ตอนที่แล้วบทที่ 223 หุบเหวแห่งสนามรบ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 225 ซุ่มโจมตี

บทที่ 224 ฝนอุกกาบาต


บทที่ 224 ฝนอุกกาบาต

มีราชวังที่ผุพังอยู่เก้าแห่ง มีเสาหินคอยค้ำอยู่ รอบๆเต็มไปด้วยโครงกระดูกสีขาว แต่ละวังเป็นเหมือนกับภูเขาขนาดเล็ก

มีเสาหินมากมายล้มแตกหักอยู่ในพระราชวังทั้งเก้า ,มีราชวังอยู่สามแห่งที่ไม่มีเสาหินใดๆตั้งอยู่เลยโดยโดยปราศจากเสาค้ำดูเหมือนว่ามันจะพังลงมาเวลาใดก็ได้

" บ้าจริง ก่อนหน้านี้ต้องมีคนมากมายมาที่นี่แน่นอน กระดูกเหล่านี้มีความสะอาดมาก แม้แต่เสื้อผ้าของพวกเขาเองก็ถูกปล้นจนไม่เหลืออะไร " หยางเค่อส่ายหน้าและบ่นเสียงดังขณะที่เขาเดินไปรอบ ๆภายในราชวัง และไม่พบอะไรจากกระดูกพวกนั้นเลย

หลังจากฉื่อหยานมา แม้ว่าเขาจะไม่สำรวจ เขารู้อยู่แล้วว่ามันไม่มีสมบัติใดๆอยู่ที่นี่

" แน่นอน ข้าบอกพวกเจ้าแล้ว ว่าเจ้าไม่เจออะไรที่นี่แน่นอน "หลี่เฟิงเกอขมวดคิ้ว " กับดักและอุปสรรคภายในพระราชวังได้หายไปหมดแล้ว ถ้าเราสามารถเข้าไปได้ แน่นอนว่าคนอื่นก็เหมือนกัน แล้วจะมีอะไรเหลือให้พวกเจ้ากัน ? ครั้งสุดท้ายที่ข้ามาที่นี่ ข้าก็ได้ตรวจสอบอย่างละเอียด แต่ก็ไม่พบอะไร หากเจ้าเจอบางสิ่งบางอย่างนี่สิแปลก "

" ใช่ ที่นี่ปลอดภัยเป็นอย่างมาก ดังนั้นที่นี่ต้องไม่มีอะไรเหลือแน่นอน " หยางมู่พยักหน้าครุ่นคิดสักพัก แล้วกล่าวว่า : " ข้าคิดว่า พานโจว และคนอื่นๆ จะมาถึงเร็วๆนี้ ที่นี่ค่อนข้างกว้าง ดังนั้นมันจึงดีที่จะรับมือพวกเขาที่นี่ เอาหละ ปัญหาคือเราไม่รู้ว่าจะรับมือกับจำนวนคนมากมายที่มากับเขาได้อย่างไร หากพวกเขามีจำนวนมากและพวกเขามาพร้อมกัน มันจะเป็นเรื่องยากมากที่จัดการพวกเขา " .

" เตรียมทางหนีไว้ก่อนดีกว่า " หยางซู่ ลังเลนิดหน่อย " ถ้าพวกเขามีมากเกินไป และเราอยู่ในสถานการณ์ที่เสียเปรียบ เราจะต้องถอนตัวจากที่นี่ทันที จากนั้นค่อยหาโอกาสจัดการอีกที อย่างไรก็ตาม หุบเหวแห่งสนามนี้ล้ำลึกเป็นอย่างมาก และเรายังต้องอยู่ที่นี่อีกสามปี เราไม่จำเป็นต้องสู้กับพวกมันตรงๆก็ได้ "

" พระราชวังทั้งเก้าแห้งนี้มีอาคมติดตั้งอยู่ แต่มันนั้นได้รับความเสียหายและใช้งานไม่ได้ " เจียงหัวชวน ครุ่นคิดสักครู่ กล่าวว่า " มันง่ายมากที่จะผ่านพระราชวังเท้าเก้าไป แต่เมฆสีเทานั้นหนาแน่นเป็นย่างมากและมีพลังจำนวนมากไหลอย่างผิดปกติ ข้าเชื่อว่ามีอุปสรรคบางอย่างอยู่ แต่เราต้องผ่านตรงนั้นหาเราต้องการที่จะหลบหนี ดังนั้นพื้นที่ที่อันตรายสำหรับเรา มันก็อันตรายสำหรับพวกเขาเช่นกัน "

ฉื่อหยานมองไปยังพื้นที่ที่มีเมฆสีเทาหนา เมื่อเขาปล่อยจิตสำนึกออกไป เขาก็ไม่พบสัญญาณใด ๆของสิ่งชีวิต แต่เขารู้สึกได้ถึงการไหลของพลังแปลกประหลาดในที่แห่งนั้น

เหมือนกับว่า มันเป็นกับดักที่รอให้คนเข้าไป

"เราต้องมั่นว่ามีเส้นทางที่เราสามารถหลบหนีได้ " หยางมู่พยักหน้าต่อเจียงหัวชวน .

