ตอนที่ 12 ร้านค้าลับของพระเจ้า 3

เขามาถึงที่แห่งหนึ่ง เมื่อมองดูรอบๆแล้วทำให้เขารู้ว่าตัวเองไม่ได้อยู่ที่อาณาจักรอีกต่อไป พื้นที่แห่งนี้ล้อมรอบไปด้วยผนังที่เปล่งประกายแสงสีเงินทั้งสี่ด้าน และในด้านหนึ่งนั้นมีคำว่า ' ร้านค้า ' ติดอยู่ มันเป็นร้านค้าลึกลับที่ทำให้เขามายังที่นี่นั่นเอง

"ทำไมคุณมองฉันแบบนั้นคะ? ขอโทษนะคะ แต่ฉันไม่ใช่สินค้า "

ลีชินอูก้มหัวลงเล็กน้อยเมื่อเขาเห็นผู้หญิงคนหนึ่งหลังเคาน์เตอร์มองกลับมาที่เขาด้วยรอยยิ้มหวานชวนหลงไหล

"... เราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนหรือเปล่าครับ?”

"โอ้ คุณกำลังจีบฉันหรอ? แต่น่าเสียดายที่รูปร่างของคุณไม่ค่อยตรงสเปคของฉันสักเท่าไหร่ "

"ผมไม่ได้จีบคุณ คุณรู้ และถึงแม้ว่าผมจะจีบคุณ ร่างกายผมมันก็ไม่ได้เป็นปัญหาอะไร "

เธอพูดขึ้นในขณะที่หัวเราะอยู่อย่างน่ารำคาญ และทำให้ลีชินอูอารมณ์ขึ้นเล็กน้อย เขายอมรับว่าในตอนนี้เขาคืออันเดธ แต่เขาก็ต้องการเวลาอีกสักพักใหญ่เพื่อทำใจยอมรับว่าตัวเองไร้สมรรถภาพไปแล้ว

แต่ถึงแม้จะพูดไปแบบนั้นหญิงสาวผู้ดูแลร้านก็ยังคงหัวเราะคิกคักอยู่ดี

"อ่า...ใช่ คุณพูดถูก อ่า...น่าเศร้าจัง"

ผู้ดูแลร้านดูโดดเด่นด้วยเส้นผมสีแดงสลวยราวกับเปลวเพลิง ผมบ๊อบสีแดงของเธอยาวประท้ายทอย คลอเคลียแผ่วเบาและพริวไหวราวกับว่าเปลวเพลิงที่มีชีวิตจริงๆ

ใช่ ลีชินอูเคยเห็นผมสีแดงที่ดูเหมือนเกือบจะมีชีวิตแบบนี้มาก่อนและเขาก็เพิ่งจะเห็นเธอเมื่อไม่นานมานี้ด้วย

"คุณเป็นพระเจ้า?"

"ไม่มีทางที่พระเจ้าจะมีเวลาว่างขนาดนั้น เทพพระเจ้าทุกพระองค์มีผมสีเเดงหรือไง? "

"อ่า ..."

อันที่จริงแล้ว เธอค่อนข้างดูแตกต่างจากพระเจ้าที่อยู่ในความทรงจำของชินอู โดยปกติแล้ว พระเจ้าที่ควบคุมดูแลทั้งภาคตะวันออกและตะวันตก มีลักษณะที่แปลก (หู, ดวงตา, ปาก, และจมูก) ลักษณะดูเหมือนเด็กสาวที่มีอายุแค่ 10 ขวบ และหญิงชราอายุ 60 ปีในเวลาเดียวกัน มันเป็นเรื่องค่อนข้างอธิบายยาก

ในทางกลับกัน ผู้หญิงตรงหน้าเขาตอนนี้ค่อนข้างแตกต่าง เธอดูมีชีวิตชีวาและอายุน่าจะประมาณ 20 ปี รูปร่างลักษณะของเธอเหมือนกับสาวชาวตะวันตก แต่ผมของเธอสั้นกว่า ตาสีเพลิงของเธอนั้นแตกต่างจากพระเจ้าโดยสิ้นเชิง(ดวงตาของพระเจ้าดูสะดุดตาด้วยห้าเฉดสีที่แตกต่างกัน)

แต่มีสิ่งหนึ่งที่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าความงดงามนั้น คือความคล้ายคลึงระหว่างเธอกับพระเจ้า

"ถ้าจะให้ฉันอธิบาย ... ใช่ คิดซะว่าฉันเป็นนักบวช หน้าที่ของฉันที่ได้รับมาจากพระเจ้า คือการจัดหาสิ่งที่ลูกค้าต้องการ นั่นก็คือพวกฮีโร่ และพวกเขาก็ต้องตอบแทนกลับมาในราคาที่เหมาะสม ฉันทำตามคำสั่งของพระเจ้า ดังนั้นฉันจึงเป็นแม่ค้าและนักบวชในเวลาเดียวกัน "

"ถ้าฮีโร่ต้องการอะไร คุณก็ควรให้มันฟรีๆสิ"

