MPE บทที่ 54 ความยากลำบากทำให้เกิดความปรารถนาที่จะเปลี่ยนแปลง

“ขอบคุณมากครับ” เกาเผิงพยักหน้าชื่นชมหม่าเจียง

หม่าเจียงยิ้ม “ฮ่าฮ่า แล้วผมจะกลับมาหาคุณใหม่ เมื่อหนูสายฟ้าโลหิตสีม่วงของผมถึงชนชั้นนักรบนะครับ”

เมื่อชนชั้นของสัตว์อสูรถูกยกระดับขึ้น ระดับของพวกมันมักจะร่วงลงหนึ่งระดับ เมื่อถึงเวลานั้น ผู้ฝึกสอนสัตว์อสูรจำเป็นต้องยกระดับของมันอีกครั้ง

หม่าเจียงต้องการให้หนูสายฟ้าโลหิตสีม่วงของเขาเป็นสัตว์อสูรระดับมหากาพย์ แต่ระดับที่สูงกว่านั้นเขาไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับมันเลย

…

สำหรับแมงกะพรุนเหิน นี่เป็นครั้งแรกที่เกาเผิงได้เห็นมัน มันเป็นสัตว์อสูรธาตุมิติที่หายาก

ไม่ว่านิยายเรื่องไหน ความสามารถในการควบคุมมิติล้วนเป็นสิ่งลึกลับที่น่าสะพรึงกลัวแต่ตอนนี้สถานที่บางแห่งกลับมีสัตว์อสูรธาตุมิติวางขายอยู่ มันจึงช่วยไม่ได้ที่เกาเผิงจะเร่งหาข้อมูลเกี่ยวกับมันโดยเร็ว

จากข้อมูลในอินเตอร์เน็ต พบว่าแมงกะพรุนเหินอาศัยอยู่บริเวณชายฝั่งของเมืองเพิงเฉิง พวกมันได้วิวัฒนาการระหว่างเกิดมหาภัยพิบัติและได้รับความสามารถเกี่ยวกับห้วงมิติมา แต่ด้วยการถูกไล่ล่า พวกมันจึงระเบิดความสามารถออกมาและประสบความสำเร็จในการบินขึ้นสู่อากาศด้วยพลังแห่งห้วงมิติ

แต่พวกมันยังถูกนกจับกินเป็นอาหารอยู่

กล่าวได้ว่าไม่มีสถานที่ไหนปลอดภัยสำหรับพวกมันบนโลกใบนี้

จากการศึกษาพบว่านอกจากความสามารถในการบินและเก็บของแล้ว พวกมันก็ไม่มีความสามารถอื่นอีก

โชคดีที่รูปลักษณ์ของพวกมันสวยงามและอ่อนโยน พวกมันจึงอยู่รอดได้ด้วยการเลี้ยงดูจากมนุษย์

เหตุผลสำคัญอีกประการที่ทำให้รอดได้จนถึงทุกวันนี้ก็คือรสชาติของพวกมันค่อนข้างแย่ ดังนั้นมนุษย์จึงไม่จับพวกมันกินเป็นอาหาร

“ช่างน่าสงสาร” เกาเผิงถอนหายใจ

ในเมืองเพิงเฉิง แมงกะพรุนเหินถือเป็นกระเป๋าเงินชนิดใหม่ขนาดของพื้นที่ในมิติของแมงกะพรุนเหินขึ้นนอยู่กับระดับของมัน

ยกตัวอย่างเช่น แมงกะพรุนเหินเลเวล 10 อาจเปิดพื้นที่ได้เท่ากับลูกบาสลูกหนึ่ง

แม้มันค่อนข้างน้อยแต่สำหรับเกาเผิงนี่ไม่ใช่ปัญหา เขามั่นใจว่า สามารถยกระดับมันได้

หลังจากเลิกงาน เกาเผิงตรงไปยังจัตุรัสวูชูทันที

เมื่อลงจากรถแท็กซี่ เกาเผิงได้ยินเสียงเร่ขายสินค้าดังไปทั่ว ที่นี่เป็นแผงลอยที่ยกสูงขึ้นและมีสินค้ามากมายวางขายอยู่

“ทางนี้ครับ ทางนี้ กระเป๋าเก็บเงินที่สุดเก๋ที่ดีที่สุดจากเพิงเฉิง มันคือสัตว์อสูรชนิดใหม่ เข้ามาดูมาชมกันก่อน”

ผู้คนรวมตัวกันเข้ามาเพื่อดูการแสดงบนเวที คนขายแมงกะพรุนเหินโยนแอปเปิ้ลขึ้นสู่ท้องฟ้าและหายเข้าไปในร่างของแมงกะพรุนราวกับการเล่นมายากล

มีแมงกะพรุนเหินบางตัวพยายามจะบินหนีแต่ความเร็วของมันเท่ากับคนเดินเท่านั้น

“มันเป็นแมงกะพรุนที่สวยงามและน่ารักมาก” คนขายจับแมงกะพรุนหมุนไปรอบๆ

“ว้าว!! น่ารักจง ั” เด็กผู้หญิงถูกดึงดูดด้วยความน่ารักของแมงกะพรุนเหิน

ผู้หญิงอีกคนจับแขนของชายคนรักและกล่าว “เค้าต้องการเจ้าตัวเล็กนี้อ่ะเตง” ภายใต้การโจมตีด้วยมารยาของหญิงสาว ชายหนุ่มตกลงสู่หลุมพรางทันที

“แมงกะพรุนตัวนี้ราคาเท่าไหร่?” ชายหนุ่มถามคนขาย

“หนึ่งตัว 10เครดิตพันธมิตร” คนขายกล่าวพร้อมรอยยิ้ม “ไม่มีการต่อรอง”

รอยยิ้มของชายหนุ่มกลายเป็นแข็งค้าง “นี่เป็นการปล้นกันชัดๆ เจ้าตัวนี้ทำสิ่งใดได้นอกจากสวยงามเท่านั้น”

10เครดิตพันธมิตรเท่ากับ 100,000ดอลล่าร์พันธมิตร มันมากพอที่คนสองหรือสามคนจะใช้จ่ายได้เป็นเวลาสองปีเลย

“มันแพงเกินไป” ชายหนุ่มขมวดคิ้ว

“มันไม่แพงเลยเพราะว่ามันเป็นสัตว์อสูรธาตุมิติที่หายาก นายคิดว่าราคามันสูงไปงี้นหรือ?”

คนขายเริ่มไม่พอใจ “แมงกะพรุนเหินของฉันถูกส่งมาจากเพิงเฉิงโดยตรง มันแทบจะหาไม่ได้อีกแล้ว”

คนขายกวาดตามองชายหนุ่มก่อนกล่าวต่อ “เอาล่ะ ฉันเห็นความจริงใจของนาย หากนายต้องการจริงๆ ฉันสามารถให้ลด 20%ล่ะกัน”

แม้จะลด 20% มันก็มีราคาถึง 8 เครดิตพันธมิตร แม้ชายหนุ่มจะมาจากครอบครัวที่มีฐานะ แต่มันก็ยังแพงเกินไป

…..

อย่างไรก็ตามแมงกะพรุนเหินก็ถูกขายออกไปในที่สุด

เกาเผิงเดินไปยังแผงลอยและถาม “ขอผมดูแมงกะพรุนเหินของคุณได้ไหม?”

คนขายเผยรอยยิ้ม “ได้สิ”

“ไม่ ผมหมายถึงแมงกะพรุนเหินทั้งหมดของคุณ ผมต้องการเลือกด้วยตัวเอง” เกาเผิงกล่าว

คนขายหยุดสายตาที่เกาเผิงก่อนกล่าว “เอาละ พาท่านสุภาพบุรุษตัวน้อยไปด้านหลังให้เขาเลือกได้ตามความพอใจเลย”

แมงกะพรุนเหล่านี้มีไว้ขาย หากเด็กคนนี้ต้องการเลือกด้วยตัวเอง มันก็ไม่สำคัญนัก ตราบในที่สามารถขายมันออก ไปเข้าจะเลือกเป็นช่วโมงก็ไม่มีปัญหา