ตอนที่แล้วเทพราชันเก้าตะวัน ตอนที่ 0326 [อ่านฟรี]
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปเทพราชันเก้าตะวัน ตอนที่ 0328 [อ่านฟรี]

เทพราชันเก้าตะวัน ตอนที่ 0327 [อ่านฟรี]


ติดตามการแจ้งเตือนตอนใหม่ที่แฟนเพจ

Facebook Fanpage กดเลย

••••••••••••••••••••

นิยายอื่นที่ทางค่ายแปล

สารบัญ ARK [จบแล้ว]

••••••••••••••••••••

ตอนที่ 327 : วิวัฒนาการโทเทม

สายลมเย็นเยือกพัดผ่านซากปรักหักพัง ทำเอาผู้คนหนาวเย็นสะท้าน!

แคร้ก!

กระบี่ในมือฉินหยุนพลันแตกกระจาย อย่างไรแล้ว นี่ก็เป็นอุปกรณ์วิญญาณระดับต้น มันย่อมไม่อาจรองรับพลังอันแข็งแกร่งได้ ดังนั้นจะเสียหายย่อมไม่แปลก!

หลันเฉินสูดลมหายใจยาว มองไปทางผู้พิทักษ์จางและคณะพร้อมกล่าว “พวกเจ้า จงไปยังหอคอยทัณฑ์สวรรค์ รอข้าที่นั่น!”

“จ้าวตำหนักใหญ่ ฉินหยุนลงมือสังหารจี้เสวียนอี ไม่ลงโทษเขาหรือ?” ผู้พิทักษ์จางปรารถนาพบเห็นความตายของฉินหยุน เขาเร่งรีบกล่าวคำขึ้นมา

“เป็นจี้เสวียนอีคิดสังหารเขาก่อน นี่เป็นเพียงการป้องกันตนเอง!” หลันเฉินเผยน้ำเสียงเย็นเยียบ กดดันผู้พิทักษ์และคณะ เป็นการบ่งบอกให้พวกเขาเร่งรีบไปยังหอคอยทัณฑ์สวรรค์

หลันเฉินมองฝูงชนและกล่าว “เรื่องราวจบที่เท่านี้! กลับไปกันได้แล้ว!”

ด้วยเหตุนี้ งานเฉลิมฉลองครั้งใหญ่ของตำหนักศักดิ์สิทธิ์จึงจบลง

ฉินหยุนเป็นผู้ชนะทั้งการแข่งขันจารึก และการแข่งขันประลองยุทธ์ เขาคือผู้ชนะเลิศอย่างแท้จริง!

“ข้าชนะเลิศการแข่งขันประลองยุทธ์ รางวัลที่ควรได้รับคือยาเหลวตะวันโชติช่วง ตอนนี้ข้ายังไม่ได้รับมัน!” ฉินหยุนเร่งรีบตะโกนขึ้นเมื่อเห็นว่าหลันเฉินกำลังจะจากไป

หากเขาไม่พูดออก ฝูงชนคงลืมไปแล้วว่ารางวัลอันดับที่หนึ่งยังไม่ถูกส่งมอบ!

“ฮัวอวี้ ให้เขาไป!” หลันเฉินกล่าวคำจบ เขาบินจากไป นำเม็ดยาหัวใจสงบนิ่งไปมอบให้แก่เชี่ยวเย่ว์หลาน

ฉินหยุนเดิมคิดอยากตามไปด้วย แต่เขาเป็นกังวล ว่าจะกลายเป็นส่งผลกระทบต่อเชี่ยวเย่ว์หลาน อาจทำให้นางต้องคิดมาก ดังนั้นเขาจึงไม่ติดตามไป เพียงแต่ปล่อยให้นางได้เก็บตัวฝึกฝนอย่างสงบคงดีกว่า

งานเฉลิมฉลองครั้งใหญ่ของตำหนักศักดิ์สิทธิ์จบลงแล้ว หมายความถึงงานพิธีอภิเษกสมรสครั้งใหญ่ ระหว่างเชี่ยวหยางหลงและหยางฉีเย่ว์กำลังจะเริ่มขึ้น!

ฉินหยุนเหนื่อยล้ายิ่ง เขาเร่งรีบกลับไปยังบ้านพักในป่าน้อย

ด้วยฐานะผู้ชี้แนะแก่ฉินหยุน หยางฉีเย่ว์นำพาฉินหยุนสู่อันดับที่หนึ่ง นางจึงได้รับขวดยาเหลวตะวันโชติช่วงด้วยเช่นเดียวกัน

เมื่องานจบลง นางจึงไม่ได้เป็นผู้ชี้แนะแก่ฉินหยุนอีกต่อไป จึงต้องกลับไปยังที่พักของนางภายในตำหนักศักดิ์สิทธิ์

ฉินหยุนอยู่ในบ้านไม้ นอนบนเตียงนุ่ม เขาไม่อาจหลับลง ได้แต่จ้องมองเพดานด้วยดวงตาเบิกออกกว้าง

“โมโม ข้ายังมีชีวิตอยู่ เป็นข้าทำเจ้ากังวลแล้ว!” ฉินหยุนกำลังใช้เพียงความคิดพูดคุยกับโมโม

“พี่หยุน วิญญาณโทเทมต้นไม้คล้ายเติบโตขึ้นเล็กน้อย! สาเหตุที่โทเทมเติบโตขึ้น ก็เพราะสภาวะทางจิตของท่าน!” ภูติน้อยในมิติเก็บของกระซิบบอกกล่าว

“โมโม ข้าคิดส่งต่อเจ้าไปยังผู้อื่น เพราะข้ามีศึกครั้งใหญ่รออยู่ ถึงตอนนั้น ข้าอาจตายก็ได้!”

ฉินหยุนนำภูติน้อยออกจากมิติเก็บของ วางร่างของนางเอาไว้บนหน้าอก

โมโมพอได้ยินดังนี้ นางร้องออกด้วยความโศกเศร้า “พี่หยุน ท่านต้องไม่ตาย! ต่อให้ท่านตาย ข้าจะก็ตายร่วมกับท่าน! ข้าเพียงยอมรับท่านเป็นเจ้านาย!”

“โมโม อย่าได้ห่วงไป ข้าคิดเตรียมให้เจ้าไปอยู่กับเจ้านายที่ดี ทั้งนางยังเป็นผู้หญิง!” ฉินหยุนยิ้มขณะลูบหัวของนางด้วยนิ้ว

ดวงตาสีเขียวเข้มของโมโมพลันรื้นน้ำตา นางสะอื้นกล่าวคำออกมาเสียงเบา “พี่หยุน ข้าไม่ต้องการไปจากท่าน!”

“ต้องขออภัย แต่ข้าไม่อาจอยู่กับเจ้าได้อีกแล้ว!” ฉินหยุนกล่าวด้วยความโศก เขาเองก็ไม่ได้อยากแยกจากภูติน้อยหากเป็นไปได้

โมโมสูดน้ำมูก หยุดร้องไห้ กล่าวคำออกจริงจัง “พี่หยุน งานแต่งของพี่หยางจะเริ่มในอีกสองหรือสามวัน ในช่วงสองถึงสามวันนี้ ให้ข้าช่วยท่านวิวัฒนาการโทเทมราชสีห์สวรรค์! ด้วยวิธีนี้ ท่านจะได้แข็งแกร่งขึ้น ต่อให้ท่านไม่อาจก้าวสู่ขอบเขตวรยุทธ์เต๋า อย่างน้อยก็ยังได้เพิ่มพูนพละกำลัง!”

ฉินหยุนพอได้ยินดังนี้ เขากระโดดลุกพรวดจากที่นอนเอ่ยถาม “เป็นไปได้หรือนี่?”

“ข้าไม่อาจมั่นใจ... เพราะเวลากระชั้นชิดนัก ข้าได้แต่ต้องใช้เคล็ดวิชาต้องห้าม มันต้องใช้พลังงานอย่างมหาศาล ดังนั้นข้าจึงต้องการไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรราวยี่สิบฟอง!” โมโมกระซิบตอบกลับ

“ไม่มีปัญหา!” ฉินหยุนเร่งรีบเก็บภูติน้อยใส่มิติเก็บของ พร้อมเดินออกจากบ้านไม้หลังน้อย

หลันเฟิงจิน หลันฮัวอวี้ และจ้าวฉวนต่างนั่งอยู่ที่โต๊ะหินด้านนอก พวกเขากำลังรอคอยให้ฉินหยุนพักผ่อน จากนั้นจึงค่อยสอบถามถึงเรื่องราวจากเขา

แต่แล้ว ไม่นานหลังฉินหยุนเข้าไป เขากลับเร่งร้อนเดินออกมา

“ฉินหยุน เหตุใดเจ้าออกมารวดเร็วเพียงนี้ แทนที่จะพักผ่อน?” หลันเฟิงจินเอ่ยถาม

“พี่หลัน ผู้อาวุโส! ได้โปรดช่วยเหลือข้า!” ฉินหยุนเร่งร้อนกล่าว “ท่านพอจะช่วยข้าหาไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรสักยี่สิบฟองในวันนี้ได้หรือไม่? ข้ายินดีใช้ยาเหลวตะวันโชติช่วงเพื่อแลกเปลี่ยน!”

“เจ้าไม่ต้องมอบยาเหลวตะวันโชติช่วง พวกเราจะช่วยเจ้าเอง!” หลันฮัวอวี้หัวเราะ

“ขอขอบคุณท่านผู้อาวุโส ภายหน้าข้าจะตอบแทนท่านอย่างแน่นอนขอรับ!” ฉินหยุนกล่าวทราบซึ้งใจโดยทันที

จ้าวฉวนยิ้มให้ ก่อนออกไปจากป่าน้อย

ตอนนี้ พวกเขาทราบแล้วว่าฉินหยุนครอบครองสองวิญญาณยุทธ์ นอกจากนี้ พรสวรรค์ทางวิถีจารึกของเขายังน่าสะพรึงมากล้ำ

ฉินหยุนติดหนี้บุญคุณพวกเขา มีแต่จะเป็นเรื่องดีในภายหน้า

“อาจารย์ เหตุใดจึงต้องการไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรจำนวนมาก? คิดต้องการเลื่อนระดับสู่ขอบเขตวรยุทธ์เต๋าหรือ?” หลันเฟิงจินกล่าวเป็นกังวล “จ้าวตำหนักใหญ่ยังกล่าวไว้ ว่าเพื่อความเสถียรภาพ ต้องไม่เร่งรีบหากคิดก้าวสู่ขอบเขตวรยุทธ์เต๋า!”

“ข้าไม่ได้คิดลองเลื่อนระดับสู่ขอบเขตวรยุทธ์เต๋า!” ฉินหยุนยิ้มตอบ

“ควรเป็นเช่นนั้น ที่ไม่ยอมรับจ้าวตำหนักใหญ่เป็นอาจารย์ สาเหตุคงเพราะฉีเย่ว์ เพราะเวลามีจำกัด มีแต่ต้องต่อสู้กับเชี่ยวหยางหลงและหยุดมันเสียแต่ตอนนี้งั้นสินะ!” หลันเฟิงจินถอนหายใจ

“พี่หลัน โดยพื้นฐานความเข้าใจจ้าวตำหนักของท่าน หากข้ายอมรับเขาเป็นอาจารย์ ให้เขาช่วยข้าจัดการเรื่องปัญหาของอาจารย์หยาง เขาจะสามารถช่วยข้าได้หรือไม่?” ฉินหยุนเอ่ยถาม

“ไม่ เพราะเขาเป็นผู้มีจริยธรรมมากล้น! งานแต่งงานระหว่างเชี่ยวหยางหลงและหยางฉีเย่ว์ได้ตระเตรียมเอาไว้แล้ว กล่าวได้ว่าเรื่องราวนี้เป็นเจ้าและข้าคิดอยากทำ เขาย่อมไม่คิดเข้าแทรกแซง” หลันเฟิงจินตอบกลับมา

“เป็นเช่นนี้ เป็นศิษย์เขาไม่เห็นจะช่วยอะไรข้าได้สักนิด!” ฉินหยุนถอนหายใจเบา “อาจารย์หยางถูกเชี่ยวหยางหลงบีบบังคับ!”

“ข้าสอบถามต่อนางหลายครั้ง กระนั้นนางไม่เคยตอบกลับคำใด แต่ข้าก็คาดเดาได้ ว่าสิ่งสำคัญของนางน่าจะตกอยู่ในมือของเชี่ยวหยางหลง” หลันเฟิงจินแค่นเสียงเบา “ไอ้ตัวสารเลวเชี่ยวหยางหลง ข้าคิดอยากออกไปสังหารมันเสียเดี๋ยวนี้!”

“จริงด้วย กำหนดวันงานพิธีมีแจ้งมาหรือยัง?” ฉินหยุนเอ่ยถาม

“วันนี้คือวันที่สามของเดือนเจ็ด พวกนั้นจะจัดงานแต่งขึ้นในวันที่เจ็ดของเดือนที่เจ็ด!” หลันเฟิงจินตอบกลับ “เชี่ยวหยางหลง มันป่าวประกาศเรื่องนี้ไปทั่วทุกหนแห่ง ถึงตอนนั้น กลุ่มคนจำนวนมากจะมาเข้าร่วม ดูเหมือนมันคิดใช้โอกาสนี้ รับสมัครยอดฝีมือเข้าร่วมตำหนักตะวันตก เพื่อเพิ่มพูนพละกำลังและอำนาจของพวกมัน!”

“เหลืออีกเพียงสามวัน!” ฉินหยุนถอนหายใจ

“อาจารย์ บอกต่อพี่สาวผู้นี้ตามตรง คิดประลองต่อเชี่ยวหยางหลงใช่หรือไม่?” หลันเฟิงจินเอ่ยถาม สีหน้ามืดหม่น

“ย่อมใช่!” ฉินหยุนพยักหน้ารับ “เชี่ยวหยางหลงพูดเอาไว้ ตราบเท่าที่ข้าอยู่ในตำหนักตะวันตก ข้าสามารถท้าทายมันได้ทุกเมื่อ!”

หลันเฟิงจินเร่งรีบคว้ามือของเขาเอาไว้ กล่าวออกด้วยน้ำเสียงจริงจัง “อาจารย์ ด้วยขอบเขตกายวรยุทธ์ระดับที่เก้า การประลองยุทธ์ไม่อาจใช้งานยันต์ หนทางการเอาชนะขอบเขตวรยุทธ์เต๋าแทบเป็นไปไม่ได้! ทั้งนี้ เชี่ยวหยางหลงย่อมคาดการณ์เอาไว้อยู่แล้ว ว่าอาจารย์จะต้องท้าประลองต่อมัน และมันก็ต้องคิดว่าความพ่ายแพ้ของอาจารย์เป็นสิ่งแน่นอน!”

“ถึงตอนนั้น มันจะสังหารอาจารย์ ถือเป็นของขวัญรับงานแต่งของมัน!”

“อย่างที่ทราบ มันเชิญชวนผู้คนมากมายมาเข้าร่วมงาน เมื่ออาจารย์แพ้ นามของมันจะยิ่งลือไกล!”

ฉินหยุนพยักหน้ารับ “ข้ารู้ ดังนั้นข้าจึงต้องจัดการมัน!”

“เป็นเช่นนี้!” หลันเฟิงจินยิ้ม “อาจารย์ ข้าได้แต่เชื่อมั่นแล้วว่าชัยชนะจะตกอยู่กับฝ่ายเรา!”

กล่าวคำจบ นางบรรจงจูบที่แก้มของฉินหยุน จากนั้นจึงเผยรอยยิ้มกว้างออก “อาจารย์ต้องชนะ! อาจารย์ยังมีอีกหลายเรื่องราวที่ยังไม่ได้สอนต่อข้า!”

“ให้ข้าสอนท่านเดี๋ยวนี้!” ฉินหยุนยิ้ม จากนั้นจึงส่งถ่ายภูมิความรู้ของวิถีจารึกส่วนหนึ่ง รวมถึงข้อมูลเชิงลึกที่เขามีให้แก่หลันเฟิงจิน

เมื่อฟ้ามืด จ้าวฉวนและหลันฮัวอวี้กลับมา พวกเขานำไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรมาทั้งสิ้นยี่สิบฟอง ทั้งหมดนี้มอบให้แก่ฉินหยุน

ฉินหยุนยังคงมีไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรจำนวนหนึ่งอยู่ในมือ ถือว่ายังมีสำรองอยู่บ้าง

หลังจากได้รับไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรทั้งยี่สิบฟอง เขากล่าวขอบคุณต่อจ้าวฉวนและหลันฮัวอวี้ เร่งรีบกลับไปยังห้องใต้ดิน ทำการตั้งอาคมปิดกั้นเสียง พร้อมอาคมปิดกั้นออร่าพลังไม่ให้หลุดรั่วออกไป

“โมโม ฝากเจ้าแล้ว!” ฉินหยุนนั่งที่ตรงกลางของห้องลับ ตอนนี้เขาวางไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรทั้งยี่สิบฟองเอาไว้ล้อมรอบ

โมโมสวมใส่ชุดสีขาวงดงาม เส้นผมของนางแปรเปลี่ยนเป็นสีดำ สีหน้าเคร่งเครียด

นางมองที่แขนราชสีห์สวรรค์ของฉินหยุนและกล่าว “รอยสักโทเทม ถูกแบ่งออกเป็น รอยสักโทเทมวิญญาณ รอยสักโทเทมลึกล้ำ และรอยสักโทเทมเต๋า ก็เหมือนดังผังจารึกที่ถูกแบ่งระดับเป็นวิญญาณ ลึกล้ำ และเต๋า!”

ฉินหยุนพยักหน้ารับและเอ่ยถาม “เช่นนั้น ระดับของโทเทมราชสีห์สวรรค์บนแขนของข้าคือ?”

“แน่นอน ย่อมเป็นโทเทมระดับวิญญาณ!” โมโมกล่าว “หากทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี ข้าจะวิวัฒนาการมันขึ้นสู่โทเทมลึกล้ำ!”

“วิวัฒนาการสู่โทเทมลึกล้ำในคราวเดียว! ไม่ใช่ว่าโทเทมวิญญาณก็มีแบ่งระดับต้น กลาง สูง อะไรทำนองนั้นหรอกหรือ?” ฉินหยุนเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ

“ไม่ใช่! เพราะเหตุนั้นการที่โทเทมจะวิวัฒนาการได้ จึงถือเป็นเรื่องยาก แต่ด้วยข้าช่วยเหลือ ข้าย่อมสามารถทำได้อย่างง่ายดาย!”

“อันที่จริง มีแต่ผู้ก้าวถึงขอบเขตวรยุทธ์เต๋าจึงสามารถวิวัฒนาการโทเทมได้ กรณีนั้นจะง่ายกว่า ตอนนี้ถือเป็นความเร่งด่วน ท่านต้องการพละกำลัง และท่านไม่อาจก้าวสู่ขอบเขตวรยุทธ์เต๋าโดยเร็วได้ ข้ามีแต่ต้องใช้เคล็ดวิชาต้องห้ามเพื่อช่วยท่าน!”

ขณะนางกล่าว นางหลับตาลง ปลดปล่อยพลังสีแดงเข้มออกมา ผสานพวกมันเข้าสู่แขนของฉินหยุน

ตอนนี้เอง พลังงานจากไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรเริ่มไหลหลั่งเข้าสู่ร่างของภูติน้อย

“มันอาจเจ็บบ้าง!” โมโมกล่าวเสียงเบา “พี่หยุน รบกวนท่านอดทน!”

“ไม่มีปัญหา!” ฉินหยุนเริ่มรับรู้ถึงความเจ็บปวดแล้ว เขากัดฟันเอาไว้แน่น ต้านรับความเจ็บปวดเอาไว้

เขามองที่แขนราชสีห์สวรรค์ของตนเอง รอยสักโทเทมบนผิวหนัง ยังไม่มีความเปลี่ยนแปลงใด

ทว่า เขารู้สึกได้ ถึงเส้นสายสีทองที่กำลังเริ่มปรากฏตามกล้ามเนื้อและเส้นโคจรในร่างกาย

โทเทมราชสีห์สวรรค์ กำลังเติบโตขึ้นเป็นเส้นสายใหม่!

คล้ายมันซุกซ่อนเอาไว้ภายในกล้ามเนื้อ พวกมันเริ่มทำการเชื่อมต่อกับเส้นโคจร

“หลังการวิวัฒนาการ โทเทมจะยิ่งแข็งแกร่งขึ้น! อักขระโทเทมที่ศีรษะของจ้าวตำหนักใหญ่ ก็เป็นโทเทมลึกล้ำ! หลังโทเทมของท่านวิวัฒนาการ มันจะอยู่ระดับเดียวกับเขาผู้นั้น!”

ฉินหยุนนึกย้อนถึงศีรษะล้านเลี่ยนของหลันเฉิน เมื่อคิดเรื่องรอยสักโทเทมนั้นที่ปรากฏบนศีรษะของอีกฝ่าย เขาไม่ทราบว่ามันคือโทเทมอะไร มีแต่ต้องพิจารณามองให้ดีจึงค่อยทราบว่ามันคืออะไร

“โมโม เจ้าต้องใช้เวลานานหรือไม่ในการวิวัฒนาการโทเทม?” ฉินหยุนเอ่ยถามขณะต้านรับความเจ็บปวด เหงื่อของเขาไหลหลั่งอย่างมากล้นเพราะความเจ็บปวด

“ต้องใช้เวลาสองถึงสามวัน ข้าจะทำโดยเร็วที่สุด!” โมโมเองก็ลำบากใจยามต้องพูดกล่าวเสียงเบา คิ้วที่ใบหน้านั้นขมวดแน่น

เพียงพริบตา สองวันผ่านพ้น

ไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรทั้งสิ้นยี่สิบฟอง ถูกโมโมดูดกลืนจนหมดสิ้น

โชคยังดีที่ฉินหยุนยังมีเก็บสำรองเอาไว้ เขานำเอาออกมาเพิ่มอีกจำนวนหนึ่ง วางพวกมันไว้ที่พื้นเพื่อให้โมโมได้กลืนกินพลัง

ระหว่างกระบวนการ เขายังได้ดูดกลืนพลังงานของผลึกแก้วหยกอักขระชีวิต!

ชั่วขณะนี้ เขาเริ่มรู้สึกได้ ถึงกล้ามเนื้อและเส้นโคจรภายในแขนราชสีห์สวรรค์ พวกมันกำลังถูกอักขระโทเทมเข้าปกคลุม ยิ่งมายิ่งซับซ้อนมากขึ้น!

หลังจากโมโมดูดกลืนพลังงานจากไข่ผลึกแก้วสัตว์อสูรเข้าไปเพิ่ม ความเจ็บปวดที่แขนของฉินหยุนค่อยทุเลาลง

“พี่หยุน สำเร็จแล้ว! รอยสักโทเทมที่วิวัฒนาการนี้ จะมอบพลังให้แก่ท่านมากขึ้น!” โมโมกล่าวออกด้วยความตื่นเต้นยินดี

รอยสักโทเทมที่วิวัฒนาการจะมอบพลังใดให้? ฉินหยุนตอนนี้เปี่ยมด้วยความสงสัยคิดอยากทราบคำตอบ!

5 1 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด