GED : 38 แค้น
GED : 38 แค้น
เมื่อร่างของอวี๋ หมิงเหยี่ยถูกลำแสงนั้นอาบไปทั่วทั้งตัว เขาก็ไม่สามารถขยับตัวได้อีก..
ทั้ง ๆ ที่ตอนนั้นชุนหลิงเหยียยังมาไม่ถึงที่นี่และเขาก็อยู่ห่างจากผลจิตวิญญาณอมตะ เพียงนิดเดียวเท่านั้น… ทว่าเขากลับต้องมาติดแหง่กอยู่ที่นี้?
ในตอนนั้น..อวี๋ หมิงเหยี่ยรู้สึกหัวเสียอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นได้อย่างไร?!
เขาทำอะไรผิดจึงต้องมาเผชิญเรื่องแบบนี้กัน?!
ยิ่งไปกว่านั้น...ไม่ใช่แค่เขาไม่สามารถขยับตัวได้ เขายังไม่สามารถส่งเสียงร้องได้อีกด้วย ช่างเป็นเรื่องที่แย่มาก..
แต่สิ่งที่แย่ยิ่งกว่าก็คืองูยักษ์ยังเอาอะไรบางอย่างมาบังร่างของเขาไว้อีกด้วย..
งูยักษ์ลำตัวหนาขนาดเท่าลำต้น มันเลื้อยเข้ามาหาอวี๋หมิงเหยี่ย ในตอนที่ลิ้นสองแฉกสีแดงสดกำเข้าใกล้ใบหูของชายหนุ่ม พวกผู้อาวุโสก็ปรากฏตัวและเบี่ยงเบนความสนใจของงูยักศ์เพื่อล่อมันไปทางอื่น..
หลังจากนี้อวี๋หมิงเหยี่ยจะทำอย่างไรต่อ ?
ความจริงแล้ว..เมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ เขาคือบุรุษหนุ่มที่ยอดเยี่ยม แต่เรื่องกลับตาลปัตรทุกครั้ง
เมื่อมีชุนหลิงเหยียที่ไหนเขาจะกลายเป็นบุรุษที่โชคร้ายที่สุดขึ้นมาทันที
ชุนหลิงเหยียกระโดดขึ้นมาบนหน้าผา..และก่อนถึงยอดผานั้น
ชุนหลิงเหยียก็ดันมาเหยียบศีรษะของเขาเข้าอีก!
ชุนหลิงเหยียเหยียบศีรษะของเขาซ้ำถึงสองครั้ง!
และสิ่งที่ทำให้เขายิ่งโมโหก็คือชุนหลิงไม่สามารถจำชื่อของเขาได้!
ชุนหลิงเหยีย..จำชื่อของเขาไม่ได้?!
คำพูดนั้นทำร้ายจิตใจอวี๋ หมิงเหยี่ยมากจนเขาแทบจะหัวใจวาย!
"ข้าคือ อวี๋ หมิงเหยี่ย! อ๊ากกกกก!!”
ในตอนที่เขาสามารถขยับตัวได้สำเร็จ อวี๋หมิงเหยี่ย ตะโกนไปจนสุดปอดไปในทิศที่ชุนหลิงเหยียและพรรคพวกจากไป
อย่างไรก็ตาม..มีเพียงเสียงลมที่พัดผ่านกิ่งไม้เท่านั้นที่ดังตอบกลับมา
"ชุนหลิงเหยีย เจ้าเหยียบหัวข้า!!! อ๊ากกกกกก!!!"
อวี๋ หมิงเหยี่ยโมโหจนคลุ้มคลั่งไปเสียแล้ว!
ชุนหลิงเหยียไม่เพียงแต่จะไม่สำนึกว่าเขาเหยียบหัวคนอื่น.. เขายังเรียกชื่ออวี๋ หมิงเหยี่ย ผิดอีกด้วย!
น่าขำสิ้นดี!
อวี๋ หมิงเหยี่ยไม่ได้สนใจผลจิตวิญญาณอมตะแต่อย่างใด ที่เขามาที่นี้ก็เพื่อจะท้าทายชุนหลิงเหยียก็เท่านั้น เพราะในเมื่อชุนหลิงเหยียต้องการผลไม้นั้น ดังนั้นเขาจึงตั้งใจมาที่นี้เพื่อทำลายความตั้งใจของชุนหลิงเหยีย
“ถึงแม้เจ้าจะได้มันไปแล้ว..ชุนหลิงเหยีย เจ้าคิดว่าข้าจะปล่อยเจ้าไปง่าย ๆ ได้เหรอ? ฝันไปเถอะ!” อวี๋ หมิงเหยี่ยกำหมัดแน่น "แล้วเจ้าจะได้รู้ว่าข้าสามารถทำอะไรได้บ้าง!"
ในตอนนั้นเอง เขาสัมผัสได้ถึงพลังวิญญาณมหาศาลที่กำลังมุ่งหน้ามาทางเขา!
อวี๋ หมิงเหยี่ยรู้ทันทีว่าพวกอาวุโสกลับมาแล้ว!
พวกเขาคือผู้อาวุโสทั้งสาม…และด้านหลังของเหล่าผู้อาวุโสก็คืองูยักษ์ที่ไล่ตามมาในสภาพสะบักสะบ่อม
ภาพที่เห็นทำให้อวี๋ หมิงเหยี่ยยิ้มอย่างพอใจ"ชุนหลิงเหยีย..เจ้าคิดว่าเจ้าจะเอา ผลจิตวิญญาณอมตะ ไปง่าย ๆ อย่างนั้นเหรอ? คอยดูเถอะ!"
ในตอนนั้นเองอวี๋ หมิงเหยี่ยจึงล่องูยักษ์ไปทางเดียวกับชุนหลิงเหยียทันที!
ในเวลาเดียวกัน...
กลุ่มของชุนหลิงเหยียยังคงเดินหน้าต่อไปเรื่อย ๆ
แม้กระทั่งนางฟ้ามู๋เหยี่ยวที่ช่างจ้อก็ยังปิดปากเงียบ.. นางเร่งฝีเท้าไปข้างหน้า
ทันใดนั้นเสียงคำรามก็ดังขึ้นด้านหลังของพวกเขา!
"เจ้าพวกหัวขโมย!คืนผลจิตวิญญาณอมตะของข้ามา!” งูยักษ์เทวะมรกตแลบลิ้นสองแฉกออกมา ลิ้นนั้นตวัดไปมากลางอากาศ ดูไม่ต่างจากสีแส้สีแดงเลยสักนิด!
มันตวัดลิ้นไปทางเฟิงหวู!
ในตอนแรก เฟิงซุ่นไม่ทันสังเกตว่ากำลังถูกงูยักษ์โจมตี แต่เมื่อเขาตระหนักได้ก็สายไปเสียแล้ว!
เฟิงหวูเสียวสันหลังวาบ..ความตายอยู่ใกล้แค่เอื้อมเท่านั้น-
จบตอน
