Chapter 84 – Magician’s Ivory Tower (5)
Chapter 84 – Magician’s Ivory Tower (5)
”
ซังจินมองไปที่นักล่า
แต้มสเตตัส 5000
ในระดับบทปัจจุบันการจะได้รับแต้มเหล่านี้มาจะต้องมีค่าผลงงานอยู่ที่ระหว่าง 30~40 %
มันเป็นจำนวนที่มากแม้แต่กับซังจิน ส่วนกับนักล่าคนอื่นๆมันคือจะจำนวนที่น่าเหลือเชื่อ มัขอาจจะเท่ากับหฟรือว่ากว่าที่เขาจะได้รับจากรางวัลการจู่โจมในรอบนี้ซะอีก
ดังนั้นนักล่าทั้งหมดได้มองมาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหวัง ชาวภูเขายังคงพยายามรักษาความเย็นชาเอาไว้ แต่นั้นก็ไม่ได้หมายความว่าเขาไม่ได้สนใจสิ่งนี้
เมื่อซังจินไม่ได้ตอบกลับไป หมวกก็ได้ถามขึ้นอีกครั้ง
"คนเหล่านี้เป็นพันธมิตรไหม?"
มันไม่เป็นที่แน้ชัด แต่ก็ดูเหมือนว่าพวกเขาจะได้รับอะไรจากหมวกเวทย์ก็จะขึ้นอยู่กับคำตอบของซังจิน
'ฉันควรจะทำยังไง...'
เวลาได้ผ่านไปอีก จากนั้นสายตาของชาวภูเขาก็ได้มาสบตากับซังจิน และจากนั้นเขาก็หันหนีไป
'ฮ่าๆ'
ซังจินยิ้มขึ้นมาและกล่าวกับหมวก
"ใช่แล้ว พวกเขาเป็นพันธมิตรของฉัน พวกเขาได้พยายามอย่างมากในการล้มเรนิน ดังนั้นได้โปรดมอบความแข็งแกร่งให้พวกเขาด้วย"
มีการแสดงออกของทุกๆคนที่ได้เปลื่ยนไปอย่างฉับพลัน จากนั้นหมวกก็เรียกพวกเขามาข้างหน้า
"จริงหรอ? ทำได้ดีมากทุกคน ช่วยมาข้างหน้าทีละคนด้วย"
ซังจินได้วางหมวกลง และเมื่อเขามองไปที่คนอื่นๆ พวกเขาก็ได้แสงความขอบคุณ
'ขอบคุณ'
การแสดงออกของชาวภูเขาดูจะลังเล เพราะว่าเขาอาจจะกำลังสับสนว่าซังจินเป็นคนดีหรือคนไม่ดี
'เยี่ยม...ฉันคิดว่านี่คือสิ่งที่นายต้องการ'
[คุณได้รับแต้มสเตตัส 5000 แต้ม]
เขาได้ยินเสียงประกาศออกมาจากด้านหลัง ซังจินได้เดินออกมาจากห้องนั้น ทิ้งนักบ่าคนอื่นๆไว้เบื้องหลัง เขาได้จัดการอัพสเตตัสขตนเองในทันที
"โอเปอเรเตอร์ช่วยอัพแต้มสเตตัสในแต่ละอันอย่างละ 1000 แต้ม"
[อัพแต้มเรียบร้อย]
มันจะมีการต่อสู้ที่มากยิ่งขึ้นจากตอนนี้เป็นต้นไป ในขณะเดียวกันเคนก็ได้ก้าวมาข้างหน้
"โฮ่งๆ"
เขาได้เห่าออกมาสั้น ซึ่งในตอนนี้ซังจินก็สามารถจะเข้าใจในสิ่งที่เคนบอกกับเขาได้
"อา โอเคเคน วันนี้ทำได้ดีมาก กลับไปพักให้สบายนะ"
เคนได้กลับไปเป็นรูปสลักไม้อีกครั้ง ซังจินได้หยิบขึ้นมาและวางไว้บนลูกบาศก์ หลังจากที่เขาได้คนพบชิ้นส่วนลับแล้ว ตอนนี้มันก็ถึงเวลาในการที่จะค้นหาบอสลับ ซังจินได้ถามกับโอเปอเรเตอร์
"โอเปอเรเตอร์ใช้ทักษะนักล่าสมบัติ บอกคำใบ้ฉันเกี่ยวกับสถานที่ๆบอสลับซ่อนอยู่"
โอเปอเรเตอร์ได้กล่าวคำออกมาในทันที
[เวทมนตร์สุดท้ายที่ได้ถูกเตรียมไว้โดยจอมเวทย์]
[จำเป็นต้องมีความกล้าหาญของสิงโต]
[แพะที่ฉลาด งูที่เจ้าเล่ห์]
[และที่ขาดไปไม่ได้ สติปัญญาของมนุษย์]
[เมื่อนำรูปแบบเหล่านี้มาที่วงเวทย์]
[สิ่งมีชีวิตที่น่าอัศจรรย์ก็จะเกิดขึ้นมา]
คราวนี้คำใบ้มีเพียงสั้นๆ
'สิงโต แพะ งู มนุษย์...และวงเวทย์'
การผสมกันที่ซาดาเมียร์ได้บอกกับซังจินในก่อนหน้านี้ ดาวห้าแฉกที่กลับหัว สิ่งต้องห้าม 'เวทมนตร์ต้องห้าม'
'...แต่บนหัวของแพะ...'
ซังจินได้คิดขึ้น
"สวิฟพาว"
ซังจินได้วิ่งขึ้นไปที่ชั้นที่ 9 ที่ๆซังจินได้ต่อสู้กับแพะในก่อนหน้านี้และพบกับดาวห้าแฉกกลับหัวที่วาดอยู่บนหัวของมัน
"มันเป็นเวทย์ต้องห้าม....ที่จะผสมสองสายพันธุ์เข้าด้วยกัน"
เมื่อซาดาเมียร์ได้อธิบายออกมาไว้ในก่อนหน้านี้
'จริงหรอ?'
เขาได้ฟังมันโดยที่ไม่ได้ใส่ใจมากนัก ซังจินได้หยิบหัวแพะขึ้นมาและมองไปรอบๆ มันไม่มีอะไรที่น่าสนใจอีกนอกเหลือไปจากดาวห้าแฉกคว่ำหัว
'ดาวห้าแฉกกลับหัว...วงเวทย์ต้องห้าม...'
เขาได้นึกขึ้นถึงบางอย่าง
'ศพของสิงโตทีบนหลังคา'
มันมีวงเวทย์ขนาดใหญ่วาดเอาไว้อยู่ที่ดาดฟ้านั่น ซังจินได้นำหัวของแพะขึ้นไปที่ชั้นนั้น
ที่นั่นมีศพสิงโตอยู่ วงเวทย์มันไม่ชัดเจนนักในก่อนหน้านี้เพราะว่ามันมีศพทับเอาไว้อยู่ แต่ว่าเมื่อสังเกตุมันดีๆ
"มันคือดาวห้าแฉก..."
มันเป็นวงเวทย์ตามที่ในคำใบ้จะต้องเป็นสิ่งนี้ ซังจินได้นึกย้อนไปในความทรงจำของเขา
'หัวแพะ...ร่างกายสิงโตมีอยู่แล้ว...และที่เหลือหละ?'
ที่แรกที่เขานึกได้ก็คือชั้นที่ 5 ที่ๆมีสิงโตสุนัขนอนตายอยู่ ซังจินได้ทิ้งหัวแพะเอาไวนวงเวทย์และลงไปที่ชั้นล่างอีกครั้ง
ชั้นที่ 10 ชั้นที่ 9 ชั้นที่ 8 ชั้นที่ 7 ชั้นที่ 6 และ สุดท้ายในชั้นที่.5 นักล่ายังคงอยู่มนชั้นที่ 5.5 ภายในห้องสมบัติ
"ว๊าว ดูนั้นสิ มันจะขายได้เท่าไหร่กัน? แสน? ล้าน?"
"10 ล้าน?"
"ดูเพรชนั้นมันใหญ่มาก ไม่อยากจะคิดเลยว่าอย่างน้อยมันจะต้องขายได้หลักล้าน?"
พวกเขาไม่สามารถจะแยกตัวออกไปจากสมบัติเหล่านี้ได้แม้ว่าจะรู้ว่ามันไร้ประโยชน์ ซังจินได้เหลือบไปมองพวปเขาในตอนที่ลงไปที่ชั้น 5 ที่ๆมีศพสิงโตนอนอยู่
ร่างกายของมันมีแผลหอกและรอบตัดของดาบใหญ่บนหน้าผาก นี้น่าจะเป็นผลงานของ 'ฮอปไลต์' และ 'ชาวภูเขา' ซังจินได้เข้าไปตรวจสอบศพ
ใต้ใบหูของสิ่งโตมีรูปดาวห้าแฉกอยู่
ซังจินได้ใช้มูนสเปคตัดแยกหัวสิงโตออกมาจากร่างกายของหมา
'ดังนั้นสิ่งเหลือยังขาดอยู่ก็คือ....ร่างกายของงูและสมองของมนุษย์...'
มันควรจะมีงูอยู่ในที่ไหนสักแห่งภายในหอคอยแห่งนี้
'อย่างแรกฉันควรจะเอาหัวไปเก็บก่อนดี?'
ซังจินได้คิดขึ้น แต่แล้วเขาก็ได้สังเกตุว่ามีใครบางคนกำลังมองมาที่เขา ชาวภูเขาและนักล่าคนอื่นๆกำลังมองดูเขาอยู่
พวกเขาคงจะสังเกตุเห็นซังจินในตอนที่ลงมาชั้นล่าง และพวกเขาก็ตามมาเพื่อกล่าวขอบคุณ ซึ่งจอมเวทย์เขียวได้เริ่มขึ้น
"ขอบคุณมาก ที่นายช่วยให้เราสามารถได้รับแต้มสเตตัสมาขอบคุณจริงๆ"
'ภูผา' ก็ได้กบ่าวเสริมออกมาเช่นกัน
"ขอบคุณมาก ฉันไม่คิดว่า...บางอย่างเช่นสถานที่ลับจะ..."
ซังจินได้กล่าวละเว้นการแสดงความขอบคุณไปในทันที
"อย่างไรก็ตาม พวกนายเห็นงูในหอคอยนี้บ้างไหม?"
จอมเวทย์เขียวได้ตอบกลับมา
"ชั้นที่ 3 งูได้เป็นมอนสเตอร์อยู่ที่ชั้น 3"
"จริง?"
ซังจินได้เดินเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับหัวของสิงโตที่พึ่งตัดออกมาและส่งมันไปให้กับ 'ชาวภูเขา' เขาได้รับมันมาโดยที่ไม่กล่าวอะไร
เพราะว่าซังจินได้ช่วยเขา เขาจึงรู้สึกระมัดระวังซังจินน้อยลง ซังจินได้มองไปที่เขาและกล่าวออกมา
"ถ้าหากว่านายไปที่ดาดฟ้า นายจะพบกับวงเวทย์ ช่วยเอามันไปวางไว้ที่นั่นทและจากนั้น
"ถ้าพิจารณาจากการที่นายได้รับแต้มสเตตัส 5000 แต้ม มันเป็นงานง่ายๆเลยใช่ไหมหละ?"
หลังจากเขาได้พูดสิ่งที่เขาต้องการ ซังจินก็มุ่งหน้าลงไปที่ชั้นล่าง
ซังจินได้ผ่านชั้นที่ 4 และไปถึงชั้นที่ 3 ที่นั่นมีศพขนาดใหญ่นอนอยู่ มันมีร่างกายเป็นเต่าและมีหัวเป็นงู
มันเป็นมอสเตอร์ที่น่าขนลุก ซังจินได้ตรสจสอบบนส่วนของงูและก็พบกับดาวห้าแฉก
'ร่างกาย...ใช่ไหม?'
ซังจินได้ตัดร่างกายออกมา จนถึงตอนนี้ เขาได้รวบรวมส่วนผสมมาถึง 3 ใน 4 แล้ว ตอนนี้เขาขาดเพียงแค่อย่สงเดียวคือ 'สติปัญญาของมนุษย์' ซังจินได้นึกไปถึงหมวกของมนุษย์แมงป่อง
ซังจินได้กลับขึ้นไปที่ชั้นที่ 6 ที่ๆเขาได้ทิ้งหมวกเอาไว้ เขาไม่ต้องการจะเห็นสิ่วที่อยู่ด้านใน แต่ว่าเมื่อเขาถอดออกมาด้านในมันก็เหมือนกับวัยรุ่นธรรมดา
ซังจินได้แต่สาปแช่งความบ้าคลั่งของเรนิน
"เขานี้มันเป็นคนที่บ้าคลั่งจริงๆ...."
ซังจินได้ตรวจสอบร่างกาย แต่ไม่ส่าเขาจะตรสจสอบส่วนไหน เขาก็ไม่พบกับดาวห้าแฉกเลย
"นี้มัน...ไม่ใช่งั้นหรอ?"
เมื่อเขาคิดเช่นนั้น เขาก็นึกถึงมอนสเตอร์ประเภทมนุษย์คนที่สอง บอสของเหล่ามอนสเตอร์ 'จอมเวทย์ที่บ้าคลั่งเรนิน'
'...ไม่มีทาง...'
ซังจินได้กลับไปที่ชั้น 10 และยกศพของเรนินขึ้นมาและตรวจสอบรอบๆ แต่เขาก็ไม่พบกับดาวห้าแฉกเลย
'ในชั้นที่ 1 หรือ 2 มันมีบอสเคอร์ที่มีส่วนเป็นมนุษย์ไหมนะ?'
แต่ไม่ว่าเขาจะคิดหนักแค่ไหน เขาก็จำไม่เห็นได้ว่าในบทนี้มีส่วนที่เป็นมนุษย์อื่นๆอีก ในชั้นแรกมันจะเป็นโครงกระดูกผสมกับซอมบี และในชั้นที่ 2 มันก็ควรจะเป็นเสือพูม่าติดปีก
'มันควรจะเป็นหนึ่งในสองคนนี้...'
ซังจินได้คิดขึ้นในขณะที่วางศพของเรนินลง ในขณะที่เขาตกลงลิ้นของเขาก็ได้ห้อยออกมา และมันก็มีดาวห้าแฉกสีแดงอยู่บนนั้น
'...พระเจ้า...ตัวเขาเอง...'
ซังจินได้ทิ้งศพของเรนินเอาไว้ก่อนในตอนนี้และแบกเพียงแค่ร่างกายของงูขึ้นไปด้านบนดาดฟ้า
นักล่าทุกคนที่ได้รอเขาอยู่บนดาดฟ้าได้หันมามองซังจินในเวลาเดียวกัน และจอมเวทย์เขียวก็เป็นคนแรกที่ถามออกมา
"นายเป็นคน...ฆ่าพวกนี้ด้วยตัวเอง?ุ
พวกเขาคงจะได้พบกับศพของมนุษย์แมงป่องที่ชั้น 6 ไปจนถึงศพของเรนินในชั้น 10 จากนั้นซังจินก็โยนศพของงูลงไปในวงเวทย์และตอบกลับ
"เยี่ยม พวกเขาไม่ได้กัดลิ้นตัวเองและฆ่าตัวตายแน่นอน"
'ภูผา' ได้ถามออกมาในขณะที่ชี้ไปที่วงเวทย์
"สิ่งเหล่านี้คืออะไร?"
เขาไม่เคยที่จะพบกับบอสลับมาก่อนจนถึงตอนนี้
"รออีกเดี๋ยว อีกสักครู่ฉันจะแสดงบอสลับให้พวกนายได้เห็น"
ทุกๆคนได้ตึงเครียดขึ้นมาเมื่อได้พูดถึงบอสลับ
"วิ่งหนีไปได้ถ้าพวกนายต้องการ ฉันขอรับประกันไว้เลยว่าการจะต่อสู้กับบอสลับค่อนข้างยากลำบาก"
นักล่าได้มองไปที่คนอื่นๆและกระซิบกันเอง ซังจินได้ทิ้งพวกเขาเอาไว้และกลับลงไปที่ชั้น 10 จากนั้นเขาก็ขึ้นมาพร้อมกับศพของเรนินที่เขาแบกเอาไว้อยู่
"จะเตือนเป็นครั้งสุดท้าย ใครที่ต้องการจะหนีก็วิ่งไปซะในตอนนี้ พวกนายจะตายถ้าหากอยู่ที่นี่"
ทุกๆคนได้กลินน้ำลายลงไป แต่ก็ไม่มีใครจากไป พวกเขาต่างก็มีความมุ่งมั่นของตนเอง
'...เยี่ยม อย่างน้อยที่สุดพวกเขาสามารถจะซื้อเวลาให้ฉันอ่านพงศาวดารสามก๊กได้...'
ซังจินได้กล่าวกับพวกเขา
"ดี จากนี้พวกเราจะต้องร่วมมือกัน"
ในที่สุดซังจินก็โยนร่างของเรนินลงไปบนวงเวทย์ วงเวทย์เริ่มที่จะส่องสว่างออกมา นักล่าคนอื่นๆได้ไปยืนในตำแหน่งของตนเองทันที
ซังจินได้ไปยืนอยู่ด้านสุดและหยิบพงศาวดารสามก๊กออกมา จากนั้นโอเปอเรเตอร์ก็ประกาศขึ้น
[ระวัง บอสลับ]
[คิเมร่าที่น่าหวาดกลัวปรากฏตัว]
แต่แม้ว่าจะมีการประกาศออกมา พวกเขาก็ยังคงไม่สามารถจะมองเห็นตัวบอสลับได้ผ่านแสงจากวงเวทย์ เมื่อเปิดพงศาวดารสามก๊กดูก็มีแต่หน้าว่างเปล่า
'ดังนั้น...มันยังไม่โผล่มา?'
ในขณะเดียวเสียงที่ดูคุ้นเคยก็ได้ดังออกมาจากด้านในแสงสว่างนั้น
"ใช่แล้ว นี้แหละร่างกายที่ยิ่งใหญ่ที่ฉันต้องการเสมอมา"
มันเป็นเสียงจอมเวทย์เรนิน จากนั้นแสงก็หายไปและมอนสเตอร์ที่ประหลาดกว่าตัวอื่นๆก็ได้ปรากฏออกมา
เริ้มต้รจากหัวของแพะที่ได้โผล่ออกมาจากด้านข้างของร่างกายสิงโต มันมีหางของงูและก็มีร่าวกายมนุษย์ของเรนินงอกอยู่ด้านบน
มันมีลักษณะที่น่าหวาดกลัว ซังจินได้เปิดพงศาสดารสามก๊กออกมาอย่างรวดเร็ว
'เมื่อสุมาอี้ได้ไล่ตามเขาไปที่ปราสาททางทิศตะวันตก...'
ในตอนนี้หนังสือมีเนื้อหาแล้ว แต่เมื่อซังจินกำลังพยายามอ่านมัน
"แบ๊ะๆ~"
แพะมันได้ร้องออกมา และในเวลาเดียวกันความง่วงนอนก็ได้ครอบงำซังจิน ในเวลาเดียวกันนั้นเองเสียงร่ายเวทย์ของเรนินก็ได้ดังออกมา
"สายฟ้าที่อันตรายเอ๋ย จงพุ่งเข้าไปใส่ศัตรูข้าและเชื่อมโยงไปเรื่อยๆ"
แม้ว่าซังจินจะได้ยินคำร่ายเวทย์นั้น เขาก็ไม่สามารถจะค้านทานอาการง่วงนอนได้ แต่แล้วจากนั้น
"พลังสายฟ้า"
ชาวภูเขาได้รวบรวมพลังแห่งสายฟ้่มาไว้ที่ดาบสองมือของเขา
'นั่นมันอะไร?'
แต่แล้วซังจินก็หมดสติไป