อารัมภบท

"ฉันว่าเรามีเรื่องต้องคุยกัน"

หญิงสาววางไปป์ที่พึ่งผ่านการสูบลง ควันบุหรี่ถูกพ่นออกมาอย่างช้าๆพร้อมลิ้นที่เลียรอบริมฝีปาก เธอเป็นผู้หญิงที่สวยมากด้วยผมสีแดงหยักโศกเป็นลอนคลื่นโดดเด่น แต่ที่สำคัญกว่านั้น ในความจริงแล้วเธอคือ 'พระเจ้า'

"เอาล่ะ สิ่งที่นายปรารถนาคือ ... ร่างกายอมตะและความสามารถในการพัฒนาไม่มีที่สิ้นสุดอย่างนั้นสินะ?"

"ใช่!"

"ไม่มีทาง! เป็นไปไม่ได้ กลับไปซะเถอะ"

"อ่า อย่าพูดแบบนั้นสิครับ"

‘ลีชินอู’ชายหนุ่มวัย 27 ปี นั่งตรงข้ามกับหญิงสาวโดยมีโต๊ะโบราณคั่นระหว่างพวกเขาเอาไว้ เขาเป็นพนักงานออฟฟิศธรรมดาๆทั่วไปที่ชื่นชอบนิยายและเกมแนวแฟนตาซี อย่างน้อยก็ชอบจนกระทั่งเขาจะตายนั่นแหละ

ซึ่งตอนนี้เขาตายไปแล้วจริงๆ และเขาก็เป็นฮีโร่ที่พระเจ้าเลือกไว้ น่าจะแบบนั้นล่ะนะ

“ผมได้ยินมาว่า ผมควรจะมีชีวิตที่ยืนยาวกว่านี้ แต่ผมก็ต้องมาตายซะก่อน คุณคิดว่าสิ่งที่ผมได้รับมันยุติธรรมแล้วอย่างนั้นหรอ?”

"ชิ ให้ตายสิ , นิยายสมัยนี้ทำให้เด็กพวกนี้นิสัยเสียกันไปหมด ก่อนหน้านี้ถ้าฉันบอกว่าพวกเขาได้รับโอกาสที่สอง คงจะดีใจร้องตะโกนเสียงดังไปแล้ว! "

"ก็อย่างที่ว่าแหละครับ เวลาเปลี่ยน คนก็เปลี่ยนทุกอย่างเปลี่ยนไปตามเวลา"

แม้ว่าเธอต้องการทุบตีลีชินอูที่พยักหน้าให้และโต้ตอบเธออย่างไม่สะทกสะท้านเท่าไหร่ ก็ต้องห้ามตัวเองเอาไว้ ท้ายที่สุดแล้ว ก็ไม่มีใครนอกจากเธอแล้วที่รวบรวมวิญญาณของเหล่าผู้ที่เสียชีวิตอย่างไม่ยุติธรรมเอาไว้ เพราะเธอเองนั่นแหละที่ต้องการความช่วยเหลือจากพวกเขา

'ถ้าเขามาจากโลกของฉัน ฉันคงจะต้อง ... '

แน่นอนว่าเธอเป็นพระเจ้า แต่เธอไม่ใช่พระเจ้าของ ‘โลก’ เธอเป็นเทพเจ้าที่ปกครองเหนือฮีกูโร่ว ซึ่งแตกต่างกันทั้งในด้านวัฒนธรรม ประวัติศาสตร์ ขนาด และทุกแง่มุมอื่น ๆของโลก

ถ้าอย่างนั้นแล้ว ทำไมเธอถึงจำเป็นต้องต้องพาวิญญาณจากโลกอื่นมาด้วยล่ะ? จริงๆแล้วมันมีเหตุผลที่น่าเศร้าและน่าสะพรึงกลัวอยู่เบื้องหลัง

“ยังไงก็เถอะ คนพวกนั้นเย็นชาซะจริง เมื่อพระเจ้าของพวกเขาพูดว่าจะยื่นมือเข้ามาจัดการปัญนี้ด้วยตัวเอง พวกเขากลับหลีกหนีเพียงเพราะกลัวที่จะต้องตาย”

"มีฮีโร่มากมายที่ยอมรับคำขอของฉัน นายรู้ไหม!? ... พวกเขาทั้งหมดต้องเสียชีวิตลงในเฮต้า"

ลีชินอูอ้าปากค้างโดยสัญชาตญาณและเอ่ยถามต่อพระเจ้า

"... มันเป็นที่ที่อันตรายมากอย่างนั้นหรอครับ?"

"แน่นอนว่ามันเป็นอย่างนั้น”

พระเจ้าไม่สามารถซ่อนความขมขื่นในใจของเธอได้ และตอบกลับไปเป็นครั้งที่สอง เธอยกไปป์ขึ้นมาสูบอีกครััง อย่างน้อยถ้าเธอทำแบบนี้ ก็จะได้ไม่ต้องมานั่งถอนหายใจต่อหน้ามนุษย์ผู้นี้

นี่เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อหลายสิบปีก่อนที่ เฮต้า อาณาจักรที่ยิ่งใหญ่และเจริญรุ่งเรืองอยู่ใต้ดินของฮีกูโร่ว ได้เกิดโศกนาฏกรรมขึ้น จักรพรรดิของพวกเขา จีฮานู อยากได้ความเป็นอมตะจึงได้ทำการวิจัยมนต์ดำต้องห้าม และผลจากความประมาทเลินเล่อของเขานั้นทำให้... ทั้งอาณาจักรใต้ดินได้รับคำสาปแห่งความตาย

สิ่งที่แย่กว่านั้นคือคำสาปจะแผ่กระจายออกไปเรื่อย ๆ และหากปล่อยทิ้งแบบนี้ มันจะกลืนกลินไปทั้งโลก

เมื่อพระเจ้ารับรู้ถึงความรุนแรงของสถานการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ผ่านการเปิดเผยอันศักดิ์สิทธิ์ต่อมนุษย์ทุกคน และสัญญาว่าเธอจะช่วยเหลืออาณาจักรให้รอดพ้นวิกฤติครั้งนี้

มีฮีโร่ผู้กล้าหาญหลายคนที่ออกมาเผชิญหน้ากับคำสาป แต่พวกเขาก็ล้มเหลว คำสาปที่ฝังรากลึกลงในอาณาจักรแข็งแกร่งมากเกินไป และฮีโร่ผู้ต่อต้านนั้น...ก็ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรอันเดธ

หลังจากนั้นพระเจ้าจึงตัดสินใจใช้พลังของเธอเพื่อจำกัดการแผ่ขยายของคำสาปและฝังพลังของเธอลงในอาณาจักรใต้ดิน เรียกขวัญกำลังใจของเหล่าฮีโร่ได้เป็นอย่างมาก แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย อิทธิพลของอาณาจักรใต้ดินที่พยายามจะนำพาทุกชีวิตสู่ความเป็นอันเดธค่อยๆเพิ่มขึ้นและกลืนกินไปครึ่งหนึ่งของทวีป ...

และนั่นทำให้พระเจ้าไม่สามารถทนต่อไปได้อีก เธอจะต้องหยุดอาณาจักรใต้ดินให้ได้ แม้ว่ามันจะหมายถึงการลากฮีโร่จากโลกอื่นเข้ามาเกี่ยวข้อง และลีชินอูก็เป็นหนึ่งในนั้นเช่นกัน

"ถึงอย่างนั้น ร่างกายอมตะก็เป็นไปไม่ได้ ขออย่างอื่นเถอะ"

"ถ้างั้นผมขออะไรก็ได้ที่คล้ายกันเถอะครับ"

"ฟังนะ เจ้าเด็กน้อย "

พระเจ้ายกไปป์ของเธอขึ้นและชี้ไปที่วิญญาณโทรมๆของลีชินอูในขณะที่เธอกำลังอธิบาย

“พลังอันยิ่งใหญ่นี้จะเป็นภาระต่อนาย ร่างกายที่เป็นอมตะอย่างนั้นรึ?ความสามารถที่พัฒนาโดยที่ไม่มีที่สิ้นสุดอย่างนั้นรึ? นายจะไม่สามารถควบคุมมันได้ และร่างกายของนายก็จะแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆและตายในที่สุด ดังนั้น ขออะไรที่มันเป็นไปได้หน่อยสิ”

"แต่ถ้าผมได้รับพลังที่เป็นไปได้จริงๆเหมือนกับคนอื่นๆ สุดท้ายแล้วผมก็อาจจะจบชีวิตลงเหมือนรุ่นพี่โดยที่ยังไม่ได้ทำอะไรด้วยซ้ำไปนะครับ"

"..."

คำพูดของเขาได้บาดลึกเข้าไปในหัวใจของเธอ ราวกับว่า'ความพยายามของเธอที่ผ่านมานั้นไร้ความหมาย' เหตุใดฉันถึงได้ยินสิ่งนี้จากฮีโร่ฝึกหัดแบบนี้ ฉันควรจะฆ่าเขาทิ้งดีไหมนะ พระเจ้ารู้สึกได้ถึงแรงกระตุ้นบางอย่าง แต่ ... เธอก็เปลี่ยนใจเมื่อเห็นการแสดงออกที่ท้าทายของมนุษย์ผู้นี้

เธอควรส่งเด็กคนนี้ไปนรกซะหน่อย เขาอาจจะเข้าใจเธอมากขึ้นถึงจะเล็กน้อยก็ยังดี

"เอาล่ะ ฉันจะทำตามที่นายขอ"

"เยส!"

“แน่นอนว่าร่างกายอมตะที่สมบูรณ์แบบนั้นมันเป็นไปไม่ได้ นายจะไม่ตายอย่างปกติ แต่นายต้องอยู่ในสภาพคนตายไปตลอด”

"แล้วความสามารถที่พัฒนาไม่มีที่สิ้นสุดล่ะครับ?"

"นั่นก็ขึ้นอยู่กับนาย แต่ฉันจะทำให้มันเป็นไปได้ในทางทฤษฎี"

"โอ้!"

"แลกเปลี่ยนกัน"

พระเจ้าได้สะบัดไปป์ของเธอทำให้ฝุ่นจากเถ้าลอยผ่านอากาศ

"นายจะสูญเสียสิ่งสำคัญบางอย่าง ร่างกายปกติของนายไม่สามารถรับพลังนั้นได้"

"แล้วอะไรคือสิ่งที่สำคัญนั้นหรอครับ? ผมจะไม่ไร้สมรรถภาพหรือหัวล้านใช่ไหม!?"

"นี่คือสิ่งที่ดีที่สุดที่ฉันสามารถทำได้ ตอนนี้ ...ลีชินอู นายจะทำมันหรือไม่?"

เธอไม่ได้ตอบคำถามของเขา เขาเผชิญหน้ากับดวงตาที่แสนจะเยือกเย็นของพระเจ้า และรู้สึกสับสนไปชั่วขณะ แต่ .... ในที่สุดเขาก็พยักหน้าและพูดว่า แม้ว่าเขาจะไร้สมรรถภาพหรือเป็นคนหัวล้าน แต่มันก็เป็นเวลาที่ลูกผู้ชายอย่างเขาจะลงพนันแล้วล่ะนะ!

“ตกลงครับ ผมจะทำ!”

"ดี สัญญาของเราถูกสร้างขึ้นแล้ว"

พระเจ้าคาบไปป์ไว้ในปากของเธออีกครั้ง และในเวลาเดียวกันนั้นร่างกายของลีชินอูก็ถูกห่อหุ้มด้วยแสงสว่าง เวทมนตร์ที่จะส่งวิญญาณของเขาไปยังอาณาจักรเฮต้าได้เริ่มทำงานแล้ว

"นายจะถูกส่งไปยังทางเข้าอาณาจักรใต้ดิน เมื่อไปถึงที่นั่นแล้ว ฉันจะไม่สามารถช่วยเหลืออะไรนายได้โดยตรง แต่ฉันจะส่งเควสไปแทน นายรู้ใช่ไหม ว่าเควสคืออะไร?"

"แน่นอนครับ"

"ดี และเมื่อนายไปถึงที่นั่น ตรวจสอบสถานะของตัวเองก่อนเป็นอย่างแรก สิ่งสำคัญคือนายต้องรู้ว่า 'นาย' เป็นใคร"

"ครับ...?"

ดูเหมือนว่าพระเจ้ายิ้มและหัวเราะอย่างชั่วร้ายเมื่อเธอนำไปป์เข้าไปในปากอีกครั้ง แต่ ... ในไม่ช้าเขาก็ถูกปกคลุมไปด้วยแสงสว่างจ้าและมองไม่เห็นอะไรเลย

ในเวลาต่อมาแสงก็หายไปและร่างกายของลีชินอูถูกทิ้งลงบนพื้นเย็นเฉียบ การขนส่งเสร็จสิ้นภายในพริบตา

"โอ๊ย! เธอควรปล่อยฉันลงเบาๆกว่านี้หน่อยนะ … วู้ว"

ลีชินอูบ่นออกมาเบา ๆ และยืนขึ้น เขาถูกปล่อยทิ้งไว้ในถ้ำใต้ดินขนาดใหญ่ ตามที่คาดไว้ เขาอยู่ที่อาณาจักรใต้ดินแล้ว

ทางเดินทั้งสองด้านของเขา มันดูน่าขนลุกเหมือนกับว่าจะมีมัมมี่โผล่ออกมาได้ตลอดเวลาอย่างนั้นแหละ แต่ก็ดี อย่างน้อยก็ไม่มีศัตรูอยู่ใกล้ๆ

"ถึงฉันจะทำใจให้พร้อมสำหรับเรื่องนี้มาแล้ว แต่ ... ความรู้สึกกดดันนี่มัน ... แล้วก็ความเย็นเยียบนี่อีก"

เขารู้สึกหนาวมาก อาจจะเป็นเพราะว่าเขาไม่ได้ใส่อะไรเลย เขาลูบผิวแขนขึ้นลงเพื่อบรรเทาความหนาวเย็น แต่ในขณะนั้นเขารับรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ

"หื้ม?"

ร่างกายของเขาเเข็งทื่อ มือที่สัมผัสร่างกายของเขามันแข็งมาก เมื่อเขายกมือขึ้นเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น มันคือกระดูก ที่เหมือนกับมือของมนุษย์

"...หื้ม?"

ชินวูช็อคมากจนถูกสตาฟไปชั่วขณะ เขาจับตัวเองไว้อย่างแน่นหนา และเมื่อเขาขยับ มือกระดูกก็จะเคลื่อนไหวไปตามธรรมชาติ นิ้วทั้งห้าที่มีแต่กระดูกเริ่มเต้นเป็นจังหวะในอากาศ

"ฮ่าฮ่าฮ่า ... ไม่มีทางฮ่าฮ่า"

มันดูไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย เขาหัวเราะโดยอัตโนมัติ เป็นครั้งแรกที่ลีชินอูก้มศีรษะลงและสังเกตร่างกายของตัวเอง และพบว่าร่างกายของเขาทั้งหมดนั้นได้กลายเป็น...กระดูกไปซะแล้ว

"..."

จากภาพที่เห็นทำให้ภายในหัวของเขาว่างเปล่า

แล้วเขาควรทำอะไรต่อ? นี่เป็นความผิดพลาดของพระเจ้าอย่างนั้นเรอะ? หรือบางทีเขาอาจได้รับคำสาปของอาณาจักรใต้ดินทันทีที่มาถึงแล้วกลายเป็นอันเดธ? ทันใดนั้นเขาก็ได้นึกถึงคำพูดของพระเจ้าขึ้นมา

"นั่นสินะ สเตตัส ... เธอบอกให้ฉันตรวจสอบสเตตัสของตัวเองทันทีที่มาถึงนี่"

เมื่อชินอูพูดว่า “สเตตัส” ราวกับว่าเขาเพิ่งคว้าความหวังสุดท้ายมาได้ ข้อความเขียนไว้เป็นแถวปรากฏขึ้นในอากาศตรงหน้า มันคล้ายกับสิ่งที่เขาเห็นในเกมส์เมื่อตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ ใช่แม้กระทั่งเนื้อหาที่เขียนด้วย ...

[ลีชินอู]

[โครงกระดูกธรรมดาที่ได้รับพรจากพระเจ้า]

[Lv - 1]

[ความเเข็งแกร่ง - 13, ความว่องไว - 13, การฟื้นฟู- 13, พลังเวทย์ - 3]

[แพสซีฟสกิล - หัวใจล่องหน Lv.1]

[แอคทีฟสกิล - อัพเกรดกระดูก Lv.1]

"..."

ลมพัดผ่านเหม่งที่ล้าน(กะโหลก)และง่ามขาที่ว่างเปล่าของเขาไปอย่างบางเบา

และต้องใช้เวลาถึง 10 นาทีก่อนที่ลีชินอูจะค้นพบว่านี่ไม่ใช่ความผิดพลาดของพระเจ้าหรือคำสาปของอาณาจักรใต้ดิน