เทพราชันเก้าตะวัน ตอนที่ 0333 [อ่านฟรี]
ตอนที่ 333 : สังหารครั้งใหญ่
เชี่ยวหยางหลงหาได้ร้องออกแม้สักคำ เป็นเขามึนงงไป เพราะพลังของมหาวิถีแห่งเต๋าในร่างของฉินหยุนที่ทรงพลังแกร่งกล้า!
เขามองที่ฉินหยุนด้วยความหวาดกลัวเกินใดเทียบเปรียบ!
ฉินหยุนผู้ซึ่งอยู่ขอบเขตกายวรยุทธ์ระดับที่เก้า ก็น่าสะพรึงกลัวพอแรงแล้ว อักขระแห่งชีวิตที่ปรากฏบนตัวผู้ฝึกตน หมายความถึงขอบเขตวรยุทธ์เต๋าระดับที่หนึ่ง!
สำหรับฉินหยุน ผู้ซึ่งเพิ่งก้าวสู่ขอบเขตวรยุทธ์เต๋า ผู้คนล้วนคาดเดาได้ ว่าเขาจะแข็งแกร่งทรงพลังเพียงใด!
“เจ้า! ไอ้ปีศาจร้าย กลืนกินวิญญาณยุทธ์ข้าเพื่อเลื่อนระดับพลัง!” เชี่ยวหยางหลงกรีดร้องออกด้วยความหวาดกลัว น้ำเสียงนี้สั่นเทิ้ม
“เชี่ยวหยางหลง เจ้าต่างหากที่ก่อเรื่องเลวร้าย มีชีวิตได้จนกระทั่งตอนนี้ เจ้าสมควรพึงพอใจแล้ว!” ฉินหยุนมองที่เชี่ยวหยางหลง เอ่ยคำเสียงเย็น
แขนราชสีห์สวรรค์แปรเปลี่ยนเป็นกรงเล็บราชสีห์ เมื่อวิชาวายุสังหารถูกปลดปล่อยออก มันนำพามาซึ่งอสนีบาตอัคคีทองม่วงรุนแรงปกคลุมทั้งพื้นที่!
“ไม่... อย่าฆ่าข้า...”
เชี่ยวหยางหลง ผู้ซึ่งร่างถูกปกคลุมด้วยอสนีบาตอัคคีทองม่วงรุนแรง กรีดร้องออกด้วยความน่าสังเวช ทั้งร่างกายถูกสับฟันหั่นเป็นชิ้นส่วน ก่อนถูกเผาไหม้กลายเป็นเถ้าธุลีด้วยอสนีบาตอัคคีที่รุนแรง!
เสียงอื้ออึงจากทั่วทั้งตำหนักตะวันตกกลายเป็นเงียบงัน แต่ไม่ช้า คลื่นเสียงของผู้คนได้ระเบิดขึ้นอีกครั้ง!
เชี่ยวหยางหลงสิ้นชีพแล้ว!
องค์ชายรัชทายาทแห่งเทียนเชี่ยว หัวหน้าศิษย์ที่เยาว์วัยของตำหนักตะวันตก ผู้อยู่ขอบเขตวรยุทธ์เต๋าและครอบครองวิญญาณยุทธ์แห่งสวรรค์ ดวงตะวันระดับทอง ถูกสังหารโดยฉินหยุน ผู้ซึ่งอายุยังไม่ทันถึงยี่สิบปี!
หลันฮัวอวี้เร่งรีบปิดค่ายอาคม สถานการณ์ตอนนี้ดำเนินไป จนถึงจุดที่เขาแทบไม่เคยคาดคิดถึง!
เมื่อจ้าวตำหนักทิศใต้ สัมผัสได้ถึงขุมพลังมหาวิถีแห่งเต๋าอันน่าพรั่นพรึงของฉินหยุน เขาเร่งรีบถอย
จ้าวตำหนักทิศเหนือ ก็ถอยไปพร้อมกันนี้!
พวกเขาเกลียดชังฉินหยุน แต่ไม่ได้เทียบเท่าจ้าวตำหนักหยาง ฉินหยุนเปิดเผยวิชาขัดเกลาวิญญาณ ก็เพื่อเอาชีวิตอีกฝ่ายให้จมดิ่งถึงความสิ้นหวัง
แม้ฉินหยุนเพิ่งก้าวสู่ขอบเขตวรยุทธ์เต๋า แต่พลังอำนาจของโทเทมทั้งสอง ถือว่าน่าสะพรึงเกินบรรยาย!
หากพวกเขาบุ่มบ่ามเข้าโจมตีฉินหยุน มีโอกาสสูงยิ่งที่พวกเขาจะต้องบาดเจ็บสาหัสกันทั้งสองฝ่าย
หลันฮัวอวี้ปิดค่ายอาคมลงแล้ว!
มีแต่จ้าวตำหนักหยางแห่งตำหนักตะวันตกที่พุ่งกายเข้าไป มือของเขาตอนนี้ กำด้ามดาบยาวเอาไว้แน่น!
“เจ้าและเชี่ยวหยางหลงก่อการร่วมกัน เจ้าเองก็ทราบ ว่ามันต้องการใช้อาจารย์หยางเป็นเตาหลอมเพื่อการฝึกฝน ดังนั้น เจ้าก็สมควรตาย!” ฉินหยุนขว้างยันต์สะกดกายจำนวนหนึ่งออก สะกดข่มจ้าวตำหนักหยางเอาไว้
จ้าวตำหนักหยาง เพราะมีโทสะจนขาดสติ ถึงกับลืมเลือนว่าฉินหยุนมียันต์สะกดกาย ทันทีเมื่อร่างเขาถูกสะกดอยู่กับที่ ฉินหยุนได้ทะยานกายออกพร้อมเข้าปลิดชีวิตเขาแล้ว!
แขนราชสีห์สวรรค์ของฉินหยุน ก่อเกิดเป็นกรงเล็บราชสีห์สวรรค์อีกคราหนึ่ง ด้วยแรงตวัดรุนแรง มันระเบิดออกซึ่งอสนีบาตอัคคีทองม่วง พวกมันกรีดผ่านอากาศ สับฟันร่างของจ้าวตำหนักหยางออกเป็นหลายท่อน!
ตู้ม!
ฉินหยุนเล็งที่ชิ้นส่วนร่างกายบนพื้น ใช้งานพลังภายในอสนีบาตอัคคี เผาไหม้ชิ้นส่วนเหล่านั้นให้เป็นเถ้าธุลี!
ผู้คนต่างกลืนน้ำลายเสียงดังยามได้เห็นภาพฉากนี้ พวกเขาทั้งหวาดกลัว ตระหนก และตื่นเต้น
ฉินหยุนถึงขั้นสังหารจ้าวตำหนัก!
ตอนนี้ เรื่องราวดำเนินจนถึงจุดนี้แล้ว มันทั้งชวนแตกตื่นและประหลาดใจจนเกินไป!
จ้าวตำหนักหยางแห่งตำหนักตะวันตก ปกติมีท่าทีสูงส่งโดยเสมอ เป็นตัวตนที่ศิษย์หลายต่อหลายคนได้แต่แหงนหน้ามอง!
แต่แล้วตอนนี้ เขากลับถูกฉินหยุนสังหาร ร่างสับฟันออกเป็นหลายส่วน ทั้งถูกเผาจนไหม้เป็นเถ้าธุลี!
หลังจากฉินหยุนก้าวสู่ขอบเขตวรยุทธ์เต๋า พละกำลังของเขายิ่งมายิ่งน่ากลัวมากขึ้น!
ผู้คนต่างตื่นตระหนก พวกเขามองที่ฉินหยุนด้วยสายตาหวาดกลัว!
เสียงวูบดังขึ้น ฉินหยุนใช้ก้าวอัคคีเมฆา ทะยานกายออกจากลานประลองยุทธ์
เพียงพริบตา เขาเข้าถึงตรงหน้าร่างผู้อาวุโสตระกูลหยางแล้ว
“ชะ... ช่วยข้าด้วย!” แม้ชายชราร่างผอมสูงที่ทำร้ายหยางฉีเย่ว์ จะเป็นขอบเขตวรยุทธ์เต๋า กระนั้นเขากลับหวาดกลัวตัวตนของฉินหยุนตอนนี้ยิ่ง
ฉินหยุนไม่ลังเล ปลดปล่อยสายฟ้าอสนีบาตออกพร้อมหมัด เข้าที่หน้าท้องของชายชรา!
“อ๊าก!” ชายชราร่างผอมสูง กรีดร้องออกอย่างน่าสังเวช แก่นเต๋าของเขาแตกสลายเพราะการโจมตีนี้ เป็นเขาบาดเจ็บแสนสาหัสแล้ว
“ตาย!”
กรงเล็บราชสีห์สวรรค์ของฉินหยุน เปี่ยมด้วยอสนีบาตอัคคีรุนแรง เพียงการตวัดไม่กี่ครั้ง มันฉีกร่างของผู้อาวุโสตระกูลหยางออกเป็นชิ้นเนื้อ!
ผู้ฝึกตนขอบเขตวรยุทธ์เต๋า เสียชีวิตอีกหนึ่งคนแล้ว!
ผู้ฝึกตนขอบเขตวรยุทธ์เต๋าเหล่านั้น ไม่อาจต้านรับการโจมตีของฉินหยุนแม้ครั้งหนึ่ง!
ที่นี่ มีแต่จ้าวฉวนและหลันฮัวอวี้ ที่มีฝีมือพอจะจัดการฉินหยุนได้
กระนั้น พวกเขาล้วนเป็นมิตรสหายของฉินหยุน นอกจากนี้ พวกเขายังรับชมจ้าวตำหนักหยาง และคนของตระกูลหยางถูกสังหารโดยไม่ขยับแม้สักนิด
“อาจารย์ ข้าขอโทษขอรับ!” ฉินหยุนมองที่หยางฉีเย่ว์ ผู้ซึ่งอยู่ในอ้อมแขนของหลันเฟิงจิน เขากล่าวออกด้วยความสำนึกเสียใจ
“อย่าได้พูดแล้ว จงไป ไปจากตำหนักดวงดาววิญญาณสีคราม!” นางได้เห็นฉินหยุนเลื่อนระดับสู่ขอบเขตวรยุทธ์เต๋า มันทำนางยินดีออกจากใจ
หลันฮัวอวี้มาถึงข้างกายฉินหยุน เขาส่งกล่องให้ ภายในคือพิมพ์เขียว ถ้วยลึกล้ำตะวันจันทรา ยาเหลวตะวันโชติช่วง ผังจารึกดวงดาว และเสื้อคลุมลึกล้ำวิญญาณสีคราม
ฉินหยุนจัดการเชี่ยวหยางหลงได้ นี่คือรางวัลแด่ชัยชนะของเขา!
ที่นี่ มีผู้อาวุโสหลายคนจากตำหนักศักดิ์สิทธิ์ ด้วยหน้าที่ พวกเขาต้องควบคุมสถานการณ์ โดยทันที พวกเขาทะยานกายออกเข้าปิดล้อมฉินหยุนเอาไว้
“จ้าวตำหนักใหญ่กำลังมาที่นี่! ฉินหยุนจงอยู่เฉยเสีย!” ชายชรากล่าว
“จ้าวตำหนักหยาง เขาปล่อยให้เชี่ยวหยางหลงได้ฝึกฝนวิชาปีศาจ เช่นนั้นเขาสมควรตาย ส่วนเรื่องที่เจ้าสังหารคนของตระกูลหยาง เป็นเรื่องขัดแย้งระหว่างเจ้าและพวกเขา พวกเราไม่คิดสนใจ กระนั้น เรื่องที่เจ้าใช้เคล็ดวิชาปีศาจแยกวิญญาณยุทธ์ออก เรื่องนี้ต้องถูกลงทัณฑ์!”
“ฉินหยุน พละกำลังของเจ้าแข็งแกร่งนัก พวกเราไม่คิดทำอันตรายเจ้า หากเจ้ายอมสำนึกจากหัวใจ เช่นนั้นจงอยู่ที่นี่ รอคอยให้จ้าวตำหนักใหญ่มาพิพากษา!”
หยางฉีเย่ว์ตะโกน “ฉินหยุน ไม่ต้องสนพวกมัน ไปเสีย!”
อู๋เซี่ยงและเหล่าถาน เร่งรีบมาถึงข้างกายฉินหยุนโดยทันที
“อาหยุน ไปจากที่นี่พร้อมพวกเรา ไป!” เหล่าถานกล่าวเสียงเบา นำเอาปืนใหญ่ราชันวิญญาณออกมา
“เจ้าหนู หากจ้าวตำหนักใหญ่มาถึง ก็ไม่มีโอกาสหลงเหลือแล้ว! ชายผู้นั้นอยู่ขอบเขตวรยุทธ์วิญญาณ! เขาสามารถสังหารผู้ฝึกตนมากมายได้เพียงฝ่ามือเดียว พวกเราไม่ต่างอะไรกับมดปลวกต่อหน้าเขา!” อู๋เซี่ยงเร่งร้อนเกลี้ยกล่อม
บรรดาผู้อาวุโสของตำหนักศักดิ์สิทธิ์ เริ่มรู้สึกถึงแรงกดดันรุนแรง!
หากสหายของฉินหยุนร่วมมือ ต้องเกิดศึกนองเลือดขึ้นแน่แล้ว
เซี่ยอู๋เฟิงยืนหยัดข้างฉินหยุน เขากล่าวกระซิบ “น้องหยุน รีบจากไปโดยเร็ว”
จ้าวตำหนักทิศใต้พลันพูดขึ้น “ฉินหยุนใช้เคล็ดวิชาขัดเกลาวิญญาณ พวกเราต้องจับตัวมัน หากไม่แล้ว เมื่อจ้าวตำหนักใหญ่มาถึง พวกเราทั้งหมดต้องรับผิดชอบที่ปล่อยมันไป!”
“จ้าวฉวน หลันฮัวอวี้ พวกเจ้าเป็นผู้ฝึกตนที่แข็งแกร่งที่สุดในที่นี้ ยังคิดปกป้องปีศาจร้ายตนนี้อีกหรือ? เพราะเห็นมันเป็นสหายหรืออย่างไร? เหอะ!”
จ้าวตำหนักทิศเหนือเร่งรีบยืนขึ้น ก้าวเดินออกมา พร้อมตะโกนขึ้น “ฉินหยุนคือปีศาจร้าย หากพวกเจ้าปกป้องมัน จ้าวตำหนักใหญ่จะไม่ปล่อยพวกเจ้าไป!”
ฉินหยุนมองที่มิตรสหาย ผู้ซึ่งคิดช่วยเหลือเขา ทำเอาเขาประทับใจฝังแน่น
ย้อนกลับไปตอนอยู่พระราชวังหลวง เส้นวิญญาณของเขาถูกแยกออก เขาต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว หาได้มีผู้ใดให้การช่วยเหลือไม่
กระนั้นตอนนี้ มีหลายคนที่เชื่อมั่นในตัวเขา ไม่มองเขาเป็นปีศาจร้ายเช่นกาลก่อน!
“ขอขอบคุณทุกคน ได้เป็นสหายกับพวกท่าน ข้า ฉินหยุน แม้ตายก็ไม่เสียดาย!” ฉินหยุนเผยดวงตาชุ่มชื้น ยื่นมือเข้าไปสัมผัสเซี่ยอู๋เฟิงและคณะ
ท้ายที่สุด เขามองที่หยางฉีเย่ว์ พยักหน้าให้หลันเฟิงจิน บ่งบอกให้นางช่วยดูแลหยางฉีเย่ว์ด้วย
“น้องหยุน เจ้าคิดทำอะไร!” เซี่ยอู๋เฟิงเร่งร้อนถาม เพียงกล่าวคำจบ พื้นดินเริ่มสั่นไหว ฉินหยุนพุ่งทะยานออกราวอุกกาบาตสู่ฟากฟ้า
ฉินหยุนใช้ก้าวดาราเร้นลับ บินขึ้นสูงบนท้องฟ้า มุ่งหน้าไปยังทิศตะวันออกของตำหนักดวงดาววิญญาณสีคราม!
“ไล่ตามไปเร็ว!” ผู้อาวุโสของตำหนักศักดิ์สิทธิ์โพล่งตะโกนขึ้น
พร้อมกันนี้ ออร่าทรงพลังของหลันเฉิน ผู้ซึ่งอยู่ขอบเขตวรยุทธ์วิญาณ พลันทะลักล้นพ้นออกจากตำหนักศักดิ์สิทธิ์!
“จ้าวตำหนักใหญ่อยู่ที่นี่แล้ว! ฉินหยุน เจ้าหนีไม่รอด!” ชายชราตะโกน
จ้าวฉวน หลันฮัวอวี้ และเซี่ยอู๋เฟิง ผู้ซึ่งอยู่ขอบเขตวรยุทธ์เต๋า ต่างบินขึ้นฟ้าไล่ตามฉินหยุนไป
หากหลันเฉินจับตัวฉินหยุน พวกเขาจะต้องช่วยเหลือฉินหยุนให้จงได้
ฉินหยุนสัมผัสได้ ถึงออร่าทรงอำนาจของหลันเฉิน เขาถึงขั้นตื่นตระหนก
เขาทราบ ว่าผู้อาวุโสและจ้าวตำหนัก ใช้อุปกรณ์วิญญาณส่งสารบอกต่อหลันเฉิน เพราะเหตุนั้นเขาจึงมาได้รวดเร็วเพียงนี้!
“ฉินหยุนมุ่งหน้าไปยังตำหนักตะวันออก!”
หญิงชรากล่าว นางคือจ้าวตำหนักตะวันออก ตอนนี้กำลังตามติดไปพร้อมฉ่วยอี้ฮวย
ทั้งสองหาได้คิดแทรกแซงเรื่องราวไม่ ที่คิดก็เพียงแต่รับชมเรื่องราวจากด้านข้าง
แต่ตอนนี้ ฉินหยุนกำลังบินมุ่งหน้าไปยังตำหนักตะวันออก
ฉ่วยอี้ฮวยเอ่ยถามด้วยความสงสัย “เหตุใดฉินหยุนไปยังตำหนักตะวันออกของพวกเรา?”
ความเร็วของฉินหยุนเลิศล้ำ ผู้ฝึกตนเฒ่าชราหลายคนไม่อาจไล่ตามเขาได้ทัน!
ขณะพวกเขาสับสน พลันได้เห็นภูเขาอยู่ตรงหน้า!
ภูเขาที่สูงหนึ่งพันเมตรลูกนี้ เป็นภูเขาที่ตั้งอย่างตะหง่าน!
หินของทั่วทั้งภูเขาล้วนเป็นสีเงิน ทำให้มันดูแปลกตาอย่างยิ่ง
เมื่อพวกเขาได้เห็นภูเขาสีเงิน ผู้ฝึกตนขอบเขตวรยุทธ์เต๋าที่ไล่ตามมา ต่างสูดอากาศเย็นเยือกเข้าไปโดยทันที!
ภูเขานี้ตั้งอยู่ที่ตำหนักตะวันออก เป็นสถานที่ซึ่งมีชื่อเสียงอย่างมากของตำหนักดวงดาววิญญาณสีคราม!
นั่นก็เพราะ ประตูจารึกตั้งอยู่ที่ภูเขาลูกนี้
“ฉินหยุน อย่าได้เข้าประตูจารึก!” หลันฮัวอวี้ตะโกน “เมื่อเจ้าเข้าไป จะไม่มีโอกาสได้ออกมาอีก!”
“น้องหยุน หยุด!” เซี่ยอู๋เฟิงเร่งร้อนตะโกนขณะเพิ่มความเร็วขึ้น
ชั่วขณะนี้เอง ผู้คนต่างได้เห็น ว่าเป้าหมายของฉินหยุนที่ตำหนักตะวันออก ก็คือการเข้าสู่ประตูจารึก!
ออร่าของหลันเฉินใกล้เข้ามา ความเร็วของเขาเลิศล้ำ เพียงพริบตา ก็ผ่านร่างของหลันฮัวอวี้และคณะ ไล่ตามฉินหยุนไป
“จ้าวตำหนักใหญ่ ท่านต้องหยุดเขา!” หลันฮัวอวี้ตะโกนร้อนใจ
“ข้ารู้!” ได้ยินเสียงของหลันเฉิน เซี่ยอู๋เฟิงและหลันฮัวอวี้ค่อยวางใจไปมาก
ฉินหยุนสัมผัสได้ ถึงออร่าของหลันเฉินที่ใกล้เข้ามา เขากัดฟันแน่น เขาผสานก้าวอัคคีเมฆาพร้อมก้าวดาราเร้นลับเข้าด้วยกัน!
ราวกับอุกกาบาตจากฟากฟ้า เขาทะยานเพิ่มความเร็วไปยังภูเขาสีเงินตรงหน้า!
ทันทีที่ฉินหยุนถึงชายเขา เขาเร่งร้อนพุ่งเข้าไปในภายถ้ำที่เปี่ยมด้วยออร่าสีดำปกคลุม!
ขณะเขาเข้าไป หลันเฉินปลดปล่อยขุมพลังอำนาจรุนแรงปกคลุมถ้ำ เขาคิดอยากลากเอาฉินหยุนออกมา กระนั้นก็สายเกินไป
หลันเฉินถอนหายใจ ตบหน้าผากตนเองอย่างอดไม่ได้ เขากระทืบเท้ารุนแรง เป็นผลให้ทั้งตำหนักตะวันออกสั่นไหว
ไม่ช้า หลันฮัวอวี้ และจ้าวตำหนักทั้งสาม พร้อมกลุ่มผู้อาวุโสต่างมาถึงตรงหน้าถ้ำ
“จ้าวตำหนักใหญ่... ฉินหยุนเล่า?” หลันฮัวอวี้เร่งรีบเอ่ยถาม
“เขาเข้าไปแล้ว! เป็นเขาทุ่มสุดตัวเผ่นหนี ชั่วพริบตากลับเพิ่มความเร็วอย่างมหาศาล!” หลันเฉินถอนหายใจ “น่าเสียดาย! น่าเสียดายนัก!”
“อาจารย์ ท่าน... ไม่ได้คิดลงโทษน้องหยุนหรือขอรับ?” เซี่ยอู๋เฟิงเร่งรีบเอ่ยถาม
สีหน้าของผู้อาวุโสตำหนักศักดิ์สิทธิ์ และจ้าวตำหนักทั้งสาม ถึงกับแปรเปลี่ยนเมื่อได้ยิน
จ้าวตำหนักทิศใต้เร่งร้อนกล่าว “จ้าวตำหนักใหญ่ ฉินหยุนใช้เคล็ดวิชาปีศาจดูดกลืนวิญญาณ ทำการกลืนกินวิญญาณยุทธ์ของเชี่ยวหยางหลง สังหารเชี่ยวหยางหลง พร้อมทั้งจ้าวตำหนักหยาง!”
“ในการประลองยุทธ์เสี่ยงชีวิตระหว่างเชี่ยวหยางหลงและเขา การฆ่ากันถือเป็นเรื่องยอมรับได้ ฉินหยุนเพียงแยกวิญญาณยุทธ์ก่อนสังหารอีกฝ่าย ไม่ถือเป็นเรื่องอะไร!” คำกล่าวของหลันเฉิน ทำเอาผู้ฝึกตนขอบเขตวรยุทธ์เต๋าไร้ซึ่งคำกล่าว
การแยกวิญญาณยุทธ์ออกมา ไม่ถือเป็นเรื่องอะไร!
พวกเขาเหม่อลอย ราวกับเมื่อครู่ฟังอันใดผิดพลาด!
“พวกเจ้าล้วนโง่เขลา!” หลันเฉินมองที่จ้าวฉวนและเอ่ยถาม “เจ้าเป็นถึงผู้อาวุโสใหญ่ของตำหนักจารึกเทวะที่นี่ เจ้าควรทราบว่าเรื่องราวเป็นอย่างไร หรือไม่ใช่?”
จ้าวฉวนพยักหน้ารับ “ในแดนยุทธ์อ้างว้าง การแยกวิญญาณออกมาและขัดเกลา เป็นเคล็ดวิชาที่แปลกออกไป ผู้ที่สามารถเข้าใจเคล็ดวิชานี้ จะถูกขนานนามเป็นผู้ขัดเกลาวิญญาณ! เปรียบดั่งอาจารย์แปรธาตุและอาจารย์จารึก พวกเขาล้วนได้รับความเคารพอย่างสูงล้ำ!”
