SPH:บทที่ 14 โกงข้อสอบ

SPH:บทที่ 14 โกงข้อสอบ

ในมุมเงียบตรงบันได เย่หยูหดแขนขวากลับมาและปิดแสงสีที่ออกมาจากแว่น

นี่มันเป็นแว่นจริงหรอ?

เย่หยูมองของที่อยู่ในมือเขา

มันเป็นกระจกเรียบๆพร้อมด้วยกรอบแว่นบางๆ มันดูประณีตและดูดีมาก

แม้ว่าแว่นตาคู่นี้จะดูดีมาก แต่เย่หยูก็รู้สึกผิดหวังนิดหน่อย​ เขาคงไม่ได้แว่นปกติ ใช่ไหม?

"ติ๊ด!"

ขอแสดงความยินดีกับโฮสที่ขโมยของสำเร็จ คุณได้รับ 50 พลังเต๋าเพิ่ม

เขาได้ยินเสียงจากระบบในความคิด ในใจของเย่หยูเต็มไปด้วยความคาดหวัง คะแนนเต๋า 50

คะแนน แว่นตาคู่นี้ไม่ธรรมดาจริงๆ

"ระบบ แว่นตานี้คืออะไร?" เย่หยูถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น"

จากโลกโคนัน ยอดนักสืบ แว่นตาอันประณีตของด็อกเตอร์อากาสะเป็นการรวบรวมของ

เครื่องมือนำทาง แสงสีแดงที่มองได้ไกล กดเจาะระดับจุลภาค การแปลภาษา วีดิโอภาพถ่าย

เทคโนโลยีลึกลับของแว่นนี้ความสามารถสุดเจ๋งและก็ยังดูเจ๋งอีกต่างหาก! "

เย่หยูนิ่งตะลึง สุดยอด ด็อกเตอร์อากาสะของฉัน!

"คุณต้องการดึงวิญญาณของมันออกมาไหม?" เสียงของระบบดังขึ้น

เย่หยูกดปุ๋มดึงโดยไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย

"ติ๊ด!"

"คำขอสำเร็จ ขอแสดงความยินดีกับโฮสสำหรับการได้รับทักษะประจำตัว คือเป็นปรมาจารย์ด้านภาษา!"

รัศมีแสงสีกุหลาบออกมาจากแว่นแล้วเข้าไปในความคิดของเย่หยู

หลังจากนั้นสักพัก เย่หยูเปิดตาดู เขาเห็นแสงไฟกระพริบผ่าน

ปรมาจารย์ด้านภาษา: มีความชำนาญภาษาของทุกประเทศ

เรียกได้ว่าเป็นมนุษย์นักแปลเคลื่อนที่!

เย่หยูตะลึงงัน เป็นการเริ่มต้นที่เกรี้ยวกราดอะไรอย่างนี้!

การได้สวมแว่นอันใหม่นี้

เย่หยูกลับมายังห้องเรียนอย่างมีความสุข เขาอดไม่ได้ที่จะยอมรับว่า

แว่นตาที่มีเทคโนโลยีล้ำสมัยคู่นี้กลายเป็นแว่นตาคู่ใจของเขา

"เอ่อ? เย่หยูไปซื้อแว่นตานี้มาจากไหนหนะ มันดูเก๋มาก!"

ฮันเสวี่ยมองไปยังแว่นตาอันใหม่ของเย่หยูในขณะที่เธอถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น

"นี้มันเหมือนของอย่างหนึ่งของโคนัน​ ด็อกเตอร์อากาสะ นี่คือของขวัญจากเขา!" เย่หยูยื่นมือ

ออกไปดันกรอบแว่นที่อยู่บนจมูกของเขาและพูดด้วยรอยยิ้ม

แคร๊ง! แคร๊ง!

เสียงกระดิ่งตอนเย็นดังในห้องเรียน และอาจารย์อู่ซูชุน อาจารย์วิชาภาษาอังกฤษเดินกลับเข้ามา

ในห้องเรียน เขาวางกระดาษขอสอบลงบนโต๊ะเรียนแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า

"คราวนี้ ผลสอบของพวกเราค่อนข้างดี โดยเฉพาะเย่หยู เขามีการพัฒนาอย่างเห็นได้ชัด ครั้งนี้เธอได้คะแนนสอบที่ยอดเยี่ยม! "

"ว้าว…"

"คะแนนยอดเยี่ยม?" เกรดของเย่หยูที่ผ่านมา แต่ครั้งนี้มันกลับออกมาได้คะแนนดีหรอ?

"ไม่มีทาง นี้มันเป็นพัฒนาที่ยิ่งใหญ่จริงๆ"

"มันน่าจะมาจากการลอกคนอื่น รึเปล่านะ?"

เมื่อได้ยินว่าเย่หยูได้คะแนนสอบดี นักเรียนก็เริ่มพูดคุยกัน

บางคนอิจฉา แต่พวกเขาส่วนใหญ่ไม่เชื่อกัน!

อย่างไรก็ตาม ฮันเสวี่ยรู้ว่าเย่หยูไม่ได้โกงสักนิด แม้ว่าเธอจะรู้สึกประหลาดใจที่เย่หยูได้คะแนน

เต็ม แต่เธอก็ดีใจกับเขาด้วยความจริงใจ

"เย่หยู เธอไม่ได้โกหกฉันจริงๆ นี้มันเป็นคะแนนที่ยอดเยี่ยมจริงๆ​ นายทำได้ยังไง?"

เมื่อได้ยินเสียงประหลาดใจของฮันเสวี่ย ปากเย่หยูกระตุก

ฉันก็อยากรู้เหมือนกันว่าฉันทำได้ยังไง

ตอนนี้เขานึกหาคำตอบ ขอบคุณความสามมารถความจำในการคำนวณที่น่าประหลาดและทักษะเฉพาะตัวของเขา ปรมาจารย์ด้านภาษา เย่หยูรู้ว่าเขาไม่สามารถที่จะทำคะแนนออกมาได้ดีขนาดนี้ แววตาของเย่หยูเป็นประกาย

เขารู้ว่ามีบางคนวางแผนทำร้ายเขา อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้าเย่หยูก็ทำใจของเขาให้สบาย ด้วยความเชี่ยวชาญด้านภาษานี้ วิชาอังกฤษจึงกลายเป็นเหมือนของเด็กเล่น

การสมรู้ร่วมคิดครั้งนี้อาจจะล้มเหลว!

"เย่หยูโกง!"

เสียงตะโกนดังก้องห้องเรียน ทำให้การสนทนาของนักเรียนหยุดลง

นักเรียนรอบๆทั้งหมดหันไปมองที่มาของเสียง

นั้นก็คือ โอวหยางหยู! โอวอยางหยูยืนขึ้นช้าๆ

และจ้องกลับรอบๆเขา เขาพูดอย่างดูถูกอีกรอบว่า

"เย่หยูโกง! เขาไม่มีทางทำคะแนนออกมาได้ดีแน่!"

บรรยากาศเงียบสักพัก จากนั้นก็เหมือนระเบิดลง

"โกงหรอ?"

"เย่หยูจะกล้าโกงจริงหรอ? มันมีการลงโทษที่หนักอยู่นะ!"

"ฉันแค่สงสียว่าเขาทำคะแนนออกมาได้ดีได้ยังไง มันแสดงออกมาว่าเขาโกงไร้ยางอายสิ้นดี! "

"ใช่แล้ว เราควรลงโทษเขาหนักๆ เขาโกงจริงๆ"

คำพูดของโอวหยางหยูเหมือนก่อให้เกิดคลื่นระรอกใหญ่ นักเรียนทั้งหมดรอบๆก็เริ่มประณามเย่

หยู สายตาของเย่หยูเฉยเมยและไร้อารมณ์นิดหน่อย

แต่ฮันเสวี่ยเหมือนกำลังจะร้องไห้

"นายพูดไร้สาระ! เย่หยูไม่ได้โกง!"

ฮันเสวี่ยพยายามอธิบายนักเรียนที่กล่าวหาอย่างร้อนรน จากนั้นเธอก็มองไปยังโอวหยางหยูที่กำลัง

พึงพอใจและตะโกนด้วยคามโมโหว่า

"โอวหยางหยู เอาอะไรมาพูดว่าเย่หยูโกง!"

"โอ้ หลักฐานอะไรนะหรอ?"

โอหยางหยูจ้องไปยังเย่หยูและพูดอย่างเหยียดหยามว่า

"ก็ด้วยผลคะแนนที่ออกมาดียังไงละ!"

ปัง!ปัง!ปัง!

เมื่อเห็นห้องเรียนเละเป็นโจ๊ก อาจารย์วิชาอังกฤษอู่ซูชุนยืนอยู่ตรงโพเดียมแล้วตบโต๊ะ

"เงียบ!"

"เงียบได้แล้ว!"

นักเรียนี่กำลังถกเถียงกันอยู่หยุดมองไปที่เย่หยูซึ่งยังคงแสดงอาการเหมือนเดิม คือ มองด้วยสายตาที่เหยียดหยาม

"โอวหยางหยู เธอมีหลักฐานอะไรว่าเย่หยูโกงข้อสอบ? "

"นี่มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆเลย"

อู่ซูชุนมองลึกไปยังโอวหยางหยูในขณะที่เขาพูดด้วยโทนเสียงต่ำ

"แน่นอน ผมมีหลักฐาน!" มุมปากของเขาหยักขึ้นอย่างเย้ยหยัน

"ตอนผมกำลังตอบข้อสุดท้าย ผมก็เห็นโพยของเย่หยู"

โอวหยางหยูหันหน้าไปมองเย่หยู ความจองหองและความพึงพอใจบนหน้าเขา มันเกือบจะ

ปกปิดไม่อยู่

"จากที่ผมเห็น เย่หยูตอบพลาดไปหลายข้อ เขาควรจะเลือกช้อยส์ Aจากคำถามข้อ 15 แต่เขากลับ

เลือกช้อยส์ B จากนั้น…"

หลังจากที่โอวหยางหยูพูดจบ นักเรียนรอบๆก็เงียบสักพักก่อนจะเริ่มกระซิบกัน

"โอวหยางหยูพูดถูก เย่หยูตอบข้อนี้ผิดจริงๆ!"

"ใช่ เย่หยูเขาทำผิด เขาจะเลือกช้อยส์ C จากข้อ 23!"

"ดูสิ นี่มันคำถามธรรมดาๆ เย่หยูยังทำผิดเลย!"

"เอ่อ? ทำไมฉันเลือกตอบเหมือนเย่หยูหละ" ภาษาอังกฤษของเพื่อนร่วมชั้นก็มีอยู่อย่างจำกัดเช่นกัน

เมื่อได้ยินการถกเถียงของนักเรียนรอบๆ

โอวหยางหยูมองไปยังเย่หยูอย่างจองหอง ราวกับว่าเขากลับมากลายเป็นผู้ชนะ

"เย่หยู มีอะไรจะพูดเพื่อตัวเองหน่อยไหม?"

"เห้อ เห้อ" เย่หยูยิ้มบางๆ พยักหน้าและพูดว่า

"ว้าว…"

เมื่อนักเรียนได้ยินสิ่งที่เย่หยูพูด ห้องเรียนก็เกิดความโกลาหลในขณะที่มองไปยังเย่หยูด้วยความ

เหยียดหหยาม

สีหน้าของฮันเสวี่ยเริ่มซีดเผือด เธอเบิกตาขึ้นในขณะที่พูดด้วยความกังวลว่า

"เดี๋ยว! โอวหยางหยู สิ่งที่เธอพูดว่าเย่หยูทำผิด แล้วเขาจะมีคะแนนดีได้ยังไง? มันจะต้องมีอะไร

ผิดพลาด เย่หยูไม่ใช่คนขี้โกง! "

หลังจากที่ฮันเสวี่ยพูดจบ เธอหายใจเร็วและแรงแล้วมองไปยังเพื่อนร่วมชั้นของเธอและอาจารย์วิชาอังกฤษอย่างคาดหวัง

"ใช่แล้ว หากเย่หยูโกงจริง เขาจะสามารถตอบคำถามถูกต้องแน่นอนได้อย่างไรหากเขาตอบ

ผิด…"

"เอ่อ เป็นไปได้ไหมว่าเย่หยูไม่ได้โกง? แล้วจะตัดสินปัญหานี้ยังไง?"

นักเรียนรอบๆมีปฏิกิริยาเช่นกัน และอู่ซูชุนก็ย่นคิ้ว ก้มลงมองกระดาษข้อสอบเย่หยู

เหมือนเห็นเพื่อนร่วมห้องและอาจารย์เปลี่ยนไป ฮันเสวี่ยก็รู้สึกดีขึ้นและพูดต่อว่า

"ฉันนั่งอยู่ข้างเย่หยู ฉันสามารถรับประกันได้ว่าเย่หยูไม่ได้โกง มันต้องเป็นการคำนวณที่ผิดพลาดแน่!"

สายตาเย่หยูกวาดไปมองที่โอวหยางหยูที่อยู่ตรงข้าม แล้วตาก็เปล่งประกาย ดูเหมือนบทเรียน

ครั้งล่าสุดยังไม่พอสินะ!

เมื่อโอวหยางหยูได้ยินฮันเสวี่ยพูดแบบนั้น ไม่เพียงแต่เขาที่รู้สึกผิดหวัง แต่กลับมีรอยยิ้มกว้างบน

ใบหน้าเขา เขาเชิดหน้าขึ้นราวกับว่ากำลังถือไข่มุกแห่งปัญญาอยู่ในมือ

"ค่อก ค่อก!"

โอวหยางหยูกระแอมคอของเขาให้โล่ง

"นี่คือความฉลาดของเย่หยู! คุณรู้รึเปล่า ว่าการโกงหนะไม่จำเป็นต้องโกงในระหว่างที่สอบ เพราะมันสามารถทำหลังจากที่สอบเสร็จได้ยังไงหละ!"

"อาจารย์อู่ คุณดูกระดาษข้อสอบของเย่หยูเรียบร้อยแล้วใช่ไหม? อาจารย์เจออะไรบ้างรึเปล่า?"

โอวหยางหยูยิ้มในขณะที่ถามอู่ซูชุนในขณะที่มองลงไปยังกระดาษของเย่หยูหลังจากนั้นสักพัก อู่ซูชุนก็เงยหน้าขึ้น มองไปยังเย่หยูด้วยสายตาที่สับสน

"เย่หยูไม่ได้ทำอะไรผิดเลยในกระดาษข้อสอบ จริงๆเขาควรจะได้คะแนนเต็ม!"

หวา~

เมื่อได้ยินอู่ซูซุนพูดเช่นนั้น อาจารย์รู้สึกราวกลับหยดน้ำลงไปในน้ำมันร้อนๆ ซึ่งทำให้มันระเบิด

อย่างสมบูรณ์!

"อะไร…นี่มันเกิดอะไรขึ้น?"

"ใช่ ฉันก็ไม่เข้าใจอะไรเลย…"

นักเรียนหลายคนหมดปัญญาที่จะพูดว่าเย่หยูโกงหรือทำอะไรผิด

"อย่าบอกนะว่า เป็นไปได้ที่เย่หยูจะแอบเปลี่ยนข้อสอบหลับจากที่สอบเสร็จ!?"

มีนักเรียนบางคนตะโกนออกมาเสียงดัง

"ทุกคน ฟังฉัน! " โอวหยางหยูโบกมือเพื่อหยุดการถกเถียงของพวกนักเรียนขณี่พูดเสียงดังว่า

"เย่หยูตอบคำถามผิด แต่ตอนนี้กระดาษข้อสอบมันออกมาคะแนนเต็มจริง ดังนั้นมีเพียงคำตอบเดียวแล้ว!"

โอวหยางหยูชี้นิ้วไปยังเย่หยูแล้วพูดว่า

"เย่หยูใช้ประโยชน์ตอนพักเรียนเพื่อแอบไปเปลี่ยนข้อสอบอย่างลับๆและดูคำตอบ!"

"เย่หยู!"

โอวหยางหยูหันหลังกลับไปมองเย่หยูด้วยสายตาที่ลุกโชนทันที ด้วยสายตาที่ดูไร้กังวลของเขา​และพูดว่า

"บอกพวกเรามา นายอยู่ที่ไหนช่วงพักเรียน? บอกฉันมา ทำไมพวกเราถึงไม่เห็นนายช่วงพักเบรค?"