"เฮเฮ"

เธอเคยได้ยินประโยคนี้มามากจากฮีโร่คนอื่นๆจนถึงตอนนี้ เธอหรี่ตาลงและอธิบายต่อ

"คุณรู้จักคำว่า ' คาร์ม่า ' ใช่มั้ย? คาร์ม่านั้นมีอยู่ในทุกสิ่งบนโลกใบนี้ เมื่อคุณบรรลุความสำเร็จในการทำสิ่งที่มันมีความพิเศษ สกิลพิเศษ ... หรือแม้กระทั่งการฆ่าคนอื่น คุณก็จะได้รับคาร์ม่า "

"แล้วคาร์ม่านั่นมีเลเวลหรือค่าสเตตัสด้วยหรือเปล่า?”

"คุณเข้าใจเร็วดีนี่ ถูกต้องแล้วล่ะ คาร์ม่านั้นมีหลายประเภท และลูกค้า จะใช้คาร์ม่าในการแลกเปลี่ยนกับคาร์ม่าอื่นๆที่พวกเขาต้องการ และสำหรับคาร์ม่าที่ฉันต้องการเพื่อแลกเปลี่ยนกับไอเทมของฉันนั้นก็คือ พีเรียม"

การอธิบายค่อนข้างยืดยาว แต่นั่นก็หมายความว่าการที่เขาฝึกสกิลสำเร็จ หรือแม้แต่การฆ่านั้นจะช่วยให้เขาสามารถเพิ่มเลเวลกับค่าสเตตัสของตัวเองได้รวมไปถึงพีเรียมที่เขาได้จากการฆ่ามอนส์เตอร์นั้นสามารถนำมาแลกเปลี่ยนไปเทมได้อีกด้วย

เมื่อลีชินอูได้ยินว่าพีเรียมเป็นคาร์ม่าประเภทหนึ่ง  เขาก็เอาพีเรียมส่วนหนึ่งออกมาจากคลังและพิจารณามันอย่างละเอียด แต่ก็เป็นไปตามที่คาดไว้ เขาไม่พบความผิดปกติอะไร… ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนั้นเคยใช้มัน

"ลูกค้า คุณยังไม่มีความสามารถในการดำเนินการหรือใช้งานพีเรียมในที่อื่น มันจะเป็นประโยชน์มากกว่าสำหรับคุณ ถ้าคุณแค่ใช้มันซื้อสินค้าจากฉัน ."

"... ผมมีคำถาม คุณบอกว่าเลเวลเป็นชนิดของคาร์ม่าแต่ทำไมผมยังไม่เลเวลอัพ ในเมื่อผมฆ่ามอนสเตอร์จำนวนมากมาย? "

รอยยิ้มของผู้ดูแลร้านกดลึกขึ้น เลเวลคือจำนวนที่แทนถึงระดับชั้นของแต่ละบุคคลและเป็นมาตรฐานที่แสดงถึงความแข็งแกร่งของโลกใบนี้ ลีชินอูเอ่ยถึงมันโดยไม่ทันคิด ดังนั้นเธอจึงอดรู้สึกเวทนาเขาไม่ได้

"ฉันไม่รู้ว่าเลเวลที่คุณกำลังพูดหมายถึงอะไร  แต่เลเวลในโลกนี้ไม่ใช่สิ่งที่จะเพิ่มขึ้นกันง่ายๆ คุณต้องรวบรวมเลเวลของคาร์ม่าให้เหมาะสมเพื่อเลเวลอัพ และตัวอย่างที่เห็นได้ชัดนั้นก็คือค่าสเตตัส "

"ถ้าอย่างนั้น การอัพเป็นเลเวล  2 ..."

"สเตตัสทั้งหมดของคุณรวมกันต้องเท่ากับ 200  แค่จากร่างกายของคุณ ไม่รวมไอเท็มทั้งหมดหรือบัฟ  มันเข้าใจง่ายมากเลยนะ เข้าใจใช่ไหม?”

' 200? ทำยังไงฉันถึงจะหาได้เยอะขนาดนั้น ' เป็นสิ่งที่เขาต้องการที่จะพูด แต่เมื่อเขาลองบวกค่าสเตตัสทั้งหมดของตัวเองแล้วพบว่ามันอยู่ที่ 186 นั่นหมายความว่าเขาจะสามารถเลเวลอัพเมื่อเขาเพิ่มค่าสเตตัสขึ้นอีกแค่ 14

"แต่คุณไม่จำเป็นต้องรีบที่จะเพิ่มเลเวลหรอก คุณจะรู้เองว่า การที่คุณต้องทำเพื่อให้ได้เลเวลนั้นมีความหมายเดียวกับการเพิ่มเลเวลตามธรรมชาติของตัวคุณเอง ไม่ว่าจะเป็นความสำเร็จพิเศษหรือสกิลชนิดอื่นๆของคาร์ม่า สิ่งเหล่านั้นมีความสำคัญเช่นกัน เอาล่ะ คุณจะรู้ได้เมื่อคุณเจอกับตัวเอง "

ดูเหมือนว่าเลเวลไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปตามจำนวนมอนส์เตอร์ที่เขาฆ่าไป ความหมายคือ ... นั่นอาจหมายความว่ามันอาจจะเพิ่มขึ้นเมื่อรับเควสมากขึ้น?  ไม่ว่าจะเป็นไปในทางไหนเขาคงจะได้รู้เร็วๆนี้ เช่นเดียวกันกับที่ผู้ดูแลร้านพูด เขาจะค้นพบแน่นอนเมื่อตัวเขาเผชิญหน้ากับมันด้วยตัวเอง

เขาหลงอยู่ในความคิดของตัวเอง และหญิงสาวจึงเคาะกับเคาน์เตอร์เพื่อที่จะเรียกให้เขาออกจากภวังค์

"ฉันคิดว่าฉันได้อธิบายไปเยอะแล้ว ฉันจะพากลับไปยังจุดที่แลกเปลี่ยนสินค้า  คุณต้องการซื้ออะไรไหม คุณลูกค้า? "

"คุณขายอะไร?"

"ฉันขายทุกอย่างนอกเหนือจากสิ่งที่ฉันไม่มี อ่า... น้ำยาเพิ่มเลือดล่ะเป็นไง "

"ฮืมม ..."

จริงๆแล้วเขาไม่คิดว่าน้ำยาเพิ่มเลือดจำเป็นสำหรับตัวเองนะ ทั้งร่างกายมีแต่กระดูกจะให้เขาดื่มน้ำยาเพิ่มเลือดอย่างนั้นหรอ? ยังไงอาการบาดเจ็บต่างๆของเขาก็สามารถรักษาได้จากการอัพเกรดกระดูกอยู่แล้ว

“ต่อไปก็หนังสือเวท”

"ฮืมม ..."

หนังสือเวท บางทีเขาอาจต้องการพวกมันในภายหลังแต่ยังไม่ใช่ในตอนนี้ เขาไม่ได้แม้กระทั่งมีมานาเพียงพอ เช่นว่า การใช้สกิลเสียงกรีดร้อง เขาก็สามารถใช้มันได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น เพราะถ้าอย่างนั้นเขาจะเรียนรู้เวทมนตร์ไปทำไม?

ถ้าเขาไม่ได้เรียนรู้สกิลเสียงกรีดร้องแห่งความตาย เขาอาจคิดที่จะซื้อมันบ้าง แต่เนื่องจากเขามีสกิลที่สามารถเปลี่ยนกระแสการต่อสู้ได้อยู่แล้ว มันเลยไม่ได้รู้สึกน่าสนใจสำหรับเขาในตอนนี้

"แต่คุณจะไม่สามารถที่จะซื้อมันได้ในขณะนี้ เนื่องจากคุณมีพีเรียมไม่เพียงพอ แน่นอนว่าทางเรามีอุปกรณ์ที่คุณสามารถสวมใส่ได้ "

"อุปกรณ์ อ่า... ผมคิดว่าผมอยากดู นะ..."

"อ่า และสุดท้าย เรามีชิ้นส่วนกระดูก"

"กระดูก!?"

"ชิ้นส่วนกระดูก"

ลีชินอู ผู้ที่กำลังคิดจะซื้ออุปกรณ์ต้องหยุดการเคลื่อนไหวและการพูดคุยในทันที พวกเขาขายกระดูก? ถ้าเขาคิดไม่ผิด ชิ้นส่วนกระดูกนั้นอาจเป็นสิ่งเดียวกับที่เขาคิดเอาไว้? เขาเอียงหัวลง เนื่องจากเขาสงสัยว่าทำไมร้านค้าถึงขายมัน ในขณะที่ท่าทีการแสดงออกของผู้ดูแลร้านยังคงสงบ

"มีกระดูกกระจัดกระจายอยู่รอบอาณาจักรใต้ดินจึงเป็นไปได้ยากที่ร้านของเราจะขายได้ ฮีโร่คนอื่นๆไม่ได้มีสกิลอัพเกรดกระดูก ดังนั้นพวกเขาส่วนใหญ่จะขายมันให้ฉันในราคาที่ค่อนข้างถูก "

"อ่า คงต้องเป็นแบบนั้นแหละนะ"

เพราะเขาไม่ได้มีของมีค่าที่จะขายได้ในตอนนี้ แต่มันจะเปลี่ยนในอนาคต เขามีคลังที่สามารถเก็บสิ่งของได้มากมายในตอนนี้

ลีชินอูตัดสินใจว่าเขาจะเก็บสิ่งที่เขาไม่จำเป็นต้องใช้ทันทีในอนาคต เขาพยักหน้าให้กับความคิดตัวเองเบาๆและบอกเธอถึงไอเทมที่เขาต้องการทันที

สามารถติดตามได้ที่ : อย่ายิง นี่เพื่อนเอง - Stop, Friendly Fire