ตอนที่แล้วTaMa ตอนที่34 สมาชิกใหม่(3)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปTaMa36 ภูเขาหิมะครูเปีย(2)

TaMa35 ภูเขาหิมะครูเปีย(1)


มาโลน่าเป็นเมืองเดียวที่อยู่ใกล้กับทวีปแดนเหนือ

ก่อนหน้าที่จะอัพเดตนั้นเมืองนี้แทบจะเรียกได้ว่าเป็นเมืองร้างเลยทีเดียว แต่ตอนนี้กลับดูมีชีวิตชีวาเป็นอย่างมาก

นี่เป็นเพราะมีผู้เล่นจำนวนมากรวมตัวกันเพื่อที่จะสำรวจพื้นที่แดนเหนือที่เพิ่งเปิดตัวไม่นานมานี้

จัตุรัสกลางเมืองมาโลน่า มีคนจำนวนมากที่กำลังมองหาปาร์ตี้

"เรากำลังตามหาผู้เล่นตำแหน่งแทงค์เพื่อที่จะไปสำรวจหอคอยการ์กอย! เฉพาะอัศวินเลเวลมากกว่า80เท่านั้น ทักข้อความมาได้เลย! "

"เรากำลังรวมหน่วยโจมตีเพื่อที่จะไปล่าบอสแมมมอธ! ตอนนี้เรามี10คนที่มีเลเวลมากกว่า90 และพวกเราจะออกเดินทางทันทีเมื่อเราได้นักบวชสองคนและคนโจมตีระยะไกล3คน! "

เอียนที่เพิ่งจะเดินผ่านเข้าประตูของเมืองมาโลน่ามาก็ประหลาดใจเมื่อเขาเห็นผู้คนทั้งหมดนี้

'พวกเขาบอกว่ามีผู้เล่นจะมาเพิ่มเรื่อยๆเพื่อที่จะสำรวจพื้นที่ที่ยังไม่มีคนไปถึงของพื้นที่ทวีปแดนเหนือ...ให้ตายเถอะ คนเยอะชะมัด '

อย่างไรก็ตามเอียนที่ไม่สนใจในการเข้าร่วมปาร์ตี้กับใคร เขาก็มุ่งหน้าไปยังภูเขาหิมะครูเปียทันที

นอกจากนี้ยังมีไม่มีใครที่นี่ที่จะยินดีที่จะปาร์ตี้กับเอียนที่มีเลเวลที่ต่ำอีกด้วย

'ฉันหวังว่าบนภูเขาหิมะคนจะไม่เยอะเท่าไหร่..'

หากภูเขาหิมะครูเปียมีคนเยอะเหมือนอย่างในเมืองมาโลน่าเมื่อสักครู่ละก็แผนในการเพิ่มเลเวลของเขาคงจะล้มไม่เป็นท่าอย่างแน่นอน

เอียนอัญเชิญไลออกมา

Grr-

เอียนลูบหัวของไลอย่างนุ่มนวล ก่อนที่จะกระโดดขึ้นหลังของมัน

ภูเขาหิมะครูเปียนั้นไกลพอสมควรเลยทีเดียว ดังนั้นเขาจึงจำเป็นที่จะต้องขี่หลังไลไปเพื่อที่จะประหยัดเวลาในการเดินทางให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้

'และถ้าเป็นที่นี่ละก็ ชั้นคงจะไม่ได้รับความสนใจมากเท่าไหร่'

ในหมู่ผู้เล่นระดับสูงนั้น มีหลายคนที่มีสิ่งประดิษฐ์ที่มีสัตว์เลี้ยงที่สามารถขี่ได้ผนึกเอาไว้อยู่

นั่นเป็นเพราะว่าสิ่งประดิษฐ์ที่มีสัตว์เลี้ยงนั้นที่สามารถขี่ได้เท่านั้นและมันไม่ได้มีพลังต่อสู้ที่มากมาย ผนึกเอาไว้อยู่มันเป็นสินค้าที่มีราคาค่อนข้างแพงแต่ก็ยังถูกกว่าสิ่งประดิษฐ์ที่มีสัตว์เลี้ยงสำหรับการต่อสู้ผนึกเอาไว้อยู่

ยิ่งไปกว่านั้น มันยังมีอีกหลายกรณี เช่นกรณีของผู้เล่นที่เป็นหน่วยโจมตีที่มีเลเวลสูงนั้นจะมีสัตว์เลี้ยงชนิดพิเศษอยู่

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงไม่ได้โดดเด่นอะไรมากนักเมื่อเขาขี่ไลในทวีปแดนเหนือ

"ไล ไปกันเถอะ! ทางนั้น!"

เอียนที่ขี่ไลบ่อยขึ้นนั่นจึงทำให้เขาสามารถทรงตัวบนหลังของหลังได้ปลอดภัยยิ่งขึ้นบนหลังของมัน

และด้วยเหตุนี้ไลจึงสามารถวิ่งได้เร็วกว่าก่อน

เป็นเวลากว่า30นาทีที่พวกเขาได้ออกเดินทาง?

เอียนก็มาถึงภูเขาหิมะครูเปียในที่สุด

และเป็นอย่างที่เอียนหวังไว้ ภูเขาหิมะครูเปียนั้นโล่งเป็นอย่างมากไม่มีใครอยู่เลยสักคน

'อะไรกันเนี่ย? ทำไมไม่มีใครอยู่ที่นี่เลย? ฉันเห็นเพียงไม่กี่ปาร์ตี้เท่านั้น?'

เอียนที่คิดว่ามันจะมีผู้เล่นเยอะกว่านี้ที่มาสำรวจ

อย่างไรก็ตาม เอียนสันนิษฐานว่า ถูเขาหิมะครูเปียแห่งนี้นั้นไม่เป็นที่ที่ผู้เล่นสนใจกันนัก

เนื่องจากผู้เล่นที่เข้าร่วมการสำรวจแดนเหนือนั้นเป็นผู้เล่นที่มีเลเวลสูงกว่า80

ผู้เล่นที่คุ้มค่ากับการมาภูเขาหิมะครูเปียนั้นจะเป็นผู้เล่นที่มองหาพื้นที่ล่า ที่เลเวลประมาณ50-60 โดยกระจายอยู่โดยรอบ

ยิ่งไปกว่านั้น ภูเขาหิมะครูเปียเป็นพื้นที่ที่หนาวอย่างไม่น่าเชื่อ และอีกอย่างคือพื้นที่นี้เพิ่งเปิดมาได้ไม่นานดังนั้นยังมีมอนสเตอร์ที่ไม่รู้จักอยู่อีกซึ่งนี่เป็นปัจจัยหลักที่ทำให้ไม่ค่อยมีผู้เล่นมาที่แห่งนี้

ไม่มีเหตุผลใดๆที่จะเอาตัวเองเข้าไปเสี่ยงในการย้ายพื้นที่ล่าจากที่ที่อบอุ่นอย่างพื้นที่แดนใต้และมายังที่แห่งนี้

อย่างไรก็ตาม เอียนนั้นไม่ได้พยายามที่จะล่าแบบคนปกติทั่วไป

'มันอันตรายนิดหน่อย แต่ถ้าหากฉันเจอดันเจี้ยนใหม่ละก็ ไม่มีอะไรน่าพอใจไปกว่าค่าประสบการณ์ที่ได้จากมันอีกแล้ว....'

ผู้เล่นคนแรกที่ค้นพบดันเจี้ยนแห่งใหม่นั้นจะได้รับโบนัสเพิ่มค่าประสบการณ์และอัตราการได้รับไอเทมเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า เป็นเวลา5วัน

เอียนมายังทวีปนี้ก็เพื่อจุดประสงค์นี้นั่นเอง

แน่นอนว่าผู้เล่นทั่วไปนั้นรู้ความจริงข้อนี้ดี

อย่างไรก็ตาม หากพวกเขาฝืนทำและเกิดตายขึ้นมาละก็เขาจะได้รับโทษที่มากโขทีเดียว พวกเขาจะเสียเลเวลไป1เลเวล และไม่สามารถล็อกอินได้เป็นเวลา24ชั่วโมง ดังนั้นพวกเขาจึงไม่คิดที่จะรับความเสี่ยงนั้นเอาไว้

บางปาร์ตี้นั้นเคยเห็นหิมะมาเป็นครั้งคราว แต่ก็ด้วยจำนวนที่ไม่มากนักที่จะแตกต่างเหมือนอย่างเอียน

"เเต่...มันถือว่าดีสำหรับฉันละนะ."

เอียนเริ่มค้นหาสถานที่ที่เหมาะกับการสู้ของตน

ในที่สุด เขาก็มาหยุดลงตรงที่ที่ไม่มีคนอยู่แม้แต่คนเดียว

เอียนที่พบจุดทีคิดว่าโอเคแล้วก็เรียน ดุ๊กเด ออกมา

“อัญเชิญ ดุ๊กเด!”

พร้อมกับคำสั่งของเอียน ดุ๊กเดก็เรืองแสงขึ้นพร้อมกับถูกอัญเชิญออกมา

'เอ่อ... แต่ฉันต้องเรียกบุ๊กค์ด้วยสินะ?'

เขาครุ่นคิดเรื่องนี้เล็กน้อย

เขามั่นใจว่าบุ๊กค์นั้นไม่สามารถช่วยเขาต่อสู้ได้เลยแถมยังแย่งค่าประสบการณ์ของเขาอีกต่างหาก

'แต่มันก็มีความสามารถในการวิวัฒนาการและฉันจะไม่ยอมให้มอนสเตอร์ที่หายากขนาดที่ยังไม่มีใครเจอมาก่อนไปอย่างสูญเปล่าได้ '

ถ้าหากเป็นมอนสเตอร์ที่เขาตั้งใจไว้แล้วว่าจะเพิ่มเลเวลของมัน วิวัฒนาการ และใช้มันในอนาคตแน่นอน เขารู้สึกว่าจะดีกว่าหากมันเลเวลเพิ่มไปพร้อมๆกัน

'ถูกต้อง มันจะไปต่างอะไรกัน แค่หารค่าประสบการณ์3 หรือ4ตัว? เราสามารถล่าได้มากกว่านั้นเยอะ ถ้ามันไม่มีประโยชน์จริงๆเราก็แค่ใช้มันเป็นตัวล่อก็พอ'

วิธีที่จะเพิ่มค่าประสบการณ์ของเขานั่นก็คือการทำซ้ำๆ

เอียนที่ลบความคิดทั้งหมดของตน และในที่สุดก็อัญเชิญบุ๊กค์ออกมา

"อัญเชิญ บุ๊คก์!"

Bbook-!

'ทำไมมันถึงทำให้เสียงแปลก ๆ ทุกครั้งที่มันถูกอัญเชิญออกมา?'

ทันทีที่ถูกอัญเชิญ บุ๊คก์ มันก็เริ่มมองไปรอบ ๆ และเมื่อมันเห็นเอียนเข้า มันก็คลานมาหาเขา

"อะไร?"

Bbook- Bbookbbook-!

เอียนจ้องตากับบุ๊กค์

และไม่นานนัก เขาก็เข้าใจสิ่งที่บุ๊กค์ต้องการจะสื่อ

"หืม รอแปปนึงนะ"

สิ่งที่เอียนดึงออกมาคือมีตบอล

'มันเป็นเรื่องที่ดีที่ฉันไปเจอฮารินและได้มันมาเป็นจำนวนมาก'

เขาไปขอมีตบอลจากฮารินมาเพิ่มเนื่องจากไลและบุ๊กค์ชอบมันมาก

ต้องขอบคุณที่เป็นเช่นนั้น ตอนนี้เขามีมีตบอลในจำนวนที่ไม่น่าเชื่อเลยทีเดียว

เอียนให้มีตบอลแก่ไลเช่นกัน

ดูเหมือนเพราะว่าดุ๊กเดเป็นโกเลม มันจึงไม่ต้องการอาหาร

ดูเหมือนว่าบุ๊กค์จะอารมณ์ดีหลังจากที่ได้ทานมีตบอลเข้าไป มันวิ่งไปมาและคลานไปหาดุ๊กเด

ดูเหมือนว่ามันจะดีใจที่ได้เจอเพื่อนที่มาจากที่ที่มันอาศัยอยู่แต่เดิม

เอียนที่เห็นบุ๊กค์คลานไปมาระหว่างเท้าของดุ๊กเดก็ยิ้มออกมา

"ดุ๊กเด เอาเขาขึ้นไปวางบนไหล่ของนาย"

Deu-REU-reuk-

เมื่อเอียนพูดจบ ดุ๊กเดก็คว้าตัวบุ๊กค์ขึ้นมาวางบนไหล่ของมันและเหลือบมองไปยังบุ๊กค์เล็กน้อย เอียนหัวเราะออกมาเมื่อเห็นเช่นนั้น

'บุ๊คก์มันน่ารักมาก ฉันสงสัยว่ามันจะเป็นอย่างไรเมื่อมันวิวัฒนาการเเล้ว"

และเอียนนึกได้ว่ามีอีกอย่างที่เขาต้องทำก่อนที่จะเริ่มทำการล่ามอนสเตอร์

'ศักยภาพของไลน่าจะถึง20แล้วใช่มั้ย?'

