ตอนที่แล้วEp 25
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปEP 27

Ep 26


by loop

ในตอนเช้าผู้อำนวยการฮวง เดินเข้ามาที่แผนกฉุกเฉินพร้อมกับแก้วชา ก่อนที่เขาจะยืนดื่มน้ำชาด้วยคววามสบายใจ

หลังจากนั้นเขาก็เดินออกจากห้องผู้อำนวยการ มือของเขาประสานกันด้านหลังของเขา และเดินดูรอบๆเริ่มจากห้องสังเกตการณ์

ด้านหลังของ ผู้อำนวยการฮวง มีหัวหน้าแพทย์สามคนและหัวหน้าคณะแพทย์หกคน

แพทย์ที่พบเห็นต่างก็พยายามโค้งตัวเบาๆเรียงกัน เหมือนสิงโตรอตะคลุบเหยื่อ

หมอประจำบ้านเอง พวกเขาได้ยืนรออยู่หน้าเตียงผู้ป่วยของพวกเขาเหมือนกับศพในทุ่งหญ้าที่รอเป็นอาหารให้กับสิงโต

แผนกที่ไม่ใหญ่มากจะมีเตียงผู้ป่วยอยู่ไม่กี่เตียง และห้องสังเกตการณ์ก็เหมือนกับในแผนกฉุกเฉิน

นอกจากผู้อำนวยการฮวงแล้วยังมีหัวหน้าแพทย์อีกสองคนที่ทำหน้าที่เป็นผู้อำนวยการในแผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลหยุนหัว พวกเขาไม่จำเป็นจะต้องมีผู้ติดตาม

แม้ว่าพวกเขาจะถูกเรียกว่าผู้อำนวยการฝ่าย แต่ผู้อำนวยการฮวงก็ยังคงเป็นเจ้าของพื้นที่นี้ด้วยอำนาจการบริหารที่แท้จริง หัวหน้าแพทย์อีกสองคนที่มีตำแหน่งอาวุโสเหล่านี้ติดอยู่กับคนของพวกเขา แต่พวกเขาก็เหมือนสิงโตที่หลงทาง พวกเขาจะต้องใช้ความพยายามมากขึ้นเพื่อรักษาอิสรภาพของพวกเขา

การตรวจสอบรอบโรงพยาบาล ในเรื่องระเบียบทั้งหลายจะถูกตรวจตอนช่วงเจ็ดโมงเช้า

หลิงรันสวมเสื้อคลุมสีขาวใส่จี้หยก โพธิสัตย์ มูลค่า 30 หยวนไว้ในกระเป๋าของเขา และเดินเข้าไปในห้องฉุกเฉินเพื่อสังเกตทุกอย่างรอบตัวเขาอย่างเงียบ ๆ

เขาได้รับทักษะบางอย่างที่จะช่วยให้เขาจัดการเคสเฉพาะเจาะจง แต่ในดินแดนนี้ทักษะเหล่านั้นยังห่างไกลจากความอยู่รอดของเขา

"หลิงรัน... " ผู้อำนวยการฮวงจู่ๆ ก็เรียกหาเขาแล้วโบกมือไปทางหลิงรัน

"นี่คือผู้ป่วยของนาย โปรดบอกฉันโดยสังเขปเกี่ยวกับอาการของผู้ป่วย" ผู้อำนวยการฮวง ยืนอยู่ต่อหน้าผู้ป่วยในเตียงสิบสอง  จ้องไปที่เวชระเบียนของเธอก่อนส่งรายงานให้กับหลิวรันที่กำลังเดินไปข้างหน้า

ตามระบบผู้ป่วยเป็นของแพทย์โจวดูแล แม้ว่าทุกคนในแผนกรู้ถึงความสามารถอันยอดเยี่ยมของหลิงรันในการรักษาผู้ป่วยมากกว่า 50 คนในวันก่อน เมื่อวานนี้ผู้อำนวยการฝ่ายฮวง ยังคงถามแพทย์ที่เข้าร่วมเพื่อดูอาการของผู้ป่วย

อย่างไรก็ตามผู้อำนวยการยังเป็นผู้ดูแลในพื้นที่นี้ เขาสามารถทำสิ่งที่เขาอยากจะทำ แม้ว่าผู้อำนวยการแผนกต้องการที่จะเอาไตออกจากผู้ป่วยที่มีสุขภาพดี แต่แพทย์คนอื่น ๆ ก็ไม่เห็นด้วยกับการตัดสินใจของเขาด้วยวาจา แต่ก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะหยุดเขาได้

แน่นอนว่าผู้ป่วยและครอบครัวของผู้ป่วยสามารถเข้าไปแทรกแซงได้ แต่ในสภาพแวดล้อมของโรงพยาบาลอำนาจของผู้อำนวยการแผนกยังคงเป็นสองรองลงมาเพียงไม่กี่คน

ในขณะที่รับทราบถึงอาการของผู้ป่วยหลิงรันพูดว่า "ผู้ป่วยเพศหญิงอายุ สิบเก้าปี มีร่างกายที่สมบูรณ์อยู่เสมอมีแผลที่ศอกของเธอเนื่องจากการตกจากบันไดและ ได้ดำเนินการเย็บแผลเป็นที่เรียบร้อย... "

ในขณะที่เขาอ่านรายงานทางการแพทย์ของเขาเสร็จมันคือการนำเสนอเคสข้างเตียงเป็นครั้งแรก

โดยไม่ต้องรอให้หลิงรันหายใจ ผู้อำนวยการฮวงก็ถามต่อว่า "ทำไมนายถึงเลือกด้ายเบอร์ศูนย์"

ด้ายเบอร์ศูนย์ นั้นละเอียดกว่าด้ายเบอร์สี่ ที่ใช้กันทั่วไปในแผนกฉุกเฉิน ตามมาตรฐานของ สหพันธ์ยาสากล(USP), ด้ายเบอร์สี่ ถูกระบุว่าเป็น สองต่อศูนย์ โดยมีเส้นผ่านศูนย์กลางอยู่ ศูนย์จุดสาม มิลลิเมตร ตามมาตรฐานเดียวกันเหล่านั้น ด้ายเบอร์ศูนย์ คือ สี่ต่อศูนย์และมีเส้นผ่านศูนย์กลางเพียง ศูนย์จุดหนึ่งห้า มิลลิเมตรซึ่งเป็นครึ่งหนึ่งของ ด้ายเบอร์สองอย่างแน่นอน

เส้นผ่านศูนย์กลางนั้นหนาเป็นสองเท่าและพื้นที่หน้าตัดของหนึ่งในด้ายนั้นเท่ากับสี่เท่าของอีกอันหนึ่ง นั่นจะคล้ายกับความแตกต่างระหว่างนิ้วก้อยและนิ้วหัวแม่มือ

ตามลําดับความต้านทานแรงดึงซึ่งเป็นแรงที่อนุญาตให้เกลียวยืดโดยไม่แตกกันระหว่างด้าย แต่ด้ายเบอร์ศูนย์จะอ่อนแอกว่ามาก

กล่าวอีกนัยหนึ่งบาดแผลที่ถูกเย็บโดยใช้ด้ายเบอร์ศูนย์ มีแนวโน้มที่จะฉีกขาดมากกว่าเมื่อเทียบกับด้ายเบอร์สองที่ใหญ่กว่า   ด้ายเบอร์สี่หรือแม้แต่ด้ายเบอร์เจ็ด

หลิงรันกลับตกตะลึงกับคำถามเล็กน้อย หญิงสาวที่อยู่บนเตียงผู้ป่วยและสมาชิกในครอบครัวของเธอรู้สึกงงงวยและมองไปที่หมอหนุ่ม

"ผมคิดว่าด้ายเบอร์ศูนย์ มีความเหมาะสมกับแผลนี้ในการเย็บมากกว่า" หลิงรัน ตอบกลับอย่างรวดเร็ว แต่มันเป็นความพยายามที่จะหันเหความสนใจมากกว่าการตอบไป และการตอบของเขาก็ดูง่ายเกินไป

สำหรับนักศึกษาแพทย์ฝึกหัดกับแพทย์ประจำบ้านและแพทย์คนคนอื่น ๆ ที่ถูกถามคำถามยาก ๆ ในระหว่างรอบวอร์ดนั้นเป็นกิจวัตรประจำวันในโรงพยาบาล ถึงกระนั้นพวกเขาก็พยายามที่จะโพล่งประโยคสองประโยคเพื่อให้ดูมีอำนาจ

ท้ายที่สุดการถูกถามคำถามยาก ๆ ก็ยังเป็นโอกาสที่หายากสำหรับแพทย์ที่อยากจะแสดงความเชี่ยวชาญของพวกเขา

ผู้อำนวยการฮวงส่ายหัวและถามต่อไปว่า "ทำไมนายไม่เลือกหัวข้อปกติ นายจะทำอย่างไรถ้าแผลที่นายเย็บโดยใช้ด้ายเบอร์ศูนย์เปิดออก"

"ถ้ามันเปิดขึ้นมา ... ผมสามารถพักมันไว้ก่อนได้ไหม” หลิงรันคิดว่ามันเป็นคำถามที่งี่เง่า อย่างไรก็ตามเขาจะไม่ทำให้หัวหน้าของเขาอยู่ในจุดที่ ... เขาอาจจะเคยทำมันแบบนั้นมาก่อน แต่เขาไม่จำเป็นต้องทำมันทุกครั้ง

หลิงรันให้ความดูแลและเอาใจใส่ เขาดูเหมือนแสงอาทิตย์ยิ้มแย้มแจ่มใส

ผู้อำนวยการฮวงไม่สามารถระบุกระบวนการคิดของหลิงรันได้ เขาแสดงรอบวอร์ดทุกวันและฟังการนำเสนอเคสข้างเตียงมานานหลายทศวรรษ แต่เขาไม่เคยเห็นหมอหนุ่มที่ชาลฉลาดเช่นนี้มาก่อน

หัวหน้าแพทย์ที่เกี่ยวข้องกับแพทย์ที่เข้าร่วมรักษา และแพทย์ประจำบ้านที่เข้าร่วมรอบวอร์ดก็ตกอยู่ในความเงียบ

คุณหมอโจวผู้ชราถอนหายใจกับตัวเอง และไอเพื่อล้างคอ "ผมเห็นว่าแผลนั้นไม่ร้ายแรงมาก และเชื่อว่าด้ายเบอร์ศูนย์ก็เพียงพอแล้ว ดังนั้นผมจึงอนุญาตให้หลิวรันใช้มัน"

"คุณไม่พยายามที่จะชี้แจงเขาในข้อนี้! คุณเองก็มีส่วนผิด! " ผู้อำนวยการฮวงไม่ได้หน่วงเหนี่ยวแม้แต่ครอบครัวของผู้ป่วย "หลิงรัน! ผื่นในการตัดสินใจของเขาที่จะเลือกด้านเบอร์ศูนย์ นายต้องชี้ให้เห็นว่ามันเหมาะสมไหม"

สมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วยที่ไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่ถูกพูดได้ในทันทีกลายเป็นกังวล แม่ของเธอที่ยืนอยู่ข้างเตียงถามเธออย่างกลัวว่า "แผลที่แขนลูกสาวฉันมีปัญหาหรอ!?"

"ตอนนี้ไม่มีปัญหา แต่ต้องใช้ความระมัดระวังมากขึ้น และคุณต้องหลีกเลี่ยงกิจกรรมที่ต้องใช้กำลังมาก เราเพียงแค่กำหนดแรงต้านทนของแผลกับแรงเกลียวของด้าน และกังวลว่ามันจะไม่แข็งแรงพอ ถ้ามันหลุดออกมาแผลของผู้ป่วยอาจจะไม่หายดี " ผู้อำนวยการฮวงพูดอย่างไร้ความกังวลเมื่อเขาพูดกับผู้ป่วย และไม่เข้มงวดและจริงจังเหมือนปกติในระหว่างการประชุม พฤติกรรมของเขาไม่แตกต่างกันเพียงเพราะผู้ป่วยบาดเจ็บเล็กน้อย

สมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วยมองหน้ากัน และพวกเขาทั้งหมดดูเหมือนเป็นห่วงและวิตกกังวล

ในเวลานี้เองที่หลิงรันเข้าใจประเด็นสำคัญของคำถามของผู้อำนวยการฮวง เขาพูดขึ้นทันที "ความต้านทานแรงดึงของด้ายเบอร์ศูนย์ เพียงพอแล้วเพียงแค่ต้องหลีกเลี่ยงกิจกรรมและการระมัดระวังเป็นสิ่งที่ผู้ป่วยทุกคนควรทำ และผมไม่คิดว่าคุณจะต้องกังวลมากเกินไปเกี่ยวกับเรื่องนี้"

ผู้อำนวยการฮวง ใช้น้ำเสียงที่เขาใช้เมื่อใดก็ตามที่เขาบรรยายผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา

"แต่ความกังวลเหล่านั้นจะลดลง ถ้านายใช้ด้ายเบอร์สี่นายไม่คิดอย่างนั้นหรือ”

"ผู้ป่วยอายุแค่สิบเก้าเท่านั้น พื้นที่ผิวของแผลมีขนาดใหญ่แต่ไม่ลึก หากใช้ไหมพรมหนาๆแผลเป็นที่เหลือจะใหญ่เกินไป ซึ่งอาจส่งผลต่อชีวิตของเธอในภายหลัง"

ผู้ป่วยไม่ค่อยเข้าใจเกี่ยวกับสิ่งที่แพทย์พูดเมื่อพวกเขาพูดเกี่ยวกับด้านเบอร์ศูนย์และด้ายเบออร์สี่ แต่เมื่อหลิงรันพูดเกี่ยวกับหัวข้อในแง่ของความหนาและความบางของรอยแผลเป็น เธอพร้อมกับคนอื่น ๆ พวกเขาก็เข้าใจทันที เกี่ยวกับสิ่งที่หมอพูด

รูปลักษณ์ที่ได้รับจากหญิงสาวที่อวบเล็กน้อยบนเตียงไร้ความสงสัย นั้นเป็นหนึ่งในความสำนักได้ของแท้

แต่อดีตนายแพทย์ทหารไม่ได้ถูกอิทธิพลจากคำอธิบายของเขา เขากล่าวว่า "ไม่เป็นไรที่จะนำไปพิจารณาในการทำให้เกิดแผลเป็น แต่นายต้องเข้าใจว่ามีหลายสาเหตุที่ทำให้เกิดแผลเป็นซึ่งเกี่ยวข้องกับร่างกายทางกายภาพของผู้ป่วย และสภาพของแผลจากมุมมองนั้น ไม่แนะนำให้เลือกด้ายเบอร์ศูนย์"

ในขณะนี้เองที่หญิงสาวบนเตียงเริ่มรู้สึกกังวลอย่างแท้จริง เธอดูที่หลิงรันด้วยความตื่นตระหนก

"ด้ายด้านข้างเนื้อเยื่อทั้งสองข้างของแผลควรจัดให้แน่นและผิวควรเรียบ" หลิงรันเงยหน้าขึ้นแล้วพูดว่า "สิ่งนั้นคือความสำเร็จ"

หลังจากหยุดพักเป็นเวลาสองวินาทีเขาพูดต่อว่า "การกระจายความตึงของรอยประสานควรรวมอยู่ในเนื้อเยื่อใต้ผิวหนัง และผิวหนังชั้นลึกของชั้นหนังแท้ไม่ควรมีความตึงเครียดในชั้นผิวเผินของผิวหนัง และหนังกำพร้า ... นี่ ผมคิดว่าเนื้อเยื่อแผลเป็นจะไม่เติบโตมากเกินไป นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมจึงต้องพิจารณาความหนาหรือความบางของรอยประสาน "

เมื่อหลิงรันเริ่มพูดอีกครั้ง ผู้อำนวยการฮวงและแพทย์ที่อยู่ข้างหลังเขามองด้วยสายตาดูถูกเล็กน้อย

จากมุมมองของพวกเขาหลิงรันได้ การรับการอนุมัติซึ่งปัญหาที่ใหญ่กว่าสำหรับคนสายตาไม่กว้างไกลตลอดอาชีพการงานของพวกเขา พวกเขาเคยเห็นคนประเภทนี้มากเกินไปที่ไม่สามารถเข้าใจถึงสถานการณ์

อย่างไรก็ตามปัญหาสองข้อที่หลิงรันหยิบยกขึ้นมาในภายหลัง และการกระทำของเขาในการแก้ปัญหาทำให้พวกเขาประหลาดใจอย่างแท้จริงต่อทุกคนที่อยู่ ณ ที่นั้น

พวกเขาไม่ใช่ปัญหาที่ซับซ้อน แต่ความจริงที่ว่าเขาได้พิจารณาพวกเขาและทำตามขั้นตอนเพื่อแก้ไขทำให้พวกเขาประหลาดใจ

"ถึงเวลาเปลี่ยนผ้าทำแผลแล้ว ลองดูกันเถอะ" ผู้อำนวนการฮวง พบเหตุผลที่พยาบาลถอดผ้ากอซที่แขนของผู้ป่วย

แพทย์ทุกคนที่มีอาการงอและสังเกตแผลที่แขนของหญิงสาว

ในหมู่พวกเขา ผู้อำนวยการฮวงเป็นคนที่สังเกตแผลโดยเฉพาะอย่างยิ่ง

หลังจากผ่านไปนาน ผู้อำนวยการฮวงก็เงยหน้าขึ้นมอง แต่เขาก็โบกมือและส่งสัญญาณให้แพทย์ประจำบ้านคนอื่น ๆ เขาพูดว่า "หลิงรัน! นายช่วยแสดงความคิดของนายสำหรับการเย็บแผลนี้สิ!"

หลิงรันไม่เคยได้รับความกดดัน และเขาก็มีเทคนิคการเย็บที่เรียบง่ายซึ่งขัดจังหวะในระดับกลางซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงพูดได้อย่างง่ายดาย "โดยปกติการเย็บแผลที่ใช้หลังจากตรวจดูและเริ่มเย็บคือการเย็บแผลที่เรียบง่าย ไม่มีข้อยกเว้นในระหว่างการเย็บผมมุ่งเน้นไปที่มุมและความลึกเมื่อผมสอดเข็มเข้าไปในผิวหนังผมต้องทำให้แน่ใจว่าส่วนที่ปมถูกมัดนูนขึ้นเล็กน้อยหลังการเย็บ ซึ่งจะทำหน้าที่เป็นบัฟเฟอร์ก่อนการก่อตัวของรอยแผลเป็น "

มีแพทย์ประจำบ้านเกือบสิบคนและแพทย์ฝึกงานมากกว่าสิบคนรอบ ๆ เตียงคนไข้ และด้วยเหตุนี้ พื้นที่จึงไม่เพียงพอทำให้เห็นไม่ชัดเจน บางคนถึงกับยืนบนเก้าอี้เพื่อที่จะได้เห็นคนไข้ข้างใน

ตอนนี้ครอบครัวของผู้ป่วยเข้าใจว่าแพทย์ทำการผ่าตัดได้อย่างยอดเยี่ยม และพวกหลีกทางให้พื้นที่ให้กับหมอคนอื่นอย่างมีความสุข

เสียงของหลิงรัน ไม่ดังมากแต่ชัดเจน

"หลักการพื้นฐานคือเข็มถูกสอดเข้าไปในขอบแผลที่หนาเบา ๆ และเข็มสอดลึกเข้าไปในขอบแผลบาง ๆ นอกจากนี้เนื่องจากผู้ป่วยมีข้อบกพร่องทางผิวหนังปมไม่ควรแน่นเกินไปเพื่อหลีกเลี่ยงเลือดที่ไม่ดี การไหลเวียนรอบแผลจึงทำให้เกิดความล่าช้าในการรักษาแผล ... หลังจากนั้นผมจะให้ความสนใจที่จะลบรอยเย็บ ซึ่งสามารถลดการปรากฏตัวของเนื้อเยื่อแผลเป็นให้มากที่สุด ... "

"อธิบายได้ดี." ผู้อำนวยการฮวง นำคนอื่นมาสังเกตการและพร้อมเสียงปรบมือสำหรับหลิงรัน และในทันใดทันใดนั้นเสียงของผู้คนก็ดังขึ้นในห้องสังเกตุการณ์

"ทุกคนคุณได้เรียนรู้หรือไม่" ผู้อำนวยการฮวงมองไปที่หมอหนุ่ม

"เราได้เรียนรู้แล้ว"

"เรียนรู้มัน"

"เข้าใจแล้ว".

แพทย์ประบ้านและแพทย์ฝึกงานพยักหน้าอย่างรวดเร็ว

"เป็นเรื่องดีที่ที่พวกคุณได้เรียนรู้" ผู้อำนวยการฮวงพยักหน้าช้าแล้วเสียงของเขาก็รุนแรง "แต่คุณไม่ได้รับอนุญาตให้ปฏิบัติตาม!"

ทุกคนแปลกใจและสับสน

ผู้อำนวยการฮวง กล่าวว่า "มีหลายวิธีในการปกปิดรอยแผลเป็น ตัวอย่างเช่นคุณสามารถสวมใส่เสื้อผ้าแขนยาวในอนาคต หรือใช้รอยสักเพื่อปกปิดมัน ในฐานะแพทย์สิ่งแรกที่คุณต้องพิจารณาคือการรักษา ."

"ฉันไม่ต้องการสวมเสื้อแขนยาวหรือมีรอยสัก" หญิงสาวส่ายหัวทันที

ผู้อำนวยการนฮวง เพิกเฉยต่อเธอและพูดต่อว่า "สิ่งที่หลิงรันนำมาพิจารณาเมื่อเขาแสดงการเย็บ นั้นสมเหตุสมผล แต่เป็นเพราะเขามีฝีมือที่สามารถทำมันได้ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงมีความมั่นใจว่าหลังจากการเย็บแผลเสร็จผู้ป่วยจะไม่มีผลข้างเคียงอะไร ถ้าเป็นพวกคุณที่ไม่มีทักษะอยู่ในระดับเดียวกัน อย่าแม้แต่จะฝันถึงมัน ก่อนอื่นเรียนรู้วิธีการเย็บแผลของคุณให้ดีก่อนที่คุณจะคิดขอให้ฉันอนุญาตให้เย็บเข้าใจไหม? "

"เข้าใจ". เวลานี้ขวัญกำลังใจของหมออายุน้อยเพิ่มขึ้น

ไม่มีใครอยากยอมรับว่าพวกเขาอ่อนแอกว่าคนอื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคนอื่นเป็นแพทย์ฝึกหัดที่ไม่มีนัยสำคัญ

อารมณ์ของ ผู้อำนวยการฮวง เมื่อเขาอยู่ในกองทัพเพิ่มขึ้นและเขาก็ส่งเสียง “ฉันไม่ได้ยินเสียงคุณชัดเจนคุณไม่ได้ยินหรือไหม!”

"เข้าใจ". หมอหนุ่มส่งเสียง แต่คำตอบไม่ได้พร้อมเพียงกัน

ท้ายที่สุดเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลไม่ใช่ทหารซึ่งเป็นสาเหตุที่ ผู้อำนวยการฮวง ไม่พยายามบังคับให้พวกเขาตอบเป็นหนึ่งเดียว เขาหันไปหลิงรัน "คราวนี้ฉันจะให้นายช่วยคนไข้เปลี่ยนผ้าพันแผล"

"ได้ครับ." หลิงรันรู้สึกตกใจอย่างฉับพลันที่ได้รับมอบหมายแต่ก็พยักหน้า

"เฮ้หมอ! ฉันจะมีแผลเป็นเหรอ?" เด็กหญิงคนนั้นถามอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นว่าทีมวอร์ดหันไป

ผู้อำนวยการฮวง อยู่ห่างจากเตียงของเธอไปหลายเมตร แต่เขายังคงหันหัวไปรอบ ๆ แล้วตอบว่า "แผลเป็นจะตื้นขึ้น มันเป็นไปไม่ได้ที่จะหนีให้พ้นจากสิ่งนี้"

เด็กหญิงคนนั้นเปล่งเสียงตอบรับที่ดี ก่อนที่เธอจะยิ้มอย่างหวานชื่นให้หลิงรัน "ขอบคุณคุณหมอหลิง"

"ยินดีด้วยนะครับ" หลิงรันพยักหน้าเบา ๆ เขากำลังจะเปลี่ยนผ้าพันแผล แต่กลับมีหีบสมบัติสีขาวปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา

[ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนใหม่ปลดล็อค: ผู้ป่วยจริงใจและรู้สึกสำนึก]

[คำอธิบายความสำเร็จ: มีความสำนึก ที่จริงใจของผู้ป่วยเป็นรางวัลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับแพทย์]

[รางวัล: หีบสมบัติพื้นฐาน]

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด