MPE บทที่ 8 อสรพิษศิลา

เกาเผิงตั้งใจเรียนอย่างหนักมาตลอด เผื่อหวังว่าเขาอาจจะเจอหนทางชุบชีวิตพ่อแม่ของเขาได้

นี่เป็นแรงผลักดันทำให้เขาเป็นนักเรียนดีเด่นที่สุดคนหนึ่งของโรงเรียน

เพราะถ้าเป็นเพียงคนธรรมดาก็ไม่อาจไล่ตามความปรารถนาของเขาได้

เกาเผิงขุดไปที่ใต้หญ้าลิงสีเลือด มีแง่งสีขาวราวหิมะของหญ้าลิงสีเลือด มันดูเหมือนแครอทขนาดเล็ก มีเป็นจำนวนมาก

เกาเผิงได้แต่อ่านเรื่องราวของมันผ่านหนังสือ เพิ่งจะได้สัมผัสของจริงเป็นครั้งแรก

ต้าซื่อมันวนเวียนอยู่รอบเกาเผิง หนวดของมันส่ายไปมา มันจ้องไปที่รากของหญ้าลิงสีเลือดบนมือเกาเผิง มันส่งสายตาอ้อนวอนเหมือนลูกหมาที่น่าสงสาร

เกาเผิงขำกับภาพตรงหน้า เขาตั้งใจจะสำรวจเฉยๆไม่ได้อยากนำมันเก็บไป แต่ดูเหมือนต้าซื่ออยากจะกินมัน เขาจึงป้อนรากของหญ้าลิงสีเลือดเช้าปากต้าซื่อ

ต้าซื่อเคี้ยวรากอย่างเอร็ดอร่อย

ตะขาบเป็นสัตว์ที่กินทุกอย่างแม้กระทั่งตะไคร่น้ำ รากของหญ้าลิงสีเลือดคงไม่เป็นปัญหาสักเท่าไหร่

ที่แห่งนี้ช่างเหมือนกับสรวงสวรรค์ ที่รอบๆทะเลสาบคันฉ่องแห่งนี้ มีพืชพันธุ์นานาชนิดให้เขาได้สำรวจ เขาได้เจอพืชที่เขาได้อ่านจากตำราอีกด้วย

ตอนนี้เกาเผิงเหมือนอยู่ในขุมสมบัติ

ต้าซื่อที่ตามเกาเผิงต้อยๆ จู่ๆหนวดของมันตั้งตรง มันพุ่งไปข้างหน้า เป็นโล่คุ้มกันให้กับเกาเผิง

มีเสียงสั่นไหวของพุ่มไม้ทำให้เกาเผิงตกใจ มันอยู่ในพุ่มไม้เขาจึงไม่รู้ว่าของให้เป็นตัวอะไร

การที่ต้าซื่อรู้ตัวก่อนทำให้มันไม่กล้าโผล่ออกมา แล้วถอยกลับไป

ต้าซื่อจะไปดูว่ามันคือตัวอะไร แต่เกาเผิงหยุดมันไว้เพราะอาจเป็นกับดัก

อย่าได้ประมาทพวกมัน ถึงพวกมันส่วนใหญ่จะไม่มีสติปัญญามากนัก แต่ไม่ใช่ว่าพวกมันไม่มี

ความฉลาดนั้นติดตัวมาแต่กำเนิดแต่ภูมิปัญญานั้นเป็นสิ่งที่สามารถสั่งสมได้ผ่านประสบการณ์

เกาเผิงได้โยนหินไปพุ่มไม้ตรวจสอบว่ามีกับดักอะไรมั้ย

*ซ่า ซ่า*

พุ่มไม้ที่สั่นไหวอย่างรุนแรง เงาสีเทาได้พุ่งออกไปหาเกาเผิง

เกาเผิงผงะถอยด้วยด้วยความตกใจ ในจังหวะเดียวกันต้าซื่อพุ่งไปหามัน

เงาสีม่วงกับเงาสีเทาปะทะกันกลางอากาศด้วยความเร็วที่เกาเผิงมองได้ทัน

ภาพที่อยู่ตรงหน้าเกาเผิงเป็นตะขาบขนาดใหญ่พันรอบงูหลามสีน้ำตาลอมเทา

ก่อนที่จะเกิดมหาภัยพิบัติมันเป็นงูหลามปกติ หลังเหตุการณ์นั้นมันได้ตัวหดลงคล้ายกับงูทั่วไป

ด้วยขนาดที่ยาวกว่าของต้าซื่อจึงทำให้มันได้เปรียบเจ้างูหลามเจ้านั้น

เมื่อมองไปที่งูหลามข้อมูลก็ปรากฏขึ้นมา

[ชื่อสัตว์อสูร] อสรพิษศิลา

[เลเวล] 6 (ชนชั้นสามัญ)

[ระดับ] ปกติ

[คุณสมบัติ] ธาตุดิน

[สถานะ] สุขภาพดี (ตื่นตระหนก)

[จุดอ่อน] ธาตุไม้, หญ้าเสมหะนาคามีฤทธิ์ทำให้มันตัวชาเคลื่อนที่ได้ช้าลง

[ความต้องการในการยกระดับชั้น]…

โดยปกติแล้วหญ้าเสมหะนาคามักจะอยู่บริเวณที่อสรพิษศิลาทำรังอยู่ เกาเผิงไม่รู้จะหามันได้ที่ไหน และต้าซื่อยังติดพันกับเจ้างูนั่น หากเขาวิ่งไปที่อื่นเขาอาจโดนสัตว์ตัวอื่นโจมตีเขาก็เป็นได้

และที่เขายังไม่ไหนเพราะดูเหมือนว่าต้าซื่อจะรับมือกับอสรพิษศิลาได้

เกาเผิงเห็นต้าซื่อกัดเข้าไปหลังของอสรพิษศิลา ส่วนเจ้างูถอดกรามกัดไปที่หลังของต้าซื่อเช่นกันแต่มันไม่สามารถเจาะทะลุกระดองเข้าไปได้

อสรพิษศิลาที่เสียเปรียบขนาดหนี มันพยายามหนีตาย แต่ก็ไม่สามารถหลุดออกจากกรงเล็บของต้าซื่อได้

หน้าต่าง [สถานะ] ที่เกาเผิงเห็น มีอักษรสีแดงขึ้นว่า [พิษ] ก่อนจะเปลี่ยนเป็นบาดเจ็บเล็กน้อยกลายเป็นบาดเจ็บร้ายแรง

หลังจากนั้นอสรพิษศิลาดิ้นทุรนทุรายก็ค่อยๆแน่นิ่งไป [สถานะ] เปลี่ยนไปเป็นคำว่า ตาย!!

แม้มันจะตายไปแล้วแต่เกาเผิงก็ไม่ประมาท เขาจึงเอาไม้ไปเขี่ยๆมัน

ทันใดนั้นมันพุ่งไปพันกิ่งไม้อันนั้น เขาตกใจ โยนกิ่งไม้ทิ้งไป

หลังจากนั่งรอสัก 1ชั่วโมง เผื่อให้แน่ใจว่ามันตายแล้วจริงๆ เกาเผิงเดินไปเก็บซากของงูตัวนั้น จะได้นำไปขายแลกเงิน

แต่จู่ๆ ต้าซื่อก็โดดมาทับเกาเผิงและมองไปที่ซากของอสรพิษศิลาด้วยน้ำลายที่ไหลทะลัก