ตอนที่แล้วReturning From The Immortal World - 369
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปReturning From The Immortal World - 371

Returning From The Immortal World - 370


.......................................................................................................................................................................................

บ้านหลักตระกูลถัง

หากพูดกันตามตรงแล้วนี่ไม่ได้เป็นวันหยุดและเป็นไปได้ยากมากที่แกนหลังของตระกูลจะมารวมกันทว่าวันนี้นอกจากคนที่ไม่สามารถกลับมาที่นี่ได้ทันแล้วทุกๆคนในตระกูลเองก็ได้มารวมกันอยู่ที่นี่รวมไปถึงถังหยุนเด่และซูหลิงหยุนด้วย

“ได้ยินหรือยัง ? เรื่องที่ตระกูลถังของเรารังแกตระกูลซันและตระกูลเหยาที่จังหวัดกวนหยาง ? เพียงแค่ช่วงบ่ายของเมื่อวานนี้ตระกูลเหยาและตระกูลซันเองก็ได้รับความเสียหายอย่างมาก”

“ได้ยินมาแล้ว ถังซิ่วนี่สมกับที่เป็นลูกหลานตระกูลถังจริงๆ วิธีการนี่มันสุดยอดจริงๆ เมื่อวานนี้ฉันเองก็ได้ยินท่านชายหัวเราะอยู่นานเหมือนกัน”

“หยุนเด่ หลิงหยุน พวกเธอให้กำเนิดลูกที่ดีจริงๆ หากไม่ใช่เพราะถังซิ่วแล้วธุรกิจของเราที่นั่นคงจะต้องล้มเลิกอย่างแน่นอน”

“...........”

ถังหยุนเด่ที่ได้ฟังคำชมจากพวกเขาเองก็ได้ยิ้มออกมาอย่างเจิดจ้า

ส่วนรอยยิ้มบนใบหน้าของซูหลิงหยุนเป็นรอยยิ้มที่ฝืนออกมาเพราะว่าเธอให้ความสำคัญกับเกียรติของถังหยุนเด่ดังนั้นเธอก็ได้แต่ฝืนยิ้ม

“หยุนน้อย เธอไม่ดีใจงั้นหรอ ?”

ถังหยุนเด่รู้สึกได้ถึงท่าทางของภรรยาดีดังนั้นจึงได้จูงมือเธอมาใกล้ๆก่อนที่จะถามออกมาด้วยเสียงนุ่มนวล

ซูหลิงหยุนเองก็ได้ส่ายศีรษะก่อนที่จะพูดออกมาว่า

“ไม่ใช่ฉันไม่มีความสุขหรอกแต่ฉันกังวลมากกว่า เรื่องที่สำคัญของตระกูลแบบนี้แถมยังมีตระกูลอีกมายมากที่เข้าร่วม ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมซิ่วน้อยถึงต้องไปเป็นผู้บัญชาการในสถานการณ์เช่นนี้ แม้ว่าฉันจะไม่เข้าใจการต่อสู้ของตระกูลใหญ่แต่ก็ได้ยินมาว่ามันป่าเถื่อนมากๆ ตระกูลเหยาและตระกูลซันเองก็ตายไปมากมาย ฉันกลัวว่าจะเกิดอันตรายขึ้นกับซิ่วน้อย ฉัน.....”

ถังหยุนเด่เองก็ได้กอดเธอเข้ามาในอกก่อนที่จะพูดด้วยเสียงนุ่มนวลว่า

“ไม่ต้องเป็นห่วง ซิ่วน้อยทำได้ดีมากและมันแสดงให้เห็นว่าเขาเติบโตขึ้นแล้ว เรื่องบางเรื่องเขาเองก็ต้องประสบเข้าสักวันอยู่ที่ช้าหรือเร็วเท่านั้น เธอดูสิ ซิ่วน้อยจะเป็นอะไรได้อย่างไร ? เมื่อวานนี้ท่านชายเองก็ได้โทรไปหาเข้าแล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะทำให้ตระกูลเหยากลัวมากเชียวล่ะ”

ซูหลิงหยุนเองก็ได้พูดออกมาว่า

“ตระกูลเหยาจะกลัวจริงๆงั้นหรอ ? หากว่าพวกเขากลัวจริงๆการขัดแย้งก็น่าจะจบลงแล้วใช่ไหม ?”

ถังหยุนเด่ได้พูดออกมาด้วยรอยยิ้มว่า

“ฉันเองก็ไม่สามารถพูดได้เต็มปากนะแต่คิดว่ามันน่าจะอีกไม่นานแล้ว ตอนนี้ตระกูลเหยาเองก็ยังไม่กล้าที่จะทุ่มสุดตัวกับตระกูลของเรา เรื่องที่เกิดขึ้นที่จังหวัดกวนหยางและฟูคังนั้นก็เพื่อที่พวกเขาจะได้ส่งหน่วยสอดแนมมาเพื่อดูว่าเรายังมีไพ่ลับอะไรเก็บเอาไว้อีกบ้าง”

ซูหลิงหยุนเองก็ได้รู้สึกโล่งใจก่อนที่จะพยักหน้าแล้วพูดว่า

“หยุนเด่ เราจะต้องไปที่จังหวัดกวนหยางเพื่อช่วยซิ่วน้อยกันไหม ? ฉันกลัวว่า...............”

ถังหยุนเด่ได้ส่ายศีรษะพร้อมพูดว่า

“ไม่จำเป็นต้องกลัวไปหรอก ซิ่วน้อยเป็นคนที่มีมันสมองและกล้าหาญ หากว่าเขาไม่สามารถแบกรับได้ก็จะไม่ฝืนอย่างแน่นอน ไม่เห็นหรือว่าคนเหล่านี้มาที่นี่กันทำไม ? มันแสดงให้เห็นว่าเราได้รับชัยชนะไงล่ะ หลังจากนี้ฉันจะไปบอกท่านชายเองว่าหากเรื่องที่นั่นจบลงแล้วก็จะให้ซิ่วน้อยกลับไปที่เซี่ยงไฮ้ทันที”

ซูหลิงหยุนเองก็ได้พยักหน้าอย่างรวดเร็วพร้อมพูดว่า

“ใช่แล้ว คุณต้องบอกไปแบบนั้นแหละ ซิ่วน้อยจะต้องตั้งใจเรียนนะ การที่สามารถเข้ามหาวิทยาลัยระดับนั้นได้แล้วก็ต้องห้ามทำให้เสียการศึกษาเด็ดขาด”

“ไม่ต้องเป็นห่วง”

ถังหยุนเด่เองก็ได้ปลอบใจเธอทันที

ที่ห้องของบรรพบุรุษนั้นถังเกาเชิงและถังเกาโฉวสองพี่น้องกำลังนั่งตรงกันข้ามกันอยู่ตรงโต๊ะชา ณ ตอนนี้ใบหน้าเหี่ยวๆของพวกเขาได้แสดงรอยยิ้มออกมาไม่หยุด

“ดีจริงๆ นี่มันสุดยอด”

ถังเกาโฉวเองก็ได้ชื่นชมออกมาทันที

ถังเกาเชิงได้พยักหน้าพร้อมกับพูดว่า

“ก่อนหน้านี้ฉันเองก็ให้เขาไปบัญชาการที่จังหวัดกวนหยางในสถานการณ์ที่สิ้นหวังแล้ว แม้ว่าจะเสียจังหวัดนั้นไปก็ไม่เป็นไรเพื่อให้เขาเติบโต ฉันไม่คิดเลยว่าเขาจะสร้างความตกตะลึงได้ขนาด..........”

“ริ้งงงงงง ริ้งงงงงงง ริ้งงงงงง”

เสียงเรียกเข้าได้ดังขึ้น

ถังเกาเชิงเองก็ได้ต่อสายพร้อมทั้งฟังคำพูดของอีกฝ่าย เขาได้ยืนขึ้นพร้อมกับถามออกมาอย่างรวดเร็วว่า

“พูดจริงงั้นหรอ ? ใบหยางได้ถูกปล่อยตัวแล้ว ? อำนาจระดับ 1 และ 2 ของจังหวัดกวนหยางได้เซ็นสัญญากันงั้นหรอ ? ดี ดี ดี ฮ่า ฮ่า ........ฉันเข้าใจแล้ว”

หลังจากที่วางสายแล้วถังเกาเชิงเองก็ได้พูดออกมาอย่างมีความสุขว่า

“หัวหน้าตระกูลใบได้ถูกปล่อยตัวแล้ว ไม่คิดเลยว่าเรื่องที่ซิ่วน้อยทำเมื่อวานนี้จะทำให้ผู้มีอำนาจตื่นตัว พวกเขาคงไม่อยากให้เรา ตระกูลเหยาและตระกูลซันขัดแย้งกันไปมากกว่านี้ใช่ไหมถึงได้ปล่อยตัวหัวหน้าตระกูลใบออกมา”

ถังเกาโฉวเองก็ได้หรี่ตาลงพร้อมกับพูดออกมาช้าๆว่า

“พี่ใหญ่ อย่าเพิ่งสับสนเพราะความตื่นเต้นสิ ผมคิดว่าเรื่องนี้มันไม่ง่ายอย่างที่เห็นนะ หากพูดกันตามตรงแล้วผู้มีอำนาจอันดับ 1 และ 2 ของจังหวัดกวนหยางไม่ใช่คนของเรา และถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่คนตระกูลเหยาก็ตาม อย่างน้อยพวกเขาก็ควรจะหวังให้เราขัดแย้งกับตระกูลเหยาสิ ?”

ถังเกาเชิงเองก็ชะงักไปพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าที่จางหายไปก่อนที่จะลังเลแล้วพูดออกมาว่า

“หรือว่าพวกเขาหวังว่าไม่อยากให้เกิดเรื่องอะไรใหญ่ขึ้นในถิ่นของพวกเขาอีก ?”

ถังเกาโฉวเองก็ได้ส่ายศีรษะพร้อมกับพูดออกมาว่า

“เหมือนจะไม่ใช่แบบนั้นนะ ตระกูลชูนั้นเป็นตระกูลที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดกวนหยางซึ่งพวกเขาไม่น่าจะเข้ามายุ่งกับเรื่องนี้ง่ายๆ ฉันคิดว่าเรื่องนี้น่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับซิ่วน้อย ?”

ถังเกาเชิงเองก็ได้ส่ายศีรษะพร้อมกับพูดออกมาด้วยรอยยิ้มว่า

“นี่น้องสวม นายคิดว่าซิ่วน้อยจะน่าทึ่งเกินไปหน่อยไหม ? เขาโดดเด่นมากๆแต่ก็ไม่น่าจะสามารถมีเส้นสายทางภาครัฐได้นะ นาย.........”

ถังเกาโฉวเองก็ได้เงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ออกมาพร้อมพูดว่า

“ฉันจะลองโทรไปถามเขาดู”

ถังเกาเชิงเองก็ได้ชะงักไปก่อนที่จะอดหัวเราะออกมาไม่ได้

“ในเมื่อนายไม่เชื่อฉันเองก็อยากจะเห็นผลลัพธ์เหมือนกัน นายลองโทรไปดูสิ”

หลังจากผ่านไป 30 วินาที

ถังเกาโฉวเองก็ได้โทรไปหาถังซิ่ว หลังจากที่ถังซิ่วรับสายแล้วเขาก็ได้พูดออกมาทันทีว่า

“ซิ่วน้อย นี่ปู่สามเอง ตอนนี้หลานอยู่ที่ไหน ?”

“กำลังตรงไปที่จังหวัดฟูคังครับ”

ถังเกาโฉวเองก็ได้ยิ้มออกมาพร้อมถามว่า

“ปู่รู้เรื่องที่หลานจัดการแล้ว หลานทำได้ดีมาก ดีมากๆเลยล่ะ ตอนนี้เจ้าตระกูลเหยาที่อวดดีเองก็ได้ถูกสวนกลับไปบ้างแล้ว”

ถังซิ่วได้พูดออกมาด้วยรอยยิ้มว่า

“ปู่สามครับ ปู่คงไม่ได้โทรมาเพียงเพราะเรื่องที่จะชมผมใช่ไหม ? มีเรื่องอะไรปู่ก็พูดมาได้เลยครับ”

ถังเกาโฉวเองก็ได้พูดออกมาด้วยรอยยิ้มว่า

“เด็กน้อย เธอนี่ฉลาดเกินไปแล้ว ใช่แล้วปู่มีคำถามจะถามหลาน เช้าวันนี้หัวหน้าตระกูลใบ ใบหยางได้ถูกปล่อยตัวออกมาแล้ว เขาได้โทรมาหาปู่ของเธอเพื่อแสดงความขอบคุณ ตอนนี้ปู่เองก็สงสัยเป็นอย่างมากว่ามันมีความเกี่ยวข้องกับหลานไหม ?”

ถังซิ่วเองก็ได้พูดออกมาว่า

“ใช่แล้ว เป็นผมเองที่ไปหาหัวหน้าตระกูลฮ่วงที่จังหวัดฟูคังและตกลงธุรกิจบางอย่างกับเขา ส่วนเรื่องที่ว่าเป็นธุรกิจอะไรนั้นปู่อย่าได้ถามเลย ผมบอกได้เพียงแค่ว่ามันไม่ทำให้ตระกูลเราเสียผลประโยชน์อย่างแน่นอน อ่อใช่......มันเป็นข้อตกลงทางธุรกิจของผมเอง”

ถังเกาโฉวเองก็ได้พูดออกมาด้วยความตกตะลึงว่า

“หัวหน้าตระกูลฮ่วงสามารถมีผลกระทบต่อตระกูลชูขนาดนั้นเลยหรอ ?”

ถังซิ่วได้พูดออกมาว่า

“ผมไม่ได้ทำธุรกิจกับเพียงแค่ตระกูลฮ่วงเท่านั้นแต่รวมไปถึงตระกูลชูด้วย แม้ว่าผมและตระกูลชูเองจะไม่เคยรู้จักกันมาก่อนแต่ก็ได้เข้าหากันทางตระกูลฮ่วง”

ริมฝีปากของถังเกาโฉวเองก็ได้ขดตัวพร้อมกับถอนหายใจออกมา

“ได้ยินมานานแล้วว่าฮีโร่จะเกิดในหมู่คนหนุ่ม ดูเหมือนว่าคนที่ตาเฒ่าคนนี้ยอมรับจะมีไม่มากแต่ว่าก็มีหลานอยู่หนึ่งในนั้น ทำได้ดีมาก หลานทำได้ดีมากๆ ปู่จะรอให้หลานกลับมาที่นี่แล้วเรามาดื่มกันหน่อย”

“ได้เลยครับ”

ถังซิ่วได้พูดออกมาด้วยรอยยิ้ม

ถังเกาโฉวเองก็ได้วางสายพร้อมกับมองไปที่ท่าทางแปลกๆของถังเกาเชิงก่อนที่จะพูดว่า

“พี่ใหญ่ เมื่อกี้ก็ได้ยินแล้วใช่ไหม ? ฉันบอกแล้วว่าคนที่ทำให้ทางการปล่อยตัวใบหยางก็คือซิ่วน้อย เขาได้ทำธุรกิจกับตระกูลชูส่วนเรื่องที่เป็นธุรกิจอะไรนั้นก็ไม่จำเป็นต้องถามในเมื่อเขาไม่อยากจะบอก”

ถังเกาเชิงเองก็ได้พึมพำออกมาว่า

“น้องสาม นายไม่คิดบ้างหรอว่าซิ่วน้อยเป็นคนที่ลึกลับเป็นอย่างมาก ฉันรู้สึกได้ว่าถึงแม้ว่าเขาจะบอกเรื่องบางเรื่องกับเราแต่ก็มีอยู่หลายเรื่องที่เขากำลังปิดบังเราเอาไว้”

ถังเกาโฉวเองก็ได้ยิ้มออกมาพร้อมกับพูดว่า

“ให้เขาทำตามที่เขาต้องการเถอะพี่ ไม่ว่าเขาจะปิดบังอะไรเราเอาไว้ก็ตามแต่เขาเป็นลูกหลานของตระกูลถังซึ่งจะไม่ทำให้ตระกูลเสียหายอย่างแน่นอน ตราบใดที่เขาทำได้และต้องการ ต่อให้เขาอยากจะให้พี่ส่งต่อตำแหน่งผู้นำตระกูลให้เขาฉันก็คิดว่าจะไม่มีใครในตระกูลปฏิเสธอย่างแน่นอน”

ถังเกาเชิงเองก็ได้พูดออกมาด้วยรอยยิ้มว่า

“สิ่งที่นายพูดก็ถูก หากว่าเขาสามารถทำได้ฉันก็จะมอบอำนาจทั้งหมดไปให้เขาในอนาคต ส่วนเรื่องที่เขาจะทำเรื่องที่เสียผลประโยชน์ ? ช่างมันเถอะเราจะไม่ส่งคนไปสืบสวนและเชื่อว่าเขาจะบอกเราสักวัน”

“อื่ม”

ที่อีกฟาก

ตอนนี้ตระกูลถังกำลังฉลองกันส่วนตระกูลเหยานั้นมืดมนจนน่ากลัว

ท่าทางของผู้นำตระกูลเหยา เหยาชิงซุนในตอนนี้ซีดเผือดเป็นอย่างมาก เขานั่งอยู่ในห้องทำงานกว่าชั่วโมง

“ส่งข่าวไปให้เหลียงเท็งกลับมานี่ยิ่งไปกว่านั้นส่งคนให้นำยาบำรุงไปให้ท่านชายของตระกูลถังและบอกไปว่าเป็นของกำนันที่ช่วยรักษาอาการป่วย”

ท่าทางของเหยาเชิงชิงเองก็เปลี่ยนไปพร้อมกับพูดออกมาว่า

“พ่อครับ นี่มันไม่เป็นการบอกว่าเรายอมรับความพ่ายแพ้งั้นหรอ ? ตระกูลของเราเองก็ไม่ได้สูญเสียไปมากมายนักแต่มันเป็นตระกูลซันต่างหากยิ่งไปกว่านั้นเราเองก็ไม่ได้เริ่มลงมือในจังหวัดฟูคังเลยด้วยซ้ำ หากว่าให้ทางฝั่งนั้นเริ่มลงมือแล้วตระกูลถังเองก็คงไม่สามารถรับมือได้ทั้งสองจังหวัดพร้อมกัน”

เหยาชิงซุนเองก็ได้แสยะออกมาอย่างเย็นชาพร้อมทั้งพูดว่า

“จนถึงตอนนี้พวกแกยังไม่รู้เลยว่าใครเป็นคนบัญชาการสนามรบที่นั่น หากว่าเราไม่สามารถยืนยันความแข็งแกร่งของฝ่ายตรงข้ามได้แล้วแกคิดว่าเราจะมีโอกาสสำเร็จเท่าไหร่กัน ?”

“นี่......”

เหยาเชิงชิงเองก็ไม่รู้ว่าจะตอบกลับอย่างไร

ทันใดนั้นเอง

เสียงเรียกข้าวของโทรศัพท์เขาก็ดังขึ้น หลังจากที่ฟังการสนทนาแล้วเขาเองก็ไม่ได้พูดอะไรอยู่นาน

“มีเรื่องอะไรเกิดขึ้น ?”

เหยาชิงซุนที่เห็นท่าทางนิ่งเงียบของลูกชายเองก็รู้สึกสังหรณ์ไม่ดีจึงได้ถามออกมาด้วยเสียงทุ้มต่ำ

เหยาเชิงชิงได้ตอบกลับไปว่า

“ใบหยางได้ถูกปล่อยตัวแล้ว มันเป็นการร่วมมือกันของผู้มีอำนาจอันดับ 1 และ 2 ของจังหวัดกวนหยางยิ่งไปกว่านั้นก็ยังเกิดจากการพูดคุยของใครบางคนในเมืองหลวง”

ท่าทางของเหยาชิงซุนเองก็เปลี่ยนไป หลังจากผ่านไปนานเขาก็ได้ยิ้มออกมาซึ่งมันเป็นรอยยิ้มที่น่าเกลียดอย่างมาก เขาได้พูดออกมาว่า

“ดีมาก ไม่คิดเลยว่าตระกูลถังมันจะยังมีลูกไม้อยู่อีกเยอะ หากว่าไอ้แก่นั่นยังไม่ตายก็เป็นการยากที่จะโค่นล้มจริงๆช่างมันเถอะ ! เรื่องนี้ให้จบลงตรงนี้”

“ได้ครับ”

เหยาเชิงชิงได้พยักหน้าโดยทันที

เหยาชิงซุนได้เรียกลูกชายที่กำลังจะเดินออกไปพร้อมกับย้ำว่า

“จำไว้ว่าต้องไปสืบมาให้ได้ว่าใครเป็นผู้บัญชาการของฝ่ายตรงข้ามที่จังหวัดกวนหยาง”

“ได้ครับผม”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด