โปรเพลเยอร์วัยเกษียณ (SMRiaG) บทที่ 8 ของชิ้นแรก [อ่านฟรี]
บทที่ 8 ของชิ้นแรก
“เอาล่ะ ฟังนะตาเฒ่า นายเป็นช่างตีเหล็กที่ใช้ได้เลยทีเดียว แม้ว่าทักษะของนายจะตรงกันข้ามก็ตามที จะลองทำด้วยฝีมือตัวเองดูไหม?”
หากมีความเป็นไปได้ที่จะเปลี่ยนอาชีพของคุณเป็นช่างตีเหล็ก คุณจะรับโอกาสนั้นไหม?
หลังจากการแจ้งเตือนของระบบข้อความที่บอกว่าไอเซ็นบรรลุภารกิจและได้รับรางวัล เด็นเมียร์เรียกลูกศิษย์มารวมกันตรงหน้าโดยไม่มีเวลาให้ไอเซ็นได้ทำความเข้าใจสิ่งที่ปรากฏให้เขาอ่านตรงหน้าเมื่อครู่นี้เลย
เขาเริ่มเกาเคราและหลับตาเพื่อคิด เขาต้องการจะเป็นช่างตีเหล็กทันทีเลยหรือเปล่า? แน่นอน มันเป็นสิ่งที่เขาอยากจะทำมากในอนาคตข้างหน้า แต่จะไม่เลือกมันเพราะอาชีพนี้สร้างเซฟโซนสำหรับตัวเขาไว้ อย่างไรเสีย เขาไม่ได้คิดไว้ว่าจะตีเหล็กไปตลอดชีวิต เขายังอยากเรียนตัดเย็บหรืองานเครื่องหนังอยู่ และจากการที่ได้แลกเปลี่ยนบทสนทนากับเหล่าผู้บุกเบิกคนอื่น ๆ จึงเป็นแรงบันดาลใจให้เขาอยากเรียนรู้การเล่นแร่แปลธาตุ
และสำหรับไอเซ็น หากเขาเลือกที่จะเป็นช่างตีเหล็กทันทีเลย มันก็เหมือนกับการที่เขาเลือกปล่อยโอกาสในการออกไปสำรวจพื้นที่อื่น ๆ ภายในเกม
ดังนั้นทางเลือกของเขาจึงเป็นที่ชัดเจน “โทษทีนะเด็นเมียร์ ฉันจะไม่เป็นช่างตีเหล็ก อย่างน้อยก็ยังไม่ใช่ตอนนี้น่ะนะ ฉันอยากจะออกไปข้างนอกนั่นเพื่อค้นคว้าหากว่ามันจะมีอะไรที่กำลังรอให้ฉันได้ไปทำ ก่อนที่ฉันจะตัดสินใจเลือกเส้นทางที่สำคัญเช่นนี้” การอธิบายของเขาทำให้เด็นเมียร์ถอนหายใจออกมาเสียงดังและส่ายหน้า
“ฉันเข้าใจนายดีนะตาเฒ่า ยังมีอีกหลายสิ่งที่รอให้นายไปค้นพบ แต่ถ้านายตัดสินใจได้แล้วว่าจะเลือกเดินตามเส้นทางนี้ รู้นะว่าจะหาฉันเจอได้ที่ไหน เอาล่ะ แล้วตอนนี้อยากจะทำอะไร?” คนแคระถามและเงยหน้ามองชายตรงหน้าที่กำลังบิดคอมองไปรอบ ๆ โรงตีเหล็ก “ฮืมมม ถ้าไม่ว่าอะไร ฉันอยากจะลองทำอาวุธด้วยตัวเองเพื่อเพิ่มเลเวลทักษะดูน่ะ”
เด็นเมียร์พยักหน้าทันทีพร้อมชี้ไปยังอีกด้านหนึ่งของโรงตีเหล็กซึ่งเป็นที่ตั้งของเตาหลอมที่ยังว่างอยู่ตัวหนึ่ง “เอาสิ! ลุยเลย! เดี๋ยวฉันจะตามไปดูเป็นระยะ ๆ ว่านายทำอะไร แล้วก็ขอความช่วยเหลือจากลูกศิษย์ฉันได้ทุกคน ไม่ต้องเกรงใจ ประตูไปคลังเก็บวัสดุอยู่ตรงนั้น สารพัดเครื่องมือพร้อมตรงหน้านายแล้ว วัสดุข้างหลังนั่นเป็นวัสดุอันดับสูง ตอนนี้ก็เริ่มจากเหล็กธรรมดา ๆ ไปก่อน ถ้าจะทำอาวุธแล้วอยากเก็บไว้ ช่วยจ่ายค่าวัสดุด้วย ส่วนอันไหนที่ไม่ถูกใจ ไม่ชอบ ก็โยนมันลงเตาหลอมไป นายจะได้รับค่าประสบการณ์เพื่อเพิ่มเลเวลทักษะแน่นอน”
เด็นเมียร์นำไอเซ็นไปยังเตาหลอมที่เขาพูดถึงและนำวัสดุมาเพื่อให้เขาได้เริ่มลงมือพร้อมด้วยเครื่องมือต่าง ๆ ที่ต้องใช้ “เอาล่ะ ขอให้สนุกกับงานนะตาเฒ่า” คนแคระหัวเราะเช่นเดียวกับไอเซ็นที่ยิ้มกว้างอย่างมีความสุข
หลังจากถูกปล่อยให้อยู่ตามลำพัง เขาก็ตัดสินใจที่จะลงทุนสิบห้าแต้มจากเลเวลที่เพิ่งเพิ่มเมื่อครู่ไปกับค่าสถานะ โดยแบ่งเป็น ความแข็งแกร่ง ความอดทน และความคล่องแคล่ว เขาเลือกที่จะเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กับร่างกายในด้านของ ‘จิตวิญญาณ’ ก่อนอย่างไหวพริบหรือสติปัญญา เพราะสำหรับเขาแล้ว เป็นเรื่องที่สำคัญที่สุดที่จะทำให้ร่างกายแข็งแกร่งอย่างที่เขาเคยสัมผัสในชีวิตจริง ดังนั้นสิ่งนี้จะทำให้เขาทำงานได้อย่างเหมาะสมและคล่องตัว
ดังนั้นค่าสถานะของไอเซ็นจึงเป็นเช่นนี้
[ไอเซ็น]
[เผ่าพันธุ์ – ครึ่งยักษ์ครึ่งคนแคระ] [อาชีพ – ไม่มี] [เลวล – 4]
[เลือด – 180] [มานา – 140]
[ความแข็งแกร่ง - 15] [ความอดทน – 15] [ความคล่องแคล่ว – 15] [ไหวพริบ – 10] สติปัญญา – 11]
[ฉายา]
-[ผู้บุกเบิกแห่งศาสตร์เชิงกลไก]
[ทักษะ]
-[หัตถ์คนแคระ] [อันดับ – 0] [เลเวล – 1]
-[ความแข็งแกร่งของยักษ์] [อันดับ – 0] [เลเวล – 1]
-[การประเมิน] [อันดับ – 0] [เลเวล – 99]
-[ช่างตีเหล็ก] [อันดับ – 0] [เลเวล – 1]
-[การเชื่อมต่อเครื่องมือ] [อันดับ – 0] [เลเวล – 3]
ไอเซ็นมองค่าสถานะและทักษะเหล่านี้อย่างมีความสุข เขาพยักหน้าด้วยรอยยิ้มสดใสบนใบหน้าขณะที่กำลังเดินไปยังเครื่องเปล่าลมที่อยู่ด้านหลังเตาหลอม เขาค่อย ๆ เปิดเครื่องให้ทำการเป่าถ่าน เมื่อเตาร้อนได้ที่พร้อมสำหรับการทำงาน เขาก็โยนแท่งเหล็กเล็ก ๆ แท่งหนึ่งที่เด็นเมียร์เตรียมไว้ให้ลงไปในเตา เขาคิดจะทำมีดแบบง่าย ๆ เล่มหนึ่ง เพราะอยากจะมีไว้ใช้สักเล่ม และไม่ได้ต้องการจะทำให้มันใหญ่เกิน มันจะดีกว่าหากเริ่มด้วยสิ่งเล็ก ๆ ก่อนแล้วค่อยขยับขยายเป็นใหญ่ขึ้น และด้วยความที่ขนาดเล็กจึงงหลอมใหม่ได้ง่ายเพื่อให้เขาไม่เสียเวลาหากต้องเริ่มต้นทำใหม่
ไอเซ็นรอครู่หนึ่งจนกระทั่งแท่งเหล็กเริ่มกลายเป็นสีส้มสด จากนั้นเขาก็ใช้ที่คีบหนีบแท่งเหล็กขึ้นอย่างระมัดระวัง และวางไว้บนทั่งที่อยู่ใกล้ ๆ
เขาหยิบค้อนที่วางอยู่ข้าง ๆ และเริ่มลงค้อนอย่างช้า ๆ และมั่นคงบนผิวเหล็ก เขาสังเกตเห็นถึงความแตกต่างจากเมื่อครู่นี้ได้ทันที มือของเขานิ่งขึ้นและแม่นยำขึ้นกว่าตอนที่ลงค้อนเพื่อสร้างดาบสองมือโดยใช้ค้อนใหญ่ แม้จะยังไม่ได้ใช้ทักษะการเชื่อมต่อเครื่องมือก็ตาม
แท่งเหล็กแหว่งเว้าตามแรงกระแทงจากมือของไอเซ็น เขาตีให้มันยาวขึ้นด้วยการทุบเพื่อลดความหนาลง
ทุกครั้งที่ค้อนผสานกับผิวสัมผัส เหล็กร้อน ๆ ชิ้นนี้ก็ค่อย ๆ บางลงเรื่อย ๆ
มีดเริ่มเป็นรูปเป็นร่างมากขึ้น และเมื่อได้ขนาดที่เหมาะสมแล้ว ไอเซ็นจึงเริ่มตีด้านข้างตรงที่จะเป็นคมให้บางลงเพื่อลดปริมาณพื้นที่ที่เขาจะต้องทำ
เมื่อได้คมมีดแล้ว ไอเซ็นก็หมุนดูรอบ ๆ มีดและทำด้ามจับโดยการยู่ส่วนที่เล็กที่สุดของแท่งเหล็ก ขั้นตอนการยู่ก็คือการขยายส่วนหนึ่งของเหล็กโดยการทำให้ส่วนอื่นสั้นลง ดังนั้นการลงค้อนที่คมจะให้ไอเซ็นขึ้นรูปด้ามจับได้
เมื่อมีดเป็นรูปเป็นร่างแล้ว ไอเซ็นจึงเริ่มลงค้อนเบา ๆ บนด้านที่บางของมีดเพื่อกำจัดความไม่สม่ำเสมอซึ่งเกิดจากการที่เขาขาดประสบการณ์ด้านระบบ
ไอเซ็นถอนหายใจเสียงดัง เขานำมีดไปยังอ่างน้ำที่อยู่ใกล้ ๆ และจุ่มมีดลงไปในน้ำทั้งร้อน ๆ เขาได้ยินเสียงซู่ ๆ ดังขึ้นทันทีที่ผิวเหล็กร้อน ๆ สัมผัสกับน้ำ
เขานำเหล็กขึ้นจากน้ำและนำมันกลับไปวางบนทั่ง หลังจากที่ตรวจสอบแล้วว่าเหลือแค่เพียงการเก็บงาน เขาก็หยิบตะไบขึ้นมา
เขาต้องการจะเพิ่มขั้นตอนลงไปอีกหน่อย อย่างการชุบเหล็ก แต่ตอนนี้เขาจะทำการตะไบเป็นขั้นตอนสุดท้ายและละลายมันทิ้งทีหลัง
เมื่อเริ่มต้นด้วยการตะไบหยาบก่อน ไอเซ็นจึงตะไบเก็บจุดที่ยังไม่เรียบร้อยทั้งหมดที่หลงเหลืออยู่ และตะไบหยาบส่วนของคมมีดที่เหมาะสม จากนั้นเขาก็ใช้วิธีการตะไบละเอียดสร้างคมมีดให้คมพอที่จะตัดอะไรให้ขาดได้ จากนี้เป็นขั้นตอนท้ายสุดคือการขัดเงาเหล็ก เท่านี้ก็เป็นอันเสร็จการสร้างมีด
[คุณสร้างมีดธรรมดาสำเร็จ]
[มีดธรรมดา]
[คุณภาพ – ทั่วไป] [อันดับ – 0]
[คำอธิบาย]
มีดโลหะธรรมดาถูกสร้างขึ้นโดยช่างตีเหล็กผู้รู้วิธีจัดการกับค้อนของเขา แต่เนื่องจากทักษะช่างตีเหล็กที่ต่ำและหลายขั้นตอนถูกข้ามไป จึงเป็นผลให้คุณภาพขาดตกไปอย่างที่ควรจะเป็น
“บ้าเอ้ย... ไม่ได้เรื่องเลย ต้องทำให้ดีกว่านี้...” ไอเซ็นรู้สึกหงุดหงิดกับมีดคุณภาพต่ำที่เขาเป็นคนสร้าง เขามองผลงานตัวเองและหมวดคิ้วพร้อมหยิบมันขึ้นมา มากกว่าสิบปีมาแล้วที่เขาไม่ได้เจอกับความล้มเหลวเช่นนี้ เขาเดินตึงตังไปที่เตาหลอมเพื่อละลายแท่งเหล็กให้กลายเป็นของใหม่อีกครั้งหนึ่ง
เมื่อเด็นเมียร์เห็นว่าไอเซ็นทำผลงานชิ้นแรกเสร็จแล้ว เขาก็เดินมาดูว่าความพยายามของเขาไปถึงไหนและมองมีดเหล็กในมือของชายแก่ “ฮืมมม ไม่มีช่างตีเหล็กคนไหนในที่นี่ที่ทำผลงานชิ้นแรกออกมาได้ดีเท่านายเลยนะ รวมถึงฉันด้วย อย่าจริงจังกับมันมากไปล่ะ ตาเฒ่า” คำพูดของเด็นเมียร์ผ่อนอารมณ์ของไอเซ็นได้เล็กน้อย แต่เขาก็ยังรู้สึกหงุดหงิดอยู่ดี เขาจะทำมีดที่คุณภาพใกล้ ๆ กันนี้อีกเพื่อเพิ่มเลเวลทักษะช่างตีเหล็ก จากนั้น เมื่อไอเซ็นเห็นถึงความแตกต่างที่เกิดขึ้นแล้ว เขาจะทุ่มสุดตัว เพื่อพิสูจน์ให้ตัวเองและคนอื่น ๆ เห็นว่าเขายังคงรังสรรค์สิ่งที่ยอดเยี่ยมด้วยมือทั้งสองนี้ได้เช่นเดิม
* * * * *
ห้าชั่วโมงถัดมาไม่มีการพูดคุยหรือแม้แต่หยุดพัก ไอเซ็นยังคงทำมีดแบบเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า มีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยซึ่งเขาสังเกตเห็นได้ว่าเลเวลทักษะช่างตีเหล็กนั้นเพิ่มขึ้น แต่ความรู้สึกแตกต่างจริง ๆ ครั้งแรกนั้น เกิดขึ้นตอนที่เลเวลของทักษะแตะที่หนึ่งร้อย
[ทักษะช่างตีเหล็กถึงเลเวล 100 อันดับ 0 อัพเกรดเป็นอันดับ 1]
[คุณได้รับค่าความแข็งแกร่ง +1 และค่าความอดทน +1 เนื่องจากอันดับทักษะช่างตีเหล็กที่เพิ่มขึ้น]
ในเวลานั้น เขาต้องรู้ก่อนว่าความหมายจริง ๆ ของ ‘อันดับ’ คืออะไร ทุกครั้งที่ทักษะไปถึงเลเวลหนึ่งร้อย อันดับจะเพิ่มและปลดล็อคความสามารถใหม่ หรือความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้น และเขายังได้รับสถิติที่เกี่ยวข้องกับทักษะด้วย! เขาคิดเช่นเดิมว่าอาจเป็นกรณีที่เกี่ยวกับสิ่งของและเพื่อเป็นการยืนยัน เขาจึงสร้างมีดที่มีอันดับหนึ่ง แม้ว่าคุณภาพของมันจะเพียงแค่ทั่วไปและที่ได้จากอับดับศูนย์นั้นจะสมบูรณ์แบบแล้วก็ตาม แต่คุณภาพจริง ๆ นั้นสูงกว่ามีดเล่มก่อน ๆ ที่เขาทำมาก
ตอนนั้นไอเซ็นตัดสินใจที่ส่งท้ายวันของเขาด้วยการสร้างมีดที่คุณภาพสูงจริง ๆ สักเล่ม เนื่องจากตอนนี้เขาสามารถใช้เหล็กกล้าได้แล้ว และไม่ต้องใช้เหล็กธรรมดาอีกต่อไปซึ่งมีความแข็งแรงน้อยกว่าเหล็กกล้า เขาไปหยิบแท่งเหล็กกล้าจากคลังและทิ้งมีดเล่มสุดท้ายที่เขาหลอมจนมันกลายเป็นแท่งเหล็กธรรมดาไว้ที่ชั้นวางของ
เขาใส่เหล็กกล้าลงในเตาและรอจนกว่าความร้อนจะได้ที่ ขณะที่อุณหภูมิเหล็กหล้าสูงขึ้นเรื่อย ๆ ไอเซ็นก็หยิบค้อนที่เขาใช้มาตลอดทั้งวันและผสานเข้ากับค้อนด้วยทักษะการเชื่อมต่อเครื่องมือ เมื่อความร้อนได้ที่ เขาก็คีบแท่งเหล็กสีส้มสดออกจากเตาและวางมันลงบนทั่ง
ก่อนอื่นเขาต้องทำตามรูปแบบเดิมที่เขาทำมาทั้งวันด้วยการใช้ค้อน ไอเซ็นลดความหนาและเพิ่มความยาวของเหล็กกล้า และทำให้เขารู้สึกประหลาดใจทันทีเมื่อโลหะชนิดนี้ให้ความรู้สึกที่ต่างออกไปจากเหล็กธรรมดา ซึ่งเป็นอะไรที่เขาคุ้นเคย
เขาสร้างคมจากหน้ามีด จากนั้นก็เริ่มการยู่เหล็กกล้าเพื่อทำด้ามจับ อย่างไรก็ตามในครั้งนี้ความหนาของมีดจะเท่ากับมีดเล่มที่ผ่าน ๆ มาและไม่มากไปกว่านี้แล้ว เพราะเขาจะเพิ่มด้ามจับไม้ในขั้นตอนสุดท้ายของการสร้างมีดเล่มนี้
ไอเซ็นดำเนินการต่อและแทนที่จะทำให้ตรงส่วนของคมมีดหนากว่าเดิม เขากลับทำให้เหล็กกล้าทั้งชิ้นมีความหนาที่สม่ำเสมอกันแทน
ตอนนี้มีดเป็นรูปเป็นร่างแล้วและไอเซ็นก็วางมีดลงเพื่อปล่อยมันให้เย็นตัว ระหว่างที่ทำมีดเล่มอื่นอยู่ เขาก็สังเกตเห็นโลหะร้อนชิ้นนี้เย็นตัวลงเร็วกว่าปกติในชีวิตจริง ส่วนใหญ่แล้วมันจะคงความร้อนไว้เท่าเดิมเช่นเดียวกับตอนที่ออกมาจากเตา แต่ถ้าหากวางลงทิ้งไว้ราวยี่สิบถึงสามสิบนาทีมันก็จะเย็นพอที่จะใช้มือเปล่าสัมผัสได้
ไอเซ็นจึงใช้ช่วงเวลานั้นพักและไปหาอะไรกิน ในขณะที่เด็นเมียร์ยกย่องเขาว่ามีความมุ่งมั่นในการทำสิ่งต่าง ๆ ให้ดีขึ้น แต่เขาก็ยังพูดบอกไอเซ็นอีกว่าสุขภาพก็เป็นสิ่งสำคัญเช่นกัน เพราะถ้าช่างตีเหล็กสุขภาพแข็งแรง อาวุธก็จะออกมาสมบูรณ์
หลังจากที่คมมีดเย็นลงแล้ว ไอเซ็นก็ทำการตะไบ เขาหยิบมีดและตะไบแบบหยาบเพื่อขจัดความไม่สม่ำเสมอ แม้ว่ามันจะไม่ได้จำเป็นก็ตาม แต่มีดก็ควรจะดูดีอย่างที่ควรจะเป็น
จากนั้นเขาก็เดินไปที่เตาหลอมและหลอมเหล็กให้ร้อนขึ้นอีกครั้งจนมันเป็นสีส้มสด ต่อมาก็นำมันไปจุ่มในอ่างน้ำเย็นเพื่อลดอุณหภูมิ เขาทำเพียงแค่ส่วนของคมมีดเท่านั้น เหตุผลก็เพราะนี่จะทำให้คมมีดนั้นแข็งกว่าหลังมีด และโดยทั่วไปจะช่วยให้คมมีดมีความทนทานมากขึ้น
เขาวางคมมีดที่ยังร้อนบนทั่งและหยิบก้อนอิฐสองสามก้อนมาว้างล้อมเป็นกล่องเล็ก ๆ ซึ่งพอดีกับขนาดของมีด จากนั้นเขาก็ใช้พลั่วตักถ่านที่ไม่ร้อนมากใส่ไปในกล่อง ต่อมาก็วางมีดลงในกล่องซึ่งอยู่บนก้อนอิฐเพื่อเป็นการไม่ให้สัมผัสกับถ่านโดยตรง และปิดกล่องด้านบน ฉะนั้นแล้วนี่จะเป็นการอบความร้อนมีดต่อที่หนึ่งร้อยห้าสิบองศาเซลเซียสเป็นระยะเวลาหนึ่งและไม่ร้อนมากจนเกินไป
ทำเช่นนี้เพื่อให้เป็นการอบคืนตัวคมมีด ซึ่งทำให้มีความแข็งและความทนทานที่สูงกว่า
หลังจากนั้นประมาณสองชั่วโมงไอเซ็นจะสามารถนำมีดออกจากกล่องได้ จากนี้ที่เขาต้องการคือการตกแต่งในขั้นตอนสุดท้าย จึงใช้ช่วงเวลานี้ไปยังส่วนอื่นของพื้นที่ทำงานที่บรรดาลูกศิษย์ของเด็นเมียร์ทำด้ามจับไม้สำหรับอาวุธที่พวกเขาสร้างขึ้นในวันนี้กันอยู่
เนื่องจากเขาวัดขนาดจริง ๆ ที่ต้องการด้ามจับแบบพอดีมือมาแล้ว ไอเซ็นจึงหยิบไม้มาชิ้นหนึ่ง เป็นวัสดุที่เขาจำชื่อไม่ได้ และเลือกที่จะใช้มันเป็นด้ามจับของมีด
ไม้มีสีดำและค่อนข้างแข็ง จากสิ่งที่เขาพอจะคาดการณ์ได้ มีดเล่มนี้มันจะต้องออกมาทั้งสุดยอดและสวยงามแน่นอน
ไอเซ็นเริ่มทำไม้ให้มีรูปร่างที่เหมาะสมเพื่อที่เขาจะได้จับมีดแบบพอดีมือ จากนั้นเขาก็ผ่าไม้เป็นสองซีก ดังนั้นเขาจะสามารถวางโลหะลงไปได้
เมื่อยืนยันแล้วว่าไม้สองซีกประกบกันได้แบบพอดี เขาก็แกะสลักตรงกลางเพื่อให้ประกบกับมีดได้พอดี
เนื่องจากเขาใช้เวลาทำแค่หนึ่งชั่วโมง ไอเซ็นจึงใช้เวลาที่เหลือพูดคุยกับเด็นเมียร์เกี่ยวกับกลวิธีต่าง ๆ ที่ดีที่สุดในการทำอาวุธและเรื่องวัสดุนานาชนิด ไอเซ็นสนใจวัสดุอันดับสูงที่เขาเจอในคลังก่อนหน้านี้
เมื่อเวลาที่เหลือหมดลง ไอเซ็นก็เปิดกล่องอิฐและคีบมีดออกมา เขารอให้มีดเย็นลงจนใช้มือหยิบจับได้อีกครั้ง จากนั้นก็เดินไปส่วนอื่นของพื้นที่ทำงานอีกครั้งและได้กาวที่จะเอาไปติดด้ามจับมีดแล้ว ขณะที่เขากำลังคุยกับเด็นเมียร์ เขาก็ถามเรื่องประสิทธิภาพของกาว และดูเหมือนว่านี่จะเป็นกาวพิเศษที่ทำมาจากส่วนผสมที่หลากหลายของต้นกาวธรรมชาติ เด็นเมียร์จึงแนะนำให้ใช้เพียงแค่นิดเดียวเนื่องจากมันจำเป็น
ดังนั้นไอเซ็นจึงใช้กาวกับไม้สองซีกเพียงแค่นิดเดียวและประกบเข้าด้วยกันตรงส่วนด้ามจับของมีด เขาทำให้มันติดกันแน่นมากขึ้นด้วยเชือกขณะรอให้กาวแห้ง และหลังจากนั้นไม่นานก็เป็นอันเสร็จสมบูรณ์
ในที่สุดไอเซ็นเริ่มลับคมมีดด้วยการตะไบจนกว่าคมจะดีพอให้ตัดอะไรขาดได้ แต่เขาก็ยังใช้หินลับมีดเพิ่มเติมในขั้นตอนสุดท้ายอีกด้วย
ไอเซ็นยิ้มกว้างกับมีดที่เพิ่งสร้างขึ้นมากับมือ ขณะนั้นเองก็มีการแจ้งเตือน
[คุณสร้างมีดคุณภาพสูงสำเร็จ]
[มีดคุณภาพสูง]
[คุณภาพ – สมบูรณ์แบบ] [อันดับ – 2]
[คำอธิบาย]
มีดเหล็กกล้าคุณภาพสูงถูกสร้างขึ้นโดยช่างตีเหล็กไอเซ็น เนื่องจากความสามารถที่ยอดเยี่ยม เขาได้ทลายขีดจำกัดของทักษะช่างตีเหล็กและไปถึงอันดับที่สูงขึ้นกว่าปกติ จนทำให้สมบูรณ์แบบในที่สุด
[อิทธิพล]
ค่าความคล่องแคล่ว +5 ค่าความแข็งแกร่ง +2
[สำหรับการสร้างสิ่งของที่มีคุณภาพสูง คุณได้รับค่าความแข็งแกร่ง +1 และค่าความอดทน +1]
[คุณได้ทลายขีดจำกัดของทักษะ ได้รับฉายา จอมทลายขีดจำกัด]
[ฉายา – จอมทลายขีดจำกัด]
[คำอธิบาย]
ด้วยการทลายขีดจำกัดทักษะของคุณ คุณจะแสดงให้โลกเอาชนะได้เห็นว่าคุณคือใคร
[อิทธิพล]
ค่าสถานะทุกรายการ +1
