บทที่ 75 - ผู้ใช้ธาตุที่ปิดผนึก ผู้ใช้ธาตุที่มาช่วยเหลือ (2)
บทที่ 75 - ผู้ใช้ธาตุที่ปิดผนึก ผู้ใช้ธาตุที่มาช่วยเหลือ (2)
”
"ก๊าาาา!"
"ฮ่าห์!"
หลังจากตอนนั้นประมาณ 20 นาที ในขณะที่ได้เดินผ่านดันเจี้ยนที่เลวร้ายนี้ หนึ่งสิ่งสำคัญที่ฉันได้เรียนรู้มันก็คือจะต้องใช้เวลามากกว่า 5 นาทีในการต่อสู้กับเยติ มันจะเร็วกว่านั้นถ้าใช้ฮีโรอิค สไตรค์ฆ่าในทีเดียว จากนั้นฉันก็ฟื้นฟูมานาในขณะที่เดินต่อไปด้วยวงจรเพรูต้า
เนื่องจากความแข็งแกร่งของเยติ พวกมันก็เลยไม่ได้ปรากฏตัวบ่อยกันนัก อย่างไรก็ตามเมื่อฉันพบมัน พวกมันก็ไม่เคยที่จะปรากฏตัวเพียงงตัวเดียว แต่ไม่ว่ายังไงฉันก็ใช้ฮีโรอิค สไตรค์ในการฆ่าเยติที่ฉันเจอ ฉันก็จะไม่พบกับมันอีกจนกว่ามานาของฉันจะเต็ม
นอกจากนี้ในขณะที่ฉันใช้วงจรเพรูต้าในการหมุนเวียนมานาจากด้านในและดึงดูดเข้ามาจากด้านนอก ฉันก็จะไม่ได้รับผลกระทบใดๆจากอุณภูมิรอบๆ เพื่อการนี้ฉันก็เลยได้พยายามโคจรวงจรเพรูต้าอย่างเต็มที่
[วงจรเพรูต้าได้กลายเป็นเลเวล 5! วงจรเพรูต้าจะรวบรวมมานาได้มากขึ้นและความเร็วในการหมุนเวียนจะมายิ่งขึ้น!]
"โอ้วววว!"
ทฤษฏีของฉันได้รับการพิสูจน์และว่าการฝึกในสถานการณ์ที่หมดหวังมันเยี่ยมที่สุด แม้ว่าจะผิดหวังเล็กน้อย แต่มันก็เป็นความสุข ฉันได้โคจรวงจรเพรูต้าต่อไปเรื่อยๆโดยไม่หยุด ในมือของฉันนั้นมีหน้าไม้อยู่ เนื่องจากว่าไพก้าไม่ได้อยู่กับฉัน ฉันก็เลยจะต้องใช้หน้าไม้ในการโจมตีระยะไกลแมน ในเวลาเดียวกันนั้นเองฉันก็เห็นเยติจากไกลๆ
"ก๊าซซซซ!"
"เอาล่ะ ฉันอาจจะต้องฝึกทักษะความในการใช้หน้าไม้ของฉัน" (แก้ไขชื่อทักษะความแม่นยำหน้าไม้จากตอนที่แล้วเป็นทักษะความในการใช้หน้าไม้)
ฉันนั้นมีโครงกระดูกอยู่มากมาย และเยติมันก็มีขนาดที่ใหม่มันจึงเป็นเป้าหมายที่สมบูรณ์แบบ ฉันได้ถือหน้าไม้เเอาไว้และเล็งไปที่ตา กระสุนหน้าไม้ได้ถูกรีโหลดอัตโนมัติและมันก็ยิงออกไป ออร่าสีได้ได้ปรากฏขึ้น มันได้โดนแขนของเยติและระเบิดออก ฉันยิงพลาด
"นี้มันยาก ฉันจะต้องเล็งมันให้ดีกว่านี้"
อย่างที่บอกไปอาวุธที่ดรอปจากมอนสเตอร์มีชื่อในชั้นที่ 30 และช่องบรรลูกศรเพลิงของทั้งสองอย่างนี้เป็นไอเทมระดับสูงที่ฉันเป็นเจ้าของ ความเสียหายที่มันทำได้จัดว่าสูงมากกว่าการเหวี่ยงหอกของฉันซะอีก แม้ว่าความเสียหายมันจะเทียบไม่ได้กับตอนที่ฉันได้แทงหอกออกไปอย่างจริงจังก็ตาม แต่ว่าเยติมันจะต้องตีฉันโดยไม่ต้องสงสัยถ้าฉันทำแบบนั้น (แก้ไขศรเพลิงจากตอนที่แล้ว)
หลังจากที่ฉันพบว่าลูกศรมันทำงานบนตัวเยติ ฉันก็ได้เปิดช่องเก็บของและนับจำนวนลูกศร มันดูเหมือนว่ามันจะมีพื้นที่ในช่องบรรลูกศรเพลิงทั้งหมด 1577 ชิ้น
"กินนี้แล้วก็ตายไปซะ!"
ฉันได้เริ่มต้นยิงลูกศรออกไปอย่างไม่สิ้นสุดด้วยหน้าไม้กระดูกเงิน ศรกระดูกของฉันมันจะไม่มีการหน่วงเลยในการยิงแต่ละครั้ง และมันก็จะระเบิดบนตัวของเยติ ซึ่งมันไม่สามารถจะหลบไปเลยเลย ความรู้สึกเมื่อได้ยิงมันออกไปมันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนกับการใช้ปืนกลอยู่เลย อาวุธนี้มันดีกว่าที่ฉันคิดซะอีก
[ทักษะความสามารถในการใช้หน้าไม้ได้กลายเป็นระดับต่ำเลเวล 2 ความแม่นยำและโอกาสคริติคอลได้เพิ่มขึ้น]
"โอ้ระดับของทักษะเพิ่มขึ้นด้วย
มันอันตายมากที่ฉันได้ลืมเกี่ยวกับเป้าหมายเดิมของฉันและยิงลูกศรออกต่อไป เยติซึ่งตอนนี้ทั้งตัวได้ไหม้เกรียมและเลือดไหลออกมามายไม้ มันได้ตะโกนออกมาอย่างโกรธแค้นและพุ่งเข้ามาหาฉัน เพราะแบบนี้มันก็ได้ปลุกเยติขึ้นมาอีกสองตัว เยติมันไม่เคยอยู่ตัวคนเดียวเลยจริงๆ
"ฉันไม่คิดว่าฉันจะสามารถฆ่าแกได้ด้วยหน้าไม้หรอกนะ...แต่ว่าเพื่อนของแกก็จะต้องได้รับลูกศรเหมือนกัน"
ฉันได้ถือหน้าไม้เอาไว้ ไม่ว่าพวกมันจะแข็งแกร่งแค่ไหนหรือพวกมันจะมีพลังในการแช่แข็งศัตรูยังไง นั่นมันก็ไม่ได้เปลื่ยนความจริงที่ว่าพวกมันยังเป็นสิ่งมีชีวิตอยู่ มันดูเหมือนจะเป็นเรื่องง่ายขึ้นที่จะจัดการกับตัวที่เลือดไหลออกมา โดยเฉพาะอย่างเนื่องจากเพลิงที่ติดลูกศรมันได้ทำให้หนังของพวกมันไหม้เกรียมและทำให้ให้ผิวหนังของมันถูกเจาะทะลุได้ง่าย นี้มันเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมโรเล็ตต้าถึงขายช่องบรรลูกศรเพลิงให้กับฉัน
[คุณได้รับเขาของเยติ]
[คุณได้รับ 5800 ทอง]
"เจ้าพวกนี้มันดรอปไอเทมมากมายจริงๆ"
เลือดของเยติ หนังของเยติ เขาของเยติ ไอเทมทั้งสามชิ้นนี้มันได้ดรอปหลังจากที่พวกมันถูกฆ่า ฉันไม่คิดว่ามันจะเป็นไอเทมขยะแน่นอน ฉันได้ตรวจสอบในคำอธิบายซึ่งมันระบุไว้เพียงว่า [วัสดุ] เท่านั้น สำหรับตอนนี้ฉันก็เลยตัดสินใจที่จะเก็บมันเอาไว้
[นายท่าน มันกำลังเริ่มหนาวขึ้นแล้ว ฉันรู้สึกว่ามีบางสิ่งบางอย่างกำลังใกล้เข้ามา]
"ฉันใกล้จะถึงแล้วไพก้า รออีกเดี๋ยวนะ"
ฉันได้เร่งฝีเท้ายิ่งขึ้น ด้วยหน้าไม้ในมือนี้ฉันก็พร้อมที่จะโจมตีแล้ว ฉันไม่ได้โม้เลยแต่ว่าฉันเรียนรู้มันได้อย่างรวดเร็วมากเกี่ยวกับสิ่งที่มันใช้ร่างกาย หลังจากการต่อสู้ด้วยหน้าไม้ไม่กี่ครั้งฉันก็ได้เริ่มเข้าใจวิธีการยิงของหน้าไม้ เลเวลของทักษะมันก็ยังเพิ่มขึ้นอย่างง่ายดายจนเป็นระดับต่ำเลเวล 3
"ฟู่ มันเริ่มหนาวขึ้นจริงๆ...เวรล่ะ แล้วก็ความรู้สึกแปลกๆก็ได้เริ่มเข้มข้นขึ้นเช่นกัน...!"
มันมีบางสิ่งบางอย่างกำลังเรียกหาฉัน มองมาที่ฉันอย่างหมดท่า แต่ว่ามันก็เกือบจะเหมือนว่ามีอะไรบางอย่างขัดขวางการสื่อสายของเรา การเชื่อมตัวระหว่างเราได้ถูกตัดขาด แม้แต่ฉันก็เริ่มที่จะหงุดหงิดมากขึ้นเรื่อยๆ
"ก๊าซซซซ!"
"หุบปาก!"
[ติดคริติคอล]
เพียงเมื่อฉันต้องการจะร้องไห้ เยติมันก็ได้โผล่ขึ้นมาและโจมตีฉันด้วยกรงเล็บ ฉันได้ยิงศรไปใส่มันสองอัน มันโดนเข้าที่ตาและปากของมันอย่างสมบูรณ์ เยติมันได้ล้มลงและดิ้นไปมาด้วยความเจ็บปวด ฉันไม่เข้าใจมันนัก พลังโจมตีของฉันด้วยทักษะความสามารถในการใช้หน้าไม้ระดับต่ำเลเวล 3 มันมีความแข็งแกร่ง แต่ทำไมนักธนูที่ฉันเจอทั้งหมดถึงอ่อนแอนักล่ะ? ความแตกต่างในด้านอาวุธของพวกเรางั้นหรอฦ
หน้าไม้กระดูกเงิน มันเป็นอาวุธที่ดีกว่าที่ฉันคิดเอาไว้ในตอนแรกมาก ข้อเท็จจริงที่มันจะมีการรีโหลดโดยอัตโนมัตทำให้มันไม่แตกต่างอะไรไปจากปืนกลเลย
[...กลับ...ไป....!]
"ฉันได้ยินมัน"
มันเป็นเสียงของภูติธาตุ! ฉันได้เร่งฝีเท้าขึ้น ลมที่รุนแรงได้พัดขึ้นและการปรากฏตัวของเยติก็ได้น้ยลงไปเรื่อยๆ ก่อนที่ฉันจะได้สังเกตุเวลามันก็ได้ผ่านไปสองชั่วโมงแล้วตั้งแต่ที่ฉันเข้ามาในดันเจี้ยน ฉันต้องการที่จะหาไพก้าและกลับบ้านไปอย่างรวดเร็ว
[นายท่าน เป็นภูติธาตุ! ภูติธาตุปรากฏตัวมาแล้ว!]
"เวรเอ้ย ธาเลเรีย"
[คุณได้อัญเชิญธาเลเรีย คุณสามารถที่จะบินหรือเดินบนอากาศได้อย่างอิสระ ถ้าหากคุณบินคุณก็จะได้รับความเร็วเพิ่มขึ้น 100% เวลาที่เหลืออยู่ 09.59.99]
แม้ว่าฉันจะไม่ต้องการใช้มันเพราะว่ามันอาจจะทำให้ฉันแข็งตาย แต่ฉันก็ไม่มีทางเลือกแล้ว ไพก้าในตอนนี้กำลังอยู่ในอันตราย หลังจากที่ใช้ธาเลเรียและลอยไปบนท้องฟ้า ฉันก็ได้บินไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ไปในทางที่ไพก้าอยู่
ลมมันได้พัดกระแทกใบหน้าของฉันและพยายามจะแยกจมูกและหูออกไป แต่ฉันก็ยังคงยืนกรานและไปต่อ ฉันได้มีชุดคลุมกันความเย็นและหอกดินดำที่ให้ความร้อนอยู่ ดและแถมด้วยพรจากราชินีเอลฟ์มันทำให้ฉันสามารถจะทำแบบนีได้บ้าง
[ช่าาาาา!]
[ไม่เพียงแต่ภูติธาตุ แม้แต่มนุษย์ก็ยังได้เข้ามา]
[สถานที่แห่งนี้เป็นคุกของภูติธาตุน้ำแข็ง มันไม่ใช่สถานที่ๆมนุษย์จะเข้ามาได้!]
ฉันได้บินไปไกลแค่ไหนแล้วนะ? คริสตัลน้ำแข็งได้เริ่มปรากฏขึ้นในอากาศและเขามากระแทกฉัน แม้ว่าพลังชีวิตของฉันจะไม่ได้ลดลงไปมากนัก แต่ว่าชุดคลุมของฉันที่ได้ชนกับคริสตัลน้ำแข็งก็ได้กลายเป็นสีขาว และคริสตัลเหล่านี้ก็คือภูติธาตุ ภูติธาตุน้ำแข็ง!
"ฟังฉันก่อน ฉันต้องการจะมาช่วยภูติธาตุของฉัน!"
[ผู้ใช้ธาตุงั้นหรอ?]
[อย่าไปฟังเขา คำพูดของเขามีแต่คำหวาน!]
[อย่าไปฟัง อย่าไปฟัง!]
"อย่าโจมตีฉัน! ฉันไม่ได้มีเจตนาใดๆที่จะโจมตีภูติธาตุ!"
[อย่าไปฟัง อย่าไปฟัง!]
[ฉันชอบเขา]
[ฉันบอกว่าอย่าไปฟัง!]
ต้องขอบคุณพรของโรเล็ตต้าได้ช่วยให้หนึ่งในภูติธาตุได้เข้าข้างฉันอย่างรวดเร็ว ฉันได้สัมผัสคริสตัลน้ำแข็งที่อยู่ใกล้ๆมือของฉันอย่างระมัดระวัง อาจจะเป็นเพราะเขาไม่ได้ไม่เป็นมิตรกับฉันอีกต่อไป ฉันก็เลยไม่ได้รู้สึกถึงความหนาวเมื่อสัมผัสมัน
[เขาอบอุ่น ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าฉันกำลังละลายเลย]
[เขามาจากข้างนอก! สายเลือดของคนทรยศ!]
"ฉันไม่รู้ว่าคนทรยศของพวกนายหมายถึงอะไร แต่ฉันไม่ใช่เขา! ได้โปรเถอะทุกคนอย่าโจมตีฉัน!"
[ถ้าฉันไม่โจมตีนาย นายจะพาฉันออกไปข้างนอกมั๊ย?]
"ใช่แล้วฉันจะทำมัน ตราบเท่าที่นายไม่ทำร้ายคนอื่น"
[ฉันจะไม่ทำ! ฉันจำไม่ทำลายใคร!]
[เขาจะทรยศพวกเรา เหมือนกับคนอื่นๆในอดีต]
[แต่ว่าเขาไม่ใช่พวกนั่นนะ]
ฉันไม่ได้สนใจมันนัก แม้ว่าในตอนที่พวกเขาได้พูดคุยกันเอง ฉันก็ได้บินผ่านท้องฟ้าไปให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ก่อนที่ฉันจะสังเกตุเห็นคริสตัลน้ำแข็งอีกอันหนึ่งข้างๆฉัน แม้ว่าคริสตัสน้ำแข็งจะปรากฏขึ้นรอบๆฉัน แต่ก็ไม่มีใครทำร้ายฉันอย่างที่เคยเป็นมาก่อน
[คนๆนี้เป็นผู้ใชธาตุ คนที่จะดูแลธาตุ]
[คนที่วางกับดักเด็กคนนั้นก็เป็นผู้ใช้ธาตุนะ]
[เขาไม่มีคุณสมบัติ]
[เขาไม่มีคุณสมบัติ!]
[เขาเป็นคนผิด แต่เขาก็วางกับดักเด็กคนนั้นที่นี่ด้วยกันกับพวกเรา]
[เขาได้ล็อคประตูไม่ให้ใครสามารถเข้ามาได้]
[แต่ทำไมประตูถึงเปิด?]
และแล้วฉันก็ได้พบเธอ
"ไพก้า!"
[นายท่าน! นายท่าน!]
หลังจากที่เห็นฉันไพก้าได้ตะโกนออกมาอย่างมีความสุข อย่างไรก็ตามฉันก็ไม่สามารถจะรู้สึกยินดีได้ แม้ว่าไพก้าจะไม่บาดเจ็บ แต่เหล่าแฟรี่และภูติธาตุที่อยู่ข้างหลังเธอกำลังตัวสั่นเพราะสภาพแวดล้อมที่รุนแรง
ไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่ว่าไพก้ากำลังต่อสู้กับอะไรบางอย่างอยู่ เพราะว่ามานาฉันไม่ได้ถูกดูดออกไปมันก็เลยทำให้ฉันนึกถึงบางอย่าง สถานที่แห่งนี้ก็คืออาณาจักรจิตวิญญาณ สถานที่ๆไพก้าสามารถจะใช้มานาได้อย่างอิสระโดยที่ไม่ต้องพึ่งพามานาของฉัน
แม้ว่าสายฟ้าของไพก้าจะฉีกกระชากลมหนาว แต่ว่าลมหายใจที่เกิดจากน้ำแข็งก็ได้ป้องกันสายฟ้าอย่างต่อเนื่อง ศัตรูเป็นคนที่แข็งแกร่ง
[ฉันไม่สามารถจะทำมันคนเดียวได้ นายท่าน!]
"เดี๋ยวก่อน!"
ฉันได้ลงไปที่ตำแหน่งของเธอทันที ในเวลาเดียวกันสิ่งที่โจมตีไพก้าด้วยลมหายใจก็ได้หันกลับมามองฉัน หัวใจของฉันได้หล่นไปในตอนนั้นเอง ร่างกายที่ใหญ่กว่ามนุษย์ แผงคอที่มีสีเงินอ่อน ใบหน้าที่ขุ่นหมองเหมือนอยู่ในความเจ็บปวด และดวงตาสีแดงเลือดที่แสดงถึงความบ้าคลั่ง
"ภูติธาตุที่บ้าคลั่ง...!"
หมาป่าสีเงินที่เป็นเจ้าของพื้นที่และแกนหลักของผนึก ภูติธาตุที่บ้าคลั่ง มันเป็นธาตุที่พัฒนาขึ้นมาจนสามารถจะทำให้มีตัวตนขึ้นมาได้! แม้แต่ไพก้าก็ยังทำมันไม่ได้เลย!
"ไพก้ามานี่!"
[ไม่ ฉันจะต้องปกป้องเด็กเหล่านี้]
"พวกนายช่วยฉันได้มั๊ย? พวกเขาเป็นภูติธาตุที่เหมือนกับนาย และแฟรี่ก็ยังเป็นเผ่าพันธ์ที่เหมือนกัน นายช่วงปกป้องพวกเขาได้มั๊ย?"
[พวกภูติธาตุที่ลอยเล่นไปรอบๆสวนแฟรี่]
[แต่พวกเขาก็ยังเป็นเหมือนกับพวกเรา ฉันไม่ชอบนาย แต่ฉันจะช่วยพวกเขา]
ในขณะนั้นคริสตัวน้ำแข็งได้เปล่งประกายออกมาและบินเข้าไปทางแฟรี่และภูติธาตุ ฉันได้ลงไปข้างๆไพก้า และเพราะธาเลเรียยังคงใช้งานอยู่ เท้าของฉันเลยไม่ได้จมลงไปในน้ำแข็ง มันเหมือนกับฉันยืนอยู่บนอากาศเหนือหิมะ
[กรรรร....]
"ฉันรู้ นายเป็นภูติธาตุที่พิเศษ แบบเดียวกับไพก้า..."
มันมีเหล่าภูติธาตุที่มีพลังที่พิเศษ ภูติธาตุที่ได้รับการนอมรับว่าเป็นระดับยูนีค มีชีวิตป็นนิรันดร์และสารมารถจะพัฒนาทักษะไปได้ แม้ว่าผู้ใช้ธษตุจะต้องการทำพันธสัญญากับธาตุดังกล่าวก็ตาม แต่มันมีกฏที่ว่าพวกเขาสามารถจะทำพันธะสัญญาได้กับธาตุที่พวกเขาสามารถจะเชื่อมต่อได้เท่านั้น การค้นพบภูติธาตุเหล่านี้จึงไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะทำสัญญากับภูติธาตตุเหล่านี้ได้
ถึงแม้อย่างนั้นผู้ใช้ธาตุก็ยังมีวิธีการต่างๆที่จะลองทำพันธสัญญากับพวกเขามากมาย แต่ก็๋ไม่มีใครประสบความสำเร็จได้เลยตลอดในประวัติศาสตร์อันยาวนานของผู้ใชธาตุ และทุกคนก็รู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นกับเหล่าภูติธาตุเมื่อมันล้มเหลว นั่นก็คือพวกเขามักจะบ้าคลั่ง
แม้มันจะเป็นความผิดของผู้ใช้ธาตุ แต่ว่าภูติธาตุก็จะเป็นผู้ที่จะต้องจ่ายค่าชดเชย มันไม่ยุติธรรมเลย
[กรรรรร....]
มองไปที่หมาป่าที่หมอบตัวแยกเขี้ยวสีเงิน ฉันก็ได้ดึงหอกออกมา คริสตัลนเงินได้ลอยมาหาฉันทันที
[นายจะฆ่าเด็กที่น่าสงสารคนนี้หรอ?]
[ไม่! นายไม่สามารถจะฆ่าเขาได้!]
[มันอันตราย ฉันจะปกป้องคุณ]
"ไม่ต้องกังวล ฉันเพียงแค่จะเล่นด้วยกันกับเขาจนกว่าเขาจะมีสติขึ้นมา"
ฉันได้บอกความตั้งใจของฉันแก่คริสตัลน้ำแข็งและเล็งหอกไปที่หมาป่า ฉันไม่ชอบการลงโทษ มันเหมือนกับพ่อของฉัน แม้ว่าพ่อจะโยนฉันไปในสถานการณ์ที่อันตราย พ่อก็ไม่เคยที่จะปราณีเลย แม้ว่าพ่อจะเกือบฆ่าฉันในระหว่างการประลอง แต่พ่อก็ไม่เคยที่จะตีฉันเมื่อฉันทำอะไรบางอย่างผิดพลาด ฉันไม่เคยลืมวิธีการสอนของพ่อเพราะว่าฉันได้สาบานไว้แล้วว่าจะแก้แค้นพ่อด้วยวิธีการเดีบงกัย
อย่างที่กล่าวมานั่นแหละ การตีมันเป็นยาที่ดีที่สุดสำหรับคนบ้า
[กรร...ก๊าซซซซ!]
"เอาล่ะ เข้ามา! ฉันจะเล่นกับแกจนกว่าแกจะพอใจเอง! ไพก้าสนับสนุนฉัน! ภูติธาตุน้ำแข็งพวกนายก็จะต้องช่วยฉันเช่นกัน!"
[โอเค นายท่าน]
[ฉันจะเชื่อใจเข้า]
[ถ้านายฆ่าเด็กคนนั้น ฉันจะฆ่านาย]
ในเวลาเดียวกันเหล่าธาตุก็ได้มาล้อมรอบฉัน ไพก้าได้ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้าและยิงสายฟ้าออกไปจากร่างกายของเธอ เธอได้สะบัดผัดของเธอและป้องปากเอาไว้ ผมสีเงินของเธอได้กระพือไปตามสายลม องค์ประกอบทั้งหมดนี้มันสวยงามอย่างไม่น่าเชื่อ
[นายก็ควรจะเตรียมตัวนายให้ดีนะ เจ้าโง่!]
[เราควรจะทำอะไร?]
"ง่ายๆเลย เพียงแค่ป้องกันฉันจากพลังแช่เยือกแข็ง"
[พวกเราไม่แข็งแกร่งพอ]
"ฉันจะมอบความแข็งแกร่งให้พวกนายเอง"
ฉันได้เปิดขวดมานาโพชั่น เพราะว่ามันเป็นของเหลวมันเลยเริ่มที่จะแข็ง ฉันได้ดื่มมันลงไปในทันที มันได้จบลงด้วยการที่ฉันดื่มมันเหมือนกับเหล่้า มันค่อนข้างอร่อยจริงๆ
จากนั้นฉันก็หลับตาลงและแชร์มานาของฉันให้กับภูติธาตุรอบๆฉัน ทักษะควบคุมธาตุมันเป็นทักษะที่ช่วยให้ฉันใช้พายุธาตุได้ และมันก็ยังช่วยให้ฉันสามารถจะใช้ธาตุในโลกได้อย่างอิสระด้วยการแลกเปลื่ยนกับมานาของฉัน
[ฉันแข็งแกร่งขึ้นแล้ว]
[ลึกลับมาเลย เขาเป็นผู้ใช้ธาตุที่น่าทึ่ง]
[เขาเป็นฮีโร่]
[เขาเป็นฮีโร่!]
[ก๊าซซซซ!]
[นายท่านมันมาแล้ว!]
"ฉันพร้อมแล้ว"
ฉันได้จับหอกเอาไว้แน่น ต้องขอบคุณเสริมพลังไฟ พลังงานไฟในหอกของฉันมันรู้เหมือนจะให้ความร้อนเข้ามาในร่างกายฉันด้วย ฉันได้เร่งพลังนี้ต่อไปและตะโกนออกมา
"มาเริ่มการตีแกซักครั้งกัน!"
สามารถติดต่อเข้ากลุ่มลับได้ที่เพจนี้เลยครับ > กดเลย <
