GE321 สวนสมุนไพรที่ถูกทำลาย [ฟรี]

หนิงฝานเก็บกระบี่โลหิต

แม้จะสังหารหมาป่าโหยได้แต่ใช่ว่าเขาจะมีความสุข เพราะที่สังหารไปเป็นเพียงร่างแยกของมัน ยังไม่ใช่ร่างจริง

เมื่อพันปีที่แล้วจ้าวดาราหมาป่าโหยได้เข้ามายังวังสวรรค์ การที่มันมีร่างแยกในขอบเขตตัดวิญญาณขั้นสูง แสดงว่าตอนนี้มันบรรลุขอบเขตกึ่งไร้ดัดแปลงขั้นกลางแล้ว

แต่ต่อให้เผชิญหน้ากับมันอีกครั้ง เขาก็จะยังสังหารมันให้ได้อยู่ดี

หนิงฝานนำผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณทั้งสองกลับเรือเหาะ

เมื่อรอดพ้นจากความตาย ผู้เชี่ยวชาญทั้งสองต่างคารวะหนิงฝานเป็นการขอบคุณ

“เล่ยหมู่และเล่ยถู ขอบคุณท่านเป่ยที่ช่วยชีวิต!”

หนิงฝานจ้องมองทั้งสองก่อนโยนแผ่นหยกให้แล้วกล่าว “ไม่จำเป็นต้องขอบคุณ… ข้าอยากรู้เรื่องราวในวังอสูร และเหตุผลที่พวกเจ้าถูกตามล่า สลักที่พวกเจ้ารู้ลงไปในแผ่นหยก ถ้าเกิดพวกเจ้าพูดไม่เหมือนกัน ข้าจะใช้วิชาอ่านความทรงจำกับพวกเจ้า!”

“พวกข้าไม่กล้า...”

แม้ในแดนสองพวกมันจะเป็นผู้เชี่ยวชาญที่มีชื่อเสียง แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าหนิงฝาน พวกมันไม่กล้ากระทั่งหายใจแรง

ลู่เป่ยผู้นี้ทรงพลัง และเป็นผู้ที่น่าเกรงขามที่สุดในแดนสอง

ยิ่งปราณปีศาจของเขาตอนนี้ยิ่งหนาแน่นกว่าตอนนั้นถึง 10 เท่า พวกมันย่อมไม่กล้าปฏิเสธหนิงฝานอย่างแน่นอน

หนิงฝานไม่ได้ตั้งใจช่วยพวกมันทั้งสองคน แต่ช่วยเพราะต้องการข้อมูลของวังสวรรค์

หากไม่เพราะสองคนนี้เป็นผู้เชี่ยวชาญของเผ่าในแดนสอง หนิงฝานคงอ่านความทรงจำและฆ่าพวกมันทิ้งไปแล้ว

ดังนั้นพวกมันจึงหวาดกลัว และไม่กล้าปิดบังหนิงฝานแม้แต่น้อย

เมื่อยื่นแผ่นหยกให้หนิงฝานแล้ว ทั้งสองลังเลอยู่ชั่วครู่ก่อนป้องมือกล่าว

“วังสวรรค์ในยามนี้น่ากลัวมาก แม้ผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณขั้นสูงยังเป็นอันตราย… พวกข้าไม่กล้าเข้าไปในวังสวรรค์อีกแล้ว ข้าอยากขอร้องท่านลู่เป่ย ช่วยปล่อยพวกข้ากลับไปแดนสองได้หรือไม่!”

“ได้!”

หนิงฝานกล่าวด้วยสีหน้าเรียบเฉย พวกมันจะอยู่หรือไป ไม่เกี่ยวอะไรกับเขาทั้งนั้น

ก่อนที่พวกมันจะเข้ามาแดนสาม พวกมันคิดว่าเข้ามาแค่ปลุกลู่หวู่ แต่กลับกลายเป็นว่าที่นี่เต็มไปด้วยอันตรายที่มากพอจะพรากชีวิตของพวกมันได้ง่ายๆ

วิธีที่จะกลับไปแดนสองนั้น พวกมันใช้แผ่นข่ายอาคมที่เตรียมมา เมื่อถ่ายปราณกระตุ้นแผ่นข่ายอาคม แสงจากข่ายอาคมห่อหุ้มร่าง และพาพวกมันกลับไปแดนสอง

หลังจากพวกมันจากไป หนิงฝานสำรวจแผ่นหยกและพบว่า ข้อมูลที่ทั้งสองได้มานั้นประโยชน์ไม่น้อย

สิ่งที่เขาได้รู้ทำให้เขาขมวดคิ้ว “คาดไม่ถึงว่าวังสวรรค์จะเกิดเรื่อง!”

“เกิดเรื่องอะไรเหรอ? เมื่อครู่พวกข้าเห็นอสูรหมาป่าด้วย” เป่ยเหยา ซีหลาน เยว่หลิงคง และวู่หยานสงสัย

“พวกเจ้าดูเอาเองเถอะ”

เมื่อพวกนางรับแผ่นหยกไป สีหน้ากลับแปรเปลี่ยน

“ลู่หวู่ตายแล้ว?! ในวังสวรรค์ยามนี้มีไข่ของจ้าวอสูรคนใหม่?” วู่หยานกล่าวด้วยความประหลาดใจ

นางคาดไม่ถึงว่าลู่หวู่ที่หลับไหลมานานจะตายแล้ว

จากสิ่งที่พวกนางทราบจากแผ่นหยก คนของเผ่าอัสนีทั้งสามคนเข้ามายังวังสวรรค์ด้วยวิธีการพิเศษ แต่เมื่อพวกมันเข้ามา พวกมันกลับถูกอสูรที่พบตามล่า

แต่นับว่าโชคดีที่พวกมันพบหนิงฝานและเอาชีวิตมาได้ แม้จะแค่สองคนก็ตาม

ผู้ที่สังหารลู่หวู่ คือหมาป่าโหยที่ทรงพลังตนหนึ่ง หมาป่าตัวนั้นกินซากร่างของลู่หวู่จนทรงพลังขึ้น และได้เก็บตัวฝึกฝนอยู่ในไข่อสูรใบยักษ์ที่พวกมันสร้างขึ้น

ระหว่างการตามล่า คนของเผ่าอัสนีทั้งสามได้ไปพบกับสวนสมุนไพรที่ถูกทำลายของจักรพรรดิดารา แต่พวกมันซ่อนตัวอยู่ที่นั่นได้ไม่นาน ก่อนจะถูกอีกร่างของหมาป่าโหยตนนั้นตามล่า

เรื่องการตายของลู่หวู่ทำให้วู่หยานและซีหลานเศร้าใจ

“ถ้าลู่หวู่ตาย… แสดงว่ากุญแจของวังดาราก็อยู่กับหมาป่าตนนั้น”

วังดาราแห่งนี้คือสถานที่ลึกลับ หากต้องการพลังของจักรพรรดิดารา จำต้องเดินทางไปยังศูนย์กลางของวังสวรรค์ และใช้กุญแจแห่งวังดาราในการเข้าถึงพลัง

ดังนั้น การที่ลู่หวู่ตาย จึงทำให้สตรีของหนิงฝานคิดว่ากุญแจแห่งวังดาราอยู่กับหมาป่าตัวนั้น

“ข้าต้องชิงดาราจักรพรรดิให้ได้… ต้องชิงกุญแจมาจากหมาป่าโหยให้ได้!” เป่ยเหยากล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง

“กุญแจ...” หนิงฝานกลั้นขำ เขาไม่มีทางบอกเป่ยเหยาแน่นอนว่ากุญแจอยู่กับเขา ดังนั้น กุญแจไม่ได้อยู่ที่หมาป่าโหยแน่นอน

จากสีหน้าของเป่ยเหยาแล้ว หนิงฝานคิดว่าหากบอกนางว่ากุญแจกลายเป็นตัวหมาก นางจะยังอยากได้ดาราจักรพรรดิอยู่อีกหรือเปล่า

“ทำไมท่านถึงต้องการดาราจักรพรรดิมากขนาดนั้น? แม้ดาราจักรพรรดิจะจะเป็นสิ่งที่จักรพรรดิดาราตกทอด แต่พลังของมันก็แค่เพียงพอให้ผู้เชี่ยวชาญตัดวิญญาณยกระดับหนึ่งขั้นเล็กเท่านั้น ไม่น่าจะเป็นประโยชน์กับท่านด้วยซ้ำ”

“พลังของมันไม่ได้อ่อนด้อยขนาดนั้น เจ้ารู้หรือเปล่าว่าจักรพรรดิเซียนล้วนต้องการมันมาก”

ดูเหมือนหนิงฝานขะไม่รู้จักดาราจักรพรรดิดีพอ

“ที่ท่านไม่บอกข้าว่าดาราจักรพรรดิมันดียังไง… ก็เพราะคิดว่าข้าคนเป็นนอกจึงไม่บอกความลับ… แต่ก็ช่างเถอะ ท่านไม่จำเป็นต้องบอกข้าก็ได้ เพราะยังไง ดาราจักรพรรดิก็ช่วยยกระดับพลังไปอีกขั้นแค่นั้นแหละ”

หนิงฝานยิ้ม แต่รอยยิ้มของเขากลับทำให้เป่ยเหยาก้มหน้า

“ข้าย่อมบอกเจ้าได้… สำหรับพวกเจ้าแล้ว ดาราจักรพรรดิเป็นแค่ตัวช่วยยกระดับพลัง แต่สำหรับเซียนอย่างพวกข้าแล้ว ดาราจักรพรรดิใช้ในการช่วยฝึกฝนวิชาดาราทมิฬ หากไม่มีดาราจักรพรรดิและโชค ก็ไม่อาจบรรลุวิชาดาราทมิฬได้”

“เหตุที่ข้าต้องการมัน เพราะข้าอยากบรรลุวิชาดาราทมิฬ หากบรรลุแล้วข้าก็ช่วยน้องสาวข้าได้ นางครอบครองปราณสังหารดาราสวรรค์ที่ 10 ทำให้ตัวนางเป็นอันตราย… ข้าจึงอยากได้ดาราจักรพรรดิ”

ผู้ที่นางกล่าวถึงคือเป่ยเซี่ยวเหมิน เพียงแต่นางไม่ได้กล่าวว่าเป่ยเซี่ยวเหมินคือบุตรสาว แต่กล่าวว่าเป็นน้องสาวแทน

นางไม่อยากให้หนิงฝานรู้ว่านางมือมารดาของเป่ยเซี่ยวเหมิน ไม่งั้นหนิงฝานอาจล้อเลียนนางได้

“ที่แท้เพื่อช่วยน้องสาวท่าน!” หนิงฝานพยักหน้า ดูเหมือนนางจะต้องการดาราจักรพรรดิเพื่อไปรักษาประจำเดือนที่ผิดปกติของเป่ยเซี่ยวเหมิน

อาการผิดปกตินั้นทำให้นางไม่อาจเก็บตัวฝึกฝนได้ ไม่อย่างนั้น ยามนี้นางสมควรบรรลุขอบเขตตัดวิญญาณขั้นสูงไปแล้ว

“ถ้าข้าได้ดาราจักรพรรดิมา ข้าจะช่วยน้องสาวของท่านให้...”

“เจ้า?” นางประหลาดใจ เหตุใดหนิงฝานจะช่วยน้องสาวนาง

“ข้าว่าเจ้าคงเอาชนะหมาป่าโหยนั่นไม่ได้... แต่ข้าก็ขอบใจในน้ำใจของเจ้า”

นางเป็นผู้ยิ่งใหญ่ในแดนสวรรค์ การจะหาคนที่เป็นห่วงนางนั้นมีน้อย ที่สำคัญ ยิ่งศักดิ์ฐานะของนางสูงส่ง ก็ยิ่งหาสหายที่เชื่อใจได้ยาก

นางไม่เคยพึ่งพาผู้ใด ยิ่งเป็นเรื่องสำคัญ นางจะทำด้วยตนเอง

“แล้วดาราจักรพรรดิยังทำอะไรได้อีก?” หนิงฝานกล่าวถาม

“ใช้ในการเปิดทางลับเข้าสู่ลานสวรรค์โบราณ นี่ทำให้เหล่าเซียนในแดนสวรรค์ต่างส่งคนของคนมาช่วงชิง”

“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้...” หนิงฝานกล่าว

ตอนนี้กุญแจวังดาราอยู่กับหนิงฝาน เขาไม่จำเป็นต้องสู้กับหมาป่าโหย เขาสามารถแอบเข้าไปในเส้นทางอื่นๆ

แต่ก่อนที่จะทำเช่นนั้น เขาตั้งใจจะช่วยวู่หยานและซีหลานหาธุลีสมุนไพรให้เสร็จก่อน

“ตามที่รู้มา สวนสมุนไพรถูกทำลายแล้วจริงๆ แต่ที่นั่นน่าจะเหลือธุลีสมุนไพรอยู่… ท่านกับซีหลานกลับไปวังราชาหมึกก่อน ที่นั่นจะปลอดภัยกว่า”

“เจ้าจะไปคนเดียวเหรอ? ที่นั่นสมควรมีอสูรที่ทรงพลังคุ้มกันอยู่มากมาย แบบนั้นเจ้าจะเป็นอันตราย!” วู่หยานเป็นกังวล นางไม่อยากให้หนิงฝานต้องมาเสี่ยงอันตรายเพื่อที่จะช่วยนาง

“ไม่ต้องกลัว พวกนั้นก็ไม่ได้แข็งแกร่งมากนัก” แววตาหนิงฝานแปรเปลี่ยนเย็นชา ยังมีบางอย่างที่หนิงฝานไม่ได้บอกพวกนาง แผ่นหยกที่หนิงฝานได้มาจากจ้าวดาราสองคนนั้น บอกเขาว่าที่จ้าวอสูรหมาป่าโหยเข้าไปยังวังสวรรค์ ก็เพื่อจะเสาะหาร่างของลู่หวู่ จากนั้นกลืนกินและนำมาเป็นพลังของตนเพื่อหลุดพ้นจากการเป็นอสูรดารา และจากที่ร่างแยกของมันปรากฏตัว แสดงว่ามันทำสำเร็จแล้ว

แต่ถึงอย่างนั้น การที่มันจะหลุดพ้นจากการเป็นอสูรดาราโดยสมบูรณ์ มันต้องใช้เวลา ยามนี้มันจึงเก็บตัวอยู่ในไข่อสูร… ต่อให้ร่างแยกของมันจะมีมากขนาดไหน หากพวกมันกล้าจู่โจม หนิงฝานก็จะฆ่าพวกมันให้หมด

หนิงฝานเก็บเรือเหาะ พวกนางไม่ยอมแยกจากเขาจึงต้องพาพวกนางไปด้วย เขาพาพวกนางร่อนลงพื้น เมื่ออสูรละแวกนั้นสังเกตุพบ พวกมันเปล่งเสียงร้องคำราม เรียกอสูรแก่นทองคำจำนวนมากกรูกันเข้ามา

“ตาย!” สัมผัสกระบี่ของหนิงฝานกวาดผ่านร่างพวกมัน โลหิตสาดกระจาย อสูรแก่นทองคำจำนวนมากถูกสังหารในพริบตา

หนิงฝานหันมองไปทางเหนือ เขาสังเกตุเห็นต้นไม้โบราณขนาดใหญ่อยู่ต้นหนึ่ง บริเวณนั้นน่าจะเป็นจุดหมายที่เขาค้นหา

“ที่นั่น...”

หนิงฝานนำเหล่าสตรีมุ่งไปยังต้นไม้แห่งนั้น...