" ขอรับ ข้าจะลองดูก่อน " เจียงหัวชวน มุ่งหน้าไปทางนั้นคนเดียว หลังจากมองไปยังพื้นที่ของเมฆสีเทา เขาก็ลังเลอยู่สักพักแล้วพูดต่อหยางมู่ : " พวกท่านนั้นมาครั้งแรก ข้าจะลองไปดูก่อนเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีอันตรายตรงนั้น หลังจาก นั้น ข้าจะติดต่อพวกท่านอีกที "

หลังจากที่เจียงหัวชวนพูด เขาก็ก้าวเข้าไป หลังจากที่เขาก้าวเข้าไปร่างของเขาก็หายไปทันที

เหมือนกับว่าเขาได้ก้าวเข้าสู่อีกโลกหนึ่ง และร่างทั้งร่างของเขาก็หายไป

ฉื่อหยานสีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย หลังจากที่เขาเงียบสักพัก เขาก็ใช้จิตสำนึกตรวจสอบดู เขากลับไม่พบสัญญานสิ่งชีวิตมาจากเจียงหัวชวน .

น่าหวาดหวั่นนัก ฉื่อหยานตระหนักได้ว่าหุบเหวสนามรบนั้นเป็นสถานที่แปลกประหลาดเป็นอย่างมากและเขาคงต้องระวังตัวมากขึ้น

หลังจากเวลาผ่านไป เจียงหัวชวนก็ออกมาอย่างทุลักทุเลร่างกายของเขาเต็มไปด้วยฝุ่นและเส้นผมที่ยุ่งเหยิง เขาดูเหมือนพบเจอกับบางอย่างมา

" มันเป็นยังไง ? " หยางมู่รีบถาม

" ห่าฝนอุกกาบาต ! ตอนที่ข้าเข้าไปก็มีอุกกาบาตขนาดใหญ่ตกลงมา , อุกกาบาตเหล่านั้นใหญ่และมีจำนวนมากมายนัก และผลกระทบของอุกกาบาตที่ตกลงมาก็ยังรุนแรงเป็นอย่างมากอีกด้วย ถ้าเราต้องการผ่านไปเราต้องเผชิญกับการโจมตีจากอุกกาบาตเหล่านั้น ถ้าเราประมาท เราจะต้องถูกอุกกาบาตเหล่านั้นทับแน่นอน " เจียงหัวชวนดูมืดมน

" มีทางใดที่จะหยุดมันได้หรือไม่ ? "หลี่เฟิงเกอถาม

" ข้ายังไม่วิธีที่จะหยุดมัน แต่ข้านั้นต้องการที่จะกลับมาก่อน ข้าจะเข้าไปอีกครั้ง เพื่อหาวิธีให้เอง " เจียงหัวชวน ส่ายหน้าเงียบๆ นั่งลงและกินเม็ดยาฟื้นฟู

" ที่นี่อันตรายจริงๆ ดูเหมือนมันจะไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะอยู่รอดในสนามรบนี้ว่างเปล่าแห่งนี้ " หยางเค่อ อุทาน

" ใช่ ในหุบเหวสนามรบนั้นมีกับดักและอุปสรรคมากมาย มันเป็นเรื่องยากที่จะรับมือนัก ยากเสียกว่ารับมือกับพวกที่ตามล่าเราเสียอีก " หยางมู่ยังดูแสยะ

หลังจากที่เจียงหัวชวน กลับเข้าไปสักพักเขาก็กลับมาอีกครั้ง

หลังจากนั้นเขาก็ออกมาอย่างทุลักทุเลอีกครั้ง แต่คราวนี้มีร่องรอยของเลือดที่ออกมาจากปากของเขา มันเหมือนกับว่าเขาถูกตีโดยอุกกาบาตนั้น

หลังจากออกมา เจียงหัวชวน ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เอากลืนเม็ดยาฟื้นฟูเข้าไป และตั้งสมาธิไปที่การฟื้นฟู

ฉื่อหยาน และคนอื่น ๆไม่ได้พูดอะไร พวกเขามองไปที่เจียงหัวชวนอย่างเงียบๆ

หลังจากกินยาฟื้นฟูไปสองเม็ด เจียงหัวชวน ก็ดูเจ็บปวดเป็นอย่างมาก เขาที่เป็นผู้เชี่ยวชาญในด้านนี้ ยังตกอยู่ในสภาพนี้ แล้วถ้าเป็นผู้ที่ไม่รู้อะไรแล้วเข้าไปซี้ซั่ว ก็คงเป็นเรื่องยากที่จะรอดออกมาจากที่แห่งนั้น

กลุ่มอุกกาบาตเป็นหนึ่งในอุปสรรค์ที่พวกเขาพบในช่องว่างในสนามรบ และเจียงหัวชวน ที่มีระดับการบ่มเพาะในระดับปฐพีและเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านนี้ยังได้รับบาดเจ็บเช่นนี้ แล้วพวกเขาหละจะผ่านที่แห่งนั้นไปได้อย่างไร ?

" ดูเหมือนที่หุบเหวสนามรบแห่งนี้จะไม่สามารถรู้รอดได้ง่ายๆเสียแล้ว " หยางมู่ถอนหายใจออกมาเล็กน้อย " ข้าเคยได้ยินข่าวลือแปลกๆเกี่ยวกับมันมาก่อน แต่ข้าก็ไม่เชื่อและรู้สึกว่า ข่าวลือเหล่านั้นเป็นเรื่องที่เกินจริง แต่ตอนนี้ข้าก็ได้รู้ว่าข่าวลือเหล่านั้นเป็นเรื่องจริง ถ้าข้าไม่ได้สัมผัสมันด้วยตัวเอง ข้าก็คงโง่งมไปอีกนาน "

" อืม " ฉื่อหยานยิ้มๆและพูดว่า : " ยิ่งอันตรายเท่าใด ก็ยิ้งเป็นประโยชน์ต่อเรา หากเรายังตาย แล้วคนเหล่านั้นที่ประสบปัญญาเช่นเดียวกับเราหละ หึหึ ข้าว่าความแข็งแรงโดยรวมของพวกเรานั้นมีมากกว่าพวกเขาแน่นอน ซึ่งนั้นก็หมายความว่า ในที่ๆแห่งนี้ พวกเขาจะต้องประสบการสูญเสียที่ยิ่งใหญ่แน่นอน”

" ใช่ นั่นก็เป็นเหตุผลที่เรามาที่นี่ " หยางซู่พยักหน้า" เพราะสถานที่แห่งนี้มันอันตรายเป็นอย่างมาก ที่แม้แต่เราก็ยังยากที่จะจัดการ

ขณะที่พวกเขาพูด เจียงหัวชวน ก็เปิดตาของเขา

" ท่านลุงเจียง เป็นเช่นไรบ้าง ? " หยางเค่อ รีบถาม

พยักหน้า เจียงหัวชวนสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นน่ากลัว " ข้าเห็นสัญลักษณ์ที่ควบคุมอุปสรรคนี้อยู่ แต่มันมีตัวอักษรโบราณมากมายอยู่รอบๆมัน แม้แต่ข้าเองก็ไม่รู้จักตัวอักษรโบราณเหล่านั้น ถ้าข้าไม่สามารถเข้าใจความหมายของตัวอักษรเหล่านั้นได้ มันก็เป็นเรื่องยากมากที่ข้าจะหยุดมันได้ "

" ตัวอักษรโบราณ " ฉื่อหยานประหลาดใจสักครู่ แล้วทันทีที่เขาถาม : " เป็นอักษรโบราณแบบไหนรึ "

" มันน่าจะเป็นอักษรรูปลิ่มที่มาจากสมัยโบราณ เป็นรูปแบบที่ใช้ในการวางอุปสรรค์และกับดัก อุปสรรค์ดั้งเดิมนี้มีเพียงอาจารย์ของข้าเท่านั้นที่เข้าใจอักษรโบราณเหล่านี้ ในกลุ่มพวกเราตอนนี้ แทบจะไม่มีใครรู้เกี่ยวกับตัวอักษรโบราณขนาดนี้ " เจียงหัวชวน ถอนหายใจ " อาจารย์ของข้าเองก็ไม่ได้รู้เกี่ยวกับอักษรเหล่านี้มากมาย และข้าก็แย่กว่ามาก " .

" แล้วเราควรจะทำยังไงดี ? " หยางเค่อ ตะลึง " ถ้าเราไม่สามารถเข้าใจข้อความโบราณเหล่านั้นได้ เราก็จะไม่สามารถผ่านอุปสรรค์นี้ไปได้งั้นรึ ? "

" ก่อนที่ข้าจะเข้าใจความหมายของตัวอักษรโบราณเหล่านั้น ข้าคิดว่าเราไม่ควรทำอะไรมาก มิเช่นนั้น มันก็จะยิ่งอันตราย " เจียงหัวชวน พยักหน้าอย่างหมดหนทาง

" ท่านสามารถเขียนตัวอักษรโบราณที่ท่านพบได้หรือไม่ ? " ฉื่อหยานพลันกล่าวว่า

ทุกคนก็แปลกใจ และมองแปลกๆไปที่ฉื่อหยาน พวกเขาไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆเขาถึงพูดแบบนั้น

" เสี่ยวหยาน เจ้าจะทำอะไรรึ ? " หยางมู่ ตะลึง เขาถามว่า " หรือว่าเจ้ารู้จักอักษรโบราณพวกนั้น ? "

" เพียงเล็กน้อยเท่านั้น แต่ไม่รู้ว่าตัวอักษรโบราณเหล่านั้นเป็นหนึ่งในตัวอักษรที่ข้ารู้หรือไม่ ? " ฉื่อหยานพยักหน้า

" อะไร ? เจ้าไม่รู้งั้นรึ ? " หลี่เฟิงเกอรีบส่ายหน้า นางไม่อยากจะเชื่อเท่าไหร่นัก " เจ้าไม่ได้ล้อข้าเล่นใช่หรือไม่ ? แม้แต่ท่านอาจารย์ของลุงเจียงยังรู้จักมันไม่มากนัก แล้วเจ้าจะรู้ได้อย่างไร "

" ลุงเจียง เขียนตัวอักษรพวกนั้นให้ข้าดูได้หรือไม่ ? " ฉื่อหยานพูดอย่างมั่นใจ

เจียงหัวชวน ยังสับสน เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และกล่าวว่า : " มีเพียงตัวอักษรไม่กี่ตัวเท่านั้นที่ข้าเห็นในสัญลักษณ์นั้น ดังนั้นข้าจึงจำได้ดี ข้าแค่ไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร ถ้าอยากเห็น ข้าก็จะเขียนให้ท่านดู . "

เจียงหัวชวน ก้มลงและใช้ กริชของเขาเขียนตัวอักษรแปลกๆ

" ผู้มาเยือน ! พัก ! ไฟ ! ลม ! ชีวิต ! ความตาย ! "

ฉื่อหยานชี้ไปที่ตัวอักษรโบราณ บนพื้นดิน และอ่านทีละคำ " นั่นคือทั้งหมดที่ข้ารู้ "

ทุกคนตะลึง

" เจ้าไม่ได้พูดมั่วซั่วใช่หรือไม่ ? "หลี่เฟิงเกออุทาน

หยางมู่ หยางเค่อ และคนอื่น ๆ นอกจากนี้ก็แสดงสีหน้าออกมา ดวงตาของเขาเปลี่ยนไปและพวกเขาก็สงสัยว่าจริงๆแล้วฉื่อหยานรู้จักตัวอักษรเหล่านั้นจริงหรือ ?

" คุณชายหยาน ท่านรู้จักอักษรเหล่านี้จริงๆรึ ? " เจียงหัวชวน ดูตกใจ ลุกขึ้นมา พร้อมกับดวงตาของเขาที่ส่องประกาย

" ตามที่ข้าพูดนั่นแหละ " ฉื่อหยานพยักหน้า " ก่อนที่ข้าจะอายุ 17 ปี ข้าหมกวุ่นอยู่กับอักษรโบราณและสถานที่โบราณมากมาย และก็โชคดีที่ข้ารู้จักตัวอักษรเหล่านั้น ดังนั้นข้ามั่นใจแน่นอนว่าอักษรทั้งหกหมายความเช่นนั้น”

" ข้าจะเข้าไปอีกครั้ง " เจียงหัวชวน ครุ่นคิดสักครู่ ก็กล่าวว่า " เวลานี้ข้าจะลองเคลื่อนย้ายสัญลักษณ์นั้นดู ถ้าอักษรที่นายน้อยหยานบอกมาเป็นเรื่องจริง ข้าก็จะสามารถหยุดอุปสรรคนี้ได้ แต่ ถ้าสิ่งที่ท่านบอกมามันผิด ข้าก็คง...ไม่สามารถกลับมาได้แน่นอน "

เจียงหัวชวน มองฉื่อหยาน อย่างลึกซึ้ง เหมือนกับว่าเขากำลังรออะไรบางอย่าง

ใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปตามที่ได้ยิน พวกเขารู้ความหมายจากสิ่งที่เจียงหัวชวนพูดดี

" แน่นอน ที่ข้าพูดไปนั้นเป็นสิ่งที่ถูกต้อง " ด้วยสาบตาของทุกคนที่จ้องมา ฉื่อหยานก็ตอบอย่างใจเย็น : " ไม่ต้องห่วงลุงเจียง ข้าไม่ทำร้ายท่านแน่านอน อักษรทั้งหกตัวที่ข้าพูดไป ไม่ผิดแน่นอน "

" เอาล่ะ ! " เจียงหัวชวน ตอบกลับ เขาไม่ลังเลและเข้าไปในอุปสรรค์อีกครั้ง

" เสี่ยวหยาน " หยางมู่ ค่อย ๆพูด ดูเหมือนเขาอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ในที่สุด เขาส่ายศีรษะยิ้มอย่างบิดเบี้ยว และไม่ได้กล่าวถ้อยคำต่อไปนี้

" ท่านรู้ว่าท่านเป็นกังวล " ฉื่อหยานดูเฉยเมยและยิ้มจนเห็นฟัน " พี่ใหญ่ ท่านเห็นข้าเป็นคนทำอะไรโดยไม่คิดงั้นรึ ? "

หยางมู่รีบส่ายหน้า

" เอาหละ มั่นใจได้ ลุงเจียงจะต้องไม่เป็นอะไร " ฉื่อหยานปลอบพวกเขา

" มีคนกำลังมา "หลี่เฟิงเกอตะโกน ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ นางยืนอยู่บนเสาหินที่แตกหัก และมองไกลออกไป ใบหน้าของนางค่อยๆเปลี่ยนไป " พานโจว กู่หลินหลง , ฉาวจื่อหลาน เซี่ยกุ่ย เหอซิงเหมิน , . . .

" เซี่ยกุย ! เหอซิงเหมิน ! " ดวงตาของหยางมู่ก็เย็นชา เขา แสยะยิ้ม : "ดินแดนปีศาจมหัศจรรย์ ช่างกล้าจริงๆ เพื่อจัดการกับเรา ตระกูลหยาง พวกเขากลับกล้าหักหลังเรา”

" เหอซิงเหมิน มาด้วยหรือเนี่ย ? " หยางซู่ ดวงตาเย็นชาและนางก็ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ กล่าวว่า " ข้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่านางเองก็เห็นด้วยกับเรื่องนี้ "

" ข้ารู้ว่า ความสัมพันธ์ระหว่างเจ้ากับนางนั้นดีเช่นไร " หยางมู่ถอนหายใจ " แต่ในเวลานี้ ไม่ว่าความสัมพันธ์ระหว่างเจ้าจะดีเพียงใด มันก็เป็นเหมือนเช่นเคย นางนั้นก็แค่แสร้งทำ เราจะไม่สู้กับนาง แต่ถ้านางต้องการจะฆ่าพกวเรา . . ตอนนั้นก็ลงมือซะ อย่าได้เมตตาเด็ดดขาด !”

" ข้ารู้ว่าควรทำเช่นไร " หยางมู่ หายใจเข้าลึกๆ และพยักหน้า

_______________________________________

ปัจจุบันเรื่องนี้แต่งไปจนถึงตอนที่ 1329 แล้วนะคะ มี 29 กลุ่ม แบ่งเป็นกลุ่มละ 50 ตอน หากสนใจอ่านติดตามได้ที่เพจด้านล่างเลยค่ะ

ติดตามข่าวสารต่าง ๆ ได้ที่เพจของเรา  >>GOS เทพเจ้าล่าสังหาร << ฝากกดไลท์กดแชร์เพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้แปลด้วยครับ

ด่วน!! ตอนนี้มีโปรโมชั่น ปกติเข้า 7 กลุ่ม ราคา 700 บาท ตอนนี้ลดเหลือ 500 บาทเท่านั้น รีบๆ มาใช้โปรกันนะคะ

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด