Chapter 15: หลงทางในสุสาน
Chapter 15: หลงทางในสุสาน
“ยิงพลุสัญญาณสำเร็จ ป้องกันการจู่โจมจากนักปล้นสุสานที่สามและอดทนรอจนธูปไหม้จนหมดดอก (1) ให้ได้!”
การแจ้งเตือนจากระบบทำให้แฮปปี้มีความสุขมาก
เมื่อเขาเห็นสองในสามคนร้ายในดินแดนแห่งประตูเดินจากไป และเหลือเพียงคนที่สามเท่านั้นที่ไล่ล่าเขา เขารู้สึกดีขึ้นเป็นอย่างมาก เนื่องจากว่าแสงแห่งความได้ทอดตกลงมาในยามที่เขาสิ้นหวัง
ในขณะที่สามอาจจะใช้อาวุธลับได้ดีเยี่ยม รวมทั้งอาจจะใช้วิชาตัวเบาได้เก่งที่สุด แฮปปี้ก็ถือว่าไม่ใช่มือใหม่ธรรมดาทั่วไปเช่นกัน ซึ่งไม่เหมือนกับโจรปล้นสุสานทั้งสามคาดคิดไว้
แม้ว่าปราณของแฮปปี้จะอ่อนด้อยและเขาไม่มีอาวุธอยู่กับมือ เขายังเชื่อว่าเขายังมีโอกาสที่จะป้องกันตัวเองและเอาชีวิตรอดได้ ถ้าเขาเผชิญหน้ากับสามเพียงแค่คนเดียว
วิ้ววว!
เสียงของลมถูกตัดผ่าน ซึ่งมันมุ่งตรงมาหาเขา แฮปปี้รับฟังเสียงของลมเพื่อตัดสินว่ามันมาจากทางใดและกลิ้งไปด้านหน้าอย่างไม่สนใจหน้าตาของเขาเลย หลังจากนั้นเขากระโดดถอยหลังและหลบมีดผ่าตัดหมอที่พุ่งผ่านเขาไป
เคร้ง!
ประกายไฟพวยพุ่งไปมา เมื่ออาวุธลับปะทะเข้ากับดาบใหญ่ยักษ์ด้านบนสุสาน แฮปปี้ก็ลงบนพื้นได้อย่างนุ่มนวล แต่เขาไม่กล้าที่จะยืนเฉยต่อ เขารีบไถลตัวเข้าไปในสุสานดาบด้วยการงอหลังเหมือนกับปลาช่อน
สามไม่รู้สึกกังวลว่าเป้าหมายของเขาได้หายไป
พื้นที่บริเวณสุสานดาบซับซ้อนมาก และมันเป็นเรื่องง่ายสำหรับใครก็ตามที่หลบอยู่ด้านใน นอกจากนี้แล้ว ตั้งแต่ที่เด็กหนุ่มนั่นเป็นศิษย์จากตระกูลมู่หลง เขาได้บ่มเพาะลมปราณมาได้มาจำนวนหนึ่งแล้ว ซึ่งมันทำให้เขาแตกต่างไปจากชาวบ้านที่ตื่นตระหนกทั่วไป มันค่อนข้างเป็นเรื่องที่คาดไว้แล้วว่าเขาจะมีความสามารถในการหลบมีดผ่าตัดหมอที่เขาปาได้
แต่ว่า....
เมื่อมีดผ่าตัดหมอที่เขาขว้างออกไปพลาดทั้งหมด สามก็พบว่าศัตรูของเขาไม่จัดการได้ง่ายๆ แบบที่เขาคิดเลยด้วยซ้ำไป เขากัดฟันและคำรามออกมา “เมื่อพวกเราออกจากสุสานนี่ ข้าจะดูสิว่า แกจะไปหลบอยู่ไหนได้อีก!” เขาไม่ได้โจมตีต่อไปอีกเสียแล้ว และเพียงแค่ไล่ตามแฮปปี้ไป
ในเวลาเดียวกัน แฮปปี้หัวเราะออกมา “แกต้องการให้ข้าออกไปงั้นเรอะ? เอาเถอะ ข้าไม่ออกไปเว้ย!”
เขาเปลี่ยนทิศทางและมุ่งตรงไปยังถนนด้านข้างสุสานดาบ ก่อนที่จะไปทางด้านตะวันตก
สถานการณ์ตอนนี้ได้เปลี่ยนไปแล้ว ถ้านักปล้นสุสานทั้งสามคนอยู่พร้อมกัน แฮปปี้ก็จะหนีออกไปจากสุสานดาบให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้แล้ว ถ้าเขาโดนล้อมโดยพวกเขาแล้ว เขาก็จะตายอย่างแน่นอน
แต่มันแตกต่างออกไป ถ้าเขาหนีไปจากสุสานดาบ สามก็จะไม่ถูกขัดขวางโดยสิ่งกีดขวางแถวนี้ และเขาก็จะใช้พละกำลังได้อย่างเต็มที่ ในเวลาเดียวกัน ไม่ว่าแฮปปี้จะว่องไวมากแค่ไหน มันก็จะเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะหลบห่ามีดผ่าตัดหมอที่ลอยมาได้
ด้วยเหตุนี้ ในเวลานี้ การวิ่งกลับเข้าไปในสุสานดาบและให้เวลาผ่านไปกับสามที่นี่ ดูเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดของเขา
“ไอ้เด็กเวร!”
สามรับรู้ถึงความคิดของเด็กหนุ่มจากตระกูลมู่หลง เขาคำรามและกระโดดขึ้นกลางอากาศ เมื่อเขาก้มมองลงไป ร่องรอยของแฮปปี้ก็ถูกเปิดเผย และเขาก็ยังขว้างมีดผ่าตัดหมอต่อไปอย่างมุ่งมั่น
อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เขากระโดดขึ้น แฮปปี้หัวเราะออกมา
‘แกอยากโจมตีให้โดนงั้นเรอะ? ถ้าแกต้องการโจมตีให้โดน ทางที่ดีแกควรที่จะใช้หัตถ์ดอกไม้โปรยสำนักถังจะดีกว่านะ’
สามอาจจะโจมตีโดนชาวบ้านที่ไร้ประสบการณ์ทุกคนโดยใช้วิชาง่ายๆอย่างอาวุธลับ แต่เมื่อเผชิญหน้ากับแฮปปี้ที่มีประสบการณ์การต่อสู้ที่มากมายแล้ว มันเห็นได้เด่นชัดว่ามันไม่เพียงพอ
วิ้ววว!
พร้อมกับเสื้อที่สะบัดไปมา แฮปปี้ใช้วิชาพลิกไพธ่อนได้ถูกช่วงเวลา และร่างกายอันแสนมหัศจรรย์ของเขาลอยขึ้นกลางอากาศ ท่าของเขาเหมือนกับว่าเขาหยุดอยู่กลางอากาศก่อนที่จะลงบนพื้น
หลังจากหลบมีดผ่าตัดหมอที่ถูกปาออกมาได้แล้ว เขาล่วงลงบนพื้นและใช้ท่า ยิงดาวไล่พระจันทร์ เพื่อเดินข้ามผ่านสุสานที่สาม ก่อนที่สามจะได้ปามีดผ่าตัดหมอเล่มที่สอง เขาก็กลืนเข้าไปกับความมืด
“แกคิดว่าแกจะซ่อนอยู่ที่ไหนได้อีก?!”
สามกัดฟัน เขาหายใจเข้าลึกๆและไล่ตามเขาต่อ
แฮปปี้เป็นคนจากตระกูลมู่หลง และยังใบหน้าของพวกเขาแล้วด้วย ถ้าสามไม่สามารถที่จะฆ่าเขาทิ้งได้ ผลลัพธ์ที่ตามมาคงเลวร้ายมาก ไม่ว่ายังไงก็ตาม เขาจะต้องฆ่ามันทิ้งให้ได้เร็วที่สุด
ดวงตาของเขาก็มืดดำลงและออร่าสีขาวจางๆ พวยพุ่งออกมาจากบริเวณตันเทียนของเขา มันก็รีบไหลเวียนไปทั่วร่างกายของเขา หลังจากนั้น ระยะทางของเขาที่ห่างกันเพียงหนึ่งก้าว ก็ถูกเว้นระยะไกลขึ้นมาก ในชั่วพริบตา เขาก็พบกับร่องรอยของแฮปปี้
แฮปปี้ไม่ได้พูดอะไรออกมา
เขาสามารถที่จะได้ยินถึงเสียงลมที่แหวกมาจากพละกำลังที่รุนแรงจากด้านหลังเขา เขาสามารถที่จะสัมผัสได้ถึงแรงกดดันจากมัน เขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย
โจรปล้นสุสานได้เข้าไปสู่ดินแดนแห่งปราณแล้ว ในตอนนี้ มันค่อนข้างที่จะแย่กับเขา เนื่องจากว่าสามเลือกที่จะใช้พลังทั้งหมดแล้ว...
วื้ด! วื้ด!
มีดผ่าตัดหมออีกสองเล่มก็ถูกขว้างออกมาและแฮปปี้รู้สึกเสียวสันหลังวาบ เสื้อผ้าของเขาขาดไปสองจุด แต่ว่ามีดผ่าตัดหมอถูกปักลงไปบนสุสานด้านหลังที่แฮปปี้หลบ เหงื่ออันเย็นยะเยียบก็ไหลออกมา ไม่ว่าจะเป็นพละกำลังหรือความเร็วก็เพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
วิ้ววววว!
ก่อนที่เขาจะได้ทำอะไร สามกระโดดขึ้นเพียงไม่กี่ครั้งก็มาอยู่ด้านหน้าของแฮปปี้ เจตนาสังหารอันมากมายของเขาก็พวยพุ่งออกมา
“ไอ้เด็กเวร…มาดูสิว่าแกจะหลบได้อีกไหม!”
ยังไงก็ตาม สิ่งที่ทำให้สามตกตะลึงก็เกิดขึ้นตามมา
แม้ว่าศัตรูที่ทรงพลังกำลังขวางทางเขาอยู่ แฮปปี้ไม่ได้เปลี่ยนทิศทาง แทนที่ความเร็วของเขาจะลดลง แต่มันกลับเพิ่มขึ้นแทน เขาใช้แรงเฉื่อยของเขาและพุ่งเข้าใส่แล้วก็ซัดหมัดเข้าใส่สามโดยไม่หันหลังกลับ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความแน่วแน่ พร้อมกับจิตวิญญาณต่อสู้ที่แข็งกล้า!
ตั้งแต่ที่เขาหลบหนีไม่ได้ เขาก็จะสู้แทน!
นี่คือแฮปปี้ ซึ่งมีเจตนาในการต่อสู้ที่เต็มเปี่ยม กำลังเผชิญหน้าเข้ากับสาม ที่ไม่ได้คาดว่าเขาจะต่อสู้กลับ แฮปปี้จึงบุกจู่โจมก่อน ฝ่ามือของเขาต่างปะทะเข้าด้วยกัน พร้อมกับหมัดยาวเส้าหลิน ซึ่งมาถึงดินแดนที่เก้าแล้ว ด้วยพละกำลังเต็มเปี่ยมปะทะเข้ากับแขนของสามที่ยกขึ้นมาอย่างเร่งรีบ
ปึ้ก! ปึ้ก!
การโจมตีของมันก็ส่งผลกระทบอย่างรุนแรง แม้แต่ผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ที่เข้าสู่ดินแดนแห่งประตูก็ยังสัมผัสได้ถึงศักยภาพที่แข็งแกร่ง รุนแรง ดุร้ายของหมัดยาวเส้าหลิน ร่างกายทั่วทั้งร่างของสามก็สั่นสะท้าน และเขาก็ถอยหลังไปหลายก้าวอย่างช่วยไม่ได้
“อีกครั้งหนึ่ง!”
แฮปปี้รู้ดีว่าถ้าเขาประมาทแม้แต่นิดเดียว เมื่อเผชิญหน้ากับศัตรูที่ทรงพลังเช่นนี้ เขาอาจจะตายจริงๆก็ได้ สายตาของเขาก็มืดหม่นลงไป และเขาเปลี่ยนหมัดของเขาไปเป็นกรงเล็บและคว้ามือขวาของสามด้วยมือข้าวเดียว ในขณะที่ลมปราณก็หมุนเวียนไปในบริเวณตันเถียนของเขา
กรงเล็บมังกรทอง!
เขาจับไปที่โจรปล้นและใช้กำลังที่เขารวบรวม ยกเขาขึ้นจากพื้นดินด้วย วิชานกทะยานฟ้า เขาลอยขึ้นไปบนหัวของสามด้วยแขนขาที่กางออก และลงบนพื้นด้านข้างเขา เขาเอนหลัง พร้อมเตะกวาดไปที่ด้านหน้า เขาเตะใส่เท้าของสามจากด้านหลังของเขา หลังจากนั้น เขาใช้ท่าพลิกจักรวาล คู่กับ วิชาพลิกฝ่ามือพระนักสู้ส่งฝ่ามือโจมตีที่รุนแรงใส่ ก่อนที่เขาจะได้ทำอะไร แฮปปี้ก็ใช้นกหลบหนีเข้าป่าไม้ และรีบหลบหนีออกไป
เขาใช้สกิลเซ็ตของหมัดยาวเส้าหลินอย่างสมบูรณ์ ในยามคับขันเช่นนี้ และมันก็อนุญาตให้ศิลปะการต่อสู้พัฒนาขึ้นทีละเล็กทีละน้อย แต่แฮปปี้ไม่ได้มีเวลาที่จะสนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้
แม้ว่าเขาจะจัดการใช้สามในการฝึกฝนสกิลของเขา กล้ามเนื้อของชายหนุ่มนั้นหนาเป็นอย่างมาก และแม้ว่าเขาจะโจมตีอย่างโหดเหี้ยม เขาไม่เคยที่จะไม่ป้องกันจุดตายของเขาไปด้วยเลย นั่นหมายความว่าการโจมตีของแฮปปี้ไม่ได้สร้างความเสียหายกับเขามากสักเท่าไหร่ ถ้าแฮปปี้ยังต่อสู้กับเขาต่อไป มันคงจะไร้ประโยชน์อยู่ดี และมันอาจจะเป็นเรื่องที่ง่ายดายสำหรับเขาที่จะตกลงในปัญหา
เมื่อเขาโจมตีสามไปได้สักพักหนึ่ง เขาก็วิ่งหนีต่อ ตั้งแต่ที่เขาแก้ไขปัญหาได้บางส่วนแล้ว สิ่งที่เขาจำเป็นต้องทำมากที่สุดก็คือล่อเวลาไว้ให้นานที่สุด จนกว่ากำลังเสริมจากตระกูลมู่หลงจะมาถึง
การตัดสินใจของแฮปปี้ไม่ได้รับผลกระทบจากการได้เปรียบเพียงชั่วคราวของเขา
“ไอ้เวร!”
สามใช้วิชาปลาคาร์ฟกระโดดและลุกขึ้นมายืนได้แล้ว เขาก็หยิบกระบี่ใหญ่ออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ และมันส่องประกายออกมาอย่างเย็นยะเยียบ ภายใต้แสงจันทร์ สามกวาดตามองไปรอบๆด้วยความกราดเกรี้ยวจนใบหน้าของเขาแดงฉาน เขากัดฟันด้วยความหงุดหงิดใจ หลังจากที่โดนศิษย์ธรรมดางอกง่อยจากตระกูลมู่หลงได้กลั่นแกล้งกับเขา เมื่อเขาเผลอประมาทไปเพียงนิดเดียว
“ถ้าแกมีความกล้าแล้วละก็ออกมาจากที่ซ่อนซะ นี่งั้นเหรอ คือวิธีการของตระกูลมู่หลง?”
“เหอะ ฉันคิดว่าการซ่อนตัวงี้เป็นวิธีของโจรปล้นสุสานเสียอีก!”
แฮปปี้โต้กลับจากที่ห่างไกล มันมีร่องรอยของความเยาะเย้ยอยู่ในน้ำเสียงของเขา
สามก็ไม่ได้โกรธ แต่เต็มไปด้วยความพึงพอใจแทน เขาไม่ได้พูดอะไรออกมานอกจากเคาะลงบนพื้น เขาเหยียบลงไปบนหลุมศพและมุ่งหน้าไปทางต้นกำเนิดของเสียง ในขณะที่เขาก้มลงออกมาจากกลางอากาศ
‘ไอ้เวร’
แฮปปี้ก็เข้าใจว่าสามหาตำแหน่งของเขาไม่เจอและตั้งใจที่จะกระตุ้นเขาให้เปิดเผยตำแหน่ง แฮปปี้อดที่จะบ่นออกมาไม่ได้
แต่เขาก็ยังมีความสุขนิดนึงที่สามเปลี่ยนอาวุธของเขา
เมื่อสามพุ่งตัวมาท่าทางนี้อย่างองอาจ เงาสีดำส่งกลิ่นโฉยมาจนถึงชายที่อยู่กลางอากาศ พูดให้ถูกแล้ว มันลอยตรงเข้าที่ใบหน้าของเขา
สามสับสนและเขาก็ยกกระบี่ขึ้นมาไว้ที่หน้าเขาและป้องกันมัน!
ลมอันทรงพลังก็พัดเข้าหาเขา!
แรงที่ดุร้ายและรุนแรงก็ปะทะเข้ากับท้องน้อยของสาม ชายคนนั้นกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดและถูกส่งกระเด็นออกไปเหมือนกับลูกกระสุนปืนใหญ่ยิงมาโดนเขา
แต่สิ่งที่แฮปปี้ไม่ได้คาดคิดคือสามที่กระเด็นออกไป เสียบเข้ากับดาบที่ยื่นออกมาที่หน้าสุสาน ซึ่งเขาคิดที่จะหยิบเอาดาบออกมาโจมตี
“อ๊ากกกก!”
สามกรีดร้องเสียงแหลมออกมา เขาถูกดาบปักไว้และติดเข้ากับด้ามจับของดาบ อาวุธของเขาตกลงไปบนพื้น และลมหายใจสุดท้ายของเขาก็หมดลงไปแบบนั้น
เมื่อแฮปปี้ลงไปบนพื้น เขาเงยหน้าขึ้นไป เมื่อเขาเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น เขาอดที่จะตกใจเสียมิได้
เขา…พึ่งจะฆ่าใครบางคนไป
และเป็นใครบางคนที่เป็นโจรปล้นสุสานที่เข้าสู่ดินแดนแห่งประตูแล้วอีกด้วย
โน้ตผู้แปล :
(1) ธูปหนึ่งดอก : สิบห้านาที
