ตอนที่แล้วChapter 83 – Magician’s Ivory Tower (4)
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 85 – Magician’s Ivory Tower (6)

Chapter 84 – Magician’s Ivory Tower (5)


Chapter 84 – Magician’s Ivory Tower (5)

ซังจินมองไปที่นักล่า

แต้มสเตตัส 5000

ในระดับบทปัจจุบันการจะได้รับแต้มเหล่านี้มาจะต้องมีค่าผลงงานอยู่ที่ระหว่าง 30~40 %

มันเป็นจำนวนที่มากแม้แต่กับซังจิน ส่วนกับนักล่าคนอื่นๆมันคือจะจำนวนที่น่าเหลือเชื่อ มัขอาจจะเท่ากับหฟรือว่ากว่าที่เขาจะได้รับจากรางวัลการจู่โจมในรอบนี้ซะอีก

ดังนั้นนักล่าทั้งหมดได้มองมาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวัง ชาวภูเขายังคงพยายามรักษาความเย็นชาเอาไว้ แต่นั้นก็ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่ได้สนใจสิ่งนี้

เมื่อซังจินไม่ได้ตอบกลับไป หมวกก็ได้ถามขึ้นอีกครั้ง

"คนเหล่านี้เป็นพันธมิตรไหม?"

มันไม่เป็นที่แน้ชัด แต่ก็ดูเหมือนว่าพวกเขาจะได้รับอะไรจากหมวกเวทย์ก็จะขึ้นอยู่กับคำตอบของซังจิน

'ฉันควรจะทำยังไง...'

เวลาได้ผ่านไปอีก จากนั้นสายตาของชาวภูเขาก็ได้มาสบตากับซังจิน และจากนั้นเขาก็หันหนีไป

'ฮ่าๆ'

ซังจินยิ้มขึ้นมาและกล่าวกับหมวก

"ใช่แล้ว พวกเขาเป็นพันธมิตรของฉัน พวกเขาได้พยายามอย่างมากในการล้มเรนิน ดังนั้นได้โปรดมอบความแข็งแกร่งให้พวกเขาด้วย"

มีการแสดงออกของทุกๆคนที่ได้เปลื่ยนไปอย่างฉับพลัน จากนั้นหมวกก็เรียกพวกเขามาข้างหน้า

"จริงหรอ? ทำได้ดีมากทุกคน ช่วยมาข้างหน้าทีละคนด้วย"

ซังจินได้วางหมวกลง และเมื่อเขามองไปที่คนอื่นๆ พวกเขาก็ได้แสงความขอบคุณ

'ขอบคุณ'

การแสดงออกของชาวภูเขาดูจะลังเล เพราะว่าเขาอาจจะกำลังสับสนว่าซังจินเป็นคนดีหรือคนไม่ดี

'เยี่ยม...ฉันคิดว่านี่คือสิ่งที่นายต้องการ'

[คุณได้รับแต้มสเตตัส 5000 แต้ม]

เขาได้ยินเสียงประกาศออกมาจากด้านหลัง ซังจินได้เดินออกมาจากห้องนั้น ทิ้งนักบ่าคนอื่นๆไว้เบื้องหลัง เขาได้จัดการอัพสเตตัสขตนเองในทันที

"โอเปอเรเตอร์ช่วยอัพแต้มสเตตัสในแต่ละอันอย่างละ 1000 แต้ม"

[อัพแต้มเรียบร้อย]

มันจะมีการต่อสู้ที่มากยิ่งขึ้นจากตอนนี้เป็นต้นไป ในขณะเดียวกันเคนก็ได้ก้าวมาข้างหน้

"โฮ่งๆ"

เขาได้เห่าออกมาสั้น ซึ่งในตอนนี้ซังจินก็สามารถจะเข้าใจในสิ่งที่เคนบอกกับเขาได้

"อา โอเคเคน วันนี้ทำได้ดีมาก กลับไปพักให้สบายนะ"

เคนได้กลับไปเป็นรูปสลักไม้อีกครั้ง ซังจินได้หยิบขึ้นมาและวางไว้บนลูกบาศก์ หลังจากที่เขาได้คนพบชิ้นส่วนลับแล้ว ตอนนี้มันก็ถึงเวลาในการที่จะค้นหาบอสลับ ซังจินได้ถามกับโอเปอเรเตอร์

"โอเปอเรเตอร์ใช้ทักษะนักล่าสมบัติ บอกคำใบ้ฉันเกี่ยวกับสถานที่ๆบอสลับซ่อนอยู่"

โอเปอเรเตอร์ได้กล่าวคำออกมาในทันที

[เวทมนตร์สุดท้ายที่ได้ถูกเตรียมไว้โดยจอมเวทย์]

[จำเป็นต้องมีความกล้าหาญของสิงโต]

[แพะที่ฉลาด งูที่เจ้าเล่ห์]

[และที่ขาดไปไม่ได้ สติปัญญาของมนุษย์]

[เมื่อนำรูปแบบเหล่านี้มาที่วงเวทย์]

[สิ่งมีชีวิตที่น่าอัศจรรย์ก็จะเกิดขึ้นมา]

คราวนี้คำใบ้มีเพียงสั้นๆ

'สิงโต แพะ งู มนุษย์...และวงเวทย์'

การผสมกันที่ซาดาเมียร์ได้บอกกับซังจินในก่อนหน้านี้ ดาวห้าแฉกที่กลับหัว สิ่งต้องห้าม 'เวทมนตร์ต้องห้าม'

'...แต่บนหัวของแพะ...'

ซังจินได้คิดขึ้น

"สวิฟพาว"

ซังจินได้วิ่งขึ้นไปที่ชั้นที่ 9 ที่ๆซังจินได้ต่อสู้กับแพะในก่อนหน้านี้และพบกับดาวห้าแฉกกลับหัวที่วาดอยู่บนหัวของมัน

"มันเป็นเวทย์ต้องห้าม....ที่จะผสมสองสายพันธุ์เข้าด้วยกัน"

เมื่อซาดาเมียร์ได้อธิบายออกมาไว้ในก่อนหน้านี้

'จริงหรอ?'

เขาได้ฟังมันโดยที่ไม่ได้ใส่ใจมากนัก ซังจินได้หยิบหัวแพะขึ้นมาและมองไปรอบๆ มันไม่มีอะไรที่น่าสนใจอีกนอกเหลือไปจากดาวห้าแฉกคว่ำหัว

'ดาวห้าแฉกกลับหัว...วงเวทย์ต้องห้าม...'

เขาได้นึกขึ้นถึงบางอย่าง

'ศพของสิงโตทีบนหลังคา'

มันมีวงเวทย์ขนาดใหญ่วาดเอาไว้อยู่ที่ดาดฟ้านั่น ซังจินได้นำหัวของแพะขึ้นไปที่ชั้นนั้น

ที่นั่นมีศพสิงโตอยู่ วงเวทย์มันไม่ชัดเจนนักในก่อนหน้านี้เพราะว่ามันมีศพทับเอาไว้อยู่ แต่ว่าเมื่อสังเกตุมันดีๆ

"มันคือดาวห้าแฉก..."

มันเป็นวงเวทย์ตามที่ในคำใบ้จะต้องเป็นสิ่งนี้ ซังจินได้นึกย้อนไปในความทรงจำของเขา

'หัวแพะ...ร่างกายสิงโตมีอยู่แล้ว...และที่เหลือหละ?'

ที่แรกที่เขานึกได้ก็คือชั้นที่ 5 ที่ๆมีสิงโตสุนัขนอนตายอยู่ ซังจินได้ทิ้งหัวแพะเอาไวนวงเวทย์และลงไปที่ชั้นล่างอีกครั้ง

ชั้นที่ 10 ชั้นที่ 9 ชั้นที่ 8 ชั้นที่ 7 ชั้นที่ 6 และ สุดท้ายในชั้นที่.5 นักล่ายังคงอยู่มนชั้นที่ 5.5 ภายในห้องสมบัติ

"ว๊าว ดูนั้นสิ มันจะขายได้เท่าไหร่กัน? แสน? ล้าน?"

"10 ล้าน?"

"ดูเพรชนั้นมันใหญ่มาก ไม่อยากจะคิดเลยว่าอย่างน้อยมันจะต้องขายได้หลักล้าน?"

พวกเขาไม่สามารถจะแยกตัวออกไปจากสมบัติเหล่านี้ได้แม้ว่าจะรู้ว่ามันไร้ประโยชน์ ซังจินได้เหลือบไปมองพวปเขาในตอนที่ลงไปที่ชั้น 5 ที่ๆมีศพสิงโตนอนอยู่

ร่างกายของมันมีแผลหอกและรอบตัดของดาบใหญ่บนหน้าผาก นี้น่าจะเป็นผลงานของ 'ฮอปไลต์' และ 'ชาวภูเขา' ซังจินได้เข้าไปตรวจสอบศพ

ใต้ใบหูของสิ่งโตมีรูปดาวห้าแฉกอยู่

ซังจินได้ใช้มูนสเปคตัดแยกหัวสิงโตออกมาจากร่างกายของหมา

'ดังนั้นสิ่งเหลือยังขาดอยู่ก็คือ....ร่างกายของงูและสมองของมนุษย์...'

มันควรจะมีงูอยู่ในที่ไหนสักแห่งภายในหอคอยแห่งนี้

'อย่างแรกฉันควรจะเอาหัวไปเก็บก่อนดี?'

ซังจินได้คิดขึ้น แต่แล้วเขาก็ได้สังเกตุว่ามีใครบางคนกำลังมองมาที่เขา ชาวภูเขาและนักล่าคนอื่นๆกำลังมองดูเขาอยู่

พวกเขาคงจะสังเกตุเห็นซังจินในตอนที่ลงมาชั้นล่าง และพวกเขาก็ตามมาเพื่อกล่าวขอบคุณ ซึ่งจอมเวทย์เขียวได้เริ่มขึ้น

"ขอบคุณมาก ที่นายช่วยให้เราสามารถได้รับแต้มสเตตัสมาขอบคุณจริงๆ"

'ภูผา' ก็ได้กบ่าวเสริมออกมาเช่นกัน

"ขอบคุณมาก ฉันไม่คิดว่า...บางอย่างเช่นสถานที่ลับจะ..."

ซังจินได้กล่าวละเว้นการแสดงความขอบคุณไปในทันที

"อย่างไรก็ตาม พวกนายเห็นงูในหอคอยนี้บ้างไหม?"

จอมเวทย์เขียวได้ตอบกลับมา

"ชั้นที่ 3 งูได้เป็นมอนสเตอร์อยู่ที่ชั้น 3"

"จริง?"

ซังจินได้เดินเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับหัวของสิงโตที่พึ่งตัดออกมาและส่งมันไปให้กับ 'ชาวภูเขา' เขาได้รับมันมาโดยที่ไม่กล่าวอะไร

เพราะว่าซังจินได้ช่วยเขา เขาจึงรู้สึกระมัดระวังซังจินน้อยลง ซังจินได้มองไปที่เขาและกล่าวออกมา

"ถ้าหากว่านายไปที่ดาดฟ้า นายจะพบกับวงเวทย์ ช่วยเอามันไปวางไว้ที่นั่นทและจากนั้น

"ถ้าพิจารณาจากการที่นายได้รับแต้มสเตตัส 5000 แต้ม มันเป็นงานง่ายๆเลยใช่ไหมหละ?"

หลังจากเขาได้พูดสิ่งที่เขาต้องการ ซังจินก็มุ่งหน้าลงไปที่ชั้นล่าง

ซังจินได้ผ่านชั้นที่ 4 และไปถึงชั้นที่ 3 ที่นั่นมีศพขนาดใหญ่นอนอยู่ มันมีร่างกายเป็นเต่าและมีหัวเป็นงู

มันเป็นมอสเตอร์ที่น่าขนลุก ซังจินได้ตรสจสอบบนส่วนของงูและก็พบกับดาวห้าแฉก

'ร่างกาย...ใช่ไหม?'

ซังจินได้ตัดร่างกายออกมา จนถึงตอนนี้ เขาได้รวบรวมส่วนผสมมาถึง 3 ใน 4 แล้ว ตอนนี้เขาขาดเพียงแค่อย่สงเดียวคือ 'สติปัญญาของมนุษย์' ซังจินได้นึกไปถึงหมวกของมนุษย์แมงป่อง

ซังจินได้กลับขึ้นไปที่ชั้นที่ 6 ที่ๆเขาได้ทิ้งหมวกเอาไว้ เขาไม่ต้องการจะเห็นสิ่วที่อยู่ด้านใน แต่ว่าเมื่อเขาถอดออกมาด้านในมันก็เหมือนกับวัยรุ่นธรรมดา

ซังจินได้แต่สาปแช่งความบ้าคลั่งของเรนิน

"เขานี้มันเป็นคนที่บ้าคลั่งจริงๆ...."

ซังจินได้ตรวจสอบร่างกาย แต่ไม่ส่าเขาจะตรสจสอบส่วนไหน เขาก็ไม่พบกับดาวห้าแฉกเลย

"นี้มัน...ไม่ใช่งั้นหรอ?"

เมื่อเขาคิดเช่นนั้น เขาก็นึกถึงมอนสเตอร์ประเภทมนุษย์คนที่สอง บอสของเหล่ามอนสเตอร์ 'จอมเวทย์ที่บ้าคลั่งเรนิน'

'...ไม่มีทาง...'

ซังจินได้กลับไปที่ชั้น 10 และยกศพของเรนินขึ้นมาและตรวจสอบรอบๆ แต่เขาก็ไม่พบกับดาวห้าแฉกเลย

'ในชั้นที่ 1 หรือ 2 มันมีบอสเคอร์ที่มีส่วนเป็นมนุษย์ไหมนะ?'

แต่ไม่ว่าเขาจะคิดหนักแค่ไหน เขาก็จำไม่เห็นได้ว่าในบทนี้มีส่วนที่เป็นมนุษย์อื่นๆอีก ในชั้นแรกมันจะเป็นโครงกระดูกผสมกับซอมบี และในชั้นที่ 2 มันก็ควรจะเป็นเสือพูม่าติดปีก

'มันควรจะเป็นหนึ่งในสองคนนี้...'

ซังจินได้คิดขึ้นในขณะที่วางศพของเรนินลง ในขณะที่เขาตกลงลิ้นของเขาก็ได้ห้อยออกมา และมันก็มีดาวห้าแฉกสีแดงอยู่บนนั้น

'...พระเจ้า...ตัวเขาเอง...'

ซังจินได้ทิ้งศพของเรนินเอาไว้ก่อนในตอนนี้และแบกเพียงแค่ร่างกายของงูขึ้นไปด้านบนดาดฟ้า

นักล่าทุกคนที่ได้รอเขาอยู่บนดาดฟ้าได้หันมามองซังจินในเวลาเดียวกัน และจอมเวทย์เขียวก็เป็นคนแรกที่ถามออกมา

"นายเป็นคน...ฆ่าพวกนี้ด้วยตัวเอง?ุ

พวกเขาคงจะได้พบกับศพของมนุษย์แมงป่องที่ชั้น 6 ไปจนถึงศพของเรนินในชั้น 10 จากนั้นซังจินก็โยนศพของงูลงไปในวงเวทย์และตอบกลับ

"เยี่ยม พวกเขาไม่ได้กัดลิ้นตัวเองและฆ่าตัวตายแน่นอน"

'ภูผา' ได้ถามออกมาในขณะที่ชี้ไปที่วงเวทย์

"สิ่งเหล่านี้คืออะไร?"

เขาไม่เคยที่จะพบกับบอสลับมาก่อนจนถึงตอนนี้

"รออีกเดี๋ยว อีกสักครู่ฉันจะแสดงบอสลับให้พวกนายได้เห็น"

ทุกๆคนได้ตึงเครียดขึ้นมาเมื่อได้พูดถึงบอสลับ

"วิ่งหนีไปได้ถ้าพวกนายต้องการ ฉันขอรับประกันไว้เลยว่าการจะต่อสู้กับบอสลับค่อนข้างยากลำบาก"

นักล่าได้มองไปที่คนอื่นๆและกระซิบกันเอง ซังจินได้ทิ้งพวกเขาเอาไว้และกลับลงไปที่ชั้น 10 จากนั้นเขาก็ขึ้นมาพร้อมกับศพของเรนินที่เขาแบกเอาไว้อยู่

"จะเตือนเป็นครั้งสุดท้าย ใครที่ต้องการจะหนีก็วิ่งไปซะในตอนนี้ พวกนายจะตายถ้าหากอยู่ที่นี่"

ทุกๆคนได้กลินน้ำลายลงไป แต่ก็ไม่มีใครจากไป พวกเขาต่างก็มีความมุ่งมั่นของตนเอง

'...เยี่ยม อย่างน้อยที่สุดพวกเขาสามารถจะซื้อเวลาให้ฉันอ่านพงศาวดารสามก๊กได้...'

ซังจินได้กล่าวกับพวกเขา

"ดี จากนี้พวกเราจะต้องร่วมมือกัน"

ในที่สุดซังจินก็โยนร่างของเรนินลงไปบนวงเวทย์ วงเวทย์เริ่มที่จะส่องสว่างออกมา นักล่าคนอื่นๆได้ไปยืนในตำแหน่งของตนเองทันที

ซังจินได้ไปยืนอยู่ด้านสุดและหยิบพงศาวดารสามก๊กออกมา จากนั้นโอเปอเรเตอร์ก็ประกาศขึ้น

[ระวัง บอสลับ]

[คิเมร่าที่น่าหวาดกลัวปรากฏตัว]

แต่แม้ว่าจะมีการประกาศออกมา พวกเขาก็ยังคงไม่สามารถจะมองเห็นตัวบอสลับได้ผ่านแสงจากวงเวทย์ เมื่อเปิดพงศาวดารสามก๊กดูก็มีแต่หน้าว่างเปล่า

'ดังนั้น...มันยังไม่โผล่มา?'

ในขณะเดียวเสียงที่ดูคุ้นเคยก็ได้ดังออกมาจากด้านในแสงสว่างนั้น

"ใช่แล้ว นี้แหละร่างกายที่ยิ่งใหญ่ที่ฉันต้องการเสมอมา"

มันเป็นเสียงจอมเวทย์เรนิน จากนั้นแสงก็หายไปและมอนสเตอร์ที่ประหลาดกว่าตัวอื่นๆก็ได้ปรากฏออกมา

เริ้มต้รจากหัวของแพะที่ได้โผล่ออกมาจากด้านข้างของร่างกายสิงโต มันมีหางของงูและก็มีร่าวกายมนุษย์ของเรนินงอกอยู่ด้านบน

มันมีลักษณะที่น่าหวาดกลัว ซังจินได้เปิดพงศาสดารสามก๊กออกมาอย่างรวดเร็ว

'เมื่อสุมาอี้ได้ไล่ตามเขาไปที่ปราสาททางทิศตะวันตก...'

ในตอนนี้หนังสือมีเนื้อหาแล้ว แต่เมื่อซังจินกำลังพยายามอ่านมัน

"แบ๊ะๆ~"

แพะมันได้ร้องออกมา และในเวลาเดียวกันความง่วงนอนก็ได้ครอบงำซังจิน ในเวลาเดียวกันนั้นเองเสียงร่ายเวทย์ของเรนินก็ได้ดังออกมา

"สายฟ้าที่อันตรายเอ๋ย จงพุ่งเข้าไปใส่ศัตรูข้าและเชื่อมโยงไปเรื่อยๆ"

แม้ว่าซังจินจะได้ยินคำร่ายเวทย์นั้น เขาก็ไม่สามารถจะค้านทานอาการง่วงนอนได้ แต่แล้วจากนั้น

"พลังสายฟ้า"

ชาวภูเขาได้รวบรวมพลังแห่งสายฟ้่มาไว้ที่ดาบสองมือของเขา

'นั่นมันอะไร?'

แต่แล้วซังจินก็หมดสติไป

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด