MPE บทที่ 30 สัตว์อสูร 5ประเภท

“โอ้ คุณหนู สัตว์อสูรของคุณกําลังขวางทางประตูนะครับ” ยามกล่าวอย่างสุภาพ

เด็กสาวพยักหน้าและพยายามกระตุ้นหมูตัวโตของเธอที่กำลังนอนกรนอยู่บนพื้นอย่างสะดวกสบาย

“ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้นะ!” หญิงสาวออกคำสั่งด้วยความหงุดหงิดแต่เจ้าหมูยักษ์กลับก็ไม่ขยับเขยื้อน บางทีมันอาจจะแกล้งหลับจนกว่าคนขายเนื้อจะปรากฏตัวขึ้น

“เกิดอะไรขึ้นที่นี่?” ทหารในเครื่องแบบสังเกตเห็นและเดินเข้ามาตรวจสอบพร้อมกับหมาป่าจันทราสีเงิน

ทหารมองไปยังหมูยักษ์และเข้าใจสถานการณ์ได้ในทันที เขาส่ายศีรษะก่อนกล่าว “เธอเป็นเจ้าของของมัน ไม่รู้สึกละอายใจบ้างหรือที่ไม่สามารถควบคุมมันได้”

เขาก้มหน้าลงและตะโกน “ลุกขึ้น! อย่ามานอนตรงนี้!”

เจ้าหมูขาวไม่ขยับแต่ยื่นริมฝีปากล่างออกมา

“แกเข้าใจฉันใช่ไหม?” นายทหารทั้งโกรธทั้งขบขัน

เขาสั่งให้หมาป่าจันทราสีเงินก้าวออกไปข้างหน้าและจ้องมองหมูยักษ์อย่างเย็นชาพร้อมกับเผยคมเขี้ยวอันแหลมคมออกมา มันค่อยๆเคลื่อนที่เข้าไปหาหมูยักษ์อย่างช้าๆราวกับนักล่าที่กำลังรอจังหวะตะคลุบเหยื่อ

“อู๊ด อู๊ด” เจ้าหมูยักษ์ทนไม่ไหวพลันส่งเสียงกรีดร้องและกระโดดออกไปด้านข้างอย่างกะทันหัน

“ดูเหมือนแกจะเข้าใจภาษาของพวกเราจริงๆสินะ” นายทหารเย้ยหยัน

เจ้าหมูยักษ์ทำเสียงฮึดฮัดไม่พอใจ ‘ฉันแค่จะอาบแดดเงียบๆไม่ได้รึไง’

สัตว์อสูรที่นำมาที่โรงเรียนทั้งหมดจะถูกพาไปยังสวนที่จัดเตรียมไว้สำหรับพวกมันโดยเฉพาะ ด้วยความยาว 2เมตรครึ่งของต้าซื่อ ทำให้มันดูค่อนข้างสะดุดตา

นักเรียนที่อยู่ในคลาสพิเศษในตอนเช้าจะเข้าเรียนตามปกติ หลังทานอาหารกลางวันเสร็จ พวกเขาจะมารวมตัวกันอยู่ที่ลานฝึกในตอนบ่าย

ลานฝึกขนาดใหญ่ถูกสร้างขึ้นใหม่ เมื่อถึงเวลา นายทหารจึงเริ่มฝึกเด็กๆตามกลุ่มของตน

เกาเผิงพบว่าหมูยักษ์สีขาวอยู่ในกลุ่มสิบเช่นเดียวกับเขา มันใช้พื้นที่ 2เท่าและเป็นมันสัตว์อสูรที่ค่อนข้างดื้อรั้นอีกด้วย

“การฝึกจะแตกต่างกันออกไปตามประเภทของสัตว์อสูร มัน

ถูกแบ่งออกเป็น 5ประเภทคือ

สัตว์อสูรสายโจมตี

สัตว์อสูรสายป้องกัน

สัตว์อสูรสายสนับสนุน

สัตว์อสูรสายรักษา

สัตว์อสูรสายควบคุม

ในสนามรบ สัตว์อสูรบางตัวอาจมีความสามารถมากกว่าหนึ่งอย่าง ยกตัวอย่างเช่น ปีศาจเถาวัลย์เขียวที่เป็นทั้งสัตว์อสูรสายป้องกันและสายควบคุม แต่ด้วยการฝึกฝนที่เฉพาะเจาะจง ผู้ฝึกสอนสัตว์อสูรสามารถฝึกให้มันโจมตีศัตรูได้เช่นกัน”

“หากพวกเธอต้องการฝึกสัตว์อสูรให้เป็นสายป้องกัน พวกเธอต้องเน้นไปที่การฝึกความอดทน” นายทหารกล่าว “แน่นอนว่าสิ่งเหล่านี้ยังเร็วเกินไปสำหรับพวกเธอ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ฉันขอเตือน พวกเธอจะถูกคัดเหลือเพียง 1,200 คนหลังจากทั้งหมด ทุกอย่างขึ้นอยู่กับตัวพวกเธอเอง สุดท้ายเราจะจัดกลุ่มใหม่ตามความสนใจของแต่ละคน มันจะแยกตามประเภทของสัตว์อสูรทั้ง 5”

“ฉันรู้ว่าพวกเธอต้องการสร้างพันธะสัญญาเลือดกับสัตว์อสูรให้มากขึ้นและสร้างกลุ่มของตัวเอง แต่ฉันขอบอกว่าไว้เลยนะ สิ่งนั้นจะไม่เกิดขึ้นในตอนนี้! ในทีวีบอกว่ามีหลายสิ่งที่ช่วยเสริมสร้างจิตวิญญาณและทำให้พวกเธอสามารถสร้างพันธะสัญญาเลือดกับสัตว์อสูรได้มากขึ้น แต่พวกเขาไม่ได้บอกถึงข้อเสียของมัน ยิ่งสัตว์อสูรแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งส่งผลกระทบต่อจิตวิญญาณของพวกเธอมากเท่านั้น อย่าเป็นคนโง่ที่หลงเชื่อว่าสัตว์อสูรจะมอบพลังอำนาจให้พวกเธอโดยไม่ต้องจ่ายค่าตอบแทน”

เมื่อได้ยินถ้อยคำเหล่านี้ ใบหน้าของเด็กจำนวนหนึ่งจึงกลายเป็นหดหู่ พวกเขาวางแผนที่จะสร้างพันธะสัญญาเลือดกับสัตว์อสูรเพิ่มขึ้นจริงๆ พวกเขาคิดว่ายิ่งมีสัตว์อสูรหลายตัวก็จะยิ่งทำให้เขาดูเท่มาก

จากนั้นอาจารย์ทหารจึงนำลูกบอลออกมา 28 ลูก “วันนี้เราจะเริ่มจากการฝึกควบคุมสัตว์อสูร นี่เป็นจุดสำคัญ ไม่ว่าสัตว์อสูรของพวกเธอจะยอดเยี่ยมเพียงใดก็ตาม แต่หากมันไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของเจ้านาย มันก็ไร้ความหมาย”

เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ช่วยไม่ได้ที่อาจารย์ทหารจะหันหน้าไปทางเด็กผู้หญิงเจ้าของหมูยักษ์สีขาวอย่างมีความหมายแอบแฝง

หมูยักษ์ส่งเสียงอึดอัดก่อนจะถูศีรษะกับร่างกายของเด็กหญิงเพื่อแสดงถึงความเป็นปฏิปักษ์ต่ออาจารย์ทหาร

“ในการฝึกสอนสัตว์อสูร สิ่งแรกที่พวกเธอต้องรู้คือนิสัยและความชอบของพวกมัน นอกจากนี้พวกเธอยังต้องสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับพวกมันด้วย ยกตัวอย่างเช่นหมาป่าจันทราสีเงินของฉัน มันทั้งหยิ่งและไม่ชอบพูดคุยหรือให้สัมผัส ดังนั้นฉันจึงซื้อหมูเกราะดำที่มันให้มันกิน ฉันใช้เวลาอยู่กับมัน เล่นกับมัน นอนกับมัน พอผ่านไป 1เดือน มันจึงเต็มใจให้ฉันเข้าใกล้และออกคำสั่งมันมากขึ้น”

อาจารย์ทหารลูบศีรษะหมาป่าจันทราเงินและทำให้มันหันหน้าไปอีกทางด้วยความเขินอาย

เมื่อเห็นสิ่งนี้ เจ้าหมูยักษ์สีขาวจึงระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

“ฉันไม่สนว่าพวกเธอจะใช้วิธีไหน พวกเธอสามารถทดลองด้วยตัวเอง บ่ายวันนี้ หาวิธีฝึกสอนสัตว์อสูรของตัวเองมากกว่าการพูดคุย” อาจารย์ทหารกล่าว “ฉันจะตรวจสอบความคืบหน้าหลังจาก 1ชั่วโมง คนที่สามารถทำให้สัตว์อสูรเลือกลูกบอลสีขาวได้จะถือว่าผ่านการประเมิน หากทำไม่ได้พวกเธอจะต้องอยู่ที่นี่จนกว่าจะสามารถทําได้”

ฝูงชนกระจายตัวกันออกไป

เกาเผิงก้มศีรษะมองไปยังต้าซื่อที่อยู่บนพื้น “กลิ้งตัวบนพื้น” ต้าซื่อรีบม้วนตัวกลิ้งเข้าไปอยู่ที่ปลายเท้าของเกาเผิงทันที

สําหรับต้าซื่อที่อยู่กับเกาเผิงมาตลอด ประเมินนี้ถือว่าง่ายยิ่งกว่าปอกกล้วยเข้าปากซะอีก