DND.1068 - เหมือนตรงไหนกัน
“เป็นเจ้าตัวจริง!” ปิงหวูชิงหายใจเข้าลึก นางพยายามจะข่มใจให้เย็นจากความรู้สึกลึกข้างใน นางฝืนใจให้ผ่อนคลาย แต่แววตานั้นแข็งทื่อและเต็มไปด้วยความสงสัย หมาดำยืนขึ้นราวกับมนุษย์ มันกอดอกด้วยขาหน้า มันพูดอย่างอวดดี “ใช่ ข้าไม่ใช่เทพกิเลนที่เจ้ารู้จักหรอกหรือ? เจ้าคงไม่มีวันลืมข้าหรอก!” เทพ...เทพกิเลนเรอ...
