บทที่ 131 - ทีมรีไวเวิร์ล (5)
บทที่ 131 - ทีมรีไวเวิร์ล (5)
”
"ขอบใจที่ช่วยนะ แต่ว่าเราสามารถฆ่ามันได้"
ฮวาหยาได้ตอบกลับไปห้วนๆและเด็กหนุ่มก็ได้ทำท่าทางตกใจ
"ฮวาหยา มัสติฟอร์ดผู้ใช้พลังระดับ SS จากอังกฤษ ฉันไม่คิดว่าเธอจะมาที่นี่เลยนะ! ยินดีที่ได้รู้จักฉันผู้ใช้พลังระดับ SS ของอเมริกา ลีออน เป็ปเปอร์"
"อะ อ่า"
ฮวาหยาได้ผงะไปกับการทักทายที่ดูมากเกินไปของเขาและหยักหน้าของเธอ ฉีนก็ได้ส่งข้อความไปหาเธอ
[เธอรู้อะไรเกี่ยวกับผู้ใช้พลังระดับ SS ไหม?]
[ฉันพอจะได้ยินข่าวลือมาบ้าน ฉันรู้ว่าผู้ใช้พลังระดับ SS คือชาวอเมริกันเชื้อสายแอฟริกัน]
หลังจากตอบฉันแล้ว ฮวาหยาก็ได้ทักทายลีออน เป็ปเปอร์
"ไว้ค่อยคุยกันต่อหลังจากลงพื้นแล้ว ตอนนี้พวกเรากำลังอยู่ท่ามกลางศัตรู"
"ฮ่าๆๆ! เอาล่ะถ้างั้นพวกเราจะต้องจัดการพวกนี้แบบเร็วๆ! ไว้เจอกันนะ!"
มันดูเหมือนว่าเขาจะมีคนขับเฮลิคอปเตอร์เป็นของตัวเอง เฮลิคอปเตอร์ของเขาได้หันและบินออกไป เขาได้พบกับไวเวิร์นไม่นานหลังจากนั้นและจัดการมันไปในทันทีด้วยปืนกล มันดูน่าหลงไหลอย่างแท้จริง
"นั่นมันอะไรนะ?"
"นั่นคือพลังของเขา ฉันคิดว่ามันคงเป็นควบคุมวัตถุ"
ตราบเท่าที่พลังของเขาไปถึงเขาก็จะสามารถควบคุมวัตถุได้อย่างอิสระ พลังของเขาเป็นพลังที่มีประสิทธิภาพจริงๆ แต่ว่าน่าเสียดายที่พลังของเขามีระยะที่จำกัดในตอนนี้คือยานพาหนะขนาดเล็ก ปืนและสิ่งต่างๆเช่นบาซูก้า แม้อย่างนั้นมันก็ยังเป็นพลังที่น่าทึ่ง สิ่งที่สำคัญที่สุดเลยก็คือเขาสามามารถจะทำให้วัตถุที่อยู่ในการควบคุมของเขาเสริมมานาลงไปได้และทำให้มีพลังทำลายมายิ่งขึ้นซึ่งจะเจาะบาเรียที่ปกติจะเจาะเข้าไปไม่ได้
มันพอจะพูดได้เลยว่าโกง
"เวรเอ้ย นั่นมันเจ๋ง..."
"ไม่ต้องห่วง ชินก็เท่!"
"ใช่อาวุธของเขาดูเรียบง่ายเกินไปและไม่ซับซ้อน"
ทั้งสองคนได้ปลอบใจฉัน แต่ว่ามันทำให้ฉันมีความรู้สึกอยากจะแข่งขันเพิ่มมากขึ้น
"เอาล่ะเราก็ไปกันมั้งเถอะ ไปเริ่มล่าไวเวิร์นกัน! ไปแสดงให้เงินว่าทีมรีไวเวิร์ลของเราก็ไม่ได้น้อยหน้าไปกว่าใคร"
"โอ้!"
"ชิ ผู้ชายเป็นแบบนี้หมดเลยหรอ...."
ฮวาหยาได้มองที่ฉันอย่างเย็นชาเล็กน้อยไม่เหมือนกับเยอึนและรูเดีย ซึ่งมันทำให้ฉันรู้สึกอาย ไม่ว่ายังไงก็ตามต่อจากนั้นพวกเราก็ได้เริ่มล่าไวเวิร์น
พูดตามตรงปาตี้ของพวกเรายอดเยี่ยมมาก แม้ว่าจะไม่มีฉันผู้ที่สามารถจะไปล่าไวเวิร์นเพียงลำพังบนท้องฟ้าได้ ฮวาหยาก็ยังมีการโจมตีระยะไกลด้วยพลังไฟที่ยอดเยี่ยมของเธอ รูเดียมีพลังป้องกันและพลังการรักษาที่มหาศาลมากขึ้นหลังจากได้รับพลังจากโลก และเยอึนก็มีความสามารถในการต่อสู้ระยะประชิดอย่างมาก เธอสามารถจะกระโดดไปบนตัวของไวเวิร์นได้อย่างง่ายดายและตัดคอของมัน และก็กระโดดกลับขึ้นมาบนเฮลิคอปเตอร์ เธอมีการเคลื่อนไหวที่ว่องไวคล้ายๆกับแมงมุม
จนรกระทั่งถึงตอนกวางวันพวกเราก็ยังคงล่าไวเวิร์นกันอยู่บนเฮลิคอปเตอร์ นักบินได้ลังเลกับคำสั่งของฉันให้มุ่งหน้าเข้าไปหาไวเวิร์นทุกๆตัวที่มองเห็นได้ แต่ว่าหลังจากที่ได้ลองทำครั้งแรกแล้วดูเหมือนว่าเขาจะชอบมันในหลังจากนั้นเขาก็จะมุ่งตรงไปหาไวเวิร์นโดยไม่แม้แต่จะถามพวกเรา ในท้ายที่สุดพวกเราก็ได้จบลงด้วยการล่าไวเวิร์นไปหลายร้อยตัวในเวลาไม่กี่ชั่วโมง
"น่าทึ่ง!"
เมื่อพวกเราลงไปพักกินอาหารกลางวัน ลีออน เป็ปเปอร์ก็ได้รอพวกเราอยู่แล้ว
"น่าทึ่งจริงๆ! ทุกๆคนเป็นผู้ใช้พลังระดับ SS หรอ?"
"แน่นอนว่าไม่ อย่างน้อยก็ไม่เป็นทางการ"
ฉันได้ตอบกลับไปอย่างซุกซนด้วยรอยยิ้ม เป็ปเปอร์ก็ได้ยิ้มกลับมา
"ด้วยพวกนายภารกิจที่น่าเศร้านี้อาจจะสิ้นสุดลงในที่สุด ฉันได้รับรายงานมาว่าไวเวิร์นที่ออกไปจากหุบเขาได้กลับมาเหมือนกัน"
"เป็นเพราะว่าเราล่ามันมากเกินไปหรอ?"
"ใช่ ยังไงก็เถอะพวกนายได้ฆ่าไวเวิร์นไปมากมายเพื่อประเทศเรา ต้องขอบคุณที่มาอเมริกา อัศวินสายฟ้า แม่มดเพลิงและ..."
"กรี๊ดด"
รูเดียได้หลบสายตาของเป็ปเปอร์และมาซ่อนอยู่ข้างหลังฉัน มันก็เป็นเหมือนกันกับเยอึน ฉันได้ตอบกลับเขาไปด้วยรอยยิ้มขม
"พวกเธอขี้อายนะ"
"ฮุฮุ สาวสวยทั้งสองคนนี้มีพรสวรรค์อะไรแบบนี้ เอาล่ะ ฉันสามารถจะทักทายพวกเธอในภายหลังได้ แต่ว่าพวกเราควรจะออกไปดื่มกันในคืนนี้ไหม นายคิดว่าไงล่ะ?"
เมื่อเขาได้ถามออกมา ฮวาหยาก็ได้ส่งข้อความมาหาฉันในทันที
[มันโอเคใช่มั๊ย? มันเป็นโอกาสที่จะได้เป็นเพื่อนกับผู้ใช้พลังระดับ SS]
[แน่นอนมันโอเค]
เมื่อฉันได้ตอบกลับไป ฮวาหยาก็ได้มองไปที่ลีออน เป็ปเปอร์และตอบกลับไปขณะเธอหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหห้า
"แน่นอนพวกเราสามารถจะทิ้งเด็กๆที่ไม่สามารถดื่มเอาไว้ได้และไปกันแค่สามคน"
"ฉันไม่ใช่เด็กนะ!"
"ฉันก็สามารถจะดื่มได้เหมือนกัน"
'กลับกันการที่เธอตอบกลับฮวาหยามาแบบนี้ พวกเธอก็มีแต่จะเหมือนเด็กมากขึ้นไปอีก....' ฉันได้ถอนหายใจและทำให้พวกเธอใจเย็นลง
ฉันไม่รู้ว่าผู้ใช้พลังคนอื่นๆจะตอบสนองยังไงเมื่อได้ยินเรื่องนี้ แต่ฉันคิดว่าการบล่าไวเวิร์นในหุบเขาเเอนเทโลปมันสนุกมาก ไม่มีไวเวิร์นที่สามารถจะสัมผัสกับปาตี้ของเราได้และพวกเราก็จะได้รับเงินจากการขายชิ้นส่วนอย่างมหาศาลแม้ว่ามันจะถูกแบ่งเป็นสี่ส่วนก็ตาม การแข่งขันกับลีออน เป็ปเปอร์ก็สนุกเหมือนกัน นอกเหนือไปจากความอิจฉาและหวงที่พวกเรามีแล้วมันก็ไม่มีปัญหาอะไรอีก
ยังไงก็ตามเหมือนเช่นลีออน เป็ปเปอร์บอกเมื่อพวกเราได้พบกันครั้งแรก จำนวนของไวเวิร์นได้เพิ่มมากขึ้นวันต่อวัน ไวเวิร์นที่หนีของหลังก็ยังได้กลับมาอีกด้วย บางทีอาจจะเป็นเพราะพวกมันรู้ว่าสถานที่อยู่ของพวกมันกำลังตกอยู่ในอันตราย พวกมันเลยได้ทำการโจมตีแบบเฉียบพลัน
"นั่นมันเป็นสัญญาณที่ดีมาก"
เขาได้หมุนปีนพกที่พกเอาไว้รอบๆวและพึมพัมออกมา
"มันหมายความว่าพวกเราจะกำลังเข้าไปเจอกับบอสในไม่ช้า"
"บอส...ฉันกำลังจะไปต่อแล้ว"
"ต้องการมาเดิมพันกันไหมว่าใครจะเป็นคนฆ่า T.K.?"
"ฉันบอกนายแล้วนะอย่าเรียกฉันว่า T.K.... แต่แน่นอนว่ามาพนันกัน"
"มันเป็นบอสของพื้นที่ดันเจี้ยนระดับ S ดังนั้นจงระมัดระวงตัวเอาไว้นะ"
เมื่อเป็ปเปอร์และฉันได้คุยพนันกันเล่นๆ ฮวาหยาก็ได้แสดงความคิดเห็นออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน แน่นอนว่าฉันไม่ได้ลืมเรื่องสิ่งที่เกิดขึ้นในวินเดอแมร์ ฮวาหยาที่ตกใจและเป็นกังวลแทนฉันในช่วงเวลานั้น ฉันไม่คิดว่าเป็ปเปอร์จะต่อยฉันเข้าไปในปากบอสแน่ๆ แต่ว่ามันก็ดูเหมือนว่าฮวาหยาจะกังวลเรื่องการต่อสู้กับบอส ยังไงก็ตามพรรคพวกของฉันในตอนนี้ก็แกร่งมากจนไม่ต้องกลัวบอสพื้นที่ดันเจี้ยนระดับ S แม้อย่างนั้นฉันก็ไม่ควรจะลดการป้องกันลง มันไม่ดีที่จะประมาทมากเกินไป
"ไม่ต้องห่วงฮวาหยาในครั้งนี้เรามีพรรคพวกที่เชื่อใจได้"
"นายจะหมายความว่าฉันไม่น่าเชื่อถือ?"
"นั่นมันแน่นอนว่ารวมเธอด้วยสิ แต่ว่าในครั้งล่าสุดเธอไม่สามารถจะเข้ามาแทรกแซงได้"
"นายก็พูดได้ดีนี่"
ฮวาหยาได้เบะปากและเอียงแก้มแอลกอฮอลของเธอ นับตั้งแตต่ครั้งแรกที่พวกเราได้ดื่มกับเป็ปเปอร์ ฮวาหยาและฉันมักจะแอบย่องออกมาหลังจากที่รูเดียและเยอึนหลังไปแล้วเพื่อที่จะมาดื่มกับเป็ปเปอร์
"พวกนายกำลังเดทกันหรอ?"
เป็ปเปอร์ได้ถามออกมาตรงๆ ในขณะที่ฉันเบิกตากว้างอย่างประหลาดใจ เขาก็เสริมขึ้นอีก
"ฉันคิดว่านายกำลังเดทกับผู้หญิงผมสีบลอนด์ซะอีก แต่นายดูจะไม่ค่อยใกล้ชิดกันเลย เพราะอย่างนี้แม่มดเพลิงคือคนต่อไปที่เป็นไปได้ที่สุด"
"อย่างแรกเลยนะฉันเป็นเพื่อนกับผู้หญิงผมบลอนด์ที่นายกำลังพูดถึง เธอเพียงแค่จะต้องพึ่งพาฉันมากไปนะ"
ฉันต้องทำให้เธอหยุดติดกับฉันในสักวันหนึ่ง แม้ว่าในตอนนั้นมันจะเป็นเรื่องยาก
หลังจากโต้แย้งไปแล้ว ฮวาหยาก็ได้กล่าวเสริม
"TK กับฉันในตอนนี้ก็เป็นเพื่อนกัน แม้ว่าฉันจะไม่รู้เกี่ยวกับอนาคตก็ตาม"
"ฮ่าๆๆๆ!"
เป็ปเปอร์ได้หัวเราะออกมาอย่างร่าเริงและเริ่มมองจ้องมองการตอบสนองแปลกๆของฮวาหยา ยังไงก็ตามฮวาหยาได้หยักไหล่และพูดต่อไป
"มันไม่ใช่ความสัมพันธ์ระหว่างชายและหญิง? นายเป็นคนที่ดีและนายก็ไม่ได้เดทกับใครในตอนนี้ ฉันเพิ่งจะเป็นเด็กและก็ยังโสด ดังนั้นถ้าอยู่ๆนายหลงฉัน นายก็จะไม่สามารถพูดอะไรได้อีก"
"ฉันคิดว่าตรรกะของเธอมันมีอะไรที่ผิดนะ แต่วฉันจะพยายามหลีกเลี่ยงการอยู่กับเธอเพียงลำพังนับจากนี้ ฉันวางแผนที่จะเพลิดเพลินไปกับวันคืนของการอยู่กับมอนสเตอร์ไปอีกพักหนึ่ง ดังนั้นฉันจึงไม่มีแผนที่จะหาแฟน"
"ฮ่าๆๆๆ พวกเธอนี่ตลกกันจริงๆ"
เป็ปเปอร์ได้ปรบมือในขณะที่หัวเรา แต่ยังไงก็ตามฉันไม่สามารถจะหัวเราะแบบเขาได้ มันไม่ได้ดูเหมือนว่าฮวาหยาจะล้อเล่นเลย ในตอนนี้ฉันได้ปฏิเสธเธอขำๆ
ฉันได้มีความคิดว่า 'ทำไมฮวาหยาถึงชอบฉัน?' แต่ฉันก็เคบเจอมาแล้วแบบโรเล็ตต้าและเยอคน อึก เวรเอ้ยนี่มันเป็นเพราะฉันเป็นฮีโร่! ต้องอย่างนั้นแน่นอน! บางทีมอนสเตอร์อาจจะอาละวาด ทำลายโลก ทำให้โลกล่มสลาย สร้างภัยพิบัตเพราะว่าฉันเป็นฮีโร่!
หนึ่งสัปดาห์หลังจากเรามาที่แอริโซนาทันใดนั้นไวเวิร์นก็ได้แข็งแกร่งขึ้น
"อ่า ฉันเคยเห็นปรากฏการณ์นี้มาก่อนแล้ว"
"โอ้บังเอิญอะไรแบบนี้ ที่นี่ก็เหมือนกัน"
หลังจากกลับไปที่เฮลิคอปเตอร์ด้วยการใส่แผ่นน้ำแข็ง ฉันได้คิดเกี่ยวกับไวเวิร์นที่ฉันเพิ่งจะฆ่า ไวเวิร์นที่เคยตายไปจากพายุสายฟ้าเพียงครั้งเดียว ในตอนนี้มันจะต้องใช้สองหรือสามครั้งก็แทบจะฆ่าไวเวิร์นไม่ได้ ฉันได้บ่นออกมาหลังจากสูดหายใจ
"แต่ถึงมันจะแข็งแกร่งแค่ไหน พวกมันก็ยังไม่สามารถจะทนต่อไฟของเธอได้นานนักฮวาหยา"
"ฉันได้ยินมาว่าที่มอนสเตอร์แข็งแกร่งขึ้นเพราะบอส เยอึนบางที...."
"ฉันไม่สามารถจะสู้บอสได้หรอ?"
"บางทีนะ"
เยอึนอยู่ในระดับเดียวกับไวเวิร์นถึงแม้ว่าเธอจะสามารถจัดการกับไวเวิร์นที่แข็งแกร่งได้ แต่ว่าหากบอสอาจจะแข็งแกร่งกว่าที่เราคิดเอาไว้ เราจึงต้องให้เธอออกไปจากการต่อสู้เพื่อความปลอดภัยของเธอ เรามาที่นี่เพื่อล่าไวเวิร์นอย่างปลอดภัยไม่ใช่มาเสี่ยงชีวิต
"แต่ฉันต้องการช่วยชิน..."
"ขอบคุณสำหรับความรู้สึกนะ"
"ถะ ถ้านั้นให้ฉันจูบชินได้มั๊ย?"
"ไม่"
"นั่นมันเร็วเกินไปแล้ว...!"
หลังจากได้เข้ามาในหุบเขาแอนเทลโลปก็ได้ตรึงเครียดขึ้นจากการที่หนึ่งผู้ใชพลังได้ต่อสู้กับไวเวิร์นโดยที่ไม่ประเมินความแข็งแกร่งของตัวเองและเสียชีวิตลง แน่นอนว่าในที่แห่งนี้ไม่มีใครที่ระดับต่ำกว่า S ดังนั้นคนที่ตายก็คือผู้ใช้พลังระดับ S บรรยากาศในหุบเขาได้มืดมนลง เป็ปเปอร์ไม่สามารถจะหัวเราะและเล่นสนุกได้เหมือนก่อน
สองวันหลังจากที่เกิดอุบัติเหตุขึ้นได้มีฝนตกหลัก ในขณะที่เราไม่สามารถจะหยุดได้เพียงเพราะฝนตก พวกเราได้อยู่บนเฮลิคอปเตอร์ของเราซึ่งได้ตกอยู่ในสายฝนอย่างสมบูรณ์และออกเดินทางไปเพื่อล่าไวเวิร์น รูเดียได้รู้สึกไม่สบายใจตลอดทั้งวันและหลังจากเฮลิคอปเตอร์ได้บินขึ้น เธอได้ดึงแขนของฉันและกระซิบออกมา
"ชิน ฉันรู้สึกไม่สบายใจแปลกๆ"
ในความจริงแล้วบรรยากาศแบบนี้มันเป็นบรรยากาศที่จะทำให้ไม่สบายใจอย่างแม้จริง มีคนตายไปเพราะไวเวิร์น ไวเวิร์นแข็งแกร่งขึ้น และมีฝนตกหนักในวันนี้ ดังนั้นมันจึงยากที่จะมองเห็นด้านหน้าของพวกเรา
ฉันได้ตอบเธอกลับไป
"ไม่ต้องกังวลบอสจะต้องปราฏกตัวขึ้นอย่างแน่นอน"
"นั่นมันหมายความว่าอะไร!?"
"เธอหมายถึงอะไรที่ว่าฉันหมายความว่าอะไร? เธอไม่เห็นหลังมานาที่ทรงพลังดหมกระหน่ำอยู่ไกลๆหรอ?"
ไม่นานหลังจากที่ฉันพูดอย่างนั้น นักบินก็ได้ร้องออกมา จากด้านในหุบเขาลึกได้มีไวเวิร์นที่เหมือนกับมังกรมีขนาดใหญ่กว่าไวเวิร์นตัวอื่นๆออกมา อย่างที่ฉันคิดไว้มันจะออกมาในวันนี้
จากนั้นเยอึนที่เหมือนจะรู้สึกถึงบอสก็ได้เงยหน้าขึ้นมาทันที
[ชินมันแปลกๆ]
[แปลกอะไร?]
[ฉันไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไง...แต่มันจะต้องมีอะไรมากกว่านี้]
ฉันได้ขมวดคิ้วกับคำพูดของเธอ จากนั้นมังกรยักษ์ก็ได้ปรากฏตัวขึ้นมาทันทีในท้องฟ้า
[เหตุการณ์การจู่โจมแตกออก! ระดับ SS+ 100 คน 'เฟรม เดค' เพราะคุญอยู่ในพื้นที่ที่บอสจู่โจม คุณจะถูกบังคับให้เข้าร่วม]
