AGKMW บทที่ 17: 15000 RP

AGKMW บทที่ 17: 15000 RP

“ฉันมาเตือนเธอเรื่องฝน” เธอพูดพร้อมชี้ไปยังเมฆดำในท้องฟ้าด้วยมืออีกข้าง

มองขึ้นไปบนท้องฟ้า อาทรอกซ์ก็ปล่อยนิ้วของเธอและตระหนักว่าสัญชาตญาณของเขายังคงเฉียบคมเหมือนดังตอนที่เขาอยู่ในจักรวาลเดิม “ผมขอโทษ ผมซาบซึ้งกับเจตนาดีของเธอ”  เขากล่าว

“ไม่เป็นไร ฉันมีลุงที่เป็นแบบเดียวกันนี้ สำหรับฉัน ฉันชื่อแอนนี่ เธอเป็นคนใหม่ที่นี่หรือ” เธอถาม

ได้ยินชื่อเธออาทรอกซ์ก็เลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ “ผมชื่อเบ็น ผมเพิ่งเข้ามาวันนี้ ระหว่างที่รอพ่อผมมารับ ผมเผลอหลับไป” เขากล่าว

แอนนี่สังเกตปฏิกิริยาของเขาเมื่อได้ยินชื่อของเธอจึงถามว่า “เธอเล่นลีกเหรอ ปกติแล้วใครที่ประหลาดใจกับชื่อฉันมักจะเล่น”

“แน่นอนผมเล่น ผมไม่ได้เล่นมาสองสามปีแล้วด้วยเหตุผลส่วนตัวบางอย่าง แต่ตอนนี้ผมกลับมาแล้ว ชื่อของเธอทำให้ผมนึกถึงแอนนี่ในเกม” เขากล่าวพร้อมกับแย้มยิ้มเล็กน้อย

เพราะว่าเป็นคนช่างสังเกต แอนนี่สังเกตเห็นรอยยิ้มนั้น ถึงแม้ว่าจะเล็กน้อยแต่ใจเธอก็เต้นเร็วขึ้น “ให้ชื่อผู้ใช้เธอมาสิ เมื่อฉันกลับถึงบ้านฉันจะเพิ่มชื่อเธอ เพราะว่าชื่อฉัน แชมเปียนที่ฉันเล่นตัวแรกก็คือแอนนี่ หลังจากเล่นเป็นเธอมานานจนฉันถึงระดับแพลตินัม 4 โดยมี แอนนี่เป็นตัวหลัก แล้วเธอล่ะ” เธอถามขณะที่เขากำลังยืนขึ้นเพื่อจัดผมให้ตรง

“ตัวหลักผมเป็นอาทรอกซ์ตั้งแต่เริ่มเล่นใหม่อีกครั้งเมื่อวันหยุดของอาทิตย์ที่ผ่านมานี้ ระดับผมคือซิลเวอร์ 2” อาทรอกซ์กล่าวขณะที่นึกขึ้นได้ว่าเธอเข้ามาใกล้เขากว่าเดิม

ขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุย นักเรียนที่เดินผ่านต่างพากันประหลาดใจ แอนนี่เป็นที่รู้จักกันดีว่าสุภาพต่อทุกคนแต่ไม่ได้สนใจใครเลย แต่ตอนนี้เธอพยายามที่จะใกล้ชิดกับเด็กชาย ที่เลวร้ายที่สุดก็คือเขาหล่อมาก

นักเรียนชายต่างพากันอิจฉาอาทรอกซ์และต้องการที่จะแลกตำแหน่งกับเขา นักเรียนหญิงต่างพากันสงสัยกับเด็กชายและหลังจากที่เห็นว่าเขาหล่อเหลาเพียงใด พวกเธอต่างพากันอิจฉาที่พวกเธอไม่ได้ลงมือก่อนแอนนี่

ข่าวกระจายไปทั่วโรงเรียนเพียงชั่วหัวใจเต้น ข่าวไปถึงโทมัสที่โกรธเกรี้ยวผู้ซึ่งพยายามทั้งภาคแรกพยายามดึงดูดความสนใจของแอนนี่ แต่เธอไม่เคยแม้กระทั่งชายตาไปหาเขาและปฏิบัติต่อเขาอย่างเฉยชา เธอสนใจแต่เพียงการเรียนและไม่มีอย่างอื่นอีก แต่ตอนนี้เธอกลับให้ความสนใจกับเด็กใหม่ หลังจากที่พบเห็น เขาก็โกรธคนทั้งคู่

รวบรวมเพื่อนร่วมทีมฟุตบอลมัธยมของเขาบางคนแล้วโทมัสก็ตรงไปยังทิศทางที่เขาได้ยินว่าอีกฝ่ายอยู่ เมื่อเข้าไปในสนาม เขาก็เห็นโต๊ะอยู่ไกลๆ แอนนี่กำลังพูดอยู่กับคนคนหนึ่งที่เห็นเพียงผมดำยาวจากตำแหน่งปัจจุบันของโทมัส

ถ้าเขาไม่ได้ยินว่าแอนนี่กำลังพูดกับผู้ชาย โทมัสคงคิดว่าแอนนี่กำลังพูดอยู่กับเด็กหญิงคนอื่น เด็กชายมีร่างผอมบางผมเขาสวยกว่าหญิงแทบทั้งหมดในโรงเรียน

“ดูซิว่าใครอยู่ที่นี่ สวัสดีแอนนี่ ช่างบังเอิญจริง” เขากล่าวพร้อมรอยยิ้มขณะที่เดินเข้าไปหาเธอ ไม่สนใจการมีอยู่ของอาทรอกซ์

“สวัสดี โทมัส” เธอตอบกลับแบบไม่ใสใจ

“ผมใส่ RP ในบัญชีผมและยังมีเหลืออีกเยอะ เธอมีอารมณ์เล่นคืนนี้ไหม เธอสามารถช่วยผมเลือกว่าจะซื้อสกินไหนดี และผมจะเอามันมาเป็นของขวัญให้เธอด้วย” เขากล่าวด้วยท่าทางภูมิใจ (RP: คือระบบเงินของลีกใช้สำหรับซื้อสกิน สมบัติ หรือแชมเปี้ยน)

“ฉันเสียใจโทมัส แต่ฉันตั้งทีมไว้เล่นกับเพื่อนเรียบร้อยแล้ว และที่ว่างที่เหลืออยู่ก็เป็นของเบ็น” เธอตอบ

“เรื่องนั้นแก้ไขง่าย เตะเขาออกไปจากทีมและผมจะเข้าไปแทนที่เขาเอง” เขากล่าวโดยยังไม่สนใจการมีอยู่ของอาทรอกซ์

“ไม่ โทมัส ฉันขอร้องเขาเองและฉันปรารถนาที่จะเล่นกับเขา เธอก็ไปเล่นกับเพื่อนเธอเองเถอะ” เธอกล่าว เริ่มรู้สึกรำคาญ

“ฮ่าฮ่าฮ่า ทำไมคนขี้แพ้อย่างนั้นสามารถเล่นกับเธอได้ เขาเป็นใคร” เขากล่าวขณะที่วางมือของเขาลงบนบ่าของอาทรอกซ์อย่างน่ากลัว

“ผมระดับซิลเวอร์ 2 และถ้านายไม่เอามือออกไปจากไหล่ผมในสามวินาที ผมจะทำให้คุณต้องใช้มือซ้ายเมื่อคุณพูดตลกเหมือนเทรนดาเมีย [เรื่องตลกของเทรนดาเมีย(Tryndameres)”มือขวาผมแข็งแกร่งกว่ามือซ้ายมาก“]” อาทรอกซ์กล่าวด้วยเสียงเย็นเยียบดังปกติ

แอนนี่หน้าแดงเมื่อเธอเข้าใจความหมายสิ่งที่อาทรอกซ์พูด

“ผมต้องการเห็นว่านายกำลังจะทำอะไร” โทมัสพูดด้วยสีหน้าผยอง

“3 2 1 …” ก่อนที่อาทรอกซ์จะพูดศูนย์ โทมัสก็รู้สึกหนาวเยือกไปทั่วร่างภายในเสี้ยววินาที สัญชาตญาณทำให้เขาต้องเอามือออกจากไหล่ของอาทรอกซ์

“นายเป็นระดับซิลเวอร์รึ ห่วยแตก ทำไมเราไม่แก้ไขปัญหานี้ด้วยการหนึ่งต่อหนึ่งในลีกล่ะ หือ ถ้าผมชนะนายต้องออกจากกลุ่มและผมเล่นแทน” โทมัสพูด

“หนึ่งต่อหนึ่งเหรอ ง่ายดี แต่ตำแหน่งในกลุ่มนี้เป็นของผมอยู่แล้ว ถ้าผมชนะนายจะให้อะไรผม” อาทรอกซ์ถามด้วยเสียงเย็นเยียบตามปกติ

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า พวกนายได้ยินไหม ระดับซิลเวอร์นี่คิดว่าเขาสามารถล้มผมได้ คงได้แต่ในฝัน ถ้านายล้มผมได้ พรุ่งนี้ผมจะให้การ์ดนาย 15,000 RP” โทมัสโอ้อวดเพื่อน คิดว่าชัยชนะได้ตัดสินไว้แล้ว

“เธอมั่นใจหรือเบ็น โทมัสขึ้นไประดับไดมอน 4 เมื่อวานนี้ ฝีมือเล่นเกมเขาดีมาก” แอนนี่เข้าไปหาอาทรอกซ์และถามอย่างกังวล

“ไม่เป็นไร เขายังห่างถ้าจะล้มผม” อาทรอกซ์ตอบอย่างใจเย็นแต่ก็กังวล ว่าไปแล้วเขาก็ไม่เคยเล่นกับคนระดับไดมอน

“เคิร์ท เขียนชื่อผู้ใช้ผมลงบนกระดาษแล้วให้เขาไป ส่งคำขอเป็นเพื่อนให้ผมและเวลา 8 pm ผมจะส่งคำขอสู้หนึ่งต่อหนึ่ง หลังจากนั้นผมจะขยี้คุณและจะเข้าร่วมทีมแรกตั้งของแอนนี่” โทมัสพูดขณะที่หัวเราะ

เด็กที่ผอมที่สุดในกลุ่มนำเอากระดาษออกมาหนึ่งแผ่นเขียนชื่อผู้ใช้ของโทมัสและยื่นส่งให้กับอาทรอกซ์ก่อนที่จะวิ่งตามหลังกลุ่มไป

ขณะที่เขามองอีกฝ่ายจากไป อาทรอกซ์ก็ได้รับข้อความจากพ่อว่าเขาจอดรถอยู่ด้านนอกรออยู่

“เอ้อ แอนนี่ แด๊ดผมรออยู่ด้านนอก” อาทรอกซ์กล่าวพร้อมโชว์ข้อความที่เขาได้รับให้เธอดู

แอนนี่เหลือบมองนาฬิกาและเห็นว่าเกือบได้เวลาที่พ่อของเธอจะมาเช่นกัน “แด๊ดฉันก็เกือบถึงแล้วเช่นกัน เราไปข้างนอกด้วยกันเถอะ” เธอชักชวนพร้อมรอยยิ้ม

เมื่อไปถึงข้างนอก อาทรอกซ์ก็พบรถของพ่อของเขา เขากล่าวอำลากับแอนนี่และเดินไปยังรถของพ่อ

เมื่ออาทรอกซ์เข้าไปใกล้ พ่อของเขาก็ออกมาจากรถและเข้าไปยังที่นั่งผู้โดยสาร อเล็กซ์ประหลาดใจมากเมื่อเขาเห็นว่าเบนจามินเรียนขับรถได้อย่างรวดเร็ว ถ้าเขาไม่รู้ว่าลูกของเขาอยู่ในสภาพโคม่า เขาสาบานได้ว่าลูกของเขาเป็นนักแข่งบนถนน

แอนนี่ซึ่งมาพร้อมกับอาทรอกซ์เห็นเขาตรงไปยังมัสแตงสีดำ เธอรู้สึกประหลาดใจเพราะเธอรู้ว่าใครที่มีรถแบบนี้ เมื่อเธอเห็นคนที่ออกมาจากตำแหน่งคนขับ เธอก็ประหลาดใจยิ่งกว่าเดิม

อเล็กซ์ซึ่งออกมาจากรถเห็นแอนนี่มองมาทางเขา สังเกตเห็นว่าเธอมองมาที่เขา เขาจึงยิ้มอย่างซุกซน

เมื่อแอนนี่เห็นอเล็กซ์โบกมือให้เธอ เธอจึงโบกมือตอบพร้อมรอยยิ้มให้กับอเล็กซ์

อเล็กซ์นั่งในที่นั่งผู้โดยสารและไม่ได้พูดเกี่ยวกับเรื่องที่มองเห็นแอนนี่และเริ่มพูดเกี่ยวกับการทดสอบของอาทรอกซ์ขณะที่พวกเขากำลังกลับบ้าน