ตอนที่ 197 การต่อสู้ที่ดุเดือด

ในขณะที่อัจฉริยะจากอาณาจักรคอสมอสมองไปที่กลุ่มของเจียงวู่เฉิง กลุ่มของเจียงวู่เฉิงก็มองกลับมาที่กลุ่มของเขาเช่นกัน

"มันเป็นเพียงทีมเล็กๆจากอาณาจักรคอสมอส มีอัจฉริยะ4คนที่ติด30อันดับแรก ในหมู่พวกเขากู่หยานนั้นแข็งแกร่งที่สุด แต่ความแข็งแกร่งของพวกเราก็เพียงพอที่จะเผชิญหน้ากับพวกเขา"เจียงวู่เฉิงกล่าวด้วยความเย็นชาที่ปรากฏอยู่ในดวงตา

"ข้าจะจัดการกับกู่หยานเอง จู่ซวนท่านรับหน้าที่จัดการ1ใน3อัจฉริยะที่ติด30อันดับแรก"หยางจู่ซวนมองไปที่หยางจู่ซวนและกล่าว

"ตกลง"หยางจู่ซวนพยักหน้าและตอบอย่างเย็นชา"ข้าไม่สามารถรับประกันได้ว่าข้าสามารถที่จะเอาชนะเขาได้ แต่ข้ามั่นใจว่าข้าจะไม่พ่ายแพ้อย่างแน่นอน"

"ซูรู เจ้าจะไม่มีปัญหาในการเอาชนะพวกเขาด้วยความแข็งแกร่งของเจ้า ใช่ไหม?"เจียงวู่เฉิงถาม

"ได้ ไม่มีปัญหา"ซูรูพยักหน้าเล็กน้อยและพูดต่อ"ข้าสามารถถ่วงเวลาเขาไว้ได้สักพัก"

"เอาล่ะ ไปหลีเฉิง เจ้าจัดการกับคนที่เหลืออยู่"เจียงวู่เฉิงมองไปที่ไป่หลีเฉิงและบอก

"ฮ่าฮ่า ไม่มีปัญหา"ไป่หลีเฉิงหัวเราะ

"สำหรับคนที่เหลือที่ไม่ติดอยู่ใน30อันดับแรก พวกเขาทั้งสองนั้นเป็นหน้าที่ของพวกเจ้า เฟิงหยูเทียนและมู่หยิงหยิง เจ้าทั้งสองต้องร่วมมือกัน"

"ไม่มีปัญหา"เฟิงหยูเทียนและมู่หยิงหยิงตอบอย่างมั่นใจ

"งั้นลุยกันเถอะ!"

สิ้นเสียงคำรามของเจียงวู่เฉิง เขาพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วเหมือนกับแสงสว่างที่วูบวาบ

"ผู้คนจากอาณาจักรระดับต่ำกล้าที่จะสู้กับพวกเรา ไม่น่าเชื่อ!"

"ฮ่าฮ่า งั้นฆ่าพวกเขากันเถอะ"

"เจียงวู่เฉิงเป็นเหยื่อของข้า พวกเจ้าจัดการกับคนที่เหลือ"กู่หยานตะโกน

ไม่นานหลังจากนั้น นักรบจากทั้งสองทีมก็สู้กันอย่างดุเดือด

เจียงวู่เฉิงเริ่มการต่อสู้โดยไม่เสียเวลาแต่อย่างใด หยางจู่ซวนและคนอื่นๆก็เริ่มที่จะต่อสู้เช่นกัน

พรึบ!

ทันใดนั้นแสงดาบก็ปรากฏขึ้นตัดผ่านอากาศในขณะที่มันพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

เจียงวู่เฉิงใช้พลังของเขาอย่างเต็มที่กับการเคลื่อนไหวครั้งแรกนี้ กระบวนท่าที่สองของเพลงดาบเสียสละ

ทันทีที่เขาพุ่งไปข้างหน้า พลังของเขาก็เปล่งประกายออกมาและทำให้อากาศทั่วบริเวณสั่นสะเทือน

ตอนนั้นกู่หยานดึงขวานยักษ์ออกมาจากบนหลังของเขา เขาโบกขวานยักษ์ทันทีทำให้เงาขวานทับซ้อนปรากฏขึ้น

"แยกฟ้าผ่าปฐพี!"กู่หยานคำราม จากนั้นเขาก็ฟันขวานยักษ์ไปทางแสงดาบของเจียงวู่เฉิง

เงาขวานนั้นมีพลังมากจนดูเหมือนว่าจะสามารถตัดผ่านภูเขา

ปัง!

พลังทั้งสองปะทะกันอย่างรุนแรง ปลดปล่อยแรงระเบิดอันน่าสะพรึงกลัวออกมาอย่างรุนแรง คลื่นแห่งการปะทะก่อตัวขึ้นในทันทีและกวาดไปทั่วบริเวณ

เมื่อเผชิญหน้ากับพลังที่ก่อตัวขึ้น ต้นไม้โดยรอยก็พังทลายลง

เมื่อมาถึงจุดนี้ เจียงวู่เฉิงก็รู้สึกถึงพลังอันมหาศาลที่เขาไม่สามารถจะต้านทาน ทำให้เขาต้องถอยหลังไปหลายก้าว

"ข้าได้ใช้ความแข็งแกร่งเต็มที่ไปกับเพลงดาบเสียสละ ทำไมถึงยังไม่สามารถเอาชนะเขาได้?"เจียงวู่เฉิงพึมพำอย่างประหลาดใจ

"สายฟ้า ใช่ ขวานยักษ์ของเขาได้บรรจุแก่นแท้แห่งสายฟ้าเอาไว้!"

"เขานั้นเข้าใจทั้งแก่นแท้แห่งสายฟ้าและไฟ ด้วยการผสานของแก่นแท้ทั้งสองทำให้พลังของเขามีความรุนแรงและน่าสะพรึงกลัวอย่างมาก"เจียงวู่เฉิงพึมพำ

แก่นแท้แห่งสายฟ้านั้นรุนแรงอย่างมาก

และอีกอย่างคือแก่นแท้แห่งไฟ

การผสมผสานทั้งสองอย่างเข้าด้วยกันทำให้การโจมตีของกู่หยานนั้นรุนแรงอย่างมาก

"เขาแข็งแกร่งยิ่งกว่าเสวี่ยหยุน"หน้าตาของเจียงวู่เฉิงมืดลง

หลังจากได้ลองสู้กันรอบแรก เขาก็ได้รู้ว่ากู่หยานแข็งแกร่งขนาดไหน

กู่หยานได้ผสานแก่นแท้ทั้งสองชนิดเข้าด้วยกัน หนึ่งนั้นเป็นแก่นแท้ทั่วไปและอีกหนึ่งเป็นแก่นแท้พิเศษเช่นเดียวกับเสวี่ยหยุน แต่ความแตกต่างคือเสวี่ยหยุนนั้นมีการบ่มเพาะเพียงอาณาแก่นทองคำขั้นสูงสุดเท่านั้น แต่กู่หยานนั้นได้มาถึงครึ่งก้าวสู่ระเบิดหยิน

ดังนั้นกู่หยานจึงแข็งแกร่งกว่าเสวี่ยหยุนในด้านความแข็งแกร่งโดยรวม

โชคดีที่เจียงวู่เฉิงได้ก้าวหน้าอย่างมากในสองเดือนที่ผ่านมา ดังนั้นเขาจึงไม่กลัวกู่หยาน

"ข้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาหากสู้ด้วยกำลัง ดังนั้นข้าจะสู้กับเขาด้วยความเร็วและความยืดหยุ่น"

เมื่อคิดอย่างนี้ เจียงวู่เฉิงก็หายตัวไปอย่างรวดเร็วและปรากฏตัวใกล้ๆกับกู่หยาน จากนั้นเขาก็ฟันดาบสะบั้นชีพไปทางกู่หยานอย่างเงียบเชียบ

กู่หยานพลิกมือและป้องกันการโจมตีของเจียงวู่เฉิงอย่างง่ายดาย อย่างไรก็ตาม เจียงวู่เฉิงจับดาบยาวของเขาและหายไปอีกครั้ง เขาปรากฏตัวอีกทีที่อีกฝั่งหนึ่งของกูหยาน...เจียงวู่เฉิงฟันดาบในมือของเขาอย่างดุเดือนและปล่อยการโจมตีอย่างต่อเนื่องใส่กู่หยาน

เคล้ง!เคล้ง!เคล้ง!เคล้ง!เคล้ง!

ในเวลาเดียวกัน เจียงวู่เฉิงได้โจมตีต่อเนื่องนับสิบครั้ง เขาไม่ให้โอกาสกู่หยานมีโอกาสหายใจ การฟันทุกครั้งนั้นอันตรายอย่างมาก ดังนั้นกู่หยายจึงต้องนำขวานยักษ์ของเขาเพื่อต้านทาน

"การโจมตีของเขาลื่นไหลและยืดหยุ่นอย่างมาก"กู่หยานใบหน้ามืดครึ้ม

กู่หยานเชี่ยวชาญในด้านความแข็งแกร่งและการต่อสู้แบบตัวต่อตัว อย่างไรก็ตามเจียงวู่เฉิงต่อสู้กับเขาด้วยความเร็วและความยืดหยุ่น เขาจึงไม่สามารถที่จะทำอะไรได้

การต่อสู้นั้นเพิ่งเริ่มต้นขึ้น เขากลับต้องป้องกันอย่างต่อเนื่อง เขาจะสามารถเอาชนะและฆ่าเจียงวู่เฉิงได้อย่างไร?

กู่หยานรู้ทันทีว่าเขาไม่สามารถเอาชนะเจียงวู่เฉิงได้โดยลำพัง เมื่อคิดถึงสิ่งนี้เขาก็มองไปรอบๆอย่างไม่เต็มใจ

เพียงแวบเดียวก็เพียงพอที่จะทำให้เขาหดหู่อย่างมาก

สถานการณ์ด้านอื่นๆก็เช่นกัน

ทั้งหยางจู่ซวนและไป่หลีเฉิงกำลังต่อสู้กับอัจฉริยะจากอาณาจักรคอสมอสซึ่งติด30อันดับแรก และไม่มีใครที่อยู่ในสถานการณ์ที่ดีเลย

อีกฝั่งหนึ่ง คู่ต่อสู้ของซูรูเป็นหญิงสาวที่อยู่อันดับที่21 อย่างไรก็ตาม การเคลื่อนไหวของซูรูนั้นพริ้วไหวอย่างมาก ไม่ว่าหญิงสาวคนนี้จะโจมตียังไงเขาก็ไม่สามารถที่จะโจมตีซูรูได้

เฟิงหยูเทียนและมู่หยิงหยิงก็เหมือนกัน พวกเขาทำงานร่วมมือต่อสู้กับนักรบทั้งสามจากอาณาจักรคอสมอส มันเป็นการต่อสู้ที่สูสีกันอย่างมาก

เมื่อดูสถานการณ์ทั้งหมด ดูเหมือนว่าอัจฉริยะจากทั้งสองอาณาจักรจะสูสีกัน

เมื่อเห็นอย่างนี้ กู่หยานถอนหายใจออกมาเบาๆจากนั้นเขาก็โบกมือ"ถอย!"

จากนั้นอัจฉริยะคนอื่นๆจากอาณาจักรคอสมอสก็ถอยกลับโดยไม่ลังเล โดยไม่ต้องเสียเวลาพวกเขารีบออกไปพร้อมกับกู่หยาน

เจียงวู่เฉิงและสหายของเขายังยืนอยู่ที่เดิม เมื่อเห็นอัจฉริยะจากอาณาจักรคอสมอสล่าถอย พวกเขาก็รู้สึกโล่งใจ หลังจากนั้นไม่นานก็มีรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าของพวกเขา

"พวกเขาหนี"

"พวกเราเอาชนะทีมจากอาณาจักรคอสมอส!"

"ฮ่าฮ่า แม้แต่ทีมจากอาณาจักรคอสมอสยังพ่ายแพ้ให้แก่พวกเรา"

ไป่หลีเฉิงและเฟิงหยูเทียนรู้สึกตื่นเต้น

"อย่าประมาท"เจียงวู่เฉิงส่ายหัวและพูดต่อ"พวกเขาเป็นเพียงหนึ่งในทีมของอาณาจักรคอสมอส ดังนั้นพวกเขาจึงอ่อนแอกว่าอีกหนึ่งทีมที่มีหลิงเสวี่ยหยูที่อยู่อันดับสองอยู่ในทีม"

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ คนทั้งห้าก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย

แน่นอนว่าพวกเขาเอาชนะทีมจากอาณาจักรคอสมอส แต่มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร

"หืม?"เจียงวู่เฉิงจ้องไปที่หยางจู่ซวนด้วยความประหลาดใจ

ซูรู,ไป่หลีเฉิง,มู่หยิงหยิงและเฟิงหยูเทียนก็มองไปที่หยางจู่ซวนเช่นกัน

เมื่อมองไปที่หยางจู่ซวน ทุกคนก็มีสีหน้าแปลกๆ

...