ตอนที่แล้วGE328 ขอบเขตตัดวิญญาณขั้นกลาง [ฟรี]
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปGE330 หมื่นคนไม่อาจทัดเทียม [ฟรี]

GE329 แผนการชั่วร้าย [ฟรี]


มือข้างที่กำแน่นของหนิงฝานคลายออก ชี้นิ้วขึ้นฟ้า หิมะขาวกระจ่างแปรเปลี่ยนเป็นดำทมิฬโปรยปราย แรงกดดันในขอบเขตตัดวิญญาณขั้นกลางแผ่ปกคลุม

“ขอบเขตตัดวิญญาณขั้นกลาง เมื่อ 7 วันที่แล้วมันยังอยู่ขั้นต้นอยู่เลย!”

ลู่เจี่ยเฟินขมวดคิ้ว มันแตกตื่นในความเร็วในการยกระดับของหนิงฝาน

เมื่อซูฉวนสัมผัสได้ถึงแรงกดดันของหนิงฝาน มันขมวดคิ้ว แต่สัมผัสจากหิมะสีดำทำให้มันใจสั่นระรัว

ความรู้สึกนี้เหมือนคราวที่หนิงฝานใช้ดรรชนีเมฆาม่วง เพียงแต่วันนี้ กลับทำให้ซูฉวนสัมผัสได้ถึงอันตรายที่ร้ายแรงยิ่งกว่า ที่สำคัญ หนิงฝานในวันนี้ ให้ความรู้สึกราวกับมันไม่อาจเอาชนะได้

แม้หนิงฝานจะอยู่เพียงขอบเขตตัดวิญญาณขั้นกลาง แต่ซูฉวนกลับมั่นใจเพียง 2 ส่วนที่จะเอาชนะได้ 4 ส่วนเสมอกัน และ 4 ส่วนถูกหนิงฝานสังหาร

“ข้าสัมผัสได้ถึงอันตรายร้ายแรงจากมัน… สมแล้วที่มันเป็นศัตรูที่แข็งแกร่งที่สุดของข้า!” แววตาซูฉวนปรากฏเจตนาต่อสู้ ราวกับมันอยากเป็นผู้ที่ประลองกับหนิงฝานด้วยตนเอง

ขอบเขตตัดวิญญาณขั้นต้น ซูฉวนไม่เห็นหนิงฝานอยู่ในสายตา แต่ยามนี้ กลับยากที่มันจะเอาชนะหนิงฝานได้

ขนาดมันยังรู้สึกเช่นนั้น แล้วเจ้าคนจากนิกายปีศาจขาวนั่นหล่ะ? มันแค่ขอบเขตตัดวิญญาณขั้นสูง!

ในสายตาของซูฉวนแล้ว หลินซูจากนิกายปีศาจขาวด้อยกว่าหวางเซี่ยว

“เจ้าหลินซูไม่คู่ควรที่จะเป็นผู้ถูกเลือก… ถ้ามันอยู่ในแดนล่างอย่างเรา สมควรเป็นได้แค่ผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณขั้นสูงทั่วไป ข้ามั่นใจว่ามันเอาชนะลู่เป่ยไม่ได้!”

ด้านหลังซูฉวนเป็นผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณ 7 คน ผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดคือชายชราในขอบเขตตัดวิญญาณขั้นกลาง อีกเพียงครึ่งก้าวจะบรรลุขอบเขตตัดวิญญาณขั้นสูง

ชายชราผู้นี้ครอบครองปราณเยือกแข็งป่าสวรรค์ และทุ่มเทฝึกฝนมันมานานนับพันปี ทำให้ปราณของชายชราทรงพลังมาก

แต่เมื่อปลายนิ้วของหนิงฝานเปล่งแสงสีดำ ความเย็นจากหิมะดำแทบจะเข้าแช่แข็งร่างโดยที่ชายชราไม่อาจต้าน

“นี่มันวิชาอะไรกัน! แค่แรงกดดันก็แทบจะทำให้ข้าต้านไม่ไหวแล้ว

เดิมทีชายชราไม่เข้าใจว่าทำไมองค์ชายซูฉวนถึงกล่าวว่าหนิงฝานเป็นศัตรูที่แข็งแกร่งที่สุด แต่ยามนี้ชายชราเข้าใจแล้ว แม้จะอยู่เพียงตัดวิญญาณขั้นกลาง แต่ความแข็งแกร่งของหนิงฝานนั้นไร้ข้อกังขา ชายชรารู้ตัวดีว่าไม่อาจรับมือหนิงฝานได้แม้แต่กระบวนท่าเดียว

นิกายปีศาจทมิฬมุ่งเน้นในการฝึกฝนเพลิง นิกายปีศาจขาวมุ่งเน้นในตการฝึกฝนน้ำแข็ง ทั้งสองนิกายนี้นับเป็นนิกายที่สุดโต่งในสายวิชาของตน

แต่ถึงอย่างนั้น เมื่อหิมะดำโปรยปราย พวกขอบเขตดวงจิตแรกเริ่มทั้งหมดกลับสั่นสะท้าน! พวกมันรู้สึกราวกับถูกแช่แข็งโดยไม่อาจทะลายน้ำแข็งออกมาได้

พวกมันตกตะลึงกับวิชาน้ำแข็งของหนิงฝาน

ผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณขั้นต้น 6 คนและขั้นกลางอีก 1 คนเร่งถอยห่างร้อยก้าวเพื่อขจัดพลังน้ำแข็งของหนิงฝานออก

ผู้เชี่ยวชาญกึ่งไร้ดัดแปลงข้างหลังหลินซูทั้งสองคนก็สัมผัสได้ถึงอันตรายร้ายแรงจากหนิงฝานเช่นกัน

จะมีก็เพียงหลินซูที่ยังคงยืนนิ่งด้วยสีหน้าเย้ยหยัน นั่นเป็นเพราะหนิงฝานไม่ได้แผ่พลังจากหิมะดำใส่มัน!

“นายน้อย อย่าได้สู้กับมันเลย! ท่านสู้มันไม่ได้ หากท่านยังดึงดัน ท่านจะต้องตาย!”

ชายชราทั้งสองกล่าวเตือนหลินซู ทั้งสองไม่อาจอธิบายได้ว่าหิมะสีดำเป็นภัยคุกคามที่น่าสะพรึงกลัว เพราะหลินซูยังสัมผัสไม่ได้

“อะไรกัน… ผู้อาวุโสคิดว่าข้าจะแพ้เจ้ามดปลวกนี่เหรอ?” หลินซูเย้ยหยัน

ตั้งแต่ที่มันกล่าวว่าจะประลองกับหนิงฝาน ฝ่ายหนิงฝานต่างมองมันด้วยสายตาดูถูกหยามหมิ่นราวกับมันเป็นคนโง่ มันไม่พอใจมาก มันเป็นถึงผู้เชี่ยวชาญที่มีชื่อเสียงในนิกายปีศาจขาว หนิงฝานไม่มีทางเทียบมันได้

ยามนี้ ผู้ติดตามหลินซูได้ถอยห่าง สีหน้าหวาดกลัวตกตะลึงราวสุนัขที่ขลาดเขลา

แต่สิ่งที่ทำให้หลินซูหวั่นไหว นั่นคือผู้อาวุโสทั้งสองของมันกล่าวว่ามันจะถูกหนิงฝานสังหาร

น่าขัน! ซื่อฉวนกล่าวว่าลู่เป่ยอยู่ขอบเขตตัดวิญญาณขั้นต้น แต่ตอนนี้ลู่เป่ยอยู่ขอบเขตตัดวิญญาณขั้นกลาง แม้จะยกระดับ แต่ก็ทำให้มันประหลาดใจเล็กน้อย นั่นเพราะในสายตาของขอบเขตตัดวิญญาณขั้นสูง ขอบเขตตัดวิญญาณขั้นกลางและต้นไม่คู่ควรให้ใส่ใจ

“ฮึ่ม! ผู้อาวุโสทั้งสองไม่ต้องกล่าวให้มากความแล้ว ข้าไม่มีทางแพ้มันเด็ดขาด! ข้าจะแสดงให้ท่านเห็นว่าข้าแข็ง

แกร่ง ข้าจะทำให้มันต้องร้องขอชีวิต… และสังหารมันทิ้งซะ!”

หลินซูยกมือปรามเป็นเชิงไม่ให้ชายชราทั้งสองกล่าวต่อ

เมื่อเห็นแววตาของหลินซู ชายชราทั้งสองก็ไม่กล่าวต่อ เพียงนำสมบัติในระดับกึ่งไร้ดัดแปลงออกมา

ชิ้นหนึ่งเป็นกระดองเต่าสีคราม อีกชิ้นเป็นหม้อสามสี

ชายชราทั้งสองทำได้เพียงยื่นสมบัติให้หลินซูก่อนจะถอยห่าง

หลินซูโกรธแค้น ก่อนหน้านี้ซื่อฉวนมักจะมองมันด้วยสายตาเย้ยหยัน ราวกับมันไม่ใช่คู่มือของหนิงฝาน แต่ยามนี้มันจะแสดงให้เห็นว่าหนิงฝานไม่อาจเอาชนะมันได้

ชั่วพริบตานั้น หลินซูขยับมือเป็นท่าทาง “วิชาลับตระกูลหลิน ‘หงส์น้ำแข็งเก้าเริงระบำ’”

ก่อนจะใช้วิชาหงส์น้ำแข็งเริงระบำ หลินซูแอบโคจรวิชาลับ ทำให้ปราณอสูรของมันทรงพลังขึ้น 1 ใน 10 ส่วน

ชั่วพริบตานั้น หงส์น้ำแข็งสูงใหญ่พันจ้างปรากฏตัว มันโบกสะบัดปีก 3 ครั้ง แต่ละครั้งทำให้ร่างกายของมันขยายใหญ่พันจ้าง จนยามนี้ มันกลายเป็นหงส์น้ำแข็งขนาดใหญ่ถึงสี่พันจ้าง ความเย็นที่มันแผ่ออกมา ทำให้พื้นที่โดยรอบหลายหมื่นลี้กลายเป็นน้ำแข็ง

“หงส์น้ำแข็งสี่เริงระบำ! คาดไม่ถึงว่าวิชาของหงส์น้ำแข็งของนายน้อยจะบรรลุขอบเขตที่ 4 แล้ว… สมแล้วที่เป็นผู้มีพรสวรรค์ของนิกายปีศาจขาว”

“วิชาลับของตระกูลหลิน ก็ช่วยยกระดับปราณอสูรขึ้น 1 ใน 10 ส่วน นับว่าไม่ธรรมดา!”

เหล่าผู้เชี่ยวชาญดวงจิตแรกเริ่มที่อยู่ห่างออกไปพูดชมหลินซู และเอาใจช่วยให้มันชนะ

แต่ถึงอย่างนั้น ชายชราทั้งสองกลับสีหน้ามืดมน แม้หลินซูจะบรรลุวิชาในขอบเขตที่ 4 แต่ดูราวกับจะยังไม่พอที่จะต้านรับการจู่โจมของหนิงฝานได้

“วิชาที่หลินซูใช้ทรงพลังอยู่ในระดับขอบเขตตัดวิญญาณขั้นสูง… ดูเหมือนจะยังไม่พอที่จะต้านรับการจู่โจมของลู่เป่ยได้”

หลินซูขยับนิ้วเป็นท่าทาง หงส์น้ำแข็งกระพือปีกใส่หนิงฝาน พัดพาเอาความเย็นที่รุนแรงเข้าใส่ จนเหล่าสตรีของหนิงฝานและเหล่านายกองต้องเร่งถอยห่าง

“หลินซูไม่ธรรมดา… แต่ถึงอย่างนั้น ก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของลู่เป่ยอยู่ดี...”

