ตอนที่แล้วEP 66
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปEP 68

EP 67


By loop

ผู้ป่วยที่มีอัณฑะฉีกขาดได้ออกจากโรงพยาบาลหลังจากผ่านไปหนึ่งวันในห้องสังเกตอาการ

ดูเหมือนเขาจะงุนงงแม้ว่าเขาจะออกไปแล้วก็ตาม แต่สำหรับแพทย์นอกเหนือจากตำแหน่งที่น่าสนใจในของอาการบาดเจ็บของเขาแล้ว ไม่มีอะไรน่าสนใจเกี่ยวกับบาดแผลของเขา

“เขาฟื้นตัวได้เร็วมาก” เจิ้งเป่ยลงนามในบันทึกการปล่อยตัวคนไข้ ซึ่งเป็นสถานะของเขา เป็นหัวหน้าศัลยแพทย์ในระหว่างการผ่าตัดของชายคนนั้น เขาลูบเคราแพะที่คางและยิ้มให้หลิงรัน "การเย็บดีจริงๆ นายเคยทำแบบนี้ที่ไหนมาก่อนไหม"

นี่เป็นคำถามที่มีการอยากรู้อยากเห็นสำหรับหลายๆคน คำตอบของหลิงรันนั้นเรียบง่ายขึ้น "คลินิกของครอบครัวฉัน"

เจิ้งเป่ยเคยได้ยินชื่อ คลินิคตระกูลหลิงที่โด่งดังเมื่อนานมาแล้วจากคนอื่นๆในโรงพยาบาล เขาพูดว่า "นายได้เรียนรู้จากที่บ้านใช่มั้ย แต่มีผู้ป่วยจำนวนมากที่มีการฉีกขาดของลูกอัณฑะในหมู่บ้านของนายด้วยหรอ??"

หลิงรันกล่าวว่า "ผมมักใช้เทคนิคการเย็บแนวนอนกับกระเพาะอาหารของผู้สูงอายุ"

"คลินิกของนายทำการผ่าตัดด้วยเหรอ?" ความประทับใจครั้งแรกของแพทย์หลังจากที่เขาได้ยินเกี่ยวกับ การเย็บกระเพาะอาหารคือเย็บแผลที่ดำเนินการหลังจากการผ่าตัด

หลิงรันรู้สึกเบื่อหน่ายกับการพยายามปกปิดเรื่องโกหกของเขาและกล่าวว่า "ผมพยายามสะสมประสบการณ์เมื่อเวลาผ่านไป"

เจิ้งเป่ยเป็นคนแรกที่พูดเพียงเล็กน้อย เมื่อเขาสังเกตเห็นสีหน้าของหลิงรันเขายิ้มและไม่พูดอะไร เขาพูดกับพยาบาลสาวที่ถัดจากเขาว่า "คุณรู้หรือไม่ว่าคนไข้ที่มีการฉีกขาดของอัณฑะเพิ่งถามฉันมา?"

นางพยาบาลสาวที่กำลังเรียงลำดับเวชระเบียนกระพริบตาทำให้ขนตายาวของเธอกระพือและถามว่า "ถามอะไร"

เจิ้งเป่ยชอบแต่งเรื่องตลกที่พยาบาลที่เพิ่งเข้าออฟฟิศ เขาหัวเราะสองสามครั้งแล้วพูดว่า "เขาถามว่าเขาจะได้ไอ้นั่นที่ใหญ่ขึ้นไหมหลังจากนี้ หรือไม่ ฉันเลยบอกว่าความน่าจะเป็นที่จะได้รับไอ้นั้นในปัจจุบันนั้นใหญ่มากตราบใดที่ เขาไม่ตื่นเต้นในเวลานั้น เขาควรจะสบายใจจาก ผู้ป่วยก็รีบโทรบอกใครสักคนให้จองโรงแรมให้เขาโดยบอกว่าแฟนของเขาที่บ้านนั้นสวยจนหลายคนคิดว่าแฟนของเขายังเป็นวัยรุ่นเอ๊าะๆอยู่เลย - "

เมื่อเจิ้งเป่ยพูดสิ่งนี้เสียงของเขาก็เบาลง "เขาอายุประมาณสามสิบปีแล้ว แต่เขาเล่นสเก็ตบอร์ดเสมอ แต่แฟนสาวของเขายังเด็กและสวยมาก และเขาสามารถจองโรงแรมได้โดยไม่ห่วงเกี่ยวกับค่ารักษาเลย เกิดอะไรขึ้นกับโลกในทุกวันนี้?

พยาบาลสาววิ่งหนี

หลิงรันไปพบผู้ป่วยรายอื่นที่อยู่ในห้องพักฟื้น

แพทย์ที่เข้าร่วมสามารถเข้าใจสภาพของผู้ป่วยผ่านแพทย์ประจำบ้านและพยาบาล แต่หลิงรันไม่สะดวกเช่นนั้น เขาไม่ได้คิดที่จะเขาไปเดินในวอร์ดสองหรือสามรอบต่อวันซึ่งจำนวนนั้นถือว่าเขาเดินน้อยมาก แต่ชีวิตของเขาก็ยังคงอยากจะสะดวกสบายกว่าหมอประจำแผนกที่ต้องดูแลผู้ป่วยบนเตียง

สำหรับแพทย์อายุน้อยการเป็นแพทย์ประจำแผนกเปรียบเสมือนการมีแผลอักเสบที่หัวเข่า เมื่อคุณอยู่เฉยๆคุณจะไม่รู้สึกเป็นภาระ แต่เมื่อคุณขยับเข่าของคุณมันจะเตือนด้วยความความเจ็บปวดอย่างต่อเนื่อง มันเป็นไปไม่ได้ที่แพทย์ประจำแผนกจะได้ไปพักร้อนเพราะถ้ามีผู้ป่วยออกจากโรงพยาบาลในวันนั้นหรือในวันถัดไปจะมีผู้ป่วยที่จะเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลต่อไปอีก ถ้าคุณจากไปพวกเขาจะขาดคน

มันเป็นไปไม่ได้ที่จะพักผ่อนที่บ้านในวันหยุดสุดสัปดาห์เช่นกัน แม้ว่าจะไม่มีเหตุการณ์กระทันของผู้ป่วย แต่พวกเขายังต้องดูแลผู้ป่วยที่ได้รับยาในวันแรกที่เข้ารับการรักษาเพื่อจะต้องมีการเปลี่ยนคำสั่งของแพทย์สำหรับผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลอีกไม่กี่วันที่ผ่านมา พวกเขาต้องพึ่งพาโชคเท่านั้นเพราะพวกเขาไม่ทางที่จะรู้ว่าควรอยู่บ้านนานแค่ไหน มันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะงีบและต้องตื่นมาทำรอบวอร์ดในตอนเช้า มิฉะนั้นเมื่อผู้บังคับบัญชาของพวกเขามาพวกเขาจะโดนด่าอย่างรุนแรง

แพทย์ประจำแผนกเช่นหมอลู่ มีข้อตกลงที่เลวร้ายที่สุด แม้ว่าเขาต้องการที่จะทำงานของเขาเขาก็ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไร; แม้ว่าเขาต้องการเรียนรู้เขาก็ไม่มีความสามารถ เมื่อเขาคิดว่าเขากำลังก้าวหน้าเขาจะตระหนักว่าเขาไม่เข้าใจสิ่งต่าง ๆ มากขึ้น

ผู้ป่วยสองรายที่ได้รับเย็บแผล เอ็มถังเป็นหนึ่งในหลายๆสิ่ง ที่หมอลู่ไม่เข้าใจ

เขาอ่านข้อมูลจำนวนมากและรู้ว่ามีผู้ป่วยที่สามารถเข้าสู่การฟื้นฟูระยะที่สองหลังจากสามถึงห้าวัน แต่ส่วนใหญ่ของพวกเขามาถึงช่วงนั้นหลังจากสามหรือสี่สัปดาห์

ผู้ป่วยทั้งสองฟื้นตัวได้ดีมากและถึงแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องดี แต่หมอลู่มีความรู้สึกผิดเล็กน้อย

"อาการบวมได้ลดลงตามปกติแล้ว แต่ก็ยังมีแผลเป็นอยู่บ้าง ลองดูที่การเคลื่อนไหวของมือดู ... " เสียงของหลิงรันมาแล้วและตะครุบไปที่ไหล่หมอลู่ทันทีจากความงุนงงของเขาในขณะที่เขาหันหลังให้ ประตู

หมอลู่เดินไปทันทีและทักทายเขาจากนั้นดูหลิงรันเงียบๆไปในขณะที่เขาตรวจผู้ป่วย

ด้วยความซื่อสัตย์ทั้งหมดวิธีการตรวจของหลิงรันนั้นไม่มีอะไรพิเศษ แม้จากมุมมองของคนธรรมดาพวกเขาสามารถสังเกตเห็นความแตกต่างระหว่างเขากับ หมอหวัง

เมื่อมาถึงวันสอบ

อย่างไรก็ตามในตอนท้ายของวันการสอบเป็นเพียงการสอบ จุดสนใจหลักทำให้เห็นได้ชัดว่าพวกเขาทำเพื่อรักษาสภาพของผู้ป่วย แพทย์ฝึกงานมักจะถูกจัดให้ทำงานนี้เนื่องจากพวกเขามีความสำคัญน้อยกว่าการผ่าตัด

เมื่อเขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้หมอลู่อดไม่ได้ที่จะนึกถึงวันที่หลิงรันทำการผ่าตัด

'ช่างเถอะ!' หมอลู่ไม่สามารถเข้าใจได้ไม่ว่าเขาจะคิดอย่างไร หลิงรันซึ่งเก่งเรื่องเย็บแผลเขาก็ดูเป็นคนที่เลวร้ายยิ่งกว่าหมอประจำแผนกเมื่อมันเกิดขึ้น

บางทีนี่อาจเป็นข้อบกพร่องที่อัจฉริยะ

“ถ้าไม่มีอะไรผมจะกลับก่อน” หลิงรันไม่มีอะไรทำหลังจากเขาทำรอบวอร์ดเสร็จ

หมอลู่ตกตะลึง "กลับไปตอนนี้เหรอ นายไม่อยากฝึกอีกเหรอ?"

จิตใจของเขายังคงเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจในตัวหลิงรันและเรื่องที่ยังติดค้างในใจ

“ผมต้องทำการผ่าตัดในวันพรุ่งนี้ ผมต้องแน่ใจว่าจะพักผ่อนเพียงพอ” หลิงรันกำลังพูดถึงการซ่อมแซมเอ็นกล้ามเนื้อ เส้นเอ็นเส้นที่สามของเขาด้วยเทคนิคเอ็มถัง ในวันถัดไป แม้ว่าเขาจะมีเทคนิคเอ็มถังในระดับมาสเตอร์ แต่เขาก็ไม่คิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องเล่นๆ

เมื่อเขายังคงศึกษาอยู่ทุกครั้งที่เขาจะนั่งสอบในวันรุ่งขึ้น เขาจะทบทวนสิ่งที่เขาเรียนรู้ตามขอบเขตการสอบ จากนั้นทำการตรวจเครื่องเขียนและดินสอปากกาเอกสารของผู้ปกครองต้นฉบับและเอกสารนำส่งตัวของเขา เขาตรวจนครบเพราะสิ่งเหล่านี้มันสำคัญกับการสอบอย่างมาก และให้แน่ใจว่าไม่ลืมอะไร

หลิงรันจริงจังสำหรับการทดสอบครั้งนี้ สำหรับหลิงรันการผ่าตัดเป็นการทดสอบ

หมอลู่มองดูการเดินของหลิงรัน และเขาส่ายหัวและคิดอย่างลับๆ 'ภูมิใจในตัวเองคุณไม่คิดเหรอ? ด้วยเวลานี้คุณควรฝึกทำแผลอีกสองสามครั้งแล้วแน่ใจได้อย่างไงว่า นายจะไม่ทำให้ตัวเองโง่ในระหว่างการผ่าตัดในวันพรุ่งนี้ นายมีชายวัยกลางคนเป็นผู้ป่วยอยู่ตรงหน้า แต่กับไม่สนใจแผลเป็นบนมือของเขา นายจะทำอะไรในครั้งต่อไปเมื่อนายได้พบกับใครบางคนที่เป็นห่วงเรื่องหน้าตาในการผ่าตัด? '

หมอลู่หันหลังกลับและคิดอีกครั้ง 'หลิงรันเลิกฝึกทำแผลหรอ? ถ้าเขาไม่อยากทำแผลใดๆจริงๆมันคงจะดีถ้าเขาส่งงานให้ฉัน.

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด