Chapter 137 – Black Market Eleventh Shopping (4) [19-03-2020]
Chapter 137 – Black Market Eleventh Shopping (4)
”
เมื่อผู้ถูกเลือกทุกๆคนกลับไปแล้ว ซังจินก็นอนลงบนเตียงและตรวจสอบสเตตัส
ฉายา: สุดยอดนักล่า
พลังชีวิต: 199100 มานา: 275040
ความแข็งแรง: 21912 (+6574)
ความคล่องแค่ลว: 22593 (+6778)
ความทนทาน: 15315 (+4595)
พลังเวทย์: 11119 (+3336)
พลังจิตใจ: 21157 (+6347)
แต้มที่ยังไม่ได้ใช้งาน: 0
ตอนนี้มันเป็นจำนวนที่มหาศาลแล้ว แม้ว่าซังจินจะเป็ฯเจ้าของของสเตตัสเหล่าน้ แต่เขาก็ยังจ้องมองมันเป็นเวลานานก่อนที่จะจดเป้าหมายต่อไป สเตตัสต่อไปที่ซังจินจะมุ่งเน้นไปก็คือค่าพลังจิตใจ
เขาจะต้องลงทุนไปที่ค่าพลังจิตใจให้มากเพื่อที่จะสามารถใช้เวทย์ระดับ 9 ได้ การจะใช้เวทย์ระดัย 9 โดยที่ใช้แหวนของจอมเวทย์ผู้ใหญ่ก็จะต้องใช้มานา 650475 แม้ว่าถ้าด้วยอาเรี่ยนจะช่วยลดลงไปครึ่งหนึ่ง เขาก็ยังจะต้องใช้ประมาณ 330000 ซังจินได้คำนวนในหัวอย่างรวดเร็ว
"นั่นมันหมายความว่า...ฉันจำเป็นจะต้องการค่าพลังจิตใจอีก 5000"
ซังจินได้ตรวจสอบเหรียญดำที่เขามีอยู่ต่อในทันที
"โอเปอเรเตอร์ฉันมีเหรียญดำเหลืออยู่กี่เหรียญ?"
[87670 เหรียญ]
'อืมม...'
นี่คือผลรวมทั้งหมดจากรางวัลดันเจี้ยน สองหมื่นจากเซริน และอีกหนึ่งหมื่นที่เขาได้รับจากเบลเทรน
'ฉันยังคงจะต้องจ่ายห้าพันเหรียญสำหรับหินแสวงหาฆาตกร การสร้างอัญมณีก็จะต้องใช้อีกหนึ่งพัน ถ้าฉันใช้เงินแปดหมื่นหนึ่งพันในการซื้ออิลิกเซอร์ ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะสามารถใช้เวทย์ระดับเก้าได้เลย'
ซังจินได้นอนลงไปที่เตียงหลังจากที่คำนวนเสร็จแล้ว เมื่อตอนแรกที่เขาได้ไปที่ร้านขายเวทย์และพบข้อมูลเกี่ยวกับเวทย์ระดับ 9 เขาคิดว่าเขาจะต้องใช้เวลาอย่างน้อยอีกสิบกว่าบทถึงจะสามารถใช้มันได้ แต่ว่าคงจะต้องขอบคุรอิลิกเซอร์ อาเรี่ยน และเแหวนของจอมเวทย์ผู้ยิ่งใหญ่ที่ทำให้เขาสามารถจะใช้เวทย์ระดับ 9 ได้เร็วกว่าที่คิดเอาไว้
'ถ้าฉันได้รับพลังในการย้อนเวลา...จะไม่มีใครมีหวังที่จะเอาชนะฉันได้'
จากนั้นซังจินก็ได้หลับสนิทไป
*****
"แคร๊ก แคร๊ก แคร๊ก"
แต่ละเก้าที่เดินลงมาทำให้เกิดเสียงของไม้ดันขึ้น ซังจินได้เดินตามบันไดมืดมิดไปที่ละขั่น
"ยินดีต้านรับ"
พ่อค้าในร้านมืดมิดยิ่งกว่าสีดำได้ต้อนรับเขาเหมือนเคย เขานั่งอยู่ในมุมมืดมุมหนึ่งซึ่งเป็นที่นั่งตามปกติของเขา ซังจินได้เดินไปหาเขาและพูดออกมา
"เติมพลังงานหินแสวงหาฆาตกร...และฉันต้องการที่จะใช้แปดหมื่นเหรียญดำซื้ออิลิกเซอร์"
"ว้าว นายกลายมาเป็นคนรวยมากแค่ไหนกันนะ"
ซังจินไม่ได้ตอบกลับคำอุทานของเขากลับไป เมื่อพ่อค้าเห็นว่าซังจินไม่ตอบสนอง เขาก็ไม่ใส่ใจและเอื้อมมือเข้าในเสื้อและหยิบเอาขวดเล็กๆออกมา
"นี่รับไป"
ซังจินได้รับขวดเล็กมาๆ แม้ว่าซังจินจะซื้อมากกว่าครั้งที่แล้วถึงห้าเท่าแต่ดูเหมือนว่าปริมาณของเหลวภายในมันก็เหมือนจะเท่ากัน ซังจินได้มองไปที่พ่อค้าด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัย เมื่อพ่อค้าเห็นเช่นนี้ก็พูดกับเขา
"อา จำนวนนั้นมันไม่สำคัญ ฉันควรจะอธิบายยังไงดีนะ....ลักษณ์ทางกายภาพมันก็มีเพียงแค่เอาไว้เพื่อให้คนประทับใจว่า 'ฉันกำลังดื่มอะไร' ก็เท่านั้น มันไม่มีอะไรที่มากไปกว่านั้น แม้ว่านายจะซื้ออิลิกเซอร์ที่มีมูลค่าหนึ่งล้านเหรียญฉันก็จะให้ขวดที่มีขนาดเท่ากัน"
'...ไร้เหตุผลอะไรแบบนี้'
ซังจินได้บ่นในใจของเขาในขณะที่เปิดขวดและดื่มมันลงไป มันไม่มีทั้งกลิ่นหรือรสชาติเช่นเคย จากนั้นซังจินก็ตรวจสอบสเตตัสของเขา
"โอเปอเรเตอร์ฉันมีแต้มสเตตัสที่ไม่ได้ใช้เท่าไหร่?"
[16000 แต้ม]
อิลิกเซอร์มันใช้งานได้ตามที่สัญญา ซังจินได้เดินออกไปโดยที่ทิ้งชายคนนั้นไว้เบื้องหลัง
"ถ้างั้นลาก่อน"
"จะไปแล้วหรอ?"
พ่อค้าได้ถามออกา แต่ว่าซังจินก็เพียงแค่เหลือบกลับมาก่อนที่จะเดินออกไปโดยที่ไม่พูดอะไรอีก เขาไม่เคยรู้สึกดีกับการอยู่ใกล้กับชายคนนี้เลย เมื่อออกมาจากร้านค้าลับแล้วซังจินก็ได้จัดการสเตตัสของเขาทันที
"โอเปอเรเตอร์เพิ่มค่าความแข็งแรง ความคล่องแคล่ว ความทนทานอย่างละสามพัน และที่เหลือเพิ่มไปที่พลังจิตใจเจ็ดพัน"
[เรียบร้อยแล้ว]
"ตอนนี้ฉันมีมานาอยู่เท่าไหร่แล้ว?"
[คุณมีมานาอยู่ 366040]
'ฉันจะทดสอบมันในวันนี้'
ซังจินได้คิดในขณะที่เดินออกไป ก่อนที่เขาจะมุ่งหน้าไปที่โรงแรมเขาได้มุ่งหน้าไปที่โรงตีเหล็กก่อน
"คาร์กอสไอเทมเสร็จยัง?"
"เสร็จแล้ว"
ซังจินได้รับไอเทมที่ทิ้งไว้กับคาร์กอสมา
"อย่างที่ฉันบอกนายไปค่าสร้างมันก็คือ 1 พันเหรียญ"
ซังจินได้จ่ายเงินไป
"จ่ายเงิน"
จากนั้นซังจินก็ได้รับอัญมณีมา มันส่องแสงอยู่เสมอ แต่ว่าหลังจากที่มันถูกตัดแต่อย่างถูกต้องตอนนี้มันได้ส่องแสงจรัสอย่างสวยงาม ซังจินได้ยกมันขึ้นมาตรวจสอบดู
ราเที่ยน - ดาวแห่งความโดดเดี่ยว
อุปกรณ์ระดับตำนาน
ทักษะติดิตัว
รางวัลสำหรับการฝึกฝน(I) - ได้รับสเตตัส 10% เมื่อขึ้นเมื่อจบการจู่โจม
ทักษะใช้งาน
การฝึกฝนที่โดดเดี่ยว(I) - เข้าสู่การจู่โจมครั้งถัดไปเพียงลำพัง
เป็นเหมือนลมที่ไม่มีใครสามารถสัมผัส สิงโตที่กล้าหาญ ดอกบัวที่ไม่เน่าเปื่อย ไปเพียงคนเดียวเหมือนกับนอของแรด
"อืมมม?"
ทักษะติดตัว 'รางวัลสำหรับการฝึกฝน' มันเป็นสิ่งที่น่าจับตามอง
"คาร์กอส มันมีผลกระทบแบบนี้ด้วยหรอ?"
คาร์กอสได้ตอบกลับไป
"อืม...ฉันไม่ได้เอ่ยออกไปเพราะว่าไม่ต้องการให้คนถูกกระตุ้นและใช้มันอย่างประมาทนะ"
"อา...เข้าใจแล้ว"
มันเป็นสิ่งที่ดีทั้งหมด ยิ่งเขาได้รับสเตตัสมากเท่าไหร่ ผลประโยชน์ก็จะไปตกที่ผู้ถูกเลือกมาขึ้นเท่านั้น จากนั้นคาร์กอสก็พูดต่ออกมา
"สำหรับการทำงาน นายจะต้องใช้มันก่อนที่นายจะถูกย้ายเข้าไปสู่การจู่โจม โอเคนะ?"
"ฉันเข้าใจแล้ว"
ซังจินได้หยักหน้ารับและจากไป เขาไปกลับไปที่โรงแรม เมื่อเขากลับมาถึงหน้าโรงแรมเคนก็ยืนขึ้นมา
"อา ไม่เคน กลับไปนอนก่อนนะ"
ซังจินได้กล่าวกับเคน แต่แล้วจากนั้นเขาก็เปลื่ยนความคิดและพูดออกมา
"เฮ้ เคน...นายลอง..โจมตีมาที่ฉันได้มั๊ย?"
"กร?"
เคนที่เคยปฏิบัติตามคำสั่งของซังจินเสมอ แต่ว่าในคราวนี้เขาได้ทำท่าทางไม่เขาใจ เคนได้ใช้เพื่อมือเพื่อแสดงท่าทางบอก
"เฮ้ เข้ามาและโจมตีฉันอย่างจริงจังด้วยนะ"
เคนได้เอียงหูอย่างงุนงง
"โฮ่ง ๆ"
เคนได้เห่าออกมาสองครั้งและแสดงท่าทางไม่พอใจ เคนคงจะซื่อสัตย์เกินไปจนไม่สามารถที่จะทำตามในคำสั่งนี้ได้ ซังจินจึงได้หันไปมองราร์ ราร์กำลังหลับอยู่โดยที่ไม่สนโลก
'...ฉันไม่สามารถจะทดสอบกับพวกเขาได้'
"โอเคๆ ถ้างั้นไม่เป็นไร กลับไปนอนก่อนนะเคน"
ซังจินได้กลับเข้าไปในห้องบนชั้นสอง และจากนั้น
