MPE บทที่ 19 หนังสือรับรองผู้เพาะพันธุ์สัตว์อสูรขั้นกลาง

วานรโครงกระดูก มองไปที่ร่างที่ไม่มีเนื้อของตัวเอง เป็นเรื่องยากที่จะบอกถึงอารมณ์ของมันผ่านเปลวเพลิงสีฟ้าในเบ้าตา

มันยืนนิ่งมองมาที่เกาเผิง

[ชื่อสัตว์อสูร] วานรโครงกระดูก

[เลเวล] 11 (ชนชั้นขุนนาง)

[ระดับ] สมบูรณ์

[คุณสมบัติ] ธาตุอันเดท

[สถานะ] อ่อนแอ (ตื่นเต้น)

[จุดอ่อน] ธาตุแสง

[ความต้องการเปลี่ยนระดับ] …

สัตว์อสูรระดับสมบูรณ์! เมื่อมันเลเวล 20 มันจะกลายเป็นสัตว์อสูรชนชั้นนักรบทันที

มันสามารถเป็นสัตว์อสูรระดับแนวหน้าได้เลยและทั้งยังเป็นสัตว์อสูรหายากอย่างไม่ต้องสงสัย หากเป็นผู้ฝึกสอนสัตว์อสูรที่ชื่นชอบสัตว์อสูรธาตุอันเดท พวกเขาจะทุ่มสุดตัวเพื่อคว้ามันมาไว้ในครอบครอง

แต่ทั้งหมดนี่ไม่มีสิ่งใดที่เกี่ยวข้องกับเกาเผิงอีกต่อไปแล้ว สัตว์อสูรตัวนี้เป็นของสมาคมผู้เพาะพันธุ์สัตว์อสูร แม้แต่สถานที่และวัตถุดิบในการยกระดับก็มาจากสมาคมทั้งสิ้น เกาเผิงไม่เคยคาดหวังว่าวานรโครงกระดูกจะเป็นของเขา

นี่เป็นเพียงการแสดงความสามารถเล็กๆน้อยๆของเขาเท่านั้น ตราบเท่าที่มีทรัพยากรเพียงพอ เขาก็สามารถยกระดับสัตว์อสูรได้ทุกชนิด

เกาเผิงเตรียมตัวจากไปแต่วานรโครงกระดูกกับดึงแขนเสื้อของเขาเอาไว้และส่งเสียงครวญครางออกมาเบาๆ

“ไม่เอาน่า ระดับของแกเพิ่มขึ้นแล้วนี่ ยังต้องการอะไรเพิ่มอีกหรือ?”เกาเผิงเผยรอยยิ้มบางและพยายามแกะมือของวานรโครงกระดูกออกจากเสื้อของเขา

วานรโครงกระดูกจ้องมองเกาเผิงอีกครั้ง ช่างเหมือนกับเด็กน้อยที่หลงทางเลย ไฟสีฟ้าตาในของมันแสดงความเศร้าเล็กน้อย

“นี่มัน…เป็นสัตว์อสูรสายพันธุ์ใหม่ที่ยังไม่เคยถูกค้นพบมาก่อน” ผู้อาวุโสของสมาคมกล่าวด้วยความตื่นเต้น จากนั้นเขาจึงหันหน้าไปทางเกาเผิงผู้ที่ยกระดับสัตว์อสูรตัวนี้ ด้วยอายุของเกาเผิงทำให้ผู้อาวุโสของสมาคมตกใจ โดยไม่ต้องสงสัย เด็กหนุ่มผู้นี้มีพรสวรรค์ชั้นยอด เขาคืออัจฉริยะ!

เขารู้สึกยกย่องเด็กหนุ่มผู้นี้เป็นอย่างมาก

“ฮ่าฮ่าฮ่า ดูเหมือนว่าเจ้านี่อยากจะให้เธอเป็นเจ้าของของมันนะ” ผู้อาวุโสของสมาคมหัวเราะเสียงดัง “เอาอย่างนี้มั้ย ทำไมไม่ให้เจ้าหนูนี่เอามันไปเลี้ยงล่ะ”

“แต่ผู้อำนวยการคือว่า…” สมาชิกในสมาคมบางคนดูเหมือนจะไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้

สมาชิกคนอื่นล้วนเปิดเผยใบหน้าที่ซับซ้อนเช่นกันโดยปกติสัตว์อสูรที่ยกระดับได้ถูกมอบให้กับสมาชิกที่มีผลงานโดดเด่น มันเป็นสวัสดิการรูปแบบหนึ่งของสมาคม

พวกเขาไม่อยากให้กับเกาเผิง เพราะว่าพวกเขาอาจได้มันในอนาคต

เกาเผิงมองชายวัยกลางคนวัย 30 ด้วยความประหลาดใจ ด้วยภาพลักษณ์ของเขา มีความเป็นไปได้สูงมากว่าเขาจะเป็นผู้อำนวยการสมาคมเพาะพันธุ์สัตว์อสูรแห่งนี้

“วานรธาราสีชาดตัวนี้ได้ถูกนำมาทดลองกี่ครั้งแล้ว? พวกแกคิดจริงๆหรือว่าฉันไม่รู้เรื่องนี้! ตามกฎแล้ว สัตว์อสูรที่ได้รับอนุญาตให้นำมาทดลองนั้นมีจำนวนจำกัด เจ้าตัวนี้มันผ่านการทดลองมาไม่รู้กี่ครั้งแล้ว มันใกล้จะถูกปลดระวางแล้วด้วยนะ?” ชายวัยกลางได้แสดงท่าทีอันเย็นชา “มันโชคดีแค่ไหนที่เด็กคนนี้สามารถยกระดับสัตว์อสูรที่คนอื่นได้ทดลองผิดพลาดตัวนี้ได้ โลกจะคิดอย่างไร หากมีข่าวหลุดออกไปว่าสมาคมเพาะพันธุ์สัตว์อสูรฉางอาน ไม่สามารถนำสัตว์อสูรสุขภาพดีมาที่นี่เพื่อใช้สอบ ทั้งหมดมันเป็นความผิดของพวกแก!”

เจ้าหน้าที่หลายคนถึงกับพูดไม่ออก

กระทั่งผู้เข้าร่วมการทดสอบยังรู้สึกอึดอัดใจ

อย่างไรก็ตามนี่เป็นครั้งแรกที่ผู้อำนวยการสมาคมเพาะพันธุ์สัตว์อสูรผู้นี้พบอัจฉริยะวัยเยาว์เช่นเกาเผิง เขาเป็นคนที่ไม่เชื่อเรื่องโชคเพราะการยกระดับสัตว์อสูรนั้น เป็นเรื่องละเอียดอ่อนมาก หากเกิดข้อผิดพลาดแม้แต่นิดเดียว การยกระดับจะล้มเหลวไปเลย

ดังนั้นผู้อำนวยการจึงต้องให้ความสำคัญกับเกาเผิงอย่างเต็มที่

“เพื่อนตัวน้อยของฉัน หากเธอไม่รังเกียจ ช่วยอธิบายถึงวิธีการยกระดับให้พวกเราฟังได้หรือไม่?” ผู้อำนวยการพูดไปพลางหัวเราะ

ได้ยินอย่างนั้น ผู้คนรอบข้างจึงตั้งใจฟังอย่างเต็มที่

เกาเผิงลังเลอยู่ชั่วครู่ก่อนจะถอนหายใจ เดิมทีเขาต้องการเก็บซ่อนความสามารถนี้ แต่หลังจากเหตุการณ์ครั้งนี้ เขาตระหนักว่าไม่สามารถปกปิดมันได้อีกต่อไป

“ผมคิดว่าผู้เข้าสอบก่อนหน้านี้ พวกเขาไม่รู้เลยว่าได้ทำอะไรลงไปกับวานรธาราสีชาดไปบ้าง” เกาเผิงกล่าวอย่างตรงไปตรงมา

“แม้จะมีคำว่า ‘ธารา’ อยู่ในชื่อของมัน แต่จริงๆแล้วมันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับธาตุน้ำเลย ชื่อของมันได้ตั้งตามถิ่นที่อยู่ของมันเท่านั้น”

“อย่างไรก็ตามพวกเขายังใช้วัตถุดิบธาตุน้ำหรือธาตุหยินที่ใช้ในปริมาณมากกับมัน ตรงนี้แหละที่เป็นปัญหา สำหรับธาตุน้ำไม่เป็นปัญหากับมันสักเท่าไหร่ แต่ธาตุหยินนั้นไม่ใช่ เพราะว่าธาตุหยินถือเป็นจุดอ่อนของพวกมัน” เกาเผิงหยุดก่อนกล่าวต่อ “หลังจากผ่านความผิดพลาดหลายต่อหลายครั้ง วานรธาราสีชาดจึงในสภาพที่ผิดปกติเช่นนี้”

“โอ้ เธอกำลังบอกว่าจุดอ่อนของวานรธาราสีชาดคือธาตุหยินอย่างงั้นหรือ?” ผู้อำนวยการรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “ถ้าอย่างงั้นมันเป็นธาตุไม้ใชมั้ย”

“หากอิงตามความสัมพันธ์ของกลุ่มธาตุ ธาตุไม้เป็นส่วนหนึ่งของผืนดินใช่ไหม?” บางคนพึมพำ

“ความสัมพันธ์ของธาตุไม่ได้เป็นไปตามกฎเกณฑ์เสมอไป ในความเป็นจริงกฎเหล่านี้ถูกคิดค้นขึ้นโดยมนุษย์ กฏเหล่านั้นอาจใช้ไม่ได้กับสัตว์อสูร” เกาเผิงกล่าว

“พลังงานธาตุหยินสะสมอยู่ในร่างกายของวานรธาราสีชาดมากเกินไป การจะนำมันออกมาต้องใช้เวลาและสูญเสียพลังงานอย่างมาก ดังนั้นผมจึงตัดสินใจทำในสิ่งตรงข้าม”

“ในช่วงเวลา 3วันที่ผ่านมา ผมให้มันกินหญ้าเทียนดําเป็นอาหารเพื่อเพิ่มพละกำลังให้มัน ต่อมาจึงใช้วัตถุดิบธาตุหยินและแก่นคริสตัลของสัตว์อสูรธาตุอันเดทเพื่อกระตุ้นให้เกิดการวิวัฒนาการข้ามสายพันธุ์” เกาเผิงเก็บรายละเอียดบางส่วนเอาไว้อย่างเช่นปริมาณของส่วนผสมต่างๆ โดยปกติแล้วผู้เชี่ยวชาญมักจะเก็บส่วนนี้ไว้เป็นความลับ

“ช่างเป็นเด็กที่ไม่ธรรมดาจริงๆ” ผู้อำนวยการพยักหน้ากล่าว “สิ่งที่ฉันสามารถให้เธอได้มากที่สุดภายใต้อำนาจของฉันก็คือหนังสือรับรองผู้ประกอบวิชาชีพผู้เพาะพันธุ์สัตว์อสูรขั้นกลาง สำหรับขั้นสูง เธอคงต้องไปสอบที่สำนักงานใหญ่เยียนจินล่ะกันนะ ด้วยความสามารถของเธอในตอนนี้ หนังสือรับรองผู้ประกอบวิชาชีพผู้เพาะพันธุ์สัตว์อสูรขั้นต้นคงไม่เพียงพอ”

“ผมเพียงโชคดีเท่านั้น” เกาเผิงถ่อมตน

“นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายๆที่ใครจะทำได้ แค่โชคอย่างเดียงคงไม่พอหรอก” ผู้อำนวยการหัวเราะ

ผู้เข้าสอบทุกคนต่างรู้สึกอิจฉา พวกเขาทุ่มเททั้งหยาดเหงื่อและน้ำตาเพื่อให้ได้รับหนังสือรับรองผู้ประกอบวิชาชีพผู้เพาะพันธุ์สัตว์อสูรขั้นต้นมา แต่เด็กหนุ่มผู้นี้กลับได้รับหนังสือรับรองผู้ประกอบวิชาชีพผู้เพาะพันธุ์สัตว์อสูรขั้นกลางอย่างง่ายๆ

อย่างไรก็ตามพวกเขาก็ทำได้เพียงอิจฉาเพราะพวกเขาล้วนเข้าใจความสามารถของตนเป็นอย่างดี

ผู้คนแยกย้ายกันไปในที่สุด เหตุการณ์วันนี้กลายเป็นแรงผลักดันที่ยอดเยี่ยมสำหรับพวกเขา

ด้วยความช่วยเหลือของผู้อำนวยการเฉิน วานรโครงกระดูกได้รับการยืนยันตัวตนและรับรองจากรัฐบาล ความจริงก็คือสัตว์อสูรที่มนุษย์สร้างพันธะสัญญาเลือดต้องลงทะเบียนกับรัฐบาลทั้งหมด นี่คือกฎหมายของโลกยุคใหม่หากไม่ลงทะเบียนกับรัฐบาล สัตว์อสูรเหล่านั้นจะไม่สามารถ

เข้าร่วมในการแข่งขันต่างๆได้

ผู้อำนวยการเฉินไม่ได้ทำให้เกาเผิงฟรีๆ เขามีเงื่อนไขด้วย ผู้อำนวยการเฉินต้องการให้เกาเผิงเป็นตัวแทนของฉางอานเข้าร่วมการแข่งขันผู้เพาะพันธุ์สัตว์อสูร

ผู้อำนวยการเฉินกล่าวอย่างจริงใจ “มีผู้เพาะพันธุ์สัตว์อสูรที่มีความสามารถเพียงไม่กี่คนในสมาคมฉางอาน นายเป็นคนที่เก่งที่สุดเท่าที่ฉันเคยพบ ฉันหวังว่านายจะยินดีเป็นตัวแทนสมาคมเข้าร่วมในการแข่งขันในครั้งนี้นะ”

เกาเผิงรู้สึกลำบากใจเพราะเขาไม่ต้องการเปิดเผยความสามารถในคนอื่นรู้มากนัก

ผู้อำนวยการเฉินยังกล่าวต่อ “หากเธอเข้าสู่อันดับที่ 1,000 นายจะได้รับรางวัล แต่หากเธอสามารถเป็นไต่อันดับได้ถึง 1ใน10 เธอจะได้รับรางวัลอย่างน้อย 10,000 เครดิตพันธมิตร”

“พลังที่ยิ่งใหญ่มาพร้อมกับความรับผิดชอบที่ใหญ่ยิ่ง เอาล่ะ ผู้อำนวยการเฉิน ไม่ต้องสาธยายให้มากความ ผมจะเข้าร่วมการแข่งขันนี้อย่างแน่นอน” เกาเผิงตอบรับในทันที

.....

เมื่อเดินทางออกจากสมาคม เกาเผิงมองไปยังวานรโครงกระดูกที่เดินอยู่ข้างๆเขา ‘ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า แค่มาสอบแค่นี้ จะได้สัตว์อสูรติดไม้ติดมือกลับมาด้วย’

อย่างไรก็ตามเขายังไม่สามารถสร้างพันธะสัญญาเลือดกับมันได้ในเวลานี้ คงต้องอีกสักพักถึงจะสามารถทำพันธะสัญญาเลือดกับมันได้

ถึงมันจะไม่ได้ทำพันธะสัญญาเลือดกับเขา แต่เขาก็ไม่กังวลว่าจะมีใครมาขโมยมันไปเพราะการทำพันธะสัญญาเลือดนั้น ต้องได้รับการยินยอมจากทั้งสองฝ่าย

ต้องขอบคุณสวรรค์ที่สัตว์อสูรธาตุอันเดท ไม่ต้องกินอาหาร ไม่อย่างนั้นค่าอาหารต้องเพิ่มอีก 2เท่า แค่นี้ก็จะกินแกลบอยู่แล้ว

ด้วยรูปร่างที่แปลกตาของวานรโครงกระดูก แน่นอนว่าระหว่างเดินทางกลับ มันจึงตกเป็นเป้าสายตาของผู้คนที่เดินผ่าน