AGKMW บทที่ 15: เครื่องคำนวณทางวิทยาศาสตร์

AGKMW บทที่ 15: เครื่องคำนวณทางวิทยาศาสตร์

ขณะที่อาทรอกซ์และพ่อของเขามุ่งตรงไปยังที่สำนักงานของอาจารย์ใหญ่ นักเรียนรอบๆพวกเขาต่างพากันมองดูเขา เด็กหญิงบางคนถึงกับโบกมือเพื่อให้เขาสนใจ ขณะที่ชายบางคนกำหมัดแน่นด้วยความอิจฉา หวังว่าพวกเขาจะได้รับความสนใจเช่นเดียวกับเขาบ้าง อเล็กซ์ยิ้มไปถึงหูราวกับว่าเขาเป็นคนที่ได้รับความสนใจเสียเอง

“เช่นนี้คุณคือคุณเกรย์ ยินดีที่ได้พบ ผมคือผู้อำนวยการนิโคลาส แอนเดอร์สัน” ชายผอมผิวดำมีรอยยิ้มเมตตา ลุกขึ้นจากเก้าอี้ต้อนรับพวกเขา

“สวัสดีคุณแอนเดอร์สัน เรียกผมว่าอเล็กซ์ นี่ลูกชายผมเบนจามิน” อเล็กซ์พูดขณะยิ้มและจับมือกับอาจารย์ใหญ่

“สวัสดีเบนจามิน ครูได้ยินเรื่องของเธอ พ่อของเธอบอกว่าเธอสนใจที่จะทำแบบทดสอบเพื่อข้ามเกรด ครูจะบอกให้เธอรู้ว่าการทดสอบนี้ยากกว่าการทดสอบจบปลายภาคเพื่อไม่ให้การทดสอบนี้ถูกเหยียดหยาม โชคของเธอจะมีผลอย่างมากกับผลลัพธ์ ตราบเท่าที่คำถามกับสิ่งที่เธอเรียนรู้มาตรงกันเธอก็จะทำได้ดีขึ้น คะแนนที่เธอจะต้องทำให้ถึงในแต่ละการทดสอบก็คือ 7/10 เธอโอเคไหม” เขาถามอย่างจริงจัง

“ผมไม่มีปัญหาครับอาจารย์ ผมเชื่อว่าสิ่งที่ผมเรียนมาน่าจะพอเพียงที่จะผ่านการทดสอบนี้” อาทรอกซ์พูดอย่างมั่นใจ ทุกคำที่เขาอ่านล้วนถูกเก็บไว้ในความทรงจำของเขา ยิ่งตอนนี้เขาเพิ่มระดับการฝึกปรือถึงขอบเขตอัศวิน ความทรงจำของเขายิ่งเข้มแข็งมากขึ้น

อเล็กซ์มีรอยยิ้มสงสัยบนใบหน้า เขาไม่รู้ว่าลูกชายจะผ่านการทดสอบหรือไม่ สุดท้ายเขาก็เพียงได้ศึกษาแค่สองวัน แต่ถ้าความสงสัยในใจของเขาเป็นจริง ก็ยิ่งเป็นที่น่ายินดีที่ลูกชายทดสอบผ่าน

อาจารย์ใหญ่นิโคลาสวางกระดาษทดสอบบนโต๊ะ แล้วยื่นส่งปากกาและเครื่องคิดเลข

“จะมีการทดสอบ 7 แบบประเมินความรู้พื้นฐานของแต่ละหัวข้อ เธอจะมีเวลา 6 ชั่วโมงในการทำแบบทดสอบทั้ง 7 ให้เสร็จ อย่ากังวลเรื่องลำดับ ตราบเท่าที่เธอทำผ่านถึง 7/10 ของแต่ละแบบทดสอบ เธอก็จะผ่าน” ผู้อำนวยการพูด

“พ่อจะกลับมาตอนบ่ายรับลูกกลับ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นลูกสามารถโทรหาพ่อด้วยโทรศัพท์ของลูก โชคดี” อเล็กซ์พูดก่อนจาก

อาทรอกซ์เริ่มอ่านคำถามตั้งแต่ต้นจนจบของแต่ละการทดสอบ หลังจากอ่านหมดแล้วก็พบว่าไม่มีเรื่องไหนที่เกินความคาดหมาย หลังจากที่มั่นใจว่าไม่มีอุบายในคำถาม อาทรอกซ์ก็เริ่มตอบคำถามด้วยความเร็วที่เกินปกติ อาทรอกซ์วางแผนที่จะเขียนให้เร็วกว่าความเร็วคนทั่วไปเล็กน้อย แต่เขาลืมเรื่องนี้ไปเมื่อเขาหมกมุ่นกับคำถาม อาทรอกซ์เสร็จสิ้นการเขียนไม่หยุดในเวลาสามชั่วโมง เขาวางปากกาบนโต๊ะโดยมีท่าทางเฉยเมยดังปกติ

เมื่อเห็นว่าอาทรอกซ์มีท่าทางมั่นใจก่อนการทดสอบ นิโคลาสก็ให้ความสำคัญกับเด็กชายอย่างจริงจัง แต่เมื่อเห็นว่าเขาแทบไม่ได้คิดก่อนที่จะตอบคำถาม ความน่าเชื่อถือของเขาทั้งหมดก็หายไป เขาคิดว่าเด็กชายไม่เข้าใจคำถาม ดังนั้นเขาจึงตอบมันมั่ว แต่เมื่อเขาสัญญาว่าเขาจะให้เวลาเด็กชาย 6 ชั่วโมง เขาก็จะไม่หยุดเขาก่อนที่เวลาจะหมด หลังจากที่สังเกตอาทรอกซั่วระยะเวลาหนึ่ง นิโคลาสก็เริ่มตระหนักว่าคำถามใช้พื้นที่ว่างที่มีให้อย่างเต็มที่ในแต่ละคำถาม ถ้าเขาเพียงแค่เขียนคำตอบมั่ว เช่นนั้นเขาคงไม่สามารถเขียนจนเต็มที่ว่างในแต่ละคำถามได้ ในเมื่อการทำเช่นนั้นกับคำถามมากมายในแต่ละแบบทดสอบนั้นถือเป็นเรื่องยาก

นิโคลาสหยุดอ่านคำตอบของหนึ่งในคำถามและก็ประทับใจ คำตอบของเขาสมบูรณ์แบบ เมื่อเขารู้เช่นนี้ดวงตาของเขาก็เปิดกว้างด้วยความตระหนก “บางทีคำถามเหล่านี้อาจจะง่ายเกินไปสำหรับเขา แต่ไม่ใช่ว่าพ่อของเขาพูดว่าเขาอยู่ในสภาพโคม่ามานานถึงสามปีหรือ เป็นไปได้อย่าไรที่เขาสามารถตอบคำถามเหล่านี้” เมื่อถึงตอนนี้ นิโคลาสรีบเข้าไปในอินเตอร์เนตค้นหาคำถามสำหรับระดับวิยาลัยบางคำถามและพิมพ์ออกมา เมื่อเห็นว่าอาทรอกซ์ตอบคำถามเสร็จสิ้นและกำลังมองดูเขา นิโคลาสจึงวางคำถามเหล่านี้ลงตรงหน้าเด็กชายและเก็บบททดสอบที่อาทรอกซ์ได้ทำเสร็จแล้วไป

“คำถามเหล่านี้เป็นแต้มพิเศษ เธอสามารถเลือกที่จะไม่ทำพวกมันก็ได้ถ้าเธอไม่ต้องการ” นิโคลาสกล่าวขณะที่เขานำเอากระดาษทดสอบที่เสร็จแล้วไปที่โต๊ะ

“ผมก็ไม่มีอะไรทำอยู่ดี อาจจะเป็นการดีกว่าในการตอบคำถามเหล่านี้” อาทรอกซ์พูดขณะที่อ่านคำถามของกระดาษทดสอบแผ่นใหม่

ผู้อำนวยการเริ่มให้คะแนนกระดาษทดสอบ หลังจากผ่านไปไม่กี่คำถาม เหงื่อเย็นเยียบก็เริ่มไหลออกมาจากหน้าผากของเขา คำถามเหล่านี้วัดเพียงความรู้พื้นฐานของแต่ละหัวข้อ แต่คำตอบของเด็กชายตรงหน้าเป็นอะไรที่เกินกว่าพื้นฐาน แต่ละคำตอบล้วนลึกซึ้ง จนทำให้นิโคลาสต้องหยุดไตร่ตรองหลังจากที่อ่านคำตอบของเด็กชาย

เมื่อเขาเสร็จสิ้นการตรวจบททดสอบ นิโคลาสก็ผ่อนคลายลง อาทรอกซ์ได้คะแนนเต็มในทุกกระดาษทดสอบ เมื่อมองเห็นว่าเด็กชายยังคงพยายามที่จะตอบคำถามระดับวิทยาลัย นิโคลาสจึงรออย่างมุ่งหวัง ใช่ว่าทุกคนจะสามารถแก้ปัญหาระดับวิทยาลัยได้เช่นนี้ในระดับมัธยม

เมื่อนิโคลาสกำลังจะปลอบเด็กชายด้วยการกล่าวว่าเขาไม่จำเป็นต้องตอบทุกคำถาม เด็กชายก็วางปากกาลงและมองไปทางเขา “เสร็จแล้วหรือ” นิโคลาสถาม

“ครับ อาจารย์ใหญ่” อาทรอกซ์ตอบ

เมื่อนิโคลาสรับกระดาษคำถามจากอาทรอกซ์และนำไปตรวจ เหงื่อของเขาก็ไหลมากยิ่งขึ้น เมื่อเขาพิมพ์คำถาม เครื่องพิมพ์พิมพ์ผิดและแทนที่จะพิมพ์เลข 0.56 น้ำหมึกก็เปรอะเปื้อนและมองดูคล้าย 0.55 ความผิดพลาดเล็กน้อยของเครื่องพิมพ์นี้เพิ่มความยากของคำถามอย่างมีนัย บนกระดาษทดสอบนั้นไม่มีช่องว่าง มันเต็มไปด้วยการคำนวณ กระทั่งช่องว่างที่เหลือหลังจากใช้แก้ปัญหาคำถามอื่นก็ถูกใช้เพื่อหาคำตอบของคำถามนี้

มองดูเรื่องนี้แล้ว นิโคลาสก็ไม่สามารถที่จะแก้ไขปัญหานี้ได้อีกเพราะว่ามันยากเกินไป เมื่อบอกให้อาทรอกซ์รอสักนาทีแล้ว นิโคลาสก็ออกจากสำนักงานและตรงไปยังห้องพักอาจารย์เพื่อพบกับอาจารย์สอนคณิตศาสตร์และยื่นส่งกระดาษทดสอบขอร้องเขาให้ช่วยตรวจสอบว่าคำตอบถูกต้องหรือไม่

อาจารย์ประหลาดใจกับคำถาม แต่หลังจากที่ใช้เวลาห้านาทีโดยไม่ได้อะไรเลย เขาก็ยอมแพ้ในการที่จะแก้ปัญหานี้และใช้เครื่องคำนวณทางวิทยาศาสตร์ ผลลัพธ์ที่ออกมาสร้างความประหลาดใจให้กับเขา