"โอเปอเรเตอร์ปลุกฉันขึ้นมาในอีกสองชั่วโมง"
[ตั้งปลุกเรียบร้อย]
หลังจากที่เขาได้ตั้งเวลาตื่นนอนเอาไว้แล้ว ซังจินก็กลับลงไปนอนบนเตียงของขา เขาได้หลับตาลงไป แต่ว่าเขาไม่รู้สึกถึงความง่วง
[ตอนนี้เป็นเวล 6 นาฬิกา 58 นา 42 วินาทีแล้ว]
ซังจินได้ตื่นขึ้นมาด้วยเสียงปลุกของโอเปอเรเตอร์ ในขณะนั้นเขาก็ไปอาบน้ำและพูดกับลูกบาศก์
"โอเปอเรเตอร์ส่งคทาแห่งขนศึกมา"
เวลาสำหรับเดิมสำหรับการพบปะกินอาหารเช้าคือตอน 8 โมง แต่เหตุผลที่เขาเลือกที่จะตื่นขึ้นมาก่อน 1 ชม.ก็เป็นเพราะว่าเขามีสิ่งที่ต้องการจะทำล่วงหน้า
"การตรวจสอบ"
ด้วยคำสั่งนี้
[โปรดเลือกเป้าหมายที่จะตรวจสอบ]
สี่ภาพของผู้ถูกเลือกได้ปรากฏออกมาบนลูกบาศก์
'ฟิ้ว'
เซรินกำลังฝึกกซ้อมยิงธนูอยู่ตรงคอกม้าในตอนเช้า
'ฟู่'
เบลเทรนกำลังดื่มกาแฟในขณะที่มุ่งความสนใจไปที่การอ่านกระดาษข้อมูล ที่เป็นอย่างนี้เพราะว่าเขาพึ่งมาใหม่และยังไม่รู้ว่าซังจินจะสรุปข้อมูลให้ในตอนเช้า
'อืมมม'
นาดากำลังเหยียดตัวอยู่ในห้องนอน แต่ว่าเสื้อผ้าที่เธอใส่มันบางมาเหมือนกับชุดสูทของนักกีฬา
'โอ้ เยี่ยม!'
เบลโกโร่ผู้ที่อยู่อย่างเงียบสงบก็โพล่งออกมาในทันที
'ดูก้นนั่นสิ'
ซังจินไม่สนใจเขาและหันไปทางฟรานซ์ ฟรานซ์ยังคงอยู่บนเตียง ซังจินได้ชี้ไปที่ภาพนั้นและพูดออกมา
"ส่งฉันไปที่นั่น"
[การร้องขอเทเลพอตได้รับการยอมรับ 10 9 ...]
'เฮ้ ถ้านายยังจะใช้ไอเทมชิ้นนั้นต่อไป เราอาจจะได้เห็นบางสิ่งบางอย่างที่ดีขึ้นไปอีกนะ'
ซังจินได้เทเลพอตไปที่ห้องนอนของฟรานซ์ในขณะที่ฟังคำแนะนำของเบสโกโร่ ฟรานซ์ยังคงหลับอยู่โดยที่ไม่รู้ว่าซังจินได้มาถึงแล้ว ซังจินได้สั่นเขาเพื่อที่จะปลุกขึ้นมา
"เฮ้ฟรานซ์"
ฟรานซ์ได้เริ่มตื่นขึ้นมา
"อา! อะไร?!"
ปฏิกิริยาของเขาเป็นไปตามธรรมชาติเมื่อเห็นว่าโรงแรมที่มีไว้สำหรับนักล่าเพียงคนเดียวได้มีคนอื่นมาปลุกเขาขึ้นมา มันเป็นสิ่งที่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อน เขาหยุดตัวเองไม่ให้คว้าดาบที่เก็บไว้ใกล้ตัวของเขาและพูดกับคนที่ปลุกเขาขึ้นมา
"อา...เค"
เขาคงจะคิดว่ามันหลับลึกเกินไปแน่ๆ เขาได้มองไปรอบๆห้อง
"มันถึงเวลาการประชุมแล้วหรอ?"
ซังจินได้ตอบกลับไป
"ไม่ มันยังเหลือเวลาอยู่อีก 1 ชั่วโมงก่อนที่จะประชุม ฉันเพียงแค่ต้องการจะขออะไรกับนายหน่อยดังนั้นฉันเลยมาหานายก่อน"
"คำขอหรอ?"
"ใช่แล้ว"
"อะไร..."
"ซังจินได้จับไหล่ฟรานซ์และพูดออกมา
"ไปล้างหน้าและมาบนฉันที่ลานกว้าง เราจะไปสู้กัน"
"สู้กัน?"
ฟรานซ์ได้เบิกตาขึ้นอย่างประหลาดใจ
"ใช่แล้ว สู้กัน"
ครู่หนึ่งเขาก็หยักหน้ารับ
"โอเค ฉันเข้าใจแล้ว"
ซังจินได้ออกไปจากห้องนอนและกลับไปที่ล็อบบี้ ที่นั่นมีดารูปินจากอีกมิติอยู่ มันเหมือนกับในมิติของเขาเองเลย เขาได้เข้ามาหาซังจินและถามออกมา
"ท่านนักล่า กระผมควรจะเตรียมอาคารเช้าเป็นอะไร?"
"ไม่ ยังไม่ต้อง ฉันจะไปกินอาหารเช้าทีหลัง สำหรับตอนนี้...ช่วยเตรียมน้ำแอปเปิลให้ฉันสักแก้วสิ"
"เข้าใจแล้วครับ ทันทีเลย"
ดารูปินได้กลับเข้าไปในครัว ในขณะเดียวกันซังจินก็ได้หยิบเอาตะเกียงของซาดาเมียร์ออกมาและขัดมัน จากนั้นจินนี่ก็ปรากฏตัวออกมา
"ท่าเรียกข้าหรอนายท่าน? มันยังคงเช้าอยู่เลย ท่านต้องการให้ข้าทำอะไรหรอ?"
"อืมม ในที่สุดฉันก็สามารถจะร่ายเวทย์ระดับ 9 ได้แล้ว...ดังนั้นฉันอยากจะแสดงมันให้นายเห็นนะ"
"โอ้... ในที่สุด..."
ซาดาเมียร์ดูจะมีความสุขมากกว่าซังจินซะอีกที่ได้รับข่าวใหม่ เขาได้ใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อที่จะคิดค้นเวทมนตร์ย้อนเวลา การได้เห็นเวทย์ที่เขาสร้างขึ้นมากับมือมันจะต้องสร้างความสุขอยากมากให้กับเขา
"น้ำผลไม้พร้อมแล้ว"
ดารูปินได้นำน้ำผลไม้มาให้กับซังจิน เขาได้ดื้มมันเล็กน้อยในขณะที่รอให้ฟรานซ์ลงมา จากนั้นครู่หนึ่งฟรานซ์ได้ลงมาจากบันไดพร้อมด้วยชุดเกราะพร้อมต่อสู้
"พวกเราไปกันเถอะเค"
ซังจินได้มุ่งหน้าไปที่ลานกว้างพร้อมกันกับเขา
"ฟู่"
ฟรานซ์ได้ดึงดาบสองมือออกมาจากฝัก ซังจินก็ได้ตรวจสอบแหวนของเขาในขณะที่ดึงดาบเวทมนตร์อาเรี่ยนออกมาด้วย ฟรานซ์ได้พูดออกมาด้วยท่าทางที่เต็มไปด้วยอารมณ์
"สู้กันกับเค ฉันรู้สึกกระวนกระวายมากยิ่งกว่าตอนที่เผชิญหน้ากับบอสซะอีกนะ"
ซังจินได้ยิ้มกว้างออกมา นั้มันไม่ใช่การแข่งขันที่แท้จริง แต่เป็นการทดสอบ อย่างไรก็ตามซังจินไม่มีเจตนาที่จะบอกความจริงและต้องการที่จะให้เขาเชื่อในสิ่งที่เขาอยากจะเชื่อ ซังจินได้พูดกับเขาไป
"เข้ามาจัดการฉันด้วยทุกสิ่งทุกอย่างที่นายมีเลยฟรานซ์"
