Returning From The Immortal World - 883

...............................................................................................................................................

ถังซิ่วได้ติดต่อกับกู่เสี่ยวเสวี่ยและรู้มาว่าที่เกาะดงอ้อนั้นก็ยังมีคนของห้องอาหารอยู่ซึ่งหากให้พูดกันตามตรงแล้วมันเป็นคนของสาขาย่อยที่เพิ่งจะไปเปิดที่นั่นและเรื่องกำลังคนเองก็ไม่ได้อ่อนแอเลย

ฮูจี่หวู

นี่คือชื่อผู้จัดการของที่นั่นและเป็นผู้ที่รับผิดชอบเครือข่ายข้อมูล อายุของเขาต่ำกว่า30ปีซึ่งเป็นหนึ่งในคนที่เขย่าวงการมือสังหารและทหารรับจ้างมาแล้ว ภายนอกของเขาดูอ่อนโยนและนุ่มนวลแต่คนที่รู้จักเขาดีนั้นรู้ว่าเขาเป็นคนที่โหดเหี้ยมและฆ่าได้อย่างไม่สนใจ

“อาจิน แล้วเรื่องสมุนไพรเป็นไงบ้างแล้ว ?”

ที่สาขาย่อย ฮูจี่หวูเองก็กำลังยืนถามชายหนุ่มคนหนึ่งขณะหันหน้ามองออกไปนอกหน้าต่าง

ชายหนุ่มที่อายุราวๆ27-28ปี หน้าตาของเขาเหมือนกับลิงและแววตาที่แสดงออกถึงความฉลาดเองก็ได้พยักหน้าให้พร้อมทั้งพูดว่า

“จากคำสั่งของคุณนั้นผมเองก็ได้ซื้อสมุนไพรมามากมายด้วยเงินทั้งหมดของคุณแต่มันเป็นเพราะว่าสมุนไพรในตอนนี้มันแพงมากๆและจำนวนที่ได้รับมาก็เลยมีน้อย”

ฮูจี่หวูที่ได้ยินเช่นนั้นเองก็ได้พยักหน้าพร้อมกับพูดว่า

“ไม่ว่าจำนวนจะน้อยหรืออะไรก็ไม่เป็นไร รีบๆส่งไปที่เกาะจิงเหมินแล้วกันเพื่อที่จะได้รับยามาแล้วตัดผ่านไปยังเขตแดนก่อตั้งรากฐานระดับกลางเสียที”

“ครับ”

ชายหนุ่มเองก็รีบตอบตกลง

“กริ่ง กริ่ง........”

หนึ่งในโทรศัพท์สองเครื่องที่วางอยู่บนโต๊ะเองก็ได้ดังขึ้น

ฮูจี่หวูเองก็ชะงักไปพร้อมกับท่าทางที่เปลี่ยนไปทันที เขามีโทรศัพท์อยู่สองเครื่องและอีกเครื่องคือเบอร์ส่วนตัวของเขาแต่เสียงเตือนนี้มันเป็นเสียงเตือนของโทรศัพท์ของห้องอาหารที่มีไว้มอบหมายภารกิจ ทุกๆครั้งที่เสียงนี้ดังขึ้นก็หมายความว่ามีเรื่องสำคัญกำลังจะเกิดขึ้น

หลังจากที่ต่อสายแล้วเขาก็ได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า

“ผมฮูจี่หวู”

“ข้าถังซิ่ว”

เสียงของถังซิ่วก็ได้ถูกส่งผ่านปลายสายไป

ฮูจี่หวูที่ได้ยินชื่อนี้เองก็รีบพูดอย่างเคารพทันทีว่า

“บอสครับ คุณมีเรื่องอะไรหรอครับ ?”

ถังซิ่วเองก็ได้พูดออกมาว่า

“ใช่ เจ้าอยู่ที่เกาะดงอ้อ ? มีเรื่องสำคัญเกิดขึ้นและต้องการให้เจ้าจัดการ”

“บอสว่ามาได้เลยครับ”

ฮูจี่หวูเองก็รีบตอบกลับด้วยความเคารพ

ถังซิ่วได้อธิบายเรื่องราวทั้งหมดก่อนที่จะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า

“นำคนไปสอดแนมโรงแรมคอนราดให้ข้าหน่อย ไม่ว่าใครจะเข้าหรือออกที่นั่นก็จดจำไว้ หากว่าพบคนที่น่าสงสัยก็ตั้งใจสอดแนมเขา ยิ่งไปกว่านั้นคือจะมีคนจากเกาะจิงเหมินตามไปสมทบอย่างเร็ว เมื่อถึงเวลานั้นแล้วก็ช่วยเหลือพวกเขาด้วยแล้วกัน เราจะต้องสอดแนมทั่วทั้งเกาะและสืบสวนสถานะของฝ่ายตรงข้ามโดยที่ไม่สามารถปล่อยให้มันออกจากเกาะไปได้เด็ดขาด”

“ได้ครับ ผมจะจัดการทันที”

ฮูจี่หวูเองก็รู้ถึงความสำคัญของเรื่องนี้ดังนั้นถึงได้รีบตอบกลับ หลังจากที่วางสายไปแล้วเขาก็ได้เรียกชายหนุ่มคนก่อนมาแล้วพูดว่า

“อาจิน วางเรื่องสมุนไพรไปก่อน เรามีเรื่องสำคัญต้องไปจัดการ”

อาจินเองก็รีบถามออกมาว่า

“คนที่โทรมาหาเมื่อกี้คือบอสใหญ่ ?”

ฮูจี่หวูเองก็ได้พยักหน้าพร้อมกับพูดว่า

“ใช่แล้ว บอสใหญ่ได้ออกคำสั่งด้วยตัวเองและเราต้องรีบปฏิบัติตาม เอางี้ ไปตามกองกำลังทั้งหมดของเรามา....”

ท่าเรือเกาะดงอ้อ

เรือส่วนตัวเองก็ได้เข้าเทียบท่าอย่างช้าๆ ถังหยุนเด่เองก็ได้พบกับชายวัยกลางคนๆหนึ่งที่ท่าซึ่งรอบข้างของเขาต่างเต็มไปด้วยผู้คุ้มกันมากมาย

“อันฮู”

รอยยิ้มบนใบหน้าของถังหยุนเด่ได้ไต่ขึ้นมามากขึ้นก่อนที่จะรีบวิ่งไปทักทายกับชายคนนั้น หลังจากที่กอดกันแล้วพวกเขาก็ได้สติกลับมาหลังจากที่ได้พบเจอพวกพ้องอีกครั้ง

เฉินอันฮูเองก็รีบพูดออกมาอย่างตื่นเต้นว่า

“หยุนเด่ ในที่สุดนายก็มา”

ถังหยุนเด่เองก็พูดออกมาด้วยรอยยิ้มว่า

“ก็หลังจากที่ได้รับสายนายไปนั้นฉันก็รีบมาเลย ไม่ต้องเป็นห่วง ที่ฉันมาในครั้งนี้ฉันจัดการปัญหาได้แน่”

เฉินอันฮูที่ได้ยินเช่นนั้นเองก็ได้แต่ยิ้มอย่างขมขื่นแล้วพูดว่า

“แน่นอนว่าครั้งนี้คงต้องขอให้นายช่วยแล้วล่ะ สถานะของฝ่ายตรงข้ามนั้นไม่ธรรมดาเลย มันมีตระกูลซางจากเมืองหลวงคอยหนุนหลังอยู่ ฉันไม่สามารถจัดการกับเหล่าผู้เชี่ยวชาญของพวกเขาได้”

ถังหยุนเด่เองก็ได้แตะไหล่ของเขาพร้อมกับพูดว่า

“ที่ฉันมาในครั้งนี้ก็ได้เตรียมคนมามากมาย เพื่อไม่ให้พวกมันรู้ตัวถึงได้หาวิธีอื่นที่จะขึ้นเกาะนี้ ไปกันเถอะ เมื่อกี่ฉันก็พบกับผู้ต้องสงสัยระหว่างเทียบท่าแล้ว”

เฉินอันฮูเองก็มีท่าทางเปลี่ยนไปพร้อมกับพยักหน้าแล้วพูดว่า

“ไปกัน”

หลังจากนั้นอีกหนึ่งชั่วโมง

วิลล่ากงเซ่า

มันเป็นวิลล่าที่หรูหราที่สุดในเกาะนี้ซึ่งคนที่เป็นเจ้าของที่นี่ได้นั้นก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเศรษฐี ทั้งร้อยหลังนั้นถูกจัดวางไว้ในพื้นที่ๆเหมาะสมไม่ว่าจะเป็นระยะห่างหรือความสันโดษ

วิลล่า A-058

ถังหยุนเด่และเฉินอันฮูเองก็กำลังนั่งอยู่ที่ห้องทำงานตรงชั้นสองซึ่งท่าทางของพวกเขานั้นไม่ค่อยจะสู้ดีนักแถมยังไม่มีอารมณ์พอจะดื่มชาด้วยซ้ำ

“อันฮู ไหนว่ามาหน่อยสิ”

เฉินอันฮูเองก็พยักหน้าพร้อมกับพูดว่า

“ตระกูลซางนั้นได้ควบคุมวงการพนันของเกาะนี้อย่างลับๆอยู่กว่า60%ซึ่งก่อนหน้านี้พวกเขามันจะไม่ทำตัวโดดเด่นและเรียกได้ว่ารวยแบบเงียบๆก็ว่าได้แต่ตอนนี้มันต่างออกไปแล้ว มันมีบุตรแห่งสวรรค์เกิดมาซึ่งอายุของเขาเพียงแค่28ปีและเป็ฯตัวแทนของปู่เขา ยิ่งไปกว่านั้นคือตระกูลของพวกมันเองก็เริ่มส่งต่อธุรกิจให้เขาแล้วและตอนนี้เองก็ไม่ได้มีเพียงแค่ธุรกิจด้านการพนันแต่รวมถึงอสังหาฯ อัญมณี รถยนต์แถมยังได้ยินว่าพวกมันกำลังทำเหมืองแร่ในฝั่งแอฟริกาด้วย”

ถังหยุนเด่เองก็ได้หรี่ตาลงพร้อมทั้งนึกถึงความสามารถของลูกชายตัวเองดังนั้นถึงไม่ได้ดูถูกตระกูลซางไป อย่างไรก็ตามในเมื่อพวกมันแข็งแกร่งงั้นเรื่องนี้ก็คงจะไม่ง่ายๆและจะต้องมีความเสี่ยงอย่างแน่นอน

“แล้วสำนักจินเจิ้งอยู่ในความควบคุมของตระกูลซางจริงๆ ?”

เฉินอันฮูเองก็ได้พยักหน้าพร้อมกับพูดว่า

“ฉันได้ส่งคนไปตรวจสอบมาแล้วและไม่ได้มีเพียงสำนักจินเจิ้งเท่านั้น บริษัทรักษาความปลอดภัยเฮ่ยยี่เองก็อยู่ภายใต้มัน ทั้งสองสิ่งนี้มีกองกำลังที่แข็งแกร่งมากๆและจำนวนคนอยู่ในหลักพัน ที่ยิ่งไปกว่านั้นคือคนเหล่านี้ก็ไม่ใช่คนธรรมดาแน่ พวกเขามีเบื้องหลังมากมาย”

ถังหยุนเด่เองก็ได้เงียบไปพร้อมกับสูบบุหรี่ก่อนที่จะพูดออกมาช้าๆว่า

“ตรงชายฝั่งนั้นเป็นธุรกิจที่ทำเงินให้เราได้มากที่สุดและมันสำคัญกับเรามากๆแต่การที่พวกมันบังคับให้เรายกเลิกนั้นมันก็ไม่ถูก พรุ่งนี้เราจะไปพบกับพวกตระกูลซาง หากว่าเจ้านั่นมันแข็งจริงงั้นเราก็คงได้แต่หาความช่วยเหลือจากที่อื่น”

เฉินอันฮูเองก็ชะงักไปพร้อมกับพูดอย่างสับสนว่า

“หมายความว่าไงที่ว่าขอความช่วยเหลือ ?”

ถังหยุนเด่เองก็ได้ฝืนยิ้มพร้อมกับพูดว่า

“ก็คือไปหาคนอื่นมาช่วยไง !”

เฉินอันฮูได้พยักหน้าทันทีพร้อมกับพูดว่า

“หากว่าตระกูลถังลงมือก็คงจะสยบพวกมันได้อยู่นะ ฉันเชื่อว่ามันต้องไม่กล้ารบกับตระกูลถังเพียงเพราะท่าเรือแค่สองท่าแน่นอน”

ถังหยุนเด่เองก็ได้ส่ายศีรษะพร้อมทั้งพูดว่า

“ฉันไม่ได้ไปหาตระกูลถังแต่จะหาลูกชายต่างหาก”

เฉินอันฮูเองก็ได้ผวาไปพร้อมกับไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดีว่า

“เพื่อนหยุนเด่ นายจะไปขอให้ลูกช่วยเนี่ยนะ ? นายล้อเล่นอยู่ ? เขามีอำนาจมาถึงที่เกาะนี้เลย ?”

ถังหยุนเด่เองก็ได้พูดออกมาว่า

“ฉันรู้จักลูกฉันดี ต่อให้เราไม่สามารถจัดการได้แต่สำหรับเขาแล้วคงเป็นเรื่องกล้วยๆ”

เฉินอันฮูเองก็ได้แต่ส่ายศีรษะพร้อมทั้งอดยิ้มออกมาไม่ได้ เขาเคยได้ยินชื่อเสียงของถังซิ่วจากปากของถังหยุนเด่ดีซึ่งใช้ความสามารถของตัวเองก่อตั้งบริษัทถังผู้สูงส่งขึ้นมาและตอนนี้ทางบริษัทเองก็เติบโตไปอย่างก้าวกระโดดและเรียกได้ว่าเป็นหนึ่งในบริษัทชั้นนำของประเทศแต่การที่จะขยายอำนาจมาที่นี่นั้นคงเป็นไปไม่ได้หากไม่ได้รับความช่วยเหลือของตระกูลถัง

ช่วงกลางดึก

โรงแรมคอนราดที่ชั้น24 ชายหนุ่มผมขาวเองก็กำลังกอดหญิงสาวผมบลอนด์เอาไว้สองคนซึ่งด้านนอกห้องนั้นมีชายชราที่เหมือนว่ากำลังนั่งบ่มเพาะพลังอยู่รอบโต๊ะกลม

เพียงแค่

หยกหนูนั้นไม่ได้อยู่บนโต๊ะอีกต่อไปแล้ว

ตรงหน้าต่างใหญ่ หญิงสาวหน้าตาน่ารักเองก็กำลังส่องกล้องส่องทางไกลเพื่อตรวจดูสถานการณ์รอบๆ ก่อนหน้านี้เธอพบว่ารอบๆโรงแรมนั้นมีคนน่าสงสัยดังนั้นถึงได้ตรวจสอบและพบว่าพวกมันน่าสงสัยยิ่งกว่าเดิม

“เสี่ยวเหมา ทำงานมากไปจะเหนื่อยเอานะ หากว่าอยากจะรักษาความปลอดภัยก็ต้องใส่ใจสุขภาพตัวเองก่อน หากว่าจะไปสังเกตการณ์ก็ควรเอาเวลาไปบ่มเพาะดีกว่า”

ชายชราเองก็ได้เปิดตาขึ้นมาแล้วพูดออกมา

หญิงสาวคนนั้นได้หันหน้ากลับมาพร้อมกับวางกล้องส่องทางไกลลงแล้วพูดว่า

“ไม่ว่าหนูจะมีพละกำลังหรือไม่แต่หากว่าไม่สามารถรับรู้ถึงอันตรายได้นั้นก็ยังไม่สามารถรับประกันความปลอดภัยของนายน้อยได้ 100% ยิ่งไปกว่านั้นคือก็ยังมีพวกท่านอยู่ หากว่าหนูพบกับศัตรูแล้วก็ให้พวกท่านจัดการก็พอแล้ว”

ชายชราเองก็ได้แต่ส่ายศีรษะ พวกเขาเลี้ยงเด็กคนนี้มาดังนั้นถึงเข้าใจจิตใจของเธอดี แม้ว่านายน้อยจะหลงใหลในความรักและทำเรื่องอย่างว่ามามากมายแต่เธอก็ยังมีเพียงเขาอยู่ภายในใจแถมยังเชื่อว่าสักวันหนึ่งจะได้ขึ้นเป็นผู้หญิงของเขา

น่าเสียดาย

พวกเขารู้ดีว่ามีเพียงการที่ชายหนุ่มได้ขึ้นเป็นผู้สืบทอดของตระกูลทมิฬเท่านั้นถึงจะมีสิทธิรักใครรวมถึงเรื่องแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนด้วย

“กลับไปนอนในห้องเถอะ”

ชายชราเองก็ได้ปิดตาลงแล้วพูดออกมาช้าๆ

หญิงสาวหน้าตางดงามคนนั้นเองก็ได้ส่ายศีรษะพร้อมทั้งพูดว่า

“มีสถานการณ์เกิดขึ้นรอบๆโรงแรมนี้ หนูต้องเฝ้าสังเกตการณ์”

ชายชราเองก็ได้เปิดตาขึ้นอีกครั้งพร้อมกับขมวดคิ้วแล้วพูดว่า

“สถานการณ์อะไร ?”

หญิงสาวเองก็ได้พูดออกมาว่า

“ก่อนหน้านี้เมื่อไม่กี่นาทีก่อนหนูพบว่ามีผู้ต้องสงสัยหลายคนรอบๆโรงแรมซึ่งอย่างน้อยๆก็มีอยู่หกคน พวกเขาดูไม่เหมือนกับหน่วยข่าวกรองแต่ก็เหมือนว่ากำลังพวกเขากำลังเฝ้ามองแขกที่เข้าออกโรงแรมตลอดเวลาและมีคนๆหนึ่งที่กำลังซ่อนตัวอยู่ในรถเพื่อบันทึกอะไรบางอย่าง”

ชายชราเองก็ได้เดินไปที่ริมหน้าต่างพร้อมทั้งมองออกไปข้างนอกแล้วพูดออกมาว่า

“ปลุกนายน้อยซะ เราจะย้ายที่กัน”

หญิงสาวคนนั้นเองก็ได้พูดออกมาว่า

“นายน้อยไม่ชอบให้คนไปรบกวนเขาตอนนอน ยิ่งไปกว่านั้นเป้าหมายของคนเหล่านี้ก็ไม่ใช่พวกเรา เราจะรอก่อนไหม ?”