บทที่ 63: เหตุการณ์แปลกๆ
ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ที่แฟนเพจ
••••••••••••••••••••
นิยายอื่นที่ทางค่ายแปล
สารบัญ จอมมารสะท้านภพ (เรื่องใหม่)
••••••••••••••••••••
บทที่ 63: เหตุการณ์แปลกๆ
ในช่วงเวลาปิดเทอมฤดูร้อนที่เหลือโม่ฝานก็ยังคงใช้เวลาเหล่านั้นไปกับการฝึกฝน
งานของหน่วยล่าล้างสังหารนั้นไม่ได้ยุ่งมาก มันไม่ได้กินเวลาภายในชีวิตของเขามากนัก
หลังจากที่โม่ฝานได้ผ่านภารกิจอีกสองครั้งกับหน่วยล่าล้างเมือง เขาได้เลื่อนขั้นจากมือใหม่แล้ว ตอนนี้เขาสามารถยืนอยู่เฉยๆแล้วสามารถร่ายคาถาได้อย่างคล่องแคล่ว
โม่ฝานรู้สึกว่าการต่อสู้นั้นช่วยยกระดับของดวงดาวทั้งเจ็ดได้อย่างยอดเยี่ยม พวกมันเติบโตขึ้นอย่างก้าวกระโดด
ตอนนี้ละอองดาราของเขาล้วนแต่เติบโตขึ้น ในวันที่นี้เขาเข้าสู่ภาคเรียนของชั้นปีที่สาม สิ่งที่เขามุ่งหวังได้สำเร็จแล้วก็คือการพัฒนาธาตุสายฟ้าของตนเอง!!!
พวกมันทั้งหมดสุกสกาวสว่างสดใส ความแข็งแกร่งที่เพิ่มขึ้นนั้นทำให้เวทมนตร์ของโม่ฝานนั้นดีขึ้นตามไปด้วย
‘รอบหน้าถ้าฉันไปทำภารกิจกับหน่วยล่าล้างเมือง พวกเขาจะต้องประหลาดใจแน่นอน อิอิ’ โม่ฝานนั่งคิดอยู่เช่นนั้นอย่างมีความสุข
ปัจจุบันธาตุสายฟ้าและธาตุไฟของเขานั้นอยู่ในระดับขั้นที่สอง ความก้าวหน้าของเขานั้นเกินกว่าเพื่อนทั้งหมดในห้องเรียน ถ้าหากเขาสามารถพัฒนาพวกมันไปถึงขั้นที่สามได้แน่นอนว่าทุกอย่างจะสมบูรณ์แบบอย่างมาก!
มีการกล่าวไว้ว่าถ้าหากสามารถเปลี่ยนทักษะของธาตุประจำตนได้ถึงขั้นที่สาม หมายความว่าบุคคลผู้นั้นเข้าใกล้ระดับของนักเวทขั้นมัชฌิมแล้ว
โม่ฝานนั้นยังไม่คิดว่าตนเองจะต้องไปถึงระดับมัชฌิมในตอนนี้ เขาคิดเพียงแต่ว่าเขาจะต้องแข็งแกร่งขึ้นให้เร็วที่สุดเท่านั้น!
หลังจากที่โรงเรียนได้ผ่านการสอบปฏิบัติไปแล้ว ทัศนคติของพวกเขาได้เปลี่ยนไปอย่างชัดเจน อย่างแรกก็คือเหล่านักเรียนที่มักจะเฉื่อยชาอยู่เสมอ มักปรากฏตัวในสนามซ้อมเวทมนตร์ของโรงเรียนบ่อยครั้งมากขึ้น
แต่สำหรับโม่ฝานแล้วนั้นเขาไม่ได้ไปที่สนามฝึก
การโจมตีใส่หุ่นเชิ่ดคืออะไรกัน? เขาเปลี่ยนการฝึกซ้อมของตนเองไปอย่างสิ้นเชิง ในตอนนี้เขาฝึกซ้อมในสนามต่อสู้จริงเท่านั้น เขาได้ต่อสู้กับอสูรเวทอย่างแท้จริง! การทำเช่นนี้นั้นทำให้การฝึกฝนของเขามีประสิทธิภาพเสียยิ่งกว่าฝึกโจมตีหุ่นเชิ่ดในโรงเรียนเสียอีก!
“พี่ฝาน พี่รู้รึเรื่องนี้รึเปล่า? หลังจากการสอบปฏิบัติที่ผ่านมา หัวหน้าห้องผู้หยิ่งยโสซูมินนั้นชอบพี่มากเลยล่ะ” จางหู่กระซิบที่ใบหูของโม่ฝาน
“จริงเหรอ?” โม่ฝานถามกลับพร้อมยกคิ้วขึ้นอย่างไม่เชื่อถือ
“ใช่สิ บางครั้งเธอชอบแอบมองพี่อย่างลับๆล่อๆด้วยนะ”
“คงไม่ใช่เพราะฉันหล่อใช่ไหม?”
“เฮ้อ พี่อย่าเพิ่งล้อเล่นได้ไหม ฉันล่ะปวดหัวจริงๆ แต่ว่านะถ้าหากเธอมองพี่เพราะว่าความหล่อจริงๆ ทำไมเธอต้องตั้งแง่รังเกียจพี่ตั้งแต่เข้าโรงเรียนนี้มาด้วยล่ะทั้งๆที่เธอน่ารักกับทุกคนอยู่เสมอ การเปลี่ยนแปลงของเธอนั้นจากหน้ามือเป็นหลังมืออย่างรวดเร็ว แววตาของเธอคล้ายกับแมวน้อยเลยล่ะ” จางหู่อธิบาย
ตอนนี้ชีวิตของโม่ฝานก็คือตอนกลางวันเขาจะต้องไปเรียนและฝึกสมาธิในช่วงบ่าย จากนั้นตอนกลางคืนเขาจะต้องสวมเครื่องแบบสีฟ้าเพื่อออกไปปกป้องเมืองแห่งนี้ เขาจะเอาเวลาไหนไปจีบสาวกันล่ะ? แต่ทว่าเขานั้นก็ปรารถนาจะมีหญิงสาวในครอบครองด้วยเช่นกัน… แต่ว่าการมีสักสองสามคนนี่ไม่ผิดใช่ไหม?
“น่ะ มาแล้ว! เห็นไหม เธอมาที่นี่เพื่อมาพบพี่… เอาล่ะๆ พี่โม่ฝานฉันขอตัวก่อนนะ!!!” จางหู่นั้นมีคุณสมบัติที่เป็นสหายที่รู้งานอย่างแท้จริง ไม่เหมือนกับเพื่อนของใครบางคนที่นอกจากจะเป็นหมูแล้วยังทำตัวเปรียบกับนักเวทสายฟ้าอยู่ร่ำไป!
ผู้แปล : มันด่ามู่ไป๋ที่มีเพื่อนอย่างจ้าวคุณซานค่ะ*
โม่ฝานหันหน้าไปมองและพบว่าซูมินกำลังเดินมาทางนี้
เมื่อเขาเห็นใบหน้าที่เขินอายของเธอ เช่นนี้ยิ่งทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก
ซูมินนั้นเป็นเด็กหญิงที่สวยมากอยู่แล้ว บวกกับผมดำขลับของเธอที่ยาวประบ่า ใบหน้าของเธอแฝงไปด้วยความเย่อหยิ่งของเด็กสาวแรกรุ่น โดยปกติแล้วเธอมักจะรักษาระยะห่างกับเด็กชายอยู่เสมอ แต่อย่างไรก็ตามพวกเธอก็ไม่อาจปกปิดความเขินอายเมื่อได้อยู่ใกล้เด็กผู้ชายเอาไว้ได้เลย…
“โม่ฝาน… คืนนี้เธอมีเวลาไหม?” ซูมินกระซิบหลังจากที่เธอเดินมาถึง
คืนนี้?
บ้าเอ้ย คืนนี้เขาจะต้องไปแสดงธาตุสายฟ้าขั้นที่สองของตนเอง!
‘เฮ้อ ซูมิน โอ้พระเจ้า หัวหน้าห้องซูมิน! คุณควรจะตั้งใจเรียนซะมากกว่านะ ทำไมหัวใจของคุณจึงได้จดจ่ออยู่กับเรื่องเหล่านี้กันล่ะ? พวกเรานั้นเป็นนักเรียนมัธยมปีที่สามและกำลังจะเข้าเรียนมหาลัย มันเป็นปีที่สำคัญอย่างมากซึ่งจะมีผลต่ออนาคตทั้งหมด ถ้าหากปล่อยเรื่องราวไปตามหัวใจล่ะก็… คงจะไม่ส่งผลดีต่อใครแน่ๆ!’
แต่ถึงในหัวของโม่ฝานจะคิดเช่นนั้น แต่เขากลับพยักหน้าและบอกว่า “ฉันว่าง!” กับซูมิน
ซูมินแสดงท่าทีที่ตื่นเต้นอย่างมากพร้อมกับมองเขาด้วยสายตามีความสุข “รอฉันที่หลังโรงเรียน ฉันมีบางอย่างจะบอกกับเธอ… มันสำคัญมาก”
“อืม ไม่มีปัญหา!” โม่ฝานพยักหน้า ในตอนนี้โม่ฝานกำลังคิดว่าเขาควรจะให้จางหู่ไปซื้อถุงยางให้กับเขาดีไหมนะ เผื่อเขาต้องใช้มัน….
——
หลังจากที่โรงเรียนเลิกแล้ว นักเรียนกลุ่มใหม่มุ่งหน้าออกไปจากโรงเรียนทางประตูใหญ่
ซูมินนั้นไม่ได้แกล้งเขา เธอยืนรออยู่ที่หลังโรงเรียนจริงๆ
โม่ฝานเดินมาพร้อมกำลังจะเปิดปากของเขาขึ้น แต่ซูมินรีบกล่าวออกมาอย่างรวดเร็ว “โม่ฝาน ฉันไม่รู้ว่าฉันจะบอกเรื่องนี้กับเธอดีไหม… แต่ฉันมองไม่เห็นว่าใครจะเหมาะสมมากกว่านี้อีกแล้ว”
เมื่อโม่ฝานได้ยินเช่นนั้น เขางุนงงทันที… เรื่องอะไรอีกล่ะ!
“เรื่องมันเป็นอย่างนี้น่ะ บ้านของยายฉันอยู่ที่ถนนโหร่วซู มันเป็นย่านเก่าแก่แต่ถูกพัฒนาขึ้นมาใหม่ ช่วงปิดเทอมฤดูร้อนที่ผ่านมาฉันกลับไปพักอยู่กับยายและฉันรู้สึกว่าสถานที่ก่อสร้างตรงข้ามนั้นสั่นสะเทือนอยู่บ่อยครั้ง มันดูเหมือนกับว่าคนงานนั้นทำงานอยู่ตลอดเวลา แต่เมื่อฉันไปถามแล้วพวกเขากลับตอบว่าไม่มีใครที่จะทำงานในตอนกลางคืน… ยายของฉันพูดเสมอว่ามีบางสิ่งบางอย่างอยู่ที่นั่น มันเป็นเช่นนั้นมานานแล้ว ฉันพยายามบอกให้ยายย้ายบ้านแต่ว่าเธอก็ไม่ยอม เช่นนี้ฉันจึงหวังว่าคุณกับฉัน… เราจะไปดูสถานที่แห่งนั้นด้วยกันว่ามันมีอะไรเพราะตอนนี้ฉันรู้สึกว่ายายกำลังตกอยู่ในอันตราย ฉันรู้สึกกังวลในทุกๆคืนไม่สามารถจะหลับนอนโดยปกติได้เลย” ซูมินกล่าวกับโม่ฝานอย่างเปิดเผยและจริงใจ
หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดแล้ว โม่ฝานรู้สึกตกใจอย่างช่วยไม่ได้
สถานที่ก่อสร้างสั่นงั้นเหรอ?
บัดซบ… ครั้งที่แล้วก็โรงอาหารสั่น ตอนนี้ก็ไซท์งานก่อสร้างสั่นงั้นเหรอ เมืองบ่อแห่งนี้นั้นอันตรายมากเกินไปแล้ว!
“อย่าบอกนะว่ามันคือหนูตายักษ์” โม่ฝานคิดและเผลอพูดออกมา
“หนูตายักษ์? อสูรเวทน่ะเหรอ? ในเมืองบ่อแห่งนี้มันไม่ควรจะมีของเช่นนั้นสิ ใช่ไหม?” ซูมินกล่าวออกมาอย่างตกใจ
ซูมินนั้นยังเต็มไปด้วยความหวาดกลัวไม่หาย ครั้งล่าสุดที่เธอได้เจอกับอสูรเวทนั้นยังทำให้เธอหวาดกลัวจนถึงวันนี้…
“มันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรนะ ข่าวจากสมาคมนักฆ่าในตอนนี้ได้ประกาศว่าตอนนี้ถึงฤดูผสมพันธุ์ของหนูตายักษ์แล้ว ไม่แปลกที่มันจะโผล่ออกมาเต็มเมืองอย่างนี้” โม่ฝานกล่าวออกมาอย่างเรียบง่ายเพราะสิ่งเหล่านี้เขาได้เห็นมันอย่างชินตาแล้ว
ถ้าหากเขาใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการเอ้อระเหยภายในโรงเรียน โม่ฝานก็คงจะเป็นเหมือนกับซูมินที่คิดว่าเมืองบ่อแห่งนี้นั้นปลอดภัยร้อยเปอร์เซ็นและไม่มีอสูรเวทอาศัยอยู่เลย!
อย่างไรก็ตามหน่วยล่าล้างเมืองนั้นถือว่าเป็นทีมที่เต็มไปด้วยประสบการณ์และความรู้ สิ่งที่พวกเขาได้พบเจอนั้นคือของจริง!
‘จะกล่าวว่ามันไม่มีของสิ่งนั้นได้อย่างไร?’
‘เพื่อนตัวน้อยซูมินเอ๋ย เธอนั้นเลือกคนได้เหมาะจริงๆสิหน่า! หึ พี่ชายคนนี้นั้นเป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยในเมืองบ่อแห่งนี้และทีมองฉันเท่านั้นที่จะสามารถต่อสู้กับอสูรเวทในเมืองนี้ได้ ฮ่าฮ่า ฉันที่มันออร่าเปล่งประกายจังเลย!’
‘เฮ้อ แต่ว่าในการจัดการครั้งนี้ฉันจะไม่ได้รับเงินงั้นเหรอ ยังไงก็เถอะการได้รับความรักจากหญิงสาวคนนี้เป็นการตอบแทนก็ไม่ได้แย่นัก ลองไปดูก่อนแล้วกัน!’
——
เมื่อมาถึงย่านเก่าแก่แห่งนี้ มันเป็นอย่างที่ซูมินได้อธิบายไว้ก่อนหน้า ส่วนหนึ่งของเมืองนี้นั้นถูกทำลายไปแล้ว ดูเหมือนว่ามันจะเพิ่งผ่านเหตุการณ์แผ่นดินไหวมาอย่างรุนแรง
ฝุ่นมากมายคละคลุ้งอยู่เต็มพื้นที่ มีกำแพงชั่วคราวมากมายซึ่งล้วนแต่เป็นเขตก่อสร้าง พวกเขากำลังขนเศษซากบ้านที่ยับเยินออกมาจากสถานที่แห่งนั้น ซึ่งสิ่งเหล่านี้ดูจะมีหอคอยใหญ่ที่อยู่ด้านข้างนั่นด้วย
‘ฉันได้ยินมาว่าถนนโหร่วซูนั้นกำลังจะสร้างห้างสรรพสินค้าใหม่ขึ้นมา แต่ตอนสุดท้ายกลับเจ๊งตั้งแต่ยังสร้างไม่เสร็จเลยได้เหลือเศษซากของมันเอาไว้ แม้แต่รัฐบาลก็ยังไม่มีวิธีจะจัดการกับมันเลย’
ผู้คนส่วนใหญ่ได้ย้ายออกไปจากสถานที่แห่งนี้แล้ว เหล่าคนไร้บ้านนั้นได้ย้ายมาพักอาศัยในย่านนี้ไปก่อนเนื่องจากความยากจนของพวกเขาและอีกกลุ่มหนึ่งที่ปฏิเสธที่จะย้ายออกไป… เหมือนกับยายของซูมิน
••••••••••••••••••••
••••••••••••••••••••
ช่วยกันกดคะแนนดาวให้กับผู้แปลเพื่อเป็นกำลังใจด้วยน้าาาา //อ้อนน
อย่าลืมกดติดตามนิยายไว้ด้วยน้า กดได้ที่หน้าปกนิยายเลยค่ะ