เป่าเหยาถอนหายใจพลางหลับตา... ในขณะที่ไอเย็นพัดพาเข้าหาหนิงฝาน เขาเอื้อมมือไปเบื้องหน้าทำท่าคว้าจับ ปราณวิญญาณรอบข้างแสนลี้เหือดแห้ง ภูเขาพังทะลายพินาศ

พลังทั้งหมดถูกดูดซับเข้าสู่มือของหนิงฝาน ทำให้แรงกดดันของเขาเพิ่มพูนในพริบตา

ปราณอสูร 7 หมื่นเกราะผสาน ปราณปีศาจ 3 หมื่นเกราะผสาน ปราณดั้งเดิม 1000 เกราะผสาน กระทั่งขาดอีกเพียง 4 หมื่นเกราะ เขาจะบรรลุขอบเขตตัดวิญญาณขั้นสุดท้าย

แต่เมื่อปราณที่อยู่รอบข้างผสานเข้ากับพลังของหนิงฝานแล้ว แรงกดดันของเขาก็ทะลวงถึงขอบเขตตัดวิญญาณขั้นสูง

“วิชาดึงวิญญาณ!”

สีหน้าหลินซูแปรเปลี่ยนใหญ่หลวง มันตกตะลึงจนยากจะสงบใจ

วิชาดึงวิญญาณ เป็นความสามารถของผู้เชี่ยวชาญไร้แบ่งแยก เป็นหนึ่งในความสามารถที่ช่วยยกระดับปราณในเวลาสั้นๆ

แม้วิชาลับขอบตระกูลหลินจะทรงพลังแล้ว แต่หากเทียบกับวิชาดึงวิญญาณย่อมไม่นับเป็นอันใด

วิชาเจ้ายกระดับปราณ 1 ใน 10 ส่วน แต่ของข้ายกระดับขอบเขตย่อย

ยามนี้หลินซูถอยกลับไม่ได้แล้ว และมันจะไม่ก้มหัวยอมแพ้… เพราะหากมันแพ้ มันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

เมื่อหนิงฝานเริ่มแสดงพลัง หลินซูสัมผัสได้ราวกับว่ามีภูเขาน้ำแข็งยักษ์กำลังร่วงหล่นทับ โดยที่มันไม่อาจต้าน

เจตจำนงค์ปีศาจก่อตัวเป็นต้นไม้โบราณขนาดใหญ่ เจตจำนงค์พิรุณโลหิต หมอกสีม่วงห้อมล้อมกาย หนิงฝานแสดงอานุภาพของเจตจำนงค์ทั้ง 3 พลางชูมือขึ้น ชั่วพริบตานั้น น้ำแข็งและหิมะในรัศมีหมื่นแปรเปลี่ยนสีดำทั้งหมด ส่งผลให้หงส์น้ำแข็งขนาดยักษ์แตกสลายในพริบตา!

*อ๊อค!*

เมื่อวิชาถูกทำลาย หลินซูกระอักโลหิต แต่เมื่อโลหิตพุ่งออกมาจากร่าง กลับถูกน้ำแข็งสีดำแช่แข็งไว้

น้ำแข็งสีดำเกิดจากความเข้าใจในปราณน้ำแข็งที่ทรงพลัง แต่เหตุที่ต้องกลายเป็นสีดำ เพราะเป็นผลมาจากพลังไร้ลักษณ์ที่ผู้เชี่ยวชาญไร้ดัดแปลงครอบครอง!

“วิชาในระดับไร้ดัดแปลง! พลังไร้ลักษณ์ของผู้เชี่ยวชาญไร้ดัดแปลง เป็นไปไม่ได้!”

หลินซูเงยหน้ามองหนิงฝานที่อยู่บนท้องนภา เมื่อหนิงฝานที่ชี้นิ้วขึ้น ชี้นิ้วลงหามัน มันกลัวหวาดกลัวอย่างบอกไม่ถูก

นั่นมันวิชาอะไร? แค่ชี้นิ้วก็ดูราวกับจะแช่แข็งโลกทั้งใบ ทำให้โลกกลับคืนสู่ตัวตนแรกเริ่มของมัน

แต่ในขณะที่หลินซูหวาดกลัว แขนทั้งสองข้างของมันค่อนถูกน้ำแข็งสีดำปกคลุม กัดกร่อนจนกลายเป็นผลึก และแตกสลายเป็นธุลี!

น้ำแข็งสีดำลุกลามไปทั่วร่างอย่างต่อเนื่อง

“หยกช่วยชีวิตคุ้มกันข้า!”

แม้มันจะหวาดกลัวแต่ยังคงมีสติ

มันนำหยกก้อนหนึ่งออกมาจากกระเป๋า จากนั้นใช้ปากกัดจนแตก แรงกดดันของผู้เชี่ยวชาญไร้ดัดแปลงแพร่กระจายไปทั่วร่างเพื่อหวังขับน้ำแข็งสีดำของหนิงฝาน

แต่หนิงฝานกลับกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ทำลาย!”

แรงกดดันยังไม่ทันแผ่ไปทั่วร่าง แต่กลับถูกน้ำแข็งของหนิงฝานยับยั้งเอาไว้!

“ชะ… ช่วยข้าด้วย!” หลินซูหวาดกลัว ตอนนี้มันรู้แล้วว่าลู่เป่ยน่ากลัวขนาดไหน!

น้ำแข็งสีดำเหล่านั้นทรงพลังพอที่จะสังหารผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณขั้นสูงสุดได้ แม้เป็นกึ่งไร้ดัดแปลงยังต้องบาดเจ็บสาหัส!

มันเสียใจที่ท้าทายหนิงฝานและต้องร้องขอความช่วยเหลือ ชายชราทั้งสองที่อยู่ไม่ไกลเคลื่อนไหว

“เต่าทำลายน้ำแข็ง!”

“หม้อเก็บความเย็น!”

ชายชราทั้งสองปรากฏตัวกั้นขวางระหว่างหนิงฝานและหลินซู พลางใช้สมบัติมือต้านรับการจู่โจมของหนิงฝาน

แต่ในขณะเดียวกันทาสทั้งสองตนของหนิงฝานก็เคลื่อนไหว ปรากฏเบื้องหน้าชายชราทั้งสอง หนิงฝานกลบกลิ่นอายของทาสทั้งสองเอาไว้จนแทบจะสัมผัสถึงไม่ได้ ลู่เจี่ยเฟินและคนอื่นๆรู้ว่าหนิงฝานมีทาสขอบเขตไร้ดัดแปลง แต่พวกนิกายปีศาจขาวไม่มีทางรู้!

มังกรทมิฬตะปบเข้าใส่กลางอกของชายชราทั้งสองอย่างรุนแรง ทิ้งรอยกรงเก็บไว้กลางอก ก่อนที่ร่างของพวกมันจะปลิวไปไกลกว่าหมื่นจ้าง

แต่ในขณะที่พวกมันถูกซัดปลิวนั้น น้ำแข็งสีดำของหนิงฝานได้เกาะกุมร่างของพวกมัน แทรกผ่านเข้าไปในร่างโดยที่พวกมันไม่รู้ตัว

“ทาสกึ่งไร้ดัดแปลง 2 ตน!”

หลิวซูหวาดกลัวจนอยากจะหนี แต่มันไม่อาจทำอย่างที่ใจปรารถนาได้

แต่แล้วเงาร่างของคนสองคนได้ปรากฏเบื้องหน้าซูฉวน จุดเพลิงสีทอง และเพลิงสีม่วงเป็นกำแพงขวางกั้น แต่แล้วน้ำแข็งสีดำของหนิงฝานกลับทรงอานุภาพยิ่งขึ้นจนทั้งสองต้านรับไม่ไหว

ซูฉวนและลู่เจี่ยเฟินที่มาขวางสีหน้าแปรเปลี่ยนใหญ่หลวง พวกมันถูกผลักกระเด็นไปไกลนับหมื่นจ้างก่อนตั้งหลักได้มั่นคง พวกมันรับดรรชนีของหนิงฝานไม่ได้!

“นายกองเป่ย สังหารจ้าวหมาป่าสำคัญกว่า อย่าได้สังหารผู้ใดตอนนี้เลย...”

ซูฉวนและลู่เจี่ยเฟินร้องขอ การจะจัดการจ้าวหมาป่านั้น ยิ่งคนเยอะยิ่งได้เปรียบก็จริง แต่หนิงฝานจะไม่ยอมร่วมมือกับนิกายปีศาจขาวเด็ดขาด!

“ถอยไป หลินซูต้องตาย...” หนิงฝานกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย แต่คำกล่าวของเขากลับบอกเป็นนัยว่าหากมายุ่ง จะถูกสังหารไปด้วย เขาไม่สนใจว่าใครจะตาย ขอแค่สังหารคนของนิกายปีศาจขาวให้ได้ก็พอ

ซูฉวน ลู่เจี่ยเฟิน และชายชราในขอบเขตกึ่งไร้ดัดแปลงทั้งสองล้วนเป็นผู้เชี่ยวชาญที่ทรงพลัง แต่หนิงฝานก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าคนเหล่านี้

หนิงฝานคาดเอาไว้แล้วว่าต้องมีคนช่วยหลินซู แต่ถึงอย่างนั้น เขาจะปล่อยไม่พวกมันรอดไปเด็ดขาด

แต่จู่ๆหนิงฝานกลับเปลี่ยนใจไม่สังหารพวกมัน เขาเพียงทำให้น้ำแข็งสีดำแทรกเข้าไปในร่างพวกมัน ลำพังด้วยพลังของพวกมันยามนี้ ไม่อาจขับน้ำแข็งของหนิงฝานออกได้

เขาเปลี่ยนใจที่จะมาใช้งานพวกมันแทน หากยังไม่อาจสังหารจ้าวดาราหมาป่าได้ เขาจะยังไม่สังหารพวกมัน!

แผนการนี้ไม่มีใครมองออกเว้นแต่เพียงเป่ยเหยา

“ลู่เป่ย เจ้าและนิกายปีศาจขาวดูคล้ายจะมีบุญคุณความแค้นต่อกัน วิธีการเช่นนี้ไม่ใช่นิสัยเจ้า… ระหว่างพวกเจ้าเกิดอะไรขึ้นกันแน่...” เป่ยเหยาสงสัย

“นิกายปีศาจขาวคือศัตรูของข้า… ในเมื่อพวกมันชั่วร้ายมา ข้าก็จะชั่วร้ายกลับ” หนิงฝานกล่าวด้วยสีหน้าเรียบเฉย

เขาไม่อยากอธิบายความเหตุใดถึงได้เป็นศัตรูกับพวกมัน

ยิ่งคิดถึงหานหยวนจี๋ที่ถูกหักหลัง เว่ยฉวนที่ถูกทำร้ายจนไม่อาจกลายเป็นเซียนได้อีก หนิงฝานก็ยิ่งโกรธแค้น

ดังนั้น แค่ฆ่าพวกมันให้ตายยังไม่พอ! เขาต้องให้พวกมันชดใช้อย่างสาสม เขาจะไม่ปล่อยผู้ใดไปเด็ดขาด หากจ้าดาราหมาป่าตาย พวกมันก็ต้องตายตามไปด้วย

หนิงฝานหันมองเป่ยเหยา แววตาของเขายามนี้ ทำให้นางไม่กล้ากล่าวต่อ

เมื่อรอดตาย หลินซูถอนหายใจด้วยความโล่งอก ก่อนจะจ้องมองหนิงฝานด้วยความแค้น แม้เป็นชายชราในขอบเขตกึ่งไร้ดัดแปลงก็จ้องมองหนิงฝานด้วยแววตาเดียวกัน

“พวกท่านเป็นยังไงบ้าง! แขนข้าถูกทำลาย พวกท่านเองก็บาดเจ็บสาหัส… หนี้แค้นครั้งนี้ไม่อาจปล่อยผ่านได้!”

“แน่นอน! ถ้าสังหารจ้าวหมาป่านั่นได้เมื่อไหร่ พวกข้าจะฉวยโอกาสสังหารมันทิ้งซะ ต่อให้มันจะเก่งกล้าขนาดไหน พวกข้าจะทำให้พวกมันได้รู้ว่าหากยั่วยุนิกายปีศาจขาวแล้วจะต้องพบเจอกับอะไร?”

พวกมันไม่รู้ว่าใครกันแน่ที่ต้องตาย

และหากพวกมันตาย จะไม่มีใครกล้าคิดยั่วยุหนิงฝานอีก เพราะขอบเขตตัดวิญญาณขั้นกลางก็สามารถสังหารกึ่งไร้ดัดแปลงได้!...

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด