GED : 13 ตัวล่อ
GED : 13 ตัวล่อ
เฟิงหวูลูบหน้าผากตน นางเกือบจะร้องไห้ออกมาเพราะความเจ็บปวด
อย่างไรตาม..นี่ไม่ใช่เวลาที่นางจะมาร้องไห้เพราะน้ำวนที่อยู่ด้านล่างสระกำลังดึงร่างของนางลงไป
เฟิงหวูเพิ่งจะเอาชีวิตรอดมาได้หยก ๆ นางจะมาตายตอนนี้ไม่ได้!
ด้วยกำลังที่เหลืออยู่ เฟิงหวูพยายามว่ายขึ้นไปเหนือผิวน้ำ!
ในที่สุด..ก่อนที่กำลังของนางจะเหือดหาย..เฟิงหวูคว้ากิ่งไม้ที่อยู่เหนือผิวน้ำแล้วพาตัวเองขึ้นมาบนบก
ทันทีที่ขึ้นมานางสูดอากาศเฮือกใหญ่..เฟิงหวูรู้สึกไม่อยากขยับตัวเองเลยสักนิด..
เรื่องราวที่เกิดขึ้นคงไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับเฟิงหวู หากนางยังแข็งแกร่งเหมือนเมื่อก่อน ทว่าในตอนนี้... นางได้แต่ยิ้มอย่างขมขื่น เรื่องต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นทำให้นางค่อย ๆ อ่อนแรง
โชคดี..แม้จะไร้พลังวิญญาณ แต่เพราะเคยฝึกฝนจึงยังเอาชีวิตรอดได้จนทุกวันนี้
เฟิงหวูเอนตัวขนาบไปกับขอนไม้และนอนพัก เมื่อนางฟื้นกำลัง
นางจึงออกเดินสำรวจรอบ ๆ
ที่แห่งนี้คืออาณาเขตฝั่งตะวันออกของวงแหวนลำดับที่สี่แห่งป่าหิมะน้ำแข็ง ซึ่งเป็นอาณาเขตที่เฟิ่งหวูคุ้นเคย
ก่อนหน้านั้น..เฟิงหวูเข้ามาในป่าหิมะน้ำแข็งหลายต่อหลายครั้งเพื่อตามหาผลจิตวิญญาณอมตะ อีกทั้งยังเข้ามาร่ำเรียนวิชาต่อสู้และศึกษาแผนที่ในอาณาเขตของป่า ดังนั้นนางจึงรู้ดีว่าหากมุ่งหน้าไปอีกสักนิด นางจะเจอผาน้ำแข็ง
ที่ผาน้ำแข็งเต็มไปด้วยพิษเยือกแข็งที่ร้ายแรงจนร่างกายของนางตอนนี้คงต้านทานไม่ไหว ดังนั้นเฟิงหวูจึงต้องรีบกลับเข้าฝั่ง
เฟิงหวูลอยตัวไปจนเจอทางโค้ง
นางจึงสบโอกาส..เฟิงหวูรีบม้วนตัวลงจากขอนไม้เพื่อลงไปในน้ำและพยายามว่ายไปยังริมฝั่ง
ที่ ๆ เฟิงหวูอยู่ในตอนนี้ไม่ไกลจากน้ำตกมากนัก ดังนั้นกระแสน้ำจึงยังคงเชี่ยวกราดเช่นเดิม ยิ่งกว่านั้นเฟิงหวูพยายามว่ายทวนกระแสน้ำ นางจึงโดนสายน้ำซัดออกมานับครั้งไม่ถ้วน
ในที่สุดเฟิงหวูก็สามารถว่ายมาจนถึงฝั่งก่อนหมดแรง แต่นางก็อยู่ในสภาพเหนื่อยหอบและใบหน้าซีดเซียว
เฟิงหวูมองไปรอบ ๆ กาย..
ผืนดินปกคลุมด้วยพฤกษาสีสันสดใส ทั้งยังส่งกลิ่นหอมอ่อน ๆ คลุ้งไปทั่วบริเวณ..
ที่นี่คือ..
เฟิงหวูพยายามนึกภาพแผนที่ในสมอง เมื่อนึกขึ้นได้ใบหน้าของเฟิงหวูก็ยิ่งซีดกว่าเก่า
นางอยู่ในอาณาเขตของตัวต่อโลหิตเขายักษ์! พระเจ้าคงเกลียดนางมากแน่ ๆ จึงพานางมายังสถานที่แห่งนี้!
ในป่าหิมะน้ำแข็งนั้นเต็มไปด้วยอันตราย แต่สถานที่แห่งนี้คืออาณาเขตที่อันตรายที่สุดของวงแหวนลำดับสี่!
เฟิงหวูเคยเห็นความน่าสะพรึงกลัวของอาณาเขตแห่งนี้ด้วยตาตัวเองมาแล้ว..ครั้งหนึ่ง..กลุ่มคนจำนวนหนึ่งถูกกำจัดจนกลายเป็นซากกองกระดูกกองโตภายในเวลาไม่กี่นาที ช่างเป็นภาพที่น่าสยดสยองที่นางไม่เคยลืม!
ต่อโลหิตเขายักษ์ปกครองโดยนางพญา ซึ่งนั่นก็เป็นสิ่งที่เฟิงหวูต้องการมากเช่นกัน เพราะนางพญาจะเป็นองค์ประกอบที่ช่วยให้การผสมยาเม็ดยาฟื้นฟูพลังวิญญาณขั้นที่ 9 เป็นไปได้อย่างรวดเร็วเกือบเท่าตัว แต่อย่างไรก็ตาม..เฟิงหวูได้แต่ส่ายหัวอย่างแรงเมื่อนึกถึงตัวต่อทั้งฝูง..
นางน่าจะใช้นางพญาผึ้งหยกขาวแทนเสียดีกว่า เพราะน่าจะจับได้ง่ายกว่านางพญาต่อโลหิตเขายักษ์..
และเพื่อเลี่ยงออกมาให้ห่างจากพวกต่อ เฟิงหวูตัดสินใจทำตัวให้เงียบที่สุดและพยายามหนีออกจากอาณาเขตพวกมัน
...นางพยายามทำตามแผนที่วางไว้ จนกระทั่ง..
นางสังเกตเห็นใครบางคนในเสื้อคลุมสีแดง!
อะไรกันเนี้ย?!
มีใครบางคนอยู่ที่นี้งั้นหรือ?
แถมยังใส่เสื้อคลุมสีแดง!
ใครกันที่กล้าหาญเช่นนั้น!
เฟิงหวูเกาะต้นไม้และกระโดดสองสามก้าวเพื่อขึ้นไปบนยอด นางมองลงมาข้างล่างจากตรงนั้นก่อนจะเบิกตากว้างเป็นประกาย!
ใครบางคนในชุดคลุมสีแดงนั้นดึงดูดความสนใจของพวกต่อไปจนหมด!
จบตอน