เขาวางแผนที่จะสุ่มสกิลใหม่ให้แก่ไล โดยการใช้สกิลสุ่มสกิลสัตว์เลี้ยงที่เขาได้เรียนรู้มาตอนที่เลเวลถึง30

'เราน่าจะลองตรวจดูข้อมูลสกิลอีกรอบ?'

เนื่องจากเขานั้นยังไม่เคยใช้สกิลนี้เลยตั้งแต่ได้มา เขาจึงจำข้อมูลที่แน่นอนไม่ได้

ก่อนที่เอียนจะใช้สกิลนี้ เขาตัดสินใจที่จะอ่านมันอีกครั้งนึงก่อน

- สกิลสุ่มสัตว์เลี้ยง

ประเภท: สกิลใช้งาน

เลเวลสกิล: เลเวล 0

ความชำนาญ: 0%

เวลาคูลดาวน์ - 24 ชั่วโมง

สัตว์เลี้ยงจะได้รับสกิลแบบสุ่มหนึ่งสกิล

ทุกครั้งที่ใช้สกิลสุ่ม สัตว์เลี้ยงที่ทำการสุ่มรับสกิลจะเสียค่าศักยภาพ20หน่วย และในกรณีที่หากสุ่มสกิลแล้วได้สกิลซ้ำกับที่สัตว์เลี้ยงมีอยู่ก่อนแล้ว จะเปลี่ยนเป็นสกิลใหม่

*ยิ่งเลเวลและความชำนาญของสกิลสุ่มสูงมากเท่าไหร่ โอกาสที่สัตว์เลี้ยงจะได้รับสกิลระดับสูงก็จะยิ่งเพิ่มขึ้น

'หา ไอสกิลนี้ ฉันก็จำเป็นที่จะต้องเพิ่มความชำนาญด้วยเหมือนกัน'

เอียนตำหนิตัวเองที่ละเลยสกิลนี้ไป

ทันทีที่เขาได้รับสกิลนี้ สมาธิของเขาก็หลุดไปเพราะว่าพวกรูคินนั้นได้เดินเข้ามาหาเขา ดังนั้นเขาจึงผิดพลาดที่อ่านสกิลนี้เพียงผ่านๆเท่านั้น

'แต่ชั้นควรจะยกระดับความสามารถนี้ได้อย่างไร? อืม ... มันจะใช้ได้มั้ยถ้าหากว่าฉันขับมอนสเตอร์ที่มีค่าศักยภาพสักหน่อยทุกวันและใช้สกิลสุ่มนี้และปล่อยมันไป?'

เพราะว่าเขาไม่สามารถที่จใช้ค่าศักยภาพของมอนสเตอร์หลักของเขาอย่างสิ้นเปลืองได้ วิธีการที่ดูสมเหตุสมผลมากที่สุดนั่นก็คือจับมอนสเตอร์ตัวใหม่ที่มีค่าศักยภาพเพียงพอและใช้สกิลสุ่มเสียเพื่อที่จะเพิ่มค่าความชำนาญของสกิล

'เป็นเรื่องง่ายที่จะหามอนสเตอร์ที่มีค่าศักยภาพ ด้วยฉายาผู้เชี่ยวชาญของเขา'

ถ้าเขาจับมอนสเตอร์ที่มีชื่อสีแดงอย่างหมาป่าหรือโกเลมที่เขามีฉายาผู้เชี่ยวชาญละก็พวกมันนั้นล้วนมีค่าศักยภาพประมาณ20อย่างแน่นอน

เอียนที่วางแผนเรียบร้อยแล้วก็เรียกไล

อย่างแรกเขาต้องใช้สกิลสุ่มให้แก่ไล

"ไล มานี่มา"

Grr- Grr-!

เอียนลูบหัวไลครั้งหนึ่ง ก่อนที่จะใช้สกิลสุ่ม

"สุ่มสกิล!"

จากนั้นแสงสีขาวก็พุ่งเข้าไปในร่างของมันและหายไปในทันที

- ท่านใช้ 'สุ่มสกิลสัตว์เลี้ยง' ให้แก่ 'ไล'

-ค่าศักยภาพของไลถูกใช้งาน 20 หน่วย

-สัตว์เลี้ยง 'ไล' ได้รับสกิล 'เบอร์เซิร์ก'

พร้อมกับข้อมูลสกิลของไลที่เพิ่งได้มา ปรากฏขึ้นมาตรงหน้า

- เบอร์เซิร์ก

ประเภท: สกิลใช้งาน

ระดับสกิล - Rare

เวลาคูลดาวน์ - 3 ชั่วโมง

พลังโจมตีและความว่องไวของคุณจะเพิ่มขึ้น 30% ขณะที่พลังป้องกันของคุณจะลดลง 30% เป็นเวลา15นาที

* ในขณะที่อยู่ในโหมดเบอร์เซิร์ก ถ้าหากทำความเสียหายคริติคอลให้แก่ศัตรูได้ ค่าพลังโจมตีของคุณจะเพิ่มขึ้น30% เป็นเวลา5วินาที

ได้สกิลที่ค่อนข้างดีมาเลยทีเดียว

มันเป็นเพียงสกิลที่มีตัวเลือกในการเพิ่มสไตล์การต่อสู้ของไล

'เวลาคูลดาวน์ค่อนข้างนานเมื่อเทียบกับระยะเวลาของสกิล แต่สกิลนี้ก็สามารถใช้ได้ชั่วระยะเวลาหนึ่ง ค่อยโล่งใจหน่อย'

เป็นที่น่าโล่งใจที่สกิลที่ไร้ประโยชน์ยังไม่โผล่ออกมา

มันเป็นสกิลที่ได้มาจากการแลกค่าศักยภาพ20หน่วย ซึ่งถ้าหากได้สกิลไร้ประโยชน์ขึ้นมาละสัตว์เลี้ยงตัวอื่นคงจะอีกนานกว่าจะได้รับสกิลใหม่ หรือวิวัฒนาการ

เอียนลูบไลอย่างนุ่มนวลพร้อมกับเปิดปากของเขา

"ไล แกต้องใช้สกิลนี้เมื่อฉันบอกโอเคมั้ย?"

ไลที่ตอนนี้เข้าใจคำสั่งของเอียนอย่างสมบูรณ์แล้วพยักศีรษะ

Grr- Grr-!

และพร้อมกันนั้น เขาก็นึกถึงความสามารถเสริมของสนับมือที่เขาซื้อมาก่อนที่จะมาที่นี่

'ถ้าผลของความสามารถโดยธรรมชาติของสนับมือทำงานขึ้นมาละก็ สกิลเบอร์เซิร์กน่าจะสามารถใช้งานกับฉันได้เหมือนกัน ดีจริงๆ?'

เฉพาะตอนนี้ เขาสงสัยว่าสกิลที่ติดคูลดาวน์อยู่นั้นจะถูกใช้งานได้ยังไง

เขาหวังว่าหากสกิลถูกเรียกใช้โดยไอเทม เขาจะสามารถใช้มันได้โดยไม่ต้องห่วงเรื่องเวลาคูลดาวน์ แต่เขารู้ดีว่าจะไม่มีทางเกิดสถานการณ์แบบนั้นเพราะมันจะทำให้สมดุลของเกมพังอย่างแน่นอน

เอียนที่ตัดสินใจเรื่องสกิลเบอร์เซิร์กเสร็จแล้ว ก็มองไปยังดุ๊กเดที่ยังคงยืนนิ่งอยู่

'ฉันสามารถใช้สกิลฝึกฝนให้แก่ดุ๊กเดได้แล้วตอนนี้'

เอียนตัดสินใจที่จะใช้ทักษะฝึกฝนให้แก่ดุ๊กเด ที่มีค่าศักยภาพถึง70แล้ว

เขาอยากที่จะเพิ่มค่าศักยภาพของบุ๊กค์และให้มันได้รับสกิลอย่างน้อยสักหนึ่งสกิล แต่การวิวัฒนาการของดุ๊กเดต้องมาก่อน

ตอนที่ไลวิวัฒนาการ เขาแข็งแกร่งขึ้นขนาดไหนคิดดู!

"เอาละ ตอนนี้ได้เวลาล่าแล้ว!"

เอียนที่วางแผนแบบลวกๆได้แล้วก็ใส่สนับมือที่เขาซื้อมาจากโรงประมูลเมื่อชั่วโมงก่อนและยิ้มออกมา

ถึงเวลาแห่งการล่าแล้ว

นี่คือเอียน ที่มีความสุขกับการล่าเพื่อเพิ่มเลเวลโดยไม่คิดอะไรให้มากความอย่างตอนที่เขานั้นทดลองและวิเคราะห์

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด