ตอนที่แล้วEP 48
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปEP 50

EP 49


By loop

"หมอแพนไม่อยู่ที่นี่.. ผู้อำนวยการแผนกจินอยู่ที่ไหน?" ผู้อำนวยการฮวงถามหาผู้อำนวยการแผนกจินจากแผนกศัลยกรรมมือ

หากบุคคลหนึ่งเคยเป็นแพทย์ประจำบ้านมาเป็นเวลานาน เขาหรือเธอจะสามารถอ่านความคิดของผู้อื่นได้ผ่านการแสดงออกบนใบหน้าของบุคคลนั้น หมออฮงเข้าใจความตั้งใจของผู้อำนวยการฮวงในทันที จากนั้นเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง "เทคนิค เอ็มถัง คือความพิเศษของผู้อำนวยการฝ่ายแพน โดยปกติแล้วผู้อำนวยการฝ่ายจินจะไม่รักษาด้วยเทคนิคนี้"

แม้ว่าแพทย์จะเป็นหัวหน้าแพทย์ แต่แพทย์จะไม่ใช้เทคนิคที่ไม่คุ้นเคยกับการปฏิบัติจริง

ผู้อำนวยการฮวงเขายอมรับ เขามาถึงที่เตียงผ่าตัดแล้วใส่แว่นตาขยายการผ่าตัดของเขา แล้วตรวจดูนิ้วมือของผู้ป่วยอย่างพิถีพิถัน

เขาไม่เคยทำการผ่าตัดมือมาก่อน แต่การเย็บเส้นเอ็นนั้นไม่ได้เกินขอบเขตของทักษะของหมอ ตาเปล่าของพวกเขาสามารถอนุมานได้ทันทีว่าขอบของเอ็นถูกจัดอย่างเรียบร้อย ไม่ว่าจะเป็นการเย็บที่แน่นหนาและพบว่าความเสียหายในระหว่างการผ่าตัดมีน้อยมาก

ตามธรรมชาติแล้วกล้ามเนื้อเส้นเอ็นที่ หลิงรันได้เย็บโดยใช้เทคนิคระดับเอ็มถังของเขานั้นสูงกว่าค่าเฉลี่ยของแพทย์ทั่วไป

อย่างน้อยผู้อำนวยกสนฮวงก็ไม่เห็นปัญหาใดๆจากจุดของเขา

ดวงตาของผู้อำนวยการฮวงเปล่งประกายผ่านเลนส์กล้องจุลทรรศน์ หลังจากนั้นไม่นานเขาก็หายใจออกและพูดว่า “รักษาต่อไป”

หมเรย์ผู้เพิ่งจะเดินไปหาผู้อำนวยการฮวงนั้นรู้สึกงุนงง เขาถามอย่างเร่งด่วนว่า "ผู้อำนวยการฮวง! คุณยังต้องการให้หลิงรันรักษาต่อไปอย่างงั้นรึ?"

"มันก็ไม่ได้มีความหมายอื่นนิ" ผู้อำนวยการฮวงตอบแบบมีวาทศิลป์

หมอเรย์ ในหัวของเขาว่างเปล่าสองสามวินาที เขาตะคอกในใจและคิดกับตัวเองว่า 'ตราบใดที่คุณเต็มใจที่จะรับความรับผิดชอบจากนั้นก็ให้หลิงรันทำต่อไป! ฉันไม่ต้องการให้ชื่อของฉันเข้าไปอยู่ในเรื่องนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคนไข้จบลงด้วยมือที่กลับมาใช้งานไม่ได้ในอนาคต! '

ผู้อำนวยการฮวง ถอยกลับและส่งมอบจุดของเขากลับไปที่หมอเรย์

หลิงรันออกกำลังกายที่คอเล็กน้อยแล้วพูดกับพยาบาลว่า "แว่นตา"

พยาบาลสไลส์ตัวเดินไปข้างหน้าทันที และช่วยหลิงรันสวมชุดผ่าตัดเสริมกำลัง

"ผู้ถือเข็ม…คีมตรง"

หลิงรันรีบกวาดสายตาของเขาบนมือของผู้ป่วย เขาไม่สนใจความคิดและการแสดงออกของผู้อื่นอีกต่อไป

หมอเรย์อารมณ์เสียมากจนเขารู้สึกว่าโกรธมาก เขาผ่าตัดคนไข้สักพักหนึ่งแล้วก็เย็บแผลอีกครั้ง ในขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้าเพื่อให้ผู้ช่วยของเขาสามารถรับมือกับอาการบาดเจ็บที่เกิดขึ้นได้ หมอเรย์ใช้โอกาสที่จะกระซิบใส่หูของผู้อำนวยการฮวง "ผู้อำนวยการฮวง! เมื่อหลิงรันเย็บเส้นเอ็นกล้ามเนื้อนี้เสร็จแล้ว เราจะส่งตัวผู้ป่วยไปที่แผนกศัลยกรรมมือไหมครับ? "

"มันจำเป็นด้วยหรอถ้าคนของเราทำได้? ฉันคิดว่าเราไม่ต้องส่งไปที่แผนกอื่นแล้วละ" ผู้อำนวยการฮวงตอบเบาๆ และดูหมอเรย์ที่แสดงให้ถึงความเกลียดชังอย่างชัดเจนชัดเจน

จิตสำนึกของหมอเรย์แสดงออกมาอย่างชัดเจน

'ถูกตัอง! . นี่คือผู้อำนวยการฮวง เขาเป็นแพทย์คนแรกในประเทศของเราที่รณรงค์ให้แผนกฉุกเฉินมีขนาดใหญ่ขึ้น ด้วยเหตุนี้เขาจึงตีพิมพ์เอกสารและกล่าวสุนทรพจน์มากยิ่งขึ้นในการประชุมที่แตกต่างกัน ค่านิยมหลักของเขานั้นขึ้นอยู่กับแนวคิดเรื่องการยกระดับและความเป็นมืออาชีพ จากนั้นเขามุ่งมั่นที่จะยกระดับแผนกฉุกเฉินให้มีความเป็นมืออาชีพสำหรับแผนกฉุกเฉิน '

ในคำพูดของแพทย์คนอื่นๆจากโรงพยาบาลอื่นๆ ผู้อำนวยการฮวงต้องการสร้างแผนกศัลยกรรมและแผนกอายุรกรรมขนาดเล็กในแผนกฉุกเฉิน ด้วยเหตุนี้เขาจึงเริ่มทำการผ่าตัดไส้ติ่งและผ่าตัดการตั้งครรภ์นอกมดลูกสำหรับทศวรรษที่ผ่านมา

ในช่วงอายุที่มีการใช้ยาราคาแพงเพื่อช่วยหารายได้ให้กับหมอ แผนกศัลยกรรมมักจะขาดเงินทุน ศัลยแพทย์ไม่สามารถมีรายได้มาก ดังนั้นเมื่อผู้อำนวยการฮวงต่อสู้เพื่อสิทธิในการผ่าตัดผู้ป่วยจึงไม่มีใครหยุดเขาได้

แต่ตอนนี้แตกต่างกัน เป้าหมายของการปฏิรูปการดูแลสุขภาพการแพทย์จังหวัดฉางซี คือการเพิ่มค่าบริการทางการแพทย์อย่างมีนัยสำคัญและลดราคาของยา

ด้วยเหตุนี้ราคายาในจังหวัดจึงใกล้เคียงกับราคาตลาดมากขึ้น และค่าใช้จ่ายในการผ่าตัดเพิ่มขึ้นเกือบสิบเท่า รายได้ของแพทย์มือใหม่ทั่วไปในแผนกศัลยกรรมมือเพิ่มขึ้นจากประมาณจากสิบหยวนหยวนเป็นหนึ่งร้อยหยวน ดังนั้นแพทย์ทุกคนจึงเริ่มเตรียมพร้อมเพื่อทำการผ่าตัด ตอนนี้มันเป็นเรื่องยากที่แผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลหยุนหัวจะเปิดตัวแผนกใหม่

หากหลิงรันเพิ่งทำการผ่าตัดซ่อมแซมเส้นเอ็น ผู้อำนวยการฮวงอาจบอกให้เขาหยุด แต่ความคิดของผู้อำนวยการฮวงนั้นแตกต่างกันเมื่อหลิงรันได้ใช้เทคนิคเอ็มถัง

หมอเรย์กำลังควันขึ้นหูอยู่ข้างใน หลังจากที่เขารักษากต้นขาของผู้ป่วยซักพักหนึ่ง เขาก็เริ่มมองหลิงรานโดยไม่รู้ตัว

การเคลื่อนไหวของหลิงนั้นนั้นสง่างามและราบรื่น เขาไม่เร็วเกินไปแต่มีระเบียบและไม่มีการกระทำที่ไม่จำเป็น หากหมอเรย์ ไม่ได้มองที่ใบหน้าของเขา เขาจะคิดว่าหลิงรันเป็นสัตว์ประหลาดตัวเก๋าที่ทำการผ่าตัดกว่ามากกว่าเป็นร้อยเป็นพันครั้ง

นักศึกษาแพทย์ผู้ไร้ความรู้สึกอะไร หมอเรย์ไม่พอใจขณะที่คิด 'ทำไมนายถึงมีมือที่นิ่งขนาดนั้น? ถ้าฉันเป็นผู้อำนวยการแผนก ฉันจะส่งนายกลับไปโรงเรียน และขึ้นบัญชีดำไว้ในบันทึกของฉัน เพื่อที่นายจะได้ลำบากในการหางานในอนาคต ไอลูกโสเภณีเอ๋ย”

หมอเรย์สาปแช่งหลิงรันในความคิดของเขา มันทำให้เขารู้สึกดีขึ้น

การดำเนินการของหมอเรย์นั้นน่าเบื่อ แต่ก็ง่ายในขณะที่เขาทำงานเขาจะตั้งใจ และดูหลิงรันสองสามครั้งโดยหวังว่าเขาจะทำผิดพลาดจากความเป็นมือใหม่และหวังว่าจะถูกสั่งให้หยุดจากผู้อำนวยการแผนก

หลิงรันผูกปมอย่างรวดเร็ว . .

เขาแยกแผลออกจากกัน . .

และทำการเย็บ . .

เวลาที่หมอเรย์ใช้เวลาดูการทำงานของหลิงรันนั้นนานขึ้น และเขาก็รู้สึกราวกับว่ามีเทวภูติสองตัวโผล่ขึ้นมาในสมองของเขา

เทวภูติเอ : นั้นใช้กล้ามเนื้อใช่มั้ย? ดูเหมือนว่าเขาจะรักษามันจนเสร็จแล้ว? มันเป็นลูกโสภาณีจริง!

เทวภูมิบี: ไอลูกโสเภณี!

เทวภูติเอ: เขาหลีกเลี่ยงหลอดเลือดและช่องท้องในทันที การเคลื่อนไหวของเขารวดเร็วและแม่นยำมาก ไอลูกโสเภณี!

เทวภูติบี: ไอลูกโสเภณี!

เทวภูติเอ: ตำแหน่งที่เขาเลือกในการเย็บนั้นมีความพิเศษมาก ไอลูกโสเภณี!

เทวภูติบี: ไอลูกโสเภณี! ไอลูกโสเภณี! ไอลูกโสเภณี! ไอลูกโสเภณี! ...

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด