AGKMW บทที่ 9: มดและแมงมุมปะทะช้าง

AGKMW บทที่ 9: มดและแมงมุมปะทะช้าง

ผู้ชมก่อตัวเป็นวงรอบจิมมี่และอาทรอกซ์ จิมมี่ทำสีหน้าดูถูก คิดไปถึงชัยชนะของตนเองก่อนที่มันจะเกิด ในขณะที่อาทรอกซ์มีท่าทางวางเฉยโดยมุมปากรั้งขึ้นเล็กน้อยฉีกยิ้มเตรียมก่อเรื่องร้าย

วิเคราะห์ดาบที่เขาถือในมือ อาทรอกซ์ลูบนิ้วชี้ไปบนคมดาบที่ทื่อด้าน ยามเมื่ออาทรอกซ์ได้ถือดาบดาคิน เขาได้แต่ยอมตามความกระหายเลือดของดาบ ล่าล้างศัตรูเพื่อดับความกระหายของมัน ตอนนี้เมื่อถือดาบฝึกหัดนี้ เขารู้สึกถึงอิสระที่เขาไม่เคยมีมาก่อน ถึงแม้ว่าดาบฝึกหัดนี้อาจจะเทียบกับดาบดาคินไม่ได้ แต่เขาก็สามารถควบคุมมันได้อย่างอิสระสมบูรณ์ อาทรอกซ์สามารถตีกระดูกใครบางคนให้แตกได้อย่างง่ายดายเพียงแค่สะบัดดาบไร้คมเข้าสู่ผิวของอีกฝ่าย

“ฉันจะให้เกียรตินายได้รู้ว่านายแพ้ให้กับใครในวันนี้ ฉันชื่อ จิมมี่ สมิทช์ ปัจจุบันเป็นผู้ที่เก่งกาจที่สุดอันดับที่สี่ของอายุต่ำกว่า 18 ปี ในการดวลดาบระดับรัฐ ด้วยร่างกายที่อ่อนแอของนาย ฉันจำเป็นใช้เพียงแค่แรงครึ่งหนึ่งในการล้มนาย” จิมมี่สมิทช์ที่มีแต่กล้ามเนื้อและผมสีบลอนด์ประกาศ เขาหันหน้าไปยังผู้ชมพร้อมฉีกยิ้มติดบนใบหน้า คาดหวังว่าพวกเขาจะปรบมือให้กับสุนทรพจน์ให้เขาด้วยความหลงไหลและชมเชยความเก่งกาจของเขา

ผู้ชมตอบรับความคาดหมายของเขาด้วยความชื่นชมที่ส่งให้เขาอย่างต่อเนื่อง

“บางทีเด็กนั่นอาจจะอยู่ได้นานเกิน 30 วินาทีในเมื่อจิมมี่ไม่ได้ใช้แรงเต็มที่” เด็กชายคนหนึ่งตะโกนอยู่ท่ามกลางผู้ชม

“ถึงแม้ว่าจิมมี่เพียงแค่ใช้แรงแค่หนึ่งในสิบของเขา เด็กนี่ก็อยู่ได้ไม่ถึง 30 วินาที” เด็กชายอีกคนกล่าว

ฟังคำสบประมาทที่พ่นออกมาจากปากของผู้ชม อาทรอกซ์ก็เริ่มอารมณ์เสีย “แค่คนธรรมดากล้าที่จะดูถูกราชันย์เทพ ถ้ายังอยู่ในโลกเดิมของข้า คำพูดดูหมิ่นเช่นนี้ก็จะทำให้พวกนี้ถูกแขวนคอ มิมีแม้แต่เทพองค์ใดจะกล้าที่จะกล่าวคำพูดเหล่านี้ต่อหน้าข้า” อาทรอกซ์ก่นด่าในใจ

สำหรับคนที่ฆ่าสิ่งมีชีวิตที่อยู่ระดับสูงสุดของโลกยุทธภพและจักรพรรดิ์เทพด้วยตนเอง คำเย้ยหยันของคนธรรมดาก็เหมือนกับเสียงของอีกาที่ร้องก่อนตายด้วยเสียงแสบหูดูหมิ่นความภูมิใจของมังกรผู้ยิ่งใหญ่ ซึ่งอยู่คนละชั้นกับสัตว์ตัวจ้อยนั้น การกระทำเช่นนั้นกระตุ้นความภูมิใจของอาทรอกซ์ซึ่งได้สร้างขึ้นจากสนามรบนับอนันต์ทับถมไปด้วยซากศพ

“มาดูกันว่านายสามารถยังคงแสดงท่าโอหังเช่นนั้นได้หลังจากการต่อสู้” อาทรอกซ์รับคำท้าขณะที่ซุกซ่อนอารมณ์อันเดือดดาลไว้ภายใต้ใบหน้าเรียบเฉย

ชายชราไปอยู่ตรงกลางระหว่างพวกเขาและสั่งเริ่มการต่อสู้

จิมมี่ที่พร้อมที่จะก้าวไปพลันหยุดชะงักอยู่กับที่ เขามองดูอาทรอกซ์ที่อยู่ตรงหน้าซึ่งจับดาบของเขาด้วยสองมือไว้ด้านข้างตัว เหมือนพร้อมที่จะพุ่งเข้าใส่ ตอนแรก เขาพบว่าท่ายืนของอีกฝ่ายไร้สาระ แต่เมื่อจิมมี่มองหาช่องว่างที่จะโจมตีก็ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจ ไม่ว่าเขาจะมองอย่างไรก็ไม่มีช่องว่างแม้แต่น้อย

เวลาผ่านไปหนึ่งนาทีโดยไม่มีใครเคลื่อนไหว อาทรอกซ์ยังคงมีท่าทางเป็นธรรมชาติไม่คล้ายกับคนที่กำลังต่อสู้ อย่างไรก็ตามจิมมี่กลับรู้สึกอดรนทนไม่ไหว ถ้าเขาสวมชุดรัดรูปผู้ชมก็คงจะเห็นเหงื่อที่หยดไหลลงมาจากหลังเนื่องมาจากพบกับสถานการณ์ที่ไม่เคยเจอมาก่อน

ตอนแรกศิษย์คนอื่นคิดว่านั่นเป็นเพียงเพราะว่าจิมมี่ให้โอกาสอาทรอกซ์ แต่เมื่อเห็นใบหน้าที่ยิ่งบิดเบี้ยวของจิมมี่ในขณะที่ใบหน้าของอาทรอกซ์ยังคงเรียบเฉย พวกเขาก็รู้ว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้อง

“สัส ท่ายืนของเจ้านี่ไม่มีช่องว่าง” จิมมี่คิดขณะที่เขาพุ่งตัวเข้าไปโจมตี

ดาบของจิมมี่วาดไปยังเขาจากหลากหลายทิศทาง ค้นหาช่องว่างในการป้องกันของอาทรอกซ์  เมื่ออีกฝ่ายฟาดดาบเข้ามาในรัศมีของดาบของเขา อาทรอกซ์ก็ปัดดาบของอีกฝ่ายไปด้านข้างโดยไม่ต้องใช้ความพยายามใดก่อนที่จะตวัดดาบผ่านระยะทางสั้นๆไปยังจิมมี่ก่อนจะกระแทกดาบทื่อนั้นไปยังแขนที่ยื่นออกบังคับให้อีกฝ่ายทิ้งดาบลงบนพื้น

“จิมมี่” บรรดาศิษย์ต่างพากันตะโกนขณะที่วิ่งไปยังร่างที่นั่งคุกเข่าด้วยความกังวล ความห่วงไยกับเพื่อนร่วมเรียนที่ได้รับบาดเจ็บกลับกลายเป็นความโกรธที่ส่งตรงไปหาอาทรอกซ์

ทุกคนล้วนพูดจาว่าร้ายใส่อาทรอกซ์เมื่อเขาทำให้จิมมี่บาดเจ็บ ยกเว้นไซอันซึ่งขณะที่ทุกคนกำลังพูดจาว่าร้ายอาทรอกซ์ เธอก็ได้แต่สงสารเขายามเมื่อเขาเพียงคนเดียวถูกก่นด่าด้วยคนกว่ายี่สิบคน แต่เมื่อเห็นความแข็งแกร่งที่เขาแสดงให้เห็น เธอก็รู้ว่าเขาไม่ได้หยิ่งยะโสกับเธอก่อนหน้านั้น เขาเพียงแค่พูดไปตามความเป็นจริง

ชายชราผู้เป็นพยานการตัดสินประหลาดใจที่อาทรอกซ์สามารถควบคุมการเคลื่อนไหวของดาบของศิษย์ของเขาได้อย่างง่ายดายด้วยการใช้เพียงปลายดาบของตนเอง เขารู้ว่าปลายดาบเป็นส่วนที่ยากที่สุดในการควบคุมให้แม่นยำสำหรับดาบ แต่ในขณะที่เขากำลังตกตะลึงเขาพลันได้ยินเสียงปะทะและเสียงของดาบตกลงไปบนพื้น เขาจึงรีบวิ่งไปหาศิษย์ของตนเองอย่างรวดเร็วจับแขนของเขาขึ้นมาดูอย่างระมัดระวังว่ายังดีอยู่หรือไม่

มองดูแขนของจิมมี่ ชายชราก็หน้าแดงไปด้วยความโกรธ จากเสียงดังที่เกิดขึ้นเมื่อดาบฟาดใส่แขนศิษย์ของเขา แขนของจิมมี่ก็บิดไปอยู่ในมุมแปลกๆ และจากการบวมขึ้นมาอย่างรวดเร็วชายชราเชื่อว่าอาทรอกซ์มีเจตนาหักแขนของจิมมี่

“นี่เป็นเพียงการดวลกันฉันมิตร บอกเหตุผลมาสักข้อที่คุณต้องใช้พลังทั้งหมดในการโจมตีมาทำให้ศิษย์ของผมพิการซิ” ชายชรากล่าวด้วยน้ำเสียงวางอำนาจขณะที่เขามองดูอาทรอกซ์ แสดงให้เห็นว่าถ้าอีกฝ่ายไม่ให้เหตุผลที่เหมาะสมเขาจะโจมตีอีกฝ่ายที่นี่ทันที

เมื่อเห็นความโกรธของชายชรา อาทรอกซ์ก็เข้าใจได้ว่าทำไมศิษย์เหล่านี้จึงขาดความเคารพ “มิมีไข่งูใบไหนออกมาเป็นลูกไก่” เขาคิด

“ผมเบื่อกับคำพูดห่วยแตกพวกนั้นที่เขาพ่นออกมาก่อนหน้านี้ ไม่คิดว่าเขาจะโคตรอ่อน” อาทรอกซ์กล่าวขณะที่เขามองกลับไปที่ชายชราด้วยใบหน้าที่สื่อความหมายว่า “แล้วยังไง คิดจะทำอะไรกับกู”

“อาจารย์ ให้ผมสอนบทเรียนให้กับเจ้าหนอนที่ไม่เจียมตนคนนี้” เด็กตัวสูงในกลุ่มศิษย์พูดขึ้น

“ใช่ อาจารย์ ถ้าเป็นศิษย์พี่ จอห์น เขาต้องสามารถแก้แค้นให้กับศิษย์พี่จิมมี่ได้” ศิษย์ที่ “อ้วนฉุ” ที่ดูเหมือนไม่ได้ออกกำลังกายมานับตั้งแต่ออกมาจากท้องแม่กล่าว

“ศิษย์พี่ จอห์น สอนบทเรียนให้เจ้าโง่นี่เลย” กลุ่มศิษย์ต่างพากันตะโกน

“แสดงให้เจ้านี่เห็นว่าโรงเรียนดาบบาฮามุตไม่ใช่ว่ามาดูถูกกันได้ง่ายๆ”

...

ได้ยินเช่นนี้ อาทรอกซ์ก็ไม่รู้สึกโกรธอีกต่อไป เขาตระหนักว่าพวกนี้เป็นเพียงแค่ฝูงมดที่อาศัยผู้ที่แกร่งกว่าในหมู่พวกเขาต่อสู้ให้กับพวกเขา

เมื่อได้ยินว่าชื่อโรงเรียนดาบของพวกเขาคือบาฮามุตทำให้อาทรอกซ์เกือบระเบิดหัวเราะออกมาเสียงดัง สิ่งมีชีวิตที่คล้ายมังกรยักษ์นี้สามารถทำลายดวงดาวดวงนี้ด้วยเพียงแค่พ่นลมใส่ ทำไมมนุษย์พวกนี้ถึงกับเปรียบเทียบตัวเองเป็นสิ่งมีชีวิตนั้น ช่างน่าขัน

“คุณกล้ารับคำท้าหรือไม่ เด็กน้อย” ชายชรากล่าว

“คุณได้ส่งมดมาตัวหนึ่่งจนเสียแขนไปข้าง อย่าส่งแมงมุมมาและจบลงด้วยการร้องไห้เมื่อมันต้องเสียแขนอีก” อาทรอกซ์เยาะเย้ยอย่างเกียจคร้าน ในเมื่อเขาไม่ต้องการที่จะโต้เถียงกับคนพวกนี้อีกต่อไป

นักเรียนเหล่านี้ไม่เข้าใจคำเปรียบเปรย แต่ชายชรากับเด็กที่ท้าทายเขาเข้าใจและโกรธขึ้นขึ้นมาในทันที

“มาดูกันว่านายกล้าที่จะเรียกผมว่าแมงมุมอยู่อีกหรือไม่หลังจากการดวลครั้งนี้ เด็กน้อย” จอห์นกล่าว