บทที่ 84: อสนีบาตพิโรธ!
ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ที่แฟนเพจ
••••••••••••••••••••
นิยายอื่นที่ทางค่ายแปล
สารบัญ จอมมารสะท้านภพ (เรื่องใหม่)
••••••••••••••••••••
บทที่ 84: อสนีบาตพิโรธ!
“โม่ฝาน… แกจะต้องจ่ายค่าโง่นี้ด้วยตัวแกเอง ตอนนี้พ่อของแกคุกเข่าต่อหน้าพ่อของฉันอยู่! และเขาทำมันต่อหน้าของทุกคน เหอะ ฉันเชื่อว่าภายในใจของแกจะต้องเจ็บปวดอย่างสุดซึ้งเลยล่ะ มันคงเจ็บซะยิ่งกว่าการที่แกทำมันด้วยตัวเองอีกสินะ!” หยู่อั๋นเห็นฉากตรงหน้าเขาอดไม่ได้ที่จะพูดจาแทงใจออกมาพร้อมกับหัวเราะอย่างเย้ยหยัน
“พ่อของฉันก็มักจะเป็นแบบนี้อยู่เสมอ เขามักจะเรียบง่ายและซื่อสัตย์ เขาคงแค่รู้สึกว่ามันจริงใจกว่าถ้าหากเขาจะมอบรางวัลคืนไปก่อน” โม่ฝานหันมาพร้อมดวงตาที่เย็นชา เขาจ้องมองหยู่อั๋นที่กำลังหัวเราะอยู่อย่างว่างเปล่า
“เหอะ ฉันเห็นแกมั่นใจนักมั่นใจหนาว่าแกจะชนะ เอาล่ะ รอให้ฉันเปลี่ยนแกเป็นก้อนน้ำแข็งก่อนแล้วกัน จากนั้นแกก็จะไม่มีที่ยืนในเมืองบ่อนี้อีกเลยจะดีไหม!” หยู่อั๋นกล่าวออกมาด้วยแววตาที่รังเกียจ
ดวงดาวเวทของหยู่อั๋นเชื่อมต่อกันอย่างรวดเร็ว ตอนนี้เขาไม่จำเป็นต้องเกรงกลัวบอลเพลิงทมิฬจากโม่ฝานอีกด้วยด้วยความช่วยเหลือจากเกราะไหมน้ำแข็ง แม้ว่าโม่ฝานจะสามารถร่ายเวทได้เร็วกว่าเขา… เขาก็ไม่ต้องเกรงกลัวอะไร!
ฝั่งของโม่ฝาน ดวงตาของเขาเย็นชาและเต็มไปด้วยความโกรธ
ถ้าหากว่า… มู่โจวอวิ๋นยอมที่จะลดหย่อนให้กับพวกเขาสักเล็กน้อย แน่นอนว่าเขาคงคิดจะยอมแพ้ไปแล้วในวันนี้ อย่างไรก็ตามความเย่อหยิ่งของสองพ่อลูกคู่นี้สร้างความเจ็บปวดให้กับโม่ฝานมากเกินไป!
เขาเชื่อว่าถ้าหากเขาไม่สามารถเอาชนะการต่อสู้ครั้งนี้ได้ พ่อของเขาจะต้องอดทนมองเห็นบุตรชายที่โง่เขลาของตนเองถูกทุบตีจนเลือดออกและตัวของพ่อทำได้เพียงยืนแข็งทื่ออย่างเจ็บปวดเท่านั้น!
อย่างไรก็ตาม… เขาน่ะเป็นคนโง่จริงๆงั้นเหรอ?
‘วันนี้ฉันจะทำให้ทุกคนได้เข้าใจถึงประกายไฟเพียงจุดเดียวของชาวรากหญ้า!’
“แข็งแกร่งตั้งแต่เกิดมาแล้วงั้นเหรอ?” โม่ฝานกล่าวออกมาพร้อมกับหัวเราะอย่างเย็นชา
เขาหัวเราะอยู่ชั่วขณะจากนั้นก็เงียบลง รัศมีรอบตัวของเขาล้วนแต่เปลี่ยนไป บรรยากาศทั้งหมดอึมครึมอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน!
“ถ้าอย่างนั้น… พรสวรรค์ของฉันก็ได้มาตั้งแต่เกิดเหมือนกัน!”
‘แกคิดจริงๆงั้นเหรอว่าฉัน… โม่ฝานจะพ่ายแพ้?’
‘ลองลิ้มรสชาติของสายฟ้าสักหน่อยแล้วกัน!’
ม่านตาของโม่ฝานขยายออก มันเปล่งประกายสีม่วงเจิดจรัสออกมา ภายในดวงตาสีดำนั้นเต็มไปด้วยประกายสีม่วง ดวงดาวเวทของเขาทั้งหมดเชื่อมต่อกันแล้ว!
สายฟ้า!
ธาตุที่แข็งแกร่งที่สุด!
ความเกรี้ยวกราดและพลังแห่งการทำลายล้าง!
ช่องว่างของสังคมที่ต่ำตมนี้ก็ยังต้องพ่ายแพ้ให้กับพลังของธาตุสายฟ้า!
แท้จริงแล้วธาตุสายฟ้านั้นเกี่ยวพันกันกับความรู้สึกของเจ้านาย มันจะแปรสภาพความแข็งแกร่งตามอารมของผู้เป็นนายซึ่งไม่เคยหยุดนิ่ง!
สายฟ้านั้นไม่สนใจพื้นเพเดิมของเจ้าของ!
มันไม่สนใจว่าผู้เป็นนายของมันจะมีร่างกายที่แข็งแกร่งมากเพียงใด!
ดวงดาวทั้งเจ็ดไม่เคยเชื่อฟัง อีกทั้งยังดื้อรั้น นั่นเป็นเพราะสภาพจิตใจของโม่ฝานนั้นไม่สอดคล้องกับธาตุสายฟ้ามาก่อน
แต่เมื่อความแค้นได้ถูกจุดขึ้นภายในหัวใจของโม่ฝาน ราวกับธาตุสายฟ้านั้นรับรู้ได้ถึงบางสิ่งและขุมพลังที่พวกมันโหยหามาตลอด ทั้งหมดเชื่อมต่อกันอย่างรวดเร็ว!
เผยให้เห็นเส้นทางของดวงดาวเวท!
พลังเวทมนตร์ที่ถูกอัดแน่นกำลังค่อยๆแผ่ออกมาอย่างไร้ขีดจำกัด
บัซซซซ~
สายฟ้าสีม่วงเปล่งประกายออกมาอย่างเกรี้ยวกราด มันวิ่งวนไปมาอยู่รอบร่างกายของโม่ฝานอย่างรอคำสั่ง!
โม่ฝานเงยหน้าขึ้นพร้อมกับจดจ้องไปด้านหน้าอย่างตั้งใจ
“อสนีบาต!”
“พิโรธ!”
โม่ฝานยกมือขึ้นหนึ่งข้าง ปรากฏสายฟ้าหมุนวนอยู่ที่มือของเขาอย่างบ้าคลั่ง มันเปล่งเสียงร้องอึกทึกในทันที ทั้งหมดผ่าลงมาที่ร่างกายของหยู่อั๋นอย่างเกรี้ยวกราดและทรงพลังอย่างยิ่ง
ตู้ม~ ! ! ! !
ตอนนี้โม่ฝานเชื่อมต่อกับสายฟ้าอย่างดุเดือดพร้อมกับเผยการโจมตีที่โหดเหี้ยมออกมา หยู่อั๋นไม่มีทางเลยที่จะป้องกันการโจมตีเหล่านี้ได้
คาถาแช่แข็งของหยู่อั๋นยังไม่ทันจะร่ายเสร็จดี ในวินาทีถัดมาเขาถูกสายฟ้าสีม่วงมากมายถาโถมบุกรุกเข้ามาในพื้นที่ของตนเองอย่างรวดเร็ว ความประหลาดใจแว๊บขึ้นมาภายในหัว หลังจากนั้นจิตใจของเขาทั้งหมดถูกครอบงำด้วยความกลัวทันที
การโจมตีที่ร้ายกาจเช่นนี้ไม่ใช่สิ่งที่เขาจะสามารถรับมือได้ ร่างกายทุกสัดส่วนของเขาได้รับความเจ็บปวดอย่างรุนแรง สิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือสายฟ้าเหล่านี้แทรกซึมเข้าไปถึงผิวหนังและลงลึกไปถึงกระดูก กล้ามเนื้อทุกส่วนของเขาในตอนนี้ล้วนแต่แข็งทื่อไม่สามารถควบคุมได้อีกต่อไป แม้ว่าเกราะไหมน้ำแข็งจะสามารถต่อต้านมันได้บ้างแต่ก็ยังไม่อาจปิดกั้นมันได้โดยสมบูรณ์!
ร่างกายของหยู่อั๋นไม่สามารถควบคุมได้อีกแล้ว เขากระตุกอย่างรุนแรงในขณะที่ยังคงยืนอยู่ตรงนั้น ความเย่อหยิ่งยโสที่เขามีในตอนแรกได้หายไปจนหมดสิ้นแล้ว สิ่งที่เหลืออยู่ในตอนนี้คือคำถามมากมายที่สื่อออกมาจากดวงตา ทั้งหมดเต็มไปด้วยความไม่เชื่อถือ!
‘ทำไม?’
‘นี่มันเรื่องอะไรกัน?’
‘นี่มันคือสายฟ้า! มันคือสายฟ้าอย่างแน่นอน! ทำไมแก… แกเป็นนักเวทธาตุไฟ ทำไมจึงร่ายเวทสายฟ้าได้?!’
พลังของเกาะไหมน้ำแข็งนั้นไร้ค่าทันทีเมื่ออยู่ต่อหน้าเวทสายฟ้า สุดท้ายหยู่อั๋นก็ไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไป เขากรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ร่างกายกระตุกอย่างรุนแรงและพ่ายแพ้ต่อสายฟ้าสีม่วงที่เกรี้ยวกราดนี้โดยสมบูรณ์!
เวลานี้เป็นไปไม่ได้เลยที่หยู่อั๋นจะลุกขึ้นมาอีกครั้ง สายฟ้าระดับที่สามนั้นรุนแรงเสียยิ่งกว่าบอลเพลิงระดับสามด้วยกัน อีกทั้งเกราะไหมน้ำแข็งนั้นสามารถยับยั้งธาตุไฟได้เท่านั้น มันไม่มีอำนาจมากพอที่จะยับยั้งการโจมตีของสายฟ้าระดับที่สามได้!
ตอนนี้เสียงฟ้าผ่าดังคำรามไปด้วยคฤหาสน์ ผู้ชมที่นั่งอยู่บนอัศจรรย์ทั้งหมดล้วนแต่เงียบกริบ!
ทั้งหมดล้วนตกตะลึงกลายเป็นโง่งมทันทีเมื่อโม่ฝานร่ายเวทสายฟ้า แม้ว่าสายฟ้าเหล่านั้นจะไม่ได้ทำอะไรกับพวกเขา แต่มันก็ยังคงติดตรึงตราอยู่ในหัวใจของทุกคนอย่างชัดเจน!
พวกเขากำลังดูอะไรอยู่?
‘อสนีบาต?’
‘มันคืออสนีบาตที่น่าสะพรึง?’
‘เขา… เป็นนักเวทธาตุไฟ? แต่กลับใช้ธาตุสายฟ้าได้ด้วยงั้นเหรอ?!’
หยู่อั๋นทรุดตัวลงกับพื้นจากการโจมตีที่โหดร้ายเมื่อครู่ ปัจจุบันผู้คนล้วนแต่ลืมตัวตนของเขาไปเรียบร้อยแล้ว ภาพที่ทุกคนได้เห็นตรงหน้าทำให้สติของทั้งหมดล้วนหลุดลอยไป ไม่มีใครสนใจหยู่อั๋นอีกต่อไป!
จะไม่ให้พวกเขาสติแตกได้อย่างไร? ในโลกใบนี้นักเวทสามารถมีธาตุหลักได้เพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น พวกเขาจะสามารถควบคุมสองธาตุได้ก็ต่อเมื่ออยู่ในระดับมัชฌิม แล้วเด็กที่อยู่เพียงมัธยมปลายปีที่สามกลับควบคุมได้สองธาตุเช่นนี้คืออะไรกัน?
‘หนึ่งคือธาตุไฟ สองคือธาตุสายฟ้า!’
‘เขา… เขา… อยู่ในระดับมัชฌิมแล้วงั้นเหรอ? มันเป็นไปไม่ได้ มันเป็นไปไม่ได้แน่ๆ! ไม่มีทางที่เขาจะเข้าสู่ระดับมัชฌิมได้เพียงเวลาแค่สามปีหรอก! ไม่ว่าเขาจะเร็วขนาดไหนก็ไม่มีทาง! มันเป็นไปไม่ได้!’ มู่โจวอวิ๋นเป็นคนแรกที่ลุกขึ้นจากเก้าอี้พร้อมกับตะโกนออกมาอย่างไม่เชื่อภาพตรงหน้า
ในขณะเดียวกันเหล่าผู้ชมคนอื่นก็ไม่เชื่อสายตาของตนเองเหมือนกัน
อสนีบาตพิโรธ! มันคือสายฟ้าระดับสามที่แท้จริง!
แล้วนักเรียนธาตุไฟจะสามารถร่ายเวทสายฟ้าได้อย่างไรกัน?!
หรือว่าเขาจะมีอุปกรณ์วิเศษ?
ไม่ใช่แน่นอน เพราะเส้นทางดวงดาวเวทของเขานั้นเปล่งประกายออกมาอย่างชัดเจน มันเป็นความสามารถของเขาเอง ย่อมไม่ใช่การใช้อุปกรณ์ช่วยแน่!
ในตอนนี้นักเวทสายฟ้าฉือจ้าวติงยิ่งรู้สึกโง่งมมากกว่าคนอื่นหลายเท่า…
‘บัดซบ นี่มันสิ่งที่ฉันกระหายมาตลอดไม่ใช่เหรอ? สายฟ้าระดับสามที่เขาใฝ่ฝัน! มันคือเป้าหมายที่ฉันจะบรรลุให้ได้อีกไม่กี่ปีข้างหน้า ทำไมมันจึงถูกร่ายออกมาโดยโม่ฝานอีกแล้ว? เฮ้ โม่ฝานนายเป็นนักเวทธาตุไฟไม่ใช่เหรอ!?’
ตอนนี้หัวใจของฉือจ้าวติงล่มสหายไปแล้ว เขาคือนักเวทฉัจริยะธาตุสายฟ้าของจริง แต่เขากลับพ่ายแพ้ต่อโม่ฝานที่เป็นนักเวทธาตุไฟโดยสมบูรณ์ ‘ฉัน… ฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว!’
••••••••••••••••••••
••••••••••••••••••••
