บทที่ 93: ย้อมด้วยโลหิต!
ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ที่แฟนเพจ
••••••••••••••••••••
นิยายอื่นที่ทางค่ายแปล
สารบัญ จอมมารสะท้านภพ (เรื่องใหม่)
••••••••••••••••••••
บทที่ 93: ย้อมด้วยโลหิต!
“เราจะออกไปได้ยังไง ที่นี่คือห้องลับ!” โม่ฝานมองไปที่หลินหยูซินผู้กำลังเหงื่อตกอย่างเหนื่อยล้า
“แค่ตามฉันมา!” หลินหยูซินไม่ต้องการจะต่อปากกับโม่ฝาน เธอเดินไปที่แท่นบูชาอย่างเร่งรีบ
เขาเดินตามหลังของเธอมาและเห็นว่าเธอสอดนิ้วเข้าไปที่ใต้แท่นบูชา เธอคลำหาอยู่ชั่วขณะจากนั้นริมฝีปากของเธอบีบรัดกันแน่นพร้อมกับกดปุ่มในทันที จากนั้นปรากฏเสียงดังขึ้นที่ด้านหลังของเธอ
ไม่รู้ว่าปุ่มที่เธอกดไปเมื่อครู่นั้นคืออะไร น้ำในบ่อยังคงไหลเวียนต่อไปดั่งเดิม
กึ่กกึก~ กึ่กกึก~
แต่เสี้ยววินาทีถัดมาน้ำในบ่อน้ำพุศักดิ์สิทธ์เหล่านี้ได้เหือดแห้งหายไปจนหมดสิ้น เหลือไว้เพียงแท่นหินเปล่ารกร้างเท่านั้น
หลินหยูซินดึงพรมที่วางอยู่ด้านบนนั้นออกอย่างเร่งด่วน ซึ่งมันยังคงอุ่นเล็กน้อยเนื่องจากโม่ฝานเพิ่งลุกออกจากตรงนั้นไม่นาน
ภายใต้พรมนั้นมีขวดสีน้ำเงินเข้มวางอยู่ด้านใน มันเหมือนกับน้ำในบ่อน้ำที่บริสุทธิ์เกินกว่าจะหาสิ่งใดเปรียบเทียบได้
โม่ฝานรู้สึกสงสัยอย่างมาก น้ำในบ่อนั้นมากขนาดนั้น มันจะไปบรรจุอยู่ภายในขวดเล็กๆเช่นนั้นได้อย่างไรกัน?
หลินหยูซินหยิบขวดออกมาอย่างระมัดระวังพร้อมกับเดินมาที่นักเรียนตรงหน้าของเธอพร้อมกล่าวว่า “นี่คือแผนป้องกันฉุกเฉินของบ่อน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ใต้ดินแห่งนี้ เหลืออีกหนึ่งอย่างที่จะต้องทำให้สำเร็จก็คือนำมันกลับไปที่ภูเขาหลังโรงเรียนมัธยมเทียนหลานของเธอ!”
