ตอนที่แล้วAGKMW บทที่ 4: ผู้สังหารเทพ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปAGKMW บทที่ 6: หรือมนุษย์เหล่านี้รู้จักข้า

AGKMW บทที่ 5: ความทรงจำ


AGKMW บทที่ 5: ความทรงจำ

มองดูวัตถุแปลกๆในมือ อาทรอกซ์ก็รู้สึกอยากรู้

ในบางจักรวาลที่อาทรอกซ์เคยไปเยี่ยมได้มีเทคโนโลยีที่ก้าวหน้ากว่านี้นับพันเท่า แต่อาทรอกซ์สนใจแต่ทำสงคราม

ขณะนี้บนโลกใบนี้ด้วยร่างกายที่อ่อนแอ อาทรอกซ์ก็เริ่มศึกษา “โทรศัพท์มือถือ”

ยามเมื่ออาทรอกซ์แตะนิ้วลงบนหน้าจอ สัญลักษณ์ก็ปรากฏขึ้นให้เขาลากอะไรบางอย่าง การเลื่อนนิ้วไปบนหน้าจอทำให้มันเปลี่ยนไป เป็นรูปของของกาแล็กซีที่เขาไม่เคยไปเยี่ยม

เขากดลงไปบนปุ่มกล้องถ่ายรูปโดยบังเอิญ มองดูหน้าจอเขาก็เห็นชายหนุ่มผอมและหล่อเหลา ผมดำยาวคลุมไปบนบางส่วนบนใบหน้าขณะที่ดวงตาสีเขียวของเขาสะท้อนแสงจากหน้าจอ

นางพยาบาลมองดูเบนจามินแตะโน่นแตะนี่ไปบนโทรศัทพ์มือถือด้วยความอยากรู้อยากเห็นอย่างหลงไหล ใบหน้าที่ปกติเป็นธรรมชาติของเขามีแววของความอยากรู้อยากเห็นขณะที่เขาลูบไล้ไปบนโทรศัพท์

“เขาตัดขาดจากโลกนี้ไปสามปี มันต้องเป็นเรื่องประหลาดใจสำหรับเขาที่เห็นว่าเทคโนโลยีก้าวหน้าไปมากแล้ว” เธอคิด

ขณะที่เขากำลังเล่นโทรศัพท์อยู่นั้น นายแพทย์อ๊อกตาเวียสก็เข้ามาในห้องเพื่อตรวจ เมื่อเห็นว่าเบนจามินได้ตื่นขึ้นแล้วเขาก็รู้สึกยินดี

“อรุณสวัสดิ์ เบ็นจี้ เธอจำหมอได้ไหม” เขากล่าวด้วยเสียงเบา

อาทรอกซ์ละสายตาจากโทรศัพท์มือถือมองไปยังนายแพทย์ในชุดแล็บ ค้นหาจากร่องรอยความทรงจำของเบนจามิน อาทรอกซ์เพียงจดจำใบหน้าได้ว่าเคยเห็นแต่ไม่มีข้อมูลนอกเหนือจากนั้น “ผมขอโทษหมอ ผมคิดว่ารู้จักคุณ แต่จำไม่ได้ว่าที่ไหน” อาทรอกซ์กล่าวอย่างมั่นใจ

“เอาล่ะ นั่นเป็นเรื่องปกติ เราเคยพบกันไม่กี่ครั้ง หมอเป็นเพื่อนกับพ่อของเธอ อเล็กซ์ เธอเคยเล่นกับลูกชายหมอ เฮนรี่”  นายแพทย์กล่าวขณะที่เขียนอะไรลงไปในสมุดโน๊ตและมองดูอาทรอกซ์

ค้นหาเฮนรี่ในความทรงจำของเบนจามิน อาทรอกซ์พบใบหน้าแต่อย่างอื่นล้วนเบลอจนเขาไม่แน่ใจว่าจำได้

หลังจากชุดคำถามจากนายแพทย์อ๊อกตาเวียส เขาก็จากไปพร้อมรอยยิ้มและหันไปพูดคุยกับอเล็กซ์และอมันดาที่เพิ่งมาถึง

“อเล็กซ์ อมันดา อรุณสวัสดิ์ เบนจามินดูเหมือนจะสูญเสียความทรงจำบางส่วน นี่ถือว่าเป็นเรื่องปกติสำหรับคนที่อยู่ในสภาพโคม่ามาเป็นเวลาสองสามปี เราเชื่อว่าด้วยการช่วยกระตุ้นความทรงจำจากพวกคุณ อย่างน้อยสิ่งสำคัญก็จะกลับมาเมื่อเวลาผ่านไป” อ๊อกตาเวียสบอกคู่แต่งงานนอกห้อง

“ช่างเถอะอ๊อตโต เพียงแค่ปลุกเขาตื่นขึ้นก็เป็นความสุขที่สุดแล้ว อย่ากังวล พวกเราจะช่วยเขาจดจำทุกสิ่งที่เขาต้องการ” อเล็กซ์พูดด้วยรอยยิ้มขณะที่เขากอดภรรยา อมันดา

“ตอนนี้มาถึงเรื่องสภาพร่างกายของเขา ผมอยากพูดว่าผมประทับใจมากกว่าอย่างอื่น” อ๊อตโตกล่าว

“ยังไง” อมันดาถามด้วยความกังวล

“เมื่อเบ็นจี้เริ่มตื่นขึ้น ร่างของเขาอ่อนแอมาก เขาไม่สามารถถือแก้วน้ำได้ด้วยตนเอง วันนี้เมื่อเราทดสอบเขา เราพบว่าเขามีการพัฒนาขึ้นมา 100% จากสภาพเดิม ถ้าเป็นก่อนหน้านี้เขาสามารถออกแรงได้เพียง 10% ของคนปกติ วันนี้ร่างกายของเขาสามารถรับได้ถึง 20% เขายังคงอ่อนแอมาก แต่ถ้าเขารักษาระดับการพัฒนานี้ได้อย่างมั่นคง ผมคิดว่าเขาคงสามารถออกไปจากที่นี่ได้ในอาทิตย์นี้” อ๊อตโตกล่าวพร้อมรอยยิ้ม

“นั่นดีมากเลย เขาต้องสืบสายเลือดของผมในเรื่องอย่างนี้แน่ คุณคงจำได้ว่าผมเก่งแค่ไหนเมื่อตอนอยู่ในทีมฟุตบอลมัธยม” อเล็กซ์กล่าวพร้อมเสียงหัวเราะภูมิใจ

อมันดาและอ๊อตโตมองดูเขาและจดจำได้ว่าเกมเดียวที่เขาไม่ได้เป็นตัวสำรองในทีมสำรองก็คือการแข่งขันกระชับมิตรที่ทีมใช้เพียงตัวสำรองเท่านั้น

“ใช่ ใช่ คุณเยี่ยมมาก ที่รัก เข้าไปกันเร็ว ฉันอยากคุยกับเบ็นจี้แทบบ้าแล้ว” อมันดากล่าว

เมื่อเข้าไปในห้อง เธอเห็นชายหนุ่มรูปงามนอนอยู่บนเตียง โดยมีมือหนึ่งถือโทรศัพท์มือถือที่พวกเขานำมาให้เขา ในขณะที่อีกมือถือช้อนตักโจ๊กจากโรงพยาบาล

มองเห็นผู้คนเข้ามาในห้อง อาทรอกซ์ก็อยากรู้และหันกายไปมองพวกเขา เมื่อเห็นว่าพวกเขาเป็น “ครอบครัวตนเอง” อาทรอกซ์จึงฝืนยิ้มออกมาเล็กน้อยโดยที่ไม่รู้ว่าควรมีท่าทีอย่างไร

ในช่วงเวลาสองวันก่อนที่อาทรอกซ์ตื่นขึ้น เขาไม่เคยมีเวลาที่จะหยุดและพูดคุยกับบิดามารดามาเนิ่นนาน เขาไม่เคยมีบิดามารดาในชีวิต ดังนั้นนี่จึงเป็นความรู้สึกใหม่สำหรับเขา

เขารู้สึกว่ามีดวงตาสองคู่มองดูเขาแต่ไม่รู้สึกแม้เศษเสี้ยวของความเป็นปฏิปักษ์มาจากพวกเขา

“ลูกดีขึ้นไหมเบ็นจี้” อมันดาถามหลังจากนั่งลงข้างเขาบนเตียง

“ครับ ผมดีขึ้น แม่ครับบางอย่างยังคงทำให้ผมสับสน แต่ผมคิดว่าทั้งหมดคงจะดีขึ้น” อาทรอกซ์กล่าวออกตัวว่าไม่สามารถจดจำได้มากนัก

“นั่นดีแล้ว อ๊อตโตบอกเราว่านี่เป็นเรื่องปกติ เขากล่าวว่าถ้าเธอยังคงพัฒนาได้รวดเร็วเช่นนี้บางทีอาทิตย์นี้เธอก็สามารถออกจากโรงพยาบาลได้” อมันดากล่าวขณะที่เธอจับมือของเบนจามิน

“นั่นดีมากเลย” เขากล่าวพร้อมรอยยิ้มเล็กน้อย

“บางทีเธอก็อาจจะกลับไปโรงเรียนได้ด้วย…” อมันดากล่าวเสียงนุ่มนวลแต่ก็ดังพอที่อาทรอกซ์จะได้ยิน

ได้ยินสิ่งที่เธอพูด อาทรอกซ์รู้สึกเหมือนมีส่วนเล็กๆในจิตใจที่เขาดูดซับไว้จากเบนจามินเกิดความสิ้นหวัง “อย่ากังวลเด็กน้อย ครั้งนี้จักต้องแตกต่าง” อาทรอกซ์กล่าวในใจ

คราวนี้จะเป็นอาทรอกซ์ ราชันย์เทพที่พบกับคนอ่อนแอพวกนี้ ต่อให้ข้าได้รับเพียงเศษเสี้ยวพลังจากตอนนั้น ข้าก็จักทำให้คนเหล่านี้จ่ายอย่างสาสมกับเรื่องนี้

ถ้าโลกนี้เคารพคนรวย ไม่มีปัญหา ข้าจักร่ำรวยกว่าใครในประเทศนี้ ถ้าข้า ราชันย์เทพ มิอาจใช้ความรู้นับพันปีของข้าปราบปรามคนไม่กี่คนได้ ข้าก็ไม่สมควรกับมงกุฏของข้า

“ครับแม่ ผมจะตั้งใจรอคอย” อาทรอกซ์พูดพร้อมรอยยิ้ม

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด