SPH:บทที่ 22 ช่วยให้ถึงที่สุด
SPH:บทที่ 22 ช่วยให้ถึงที่สุด หลังผ่านไปเนิ่นนาน ชายที่นอนบนพื้นก็ลุกขึ้นนั่งและเริ่มจ้องไปยังทะเลสาบด้วยแววตาว่างเปล่า เขาพึมพำว่า “คุณช่วยผมไว้ทำไม” หือ เย่หยูโมโหจนเกือบถึงจุดที่จะหัวเราะออกมา “ทำไมงั้นเหรอ คุณไม่ได้พูดคำนั้นตอนตะโกนขอให้ช่วย ทำไมคุณถึงกระโดดลงในทะเลสาบทั้งที่กลัวตาย” ชายผู้นั้...