“ภูเขาหลังโรงเรียนงั้นเหรอ? นี่คุณผู้หญิง… คุณไม่สามารถจะอธิบายอะไรสักหน่อยเลยเหรอว่ามันเกิดอะไรขึ้น?” โม่ฝานถามออกมาอย่างกังวล
“เธอจะได้รู้เมื่อออกไปจากที่นี่ เอาล่ะตามฉันมา เป้าหมายของพวกมันคือน้ำในบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์นี้อย่างแน่นอน ซึ่งพวกเราจะไม่มีวันปล่อยให้น้ำศักดิ์สิทธิ์นี้ไปตกอยู่ในมือของอสูรเหล่านั้น!” หลินหยูซินกล่าวสั้นๆอย่างกระชับ
“พวกมัน?” โม่ฝานยิ่งสับสนมากขึ้นไปอีก เขาไม่เข้าใจในสิ่งที่หลินหยูซินกำลังพูดถึง
หลินหยูซินเดินไปตามกำแพง นิ้วมือของเธอวางลงบนกำแพงเปล่าๆ แต่เหมือนกับว่ามันมีช่องลับให้แทรกนิ้วเข้าไปด้านใน เธอจัดการกับกำแพงนี้ทันที พวกมันแยกออกจากกันอย่างง่ายดาย
โม่ฝานตกตะลึงทันทีเมื่อได้เห็นภาพเช่นนี้ เขานั้นฝึกฝนอยู่ในห้องนี้มาสักพักและมุ่งมั่นอยู่กับการฝึกจนไม่คิดว่าภายในอุโมงค์แห่งนี้จะเต็มไปด้วยกลไกที่มหัศจรรย์เช่นนี้
กึ่กกก~
กำแพงเบียดกันเล็กน้อยก่อนที่จะแยกออกจากกัน เผยให้เห็นอุโมงค์มืดทอดยาวออกไป ซึ่งก็ไม่รู้ว่ามันจะพาเขาไปโผล่ที่ไหน
“สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือออกจากที่นี่” หลินหยูซินไม่กล่าวอะไรมากมาย เธอคว้ามือของโม่ฝานพร้อมกับดึงเขาเข้าไปในอุโมงค์ลับทันที
โม่ฝานไม่กล้าที่จะชักช้าเช่นกัน เขารู้ว่าสถานการณ์ภายนอกกำลังเลวร้ายอย่างถึงที่สุด
ในขณะที่เธอก้าวเข้าไปด้านในสักครู่ หลินหยูซินราวกับนึกอะไรขึ้นได้ สายตาที่เฉียบแหลมของเธอจับจ้องไปที่โม่ฝานอย่างไม่วางตา
“อุโมงค์ลับนี้จะต้องไม่ปลอดภัยอย่างแน่นอน ฉันจะหลอกล่อพวกมันเอาไว้เอง เอาล่ะหน้าที่ของเธอคือปกป้องน้ำศักดิ์สิทธิ์นี้เอาไว้!” หลินหยูซินตัดสินใจทุกอย่างด้วยตัวของเธอเอง
อย่างไรก็ตาม เธอไม่มีทางเลือกอื่นที่ดีกว่านี้อีกแล้ว
กลุ่มศาสตร์มืดจะต้องวิ่งมาที่นี่อย่างแน่นอน พวกเขานั้นรู้ว่าน้ำพุศักดิ์สิทธิ์อยู่ที่ไหน ถ้าหากพวกเขามาถึงในขณะที่ทั้งสองกำลังหลบหนี แน่นอนว่าเป้าหมายของพวกเขาจะต้องเป็นเธอซึ่งมีตำแหน่งเป็นรองกัปตันทีม แน่นอนว่าโม่ฝานเป็นเพียงนักเรียนซึ่งจะไม่ได้รับความสนใจจากบุคคลเหล่านั้น
ตราบใดที่เขาสามารถปกป้องน้ำศักดิ์สิทธิ์นี้เอาไว้ได้ นั้นเท่ากับว่าชาวเมืองก็ยังมีความหวัง!
“คุณช่วยบอกผมหน่อยได้ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!?” โม่ฝานเริ่มใจร้อนและอยากรู้เรื่องราวทั้งหมด
เขารู้จากการกระทำของหลินหยูซินที่ดูจะเสียสติไปแล้ว นั่นหมายความว่าเรื่องราววุ่นวายได้เกิดขึ้นแล้ว!
“รหัสสีแดง” หลินหยูซินนั้นไม่สามารถอธิบายให้เด็กนักเรียนคนนี้ฟังได้ในระยะเวลาเพียงเท่านี้ สุดท้ายแล้วนักเรียนคนนี้ได้อยู่ในห้องเงียบตลอดเวลาและเขาไม่รับรู้ถึงสถานการณ์ภายนอกแม้แต่น้อย
รหัสสีแดง?
คำพูดเมื่อครู่ราวกับก้อนหินยักษ์ที่ทับลงบนหัวใจของโม่ฝานอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง!
เขารู้ได้ทันทีว่ามีอันตรายเกิดขึ้นแล้ว ในโลกของเวทมนตร์นี้มนุษย์นั้นไม่ได้เป็นสิ่งที่แข็งแกร่งเลย ที่ด้านนอกนั้นเต็มไปด้วยอสูรกายนับร้อยพัน ซึ่งทั้งจำนวนและความแข็งแกร่งของพวกมันมากกว่ามนุษย์หลายเท่า!
อสูรเวทนั้นไม่หยุดที่จะพยายามครอบครองดินแดนของมนุษย์ ภายใต้คำสั่งของราชาอสูร พวกมันจะยกกองทัพและบุกโจมตีเมืองมนุษย์อย่างดุร้าย เมืองที่อ่อนแอนั้นจะหายไปในพริบตาเพียงแค่ชั่วข้ามคืน!
ดังนั้นทั้งห้าทวีปบนโลกใบนี้ได้แบ่งการแจ้งเตือนออกเป็นหลายระดับ ซึ่งระดับต่างๆนั้นหมายถึงอสูรเวทและพลังของพวกมันอีกด้วย
ภัยพิบัติทางธรรมชาติก็มีการแจ้งเตือนที่แตกต่างกันไป การแจ้งเตือนทางอสูรเวทก็เช่นกัน!
การแจ้งเตือนสีส้มนั่นคือระดับแรก! นั่นหมายความว่าอสูรเวทกำลังเข้ามาใกล้เขตแดนของมนุษย์และจำนวนของมันมีมากกว่าสามร้อย!
การแจ้งเตือนสีส้มเมื่อสองปีก่อนนั้นสร้างความหวาดหวั่นให้กับพลเมืองอย่างมาก
สำหรับการแจ้งเตือนสีฟ้านั้นน่ากลัวขึ้นมาอีกระดับ สำหรับเมืองบ่อแห่งนี้คือหายนะสำหรับพวกเขา ห่าฝนที่สาดเทลงมาเป็นสายเลือดอย่างโหดเหี้ยม ใครกันจะรู้ว่าจะต้องสูญเสียนักเวทกี่คนเพื่อที่จะปกป้องเมืองเหล่านี้ไว้เมื่อยามที่อสูรเวทเหล่านั้นบุกเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง
แต่ในตอนนี้การแจ้งเตือนสูงกว่านั้น… รหัสสีแดง!
มันเป็นกองทัพอสูรเวทมากมายที่บุกเข้ามาทำลายเมืองแห่งนี้ ซึ่งแน่นอนว่านักเวทย่อมไม่สามารถต้านทานพวกมันเหล่านั้นได้ ซึ่งมันไม่ใช่เพียงอสูรไม่กี่ตัวที่วิ่งเข้ามา… แต่ทว่ามันเป็นอสูรนับพันตัว!
นักเวทหลายคนเมื่อต้องเผชิญหน้ากับกองทัพอสูรเช่นนี้ พวกเขาล้วนแต่ไร้ความสามารถในทันที ถ้าหากว่าเหล่านักเวทยังไม่สามารถทำอะไรได้ ไม่ต้องกล่าวถึงว่าคนธรรมดาทั่วไปจะสามารถรอดพ้นจากเงื้อมมื้อของพวกมันไปได้อย่างไร…
รหัสสีแดง… ทั่วทั้งเมืองแห่งนี้จะถูกย้อมไปด้วยเลือด แม่น้ำทุกสายจะกลายเป็นสีแดง ทุกที่จะเต็มไปด้วยศพเกลื่อนกลาด!
นี่เป็นเพียงคำอธิบายจากหนังสือเท่านั้น ถ้าหากว่ามันเกิดขึ้นจริง ภาพตรงหน้าจะโหดร้ายมากขนาดไหน? โลกใบนี้จะเปลี่ยนแปลงไปมากแค่ไหนกัน?
——
หลังจากที่เดินผ่านอุโมงค์ลับมาได้ โม่ฝานยังคงไม่เชื่อในสิ่งที่หลินหยูซินได้บอกเอาไว้ ซึ่งตอนนี้เขาได้มาโผล่ในทิศเหนือของเมือง…
ยังคงมีฝนตกลงมาอย่างหนัก บรรยากาศโดยรอบมืดครึ้มและภายในเมืองเงียบสงัด ทันใดนั้นเองหูของเขาได้ยินเสียงคำรามของอสูรจากระยะไกล ร่างกายของเขาเริ่มสั่นเทาในทันที
โม่ฝานหันหน้าไปยังทิศทางของเสียงนั้นในทันที
สวรรค์ นั่นมันย่านที่อยู่อาศัย!
นั่นมันบ้านที่อยู่บนพื้นดิน อีกทั้งถนนยังเป็นลูกรังอยู่… ในตอนนี้ตรงนั้นราวกับเป็นตลาดอาหารที่เต็มไปด้วยคราบเลือด!
ซึ่งแน่นอนว่าเลือดทั้งหมดนี้ไม่ใช่เลือดของหมูหมากาไก่ มันคือเลือดจากผู้คนที่อาศัยอยู่ในบริเวณนั้น เลือดทั้งหมดไหลมารวมกันเพราะฝนที่ตกหนัก ทั้งหมดไหลลงสู่แม่น้ำ… น้ำในเมืองทั้งหมดกลายเป็นเลือด!
เลือด… เลือดเต็มไปหมด!
ตอนนี้เขายืนอยู่ด้านหลังภูเขาใจกลางของเมือง เขามองเห็นเลือดชัดเจนในทุกพื้นที่!
เมืองบ่อนั้นเคยเป็นเมืองที่สวยงาม ถ้าหากว่ามีฝนตกหนักมันจะยิ่งงดงามราวกับภาพวาด แต่ในวันนี้… สิ่งที่โม่ฝานได้เห็นด้วยตาของตนเองนั้นราวกับฝันร้ายในค่ำคืนที่เหน็บหนาวที่สุด!
ฮู๊วววววววววววววว~
เสียงคำรามดังขึ้นเป็นระลอก พร้อมด้วยเสียงหอนที่ตามมาอย่างต่อเนื่อง
โม่ฝานหันไปรอบๆพร้อมกับค้นหาที่มาของเสียงนั้น ภาพที่น่ากลัวได้ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขาอย่างชัดเจน!
ท้องฟ้าทั่วทั้งเมืองบ่อได้กลายเป็นสีเทา อาคารสูงตั้งตระหง่านฟ้าซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของเมืองบ่อแห่งนี้ ศูนย์การค้าเหรียญเงินที่โอ่อ่าและสง่างามราวกับนกกระเรียนในฝูงไก่ ยอดของมันราวกับสัมผัสกับสวรรค์ แต่ในตอนนี้มีเงาหนึ่งได้ปกคลุมตึกสูงระฟ้านี้ไว้อย่างสมบูรณ์ หางของมันยาวเหยียดออกมาโอบรัดตึกเอาไว้ ปีกของมันสยายออกมาเพียงครึ่งก็ครอบคลุมอาคารไปได้หลายชั้น หัวของมันถูกยกขึ้นมาพร้อมกับส่งเสียงคำรามออกมาอย่างสนั่นหวั่นไหว…
เพียงแค่มันอ้าปากออก ราวกับว่ามันสามารถกลืนกินทั้งเมืองนี้ได้อย่างง่ายดาย!
••••••••••••••••••••
••••••••••••••••••••
