ใส่ชุดเดรสยาวสีน้ำตาลอ่อนพร้อมกับกระโปรงที่กระพือเบาๆด้วยสายลม มันมอบสัมผัสถึงวัยหนุ่มสาว
ถังหยูได้ค้นหาเสื้อผ้าตลอดทั้งคืน ท้ายที่สุดเขาไม่ใช่คนบ้าที่ชอบสะสมเสื้อผู้หญิง และมันก็เป็นเรื่องปกติที่เขาจะไม่มีเสื้อผ้าผู้หญิงอยู่ในประสาท หลังจากอีไลน์อาบน้ำแล้วก็เพียงหาได้แค่เสื้อโค้ทหนึ่งชุดบนที่แขวนเสื้อผ้า ดังนั้นฉากเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมายังคงตราตรึงในจิตใจอขงถังหยู
แม้ว่าพิธีอัญเชิญจะทำให้เขาประหลาดใจ ถุงหยูก็ไม่ลืมเหตุผลที่เขาเรียกอีไลน์ตั้งแต่แรก
นี่เป็นผู้ติดตามคนแรกของเขาและจะเป็นผู้ช่วยที่ดีที่สุดของเขาในอนาคต
เธอเป็นนักเวทย์คลาส A!
“เมื่อคืนคุณนอนหลับสบายดีไหม?”
อีไลน์พูดอืมเบาๆ
วิถีชีวิตแบบนี้สำหรับเธอนั้นไม่สามารถจินตนาการได้มาก่อนและตอนนี้เธอก็พร้อมที่จะทำตามข้อผูกพันของเธอ
ในไม่ช้าอีไลน์ก็แสดงพลังของเธอตามคำเรียกร้องของลอร์ดของเธอ
เธอเรียนรู้คาถาทั้งหมดสองคาถาจากหนังสือที่ชำรุด
หอกน้ำแข็งระดับแรกและพายุน้ำแข็งระดับแรก
ขณะที่เธอยกมือขึ้น แล้วเธอก็ได้หล่อหลอมหอกน้ำแข็งด้วยหนึ่งมือและยิงมันไปในทิศทางที่เธอชี้มันไป หอกน้ำแข็งได้เจาะทะลุต้นไม้ในระยะไกล จากนั้นน้ำค้างแข็งสีฟ้าก็เริ่มแพร่กระจายไปทั่วลำต้นของต้นไม้ในสถานที่ที่มันเจาะ ในไม่ช้าต้นไม้ทั้งต้นก็ถูกแช่แข็งกลายเป็นรูปสลักน้ำแข็ง
ถังหยูสังเกตอย่างรอบคอบว่าเกิดอะไรขึ้น
ความแข็งแกร่งของอีไลน์อยู่ที่จุดสูงสุดของผู้ปลุกพลังขั้นสอง จากการติดต่อกันสั้นๆ ถังหยูเข้าใจข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับอดีตของอีไลน์จากสัญญา เขาได้เรียนรู้ว่ามันยากขนาดไหนที่เด็กผู้หญิงคนนี้จะใช้ชีวิตอยู่ได้จนถึงปัจจุบัน แม้ว่าเธอจะเป็นผู้ปลุกพลังเมื่อสามปีก่อนแต่อีไลน์ก็ไม่ได้ฝึกฝนเวทมนต์อย่างเป็นทางการ ยิ่งกว่านั้นเธออาศัยอยู่ในโลกที่ผู้คนไม่สามารถแข็งแกร่งขึ้นได้จากการฆ่าสัตว์ประหลาด ความแข็งแกร่งทั้งหมดของเธอขึ้นอยู่กับการทำสมาธิของเธอเท่านั้น
ถังหยูไม่รู้ถึงความยากลำบากที่เธอได้ผ่านมาถึงจุดนี้ ทั้งหมดที่เขารู้ก็คือมันไม่ใช่เส้นทางที่ง่ายดายและเธอพึ่งตนเองเท่านั้นที่จะเข้าใจวิธีการทำสมาธิด้วยตัวเธอเอง เธอค่อยเป็นค่อยไปในการเข้าถึงระดับความแข็งแกร่งในปัจจุบัน
ความแข็งแกร่งของเธอด้อยกว่าหมายเลข 1 และหมายเลข 2 อย่างไรก็ตามเธอมีข้อได้เปรียบจากการเป็นนักเวท ยิ่งกว่านั้นหมายเลข 1 และ หมายเลข 2 เป็นเพียงหุ่นเท่านั้น ไม่ว่าสติปัญญาของพวกเขาจะสูงเพียงใด พวกเขาก็เป็นได้เพียงอาวุธเท่านั้น อีไลน์เป็นคนที่มีชีวิตที่เต็มไปด้วยศักยภาพในอนาคตไม่จำกัดในฐานะคลาส A
ถังหยูยังเดาว่าในอาชีพของอีไลน์เป็นขั้นสูงและเธอมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับธาตุน้ำแข็ง ผิวของเธอไม่ดำและหยาบกร้านด้วยการใช้ชีวิตที่ยากลำบากเช่นนี้ มันเป็นเพราะธาตุน้ำแข็งที่ปรับปรุงให้ดีขึ้นทำให้เรียบเนียนและสดใสยิ่งขึ้น
…………
ในอีกด้านหนึ่ง เฉินไฮปิงและคนอื่นๆได้ตื่นมาในช่วงรุ่งสาง พวกเขาเตรียมความพร้อมที่จะเริ่มทำข้าวต้ม
ในวันโลกาวินาศมันเป็นความหรูหราสำหรับผู้รอดชีวิตธรรมดาที่จะตื่นเช้าตรู่ ผู้รอดชีวิตธรรมดามักไม่มีอาหารเพียงพอที่จะกินและไม่มีอะไรที่เรียกว่าอาหารเช้า แทนที่พวกเขาตื่นขึ้นมาด้วยความหิวแทน อย่างน้อยเมื่อนอนหลับแล้วพวกเขาจะไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดของความหิว
แต่วันนี้พวกเขาทั้งหมดโลภมากและตื่นมาในช่วงเช้าตรู่ มันเป็นอะไรที่สุดยอดมากที่ถังหยูได้ให้อาหารจำนวนมากกับพวกเขาเมื่อวานนี้ ตอนนี้ยังมีอาหารมากมายให้เลือกในตอนเช้าอีกต่างหาก พวกเขาสามารถกินข้าวต้มกับเบคอนและผักดองซึ่งเป็นที่น่าพอใจอย่างมาก
แม้ว่าพวกเขาจะซ่อนตัวอยู่ในห้องแช่เย็นในขณะที่มองไปที่อาหาร เพราะพวกมันเป็นเพียงแค่เมล็ดพืชธรรมดา ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาถูกบังคับให้ซ่อนตัวที่นั่นอย่างเร่งรีบและไม่มีเครื่องมือที่จะช่วยให้พวกเขาหลบหนี ดังนั้นมันจึงเป็นความโชคดีอย่างมากที่พวกเขาไม่ได้อดตาย
วันนี้เมื่อมีข้าวต้มตกถึงท้องของผู้รอดชีวิตแล้วก็มีชายคนหนึ่งในผู้รอดชีวิตตบท้องและพูดว่า “นี่เป็นข้าวต้มธรรมดาทั่วไป แต่ทำไมมันถึงมีรสชาติที่น่าพอใจอย่างมาก?”
“เพราะคุณมันอ้วน” เพื่อนของเขาดูถูก “มันเป็นเรื่อยง่ายที่คนอ้วนจะรู้สึกพอใจกับอีแค่อาหาร”
“อะไร คุณพูดเหี้ยๆอะไร? ใครมันวางหน้าชิดชามแล้วเลียจนถึงก้นชามไปเมื่อกี้?”
คนกลุ่มนี้ทำเสียงดังมาก แต่พวกเขาก็ไม่ได้ดูโกรธเลยเมื่อโหวกเวกโวยวาย
ด้วยการมีเรี่ยวแรงจำนวนมากทำให้พวกเขามีหัวใจที่จะตลกไปรอบๆ แม้ว่าเฉินไฮปิงจะเป็นผู้ปลุกพลังที่รู้สึกเต็มอิ่มอยู่แล้ว แต่เนื่องจากเขาไม่ได้เป็นผู้ติดตามของผู้อำนวยการหวังใต้ เลยทำให้เขาไม่ได้อาหารที่ทำให้เขาพึงพอใจได้เหมือนตอนนี้
เพียงแค่ความแตกต่างอันนี้ก็ทำให้เขารู้สึกว่าวิถีชีวิตตอนนี้มีค่าขนาดไหน
เฉินไฮปิงและผู้รอดชีวิตมาที่วิลล่าเบอร์ 3 และถัดไปข้างหน้าจะเป็นพื้นที่ต้องห้าม ถังหยูได้เตือนพวกเขาไปเมื่อวานนี้ว่าพื้นที่ด้านในสุดของพื้นที่เขตวิลล่าเป็นพื้นที่ต้องห้าม แล้วธรรมชาติพวกเขาจะไม่สำรวจมันด้วยความอยากรู้
อยากรู้อยากเห็นฆ่าแมว(คำสุภาษิต) และด้วยคำเตือนนี้มันจะต้องจริงจังมากขึ้นในวันโลกาวินาศ
“ทำไมท่านถังถึงยังมาไม่ถึง?”
“ชื่อของเขาคือท่านถังเหรอ? เราควรเรียกเขาว่าหัวหน้าถัง เราจะเป็นหนึ่งในคนที่ทำงานภายใต้หัวหน้าถังในอนาคต เราควรแสดงมารยาทที่ดีขึ้น เนื่องจากความใจกว้างของท่านถัง เราจะไม่ถูกเอารัดเอาเปรียบแน่นอน ถ้าหัวหน้าถังสร้างฐานที่มั่นจริงๆแล้วเราจะสามารถนั่งเป็นผู้อาวุโสกลุ่มแรก”
ถังหยูได้พูดคุยกับพวกเขาเกี่ยวกับงานเมื่อวานนี้ พวกเขาไม่ต้องทำอะไรไปมากกว่าการขนวัสดุทุกชนิด แม้ว่ามันจะเป็นแรงงานทางกายภาพโดยทั่วไปและไม่มีอันตรายมาเกี่ยวข้อง ต้องบอกว่าไม่มีงานไหนดีไปกว่านี้อีกแล้วในวันโลกาวินาศ ค่าตอบแทนยังถูกกล่าวถึงไปเมื่อวานนี้ นอกเหนือจัดหาอาหารแล้วพวกเขายังได้รับสิ่งจำเป็นประจำวันมาด้วย เงื่อนไขเหล่านี้ถือได้ว่าใจกว้างมาก
พวกเขาเคยลังเลมาก่อน แต่ตอนนี้พวกเขาได้ทำงานภายใต้ถังหยู ด้วยการเปลี่ยนแปลงนี้ทำให้ความคิดพวกเขาเปลี่ยนไปทันที แม้ว่าพวกเขาจะยังรู้สึกถึงลังเลเล็กน้อยในการสร้างฐานที่มั่น แต่อย่างน้อยตอนนี้คงไม่มีใครพูดถึงสิ่งที่ถังหยูทำเกินกำลังของเขาเอง และพวกเขาไม่สามารถออกจากพื้นที่นี้ได้ ในทางตรงกันข้ามถ้าสามารถสร้างฐานที่มั่นได้และด้วยความใจดีของถังหยู คุณภาพชีวิตของพวกเขาจะเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นในอนาคตอย่างแน่นอน
ทำไมพวกเขาถึงไม่พิจารณาถึงเรื่องนี้เพิ่มเติมอ่ะเหรอ? เพราะมันจะเสียเวลา แทนที่พวกเขาควรเริ่มทำงานโดยเร็วที่สุด
“หัวหน้าถังมาที่นี้แล้ว”
มีบางคนร้องตะโกนออกมา
พวกเขาเห็นถังหยูสวมชุดกีฬาและมีกริชติดไว้ที่เอวกำลังมาจากระยะไกล เขามีหมายเลข 1 ตามมาด้วยซึ่งเหมือนเมื่อวาน
ทันใดนั้นคนเหล่านี้ก็ตกตะลึงเมื่อเห็นอีไลน์ติดตามถังหยูจากด้านหลัง
ในเวลานี้อีไลน์นอกจากจะสวมชุดเดรสสีน้ำตาลแล้วนั้น ยังสวมเสื้อคลุมหลวมๆ สำหรับอีไลน์ความร้อนนั้นไม่มีอยู่จริง ในทางตรงกันข้ามหลายปีที่อาศันอยู่ในสลัมทำให้เธอคุ้นเคยกับการปกปิดตัวเองอย่างสมบูรณ์ แม้ว่าเสื้อคลุมนี้จะไม่สามารถคลุมได้ทั้งร่างเธอก็ยังอยากสวมมัน
ผู้รอดชีวิตหลายคนตกตะลึงอย่างสมบูรณ์ แต่พวกเขาก็ก้มศีรษะลงอย่างรวดเร็ว
คนส่วนใหญ่อาจคิดว่าอีไลน์เป็นแจกัญที่อ่อนแอและบอบบาง แต่มีเพียงเฉินไฮปิงเท่านั้นที่สามารถรู้สึกถึงร่องรอยของอ่อร่าลึกลับที่มาจากเธอ
ออร่านี้คล้ายกับผู้ปลุกพลังแต่แตกต่างกันในเวลาเดียวกัน
เฉินไฮปิงส่ายหัวเพื่อหยุดการตรวจสอบและเดินไปข้างหน้าทันทีเพื่อหารือเกี่ยวกับการจัดการของถังหยูในวันนี้
พลึบๆ!
ทันใดนั้นเฉินไฮปิงได้ยินเสียงแปลกๆ เขาเงยหน้าขึ้นมองไปทิศทางของเสียงแล้วทำให้เขาตกตะลึง
ภายใต้ท้องฟ้าสีฟ้าใส มีเมฒมืดกำลังเข้าใกล้อย่างรวดเร็ว เมื่อเขามองใกล้ๆเขาพบว่านี่ไม่ใช่เมฆเลย แต่เป็นภาพที่ทำให้เขากลัวซึ่งเกิดขึ้นจากปีศาจนับไม่ถ้วนบินเป็นกลุ่ม
“พวกมันเป็นนกกระจอกปีศาจ”
เฉินไฮปิงพูดโพล่งออกมา
สิ่งมีชีวิตปีศาจชนิดนี้เกิดจากนกกระจอกทั่วไปบนโลกที่ได้รับผลกระทบกลายเป็นปีศาจจากหมอกสีแดง มันเป็นหนึ่งในปีศาจขั้นต่ำระดับหนึ่ง ในความเป็นจริงแล้วความแข็งแกร่งของมันต่ำกว่าหนูเหล็กปีศาจ
อย่างไรก็ตามเฉินไฮปิงกังวลมากขึ้นเรื่อยๆ นกกระจอกปีศาจอาจจะอ่อนแอแต่มันก็มักมาเป็นกลุ่มใหญ่ และที่สำคัญเลยพวกปีศาจนี้มันสามารถบินได้ เมื่อเฉินไฮปิงมองไปแปปเดียวจะเห็นนกกระจอกมืดหลายร้อยหลายพัน
เฉินไห่ปิงกังวลอย่างมากเกี่ยวกับสถานการณ์นี้ ถึงแม้ว่าความแข็งแกร่งของผู้เชี่ยวชาญสวมเกราะจะแข็งแกร่งมาก แต่ก็มีข้อเสียสองอย่าง หนึ่งเขาไม่สามารถบินได้ สองไม่มีวิธีฆ่าสัตว์ประหลาดจำนวนมาก เมื่อเผชิญหน้ากับนกกระจอกปีศาจเหล่านี้แล้ว ความแข็งแกร่งส่วนบุคคลจะไม่มีบทบาทมากนัก
สถานการณ์นี้อันตรายอย่างยิ่ง!
ในพริบตา นกกระจอกปีศาจบินไปยังบริเวณวิลล่าและเห็นกลุ่มของถังหยู นกกระจอกปีศาจเริ่มโฉบลงมาเหมือนก้อนเมฒสีดำหนาแน่นที่ตกลงมาจากฟากฟ้า
ในขณะนี้มันเป็นไปไม่ได้ที่จะหลีกเลี่ยงภัยพิบัตินี้ เว้นแต่พวกเขาจะซ่อนตัวในบังเกอร์ที่แข็งมั่งคง อย่างไรก็ตามมันก็สายเกินไปแล้ว เนื่องจากความเร็วในการบินของปีศาจเหล่านี้เร็วมาก
“ไม่มีความหวังที่จะหลบหนีจริงๆหรือ…?”
เฉินไฮปิงได้ฆ่านกกระจอกปีศาจด้วยปืนพก แต่คลื่นเมฆก็ไม่ได้ลดลงแต่อย่างใดในขณะที่ทำให้หัวใจของเฉินไฮปิงจมลึกไปด้วยความสิ้นหวัง
เมื่อถังหยูค้นพบสถานการณ์นี้ดวงตาของเขาก็สว่างขึ้นทันที
งานสำหรับทีมขนนั้นได้ถูกจัดเตรียมไว้แล้ว ด้วยอีไลน์ในฐานะสมาชิกเพิ่มเติมสู่ทีมหลัก การพัฒนาดินแดนของเขาไม่ต้องสงสัยเลยว่าจะเร็วขึ้นมาก อย่างไรก็ตามกุญแจสำคัญในการสร้างอาคารที่สองนั้นยังต้องการคริสตัลต้นกำเนิด
ในเวลานี้ นกกระจอกปีศาจได้มาเคาะประตูของเขาโดยตรงทำให้มันดูน่ารักอย่างมาก เขาแน่นอนจะระลึกถึงส่วนร่วมอันยิ่งใหญ่ของนกกระจอกปีศาจเหล่านี้ที่ช่วยเขาสร้างดินแดนของเขา
ข้างหลังเขา อีไลน์ยื่นมือของเธอออกไปและหมอกสีขาวเริ่มควบแน่นกลายเป็นน้ำค้างแข็ง
