ตอนที่แล้วGE351 โลหิตนองเกาะกู่ซู [ฟรี]
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปGE353 ไสหัวไป [ฟรี]

GE352 อธิบายมา [ฟรี]


หวางคุณสังหารผู้คนไปมากมาย แต่ยิ่งมันฆ่า...มันยิ่งไม่มีความสุข มันต้องหาคนที่เกลียดมันจริงๆเพื่อสังหาร

แต่เมื่อมันแผ่สัมผัสเทพ แววตาแปรเปลี่ยนเย้ยหยัน ร่างของมันกลายเป็นลำแสงมุ่งยังทิศทางหนึ่งที่ห่างออกไปพันจ้าง มนุษย์ สัตว์ หรือบ้านเรือที่ขวางทางล้วนถูกสังหาร มันหยุดยืนหน้าบ้านหลังหนึ่ง จ้องมองด้วยสายตาเย้ยหยัน

บ้านหลังนี้เพิ่งได้รับการปรับปรุงใหม่ให้งดงาม ผู้คนที่อยู่ในบ้านหลังนั้นหยัดยืนไม่ยอมก้มหัวให้

“น่าสนใจจริงๆ มดปลวกอย่างพวกเจ้าถึงกลับกล้าต่อต้านข้า ดี! ข้าชอบ! ข้าจะได้ฆ่าพวกเจ้าอย่างมีความสุขซะที!”

บ้านหลังนี้เป็นของชายชราผู้หนึ่งอายุราว 70 ปี ชายชราผู้นี้เป็นเหมือนผู้นำของเกาะ ทำหน้าที่ปกป้องผู้คนบนเกาาะ

ชายชราห้าวหาญ ไม่เกรงกลัว หากตนจะต้องตาย ก็ขอตายเยี่ยงอัศวินในสนามรบ นั่นจึงทำให้ชายชราได้รับความเคารพนับถือจากผู้คนบนเกาะ

“บอกมา! ว่าทำไมถึงสังหารคนบนเกาะ!”

“ข้าก็แค่...อยากจะฆ่าก็เท่านั้น! โดยเฉพาะกับพวกมนุษย์ที่แข็งข้อกับข้า!” หวางคุณหัวเราะลั่น แต่นั่นทำให้ชายชราที่โกรธเคืองสงบลง และจ้องมองมันด้วยแววตาเย้ยหยัน

“ที่แท้ก็ฆ่าเพื่อสนองตัณหา… ดี!!”

“พวกเจ้ามันก็แค่มดปลวก!”

“สวะอย่างเจ้า...ก็ฆ่าได้แต่เฉพาะคนที่อ่อนแอกว่าเท่านั้นแหละ!”

ในสายตาของชายชรา หวางคุณเป็นเพียงแค่สวะคนหนึ่งเท่านั้น

สีหน้าหวางคุณแปรเปลี่ยนมืดมน แต่แววตากลับมีความสุข มันเลียโลหิตที่ติดอยู่ปลายกระบี่ ท่าทางกระหายอยากจะสังหารชายชรามาก

“ต้องแบบนี้… เจ้าต้องเกลียดและชิงชังข้าแบบนี้ ถึงคู่ควรให้ข้าสังหาร!”

หวางคุณพุ่งทะยานเข้าใส่ชายชราอย่างกระหายใคร่สังหาร

ชายชรามีนามว่า ‘เช่าชาน’ เป็นผู้มีชื่อเสียงของเกาะกู่ซู เมื่อคราวยังหนุ่ม ชายชรามีชีวิตที่ดี คอยช่วยเหลือผู้คนบนเกาะมากมาย

ในอดีต ชายชราได้แต่งงานกับหญิงสาวคนหนึ่ง ให้กำเนิดบุตรสาวที่งดงาม แต่ยามนี้ บุตรสาวของตนยอมฆ่าตัวตายตรงหน้า เหลือเพียงตนเองเท่านั้น

ภรรยา ทาสรับใช้ ทั้งหมดล้วนเป็นสตรีที่งดงาม  ก่อนที่ลั่วเซินจะมา ทั้งหมดพร้อมใจฆ่าตัวตายเพื่อเลี่ยงไม่ต้องเผชิญกับโชคชะตาที่เลวร้าย

ชายชราดวงตาแดงก่ำ ความเกลียดชังอัดแน่นเต็มหัวใจ ชายชราดวงใจสลายเมื่อเห็นภรรยา บุตรสาว และเหล่าทาสของตนฆ่าตัวตายต่อหน้า

“บอกข้ามาว่าทำไมต้องพรากคนของข้าไป!”

“ก็บอกไปแล้วว่าอยากฆ่า!”

หวางคุณที่ทะยานเข้าหาชายชรา เบี่ยงกายทะยานไปทั่วบ้าน กระบี่ในมือฟาดฟันร่างที่ไร้วิญญาณกระทั่งกลายเศาเนื้อไม่เหลือสภาพเดิม

“เจ้ามันไม่ใช่คน! เจ้ามันไม่ใช่คน!”

ชายชรากำไม้เท้าในมือแน่น เหวี่ยงฟาดเข้าใส่หวางคุณที่หยุดยืนตรงหน้า

ชายชราเกลียดที่ตนเองอ่อนแอ เกลียดที่หวางคุณพรากคนที่ตนรักไป

“ดี! แววตาแบบนี้แหละ!”

*ฉั๊วะ!*

หวางคุณแทงกระบี่เข้าที่หน้าทองชายชราแล้วบิดอย่างแรง!

ชายชราในขอบเขตดวงจิตแรกเริ่มทั้ง 5 ที่อยู่ไกลออกไปไม่อาจทนกับเหตุการณ์ได้อีก ชายชราทั้งหมดอาศัยอยู่บนเกาะนี้นับพันปี จนเกือบจะจดจำคนบนเกาะได้ทั้งหมด

“ข้าขอตายไปพร้อมกับเจ้า!”

ดวงตาชายชราผู้หนึ่งแดงฉาน ทั่วร่างปูดโปนด้วยเส้นโลหิต ผิวหนังแดงก่ำ

ชายชราคิดจะฆ่าตัวตายไปพร้อมกับหวางคุณ

*ตูม*!

ชายชราทะยานเข้าหาหวางคุณและระเบิดร่าง ชายชราอีก 4 คนที่เห็นก็คิดแบบเดียวกัน ทุกคนกระตุ้นดวงจิตและทะยานเข้าหาหวางคุณเพื่อแก้แค้นให้คนอื่นๆ

“บัดซบ! นี่พวกเจ้า...” หวางคุณตกตะลึง มันต้านทานการระเบิดฆ่าตัวตายของชายชราทั้ง 5 ได้ แต่แล้วสิ่งที่คาดไม่ถึงก็เกิดขึ้น

ยู่เก๋อที่เฝ้ามองเหตุการณ์ อาศัยโอกาสที่หวางคุณป้องกันตัว ชิงดวงจิตของชายชราทั้ง 5 แล้วกลืนลงท้องทั้งหมด

“ยู่เก๋อ! นี่เจ้า!” หวางคุณโกรธแค้น มันต้องสังหารคนมากมายเพื่อบ่มเพาะความเกลียดชังของชายชราทั้ง 5 แต่สุดท้าย ยู่เก๋อก็ทำลายความตั้งใจของมันลง

“อะไรกัน! ข้าก็ให้เจ้าสังหารไปแล้ว ส่วนข้าก็มีหน้าที่กลืนกินศพทั้งหมดของที่นี่!”

“ไม่! ข้ายังฆ่าไม่พอ!”

หวางคุณรู้ว่ามันไม่อาจยั่วยุยู่เก๋อได้ เพราะมันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอีกฝ่าย

แต่เมื่อหวางคุณหันมองไปยังบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง ดวงตาของมันเปล่งประกายด้วยความยินดี

มันทะยานไปยังบ้านหลังนั้น หยุดยืนตรงหน้าเด็กคนหนึ่งที่ถือกระบี่ไม้ในมือ พร้อมกับสตรีอีกนางที่หวาดกลัวจนหน้าถอดสี

“เจ้าฆ่าลุงสู่ ฆ่าป้าสาม และฆ่าท่านปู่ของข้า… ข้าจะขอตายไปพร้อมกับเจ้า!”

แววตาของเสี่ยวฉือแสดงออกถึงความเกลียดชัง กำกระบี่ไม้ในมือชี้ไปยังหวางคุณ

เป็นแววตาที่ยอดเยี่ยม… ยอดเยี่ยมมาก!

หวางคุณมีความสุขเป็นอย่างมาก มันคาดไม่ถึงว่าเด็กอย่างเสี่ยวฉือจะกล้าหาญขนาดนี้

เสี่ยวฉือเหมาะสมที่จะนำมาทำเป็นศพปีศาจ เสี่ยวฉือยังเป็นเด็ก ความรู้สึกที่อยู่ภายในบริสุทธิ์ จะยิ่งทำให้ศพปีศาจทรงพลัง

“เสี่ยวฉือหนีไป! แม่จะช่วยถ่วงเวลามันไว้ เจ้ารีบหนีไปเร็วเข้า!” ไป๋ซูหวาดกลัว นางไม่เคยพบผู้เชี่ยวชาญมาก่อน

หวางคุณหรี่ตา มันขบคิดบางสิ่ง

“ถ้าเกิดทำให้เจ้าเกลียดข้าได้แล้วค่อยฆ่าเจ้า… เต๋าของข้าก็จะบรรลุไปอีก 100 ปี!”

“เพราะนางคือมารดาของเจ้า… ฮ่าฮ่า!”

หวางคุณหันมองไป๋ซูพลางเลียริมฝีปาก

หวางคุณสัมผัสถึงกลิ่นอายโลหิตของไป๋ซูและเสี่ยวฉือได้ว่า ทั้งสองเป็นแม่ลูกกัน

“ห้ามทำอะไรมารดาข้า!” เสี่ยวฉือขวางระหว่างหวางคุณและมารดา เด็กน้อยมีเพียงกระบี่ไม้ในมือ เหตุใดจะรับมือหวางคุณได้!

หวางคุณไม่สนใจเสี่ยวฉือ มันเก็บกระบี่ในมือ พลางมุ่งเข้าหาไป๋ซู เอื้อมมือเพื่อหวังบีบศีรษะของนาง

แม้มันจะชื่นชอบการร่วมรัก แต่หากสังหารไป๋ซูเพื่อเพิ่มพูนความเกลียดชังในตัวเสี่ยวฉือ มันยอม!

แต่ก่อนที่มือของมันจะสัมผัสร่างของไป๋ซู กระบี่ไม้กลับฟาดฟันเข้าที่ข้อมือของมัน

แม้หวางคุณเป็นผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณขั้นกลาง ร่างกายทรงพลังแข็งแกร่ง แต่กระบี่ไม้กลับฟันข้อมือมันเข้า!

มันตกตะลึงและเร่งผงะถอยไป 100 จ้าง เมื่อสังเกตุเห็นคราบโลหิตที่กระบี่ไม้ในมือเสี่ยวฉือ มันก็มั่นใจว่ากระบี่ไม้เล่มนั้นไม่ธรรมดา

“กระบี่ไม้นั่นไม่ธรรมดา เจตจำนงค์กระบี่ที่แฝงอยู่ในนั้นทรงพลังกระทั่งทะลวงการป้องกันของข้าได้!”

ในขณะที่หวางคุณตกตะลึงอยู่นั้น ที่ชายฝั่งเกาะกู่ซูได้ปรากฏเรือขึ้นหลายลำ

เส้นแสงจำนวนมากทะยานออกจากเรือเหล่านั้น มุ่งตรงเข้าเมืองกู่ซู ผู้นำกลุ่มคือชายวัยกลางคน...หวางซื่อ!

หวางซื่อแผ่สัมผัสเทพเข้าสำรวจโดยรอบ เหล่าผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มที่ติดตามมา สีหน้าแปรเปลี่ยนใหญ่หลวง

“เจ้าเป็นใคร! ทำไมถึงทำแบบนี้!”

“ฮึ่ม!” หวางคุณแค่นเสียงไม่กล่าว หวางซื่อเร่งความเร็ว ตรงเข้าหามันโดยไม่เกรงกลัว

“ห้ามทำอะไรเสี่ยวฉือเด็ดขาด!”

หวางซื่อเป็นกังวล เมื่อครู่ที่มันแผ่สัมผัสเทพ มันไม่เห็นหนิงฝานและฉุ่ยหลิง เหตุผลที่เป็นไปได้ คือถูกบุรุษผู้นี้สังหารไปแล้ว

“สารเลว! เจ้าฆ่าฉุ่ยหลิงและสามีของนาง!”

เมื่อ 100 ปีที่แล้ว หวางซื่อเป็นผู้พายเรือ นำตงสู่และสู่ฉุ่ยหลิงเข้าสู่เกาะ ครั้งนั้น ชายชราและฉุ่ยหลิงใช้เวลาอยู่บนเกาะนานหลายปี จนทำให้สนิทกับหวางซื่อ

ผ่านไปอีก 100 ปี ฉุ่ยหลิงกลับมาพร้อมกับสามี แต่ก็ต้องตายด้วยน้ำมือของหวางคุณ!

“เจ้าฆ่าหลานของข้า! ข้าจะตายไปพร้อมกับเจ้า!”

หวางคุณไม่สนใจหวางซื่อ เพราะความเกลียดชังของหวางซื่อ เทียบเคียงกับความเกลียดชังของเสี่ยวฉือไม่ได้

“ไสหัวไป!”

หวางคุณกระทืบเท้า พลังที่มองไม่เห็นสายหนึ่งกระแทกเข้ากลางหน้าอกของหวางซื่อ ทำให้เส้นลมปราณทั้งร่างฉีกขาด กระอักโลหิตอย่างรุนแรง สภาพกึ่งเป็นกึ่งตาย

หวางซื่อกัดฟันเงยหน้ามองหวางคุณ ที่กำลังเดินเข้าหาเสี่ยวฉืออย่างช้าๆ และยิ้มให้ไป๋ซูอย่างน่าสะพรึงกลัว

หวางซื่อโกรธแค้น แม้มันอยากจะสังหารหวางคุณ แต่มันทำไม่ได้...

“สารเลว! เจ้าต้องชดใช้!!” หวางซื่อแผดเสียงคำรามลั่น

มันไม่ยอมรับว่าตนเองอ่อนแอ ไม่ยอมรับว่าจะต้องตาย

“แหกปากไปก็เท่านั้น… เพราะเจ้ามันอ่อนแอเอง!”

เสี่ยวฉือหวาดกลัวจนตัวสั่น แต่ยังหยัดยืนเผชิญหน้ากับหวางคุณที่กำลังก้าวเข้ามาอย่างช้าๆ

แววตาที่ไป๋ซูและเสี่ยวฉือจ้องมองมัน ทำให้มันมีความสุข

ไป๋ซูหลับตา เริ่มนับลมหายใจ หากครบ 10 ลมหายใจเมื่อใด นางจะฆ่าตัวตาย!

“เจ้าไม่อาจเทียบกับนายท่านซัวได้… นายท่านซัวลึกล้ำราวกับเซียนผู้ยิ่งใหญ่ ไม่ว่าผู้ใดจะดูหมิ่นท่านก็ยิ้มรับ… คนชั่วช้าอย่างเจ้าไม่มีทางเทียบเขาได้!”

นางตั้งมั่นจะฆ่าตัวตาย ไม่ยอมให้หวางคุณได้ล่วงเกินตน

“นายท่านซัว? ไร้สาระ… เจ้าจะบอกว่านายท่านซัวของเจ้าแข็งแกร่งกว่าข้างั้นเหรอ? น่าขำจริงๆ!”

หวางคุณหัวเราะ มันคิดว่าไป๋ซูพูดจาเลื่อนลอยไร้สาระ

“ข้าหวางคุณบรรลุขอบเขตประสานวิญญาณตั้งแต่อายุ 23 ปี บรรลุขอบเขตแก่นทองคำเมื่ออายุ 319 ปี บรรลุขอบเขตดวงจิตแรกเริ่มเมื่ออายุ 1400 ปี และบรรลุขอบเขตตัดวิญญาณขั้นกลางเมื่ออายุ 2200 ปี! นายท่านซัวของเจ้าจะแข็งแกร่งขนาดไหนกัน!”

หวางคุณยังไม่สังหารนาง มันจ้องมองด้วยสายตาเย้ยหยัน ราวกับรู้ว่าอีกไม่นานนางจะฆ่าตัวตาย

“ข้าไม่รู้… ข้าไม่รู้จักพลังที่เจ้าว่า… แต่ข้ารู้ว่าเขาเก่งกาจมากที่จะสังหารเจ้าได้ราวกับมดปลวก!”

ไป๋ซูยิ้ม นางไม่รู้จักระดับพลังที่หวางคุณกล่าว นางรู้แค่ว่าหนิงฝานแข็งแกร่งกว่าหวางคุณจนเทียบไม่ติด

มันไม่สนใจในคำกล่าวนาง แต่สนใจกระบี่ไม้ในมือเสี่ยวฉือ มันรู้ว่ากระบี่เล่มนั้นน่าจะเป็นของนายท่านซัวที่นางกล่าว

“นายท่านซัว… นายท่านซัว… เจ้ารู้หรือเปล่าว่าเขามีชื่อจริงว่าอะไร?”

“เขาชื่อว่า...” ไป๋ซูขบริมฝีปากแน่น เพราะนางไม่รู้จักชื่อจริงของหนิงฝาน

“เขาชื่อซัวหมิง!” น้ำเสียงที่เย็นชาราวกับน้ำแข็งพันปีดังมา พร้อมกับเสียงกระบี่กรีด

ผู้เยาว์ในอาภรณ์ขาวที่โอบประครองสตรีในอาภรณ์ดำปรากฏกายเบื้องหน้าเสี่ยวฉือและไป๋ซู

เจ้าของเสียงกระบี่กรีดนภาเมื่อครู่คือผู้เยาว์ในอาภรณ์ขาว เขารวดเร็วและสามารถเคลื่อนที่ได้ในพริบตา

ความเร็วระดับนี้แม้เป็นหวางคุณหรือยู่เก๋อก็ไม่อาจตามทัน แรงกดดันที่ทรงพลังราวกับขุนเขายักษ์ กดทับพวกมันจนหายใจแทบไม่ออก

พวกมันจำได้ ผู้เยาว์เบื้องหน้านี้...คือซัวหมิงที่พวกมันหมายตาสังหาร!

หนิงฝานแผ่สัมผัสเทพไปทั่วเกาะ พบว่าประชากรสองในสามของทั้งหมดถูกสังหาร

หนิงฝานและฉุ่ยหลิงออกจากเกาะเพียงหนึ่งวัน แต่ยามนี้เกาะกลับแปรเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ

“บอกข้ามา...ว่าทำไมถึงสังหารผู้คนที่นี่...” หนิงฝานกล่าวอย่างเรียบเฉย แม้เขาจะอยู่ที่นี่ 5 เดือน แต่มันก็เป็นหนึ่งในสถานที่ที่ทำให้เขารู้สึกอบอุ่น

แต่ยามนี้ ความทรงจำทั้งหมดได้ถูกทำลายสิ้น!

“เพราะมนุษย์มันอ่อนแอ แค่ฆ่าพวกมันทิ้งไม่เห็นจะเป็นอะไร! ซัวหมิง เจ้าเองก็ฆ่าคนเป็นผักปลา จะสนใจเรื่องพวกนี้ทำไม! แต่ก็เอาเถอะ ในเมื่อเจ้าปรากฏตัวแล้ว ข้าก็จะฆ่าเจ้า นำศีรษะเจ้าไปแลก...”

ขณะที่หวางคุณกล่าว เจตนาสังหารที่รุนแรงแผ่ปกคลุมทั่วทั้งเกาะ

แววตาหนิงฝานเย็นชา เขาก้าวเท้าไปเบื้องหน้าก้าวหนึ่ง แรงกดดันที่รุนแรงส่งผลอากาศรอบข้างแปรเปรวน ลมพายุพัดโหมกระหน่ำ

หนิงฝานก้าวเท้าไปอีกก้าว หวางคุณสัมผัสได้ถึงอันตรายร้ายแรง

แต่ก่อนที่มันจะรู้ตัว ฝ่ามือหนิงฝานกลับเข้าประชิดร่าง มันเร่งยกกระบี่ขึ้นป้องกัน แต่ยังไม่อาจต้านฝ่ามือของหนิงฝานได้

กระบี่สีดำในมือของมันแตกเป็นเสี่ยงๆ กระบี่เล่มนี้เป็นสมบัติระดับตัดวิญญาณขั้นกลาง ที่สามารถสังหารผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณขั้นต้นได้ง่าย แต่มันกลับไม่อาจต้านฝ่ามือของหนิงฝานได้แม้แต่น้อย ที่สำคัญ เกราะคุ้มกายของมันก็ยังถูกทำลาย

แต่ถึงอย่างนั้น อานุภาพของฝ่ามือกลับไม่ลดลง เมื่อฝ่ามือประทับเข้าที่ร่าง ร่างของมันระเบิดกลายเป็นหมอกโลหิตทันที!

อานุภาพของฝ่ามือยังไม่ลดลง พุ่งผ่านเกาะออกสู่ท้องทะเลจนปั่นป่วนอย่างรุนแรง

ยู่เก๋อสีหน้าแปรเปลี่ยนใหญ่หลวง มันไม่อยากเชื่อว่าหวางคุณจะถูกหนิงฝานสังหารตายในฝ่ามือเดียว แต่ในชั่วพริบตานั้น มันรู้สึกเสียวสันหลังวาบ แต่ก่อนที่มันจะตอบสนองได้ทัน มือของหนิงฝานก็ทะลวงร่างของมัน คว้าเอาดวงจิตในตันเถียนกระชากออกมา

หวางคุณและยู่เก๋อในร่างดวงจิตถูกหนิงฝานช่วงชิง พวกมันตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น แม้พวกมันจะอยู่ในขอบเขตตตัดวิญญาณขั้นกลาง แต่ยังถูกหนิงฝานสังหารในพริบตา

เป็นไปไม่ได้! นอกจาก 7 ผู้เชี่ยวชาญที่ทรงพลังที่สุดของทะเลส่วนใน ก็ไม่มีใครที่สังหารผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณขั้นกลางได้ในพริบตาเช่นนี้

“จะ...เจ้าแข็งแกร่งขนาดไหนกันแน่! ถึงได้สังหารขอบเขตตัดวิญญาณขั้นกลางได้ในพริบตา… ไม่! อย่าฆ่าข้า ซื่อกู่เป็นผู้เทียบเชิญข้ามา หากเจ้าสังหารข้า ก็เท่ากับเป็นการยั่วยุวังผนึกอสูร!”

“แล้วยังไง!” หนิงฝานกล่าวด้วยสายตาเย็นชา

“ถ้าเจ้าฆ่าพวกข้า เจ้าไม่รอดแน่!”

“เจ้ากำลังจะบอกว่า… ลู่เจี่ยเฟินจะไม่ปล่อยข้าเอาไว้สินะ!” หนิงฝานหันมองโลหิตที่ไหลนองไปทั่วทั้งเกาะ ยามนี้ ปราณสังหารที่แผ่ออกมาไม่อาจรั้งกลับได้อีก

หากจะสังหารพวกมันให้ตายในพริบตา คงจะนับว่ามีเมตตากับพวกมันเกินไป พวกมันต้องตายอย่างช้าๆ

พวกมันทำลายที่นี่… สังหารคนที่ไร้ทางสู้ที่นี่…

“สมาพันธ์สังหารหมิงไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่!”

“ในเมื่อพวกเจ้าทำลายที่นี่ สังหารผู้คนมากมายที่นี่ ข้าก็จะทำแบบเดียวกัน… ข้าจะถล่มสมาพันธ์ของเจ้าให้ราบ ดูซิว่าลู่เจี่ยเฟินจะว่ายังไง?”

ลั่วเซินมีความสุขไปก่อนคนอื่นๆ หลังจากมันได้สตรีครบหมื่นคน มันก็กลับเกาะหยิงซัวทันที

แต่ก่อนที่ลั่วเซินจะกลับถึงเกาะ มันกลับรู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆ เพราะหวางคุณและยู่เก๋อยังไม่ตามมันมา

“ก็แค่ให้สังหารคนทั้งเกาะ แต่ทำไมยังไม่เสร็จสักที! ฮึ่ม สงสัยพวกมันคงกำลังติดนิสัยเสียกันอยู่ แต่ก็ช่างเถอะ… ข้าขอตัวไปมีความสุขก่อนก็แล้วกัน!”

ลั่วเซินหันมองเหล่าสตรีที่จับมาได้ เลียปากด้วยความกระหาย การได้ร่วมรักกับพวกนางทั้งหมดถือเป็นเรื่องที่น่ายินดี

*ตูม*

ทันใดนั้น เสียงระเบิดดังมาจากด้านหลัง สะท้อนก้องไปทั่วท้องนภา

มันเร่งหันมองด้วยความสงสัย ห่างออกไปล้านลี้ มันเห็นเงาร่างของยักษ์ที่สูงใหญ่กว่า 3000 จ้าง กำลังยกเกาะทั้งเกาะทะยานตรงมายังทิศทางของเกาะหยิงซัว

กลิ่นอายของยักษ์ตนนั้นให้ความรู้สึกเป็นภัยคุกคามอย่างร้ายแรง

ยักษ์ตนนั้นรวดเร็วมาก แค่ก้าวเดียวของมันก็ข้ามผ่านระยะทางกว่า 9 หมื่นลี้ได้ในพริบตา

“เจ้าหนีไม่พ้นหรอก! หมัดน้ำแข็ง!”

ยักษ์ตนนั้นชกหมัด น้ำทะเลโดยรอบแสนลี้กลายเป็นน้ำแข็ง หมัดขนาดยักษ์เข้าปะทะร่างลั่วเซิน ซัดร่างของมันปลิวไปไกล

ยักษ์ตนนี้เป็นใคร! ทั้งความเร็ว ทั้งพลังล้วนน่าสะพรึงกลัว

ลั่วเซินพยายามตั้งสติ กระโดดขึ้นกระบี่บินและเร่งความเร็วหนีสุดชีวิต มันต้องรีบกลับไปใหนถึงเกาะหยิงซัวเพื่อขอความช่วยเหลือให้เร็วที่สุด!

“สหายเต๋า! ข้าและท่านไม่เคยมีความแค้นต่อกัน เหตุใดท่านถึงตามล่าและทำร้ายข้า!”

“เพราะว่าข้าคือซัวหมิง...ผู้ที่อยากทำลายเจ้าให้สิ้นซาก!” หนิงฝานในร่างยักษ์ยิ้มเย้ยหยัน เขานำเกาะกู่ซูทั้งเกาะมา เพื่อจะถล่มเกาะหมิงซัวให้พินาศ...

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด