บทที่ 113 - ความต้องการของทหารรับจ้างต่างมิติ (6)
บทที่ 113 - ความต้องการของทหารรับจ้างต่างมิติ (6)
”
ครึ่งชั่วโมงต่อมาฉันก็ได้มุ่งหน้าไปที่ศูนย์กลางแลกเปลื่ยนในพื้นที่พักอาศัยด้วยกันกับโรเล็ตต้าที่กลัวการให้ฉันไปคนเดียว ในศูนย์กลางแลกเปลื่ยนฉันเห็นฮอปก็อบลินที่กำลังมองไปที่กองเอกสารเต็มไปหมดเสมอ นักสำรวจได้เดินพลุ่งพล่านพยายามที่จะขายสินค้าของตัวเองโดยตรงหรือผ่านการประมูล ฉันยังรู้สึกว่ามีสายตาจำนวนมากจดจ้องมาที่เราในทันทีที่เรามาถึง จากนั้นฉันก็เดินตรงไปยังผู้ดูแลศูนย์การค้า
"โอ้นั่นไม่ใช่คังชินหรอกหรอ!...แล้วก็กิลด์มาสเตอร์?"
คนที่ดูแลศูนย์การค้าในวันนี้ไม่ใช่เมลาเดล แต่เป็นอเลนเดล แม้ว่าฉันจะไม่สามารถบอกความต่างของพวกเขาได้ แต่โรเล็ตต้าก็ได้กระซิบบอกฉัน
"เธอกำลังคล้องแขนกับคังหิน....ฮู่ ใช่แล้ว ฉันนึกออกแล้ว"
"สวัสดีอเลนเดล ขอโทษนะแต่ฉันมีบางอย่างอยากจะถามนะ"
ในตอนที่เขากำลังยิ้มขณะที่มองโรเล็ตต้า ฉันก็ได้หันไปสนใจ
"นายทั้งคู่จะแต่งงานกันหรอ?"
"ใช่แล้ว เรากำลังจะทำมันในตอนนี้"
"ไม่ ไม่ใช่เลย!"
เมื่อมีคำว่า 'แต่งงาน' เข้ามา โรเล็ตต้าได้กลายเป็นตื่นเต้นและดึงแขนฉันขึ้น ฉันได้เขกหน้าผาากเธอเบาๆให้เธอใจเย็นลง
"ฉันต้องการที่จะกลายเป็นทหารรับจ้างต่างมิติ"
"....นายเป็นฮีโร่ไม่ใช่หรอ?"
"ใช่ ฉันรู้ว่าฉันเป็นฮีโร่แล้ว แต่ฉันก็ต้องการที่จะกลายเป็นทหารรับจ้างต่างมิติ"
"นั่นมัน...เป็นสิ่งที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน ฮีโร่ที่ทำงานเป็นทหารรับจ้างต่างมิติ แม้ว่าทหารรับจ้างต่างมิติจะมีความปลอดภัยในระดับหนึ่ง แต่ว่าถ้าฮีโร่ตายในโลกอื่น...."
"ฉันจะไม่ตาย นอกจากนี้ฉันได้จินตนาการถึงปลอกคอบนคอของฉันเพียงเพราะฉันเป็นฮีโร่มันทำให้ฉันขนลุก ถ้านายพูดว่าไม่ ฉันจะยอมแพ้ในการเป็นฮีโร่"
"ถ้าการยอมแพ้ในการเป็นฮีโร่มันทำได้ง่าย ฮีโร่ก็คงจะไม่ทุกข์ทรมานนานแล้ว...."
"อเลนเดลทำตามที่เขาพูด ชินนั้นมีสิทธิ์ที่จะทำในสิ่งที่เขาต้องการและนายก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะไปหยุดเขา
โรเล็ตต้าได้พูดกับอเลนเดลที่ดูเหมือนจะลังเล บางทีโรเล็ตต้าอาจจะตามฉันมาเพราะเธอรู้ว่าอเลนเดลจะลำบากใจในคำขอของฉัน
"กิลด์มาสเตอร์....คุณคิดอะไรอยู่?"
"มันไม่ใช่เรื่องที่จะถามชินว่าเขาเป็นฮีโร่นะ นอกจากนี้ชินได้บอกว่าเขาต้องการจะเป็นทหารรับจ้างต่างมิติ ทหารรับจ้างเป็นสิ่งที่เป็นทีต้องการทั้งดันเจี้ยนและโลก แม้ว่ามันจะมีอันตรายแต่มันก็มีผลตอบแทนที่ยิ่งใหญ่เช่นกัน พวกเราควรจะเชื่อในความกล้าหาญของชิน"
"แม้แต่เธอก็ยังพูดเลยว่าการเป็นทหารรับจ้างต่างมิติมันอันตราย ฉันเห็นเพียแค่ความกล้าหาญที่โง่เง่าเท่านั้น... เธอไม่คิดว่าเขาจะเป็นเหมือนคนอื่นหรอ?"
"นายต้องการที่จะตายงั้นหรออเลนเดล?"
ฉันได้เอาแขนออกมาจากแขนของโรเล็ตต้าด้วยตัวเอง ฉันรู้สึกว่าโรเล็ตต้ากำลังทำอะไรบางอย่างที่มันไม่เหมาะกับเธอแม้แต่น้อยเลย ตอนนี้โรเล็ตต้าไม่เหมือนกับโรเล็ตต้าที่ฉันรู้จัก ฉันไม่สามารถจะอยู่เฉยในขณะที่เธอดูไม่เหมือนเดิมไป ฉันสามารถจะบอกได้เลยว่าร่างกายของอเลนเดลได้แข็งทื่อไปเมื่อได้ยินคำพูดเธอ
เมื่อฉันกำลังจะแยกตัวไปจากโรเล็ตต้าเธอก็กลับไปมีใบหน้าที่ยิ้มแย้ม นี่ก็คือโรเล็ตต้าที่ฉันรู้จัก
"อย่าได้พูดเรื่องที่ตลกร้ายแบบนี้ มันไม่มีทางที่ฉันจะเอาชินไปเทียบกับใครก็ตาม"
"ฉะ ฉันผิดเองกิลด์มาสเตอร์"
"อย่าได้พูดมันอีก โอเค?"
"ครับ"
ในขณะที่เขาตอบกลับอเลนเดลก็ยังสั่นอยู่ โรเล็ตต้าได้เกี่ยวแขนของเธอกับฉันอย่างแนบแน่นราวกับว่าเธอจะป้องกันไม่ใฝห้ฉันหนีไป ฉันได้ลังเลเล็กน้อยจากนั้นฉันก็ลูบแขนเธอเบาๆ
โรเล็ตต้าก็คือโรเล็ตต้า เธอมีสิ่งที่ไม่ต้องการจะบอกฉันและภาพลักษ์ที่ไม่ต้องการจะแสดงให้ฉันเห็น ไม่ต้องสงสัยเลยว่าโรเล็ตต้าไม่รู้ว่าฉันจะทำยังไงเมื่อได้เห็นแบบนี้
"ฉันจะไม่หนีไปไหนหรอกนะดังนั้นไม่ต้องล็อคฉันแน่นแบบนั้นหรอก"
"....จริงหรอ?"
โรเล็ตต้าได้หันมาทางฉันและถามออกมาอย่างกังวล ฉันได้ยิ้มบางและหยักหน้า
"แน่นอนสิ"
"ถ้างั้นชินต้องการที่จะไปห้องแต่งงานไหม?"
"ไม่มีทาง"
"ชิ"
หลังจากที่ยืนยันได้ว่าฉันมีคุณสมบัติในการเป็นทหารรับจ้างต่างมิติมันก็ได้กลายเป็นเรื่องง่ายขึ้น ฉันเพียงแค่ต้องยื่นใบสมัคร
[คุณได้กลายเป็นทหารรับจ้างต่างมิติ! ตอนนี้คุณสามารถจะรับภารกิจและรับรางวัลในฐานะทหารรับจ้างต่างมิติได้!]
เมื่อฉันกำลังงงกับข้อความในตอนกลายเป็นทหารรับจ้างต่างมิติ อเลนเดลก็ได้ให้คำอธิบายเพิ่มเติม
"ในดันเจี้ยนที่หนึ่งนี้ปัจจุบันมีทหารรับจ้างต่างมิติอยู่ทั้งหมด 57 คน แน่นอนว่านายเป็นทหารรับจ้างต่างมิติที่อายุน้อยที่สุดในหมู่พวกเขา ทหารรับจ้างต่างมิตินั้นสามารถจะรับภารกิจจากบอร์ดภารกิจในพื้นที่พักอาศัยได้"
"คำขอมาจากไหน?"
"ส่วนใหญ่จะเป็นของนักสำรวจที่ต้องการส่งภารกิจมาให้ทหารรับจ้างต่างมิติผ่านทางกิลด์ผู้ดูแลระบบ และถ้ากิลด์เห็นสมควรก็จะทำให้คำขอปรากฏขึ้นบนบอร์ดประกาศ จากนั้นทหารรับจ้างต่างมิติทุกคนก็สามารถจะรับภารกิจนั้นได้ ในบางกรณีมันอาจจะเป็ฯงานที่ยากมากๆ ดังนั้นนายก็ควรจะคิดให้รอบคอบก่อนรับภารกิจ
"แล้วรางวัลล่ะ?"
"มันยังไม่ชัดเจนอีกหรอ? ดันเจี้ยนจะให้คะแนนตามผลลัพธ์และระดับของผลงาน ดันเจี้ยนจะให้ทอง แต้มสเตตัส แต้มทักษะ หรือเวทมนตร์ตามคะแนนผลงาน นายสามารถแม้แต่ได้รับอุปกรณ์สวมใส่พิเศษได้ นอกจากนี้ยังมีในกรณีที่เจ้าของภารกิจให้รางวัลเพิ่มเติมเพื่อเป็นการขอบคุณอีกด้วย"
ผลตอบแทนนี่น่าสนใจอย่าแท้จริงโดยเฉพาะอย่างยิ่งแต้มสเตตัสและแต้มทักษะ ฉันสามารถจะรู้ได้เลยว่าทำไมถึงมีคนทำงานเป็นทหารรับจ้างต่างมิติ จากนั้นฉันก็ถามต่อออกไป
"แล้วจะเกิดอะไรขึ้นถ้าฉันยอมแพ้และกลับมา?"
"ง่ายมาก นายจะไม่สามารถรับภารกิจได้อีกครึ่งปัก นี่ก็คือช่วงเวลาคูลดาวล์ของทักษะท่องมิติ"
เวลาคูลดาวล์ของทักษะท่องมิติเท่ากับครึ่งปีหรอ? ฉันไม่ต้องสงสัยเลยว่าครึ่งหนึ่งของอันนั้นก็คือสามเดือน นอกจากนี้ระยะเวลาคูลดาวล์จะลดลงเมื่อเลเวลทักษะสูงขึ้น จากนั้นฉันก็จำได้ว่าฉันเป็นนักสำรวจคนแรกที่เอาชนะเวนดิโก้เพียงลำพังในการทดลองครั้งแรก นั่นก็อาจจะเป็นที่มาของความแตกต่างนี้
ตามที่กล่าวมานั้นมันหมายความว่าไม่มีบทลงโทษ?"
"แค่นี้หรอ?"
"จำนี้เอาไว้นะคังชิน ทหารรับจ้างต่างมิตินั้นอยู่ในตำแหน่งที่เหนือกว่าผู้มอบภารกิจ พวกเขาเพียงแค่ทำงานเพื่อให้ได้ทักษะและสเตตัสในดันเจี้ยนเพียงเท่านั้น เว้นเสียแต่ว่าผู้มอบภารกิจจะมีรางวัลที่น่าสนใจมากๆ พวกเขาถึงจะต้องการทำมัน
ฉันรู้สึกว่าภาพลักษ์ของทหารรับจ้างต่างมิติในจินตนาการของฉันที่เป็นซุปเปอร์ฮีโร่นั้นป่นปี้ไปเลย จากนั้นฉันก็ถามออก
"สุดท้ายล่ะ ฉันจะตรวจสอบภารกิจได้ยังไง?"
"ตราบเท่านที่นายยังอยู่ในพื้นที่พักอาศัยนายจะสามารถจะดูบอร์ดภารกิจได้ตลอดเวลา"
ด้วยแบบนี้ฉันก็ได้รู้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว ฉันได้หยักหน้าพร้อมขอบคุณและเปิดบอร์ดแจ้งภารกิจ มันดูเหมือนลูเดียจะยังไม่ได้ขอร้องภารกิจ แต่ยังไงก็ตามคงไม่ได้มีแค่ลูเดียและชูนะที่เป็นผู้รอดชีวิตจากทวีปลูก้า
อย่างที่ฉันคิดเอาไว้ได้มีคำขอจากทวีปลูก้าอยู่ หลังจากได้อ่านมันฉันก็ได้หยักหน้า เนื้อหาภารกิจมันตรงกับที่ฉันหวังไว้ ช่วยเจ้าหญิงที่ถูกลักพาตัวไปจากทวีปลูก้า
[ถ้าคุณยอมรับคำขอ คุณก็ก็จะไปถึงที่จักวรรดิ์อีเฮอ เมื่อภารกิจเสร็จสิ้นคุณสามารถจะเอาไอเทมชิ้นใดก็ได้จากห้องเก็บสมบัติของพระราชวัง ฉันผู้บัญชาการอัศวิคเบลโลดขอให้คำสัญญา เดม่อนลอร์ดได้บาดเจ็บหนักจากการต่อสู้กับฮีโร่ดังนั้นฉันจึงสามารถจะรับประกันได้เลยว่าคุณไม่จำเป็นจะต้องไปต่อสู้กับเดม่อนลอร์ด ยังไงก็ตามคุณก็จำเป็นจะต้องได้สู้กับปีศาจระดับสูงดังนั้นเฉพาะผู้ที่มั่นใจในความสามารถของตนเท่านั้นที่ควรจะมา ในเวลาแห่งเพลเลีย หกโมงเย็น พวกเราจะไปด้วยกัน]
เมื่อได้อ่านข้อความภารกิจฉันได้สูดหายใจลึกจากนั้นก็ยอมรับมัน
[คุณได้ยอมรับคำขอจากเบลโลด อิราส รวมคุณได้มีทหารรับจ้างต่างมิติ 12 คนที่ได้รับคำขอไปแล้ว]
ฉันได้รู้สึกโล่งใจ บางทีมันอาจจะเป็นเพราะว่าพวกเขาไม่จำเป็นจะต้องสู้กับเดม่อนลอร์ดก็ได้ แต่ว่าก็ยังมีทหารรับจ้างต่างมิติหลายคนทีเดียวที่ยังไม่รับภารกิจนี้! แน่นอนว่าถ้าสถานการณ์มันกลายเป็นอันตราย พวกเขาก็จะสามารถออกมาจากทวีปลูก้าได้ แต่ว่าฉันก็รู้สึกโล่งใจที่งมีคนอยู่มาก ด้วยกำลังใจนี้ฉันได้ส่งข้อความไปหาลูเดีย
"ลูเดียฉันได้กลายเป็นทหารรับจ้างต่างมิติแล้ว ฉันกำลังจะไปที่ทวีปของเธอเพื่อไปช่วยชินะ"
[เจ้าโง่ มันอันตรายนะ! อย่ามานะ!]
"...อย่ามา? อย่าบอกฉันนะว่าเธอ...?"
ลูเดียได้ตอบกลับมาหลังจากเงียบไปพักหนึ่ง
[ใช่แล้ว ฉันได้กลับไปที่ทวีปลูก้า]
"เธอ...!"
[แม้ว่าถ้าโลกของฉันจะล่มสลาย ฉันก็ไม่สามารถจะอยู่เฉยได้เมื่อน้องสาวของฉันถูกลักพาตัวไป ถ้าฉันหนี ฉันก็จะไม่สามารถใช้ชีวิตอยู่ต่อได้...ดังนั้นฉันจะไปช่วยชินะ]
มันดูเหมือนว่าเธอจะได้ตัดสินใจไปแล้ว แม้ว่าเธอจะสั่นหลังจากที่ฮีโร่ตายไป แต่ในตอนนี้เธอมีไฟแล้วราวกับว่าเธอได้เตรียมพร้อมที่จะตาย ไม่ว่าจะดูยังไงมันก็ดูโง่เขวา แต่ว่ามันก็ยังสวยงามและน่าเคารพอย่างไม่น่าเชื่อ ยังไงก็ตามฉันรู้สึกกังวลมากขึ้น มันยิ่งกลายเป็นมากขึ้นๆเหมือนกับสถานการณ์ในความฝันของฉัน
ฉันได้ถามออกไป
"แล้วพ่อแม่ของเธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม?"
[ใช่ พ่อแม่ของฉันต่างก็ต่อสู้กับปีศาจที่บุกเข้ามาด้วยกันกับอัศวินและจอมเวทย์ นอกจากนี้พ่อและแม่ต่างก็เป็นนักสำรวจดันเจี้ยนที่หนึ่ง]
"นี่มันเป็นครั้งแรกเลยนะที่ได้ยินเรื่องนี้ แต่ว่ามันก็เป็นเรื่องดีที่ได้ยินแบบนี้"
มันดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ทุกอย่างที่เหมือนกับในควาฝันของฉัน ความฝันมันก็เป็นแค่ความฝัน มันไม่ใช่ว่าทุกอย่างจะเป็นเรื่องจริง นอกจากนี้...
"ลูเดียจากความฝันของฉันก็มีหน้าอกที่ใหญ่..."
[นั่นมันกำลังโตขึ้น! ฉันยังเติบโตอยู่! นอกจากนี้ขนาดหน้าอกมันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับนาย! ไม่ได้เกี่ยวเลย! ไม่ได้เกี่ยวแม้แต่นิด!]
อ่า ฉันเผลอส่งข้อความนี้ออกไป! แต่ว่าลูเดีย ฉันไม่คิดว่าเธอจะมีโอกาสที่หน้าอกเธอจะใหญ่ขึ้นได้อีกนะ....
"ยังไงก็เถอะฉันจะไป ฉันจะไปช่วยเธอ"
[อย่ามานะ! มันจะไม่เป็นอะไรแม้ว่านายจะไม่ได้อยู่นี่! และถ้าพวกเราล้มเหลว.... นายไม่ได้จะทำให้มันประสบความสำเร็จ...]
"ไม่ฉันจะไป ฉันไม่สามารถปล่อยเธอไว้คนเดียวได้"
ดูเหมือนว่าลูเดียจะยังประเมินฉันต่ำไปหน่อย ฉันยังมีไพ่อีกหลายใบที่เก็บเอาไว้อยู่ ฉันสงสัยว่าฉันสามารถทำอะไรต่อต้านเดม่อนลอร์ดได้บ้าง แต่อย่างน้อยฉันก็ยังมีวิธีที่จะจัดการกับสนามรบได้
ยังไงก็ตามลูเดียไม่ได้ตอบกลับมา
"....ลูเดีย?"
[อึก! เจ้าโง่! ฉันเป็นเจ้าหญิงแห่งจักวรรดิอีเฮอ ไม่มีใครจะทิ้งฉันไว้เพียงลำพัง! นะ นายรู้สึกไปเอง!]
เสียงของเธอสั่นเล็กน้อยในขณะที่ตอบกลับมา ฉันอาจจะทำให้เธอโกรธวิยะ แต่ถึงแบบนั้นฉันก็ไม่มีเจตนาที่จะยอมถอยกลับ
"ฉันจะไปที่นั่นเร็วๆนี้ รอฉันเดี๋ยว"
[นายจะมาก็ได้ถ้านายต้องการจะมา! มันไม่ใช่ปัญหาอะไรถ้านายจะตายไป ฉันไม่ได้สนใจโลกของนายเลยสักนิด!]
หลังจากที่ลูเดียตะโกนออกมาเธอก็วางหูไป ฉันได้ยิ้มและตรวมสอบอุปกรณ์ของฉัน ถัดไปจากฉันโรเล็ตต้ากำลังยืนอยู่ด้วยสายตาที่กังวล
"ถ้ามันอันตราย ชินจะต้องใช้ย้อนกลับกลับมาโดยไม่ลังเล โอเคนะ?"
"แน่นอน"
"ชินมีโพชั่นพอหรือยัง? ชินอาจจะต้องนอนข้างนอก ดังนั้นชินควรจะยืมเตียงของฉันไปไหม?"
"เธอต้องการจะให้ฉันนอนข้างนอกบนเตียง? มันไม่เป็นไรหรอก ฉันมีถุงนอนและก็เต็นท์ในช่องเก็บของแล้ว"
"ชินยังขาดอะไรอีกไหม? ชินควรจะตรวจสอบอีกครั้งนะ"
"อ่า ฉันพึ่งจะนึกออกเลยล่ะ"
มันมีอยู่บางสิ่งที่ฉันจะต้องตัดสินใจทำก่อนที่จะจากไป ตั้งแต่ที่ฉันไม่รู้ว่าอะไรมันจะเกิดขึ้นบ้าง ฉันก็จะต้องทำให้ตัวเองแข็งแกร่งที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ มันมีอยู่สิ่งหนึ่งที่ฉันทำได้ในตอนนี้
มันก็คือการเพิ่มเลเวลของทักษะ
