บทที่ 81: บอลเพลิงทมิฬ!
ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ที่แฟนเพจ
••••••••••••••••••••
นิยายอื่นที่ทางค่ายแปล
สารบัญ จอมมารสะท้านภพ (เรื่องใหม่)
••••••••••••••••••••
บทที่ 81: บอลเพลิงทมิฬ!
“ถ้าหากหยู่อั๋นทำสำเร็จและเขาสามารถตรึงใบหน้าของโม่ฝานเอาไว้ เช่นนั้นโม่ฝานจะไม่สามารถหายใจได้และนั่นหมายถึงอันตรายต่อชีวิตของเขา!” อาจารย์ใหญ่ซูพยายามทำนายอนาคตเมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ เขาพูดกับเติ้งข่ายอย่างระมัดระวัง
“ไม่ต้องกังวลไปหรอก นักเรียนธาตุไฟจะไม่ตายอย่างง่ายดายภายใต้กองหิมะเช่นนี้” มู่โจวอวิ๋นกล่าวออกมาอย่างมีความสุขและไม่แยแสสิ่งใด
ผู้ชมโดยรอบอยู่ในสภาวะโง่งมโดยสมบูรณ์เมื่อเห็นภาพตรงหน้านี้
‘ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันพนันได้เลยว่าทุกคนย่อมไม่คิดว่าหยู่อั๋นที่อายุเพียงสิบแปดปีจะสามารถใช้คาถาแช่แข็งระดับสามได้ ฮ่าฮ่าฮ่า!’ มู่โจวอวิ๋นคิดในใจอย่างร่าเริง
โดยปกติแล้วถ้าหากเป็นนักเรียนของโรงเรียนเทียนหลานนั้นเพียงแค่สามารถใช้ทักษะระดับสองได้ นั่นหมายความว่าคุณจะกลายเป็นนักเรียนที่ดีที่สุดของโรงเรียนในทันที นักเรียนเหล่านี้จะได้เข้าเรียนในมหาวิทยาลัยที่ยอดเยี่ยมอย่างแน่นอน!
แต่สำหรับทักษะระดับสามนั้นใครเล่าจะรู้ได้ว่าจะใช้เวลากี่ปีในการฝึกฝนมัน?
หยู่อั๋นบุตรบุญธรรมของมู่โจวอวิ๋นนั้นอายุสิบแปดปี ในตอนนี้เขาเหนือกว่านักเรียนในโรงเรียนมัธยมเทียนหลานทุกคน รวมไปถึงคนหัวขาวที่นั่งอยู่ในที่นี้อีกด้วย!
‘ไอ้เด็กเหลือขอโม่ฝานมันประเมินตัวเองสูงเกินไป หลังจากนี้ฉันจะทุบตีให้แกล้มจนไม่สามารถมีใบหน้าอยู่ในเมืองแห่งนี้ได้อีก ฮ่าฮ่า ฉันจะสาปแช่งแกบ้างไอ้เด็กเวร ฉันจะทำเหมือนที่แกทำ! ในปีนั้นที่แกสบประมาทฉันไว้ ผลของมันเป็นยังไงบ้างล่ะ หอมหวานดีไหม? แกคิดว่าฉันไม่สามารถจัดการเด็กเหลือขออย่างแกได้งั้นเหรอ? ฮ่าฮ่าฮ่า’
“ยอดเยี่ยมไปเลย ตระกูลมู่ยังคงผลิตอัจฉริยะออกมาได้อย่างต่อเนื่อง นี่เป็นผลงานชิ้นโบว์แดงจริงๆ!”
“พี่ใหญ่มู่โจวอวิ๋น การกระทำของคุณในครั้งนี้เหลือเชื่อจริงๆ คาถาแช่แข็งระดับสาม คุณซ่อนมันไว้ได้อย่างยอดเยี่ยม! ช่างโชคดีที่ฉันไม่ปล่อยให้บุตรชายของฉันกล้าหาญดั่งเช่นนักเรียนคนนั้น ไม่อย่างนั้นสภาพของเขาก็คงไม่แตกต่างจากหมาข้างถนน!” หญิงชราที่แต่งงานแล้วกล่าวออกมาอย่างขมขื่น
“เฮ้อ! ในตอนนี้เวทแช่แข็งระดับสามได้ปรากฏขึ้นแล้ว ท้ายที่สุดเขาก็จะกลายเป็นผู้ควบคุมคนรุ่นใหม่ทั้งหมดของเมืองบ่อแห่งนี้สินะ เป็นวีรบุรุษตั้งแต่ยังเยาว์วัยที่แท้จริง!”
แน่นอนว่าเวทแช่แข็งระดับสามนั้นแข็งแกร่งอย่างมาก แขกทุกคนล้วนแต่รู้สึกว่าการประลองครั้งนี้ได้จบลงโดยสมบูรณ์แล้ว ทุกคนต่างเริ่มพูดจาประจบสอพลอมู่โจวอวิ๋นอย่างล้นหลาม
มู่โจวอวิ๋นมีความสุขกับเหตุการณ์เช่นนี้อย่างมาก ในพิธีวันเกิดของบุตรชายเขานั้นคิดไว้แล้วว่าทุกสิ่งจะต้องยิ่งใหญ่อลังการ ผู้คนจะต้องได้รับรู้ความแข็งแกร่งของตระกูลมู่!
“เติ้งข่าย! ดูเวลา!” ท้ายที่สุดอาจารย์ใหญ่ซูรีบกล่าวออกมาเพราะเขาเป็นห่วงโม่ฝานอย่างมาก
“เติ้งข่ายทำไมคุณถึงยังไม่หยุดการต่อสู้นี้ล่ะ? โม่ฝานไม่มีอุปกรณ์เวทมนตร์ที่จะป้องกันการโจมตีนี้ได้เลย ถ้าหากคุณช้ากว่านี้มันจะส่งผลกระทบที่ร้ายแรงกับเขา!”
ในตอนแรกเติ้งข่ายพยายามจะหยุดยั้งการต่อสู้นี้ไว้แล้ว แต่ทว่าเกิดเปลวไฟที่ร้อนแรงได้ลุกโชนขึ้นมาขัดขวางการยุติของเขาในคราวนั้น
“อาวุโสซู ฉันคิดว่าโม่ฝานจะไม่ง่ายเหมือนที่พวกเราคิด!” เติ้งข่ายกล่าวออกมาพร้อมกับดวงตาจับจ้องไปที่โม่ฝาน
ภายในหัวใจของอาจารย์ใหญ่ซูเต็มไปด้วยความสงสัยอย่างถึงที่สุด ในขณะที่เขากำลังจะอ้าปากเพื่อเถียง เปลวไฟขนาดใหญ่ได้พุ่งขึ้นมาท่ามกลางพายุหิมะที่รุนแรง ทั้งหมดนี้ดึงดูดความสนใจของทุกคนในทันที
ในสถานการณ์เช่นนี้ เด็กคนนั้นยังคิดที่จะใช้บอลเพลิงอีกงั้นเหรอ?
แน่นอนว่าบอลเพลิงเผาผลาญกระดูกนั้นอาจจะลดทอนความแข็งแกร่งของพายุหิมะลงไปได้บ้าง แม้ว่ามันจะไม่ได้ลดลงมากแต่อาจารย์ใหญ่ซูเชื่อว่าหยู่อั๋นนั้นจะไม่สามารถป้องกันตนเองได้ในตอนนี้
กล่าวอีกอย่างก็คือแม้ว่าโม่ฝานจะสามารถใช้เปลวไฟเพื่อจัดการกับเวทแช่แข็งได้ ตอนนี้เขาใช้เปลวไฟเพื่อที่จะดึงความสนใจของหยู่อั๋นเพื่อที่จะลดทอนพลังของพายุหิมะ…
‘หืม มีบางอย่างผิดพลาด!!’
‘นั่นมันบอลเพลิง…’
ดวงตาของอาจารย์ใหญ่ซูเบิกกว้างในทันที เขารับรู้ได้ถึงพลังนั้นอย่างชัดเจน ตอนนี้เขามองเห็นเปลวไฟที่รุนแรงไร้ขีดจำกัดอยู่ภายในพายุหิมะนั่น!
‘นี่มันไม่ใช่บอลเพลิงเผาผลาญกระดูก!!!’
บอลเพลิงจำนวนนับไม่ถ้วนเหล่านั้นมีพลังทะลุทะลวงและความร้อนของมันไร้ขีดจำกัด มันยิ่งผ่านหิมะไปได้อย่างง่ายดาย! แม้แต่หิมะที่หนาวเหน็บยังไม่สามารถดับความร้อนของมันลงได้!
ตอนนี้บอลเพลิงพุ่งขึ้นมาอีกครั้งตรงหน้าของหยู่อั๋นที่กำลังควบคุมพายุหิมะทั้งหมด!
หยู่อั๋นถอนหายใจอย่างเหยียดหยันพร้อมกับรีบใช้สัมผัสวิญญาณเพื่อค้นหาอุปกรณ์เวทมนตร์ป้องกันในทันที!
“โล่ห์น้ำแข็ง!”
หยู่อั๋นลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็วพร้อมกับอุปกรณ์เวทมนตร์ป้องกันที่เรียกออกมา โล่ห์น้ำแข็งขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นทันทีพร้อมกับปกป้องร่างกายของเขาไว้ได้อย่างปลอดภัย
ผู้ชมบางคนที่ได้เห็นฉากเช่นนี้เริ่มรู้สึกเย้ยหยันและกล่าวถากถางอย่างไม่หยี่ระ
“เมื่อไหร่จะเลิกต่อสู้สักที ก็เห็นได้ชัดว่ามันไร้ประโยชน์ ผู้เล่นฟรีจะสามารถไปสู้กับเทพทรูได้อย่างไรล่ะ?”
“บอลเพลิง…”
“ทมิฬ!”
ภายในพายุหิมะที่เหี้ยมโหด การกระทำของโม่ฝานเมื่อครู่เรียกเสียงกึกก้องจากผู้ชมได้อย่างดี ทุกคนล้วนแต่ตื่นตระหนกกับภาพตรงหน้าอย่างมาก
หลังจากที่เสียงทุกอย่างเงียบลง เปลวไฟสีแดงพุ่งขึ้นมาจากกลางเวทีพร้อมกับขยายวงกว้างออกไปอย่างไร้ขอบเขต เหลือไว้เพียงพื้นที่สีขาวเล็กน้อยบนเวทีประลองเท่านั้น
เปลวไฟแดงฉานที่ได้เห็นเมื่อครู่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น ถัดมาเพียงเสี้ยววินาทีเกิดเสียงระเบิดดังขึ้นอย่างฉับพลันและรุนแรง!!!
“~~~~~~~~！！！！”
มันระเบิดออกโดยไร้สัญญาณเตือนใดๆทั้งสิ้น
คลื่นของเปลวไฟถูกพัดกระจายออกไปโดยรอบเป็นบริเวณกว้างทันที
เปลวไฟบางส่วนสาดกระเซ็นไปถึงผู้ชมรอบข้างอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ ความร้อนในอากาศเดือดปุดในทันที คลื่นพลังที่แข็งแกร่งถูกส่งออกไปราวกับการระเบิดของภูเขาไฟ!
ทุกคนที่เห็นภาพตรงหน้าต่างอยู่ในสภาวะโง่งมทันที ดวงตาของพวกเขาจับจ้องที่บอลเพลิงทมิฬอย่างตกตะลึง!
“สวรรค์!”
“มันไม่ใช่บอลเพลิงเผาผลาญกระดูกงั้นเหรอ?”
“บอลเพลิงทมิฬ!”
“มันคือทักษะธาตุไฟระดับสาม!!!”
ผู้คนก่อนหน้าที่ยกย่องหยู่อั๋นจนแทบจะติดขอบฟ้าไม่สามารถปรับตัวได้ทัน ในตอนนี้ทุกคนมองไปที่บอลเพลิงทมิฬของโม่ฝานและไม่อาจควบคุมสติไว้ได้
กัปตันฉือต้าฮวงที่เห็นภาพตรงหน้ายังไม่อาจกระพริบตาได้เลยแม้แต่น้อย เขากลัวเหลือเกินว่าจะพลาดอะไรดีๆไป!
บอลเพลิงทมิฬนั้นคือทักษะสุดท้ายของเขา การที่เขาสามารถฝึกฝนมันได้สำเร็จทำให้เขาได้รับตำแหน่งของนักเวทที่เก่งกาจ เรียกว่าเขาคือนักเวทธาตุไฟที่โดดเด่นที่สุด แต่ปัญหาก็คือเขาคือนักเวทอายุสามสิบปี เขาใช้ความแข็งแกร่งทั้งหมดทุ่มเทเพื่อที่จะบุกทะลวงให้ผ่านพ้นมาได้ แต่นักเรียนคนนี้ยังไม่จบการศึกษามัธยมปลายด้วยซ้ำ… เขาจะสามารถยอมรับเรื่องนี้ได้อย่างไรกัน!?
อาจารย์ใหญ่ซูและเติ้งข่ายนั้นรับรู้ถึงเปลวไฟของโม่ฝานตั้งแต่แรก จนถึงนาทีนี้ทั้งสองก็ยังไม่สามารถสงบจิตใจไว้ได้เลย!
นับตั้งแต่ที่เปิดโรงเรียนมา นักเรียนที่สามารถบรรลุถึงทักษะขั้นที่สามได้ก่อนจบการศึกษา… เมื่อนึกดูแล้ว พวกเขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าครั้งสุดท้ายคือใคร! มันนานมากหรือเรียกได้ว่ามันไม่เคยมี!
พวกเขานั้นรู้ดีว่านักเรียนของโรงเรียนไม่อาจจะต่อกรกับศิษย์แห่งตระกูลใหญ่ได้ ทั้งเรื่องของอุปกรณ์ที่จำกัดและการดูแลที่ไม่ทั่วถึง ไม่ว่านักเรียนของเขาจะยอดเยี่ยมมากเพียงใดแต่ก็ไม่เคยเอาชนะศิษย์แห่งตระกูลใหญ่ได้เลย ใครจะรู้ว่าโม่ฝานจะเป็นคนที่ทำให้จินตนาการที่ถูกลืมเหล่านี้กลายเป็นจริงขึ้นมา?
‘เด็กคนนี้เป็นสัตว์ประหลาดงั้นเหรอ?’
‘เขาสามารถฝึกฝนได้แม้ว่ามีทรัพยากรจำกัดเช่นนี้ เขาสามารถบรรลุได้มากขนาดนี้เชียวหรือ!’
หยางซัวเห่อตกใจเช่นกันเมื่อได้เห็นภาพตรงหน้า เขามองผู้คนโดยรอบและเห็นว่าทุกคนนั้นตกตะลึงเช่นกัน เขารู้สึกทนไม่ไหวพร้อมตะโกนขึ้นมาในทันที “เด็กคนนี้อยู่ในสังกัดของผู้ใด? ถ้าหากไม่มี… ผมต้องการเขา!”
ตระกูลซูของซูมินนั้นไม่พอใจทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น พร้อมตะโกนโต้ตอบอย่างรวดเร็ว “สมาคมนักเวทของคุณน่ะไม่มีทรัพยากรเพียงพอจะให้เขาหรอก ควรจะปล่อยเขาให้กับตระกูลซูของเรามากกว่า!”
“เด็กคนนี้เป็นคนของกองทัพ พวกคุณไม่มีสิทธิ์ขโมยเขาไปจากเรา!” ลั่วหยุนปั๋วตะโกนออกมาอย่างระงับตนเองไม่ได้ เขารีบลุกขึ้นเพื่อแสดงตัวในทันที
หยู่อั๋นซึ่งเป็นศิษย์ของตระกูลใหญ่ เขาเต็มไปด้วยทรัพยากรที่ถูกป้อนให้อย่างไร้ขีดจำกัด อีกทั้งเขายังสามารถฝึกฝนธาตุน้ำแข็งได้ถึงระดับที่สาม กำลังรู้สึกเสียใจอย่างถึงที่สุด ในตอนนี้เขาถูกแย่งชิงความโดดเด่นไปจากนักเรียนเวทมนตร์จากโรงเรียนมัธยมเทียนหลาน ซึ่งมันผู้นั้นสามารถบรรลุทักษะระดับเดียวกับเขาได้ หากเป็นเช่นนี้แน่นอนว่านี่จะเป็นตัวขัดขวางอำนาจในเมืองบ่อของเขาอย่างแน่นอน!
••••••••••••••••••••
••••••••••••••••••••
