AGKMW บทที่ 2: เขาจะชอบพวกเราไหม
AGKMW บทที่ 2: เขาจะชอบพวกเราไหม
ขณะที่อาทรอกซ์รู้สึกปวดศีรษะตุบๆ ข้อมูลก็ไหลเข้าท่วมท้นใจเขา เขาเห็นความทรงจำในชีวิตของคนคนหนึ่ง ดูเหมือนว่าเมื่ออยู่ในวัยเด็ก คนคนนี้ก็อดทนกับบางสิ่งที่เรียกว่า “รังแก” โดยเพื่อนร่วมเรียนในสถานที่เรียกว่า “โรงเรียน” เพราะว่าเขามีรูปร่างหน้าตาคล้ายผู้หญิง
แม้ว่าเขาจะถูกรังแกเกือบทุกวัน คนคนนี้ก็ไม่ได้บอกให้กับครอบครัวของเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้แม้แต่น้อย เพื่อที่พวกเขาจะได้ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับตัวเขา
อาทรอกซ์คิดว่าคนคนนี้ช่างโง่เง่า “ถ้านั่นเป็นข้า ข้าคงฆ่าพวกมันและใช้เลือดเนื้อพวกมันอาบดาบของข้า…” แต่ถึงแม้ไม่ได้พูดหรือคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็ยังนับถือทัศนคติของอีกฝ่ายที่ไม่บอกครอบครัวเพื่อไม่ให้พวกเขากังวล
อาทรอกซ์ไม่เคยมีครอบครัว แม้ว่าจะในช่วงเวลานับหมื่นปีที่เขาเคยมีชีวิตอยู่ เขาไม่เคยมีใครให้เรียกว่า “เพื่อน” หรือ “ครอบครัว” นอกจากดาบของเขา สิ่งเดียวที่เขากังวลสนใจก็คือว่าเมื่อไหร่การต่อสู้ครั้งถัดไปจะเกิดขึ้น
ขณะที่อาทรอกซ์มองดูชีวิตของคนคนนี้วาบผ่านไปในหัว เขาก็รู้สึกถึงสิ่งที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อน ความชื่นชอบ ความเอาใจใส่ ความรัก ความเมตตา ความห่วงใย เขาไม่เคยรู้สึกอะไรอย่างนี้ในใจมาก่อนจนถึงตอนนี้ อาทรอกซ์ไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกอย่างไรดี
“คนเหล่านี้ช่างแปลกจริง…” นั่นคือสิ่งที่อาทรอกซ์คิด
...
ภายในยานที่มุ่งหน้าสู่ USA, อเล็กซ์และครอบครัวต่างพากันตื่นเต้น หลังจากที่ได้รับข่าว พวกเขายกเลิกแผนการในบราซิลทั้งหมดและจับสายการบินเที่ยวแรกกลับบ้านเพื่อไปหาลูกชาย
“แด๊ดดี้ ทำไมพี่ชายถึงหลับตลอดเลย” เด็กหญิงตัวเล็กกล่าวขึ้นขณะที่เธอเล่นอยู่กับตุ๊กตา
“พี่ชายของลูกเกิดอุบัติเหตุขณะที่กลับบ้านจากโรงเรียน บรูน่า เขาจึงต้องหลับพักผ่อน ตอนนี้เขารู้สึกดีขึ้นเขาจึงตื่นขึ้นมา” ผู้ชายพูดขณะที่เขาวางมือลงไปบนศีรษะของลูกสาว
“แต่พี่ชายชอบพวกเราไหม ทุกครั้งที่พวกเราเห็นเขา เขาไม่เคยตื่นขึ้นมาพูดกับพวกเราเลย เมื่อตอนที่บรูน่าพูดกับผม ผมยังตื่นขึ้นมาพูดกับเธอเลย” เด็กชายตัวน้อยพูดขณะที่เขาวางมือเล็กไว้ที่คาง
“นั่นเป็นเพราะว่าเขาเจ็บปวดเกินไปจนกระทั่งเขาไม่สามารถตื่นขึ้นมาได้ถึงแม้ว่าเขาต้องการมาจนถึงตอนนี้ ไบรอัล อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาพักเพียงพอแล้วดังนั้นเขาจึงสามารถตื่นขึ้นมาและเราก็กำลังมุ่งหน้าไปหาเขา ถึ้งแม้ว่าพวกเธอจะจำไม่ได้ก่อนที่เขาหลับแต่เขาก็ชื่นชอบพวกเธอมาก” หญิงสาวพูดขณะที่จับแก้มของไบรอัลจนหน้าเปลี่ยนรูป
...
หลังจากผ่านไปชั่วระยะเวลาหนึ่ง อาทรอกซ์ก็ได้รู้ว่าความทรงจำนี้เป็นของร่างนี้โดยการสันนิษฐาน
“นั่นหมายความว่าข้าอยู่บนดาวที่ชื่อว่าโลก จากความทรงจำของร่างนี้ดูเหมือนว่าจะไม่มีผู้ฝึกวิชาที่รู้จักกันอย่างกว้างขวาง” อาทรอกซ์คิด
“ปราณที่ข้าดูดซับได้ในดาวดวงนี้ช่างน่าสมเพช ถ้าข้าเพียงอิงอยู่กับมันเพื่อให้บรรลุระดับของราชันย์เทพอีกครั้ง ข้าคงต้องใช้เวลาหลายแสนปี แต่ข้าเชื่อว่าข้าสามารถจะมีพลังอำนาจพอเพียงที่จะไปที่ไหนก็ได้ด้วยปราณที่มากขึ้น ดีละ..เรื่องนี้เก็บไว้ทีหลัง ข้าสงสัยอยากรู้ว่าการกลับมาเกิดใหม่ครั้งนี้จะมีผลต่อข้าอย่างไร”
เมื่ออาทรอกซ์ลืมตาขึ้นอีกครั้ง เขาก็เห็นว่าตอนนี้มีเพียงหญิงคนหนึ่งอยู่ภายในห้อง ตามความทรงจำของเขา หญิงคนนี้คือ “พยาบาล” ผู้ที่มาที่นี่เพื่อดูแลสุขภาพของเขา
พูดถึงเรื่องสุขภาพ น้อยคนนักที่จะรู้ แต่เขาคะเนว่า “อุบัติเหตุ” นั้นไม่ใช่อุบัติเหตุจริงๆ หลังจากเหตการณ์ที่ต่อเนื่อง วัยรุ่นคนหนึ่งพาแก๊งอันธพาลรุมตีเบนจามินและทำให้มันเป็นเหมือนอุบัติเหตุ แต่แก๊งอันธพาลเหล่านี้ไม่ได้รับการฝึก พวกเขาทุบตีมากเกินกว่าที่พวกเขาควรจะทำจนเด็กชายตกอยู่ในสภาพโคม่า
“อย่ากังวลไปเด็กน้อย ตอนนี้เมื่อข้าได้ครอบครองร่างเจ้าและความทรงจำของเจ้า ข้าจักแก้แค้นกับทุกคนที่ทำร้ายเจ้าและครอบครัว ข้าจักสั่งสอนพวกคนเหล่านี้ เพราะว่าข้าสวมมงกุฏของราชันย์เทพแห่งสงคราม ไม่ใช่ราชันย์เทพแห่งความปรารถนาดี อาทรอกซ์สัตย์สาบานในใจเพื่อเบนจามิน
หลังจากคำสัญญานี้ อาทรอกซ์รู้สึกว่าส่วนของวิญญาณเบนจามินที่ยังคงหลงเหลืออยู่ภายในร่าง ได้รวมเข้ากับวิญญาณของเขา วิญญาณของอาทรอกซ์แข็งแกร่งมากพอที่จะกลืนกินวิญญาณของดวงดาวทั้งดวงโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย แต่เขาก็ไม่ปรารถนาที่จะทำเช่นนั้น ที่มากับวิญญาณของผู้คนก็คือความปรารถนา ความคิด และสิ่งต่างๆหลากหลาย ซึ่งย่อมมีอิทธิพลกับอาทรอกซ์ ซึ่งอาจจะไม่ฆ่าอาทรอกซ์ยามเมื่อเขาอยู่บนจุดสูงสุด แต่ตอนนี้ที่ร่างของเขาอ่อนแอมาก สิ่งเหล่านี้ที่กึ่งเทพอาจจะหลีกเลี่ยงได้โดยง่ายกลับเป็นอันตรายสำหรับเขา
เขาเพียงยอมรับวิญญาณของเบนจามินเพื่อเป็นการขอบคุณที่ให้ร่างแก่อาทรอกซ์
เมื่อมองเห็นว่าเด็กชายตื่นขึ้นแล้ว พยาบาลก็รู้สึกประหลาดใจที่เห็นเขามองมาที่เธอ
เด็กชายอยู่ในโรงพยาบาลก่อนที่เธอจะถูกจ้าง เพราะว่าเขาใช้หางนมประทังชีวิตเขาจึงผอมเสมอ เขามีผมที่ยาวกว่าผมเธอ ผมดำยาว ใบหน้าที่นอกเหนือจากความผอม ก็เป็นรูปหน้าที่สะสวย
เมื่อเธอมองเข้าไปในดวงตาสีเขียวของเขาที่จ้องมองมา เธอก็เผลอตัว ดวงตาคู่นั้นราวกับแสงเหนือที่มหัศจรรย์ที่สามารถมองทะลุทุกสิ่ง
ดวงตาที่ประสบกันไม่ได้นานไปกว่าห้าวินาที ก่อนที่พยาบาลจะเมินไปทางอื่น ใบหน้าของเธอแดงไปด้วยความอาย
“คุณได้ยินฉันไหม” เธอถามขณะที่เธอเข้าไปหาอาทรอกซ์
“สวัส-...” ขณะที่อาทรอกซ์พยายามจะพูดกับเธอ เขาก็รู้สึกเหมือนว่าคอถูกแทงด้วยมีด สามปีที่ไม่ได้ดื่มของเหลวใดเป็นเหตุให้เป็นเช่นนั้น
เมื่อรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พยาบาลก็นำน้ำอุ่นใส่แก้วมาและช่วยอาทรอกซ์ดื่ม
“ข้ามิเคยคิดว่าข้าจักอ่อนแอมาก ข้าจำเป็นต้องการความช่วยเหลือเพื่อที่จะดื่มน้ำสักแก้ว” อาทรอกซ์คิดขณะที่เขาหัวเราะอยู่ในใจ
ขณะที่เขาดื่มน้ำ พยาบาลพยายามเมินหน้าหนีจากดวงตาสีเขียวที่ไม่เคยหยุดมองไปที่เธอ
“ผมได้ยินคุณเสียงดังชัดเจน” อาทรอกซ์ตอบด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย
“เดี๋ยวก่อน...นี่ข้ายิ้มรึ นี่...บางทีอาจจะเป็นอิทธิพลจากเบนจามิน นี่อาจจะเป็นผลกระทบของการกลับมาเกิดใหม่ เช่นนี้แน่นอน” อาทรอกซ์ระบุออกมาจากในใจ
ใครจะรู้ว่าราชันย์เทพแห่งสงคราม อาทรอกซ์ ซึ่งไม่เคยนึกฝันว่าตนเองจะรู้วิธียิ้มยามเมื่อเขากำลังฆ่า แต่ที่นี่เขากลับทำเช่นนั้น ราชันย์เทพผู้ฆ่าจักรพรรดิ์เทพเพียงเพราะการโต้เถียงจากการยิ้มเพียงเล็กน้อยให้กับคนที่เขาไม่รู้จัก
ดวงใจของพยาบาลบีบรัดอยู่ในทรวงอกกับรอยยิ้มของเด็กชายที่อยู่ไม่ห่างมากนัก เธอเห็นรอยยิ้มเล็กน้อยของเขาอย่างใกล้ชิดและเปลี่ยนกลับไปเป็นการมองอย่างเหินห่าง
“หรือว่าฉันทำอะไรที่ทำให้คุณไม่พอใจ” เธอคิดกังวลในใจ
ก่อนที่เธอจะทันได้พูดอะไรกับเด็กชาย ประตูห้องก็เปิดออกและนั่นมีคนห้าคน สองคนเป็นผู้ใหญ่ที่กำลังร้องไห้ อีกสองคนเป็นเด็กที่อยากรู้อยากเห็น ตามมาด้วยชายที่มีป้ายกำกับว่า นายแพทย์อ๊อกตาเวียส
