บทที่ 18 - นักสำรวจดันเจี้ยนสามารถจะตื่นขึ้นได้เหมือนกันงั้นหรอ? (4)
บทที่ 18 - นักสำรวจดันเจี้ยนสามารถจะตื่นขึ้นได้เหมือนกันงั้นหรอ? (4)
”
[ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ คุณได้เอาชนะชั้นของบอสราชินีวิญญาณร้ายเพียงลำพัง น่ามหัศจรรย์มาก]
[คุณได้รับฉายา 'ผู้พิฆาตราชินีวิญญาณ' สเตตัสทั้งหมดเพิ่มขึ้นอย่างถารวร 1 ผลของโบนัสนี้จะคงอยู่แม้ว่าคุณจะไม่ได้ใช้ฉายานี้]
[คุณได้เอาชนะวิญญาณร้ายเพียงลำพัง คุณได้รับรางวัลพิเศษ 'เสื้อของราชินีวิญญาณ']
[คุณได้รับ 3000 ทอง]
[เลือกรางวัลของคุณ]
[1.หนังสือเวทมนตร์ความเชี่ยวชาญจิตวิญญาณ]
"ว้าว"
ตามที่ฉันได้คาดเอาไว้ ฉันได้รับฉายาใหม่ เหมือนกับที่ได้รับฉายานักล่าออร์ค สเตตัสทั้งหมดของฉันได้เพิ่มขึ้นอย่างถาวรแล้ว 2
ฉันได้ยืนนิ่งอยู่พักหนึ่งแล้วจากนั้นก็แตะไปที่แก้มของตัวเองเพื่อที่จะปลุกตัวเองขึ้น
สิ่งแรกที่ฉันได้ทำก็คือการตรวจสอบผลของเซ็ตไอเทมราชินีวิญญาณ ฉันได้ถอดเซ็ตของออร์คลอร์ดและใส่เซ็ตของราชินีวิญญาณลงไป ฉันสงสัยว่าฉันจะต้องใส่แส้ลงไปมั้ย แต่ก็ดูเหมือนว่ามันจะไม่จำเป็น
[คุณได้สวมใส่เซ็ตของราชินีวิญญาณ พลังเวทย์และเสนห์ของคุณเพิ่มขึ้น 5 เมื่อติดตั้งเซ็ตของราชินีวิญญาณคุณจะสามาใช้ 'เสียงกรีดร้้องของวิญญาณพยาบาท' ได้วันละครั้ง]
"ตามที่คาดเอาไว้เลย..."
หลังจากที่จ้องมองไปหน้าต่างข้อความที่ขึ้นมาอย่างเอื่อยๆ ฉันก็ยักไหล่ จากนั้นก็เปลื่ยนอุปกรณ์กลับไปเป็นของออร์คลอร์ด ทักษะของราชินีวิญญาณซึ่งมันจะทำให้ทุกคนในสนามรบตกอยู่ในความสับสนและความกลัว มันไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันเป็นสกิลที่ดี อย่างไรก็ตามเมื่อเทียบกับทักษะของออร์คลอร์ดแล้วมันอ่อนแอเกินไป
ทำไมนะหรอ? เนื่องจากว่ามันเป็นไปได้ที่ศัตรูจะมีความต้านทานความกลัวและความสับสน หรืออาจจะใช้ทักษะของนักบวชได้ ในกรณีเช่นนี้ทักษะมันจะไร้ผลโดยสิ้นเชิง ยกเว้นเสียแต่ว่ามอนเตอร์มันจะไม่มีอะไรแบบนั้น ดังนั้นวอคลายของออร์คลอร์ดมันยังคงมีประโยชน์อยู่
อย่างไรก็ตามเสื้อแจ็คเก็ตสดำ และกางเกงขาสั้นสีขาวและเสื้อทุกชิ้นมันมีเนื้อผ้าที่ดี ฉันจึงต้องการที่จะสวมใส่พวกมันในชีวิตประจำวัน
ถัดมาก็เป็นรางวัล 3000 ทองมันเป็นจำนวนเงินตามปกติที่จะได้รับเมื่อล้มราชินีวิญญาณได้ สิ่งสำคัญก็คือรางวัลที่เอาชนะมันได้ด้วยตัวคนเดียว
[1.หนังสือเวทมนตร์ความเชี่ยวชาญจิตวิญญาณ]
"หนังสือเวทมนตร์อีกเล่ม? ความเชี่ยวชาญจิตวิญญาณ หืออ"
มันได้ทำให้ฉันรู้สึกถึงสิญญาณ ราชินีวิญญาณ และอิลิกเซอร์บรรเทาวิญญาณ มันมีส่วนเกี่ยวข้องกับหนังสือเล่นนี้อยู่ในระดับหนึ่ง อย่างไรก็ตามฉันก็หวังว่ามันจะเป็นทักษะที่มีพลังมากพอที่จะทำให้ความแข็งแกร่งของฉันไปสู่ระดับใหม่
"ไม่สิ ฉันไม่ควรจะบ่น หนังสือเวทมนตร์มันถือเป็นสิ่งที่หาได้ยาก จงให้ความสำคัญกับพวกมันคัง ชิน"
มันดูเหมือนว่าฉันจะมีความโลภหลังจากที่ได้เห็นคนที่แข็งแกร่งมากกว่าฉัน ฉันสามารถจะแข็งแกร่งขึ้น ถ้าฉันพยายามที่จะวิ่งต่อไป มันเพียงแค่ต้องเอาชนะตัวเอง ฉันจะต้องทำมันอย่างช้าๆและมั่นคง ฉันได้สาบานมันกับตัวเองและใส่มือลงไปในหน้าต่างโปร่งใส
[คุณได้รับทักษะความเชี่ยวชาญจิตวิญญาณ ความสัมพันธ์ของคุณกับวิญญาณและจิตวิญญาณเพิ่มขึ้น ความแข็งแกร่งทั้งหมเของวิญญาณและจิตวิญญาณเพิ่มขึ้น เมื่อระดับของทักษะได้เพิ่มขึ้น คความสัมพันธ์ทางวิญญาณและจิตวิญญาณของคุณก็จะเพิ่มมากขึ้นเช่นกัน]
กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือทักษะการพิสูจน์แห่งไดฟิคของฉันมันจะแข็งแกร่งขึ้น ฉันมีคู่หูที่สามารถจะเรียกออกมาได้เดือนละครั้งเพรูต้า ถ้าหากว่าทักษะความเชี่ยวชาญวิญญาณเพิ่มขึ้น ฉันก็อาจจะเรียกเขาได้บ่อยมากขึ้นและนานยิ่งขึ้น เมื่อฉันคิดได้ถึงสิ่งนี้ฉันก็คิดว่าทักษะความเชี่ยวชาญจิตวิญญาณมันเป็นทักษะที่ดี
"เอาหละ ถ้างั้นไปกันเถอะ"
มันถึงเวลาแล้วที่จะไปรับรางวัลของเควสที่ยาวนาน โลเล็ตต้าจะตอบสนองยังไงกับเรื่องนี้กันนะ? ฉันได้ตื่นเต้นกับการจินตนาการการแสดงออกของเธอ ฉันไม่สามารถจะซ่อนรอยยิ้มไว้ได้เลย
[เควสสำเร็จ]
[คุณได้เอาชนะบอสของชั้นราชินีวิญญาณเพียวลำพัง ในฐานะที่ไม่มีมานานแล้วถึง 200 ปี เจ้าของร้านขายของโลเล็ตต้าได้ตกอยู่ในความกลัว เธอเสียใจที่ตัดสินใจจะแก้แค้นด้วยการเดิมพัน อย่างไรก็ตามเธอก็ยังจะต้องให้รางวัล เพราะว่าเธอเป็นเจ้าของร้านที่ซื่อสัตย์]
[คุณได้รับรางวัลจากระบบ คุณได้รับแต้มทักษะ 1 แต้ม ในตอนนี้คุณมีแต้มทักษะอยู่ 2 แต้ม]
“Aguhueforkuralo”
"เธอสามารถจะพูดภาษาของมนุษย์ได้มั้ย? ดูเหมือนฉันจะไม่สามารถเข้าใจในภาษาเอเลี่ยนนี้ได้
"อุหว๋าาาา นายทำมันจริงๆ..."
เธอได้แสดงปฏิกิริยาที่เกินความคาดหมายของฉัน เมื่อวานนี้เธอดูเหมือนจะเต็มไปด้วยความสงสัย แต่ว่าตอนนี้ฉันได้ทำมันเสร็จแล้ว เธอก็ได้พ่นคำแปลกๆออกมาด้วยท่าทางที่ไร้วิญญาณ หลังจากที่ฉันได้พูดคุยกับเธอไปได้ไม่นาน เธอก็เริ่มที่จะร้องไห้
"ฮึก นายพูดถูกแล้ว ฉันมันเป็นผู้หญิงที่แย่ที่ให้เควสไป แต่ฉันเกลียดการที่มันเสร็จสมบูรณ์ นายไม่แยแสมันหรอ?"
"ไม่นะ มันก็ไม่มีอะไรที่ใหม่นี่นา"
"อู ฮึกๆ"
"อืมม พี่สาวโลเล็ตต้า?"
เมื่อฉันได้เรียกเธอย่างลังเล เธอก็ได้หันมามองฉันทันที
"อะไร? นายไม่เห็นหรอว่าฉันกำลังร้องไห้?"
"อืมม...ให้รางวัลฉันมาสิ"
เหมือนกับว่าฉันจะไม่ได้ตกหลุมพรางให้กับเทคนิคการเฉไฉเรื่องของเธอ
"ฮืออออออ!"
"ตอนนี้ ตอนนี้หยุดร้องไห้ก่อนและส่งรางวัลมาให้ฉัน"
"ฮือออออ!"
มันได้ใช้เวลาไปอย่างยาวนานก่อนที่เธอจะสามารถสงบลงได้ ถึงแม้ว่าความตั้งใจของเธอจะชัดเจน แต่ฉันก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกไปจากรับรางวัลของฉัน หลังจากที่ฉันสัญญาว่าจะเอาราเมงมาให้เธอกิน เธอก็หยุดร้องไห้ มันดูเหมือนว่านักสำรวจดันเจี้ยนบนโลกจะเคยปฏิบัติแบบนี้กับเธอมาก่อน
"นายจะเอามันมาให้ฉันจริงๆใช่มั้ย?"
"ใช่แล้ว"
"ฮึก...โอเค ฉันจะเชื่อใจนาย"
โลเล็ตต้าได้เช็ดน้ำตาของเธอแล้วยื่นอะไรบบางอย่างมาให้ฉัน
"รับไป มันเป็นรางวัลที่ดีที่สุดที่ฉันจะสามารถให้นายได้"
"นี่คือ...?"
หลังจากที่ได้รับมันฉันก็เอีบงหัวอย่างสงสัย มันเป็นนาฬิกาพกพา เมื่อฉันเปิดฝาครอบที่ประดับด้วยเครื่องประดับแฟนซี ฉันก็เห็นว่ามันเป็นนาฬิกามือเดียว เมื่อฉันสงสัยว่ามันกี่โมงแล้ว ฉันก็ได้รู้ว่ามันไม่มีเลขเขียนอยู่เลย แต่ในสถานที่ๆควรจะเขียนเลขมันเปป็นหลุมขนาดเล็ก 12 หลุมเข็มนาทีมันอยู่ระหว่างหลุมที่ 11 และหลุมที่ 12
นาฬืกาพกพานี้มันมีคล้องด้วยโซ่สีเงิน มันไม่เหมือนกับด้านนอกที่ประดับด้วยเครื่องประดับแฟนซี ภายในของมันดูโบราณและเก่าแก มันช่วยไม่ได้เลยที่จะรู้สึกผิดหวังเมื่อเปิดมันออกมา มัน...ไม่มีอะไรเลยแม้แต่น้อย
"ฉันสามารถจะโกรธได้มั้ย?"
"จิ๊ จิ๊ มีตาหามีแววไม่ ลองอ่านข้อมูลของไอเทมดูก่อน"
"ฉันไม่คิดว่ามันจะเปลื่ยนความคิดของฉัน มาดูกัน"
แม้ว่าฉันจะสงสัยในสิ่งที่โลเล็ตต้าบอก ฉันก็ได้ตรวจสอบข้อมูลของนาฬิกาพกพา ฉันได้เช็ดตาของฉันอย่างตกใจทันทีที่หน้าตาข้อมูลปรากฏออกมา
[???? (ความรับ - คลาสย่อย)
นาฬิกาพกพาที่เต็มไปด้วยพลังที่ไม่รู้จัก คนที่ดูมันจะได้รับคลาสที่เหมาะสม]
"....คลาส!?"
"ฮุฮุ ตอนนี้นายได้ตระหนักถึงคุณค่าของไอเทมชิ้นนี้หรือยัง?"
"พั พี่สาว มันมีทางที่ฉันจะได้รับคลาสด้วยหรอ?"
เมื่อฉันได้เข้ามาในดันเจี้ยนฉันได้ตระหนักว่าฉันไม่มีคลาส ฉันคาดว่าฉันน่าจะได้รับคลาสผู้ใช้หอก แต่มันไม่เคยเกิดขึ้นเลย ฉันไม่สามารถจะได้รับคลาสมาได้ มันเหมือนกับเอลลอสและเพลรูเดียที่ได้รับคลาสอัศวินและนักบวชหญิง ดังนั้นมันจึงช่วยไม่ได้ที่จะคิดว่ามันมีบางอย่างผิดพลาดไป
ไม่นานหลังจากนั้น เมื่อพ่อของฉันได้กลายมาเป็นผู้ใช้พลัง เขาได้รับคลาสที่ฟังดูเท่ดีที่เรียกว่าผู้ใช้คลื่นกระแทก แม้ว่าเขาจะบ่นว่าเขานั้นควรจะเป็นผู้ใช้หอกมากกว่าคลาสซุปเปอร์ฮีโร่แบบนี้ ฉันรู้ว่าเขากำลังคุยโวในขณะที่เขาพูดเกี่ยวกับโบนัสเสตัสและทักษะที่เพิ่มขึ้นมาอีกด้วย พ่อของฉันนี้เหมือนกับเด็กจริงๆ
ไม่ว่าในกรณีใดๆ ฉันก็เป็นเพียยงแค่นักสำรวจที่ไม่มีคลาส ฉันรู้สึกแย่ มันเหมือนกับการบอกว่าฉันนั้นไม่มีความสามารถ ถ้ามันเป็นไปได้ฉันก็ต้องการให้อย่างน้อยมงกุฏราชกุมารแห่งชั้นที่ 5 มาเป็นคลาสของฉันก็ยังได้
แต่แล้วมันก็ได้โผล่ขึ้นมาในตอนนี้
"แน่นอนมันมีทางอยู่ ในจอนแรกนักสำรวจจากทวีปอื่นๆจะได้รับการแต่งตั้งเป็นอัศวินหรือได้รับการแต่งตั้งเป็นนักบวชเป็นคลาสตั้งแต่ก่อนที่จะเข้าดันเจี้ยน แต่ว่าลูกค้านั้นต่างออกไป
"นั่นถูกแล้ว ฉันยังไม่ได้รับการแต่งตั้งเป็นอัศวินหรือนักบวชเลย"
"นายยังไม่มีคุณสมบัติ"
"นั่นคือสิ่งที่ทำให้ฉันไม่มีคลาสงั้นหรอ?"
"ใช่แล้ว"
ฉันเข้าใจแล้ว นี่มันคือเหตุผลที่ฉันได้รับการปฏิบัติเหมือนกับคนว่างงาน จากนั้นฉันก็นึกไปถึงว่าพ่อมีคลาสผู้ใช้คลื่นแทก และได้ถามโลเล็ตต้าออกไป
"แล้วเรื่องของพ่อหละ?"
"อา 'พลัง' นั่นมันก็เหมือนกับตราประทับที่ได้สลักลงไปบนดวงวิญญาณเพียงหนึ่งเดียว มันจะแตกต่างออกไปถ้าหากว่าเขามีคลาสอยู่แล้ว แต่เมื่อเขาไม่มีมัน มันก็แน่นอนว่าเขาจะได้รับคลาส
"....มันมีอะไรที่มากกว่านี้ใช่มั้ย? เกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นบนโลก"
"นั่นมันเป็นความลับนะ คุณลูกค้า"
ฉันไม่คิดว่าการสอบถามเกี่ยวกับคลาสของฉันมันจะนำไปสู่เรื่องนี้ แม้ว่าฉันจะต้องหาเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างดันเจี้ยนกับโลก แต่ฉันก็ไม่คิดว่าจะได้ยินมันในชั้นซื้อขาย จากเจ้าของร้านโลเล็ตต้า
ในตอนนี้ฉันได้คิดเกี่ยวกับมัน บางสิ่งบางอย่างมันแปลก ทั้งทวีปอีเดียวที่เอลลอสมาและทวีปลูก้าที่เพลรูเดียมาต่างก็ถูกโจมตีโดยผู้บุกรุก หรือที่อีกอย่างที่เรียกว่าเผ่าปีศาจ บนโลกมันก็ได้เกิดสถานการณ์ที่คล้ายๆกัน จะต้องต่อสู้กับผู้ที่มารุกราน เรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญเลย
เมื่อฉันได้คิดไปไกล ฉันก็รู้สึกว่ามันอยู่ใกล้แค่ปลายผม อย่างไรก็ตามก่อนที่ฉันจะได้พูดอะไรออกมา โลเล็ตต้าก็เอามือมาป้องปากของฉันเพื่อไม่ให้ฉันพูด
"จำเอาไว้คุณลูกค้า ในตอนท้ายฉันที่เป็นเจ้าของร้านค้าที่ขายไอเทมให้กับลูกค้าที่ต้องการ ฉันนั้นอยู่เคียงข้างคุณ ตราบใดที่จิตใจของคุณยังมีอยู่ ดันเจี้ยนนี้ก็เช่นกัน มันจะช่วยเหลือคุณได้"
"..."
"ดังนั้นสำหรับตอนนี้ อย่าได้ถามอะไร- กรี๊ดดด! ทำไมนายถึงเลียนิ้วฉัน!?"
โลเล็ตต้าได้กรีดร้องออกมาในขณะที่ดึงมือกลับออกไป ฉันยังรู้สึกแปลกๆกับการเลียมือของผู้หญิงเป็นครั้งแรก
"รสชาติมันแปลกๆ...มันเค็มนิดหน่อย?"
"มันไม่เค็ม! อย่าพวกชุ่ยๆแบบนั้นนะ!"
"ฉันควรจะพูดอะไรหลังจากนั้นหละ?"
"นั่นมัน..."
"ฮิฮิ นั่นมันไม่เป็นไร ดีมั้ย?"
ด้วยท่าทางยิ้มแย้มของฉัน ใบหน้าของโลเล็ตต้าได้แดงขึ้นเรื่อยๆ เธอได้ลืมเลือนเกี่ยวกับความโกรธของเธอ เธอได้ยิ้มออกมา
"...จริงๆแล้วคุณลูกค้าเป็นคนที่แปลกจริงๆ"
"คุณเป็นคนเดียวที่พูดแบบนี้นะพี่สาวโลเล็ตต้า
"นายสามารถจะเลือกฉันว่าโลเล็ตต้า คำว่าพี่สาวมันเหมือนว่านายกำลังจะเน้นความแตกต่างระหว่างอายุของพวกเรา"
"โลเล็ตต้า"
"...อย่าเรียกฉันโดยไม่มีเหตุผลสิ จริงๆเลย"
ในวันที่ฉันได้พิชิตราชินีวิญญาณ ฉันก็ได้รับหลายสิ่งหลายอย่างมาและได้เรียนรู้เกี่ยวกับสถานการณ์ที่อยู่รอบตัวของฉัน ฉันรู้สึกว่าฉันได้ก้าวไปอีกขั้นหนึ่งแล้วเพื่อที่จะได้กลายเป็นนักสำรวจที่แท้จริง
วันถัดมาฉันก็ได้ไปท้าทายบอสของชั้นที่ 15 มนุษย์หนูทมิฬ ฉันได้ตาย สำหรับทั้งสัปดาห์ฉันไม่สามารถจะเข้าดันเจี้ยนไปได้
