ตอนที่แล้วเทพราชันเก้าตะวัน ตอนที่ 0339 [อ่านฟรี]
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปเทพราชันเก้าตะวัน ตอนที่ 0341 [อ่านฟรี]

เทพราชันเก้าตะวัน ตอนที่ 0340 [อ่านฟรี]


ตอนที่ 340 : อุปกรณ์ยันต์

โดยไม่กล่าวคำใด สื่อชิงเฉิงแบกฉินหยุนออกจากห้องโถงของสำนักจารึก

ขณะเดินออกจากถ้ำ ประตูหินจึงปิดลงด้วยตัวของมันเอง

ภายนอกถ้ำ ปรากฏเป็นรถลากงดงามสีทองม่วง

สื่อชิงเฉิงโยนฉินหยุนเข้าในรถลาก ขณะเดินตามเข้ามา

ด้วยนางควบคุม รถลากออกบินอย่างรวดเร็ว

“ซาลาเปาอ้วน นี่คิดทำอะไร!” ฉินหยุนอดไม่ได้ที่จะตะโกนออกอย่างเกรี้ยวกราด

ด้วยเหตุผลใดไม่ทราบ สื่อชิงเฉิงมัดกายเขาเอาไว้ แบกออกมาและโยนเข้ารถลาก มันทำเอาเขามีโทสะไม่น้อย

“เจ้า... เรียกข้าว่าอะไรนะ?” สื่อชิงเฉิงกายแข็งทื่อ นางคิดอยากนำกระจกออกมาส่องที่ตรงนี้ด้วยซ้ำ เป็นนางอ้วนเพียงนั้นเลยหรือ?

“ฟังให้ชัด! ซาลาเปาอ้วน ซาลาเปาอ้วน ซาลาเปาอ้วน!” ฉินหยุนตะโกนทวนคำไม่หยุด

สื่อชิงเฉิงพลันโกรธ ถึงขั้นที่ว่านางกล่าวตอบไม่ถูก หลังเงียบไปครู่ นางค่อยเผยความกราดเกรี้ยวตอบกลับ “วาจาไร้สาระ! ข้าเอาที่ไหนมาอ้วน?”

นางหาได้อ้วน กระนั้นใบหน้าก็กลมอยู่บ้าง นอกจากนี้ โครงกระดูกของนางค่อนข้างใหญ่ รูปร่างจึงคล้ายอ้วนท้วนเล็กน้อย

“ดูที่หน้าท่าน ข้าหยิบจับก็มีเนื้อติดมือกลับมาแล้ว!” ฉินหยุนยั่วยุ “เร่งรีบปล่อยข้าเดี๋ยวนี้! หากความจริงที่ว่าข้าถูกท่านจับตัวโดนแพร่กระจาย ชื่อเสียงอันดีงามของข้าได้มัวหมองหมด!”

“เจ้า! เป็นเจ้าคิดทำอะไร? ผู้ใดทำลายชื่อเสียงอันดีงามของเจ้า? ข้าเพียงคิดพาเจ้ากลับตำหนัก จะได้สนทนากันให้รู้เรื่อง!”

สื่อชิงเฉิงเองก็มีโทสะ ไม่เคยมีใครเรียกหานางว่าอ้วนมาก่อน กระนั้นปีศาจน้อยตรงหน้านางผู้นี้ กลับเรียกนางว่าซาลาเปาอ้วน

ฉินหยุนเผยท่าทีเป็นกังวล “ข้าครอบครองสองโทเทมและสองวิญญาณยุทธ์ หากท่านฝึกฝนวิชาปีศาจเล่าจะทำอย่างไร? หากท่านคิดปล้นชิงข้าเล่า? นอกจากนี้ สตรีเพศที่ระดับการฝึกฝนเช่นท่าน สมควรมีอายุหลายร้อยปี... ย่อมต้องเป็นพยัคฆ์ร้ายซ่อนเร้น นั่งกับพื้นคิดดูดกลืนผู้อื่น กับเด็กหนุ่มเช่นข้าตกอยู่ในมือท่าน มีแต่เรื่องอันตรายเห็น ๆ!”

สื่อชิงเชิงถึงกับโกรธจนไร้คำพูด นางคิดอยากขว้างโยนฉินหยุนออกไปเผชิญชะตากรรมที่ด้านนอกเสียเดี๋ยวนี้เลยด้วยซ้ำ!

“เจ้า... เจ้าควรต้องโดนสั่งสอนเสียบ้าง!” สื่อชิงเฉิงเงื้อมือขึ้น มือยื่นเข้ามา กระนั้น นางไม่ได้ตบที่ใบหน้าฉินหยุน แต่กลับหยิกเขาแทน

“เจ้าหนู เจ้าช่างน่ารำคาญนัก เป็นข้าคิดอยากหยิกเจ้าจนตายตก!” ฟันขาวราวหยกแก้วของสื่อชิงเฉิงปรากฏ มือตอนนี้บีบที่ใบหน้าของฉินหยุน นี่ไม่ต่างอะไรกับนางกำลังใช้มือนวดใบหน้าเขา!

“ซาลาเปาอ้วน นี่... กล้าดีอย่างไรทำข้าเสื่อมเสีย ข้าย่อมไม่ปล่อยท่านไปแน่!” ฉินหยุนรู้สึกไม่สบายอย่างยิ่งที่โดนบีบนวดเช่นนี้ เขาถึงขั้นส่งเสียงร้องตอบโต้

ใบหน้าฉินหยุนแดงก่ำเพราะเลือดสูบฉีดจากความโกรธ เส้นผมของเขายุ่งเหยิง ตัวได้แต่คุดคู้นอนอยู่มุมหนึ่งของรถลากโดยไม่กล่าวคำใดต่อ

หลังบีบที่ใบหน้าหล่อเหลาของฉินหยุนจนพอใจ สื่อชิงเฉิงค่อยรู้สึกดีขึ้นบ้าง

ฉินหยุนไม่คิด ว่ายอดฝีมือหญิงที่สูงศักดิ์เช่นนี้ ยามเสียสติจะกระทำตัวเสมือนเด็ก นอกจากนี้แล้ว นางยังทำเรื่องขัดต่อสามัญสำนึกผู้คน อย่างคิดลักพาตัวเขาโดยไร้ซึ่งเหตุผล

สื่อชิงเฉิงมองที่ฉินหยุนขณะความโกรธยังคงมี “ฉินหยุน เจ้าควรทราบ ว่าสำนักของเรากำลังสืบสวนเรื่องหลุมฝังเซียนอยู่ใช่หรือไม่?”

“ข้าย่อมทราบ!”

“ข้าได้ยินมาว่า สำนักระดับวิญญาณเช่นพวกท่าน เป็นกองกำลังภายใต้สำนักระดับลึกล้ำ! ตอนนี้พวกท่านมาที่นี่ ไม่ต่างอะไรกับโดนโยนงานมาให้ทำแบบเฉดหัวทิ้ง!”

“ที่ถูกกระทำเช่นนี้ ชัดเจนว่าสำนักระดับวิญญาณของท่านล้วนไม่ได้รับความจริงจังจากผู้ที่เหนือกว่าเลยแม้แต่น้อย!” ฉินหยุนกล่าวตอบโต้

สื่อชิงเฉิงพยักหน้า “ฉลาดนี่! เป็นเช่นนั้น สำนักระดับลึกล้ำ มีกองกำลังใต้สังกัดกว่าสามสิบสำนัก พวกเราถือเป็นพวกที่อ่อนแอที่สุด!”

“ดังนั้นพวกเราจึงถูกส่งมาที่นี่ หากไม่ได้เบาะแสอะไรของหลุมฝังเซียนภายในเวลาที่กำหนด เช่นนั้นพวกเราก็ถูกทอดทิ้งแล้ว”

“ถูกทอดทิ้งแล้วอย่างไร? ไม่เห็นจะมีอะไรเสียหาย!” ฉินหยุนตอบเฉยชา “ข้ามองว่าดีด้วยซ้ำ จะได้ไม่เป็นสุนัขคอยรับใช้พวกมัน!”

สื่อชิงเฉิงถอนหายใจ “เรื่องนี้หาได้ง่ายดังเจ้าคิด! มีหลายกองกำลังมาที่นี่ ต่างมากันเพื่อหลุมฝังเซียน”

“หากพวกเราไม่ได้รับการคุ้มกันจากสำนักระดับลึกล้ำในเบื้องหลัง พวกเราก็ต้องโดนผู้อื่นกลืนกิน!”

“ฉินหยุน หากเจ้ามีความทะเยอทะยาน เช่นนั้นก็สมควรร่วมมือกับพวกเรา ช่วยพัฒนาตำหนักดวงดาววิญญาณสีม่วง เมื่อเจ้าเติบโตจนแข็งแกร่งขึ้นในภายหน้า พวกเราจะได้เป็นสำนักระดับลึกล้ำ!”

ฉินหยุนพลันคิด เขารู้สึกว่าสื่อชิงเฉิงมีความทะเยอทะยานกว้างไกล นางคิดเติบโตจากชายแดนแห่งนี้ เพื่อแสวงหาอิสรภาพ ออกจากการอยู่ภายใต้สำนักระดับลึกล้ำ

“เย่ว์หลานครอบครองแผนที่หลุมฝังเซียน!” สื่อชิงเฉิงกล่าวย้ำ

“จ้าวตำหนักสื่อ ทางที่ดีท่านอย่าได้คิดเรื่องเย่ว์หลาน หลุมฝังเซียนหาได้ง่ายดังท่านคิด!” สีหน้าฉินหยุนเย็นเยือก “หากท่านปรารถนาพึ่งพาแผนที่หลุมฝังเซียน เพื่อทำให้ตำหนักดวงดาววิญญาณสีม่วงแข็งแกร่งขึ้น อย่าได้คิดแล้ว!”

“อย่าได้ห่วง ตัวตนของเย่ว์หลานสูงล้ำ ข้าไม่คิดให้นางเสี่ยง”

“ให้ข้าบอกต่อเจ้า ถึงสถานการณ์ของชายแดนแห่งนี้ ตั้งแต่ที่หลุมฝังเซียนถูกพบว่าอยู่ใกล้เทือกเขาเมฆมังกร หลายสำนักเริ่มมาประจำการกันที่นี่ และในอนาคตอันใกล้ยังจะมาเพิ่ม”

“ขณะนี้ตำหนักดวงดาววิญญาณสีม่วงของพวกเรา มีแรงขับเคลื่อนโดยสำนักระดับลึกล้ำ ดังนั้นพวกเราจึงไม่ต้องกังวลว่าจะมีผู้อื่นคิดโจมตี!”

ฉินหยุนเองก็ทราบ ว่าภายในแดนยุทธ์อ้างว้าง มีสำนักที่ทรงพลังอยู่มากมาย

ลำพังเพียงแค่สำนักครึ่งเป็นครึ่งตายอย่างตำหนักดวงดาววิญญาณสีม่วง ก็ถือว่าแข็งแกร่งเลิศล้ำแก่จักรวรรดิและสถาบันยุทธ์ในภูมิภาคชายแดนแห่งนี้แล้ว ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึงสำนักระดับลึกล้ำ หรือสำนักระดับราชัน!

ขณะรถลากบินได้เคลื่อนตัว ฉินหยุนจมดิ่งในความคิด

อย่างกะทันหัน รถลากบินได้กลับสั่นไหว ออร่าทรงพลังของสัตว์อสูรทะลักเข้ามา!

“ไม่ดีแล้ว พวกเราโดนสัตว์อสูรบินได้โจมตี!”

นางเร่งรีบหลับตา ตรวจสอบสภาพการณ์ภายนอก ใบหน้างดงามของนางกลายเป็นเคร่งเครียด

“รถลากถูกกลืนเข้าไป ตอนนี้พวกเราอยู่ในร่างของสัตว์อสูรบินได้!” ขณะลืมตาขึ้น นางเผยสีหน้าจริงจัง

ฉินหยุนสีหน้าแปรเปลี่ยน “จะบอกว่าเมื่อครู่นี้ พวกเราโดนกลืนเข้ามาทั้งรถลากเลยหรือ?”

สื่อชิงเฉิงพยักหน้า!

ตำหนักดวงดาววิญญาณสีม่วง อยู่ไม่ไกลจากตำหนักดวงดาววิญญาณสีคราม แต่แล้วกลับมีสัตว์อสูรบินได้ทรงพลังปรากฏตัวขึ้น

สัตว์อสูรบินได้ที่เข้ามาใกล้พื้นที่นี้ ทั้งยังกลืนกินรถลากโดยพวกเขาไม่ทันรู้ตัว ขนาดต้องใหญ่มากล้ำ!

ตอนนี้ รถลากบินได้ทั้งคันอยู่ภายในตัวของสัตว์อสูร!

“อย่าได้ห่วง สัตว์อสูรตัวนี้เพียงระดับวิญญาณ หาได้ใช่คู่ต่อสู้ของข้าไม่!” สื่อชิงเฉิงหลับตา ปลดปล่อยพลังภายในสีม่วงออกมา มันเป็นออร่าทรงพลังที่ชวนสะพรึง

ขบวนรถลากสั่นไหว สัตว์อสูรบินได้เริ่มส่งเสียงร้องดัง!

ผ่านไปครึ่งชั่วยาม ขบวนรถลากเริ่มสั่นไหวอีกครั้ง

“สัตว์อสูรบินได้ตัวนี้ไม่อาจต้านรับพลังข้า มันกำลังร่วงหล่น!”

ขณะนางกล่าว ขุมพลังทรงอำนาจพลันระเบิดจากกายนาง ทะลุทะลวงออกจากรถลากสู่ภายนอก

ขบวนรถถูกปกคลุมด้วยหมอกสีม่วง ฉับพลันมันบินขึ้น ทะลวงผ่านร่างของสัตว์อสูรบินได้ หลบหนีออกมาสำเร็จ

กระนั้น ชั่วขณะที่รถลากเริ่มออกบิน มันพลันต้องโดนคลื่นพลังรุนแรงหลายระลอก!

ครั้งนี้สมควรเป็นพลังของมนุษย์แล้ว นี่คือพลังที่เปี่ยมด้วยมหาวิถีแห่งเต๋า!

“พลังของมหาวิถีแห่งเต๋านี้ น่าจะเป็นขอบเขตวรยุทธ์เต๋าระดับที่หกหรือเจ็ด น่าจะมีผู้ฝึกตนขอบเขตวรยุทธ์เต๋ากว่าสิบคนกำลังโจมตีรถลาก!” สื่อชิงเฉิงกลายเป็นมีโทสะ “ผู้ใดบังอาจลองดีกับข้า!”

นางเร่งรีบทะยานออก ปล่อยฉินหยุนทิ้งเอาไว้เบื้องหลัง

“ซาลาเปาอ้วน! ท่านยังไม่ได้แก้มัดข้า!” ฉินหยุนดิ้นรนขณะสบถออก “ถึงกับลืมเลือนได้เพียงนี้ มีหน้าอกหน้าใจใหญ่เสียเปล่า สมองหาได้มีไม่! หากคิดอยากสำเร็จการใหญ่ ข้าย่อมไม่คิดช่วยแล้ว!”

ฉินหยุนนำเอาดวงตาที่เคยหลอมเอาไว้ออกมา ขว้างโยนออก ด้วยพลังจิต เขาจะสามารถรับรู้เรื่องราวภายนอกได้

อย่างรวดเร็ว เขาได้เห็นสัตว์อสูรบินได้ขนาดตัวยาวหลายสิบเมตร คล้ายจะเป็นเหยี่ยวยักษ์สีดำ มันกำลังนอนบนพื้นแน่นิ่ง รูปการณ์ชัดเจนว่าตายแล้ว

สื่อชิงเฉิงเพียงอยู่แต่ในรถลาก กระนั้นนางกลับสามารถสังหารสัตว์อสูรระดับวิญญาณที่แกร่งกล้า พละกำลังย่อมต้องเลิศล้ำ

สถานที่แห่งนี้ อยู่กลางป่า

ต้นไม้โดยรอบล้วนสูงกว่าหนึ่งร้อยเมตร ทั้งลำต้นใหญ่ยักษ์ กระนั้นพวกมันก็ต้องราบเป็นหน้ากลองเพราะโดนสัตว์อสูรร่างยักษ์ร่วงหล่นลงมา

สื่อชิงเฉิงบินขึ้นไปบนอากาศหลายเมตรจากพื้น นางสำรวจมองกลุ่มผู้อาวุโสหลายสิบคนตรงหน้าและกล่าวเย็นเยือก “สำนักวิญญาณหมัดมังกร สำนักวิญญาณสายลม และหุบเขาวิญญาณลอยล่อง! พวกเจ้าทั้งสามสำนักถึงกับร่วมมือกันโจมตีข้า ไม่กลัวข้ารายงานเรื่องนี้ต่อเบื้องบนหรือไร?”

ชายชราผมสีเทาออกหน้ากล่าวคำ “นี่ถือเป็นการกระทำส่วนตัว หาได้เกี่ยวข้องใดกับสำนักเบื้องหลังพวกเราไม่! สื่อชิงเฉิง ตำหนักดวงดาววิญญาณสีม่วงของเจ้าเก็บกวาดผลผลิตไปครั้งใหญ่! ได้รับตำหนักดวงดาววิญญาณสีคราม เชี่ยวเย่ว์หลานผู้ครอบครองแผนที่หลุมฝังเซียน และฉินหยุนผู้ซึ่งเชี่ยวชาญเคล็ดวิชาขัดเกลาวิญญาณ จากที่เห็น เจ้าเพิ่งกลับมาจากตำหนักดวงดาววิญญาณสีครามงั้นสิ!”

“สื่อชิงเฉิง ครานี้เจ้าได้รับทรัพยากรไปมาก คงคิดว่าสามารถพุ่งทะยานได้เลยอย่างนั้นสิ? เจ้าคิดอยากไปจากตรงนี้ ละทิ้งพวกเราไว้ลำพังหรือไม่ใช่?”

“ฉินหยุนสังหารผู้อาวุโสขอบเขตวรยุทธ์เต๋า และศิษย์ที่เหนือล้ำขอบเขตกายวรยุทธ์ของพวกเรา! เรื่องนี้คิดชดใช้อย่างไร?”

สื่อชิงเฉิงยิ้มเย็น นางมองอาวุธในมืออีกฝ่าย “พวกเจ้าต่างมีอุปกรณ์ยันต์ สิ่งของเหล่านั้นล้ำค่ายิ่งกว่าอุปกรณ์ลึกล้ำทั่วไป มีแต่ผู้อาวุโสขอบเขตวรยุทธ์วิญญาณของสำนักจึงครอบครอง ชัดเจนว่าพวกเขาให้หยิบยืมมา! พวกเจ้ายังกล้ากล่าวว่ากระทำโดยส่วนตัว คิดว่าข้าเชื่อหรือ?”

ฉินหยุนตระหนก เขาเคยได้ยินเรื่องอุปกรณ์ยันต์มาบ้าง กระนั้นไม่ได้ถามจ้าวฉวนลงรายละเอียด แต่คล้ายพวกมันจะเป็นวัตถุที่สามารถส่งผลต่อการศึกอย่างมหาศาล!

“โจมตี!” กล่าวคำจบ ผู้อาวุโสเส้นผมสีเทา ขว้างดาบยาวในมือออกรุนแรง

ดาบยาวพอพุ่งออก สายฟ้าอสนีบาตวูบไหว แปรเปลี่ยนเป็นสายฟ้าสีม่วง โจมตีใส่สื่อชิงเฉิง

สื่อชิงเฉิงโบกแขนเสื้อ เกิดขึ้นเป็นม่านแสงสีม่วง!

ดาบบินปะทะเข้ากับม่านแสงสีม่วง เกิดขึ้นเป็นพายุฟ้าคะนองรุนแรง บังคับให้สื่อชิงเฉิงต้องถอยไปหลายก้าว

แรงระเบิดนี้ ยังส่งมาถึงรถลากบินได้

ดวงตาผลึกแก้วที่ฉินหยุนปลดปล่อยออกไป ถึงกับแตกกระจาย!

ผลลัพธ์ที่ได้นี้ ทำเอาเขาไม่อาจทราบว่าภายนอกเกิดเรื่องราวใดขึ้น แต่อย่างน้อยเขาก็ยังสามารถได้ยินเสียงระเบิดและปะทะจากภายนอก

ขบวนรถลากถูกผลักออกมาไกลด้วยคลื่นอากาศกระแทก จนกระทั่งติดกับโคนต้นไม้ต้นหนึ่งจึงค่อยหยุด

“โมโม ออกมา ช่วยข้าดูว่าจัดการเชือกนี่ได้หรือไม่!” ฉินหยุนเร่ง

โมโมออกมา สำรวจมอง และกล่าวตอบ “สบายมาก ข้าสามารถทำลายเส้นมืดเล็กน้อย ทำให้อุปกรณ์ลึกล้ำนี้เสียศักยภาพไป!”

กล่าวคำไม่นาน นางก็ลงมือทำสำเร็จ

ฉินหยุนก่อนหน้านี้ พยายามอยู่หลายครั้งคราเพื่อปลดพันธนาการเชือกนี้ เป็นเรื่องน่าอายไม่น้อยที่เสื้อผ้าของเขาต้องมีสภาพยับเยิน

ภายนอกตอนนี้ คล้ายกับเงียบเสียงแล้ว!

ฉินหยุนขว้างดวงตาผลึกแก้วออกไป ได้เห็นภาพคราบเลือดที่มุมปากของสื่อชิงเฉิง ใบหน้าของนางซีดเผือดเล็กน้อย แขนกำลังอ้าออกปลดปล่อยออร่าสีม่วงออกมา

กลุ่มชายชรากว่าสิบคนปิดล้อมนางเอาไว้ พร้อมทั้งถือกระจกขนาดครึ่งตัวคนกันครบถ้วน

กระจกเหล่านั้น คล้ายครอบครองพลังมหาศาล เป็นผลให้นางไม่อาจเคลื่อนไหวยามพบเห็นตนเองสะท้อนในกระจก

เพื่อเปิดใช้งานพลังของกระจก แรงกดดันจากการใช้งานนั้นมหาศาล ขนาดที่ใบหน้าผู้ใช้งานทุกคนเผยความเคร่งเครียด

แม้สื่อชิงเฉิงไม่อาจเคลื่อนไหว กระนั้นนางก็เป็นถึงขอบเขตวรยุทธ์วิญญาณ พละกำลังของนางที่ปลดปล่อยออกมาถือว่าแข็งแกร่ง

บรรดาผู้เฒ่าทั้งสิบคนเหล่านั้น ไม่มีทางจัดการนางลงได้ในเวลาอันสั้น!

“คนกลุ่มนี้มาจากแดนยุทธ์อ้างว้าง มีของประหลาดในมือมากมายนัก! ขอบเขตวรยุทธ์เต๋ามากันถึงสิบคน กระนั้นก็ทำได้เพียงแค่สะกดซาลาเปาอ้วนเอาไว้ด้วยกระจก แต่ก็ถือว่าความสามารถระดับนี้ไม่ใช่เล่นเลย!”

ฉินหยุนลอบยินดีขณะคิดกับตนเอง “ได้เวลาเก็บเกี่ยวชีวิตตาเฒ่าพวกนั้นแล้ว ฮ่าฮ่า!”

5 1 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด