ตอนที่แล้วEP11
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปEP13

EP12


By loop

คลินิกครอบครัวหลินตั้งอยู่ที่มุมตะวันตกเฉียงใต้ของตัวจังหวัดหยุนหัว ครั้งหนึ่งเคยเป็นผืนป่าขนาดใหญ่และยังเต็มไปด้วยการนำเข้าและส่งออกสินค้าผิดกฎหมายมากมาย

แม้ว่าภายหลังจะมีการปฏิรูปมากมาย - ซึ่งเป็นเรื่องที่ดำเนินการทั่วประเทศในขณะนั้นเพื่อการพัฒนาประเทศให้ดีขึ้น – ทำให้ยุติการนำเข้าและส่งออกของสินค้าที่ผิดกฎหมาย แต่ถึงอย่างไรพวกเขาก็ไม่สามารถเปลี่ยนความจริงที่ว่าสถานที่นั้นเคยเป็นอะไรมาก่อน

ตรอกซอกซอยใกล้เคียงถูกจัดเรียงในรูปแบบกากบาด อาคารเก่าชำรุดทรุดโทรมขนาดเล็กและกลางกระจายอยู่ทั่ว นอกจากนี้ยังมีอพาร์ทเมนต์ที่มีรูปทรงแปลกๆ นอกเหนือจากนั้นยังมีบ้านสองชั้นที่มีสนามหญ้าเก่าแก่และนั้นคือบ้านของเขาเอง

ลานบ้านนี้ถูกทิ้งไว้โดยปู่ของเขาเอง แต่มันได้รับการปรับปรุงและขยายโดยพ่อของเขา หลิงโจว เมื่อประมาณสิบปีที่แล้ว

นั่นคือช่วงเวลาที่รุ่งเรืองที่สุดของตระกูลหลิง มีคนจำนวนมากเข้ามาเพื่อขอคำปรึกษาและซื้อยา ถึงแม้ว่าแม่ของเขาจะวิ่งไปช้อปปิ้งทุกวัน เรียนรู้การเต้น เรียนศิลปะการชงชา ดูหนัง และเล่นเปียโน ถึงแม้จะเป็นแบบนั้นบ้านของเขาก็ยังมีเงินเหลือสำหรับการต่อเติมบ้านได้

แผ่นป้ายของคลินิกครอบครัวหลิน ของตระกูลหลิงนั้นทำจากแผ่นไม้พื้นเมือง แต่ตอนนี้เพื่อป้องกันไม่ให้ป้ายถูกขโมย พ่อของเขาไม่มีทางเลือกนอกจากแขวนไว้ในลานบ้านเท่านั้น เป็นผลให้มีเพียงกล่องไฟเก่าๆว่างอยู่ข้างนอกเท่านั้น

เมื่อเขาเปิดประตูเข้าบ้าน เขาจะเห็นคนเจ็ดหรือแปดคนนั้นอิริยาบถต่างๆไม่ว่าจะนั่งหรือนอนและกำลังรับการถ่ายเลือดผ่านทางเส้นเลือดดำ (IV drips) นี้ถือว่าเป็นแหล่งรายได้หลักของบ้านของเขาเลยก็ว่าได้ เพราะในเวลานี้ธุรกิจยาได้ถูกผูกขาดโดยร้านขายยาขนาดต่างๆไปแล้ว และร้านขายยายังมีการให้การรักษาฉุกเฉินในฐานะอีกด้วย นั้นจึงทำให้ที่คลินิกของพ่อของเขาต้องหันมาบริการถ่ายเลือดแทน

"ลูกกลับมาแล้ว!" พ่อของเขาที่กำลังนั่งทำงานอยู่ที่ห้องข้างประตูได้ตะโกนออกมา จะเห็นได้ว่าบนโต๊ะของพ่อนั้นเต็มไปด้วยเอกสารมากมาย ไม่ว่าจะเป็นสมุดบัญชีแยกประเภทต่างๆและเวชระเบียนยา คนที่พึ่งเห็นครั้งแรกต่างก็คิดว่าพ่อของเขานั้นต้องมีงานยุ่งทุกวันอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตามเขารู้ว่าพ่อของเขาไม่ได้มีงานมากมายอะไรเลย ก็แค่เขาขี้เกียจเกินไปที่จะทำความสะอาดโต๊ะก็เท่านั้น

"เสื้อคลุมสีขาวของลูกอยู่ไหน? ทำไมลูกที่ถึงยังแต่งตัวเหมือนนักศึกษาแพทย์อยู่อีก?" หลิงโจวได้ประเมินลูกชายของเขาอย่างรอบคอบ จากนั้นเขาก็ถามว่า “สรุปลูกได้เรียนรู้อะไรในโรงพยาบาลหยุนหัวหรือไม่ ถึงแม้ว่าโรงพยาบาลขนาดใหญ่นั้นจะดีกว่าโรงบาลอื่นๆ แต่พวกเขาก็มีกฎมากมายพ่อกลัวว่าลูกจะไม่ได้เรียนรู้อะไรเลย”

หลิงรันที่ได้ยินแบบนั้นก็ยักหน้าเป็นการเข้าใจและถามว่า "พ่อแล้วตอนนี้แม่อยู่ที่ไหน?"

"แม่แกก็คงกำลังชงชาอยู่ชั้นบนมั้ง?"

"โอ้! งั้นผมก็มาทันเวลาดื่มชาพอดีนะสิ" ขณะที่เขาพูดแบบนั้นก็รู้สึกว่าปากของเขาเริ่มแห้ง แม้ว่าแม่ของเขาจะไม่ได้ทำงานประจำมานานกว่าสิบปีแล้ว แต่มาตรฐานงานอดิเรกของเธอก็ยังสูงอยู่ดี

หลิงโจวได้ติดตามลูกชายของเขาขึ้นไปข้างบนแล้วพูดขณะเดินว่า “มันเป็นเรื่องที่ค่อนข้างดีที่แกจะพักผ่อนที่บ้าน แกต้องทำงานหนักตอนอยู่ที่โรงพยาบาลอย่างน้อยต้องทดสอบและรับการรักษาทางการแพทย์” ใบรับรองคุณสมบัติ เราสามารถวางไว้ในคลินิกของเราและฉันจะไม่ต้องขอความช่วยเหลือจากแพทย์คนอื่นตลอดเวลา "

"ค่าจ้างของหมอหยุงเพิ่มขึ้นอีกหรือไม่" หลิงรัน รู้ว่า หมอหยุง พยายามทำเพียงแค่ได้ยินมัน หรือเหมาะสมกว่านั้นทันทีเมื่อเขาได้ยินคำพูดของเขา เขารู้ว่าเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจในการต่อรองจากพ่อของเขา

ตามที่คาดไว้ หลิงโจว พยักหน้าด้วยความเจ็บปวด "มันเพิ่มขึ้นอีก 50 หยวนมันเกิดขึ้นทุก ๆ เดือน!"

เขาหมายถึงหมอที่เกษียณซึ่งเป็นคลินิกที่ได้รับการว่าจ้าง

“อาจถึงเวลาที่เราจะจ่ายเงินเพิ่มต่อไปแม้กระทั่งราคาของขนมปังที่พวกเขาขายในซอยก็มีราคาสูงขึ้นไปแล้ว”

"ฉันเพิ่งจะจ่ายเงินให้เขาเพิ่มขึ้น 25 หยวนในช่วงปีใหม่" หลิงโจวส่ายหัว "คุณต้องตั้งใจศึกษาให้ดีและพยายามมาสายต่อธุรกิจของครอบครัวในวันหนึ่ง"

"ลูกชายของเราต้องกลับมาและเข้ามาทำธุรกิจของครอบครัวหลังจากฝึกงานที่โรงพยาบาลหยุนหัวหรือไม่" เต่าปิงนั่งอยู่ด้านหลังโต๊ะน้ำชาที่ทำจากไม้จากเรือลำเก่า เธออยู่บนระเบียงที่ชั้นหนึ่งทำชาในท่าที่สง่างาม

เมื่อเทียบกับชั้นล่างที่มีเสียงดังชั้นนี้ก็เหมือนสวรรค์ มันยังได้กลิ่นที่ดีขึ้น

เมื่อ หลิงโจว เห็น เตาปลิง เขาก็กลายเป็นเด็กดีไปทันที เขาหัวเราะแล้วพูดว่า "เป็นไปได้อย่างไรฉันให้แผนสำรองกับเขาถ้าเขาไม่สามารถหางานทำในโรงพยาบาลได้มันไม่ใช่ความคิดที่ดีที่จะกลับบ้าน และกลับมาช่วยครอบครัวเท่านั้นเอง "

"ฉันจะดื่มชาก่อน" หลิงรัน ไม่สนใจสิ่งที่พ่อของเขาพูดและหยิบถ้วยชาของเขา [1] จากชั้นวางโบราณถัดจากเขา เขาล้างมันด้วยน้ำร้อนเดือดให้สะอาดและขอให้แม่ชงชาให้เขา

เต่าปิง ค่อยๆยก แก้ว ที่โปร่งใสและค่อยๆเทชาสีไวน์แดงลงในถ้วยชาตรงหน้าเธอกล่าวว่า "นี่คือชาจากปี 2002 และสามารถดื่มได้ทุกเวลาอย่าฟังพ่อของลูกมากนัก การที่มีพ่อของลูกทำงานที่คลินิกคนเดียวก็เพียงพอแล้ว ลูกแค่ต้องตั้งใจทำงานหนักในโรงพยาบาลและพัฒนาทักษะการแพทย์ของลูกก็พอ"

เมื่อเธอพูดสิ่งนี้เสียงของเต่าปิงก็ดูเศร้าสร้อยเล็กน้อย

หลิงรันเดาว่าเธอจำได้ว่าปู่ของเขาซึ่งเสียชีวิตในระหว่างช่วงที่บ้านของเขาประสบปัญหา เขาไม่ได้พูดอะไรเลยและนั่งลงเพื่อเพลิดเพลินกับชา

หลิงโจวฉีกถุงถั่วหวานห่อหนึ่งแล้ววางลงบนจานสีขาวเป็นของว่าง เขายิ้มและพูดว่า "ฉันเห็นด้วยกับที่รักของฉัน หลิงรันลูกต้องทำงานอย่างหนักเพื่อพัฒนาทักษะการแพทย์ของลูกและกลายเป็นหัวหน้าแพทย์อย่างรวดเร็วเงินเดือนสูง และลูกก็จะมีอิสระมากขึ้น และที่สำคัญที่สุดลูกจะทำให้ชื่อชื่อคลินิกครอบครัวหลิวของเราดังขึ้นมาอีกครั้ง... "

ขณะที่หลิงโจวพูดเขาทำท่าทางในอากาศด้วยมือของเขา

"ผมรู้ครับ" หลิงรันจะยังสามารถพูดอะไรอีก

*ปัง!*

เกิดความผิดพลาดขึ้นที่ประตูหลักชั้นล่าง

"หมอ! หมอ!!" ผู้มาใหม่ตะโกนเสียงดังและผู้คนชั้นบนไม่สามารถนั่งนิ่ง ๆ ได้ในทันที

"มีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นที่ชั้นล่าง! ฉันจะลงไปข้างล่างเพื่อดู" แม้ว่าหลิงโจวไม่มีทักษะด้านการแพทย์ แต่เขาก็ค่อนข้างจะทุ่มเทเมื่อมาถึงธุรกิจของคลินิก

หลิงรันวางถ้วยน้ำชาของเขาทันทีและตามพ่อของเขาลงไปชั้นล่าง

ชั้นล่าง

พ่อครัวของร้านก๋วยเตี๋ยว [2] มีผ้าขนหนูพันรอบมือ อาบด้วยเลือด ถัดจากเขาคือลูกจ้างของร้านของเขา ผู้ซึ่งกำลังตื่นตระหนกอย่างมากจนเขาไม่รู้ว่าจะทำอะไรนอกจากร้องเสียงดัง

หมอหยุง อายุมากแล้ว เขาเดินโซเซไปที่ลานบ้านและนำแว่นขึ้นมาครั้งแรกที่เขาแสดงความคิดเห็นว่า "หัวหน้าหยาง คุณหั่นบะหมี่มากี่ปีแล้ว? ทำไมคุณยังพลาดมาตัดมือตัวเองได้อีก?"

"มีดหลุดจากเขียงในขณะที่ฉันกำลังเหมออยู่นะสิ! ฉันจึงเผลอยื่นมือออกไปคว้ามีดที่หลุดออกมา" บอสหยางกล่าวขณะที่เขาแยกเขี้ยวฟันของเขาจากความเจ็บปวด “มีเลือดค่อนข้างเยอะฉันจะลองดูว่าจะหยุดเลือดนั้นได้ไหม?”

เขาหั่นบะหมี่มานานกว่าสิบปีแล้ว และเคยประสบกับการโดนมีอบาดมาก่อน เขายังมีสิตและจัดการปัญหาได้ เพราะเขาสามารถหยุดเลือดก่อนที่จะไปรับการรักษาที่โรงพยาบาลขนาดใหญ่

หมอหยุงไม่ได้ใส่ใจแม้กระทั่งจะทำความสะอาดแผลก่อน เขาพูดว่า "คุณยังค่อนข้างซุ่มซ่าม ดังนั้นเดียวฉันจะโทรเรียกรถพยาบาลมารับคุณ ระหว่างที่รอรถมารับคุณก็อย่าขยับมือมากละ "

ขณะที่หลิงรันเดินลงจากบันไดเขาก็อดไม่ได้ที่จะตบลงที่หน้าผากเมื่อได้ยินการสนทนา

'ปฏิกิริยาแรกของคลินิกของเรายังที่ได้รับความนิยมสูงจริงๆ แต่การที่พวกเขาไม่สนในผู้ป่วยแล้วคิดจะส่งตัวไปที่โรงพยาบาลโดยตรงแบบนี้แสดงว่ามาตรฐานของเราต่ำมาก '

เขาไม่ต้องคิดมาก หลิงรันคว้าเสื้อคลุมสีขาวขนาดใหญ่ใต้บันไดสวมมันเดินไปแล้วพูดว่า "ฉันจะทำการเย็บแผลให้คุณเอง"

ทันทีที่เขาตัดสินใจก็การแจ้งเตือนของระบบก็จะปรากฏขึ้น ณ เวลานั้น

[ภารกิจใหม่ : ทดสอบทักษะของโฮส]

[รายละเอียดภารกิจ: ต่อมือของ หยาง โจงชู และทำให้เกิดผลลัพธ์ที่น่าพอใจ]

[รางวัล: หีบสมบัติพื้นฐาน]

0 0 โหวต
Article Rating
1 Comment
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด