ตอนที่แล้วChapter 160 – Great Plains of Barrastan (11) [04-05-2020]
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 162 – Great Plains of Barrastan (13) [08-05-2020]

Chapter 161 – Great Plains of Barrastan (12) [06-05-2020]


Chapter 161 – Great Plains of Barrastan (12)

"ฟู่ว..."

เซรินได้สูดหายใจเข้าลึก และจากนั้นก็ดึงสายธนูเล็งไปที่ปีศาจยักษ์ที่ยืนอยู่จรงกลางของทัพปีศาจ มันดูเหมือนจะเป็นผู้นำ

แม้ว่ามันจะดูเหมือนมีขนาดที่ใหญ่กว่าตัวอื่นๆสองเท่า แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะโจมตีเขาเพราะระยะห่างมันไกลเกินไป ระยะห่างของมันกับเธอมันประมาณ 200 เมตร

มันเป็นระยะห่างสามเท่าจากระยะทางที่ผู้หญิงยิงได้ไกลที่สุดซึ่งก็คือ 70 เมตร แม้ว่าจะเป็นเธอ เธอก็ยังไม่รู้ว่าจะยิงโดนหรือป่าว

เซรินได้มองไปรอบๆสั้นๆ นักล่าทั้งเก้าคนและดวงตาทั้งแปดคูได้มองตรงมาที่เธอ เธอได้เคลียร์ดันเจี้ยนมามากมาย แต่ว่าช่วงเวลาแบบนี้มันหาได้ยาก

พวกเขาได้ประสบความสำเร็จในการรบแบบกองโจรและในตอนนี้มันก็ได้ถึงเวลาในการสู้กับกองทัพหลักแล้ว อย่างไรก็ตามขนาดของค่ายมันมีขนาดที่ใหญ่กว่าที่พวกเขาคิดไว้ พวกเขาได้กังวลกับการต่อสู้ที่กำลังจะเกิดขึ้น เซรินจึงได้เสนอเริ่มสิ่งต่างๆด้วยการโจมตีผู้บัญชาการกองทัพศัตรู

นั่นมันคือเหตุผลที่ทำให้สิ่งต่างๆมันเป็นแบบนี้ เซรินได้เล็งไปที่ผู้บัญชาการกองทัพศัตรูและดึงสายธนูขึ้น ลูกธนูได้สั่นในขณะที่กำลังจะถูกยิงออกไปทันที อย่างไรก็ตามหลังจากนั้นสั้นๆเซรินก็ได้ลดธนูลงและส่ายหัว เธอไม่มีความมั่นใจ

"ฮ่าห์..."

เธอได้ถอนหายใจออกมาโดยที่ไม่รู้ตัว ในขณะนั้นเอ็ดเวิร์ดที่ยืนอยู่ข้างๆเธอก็ได้จับไหล่ของเธอในขณะพูดขึ้น

"อย่างกังวลไปเลย มันจะเป็นเป็นไรด้วยระดับทักษะของนาย"

เซรินได้มองไปที่เขา เอ็ดเวิร์ดมักจะพูดให้กำลังใจกับคนอื่นๆ

'เขาดูเหมือนจะเป็นคนดีเลยทีเดียว...อย่างไรก็ตามโอปป้าซังจินไม่มีทางจะพูดอะไรโดยไม่มีเหตุผล'

เมื่อถึงเวลาที่พวกเขาฆ่าบอสและพยายามจะหาชิ้นส่วนลับ ซังจินก็น่าจะเสร็จสิ้นการจู่โจมทั้งหมดและแน่นอนว่าเขาจะต้องดูว่านักล่าคนอื่นๆทำอะไรอยู่ นอกจากนี้เขาสามารถจะรู้ว่าเอ็ดเวิร์ดกำลังยืนข้างๆเธอได้ไม่ว่าเซรินจะเรียกเขาหรือไม่ก็ตามแต่โอกาสที่ซังจินจะมาที่นี่ก็สูงมาก

'เอาล่ะ...มันควรจะดีที่ฉันจะถามหารายละเอียดเมื่อพวกเขาเจอกัน'

เซรินได้เก็บมันเอาไว้ในใจในขณะที่เธอดึงสายธนูอีกครั้ง แม้ว่าเป้าหมายจะอยู่ห่างไกล แต่ว่าไม่นานเธอก็มุ่งไปที่เป้าหมายโดยที่ไม่มีความคิดอื่นใดอีกเพื่อไม่ให้เสียสมาธิจากนั้นเธอก็ปล่อยสายธนูไป

"ฟิ้ว"

ลูกธนูของเธอได้วาดเส้นโค้งยาวและมันค่อนข้างจะพุ่งไปเร็ว แต่เนื่องจากระยะทางมันยังคงลอยไปประมาณ 2-3 วินาที

"อึก"

เสียงกลืนน้ำลายของคนอื่นๆได้ดังขึ้นมาหลังจากนั้นสั้นๆ

"ฉึก"

ด้วยเสียงนี้หนึ่งในหัวของปีศาจได้ถูกกระแทกถอยหลังไป มันถูกยิงหัว ครู่หนึ่งเสียงแจ้งเตือนก็ดังขึ้น

[คำเตือน!]

[บอสมอนสเตอร์ซาราต้าปรากฏตัว]

ตอนนี้มันเป็นการต่อสู้แบบตรงๆแล้ว นักล่าได้ตกอยู่ในรูปแบบการต่อสู้ ท่ามกลางเหล่านักล่าเซรินยังคงคึกคักอยู่

"อยู่นั่น"

เธอได้ยิงลูกธนูเข้าไปในปากของปีศาผู้ที่ยืนมาในจุดที่พวกเขายืนอยู่และตะโกนออกมา

"ฟิ่ว ฉึก"

คนโจมตีระยะไกลคนอื่นก็ได้เริ่มโจมตี เอ็ดเวิร์ดได้เริ่มร่ายเวทย์

"ข้าขอเรียกพระเจ้าแห่งการทำลายล้างจากพื้นที่ๆห่างไกล อุกกาบาต!"

เมื่อเขาร่ายเสร็จมันก็มีดวงอาทิตย์อีกอันหนึ่งปรากฏขึ้นมาบนท้องฟ้าที่กว้างใหญ่มันได้เข้ามาใกล้ๆนี้ จนกระทั่งในที่สุดมันก็ได้เผยให้เห็นว่ามันเป็นอุกกาบาตที่บินมาด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ

"เวทย์! นั่นมันเวทมนตร์!"

ครู่หนึ่งโดมต้านเวทย์ก็ได้ถูกร่ายขึ้นมาเหนือตำแหน่งศัตรู อุกกาบาตขนาดมหีมาได้ตกลงไปบนพวกเขา

"ตูมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!"

ฝุ่นละอองได้ฝุ้งออกมาพร้อมๆกับการระเบิดที่รุนแรง

"แค่กๆ"

นักล่าแต่ละคนได้สะบัดมือไปมาเพื่อป้องกันฝุ่น เซรินได้รีบเอาแว่นตากันลมลงมาใส่

มันเป็นแว่นตากันลมที่ชื่อว่า 'รักรัว' มันเป็นไอเทมที่ทำให้สามารถระบุการเคลื่อนไหวของสิ่งมีชีวิตผ่านทางความร้อนในร่างกายได้

จำวนวนสีแดงนับไม่ถ้วนได้เห็นมาจากการเกิดความวุ่นวายขึ้นจากภายใน พวกเขาจะต้องลดจำนวนของพวกมันให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ก่อนที่จะเกิดการปะทะตรงๆขึ้น เซรินได้เล็งไปที่พวกมันในขณะที่ปล่อยลูกธนูออกไปอย่างต่อเนื่อง

"ฟิ่ว"

"ฟิ่ว"

"ฟิ่ว"

อย่างไรก็ตามศัตรูก็ได้เข้ามาใกล้กับนักล่าอยู่บ่อยครั้ง เซรินได้ถอดแว่นออกไปหลังจากยิงลูกธนูไปครู่หนึ่ง ฝุ่นที่ปกคลุ่มที่ราบได้เริ่มหายออกไปและกองทัพปีศาจก็สามารถจะมองเห็นได้ชัดเจน

มันมีทหารอยู่นับร้อยแม้ว่าาจะเป็นหลังจากที่โดนอุกกาบาตของเอ็ดเวิร์ดถล่มไป เซรินได้เริ่มสงสัยขึ้นมา

'เราสามารถจะเอาชนะได้หรอ'

มันเป็นเวลานานแล้วที่เธอไม่ได้คิดแบบนี้ ครั้งสุดท้ายที่เธอคิดก็คือเมื่อตอนที่เธอพบกับบอสลับของรังมังกรแดง ผู้หญิงที่น่ากลัวที่มาพร้อมกับดวงตาสีแดง โดยไม่รู้ตัวเซรินได้พบว่าตัวเองด้อยกว่าเธอ หลังจากที่เอ็ดเวิร์ดได้ปล่อยอุกกาบาตออกไป เอ็ดเวิร์ดก็ได้นั่งไขวว้ขาและหลับตาลง

"ทำสมาธิ"

เซรินได้หันไปมองที่ศัตรู เมื่อเธอกำลังจะดึงสายธนูเธอก็ได้นึกถึงคำพูดของซังจิน

"อย่ามุ่งเป้าไปที่บอสลับ มันอันตรายเกินไป เธอควรจะใช้ทุกสิ่งที่มีในการต่อสู้กับบอส"

เธอได้หยิบเอาอาหรับราตรีออกมาจากเสื้อคลุ่ม เมื่อเธอเปิดหนังสือข้อความใหม่มันก็ได้ถูกเขียนขึ้น เซรินได้เริ่มอ่านออกเสียงมันโดยไม่ลังเลใดๆ

"ร็อคเป็นนกขนาดใหญ่พอที่จะสามารถสร้างเงาขึ้นบนหุบเขาทั้งหมดได้ ช้างเป็นอาหารหลัก...."

ในเวลานั้นเองเสียงใครบางคนที่อ่านอะไรบางอย่างถัดจากเธอก็ดังออกมา

"ธอร์เทพเจ้าสายฟ้าเป็นนักรบไม่มีใครเปรียบได้ เขาได้มโยลเนียร์ ค้อนแห่งสายฟ้าและเมกิงจอร์ดเข็มขัดแห่งพลัง...."

สมาชิกปาตี้เดียวได้มีคนถึงสองคนที่เป็นเจ้าของหนังสือในตำนาน เมื่อเซรินได้อ่านประโยคสุดท้ายเธอก็รู้สึกโล่งใจเล็กน้อย

*****

"โฮ่งๆๆ!"

ซังจินกำลังบินตามเสียงของเคนไป ซังจินสามารถจะมองเห็นกลุ่มปีศาจรวบตัวกันอยู่ได้ พวกมันกำลังต่อสู้กับเคนผู้ที่กำลังวิ่งอยู่ด้านหน้า

"โฮ่ง โฮ่ง"

"พวกเวรนี้มันอะไรกัน! พวกมันมาจากไหน?"

เมื่อเห็นแบบนี้ ซังจินก็ได้พูดกับซาดาเมียร์สั้นๆ

"ซาดาเมียร์"

ซาดาเมียร์ได้กระดิกน้ิ้วและซังจิรก็ได้ลดระดับลงไป เขาได้ลงสู้พื้นและกลิ้งไปครั้งหนึ่ง

"อะไร...นั่นมันอะไร?"

"มันเป็นคนแต่งตัวประหลาดจากก่อนหน้านี้!"

เมื่อมองเห็นซังจินพวกปีศาจก็ถูกแบ่งออกเป็นสองฝั่ง

"แก้แค้นให้ผู้บัญชาการ!"

และอีกกลุ่มหนึ่งผู้ที่ต้องการจะหนี

"วิ่ง...วิ่งเร็ว!"

เมื่อเป็นแบบนี้ซังตินก็ได้ต่อสู้กับพวกที่ต่อการจะสู้ และเคนกับซาดาเมียร์จะต่อสู้กับพวกที่ต้องการจะหนี

"โฮ่งๆ"

"มือแห่งความตาย"

มันมีปีศาจทั้งหมด 4 ตัวพุ่งเข้ามาหาซังจิน อย่างไรก็ตามซังจินก็เคยสู้กับพวกมันกว่า 100 ตัว แถใเมื่อไม่นานมานี้เขาพึ่งจะต่อสู้กับมังกรแก่มาด้วย

กับปีศาจทั้งสี่นี้มันก็เหมือนกับการผ่าเค้กเพียงเท่านั้น ซังจินได้จัดการกับปีศาจได้อย่างง่ายๆและขยับไปข้างหน้า เขาได้ตัดคอของปีศาจสองตัวในการโจมตีเพียงครั้งเดียว ปีศาจตัวที่สามได้มีโอกาสโจมตีเพียงหนึ่งครั้ง แต่ซังจินก็ได้เอนตัวหลบและใช้มูนสเปคป้องกันมัน

"เคร๊ง"

หลังจากนั้นเขาก็ได้พลิกตัวกลับและใช้บลัดเวเจนในมือซ้ายเจาะหัวใจมัน

"อึก...."

ปีศาจตัวที่สี่ที่ได้เห็นสิ่งเหล่านี้ได้สูญเสียกำลังใจที่จะต่อสู้ แม้ว่าเขาจะพุ่งเข้ามาอย่างกระตือรือร้นในตอนแรก แต่แล้วเขาก็ได้หันหลังและหลบหนีไป อย่างไรก็ตามเคนได้ปรากฏขึ้นและโผเข้าไปหาปีศาจ

"โฮ่ง!"

"อ๊ากกกก!"

เคนได้ตรึงแขนของปีศาจเอาไว้กับอุ้งเท้าหน้าและใช้ฟันกัดคอของปีศาจอย่างน่าสยอง เมื่อเสร็จสิ้นแล้วเพื่อรักษษเวลาซังจินได้บอกกับซาดาเมียร์ในทันที

"ซาดาเมียร์ไปกันเุอะ"

อย่างไรก็ตามเคนได้ร้องเรียกซังจิน"

"โฮ่งๆ!"

"หืม?"

เมื่อซังจินได้เอียงหัวงงสัญญาณเตือนก็ได้ดังออกมาจากลูกบาศก์ของโอเปอเรเตอร์

[ขอแสดงความยินดี. การจู่โจมเสร็จสิ้น 100%]

[เริ่มแจกรางวัล]

[มอนสเตอร์สังหาร ปีศาจ ... ]

"อาเราทำสำเร็จแล้ว เคน ซาดาเมียร์พวกนายทำได้เยี่ยมมาก"

ด้วยคำพูดของซังจินเคนก็ได้เข้ามาหาซังจินและถูกหัวไปกับขาของเขา ในขระที่ซาดาเมียร์ก็โค้งคำนัก

"มันเป็นความสุขของข้า"

[อาทริน - ธงของเจ้าชาย]

[ลูโยะ - ร้องเท้าของชายตาบอด]

ซังจินได้เหลือบไปมองไอเทมก่อนที่จะเก็บลงไปในลูกบาศก์

[ขอแสดงความยินดีด้วย! คุณได้รับไอเทมระดับตำนวน....]

ไอเทมระดับตำนวนแต่ละชิ้นได้ถูกมอบมา แต่ซังจินไม่พบอะไรที่ดูเหมือนจะมีคุณค่าพอจะใช้ เขาได้คิดที่จะให้กับพรรคพวกมากกว่าที่ตัวเขาเองจะใช้มัน

'สิ่งนี้...มาฮาเดสควรจะสามารถนำมันไปใช้ประโยชน์ได้'

[อย่างสุดท้ายนี้จะเป็นฉายาที่คุณได้รับ...]

[เพชฌฆาต - สร้างความเสียหาย 3 เท่าต่อศัตรูที่มีพลังชีวิตต่ำกว่า 10%]

มันไม่ดูเหมือนว่าจะมีฉายาที่ดีปรากฏออกมา แต่มันก็อาจจะเป็นเพราะว่าเขาทำระดับผลงานได้ดี เขาก็เลยได้รับฉายาที่ดีกว่าเก่า หลังจากที่เสร็จสิ้นการแจกร่างวัลเสียงของโอเปอเรเตอร์ก็ได้ดังขึ้น

[จะกลับไปที่ฮอลนักล่าในอีก 1 นา...]

ซังจินได้พูดขึ้นก่อนโอเปอเรเตอร์พูดจบ

"อ่า โอเปอเรเตอร์ ฉันจะกลับไปในเวลาเดิม"

โอเปอเรอเตอร์ได้เปลื่ยนเวลา

[จะกลับไปที่ฮอลนักล่าในอีก 1 ชม. 52 นาที]

ถ้ามันเป็นเวลา 1 ชม. 52 นาทีเขาก็ควรจะสามารถช่วยนักล่าคนอื่ๆได้อย่างปลอยภัยในทุกๆคนจู่โจมของพวกเขาและถ้าเขามีเวลาเหลือหลังจากนั้นเขาก็สามารถจะไปล่าฆาตกรได้ หลังจากเสร็จสิ้นทุกอย่างในมิติของตัวเองแล้ว ซังจินก็เอาคทาขุนพลออกมาจากลูกบาศก์ เขาอยากที่จะรู้ว่าพรรคพวกของเขาทำอะไรอยู่

"การตรวจสอบ"

ในไม่ช้ารูปของนักล่าทั้งห้าคนก็ได้เริ่มปรากฏออกมาข้างหน้าของซังจิน นักล่ายังคงทำการรบแบบกองโจรได้ดี พวกเขาสามารถจะตัดสินผลแพ้ชนะในการต่อสู้ได้จากตอนเริ่มต้น ซังจินยังได้บอกพวกเขาไปว่า

'ดำเนินการไปอย่่างรอบคอบที่สุดเท่าที่พวกนายทำได้'

อย่างไรก็ตามเมื่อเขามองไปที่ปาตี้หนึ่ง เซริน เธอดูแปลกๆไป แทนที่จะมองหาปีศาจ พวกเขาได้เริ่มค้นหาตามริมน้ำที่ซุ่งเขาเองได้พบกับมังกรในก่อนหน้านี้ สิ่งที่แสดงออกมาในครั้งนี้ได้ชี้ชัดให้เห็นว่าพวกเขากำลังค้นหาชิ้นส่วนลับหลังจากฆ่าบอสไปแล้ว

'ไม่มีทาง? พวกเขาฆ่าบอสไปแล้วหรอ?'

ปาตี้ของเซรินมักจะเคลียร์การจู่โจมเร็วที่สุด ไม่ใช่แค่นั้นเธอก็ยังมีทักษะมาก แต่ว่าเธอก็ยังถือหนึ่งในสามหนังสือระดับตำนานพิเสษอยู่ อาหรับราตรี ถ้ารวมเธอเข้ากับมาตี้มันก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้

'ฉันคิดว่า...สิ่งที่เกิดขึ้นนี้มันดีแล้ว'

มันดูเหมือนว่าเขาจะไม่ต้องกังวลกับเซรินที่นี่แล้ว แม้ว่าจะยังคงมีบอสลับอยู่ แต่ด้วยสภาพปัจจุบันของเขา เขาก็ไม่สามารถจะช่วยเธอได้ มันเหมือนกับว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นตั้งแต่ที่เขาได้บอกกับพวกเขาไปแล้ว

'ถ้าเจอกับบอสลับ อย่าได้ต่อสู้กับพวกเขาเพียงแค่หนี'

เพราะว่าสมาชิกคนหนึ่งปลอดภัยไปแล้ว เขาก็สามารถที่จะมุ่งความสนใจไปที่อีก 4 คนได้ ซังจินได้ละความสนใจมาจากเธอและหันไปมองนักล่าคนอื่นๆ ในขณะนั้นเองเขาก็รู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่าง

'นั่นมันอะไร?'

เขาได้มองไปที่จอภาพของเซรินอีกครั้งและในเวลานั้นเขาก็ได้พบกับมันในที่สุด ชายคนหนึ่งได้ยืนถัดไปจากเซริน เอ็ดเวิร์ด

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด