Chapter 102 – Red Dragon’s Lair (8) [10-01-2020]
Chapter 102 – Red Dragon’s Lair (8)
”
ซังจินและคนอื่นได้เริ่มค้นหาชิ้นส่วนลับกันในภูเขาสมบัติ
ในระหว่างทองคำที่ไม่สิ้นสุด มีสร้อยคอที่เต็มไปด้วยเพรชและดาบที่ตกแต่งอย่างประณีตด้วยสิ่งของและอัญมณีที่มีค่า และสิ่งที่น่าสนใจอื่นๆ แต่นักล่าก็ไม่ได้สนฝจพวกมัน
ไมม่ใช่ว่ามันเสื่อมโทรม แต่เพราะว่ามันไม่สามารถจะนำกลับไปด้วยได้ และในระหว่างการค้นหาอยู่นักล่าคนหนึ่งก็ได้ตะโกนออกมา
"ทะ...ที่นี่"
นักล่าคนอื่นๆได้รีบเข้าไปหาชายคนนั้นทันที มีหีบใบหนึ่งที่สูงจนเกือบเท่ากับผู้ใหญ่
และที่กล่องสมบัติมีอัญมณีฝังเอาไว้อยู่ ดูเหมือนว่ามันเป็นสิ่งที่มีค่า นักล่าคนอื่นๆได้ไปล้อมรอบพวกมัน
ซังจินได้เฝ้ามองดูฉากเช่นนี้จากด้านหลัง นักล่าคนหนึ่งได้ก้าวไปข้างหน้าเพื่อที่จะลองเปิดมัน แต่แล้วเขาก็หันกลับมาถาม
"เฮ้....มาช่วยหน่อยสิ"
ซังจินพร้อมด้วยกับทุกๆคนได้เข้าไปช่วยเปิดหีบออกมา
"ฮึบ"
ด้วยความช่วยกันของนักล่าพวกเขาได้เปิดหีบออกมา
"ตูมม"
เสียงเปิดได้ดังออกมา ทุกคนก็ได้มองลงไปอย่างคาดหวัง แต่ว่าภายในนั้นมันไม่มีอะไรนอกไปเสียจากหินสีดำ
"นี่มันคืออะไร?"
"เกิดอะไรขึ้น?"
แต่แล้วโอเปอเรเตอร์ก็ได้ประกาศออกมา
[ขอแสดงความยินดีด้วย]
[คุณได้ค้นพบชิ้นส่วนลับหัวใจมังกร]
การประกาศนี้มันได้เปลื่ยนอารมณ์ของคนรอบๆ
"หัวใจมังกร?"
"หินนี้นะน่ะ?"
ทุกๆคนได้ก้มลงไปหยิบก้อนหิน แต่ละคนต่างก็ตรวจสอบหน้าต่างสเตตัสซึ่งซังจินก็เช่นกัน
หัวใจมังกร(ขนาดเล็ก) - แหล่งที่มาของพลังเวทมนตร์
วัสดุระดับตำนาน
หัวใจของมันกรมันเป็นแหล่งที่มาของพลังเวทย์ทั้งหมด
หินสีดำก้อนนี้มันเป็นแหล่งพลังเวทย์ เป็นเวทย์ต้นกำเกิด
'วัสดุ...นั้นหมายความว่ามันเป็นชิ้นส่วนสำหรับทำอะไรบางอย่าง'
ซังจินได้มองไปที่มันแล้วลูกบาศก์ของนักล่าก็ประกาศออกมา
[ขอแสดงความยินดีด้วย]
[คุณได้รับวัสดุหัวใจมังกรระดับตำนาน]
ไม่มีใครเข้าใจว่ามันคืออะไร แต่มันต้องเป็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์มากๆ เขาได้มองออกไปรอบๆ
'ฉันกังวลว่ามันจะไม่เพียงพอ ฉันไม่สามารถจะบอกได้ว่าฉันจำเป็นจะต้องใช้มันไหม?....แต่ว่าฉันไม่ต้องการที่จะทิ้งชิ้นส่วนลับเอาไว้ แต่ถ้าหากว่าฉันยืนยันจะเอามัน คนอื่นๆจะพูดยังไง'
เขากังวลมากเกินไปโดยที่ไม่จำเป็น มันมีหัวใจสีดำเพียงพอสำหรับนักล่าทุกคน ซังจินได้คิดขึ้นกับตัวเอง
'มันเป็นไปได้ว่าชิ้นส่วนลับมันได้ถูกออกมาแบบเพื่อให้นักล่าได้รับกันเพียงแค่คนละชุดเท่านั้น ตั้งแต่ก่อนแล้วฉันยังไม่เคยเห็นการต่อสู้เกี่ยวกับชิ้นส่วนลับขึ้นเลย....'
ซังจินได้คิดขึ้น แต่แล้วความกัวลงของเขาเร็วๆนี้ก็จะเกิดขึ้น ตอนแรกเขากังวลว่ามันจะมีไม่พอ แค่ว่าปัญหามันกลับตรงกัยข้าม มันมีจำนวนมากเกินไป หลังจากที่นักล่าได้หยิบขึ้นมาคนละชิ้น มันก็ยังมีอีกหกชิ้นตกอยู่
มันเป็นวัสดุระดับตำนาน มันสามารถนำไปขายได้กว่า 10000 เหรียญต่อชิ้น นักล่าได้มองตรวจสอบไปที่คนอื่นๆสั้นๆ แต่ไม่ช้าพวกเขาก็ได้สิ่งเข้าไปเพื่อแย่งชิงหังใจมังกรกัน การต่อสู้ที่รุนแรงได้เกิดขึ้น
"หลบ!!"
"หลบออกไปจากทางของฉัน! นายมีอยู่แล้วสองอัน"
"เวรเอ้ย ถอยออกไปถ้าหากนายได้ไปแล้ว"
ซังจินได้เฝ้ามองพวกเขาจากด้านข้างในขณะที่คิดว่าวิธีแก้ไขสถานการณ์ เขาไม่แน่ใจว่าจะแก้ไขมันอย่างไร
'ฉันควรจะทำยังไงดี? ฉันควรจะเข้าร่วมการต่อสู้ด้วยไหม? แต่ว่าฉันไม่ต้องการเช่นนั้น อย่างไรก็ตามสิ่งของพวกนี้มันมีค่าจริงๆ...'
ขณะที่เขากำลังคิดหาวิธีแก้ไข การต่อสู้ก็ได้เริ่มรุนแรงยิ่งขึ้น
"ไอ้ห่าเอ้ยยย"
ซังจินพยายามที่จะแก้ปัญหาอย่างรวดเร็ว
'ถ้าหากว่ามีใครบางคนกลายเป็นฆาตกร...แล้วเรื่องของบอสลับหละ?'
ถ้าหากว่ามีใครบางคนตายไปแล้วการที่จะไปค้นหาบอสลับมันก็จะยากยิ่งขึ้น แน่นอนว่าถ้าหากมีฆาตกรเขาก็จะได้รับไอเทมแต่ว่า.... ซังจินได้ยกดาบขึ้นมาและตะโกนขึ้น
"หยุด !!!"
ทุกๆคนได้หยุดอยู่กับที่ตามคำสั่งของซังจิน จากนั้นซังจินก็ได้พูดออกมา
"หยุดซักเดี๋ยว"
เขาไม่ได้คิดอะไร เขาเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาทุกๆคน แต่เขาไม่สามารถที่จะทำทุกอย่างตามที่พึงพอใจได้
จะไม่มีใครบ่นออกมาถ้าหากเขาต้องการ1หรือสองชิ้น แต่มันก็จะมีขีดจำกัดอยู่แค่นั้น การที่พยายามจะเอาให้มากขึ้นจะทำให้คนอื่นเกลียดชัง
มันเป็นไปได้ว่านักล่าจะหันไปรวมกลุ่มกับฆาตกรต่อต้านเขา ดังนั้นเขาจึงพูดสิ่งแรกออกมา
"หยุดเดี๋ยวนี้และมาคิดหาวิธีแบ่งมันกันอย่างเป็นธรรมกันเถอะ"
แต่ปัญหามันก็ได้ถูกแก้ไขได้ง่ายกว่าที่ซังจินคิดเอาไว้ นักบวชได้แอบหลบเข้าไปหยิบหินในตอนที่ซังจินเผลออยู่
แต่แล้วโอเปอเรเตอร์ก็แจ้งเตือนออกมา
[นักล่าสามารถจะเก็บชิ้นส่วนลับได้เพียงชิ้นเดียวเท่านั้น]
นักล่าทุกคนที่ได้เข้าไปแย่งของกันได้แข็งอยู่กับที่
"อะไรนะ?"
ด้านล่างลูกบาศก์ของนักบวชได้เปิดออกมาและหัวใจมังกรก็หล่นออกไป
"ตุบ"
ความเงียบที่น่าอึดอัดใจไปผ่านไปตามนักล่าแต่ละคน ในตอนแรกอารมณ์ระหว่างสมาชิกปาร์ตี้ค่อนข้างดีเลยทีเดียว
สุดยอดนักล่าเค ทุกคนได้ยอมรับในการกระทำของเขาแม้วว่าเขาจะแข็งแกร่งมาก แต่เขาก็ได้แบ่งทุกอย่าง อย่างเป็นธรรม
และเมื่อตอนที่ต่อสู้กับบอสที่ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้ พวกเขาทุกคนก็ได้ร่วมมือกันและสร้างความรู้สึกสนิทสนม
แต่ด้วยชิ้นส่วนลับนี้มันได้ทำให้ทุกอย่างพังทลายลง ทุกๆคนได้หันหลังให้กับสหายและต่อสู้เพื่อผลประโยชน์ของตนเอง
ผู้อมตะที่ไม่ได้เข้าไปต่อสู้ด้วยก็พูดออกมา
"เอาละในตอนนี้อย่าไปสู้กันเลย มันสามารถเอาไปได้แค่อันเดียวเท่านั้น แค่คนละอัน"
เขาพยายามที่จะบรรเทาความตรึงเครียด แต่ว่ามันก็สายไปแล้ว นักล่ามากกว่าหนึ่งหรือสองคนกำลังหมิ่นที่จะกลายไปเป็นฆาตกร ซังจินจึงนวดไปที่หน้าผากของเขา
'ฉันไม่สามารถที่จะแนะนำเกี่ยวกับบอสลับได้หลังจากทั้งหมดนี้'
เมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี่พวกเขายังคงมองไปที่สมบัติด้วยกันอยู่เลย
'ว๊าวดูนี่สิคริสตัลมรกต'
'มงกุฏทับทิมอะไรกันนี่? มันถูกใส่โดยราชา?'
พวกเขาได้แบ่งปันความคิดเห็นเหล่านี้กับคนอื่นๆ แต่ว่าตอนนี้มันได้กลับกลายไปเป็นเงียบสนิท อย่างไรก็ตามในขณะนั้นเอง
'ฟึบ'
พื้นที่เหนือภูเขาสมบัติได้คดลงและมีใครบางคนเดินออกมา สายตาของทุกคนได้มองไปที่ผู้มาใหม่ในทันที คนๆนั้นเป็นผู้หญิง
ผมสีแดงและตามสีเหลือง จมูกคมและผิวเนียนเรียบ หญิงสาวคนนี้เป็นคนที่มีความงามอันน่าทึ่ง หลังจากที่ได้มาถึงยอดของภูเขาสมบัติเธอก็ได้มองไปรอบๆตัว ซังจินได้คิดขึ้นกับตัวเอง
'อะไรนะ? เธอเป็นนักล่าจากมิติอื่น?'
แต่ก็ไม่มีฉายาบนหัวเธอเลย ในรูปแบบนี้คือ
'เธออาจจะเป็นมอนสเตอร์'
ซังจินได้คิดขึ้น ดังนั้นเขา
'ชิ้งงง!!!'
เขาได้ชักดาบทั้งสองเล่มออกมาจากฝัก นักล่าคนอื่นๆก็เครียดตามไปด้วยและชักอาวุธตามกันออกมา
ในขณะเดียวกัน ผู้หญิงคนนี้ก็ได้สังเกตุเห็นนักล่าและค่อยๆเดินเขามาหาพวกเขา ซังจินได้เฝ้ามองเธออยู่เงียบๆ แต่แล้วผู้อมตะก็ได้เป็นคนแรกที่ถามออกมา
"ธะ...เธอเป็นอะไร? เธอเป็นใครกัน?"
เธอได้สาดสายตามาทางนี้ ในลักษณะต่างๆเธอได้เติมเต็มคำว่า 'ความงามที่สมบูรณ์แบบ' ตาสี่เหลืองของเธอได้สะดุดตามากที่สุด
ซังจินเริ่มที่จะจ้องมองไปที่ดวงตาของเธอ แต่ภายในม่านตาของเธอมันมีรอยเหมือนกับตาของแมว ซังจินรู้สึกเหมือนว่ามันเดจาวูเมื่อเขามองไปที่ดวงตานั้น
'มันอะไรนะ? ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าเคยเห็นมันมาก่อน...ดวงตาของบาซิลิสงั้นหรอ?'
เขาได้คิดขึ้น แต่คำตอบก็ได้ใกล้กว่าที่เขาคิด ในก่อนหน้านี้
'กลิ่นของเนื้อ เนื้อมนุษย์'
ดวงตาที่ได้มองเหล่านั้น ซังจินก็ได้ตระหนักถึงมัน
'เธอมีดวงตาที่เหมือนกับคาลกัลป์'
ขณะที่ซังจินกำลังคิดสิ่งต่างๆ เธอก็ได้ลดระยะห่างจากพวกนักล่าอย่างช้าๆ
"ฉันถามว่าเธอเป็นใคร?"
ผู้อมตะได้ถามออกมาอีกครั้งหนึ่ง แต่เธอก็ไม่ได้ตอบออกมา และในขณะที่เธอเดินเข้ามาใกล้หีบสมบัติ เธอก็หยิบหัวใจมังกรขึ้นมาและกระซิบขึ้น
"ถ้างั้นข่าวลือมันเป็นความจริง..."
นักล่าได้เฝ้ามองดูเธอ เธอได้นำมันกลับมันไปวางไว้ในหีบอีกครั้ง
จนกระทั่งถึงตอนนี้นักล่ามองไปโดยไม่คิดว่า แต่หลังจากที่วางหัวใจลงไป เธอก็ปิดหีบด้วยแขนเรียวยาวเพียงข้างเดียว
ฝาปิดที่ต้องใช้ความพยายามจากนั้นล่าหลายๆคน ในตอนนี้ไม่มีใครเชื่อว่าเธอเป็นคนธรรมดา มีเพียงมอนสเตอร์ในรูปแบบมนุษย์เท่านั้นที่จะทำเช่นนี้ได่
แต่จากนั้นเธอก็พูดออกมาเป็นครั้งแรก
"โย่ มนุษย์ นายเป็นคนฆ่าคาลกัลป์งั้นหรอ?"
ไม่มีใครตอบกลับไป การที่เรียกพวกเขาว่ามนุษย์ เธอได้รับยืนยันในทางอ้อมแล้วว่าเธอไม่ใช่คน เธอได้ถามออกมาอีกครั้ง
"ฉันจะถามอีกครั้ง นายเป็นคนฆ่าคาลกัลป์หรอ?"
เธอได้จ้องไปที่นักล่าในขณะที่เธอถาม สายตาของเธอดูแข็งแกร่งพอที่จะฆ่าคนอ่อนแอได้เลย หนึ่งในนักล่าจึงตอบกลับไปอย่างนุ่มนวล
"ใช่....."
คนที่ตอบกลับไปก็คือบาบาเรี่ยน เขาก็ยังรู้สึกประหลาดใจว่าเขาตอบกลับไปได้ยังไงและเขาก็ปิดปากลง มันเหมือนกัยว่าความแข็งแกร่งของสายตาข่มขู่ของเธอก็เพียงพอที่จะทำให้คนพูดออกมาได้ นักล่าได้กลับกลายไปเป็นเคร่งเครียด
"โอ้ จริง?"
จากนั้นเธอก็นำมือของเธอไปวางบนหีบและพูดออกมา
"เคลื่อนย้าย"
และหีบก็ได้หายไปในทันที นักล่าคนอื่นๆก็คิดออกมา
'มันคือทักษะใช้งาน?'
แต่ซังจินก็มองไปที่เธอและถามออกมา
"ขอโทษนะ....เธอเป็น...มังกรเหมือนคาลกัลป์หรอ?"
เธอได้หันไปมองที่เขา ดวงตาของเธอดูเหมือนกับมังกรมาก
"ใช่แล้ว คาลกัลป์เป็นลูกชายของฉัน"
นักล่าทุกคนได้รับความกดดันมายิ่งขึ้น บทสนทนาในก่อนหน้านี้มันเหมือนกับว่า
'นายเป็นคนฆ่าลูกของฉัน?'
'ใช่พวกเราฆ่าเขา'
ในตอนนี้พวกเขายังคงพูดกันดีๆอยู่ แต่ว่าใครจะไปรู้หละว่าสถานการณืมันจะเปลื่ยนไปเป็นไม่คาดฝันมากแค่ไหน
"เอาหละ เขาเป็นเด็กที่มีปัญหา เขาได้ฆ่าพี่น้องของเขาไปเพียงเพื่อแค่ที่จะครอบครองหัวใจของพวกเขา"
คิ้วของเธอได้ขมวดเล็กน้อยในขณะที่เธอพูโ ซังจินได้นึกไปถึงคำใบ้ในก่อนหน้านี้เกี่ยวกับบอสลับในทันที
[ได้รับการเตือนว่าเหนือการพิสูจน์ความชั่วร้าย เธอได้ถูกหลอกและกริ้วมาก]
การพิสูจน์ความชั่วร้ายน่าจะหมายถึงชิ้นส่วนลับซึ่งในตอนนี้ได้ถูกนักล่าเก็บเอาไว้ แต่ดูเหมือนกับว่าเธอไม่ได้ใส่ใจมันมากนัก
เธอพูดเพียงสิ่งเดียวกับนักล่า
"ทำได้ดีมาก ฉันมาที่นี่เพื่อที่จะฆ่าเขา แต่พวกนายก็ช่วยฉันแก้ปัญหา"
ซังจินได้คิดขึ้นในขณะที่มองไปที่เธอ
'แม่ของคาลกัลป์เป็นบอสลับ? เราจะต้องเผชิญหน้ากับมังกรที่แก่กว่ามาก?'
